ECLI:NL:RBOVE:2024:413

Uitspraak

RECHTBANK OVERIJSSEL

Team Strafrecht

Meervoudige kamer

Zittingsplaats Zwolle

Parketnummer: 84-120251-22 (P)

Datum vonnis: 25 januari 2024

Vonnis op tegenspraak in de zaak van de officier van justitie tegen:

[verdachte],

geboren op [geboortedatum] 1968 in [geboorteplaats] ,

volgens zijn verklaring wonende aan [adres 1] .

1.Het onderzoek op de terechtzitting

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzittingen van 2 maart 2023 en van 11 januari 2024.

De rechtbank heeft kennis genomen van de vordering van de officier van justitie mr. M. Lambregts en van wat door verdachte en zijn raadsvrouw mr. D.J.E. de Kruif, advocaat in Amsterdam, naar voren is gebracht.

2.De tenlastelegging

De verdenking komt er na wijziging van de tenlastelegging van 11 januari 2024, kort en zakelijk weergegeven, op neer dat verdachte in de periode van 10 juli 2009 tot en met 25 juni 2017 samen met een ander of alleen opzettelijk onjuiste aangiften inkomstenbelasting heeft gedaan en/of heeft laten doen over de jaren 2013 en 2016 ten name van [naam 1] , over de jaren 2010 en 2011 ten name van [naam 2] en over de jaren 2011, 2012, 2013 en 2014 te name van [naam 3] en/of over de jaren 2012, 2013, 2014 en 2015 ten name van [naam 4] , over het jaar 2012 ten name van [naam 5] en over het jaar 2011 ten name van [naam 6] met als doel dat te weinig belasting werd geheven (
primair), dan wel hieraan medeplichtig is geweest (
subsidiair).

Voluit luidt de tenlastelegging aan verdachte, dat

hij in of omstreeks de periode van 10 juli 2009 tot en met 25 juni 2017 te Wezep, Deventer, Hattem, Apeldoorn, Amstelveen, Zwolle, Laren (NH), Utrecht, Amersfoort, Valkenswaard en/of Cornwerd, in elk geval in Nederland, Cyprus en/of Jersey in Groot- Brittannië,

tezamen en in vereniging met één of meer anderen en/of alleen,

(telkens) opzettelijk bij de belastingwet voorziene aangiften, als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten een (of meer) (digitale) aangiften voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over de jaren:

a. 2013 en/of 2016 ten name van [naam 1] (zie AMB-034, p. 414 e.v.);

b. 2010 en/of 2011 ten name van [naam 2] (zie AMB-034, p. 419 e.v.), en/of

c. 2011, 2012, 2013 en/of 2014 ten name van [naam 3] (zie AMB-034, p. 425 e.v.);

(telkens) onjuist en/of onvolledig heeft/hebben gedaan en/of heeft/hebben doen/laten doen (zie aanvullend proces-verbaal AMB-036),

en/of

d. 2012, 2013, 2014 en/of 2015 en/of 2016 ten name van [naam 4] (zie AMB- 034, p. 432 e.v.);

e. 2012 ten name van [naam 5] (zie AMB-034, p. 440 e.v.), en/of

f. 2011 ten name van [naam 6] (zie AMB-034, p. 445 e.v.),

door (telkens) op/in die (digitale) aangiften een onjuist bedrag aan belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang (box 2) en/of uit sparen en beleggen (box 3) op te geven en/of te doen/laten opgeven,

terwijl die feiten (telkens) ertoe strekten dat te weinig belasting werd geheven;

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou

kunnen leiden:

[naam 1] , [naam 2] , [naam 3] , [naam 4] , [naam 5] en/of [naam 6] in of omstreeks de periode van 17 juli 2012 tot en met 25 juni 2017 te Apeldoorn, Amstelveen, Zwolle, Laren (NH), Utrecht, Amersfoort, Valkenswaard en/of Cornwerd, in elk geval in Nederland, en/of Jersey in Groot-Brittannië,

tezamen en in vereniging met één of meer anderen en/of alleen,

a. 2013 en/of 2016 ten name van [naam 1] (zie AMB-034, p. 414 e.v.);

b. 2010 en/of 2011 ten name van [naam 2] (zie AMB-034, p. 419 e.v.), en/of

c. 2011, 2012, 2013 en/of 2014 ten name van [naam 3] (zie AMB-034, p. 425 e.v.);

(telkens) onjuist en/of onvolledig heeft/hebben gedaan en/of heeft/hebben doen/laten doen (zie aanvullend proces-verbaal AMB-036),

en/of

d. 2012, 2013, 2014 en/of 2015 en/of 2016 ten name van [naam 4] (zie AMB- 034, p. 432 e.v.);

e. 2012 ten name van [naam 5] (zie AMB-034, p. 440 e.v.), en/of

f. 2011 ten name van [naam 6] (zie AMB-034, p. 445 e.v.),

door (telkens) op/in die (digitale) aangiften een onjuist bedrag aan belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang (box 2) en/of uit sparen en beleggen (box 3) op te geven en/of te doen/laten opgeven,

terwijl die feiten (telkens) ertoe strekten dat te weinig belasting werd geheven,

bij/tot het plegen van welk bovenomschreven misdrijven hij, verdachte, tezamen en in vereniging met een ander en/of alleen, in of omstreeks de periode van 10 juli 2009 tot en met 25 juni 2017 te Wezep, Deventer, Hattem en/of Apeldoorn, in elk geval in Nederland en/of in Cyprus,

opzettelijk gelegenheid, middelen en/of inlichtingen heeft verschaft en/of opzettelijk behulpzaam is geweest door – zakelijk weergegeven – een constructie (SBS7) met binnen-en/of buitenlandse (rechts)personen op te zetten, te verkopen, aan te bieden, te beheren en/of te faciliteren voor voornoemde personen teneinde ogenschijnlijk belastingvrije giften, schenkingen en/of leningen mogelijk te maken en/of voor te wenden.

3.De procesafspraken

3.1

Inleidende opmerkingen

Op 5 januari 2024 heeft de raadsvrouw mr. De Kruif de rechtbank geïnformeerd dat overeenstemming was bereikt over de inhoud van procesafspraken, waaronder begrepen een afdoeningsvoorstel met betrekking tot onderhavige strafzaak.

Het afdoeningsvoorstel dat door de officier van justitie en de raadsvrouw aan de rechtbank is voorgelegd, houdt, voor zover relevant en zakelijk weergegeven, concreet het volgende in:

Het Openbaar Ministerie vordert zodanige wijziging van de tenlastelegging dat feit 2 komt te vervallen.

Het Openbaar Ministerie vordert tegelijkertijd een zodanige wijziging van de tenlastelegging dat in plaats van de als een geheel onder 1 opgenomen opsomming van strafbare gedragingen een uitsplitsing plaatsvindt over twee afzonderlijk alternatief/cumulatief ten laste gelegde gedragingen.

De verdediging voert ten aanzien van de gewijzigde tenlastelegging geen bewijsverweer.

Alle eventueel nog openstaande onderzoekswensen komen te vervallen.

Door ondertekening van dit afdoeningsvoorstel bekent verdachte [verdachte] zich schuldig te hebben gemaakt aan het medeplegen van de na wijziging tenlastelegging tenlastegelegde inkomstenbelastingfraude. Verdachte [verdachte] bekent aan die inkomstenbelastingfraude een intellectuele en materiële bijdrage te hebben geleverd.

Het Openbaar Ministerie eist ter terechtzitting een onvoorwaardelijke taakstraf van 380 uur minus 25 uren wegens overschrijding van de redelijke termijn, met aftrek van de tijd doorgebracht in voorlopige hechtenis, per saldo 331 uur taakstraf te vervangen door 165 dagen hechtenis en een geheel onvoorwaardelijke geldboete van € 3.400,00 te vervangen door 44 dagen hechtenis, en een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden met een proeftijd van één jaar. Daarbij is in het licht van de LOVS-oriëntatiepunten voor fraude uitgegaan van een benadelingsbedrag van € 727.876,00 zoals berekend in de nadeelberekening d.d. 28 december 2023. De geldboete is afgerond 1% van het berekende bedrag aan verdiensten voor verdachte [verdachte] ad € 338.108,50.

De verdediging voert geen strafmaatverweer.

De verdachte verklaart, door ondertekening van dit afdoeningsvoorstel, bereid te zijn de hiervoor genoemde taakstraf in Nederland te verrichten binnen 18 maanden na het onherroepelijk worden van het vonnis. Daartoe kiest hij domicilie op het adres van zijn raadslieden zijnde [adres 2] . Verdachte is daarbij niet beperkt tot het uitvoeren van de taakstraf bij overheidsorganisaties. Ook non-profitorganisaties, zorg- en hulpverleningsinstellingen behoren tot de mogelijkheden, in samenspraak met de Reclassering.

De verdachte zal aanwezig zijn ter terechtzitting zodat de rechtbank de totstandkoming van dit afdoeningsvoorstel kan toetsen.

Het Openbaar Ministerie en de verdediging zien af van het instellen van hoger beroep, als en nadat de rechtbank overeenkomstig de inhoud van dit afdoeningsvoorstel vonnis wijst.

Dit afdoeningsvoorstel vervalt indien en voor zover dat niet gevolgd wordt door de rechtbank.

3.2

Inhoudelijke behandeling

Tijdens de inhoudelijke behandeling van de strafzaak op de terechtzitting van 11 januari 2024 zijn de procesafspraken zoals deze zijn vervat in het afdoeningsvoorstel, indringend met de verdachte besproken. De verdachte heeft aangegeven goed te hebben begrepen wat de gemaakte afspraken inhouden en wat de gevolgen daarvan zijn. Hij heeft aangegeven volledig achter die afspraken te staan, deze overeenkomst vrijwillig te zijn aangegaan en op geen enkele wijze onder druk te zijn gezet. Ook is duidelijk geworden dat de verdachte bij het hele proces om tot afspraken te komen, steeds voorzien is geweest van rechtskundige bijstand.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank tot de overtuiging gekomen dat de verdachte vrijwillig en op basis van voor hem voldoende duidelijke informatie is gekomen tot de ondubbelzinnige beslissing om mee te werken aan wat in het afdoeningsvoorstel is overeengekomen. De rechtbank stelt daarnaast vast dat de verdachte zich bewust is van de rechtsgevolgen van de in de overeenkomst neergelegde procesafspraken en de daarmee gepaard gaande afstand van verdedigingsrechten. Daarmee is tevens voldaan aan de eisen die artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) stelt.

De rechtbank benadrukt dat zij geen partij is bij de gemaakte procesafspraken en daaraan dus ook niet gebonden is. De rechtbank heeft een eigen verantwoordelijkheid en dat betekent dat bij de behandeling op de zitting de beantwoording van de vragen van de artikelen 348 en 350 Sv leidend is geweest.

4.De voorvragen

De rechtbank heeft vastgesteld dat de dagvaarding geldig is, dat zij bevoegd is tot kennisneming van deze zaak, dat de officier van justitie ontvankelijk is in de vervolging en dat er geen redenen zijn voor schorsing van de vervolging.

5. Het bewijs^[1]

5.1

Inleiding

Onderhavige strafzaak maakt deel uit van het grootschalige Olympic-project dat is gestart na het bekend worden van de zogenaamde Panama-papers en uit verkregen restinformatie uit onderzoeken bij banken in Luxemburg. De restinformatie heeft betrekking op transactiegegevens van de rechtspersonen Magno International Foundation en de ‘Freemont groep’. Op de Luxemburgse bankrekeningen van Magno International Foundation kwamen transacties binnen met de omschrijving ‘interim dividend’, waarna korte tijd later vergelijkbare transacties uitgingen naar natuurlijke personen met de omschrijving ‘gift’ of ‘lening’. Tevens wordt in de restinformatie een document aangetroffen getiteld ‘Ways to get around the taxman’ waarin constructies worden omschreven die overeenkomsten vertonen met de mogelijke constructies die naar voren komen uit de analyse van de transactiegegevens van de bankrekeningen van Magno International Foundation.

Door de FIOD is vervolgens verder gerechercheerd naar Nederlandse personen die betrokkenheid zouden hebben bij deze dividendconstructies die als doel hadden het ‘omkatten’ van dividendgelden naar leningen en/of giften bestemd voor natuurlijke personen. In tegenstelling tot dividend, is het ontvangen van een gift vanuit het buitenland in Nederland voor de schenkbelasting onbelast en valt buiten het toepassingsbereik van de inkomstenbelasting. Deze structuren worden aangeduid met de naam ‘Success by Sharing’ (verder: SBS7) met [bedrijf] Ltd. als topholding en met de naam ‘Heerenaccoord’. Met deze structuren wordt getracht van deze regeling te profiteren. Verdachte en medeverdachte [medeverdachte] zijn de bedenkers en vormgevers van de SBS7-structuur en hen wordt verweten dat zij samen met anderen belastingfraude hebben gepleegd door te adviseren over en het aanbieden van deze fiscale structuur met het doel en resultaat dat dividend van een Nederlandse vennootschap via deze constructie vrijwel volledig weer aan de ondernemer wordt uitgekeerd, zonder dat deze uitkering in de Nederlandse aangifte inkomstenbelasting van de belastingplichtige is vermeld.

5.2

.2 Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich, onder verwijzing naar het afdoeningsvoorstel, op het standpunt gesteld dat het primair ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard.

5.3

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft, onder verwijzing naar het afdoeningsvoorstel, geen bewijsverweer gevoerd.

5.4

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank komt tot bewezenverklaring van het primair ten laste gelegde feit op grond van de volgende bewijsmiddelen, waarbij de rechtbank - nu verdachte dit feit heeft bekend en door of namens hem geen vrijspraak is bepleit - conform artikel 359, derde lid, laatste volzin van het Wetboek van Strafvordering (Sv), zal volstaan met een opsomming van de bewijsmiddelen, te weten:

het proces-verbaal van de terechtzitting van 11 januari 2024, voor zover inhoudende de bekennende verklaring van verdachte;
het proces-verbaal van ambtshandeling (de SBS7-structuur die wordt aangeboden door [medeverdachte] en [verdachte] ) van 31 juli 2019 (AMB-006);
het proces-verbaal van ambtshandeling (onderzoek aangiften inkomstenbelasting deelnemers SBS7-structuur) van 23 juli 2021 (AMB-034)
een geschrift, te weten de ambtsedige verklaring fiscaal nadeel [verdachte] van 28 december 2023.

5.5

De bewezenverklaring

De rechtbank acht op grond van de opgegeven bewijsmiddelen waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het primair ten laste gelegde feit heeft begaan, met dien verstande dat:

hij in de periode van 10 juli 2009 tot en met 25 juni 2017 in Nederland en Cyprus,

tezamen en in vereniging met één of meer anderen,

(telkens) opzettelijk bij de belastingwet voorziene aangiften, als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten) (digitale) aangiften voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over de jaren:

a. 2013 en 2016 ten name van [naam 1] ;

b. 2010 en 2011 ten name van [naam 2] , en

c. 2011, 2012, 2013 en 2014 ten name van [naam 3] ;

(telkens) onjuist en onvolledig hebben gedaan of hebben laten doen,

(telkens) opzettelijk bij de belastingwet voorziene aangiften, als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten (digitale) aangiften voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over de jaren:

d. 2012, 2013, 2014 en 2015 en 2016 ten name van [naam 4] ;

e. 2012 ten name van [naam 5] , en

f. 2011 ten name van [naam 6] ,

door (telkens) op die (digitale) aangiften een onjuist bedrag aan belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang (box 2) en uit sparen en beleggen (box 3) op te geven of te laten opgeven,

terwijl die feiten (telkens) ertoe strekten dat te weinig belasting werd geheven.

6.De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde is strafbaar gesteld in artikel 69 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) en artikel 47 van het Wetboek van Strafrecht (Sr). Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten. Het bewezenverklaarde levert op:

het misdrijf:

medeplegen van opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist of onvolledig doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, meermalen gepleegd;

7.De strafbaarheid van verdachte

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten. De rechtbank oordeelt daarom dat verdachte strafbaar is voor het bewezenverklaarde feit.

8.De op te leggen straf of maatregel

8.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft conform het afdoeningsvoorstel gevorderd aan verdachte op te leggen een taakstraf voor de duur van 355 uur. Daarbij heeft de officier van justitie rekening gehouden met aftrek van 25 uren wegens overschrijding van de redelijke termijn en daarnaast met aftrek op grond van het ondergane voorarrest. Daarnaast heeft de officier van justitie een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden gevorderd met een proeftijd van één jaar en een geldboete ter hoogte van € 3.400,00.

8.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft verzocht om de eis van de officier van justitie, die in overeenstemming is met het afdoeningsvoorstel, te volgen.

8.3

De gronden voor een straf of maatregel

Bij de strafoplegging houdt de rechtbank rekening met de aard en de ernst van het gepleegde feit, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte zoals die uit het dossier en tijdens de behandeling ter terechtzitting naar voren zijn gekomen. De rechtbank acht daarbij in het bijzonder het volgende van belang.

Verdachte heeft zich samen met anderen schuldig gemaakt aan het plegen van belastingfraude. Verdachte en medeverdachte [medeverdachte] hebben een constructie opgezet waarbij in Nederland belaste dividenden/bedrijfswinsten zijn ‘omgekat’ tot uit het buitenland afkomstige giften of leningen zodat over die geldbedragen ogenschijnlijk geen inkomstenbelasting hoefde te worden betaald. In werkelijkheid waren de door de belastingplichtigen ontvangen giften gemaskeerde, uit eigen onderneming afkomstige dividenduitkeringen. Aldus is door de belastingplichtigen die door verdachte werden geadviseerd minder belasting afgedragen dan zij verschuldigd waren. Verdachte heeft op zeer geraffineerde wijze de Belastingdienst om de tuin geleid, waarbij de gehanteerde structuren geen enkel ander doel dienden dan de werkelijke aard van de transacties aan het oog van de Belastingdienst te onttrekken. Op deze manier hebben zij misbruik gemaakt van het vertrouwen en het beginsel van solidariteit waarop het belastingstelsel is gestoeld en waar de samenleving in het kader van algemeen maatschappelijk belang en een behoorlijk functioneren van het financieel-economisch stelsel op moet kunnen rekenen. De rechtbank rekent dit verdachte aan.

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie betreffende verdachte van 13 september 2023. Hieruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor een soortgelijk strafbaar feit.

De rechtbank is van oordeel dat er rekening mee moet worden gehouden dat de redelijke termijn zoals bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM is overschreden. Op 14 juli 2020 is verdacht in verzekering gesteld. Op dat moment is jegens verdachte een handeling verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kon ontlenen dat tegen hem ter zake van een bepaald strafbaar feit door het Openbaar Ministerie een strafvervolging zal worden ingesteld. De rechtbank stelt aldus vast dat op 14 juli 2020 de redelijke termijn is aangevangen waarbinnen verdachte dient te worden berecht. Als uitgangspunt heeft in deze zaak te gelden dat de behandeling ter terechtzitting moet worden afgerond met een eindvonnis binnen twee jaren nadat de redelijke termijn is aangevangen, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden. De datum van dit vonnis betreft 25 januari 2014 wat een overschrijding van de redelijke termijn betekent. Deze termijnoverschrijding komt voor rekening van het Openbaar Ministerie, nu niet is gesteld of gebleken dat er sprake is van bijzondere omstandigheden die overschrijding van de redelijke termijn kunnen rechtvaardigen.

De rechtbank stelt voorop dat zij haar eigen belangenafweging heeft gemaakt bij de bepaling van de op te leggen straf. Hoewel de ernst van het bewezen verklaarde op zichzelf een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van aanmerkelijke duur rechtvaardigt, ziet de rechtbank na het afwegen van alle belangen voldoende aanleiding om conform het afdoeningsvoorstel een taakstraf, een voorwaardelijke gevangenisstraf en een geldboete op te leggen. De rechtbank overweegt dat nu sprake is van meerdaadse samenloop de cumulatie van taakstraffen niet is begrensd tot 240 uren.^[2]De rechtbank zal aan verdachte opleggen een taakstraf voor de duur van 355 uren met aftrek van de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht. De rechtbank heeft de overschrijding van de redelijke termijn, overeenkomstig het afdoeningsvoorstel, verdisconteerd in de strafmaat door de taakstraf met 25 uren te verminderen. Gelet op het bepaalde in artikel 6.3.1 van het Wetboek van Strafvordering stelt de rechtbank de termijn voor het uitvoeren van de taakstraf op 18 maanden na het onherroepelijk worden van dit vonnis. Daarnaast zal de rechtbank aan verdachte opleggen een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden met een proeftijd van één jaar en een geldboete ter hoogte van € 3.400,00.

8.4

De in beslag genomen voorwerpen

De officier van justitie heeft het standpunt ingenomen dat de op de beslaglijst vermelde ordner moet worden teruggegeven aan verdachte.

De raadsvrouw heeft betoogd dat de inbeslaggenomen ordner moet worden teruggegeven aan verdachte.

De rechtbank zal de teruggave aan de verdachte gelasten van de aan verdachte toebehorende op de beslaglijst vermelde 1 STK Ordner, aangezien dit niet vatbaar is voor verbeurdverklaring of onttrekking aan het verkeer en het belang van strafvordering zich niet tegen teruggave verzet.

9.De toegepaste wettelijke voorschriften

De hierna te nemen beslissing berust op de hiervoor genoemde wetsartikelen. Daarnaast berust deze beslissing op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 23, 24c en 57 Sr.

10.De beslissing

De rechtbank:

bewezenverklaring

- verklaart bewezen dat verdachte het primair ten laste gelegde heeft begaan, zoals hierboven omschreven;

- verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd en spreekt hem daarvan vrij;

strafbaarheid feit

- verklaart het bewezen verklaarde strafbaar;

- verklaart dat het bewezen verklaarde de volgende strafbare feiten oplevert:

het misdrijf:
medeplegen van opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist of onvolledig doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, meermalen gepleegd;

medeplegen van opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist of onvolledig doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, meermalen gepleegd;

strafbaarheid verdachte

- verklaart verdachte strafbaar voor het bewezen verklaarde;

straf

- veroordeelt verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
6 (zes) maanden;

- bepaalt dat deze gevangenisstraf
in zijn geheel niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten. De rechter kan de tenuitvoerlegging gelasten indien de verdachte voor het einde van de
proeftijd van 1 (één) jaarde navolgende algemene voorwaarde niet is nagekomen:

- stelt als
algemene voorwaardedat de verdachte zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

- veroordeelt de verdachte tot een
taakstraf, bestaande uit het verrichten van onbetaalde arbeid voor de duur van
355 (driehonderdvijfenvijftig) uren;

- beveelt, voor het geval dat de verdachte de taakstraf niet naar behoren verricht, dat
vervangende hechteniszal worden toegepast voor de duur van
177 (honderdzevenenzeventig) dagen;

- beveelt dat de tijd die de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, bij de uitvoering van de taakstraf in mindering wordt gebracht, waarbij als maatstaf geldt dat voor de eerste zestig dagen doorgebracht in verzekering of voorlopige hechtenis, twee uren en voor de resterende dagen één uur per dag aftrek plaatsvindt;

- veroordeelt de verdachte tot betaling van
een geldboete van € 3.400,00 (zegge: vierendertighonderd euro);

- beveelt dat bij niet volledige betaling en verhaal van de geldboete, vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van
44 (vierenveertig) dagen.

de in beslag genomen voorwerpen

- gelast de teruggave van de op de beslaglijst vermelde 1 STK Ordner aan verdachte.

Dit vonnis is gewezen door mr. D. ten Boer, voorzitter, mr. H. Manuel en mr. F.M.A. ’t Hart, rechters, in tegenwoordigheid van mr. D.N. Esajas, griffier, en is in het openbaar uitgesproken op 25 januari 2024.

Buiten staat

Mr. F.M.A. ’t Hart is niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.