Uitspraak
Rechtbank Rotterdam
Team Bestuursrecht 4
zaaknummers: ROT 18/6032 en ROT 18/6033
uitspraak van de voorzieningenrechter van 4 december 2018 op de verzoeken om voorlopige voorziening in de zaken tussen
[verzoekers]
(hierna gezamenlijk: verzoekers)
gemachtigde: mr. E.C. Weijsenfeld,
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Rotterdam, verweerder,
gemachtigde: mr. J.M. Tang.
Procesverloop
Bij besluiten van 21 november 2018 (de bestreden besluiten) heeft verweerder de aanvragen van verzoekers van 19 november 2018 om te worden toegelaten tot de Maatschappelijke Opvang afgewezen en verzoekers tot maximaal 5 december 2018, 11:30 uur, toegang verleend tot een hotel.
Tegen deze besluiten hebben verzoekers bezwaar gemaakt. Ook hebben verzoekers de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 november 2018. Verschenen zijn [verzoekster 1] en [verzoekster 2] , bijgestaan door hun gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.
De voorzieningenrechter heeft het onderzoek ter zitting geschorst.
Verweerder heeft nadere stukken ingediend.
Overwegingen
1. Verzoekers zijn op 6 september 2018 uit Irak naar Nederland gekomen. [verzoeksters] zijn zussen en hebben de afgelopen 10 jaar in Irak gewoond. Daarvoor woonden zij in Zoetermeer, nadat zij als asielzoekers naar Nederland waren gekomen. De zussen en hun kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit. Hun partners hebben een afgeleid verblijfsrecht. Op 10 september 2018 hebben verzoekers zich bij Centraal Onthaal Rotterdam gemeld met het verzoek gebruik te mogen maken van de Maatschappelijke Opvang. Bij besluiten van 11 september 2018 heeft verweerder de aanvragen afgewezen. Verzoekers hebben tegen deze besluiten bezwaar gemaakt en om een voorlopige voorziening verzocht. Verzoekers hadden tijdelijk, tot 13 november 2018, onderdak gevonden bij een kennis in Deventer. Verzoekers hebben hun verzoeken om voorlopige voorziening op de zitting van 9 november 2018 ingetrokken. Afgesproken is dat aan de gezinnen gezamenlijk opvang zou worden geboden, indien zij er niet in zouden slagen een andere verblijfplek te vinden. Op 19 november 2018 hebben verzoekers zich opnieuw gemeld bij Centraal Onthaal. Verweerder heeft verzoekers tijdelijk ondergebracht in het Art Hotel, hen twee weken de tijd gegeven om zelf zorg te dragen voor onderdak en ondersteuning aangeboden bij eventuele terugkeer naar Irak. Verzoekers hebben op 20 november 2018 aanvragen voor levensonderhoud ingediend. Zij hebben € 100,00 leefgeld ontvangen. Op 3 december 2018 heeft verweerder aan verzoekers met ingang van 5 december 2018 een wettelijk voorschot conform artikel 52 van de Participatiewet toegekend.
2. Verweerder heeft aan de bestreden besluiten ten grondslag gelegd dat verzoekers niet tot de doelgroep van de maatschappelijke opvang behoren.
3. Verzoekers voeren aan dat verweerder op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015) verplicht is een passende maatwerkvoorziening aan te bieden, te meer nu er minderjarige kinderen bij betrokken zijn.
4.1
Indien voorafgaand aan een mogelijk beroep bij de rechtbank tegen een besluit bezwaar is gemaakt, kan de voorzieningenrechter van de rechtbank die bevoegd kan worden in de hoofdzaak op grond van artikel 8:81, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist. Voor zover de daartoe uit te voeren toetsing meebrengt dat de rechtmatigheid van het bestreden besluit wordt beoordeeld, heeft het oordeel van de voorzieningenrechter een voorlopig karakter en is dat oordeel niet bindend voor de beslissing op bezwaar of in een eventuele beroepsprocedure.
4.2
De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat verzoekers niet tot de doelgroep van de maatschappelijke opvang behoren. In de memorie van toelichting bij de Wmo 2015 is de doelgroep als volgt omschreven: mensen die op de vlucht zijn voor huiselijk geweld, worstelen met psychiatrische problemen, een uitweg zoeken uit prostitutie, slachtoffer zijn van huiselijk of eergerelateerd geweld of loverboys, of op heel jonge leeftijd alleen voor de opvoeding van een kind staan. Het gaat om mensen met uiteenlopende problematiek, die niet in staat zijn zich op eigen kracht in de samenleving te handhaven. De gemeente hoeft geen opvang te verlenen aan iemand die zonder problemen (multiproblematiek) de thuissituatie verlaat. Verzoekers hadden in Irak een duurzaam en zelfredzaam bestaan met inkomen uit werk, huisvesting en een netwerk. Er is geen sprake van multiproblematiek. Zij hebben vrijwillig de thuissituatie in Irak verlaten om een nieuw bestaan op te bouwen in Nederland. Zij zijn onvoorbereid naar Nederland gekomen in de veronderstelling dat zij hier zouden worden opgevangen, zoals de zussen destijds zijn opgevangen tijdens hun asielprocedure. Zij zijn echter geen asielzoekers en de voorzieningenrechter acht niet aannemelijk dat zij hebben moeten vluchten. De laatste maanden is de veiligheidssituatie in hun woonplaats Kirkuk volgens de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid juist verbeterd. Dat het ministerie van Buitenlandse zaken voor Kirkuk een negatief reisadvies afgeeft maakt niet dat voor verzoekers sprake was van een dusdanig gevaarlijke situatie dat hun terugkeer naar Nederland als een vlucht moet worden aangemerkt. De situatie van verzoekers is vergelijkbaar met die van naar een veilig land geëmigreerde Nederlanders, die zich op enig moment opnieuw in Nederland willen vestigen. Voor deze doelgroep zijn op internet diverse sites te vinden met informatie over hoe zij hun terugkeer kunnen voorbereiden, welk stappenplan zij dienen te doorlopen en welke obstakels zij op hun weg vinden. Door zonder dit stappenplan te doorlopen onvoorbereid naar Nederland te komen, was voorzienbaar dat verzoekers tegen problemen op zouden lopen met betrekking tot onder meer het verkrijgen van huisvesting en inkomen. Verzoekers zijn hiervoor zelf verantwoordelijk en de gevolgen komen voor hun rekening en risico. Op verweerder rust niet de plicht om hen op te vangen. Dat verzoekers, net als andere “zelfredzame daklozen”, tussen wal en schip terecht komen, omdat de wet niet in hun opvang voorziet, vraagt om een politieke oplossing. Het is niet aan de voorzieningenrechter om in deze leemte in de wet te voorzien. Verweerder heeft op grond van de Wmo 2015 verzoekers terecht geen maatwerkvoorziening aangeboden.
5. Uit het voorgaande volgt dat in bezwaar de bestreden besluiten naar verwachting in stand kunnen blijven, zodat er geen aanleiding is voor het treffen van voorlopige voorzieningen.
6. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De voorzieningenrechter wijst de verzoeken om voorlopige voorziening af.
Deze uitspraak is gedaan door mr. L.A.C. van Nifterick, voorzieningenrechter, in aanwezigheid van mr. A.M.P. Meijer, griffier.
griffier voorzieningenrechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.