Uitspraak
Uitspraak
RECHTBANK NOORD-NEDERLAND
Afdeling strafrecht
Locatie Leeuwarden
Parketnummer 18/124255-22
Vonnis van de meervoudige kamer voor de behandeling van strafzaken van 13 juli 2023 in de zaak van het openbaar ministerie tegen de verdachte
[verdachte] ,
geboren op [geboortedatum] 1997 te [geboorteplaats] , zonder vaste woon- of verblijfplaats hier te lande, thans gedetineerd te [instelling] .
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting van 29 juni 2023.
Verdachte is verschenen, bijgestaan door mr. P.J. Roelse, advocaat te Amsterdam. Het openbaar ministerie is ter terechtzitting vertegenwoordigd door mr. D.P. Menting.
Tenlastelegging
Aan verdachte is, na nadere omschrijving van de tenlastelegging, ten laste gelegd dat:
hij in of omstreeks de nacht van 28 november 2021 op 29 november 2021, te [adres] , gemeente Weststellingwerf, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen in/bij een woning en/of op een besloten erf waarop een woning stond, te weten [adres] , alwaar verdachte en/of zijn mededader(s) zich buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevond(en), een honderdtal (100), exclusieve, duiven (geschatte waarde 400.000 euro), in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele aan [benadeelde partij 1] , in elk geval aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde(n)heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft/hebben verschaft en/of dat/die weg te nemen duiven onder zijn/haar/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak, verbreking en/of inklimming.
Beoordeling van het bewijs
Standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft veroordeling gevorderd voor het ten laste gelegde feit, gelet op de aangifte, het proces-verbaal van bevindingen van het criminele samenwerkingsverband en de bekennende verklaring van verdachte. De officier van justitie is uitgegaan van 96 gestolen duiven.
Standpunt van de verdediging
De raadsman heeft wegens de gemaakte procesafspraken geen verweer gevoerd ten aanzien van het bewijs.
Oordeel van de rechtbank
De rechtbank acht het ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen, zoals hierna opgenomen in de bewezenverklaring. Omdat verdachte dit feit duidelijk en ondubbelzinnig heeft bekend, volstaat de rechtbank met een opgave van de bewijsmiddelen overeenkomstig artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering.
Deze opgave luidt als volgt:
De verklaring van verdachte afgelegd ter terechtzitting van 29 juni 2023;
Een naar wettelijk voorschrift opgemaakt proces-verbaal van aangifte van 2 december 2021,opgenomen op pagina 8 e.v. (procesdossier 1) van het dossier van Politie Noord-Nederland met nummer PL0100-2021327023 van 24 april 2023, inhoudend de verklaring van [benadeelde partij 1] ;
Een naar wettelijk voorschrift opgemaakt proces-verbaal van verhoor verdachte van 21 maart 2023,opgenomen op pagina 560 e.v. (procesdossier 3) van voornoemd dossier, inhoudend de verklaring van [medeverdachte] .
Aantal duiven
Anders dan de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat bij de diefstal met braak 100 duiven zijn weggenomen. Weliswaar wordt in een tapgesprek tussen verdachte en een gebruiker van het toestel van medeverdachte [medeverdachte] kort na de diefstal gesproken over het aantal 96, maar de rechtbank hecht meer waarde aan de verklaring van aangever. Hij heeft na de diefstal geïnventariseerd welke duiven missen, terwijl verdachten de duiven snel en in het donker hebben meegenomen waarbij het voor de hand ligt dat zij minder goed weten hoeveel duiven het betrof.
Bewezenverklaring
De rechtbank acht het ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen, met dien verstande dat:
hij in de nacht van 28 november 2021 op 29 november 2021, te [adres] , gemeente Weststellingwerf, tezamen en in vereniging met anderen, bij of op een besloten erf waarop een woning stond, te weten
[adres] , alwaar verdachte en/of zijn mededaders zich buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevonden, een honderdtal (100), exclusieve duiven, die geheel of ten dele aan [benadeelde partij 1] , toebehoorden heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl verdachte en/of zijn mededaders zich de toegang tot de plaats van het misdrijf hebben verschaft en die weg te nemen duiven onder hun bereik hebben gebracht door middel van braak.
Verdachte zal van het meer of anders ten laste gelegde worden vrijgesproken, aangezien de rechtbank dat niet bewezen acht.
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.
Strafbaarheid van het bewezen verklaarde Het bewezen verklaarde levert op:
Diefstal op een besloten erf waarop een woning staat door iemand die zich aldaar buiten weten of tegen de wil van de rechthebbende bevindt, door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft en het goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van braak.
Dit feit is strafbaar nu geen omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid uitsluiten.
Strafbaarheid van verdachte
De rechtbank acht verdachte strafbaar nu niet van enige strafuitsluitingsgrond is gebleken.
Procesafspraken
Het verloop van de procesafspraken
Het openbaar ministerie en de verdediging hebben op 24 februari 2023 en 14 maart 2023 de mogelijkheden besproken van het maken van procesafspraken met betrekking tot de afdoening in onderhavige strafzaak. Op de pro-formazitting van 12 mei 2023 heeft de officier van justitie aangegeven dat er na instemming tussen het openbaar ministerie en de verdediging procesafspraken zijn gemaakt. Bij e-mail van 7 juni 2023 heeft de officier van justitie de rechtbank de overeenkomst tussen het openbaar ministerie en de verdediging inzake de gemaakte procesafspraken doen toekomen. In de overeenkomst is onder meer de gezamenlijke zienswijze van het openbaar ministerie en de verdediging over de beoordeling van het ten laste gelegde feit en de op te leggen straf neergelegd. De overeenkomst is op 12 mei 2023 ondertekend door de officier van justitie, mr. B. Rademacher, en op 6 juni 2023 door verdachte en zijn raadsman, mr. P.J. Roelse. In de overeenkomst is vermeld dat het openbaar ministerie en de verdediging hebben gesteld meerwaarde te zien in het maken van procesafspraken. De rechtbank is in het geheel niet betrokken geweest bij de totstandkoming van de procesafspraken.
De inhoud van de procesafspraken
Het afdoeningsvoorstel dat aan de rechtbank is voorgelegd houdt concreet in dat:
de verdediging afziet van het indienen van onderzoekswensen;
door de verdediging geen bewijsverweren worden gevoerd;
de verdediging zich niet verzet tegen continuering van de voorlopige hechtenis;
het openbaar ministerie ervan afziet verdachte in onderhavige zaak tevens te vervolgen wegensdeelname aan een criminele organisatie;
het openbaar ministerie ter terechtzitting een bewezenverklaring vordert voor het ten lastegelegde feit en een onvoorwaardelijke gevangenisstraf vordert voor de duur van 12 maanden, met aftrek van de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht sinds zijn aanhouding op 3 januari
2023 in Litouwen;
het openbaar ministerie geen vordering tot ontneming aankondigt of aanhangig maakt;
de verdediging en het openbaar ministerie uitspreken voornemens te zijn geen hoger beroep in testellen, indien de rechtbank komt tot een bewezenverklaring en strafoplegging conform de gemaakte afspraken;
het openbaar ministerie, nadat verdachte onherroepelijk is veroordeeld, op verzoek van verdachteaan de minister van Justitie en Veiligheid (AICE) te kennen geeft geen bezwaar te hebben dat verdachte zijn straf in Litouwen ondergaat.
Voorts is in het afdoeningsvoorstel opgenomen dat er geen afspraken zijn gemaakt omtrent de vordering van de benadeelde partij. Het openbaar ministerie en de verdediging nemen daarover ter terechtzitting een standpunt in.
Het kader van de procesafspraken
De rechtbank stelt voorop dat het maken van procesafspraken is toegestaan en dat de totstandkoming daarvan betekenis kan hebben voor de beslissingen die de strafrechter neemt, ondanks dat er thans nog geen wettelijke regeling is die voorziet in procesafspraken.
1Uit het arrest van de Hoge Raad van 27 september 2022 volgt echter dat procesafspraken geen afbreuk doen aan de autonome positie van de strafrechter. Hij is niet gebonden om overeenkomstig de procesafspraken te beslissen. De strafrechter blijft er namelijk verantwoordelijk voor dat de behandeling en de beoordeling van de strafzaak plaatsvinden overeenkomstig de daarvoor geldende regelingen, in het bijzonder artikelen 348 en 350 Sv, en de eisen van een eerlijk proces, zoals neergelegd in art. 6 EVRM. Het voorgaande brengt met zich dat de strafrechter uitsluitend acht kan slaan op gemaakte procesafspraken indien gewaarborgd is dat wordt voldaan aan de eisen uit art. 6 EVRM. Deze waarborg is in het bijzonder van belang omdat doorgaans in procesafspraken wordt opgenomen dat verdachte afziet van het uitoefenen van bepaalde verdedigingsrechten. De Hoge Raad heeft in zijn arrest een aantal aandachtspunten geformuleerd aan de hand waarvan de strafrechter die waarborg kan toetsen. De strafrechter dient daarbij te onderzoeken of verdachte in de concrete omstandigheden van het geval vrijwillig, op basis van voldoende en duidelijke informatie en terwijl hij zich bewust was van de rechtsgevolgen, is gekomen tot de ondubbelzinnige beslissing mee te werken aan het afdoeningsvoorstel en de daarmee gepaard gaande afstand van verdedigingsrechten.
2Om dit te kunnen onderzoeken is in beginsel vereist dat verdachte ter terechtzitting aanwezig is en wordt bijgestaan door een advocaat.
1Uit het arrest van de Hoge Raad van 27 september 2022 volgt echter dat procesafspraken geen afbreuk doen aan de autonome positie van de strafrechter. Hij is niet gebonden om overeenkomstig de procesafspraken te beslissen. De strafrechter blijft er namelijk verantwoordelijk voor dat de behandeling en de beoordeling van de strafzaak plaatsvinden overeenkomstig de daarvoor geldende regelingen, in het bijzonder artikelen 348 en 350 Sv, en de eisen van een eerlijk proces, zoals neergelegd in art. 6 EVRM. Het voorgaande brengt met zich dat de strafrechter uitsluitend acht kan slaan op gemaakte procesafspraken indien gewaarborgd is dat wordt voldaan aan de eisen uit art. 6 EVRM. Deze waarborg is in het bijzonder van belang omdat doorgaans in procesafspraken wordt opgenomen dat verdachte afziet van het uitoefenen van bepaalde verdedigingsrechten. De Hoge Raad heeft in zijn arrest een aantal aandachtspunten geformuleerd aan de hand waarvan de strafrechter die waarborg kan toetsen. De strafrechter dient daarbij te onderzoeken of verdachte in de concrete omstandigheden van het geval vrijwillig, op basis van voldoende en duidelijke informatie en terwijl hij zich bewust was van de rechtsgevolgen, is gekomen tot de ondubbelzinnige beslissing mee te werken aan het afdoeningsvoorstel en de daarmee gepaard gaande afstand van verdedigingsrechten.
2Om dit te kunnen onderzoeken is in beginsel vereist dat verdachte ter terechtzitting aanwezig is en wordt bijgestaan door een advocaat.
De behandeling ter terechtzitting
De rechtbank heeft op de inhoudelijke behandeling ter terechtzitting van 29 juni 2023 de procesafspraken zoals deze zijn vervat in de ondergetekende overeenkomst besproken. De officier van justitie heeft de achterliggende redenen voor het maken van de procesafspraken toegelicht. Daarbij heeft de officier van justitie aangegeven dat de procesafspraken vooral zijn gemaakt vanuit het oogpunt van efficiëntie. Naar het oordeel van het openbaar ministerie was het zowel voor verdachte als voor de slachtoffers van belang dat de strafzaak zo snel als mogelijk inhoudelijk behandeld kon worden. Het ten laste gelegde feit dateert van 2021 en de strafzaak bevat een internationaal component, hetgeen voor vertraging had kunnen zorgen. Dat deze vertraging door een goede samenwerking met de Litouwse autoriteiten niet is opgetreden, is voor het openbaar ministerie geen reden geweest om zich niet langer gebonden te voelen aan de gemaakte afspraken.
Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat hij goed heeft begrepen wat de gemaakte procesafspraken inhouden en wat de gevolgen daarvan zijn. Daarnaast heeft verdachte naar voren gebracht dat hij verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn handelen en dat het zijn eigen beslissing is geweest om mee te werken aan het maken van procesafspraken. Verdachte heeft toegelicht dat hij zo snel als mogelijk wil terugkeren naar Litouwen, zodat hij weer samen kan zijn met zijn gezin.
De rechtbank is van oordeel dat verdachte aldus vrijwillig en op basis van voor hem voldoende en duidelijke informatie is gekomen tot de ondubbelzinnige beslissing om mee te werken aan hetgeen in het afdoeningsvoorstel is overeengekomen. De rechtbank stelt daarnaast vast dat verdachte zich bewust is van de rechtsgevolgen van de in de overeenkomst neergelegde procesafspraken en de daarmee gepaard gaande afstand van bepaalde verdedigingsrechten. Daarmee is tevens voldaan aan de eisen van een eerlijk proces, zoals neergelegd in art. 6 EVRM. De rechtbank heeft daarbij in aanmerking genomen dat verdachte gedurende het gehele proces is bijgestaan door zijn advocaat. Daarnaast heeft de rechtbank acht geslagen op de omstandigheid dat de procesafspraken tevens zijn vertaald in de Litouwse taal, zodat verdachte in zijn moedertaal kennis heeft kunnen nemen van de afspraken. De rechtbank heeft ter terechtzitting benadrukt dat zij geen partij is bij de gemaakte procesafspraken en daaraan dus ook niet gebonden is. De rechtbank heeft getoetst of de procesafspraken, gelet op hetgeen is bepaald in artikelen 348 en 350 Sv, stand kunnen houden.
Alles overziend is de rechtbank van oordeel dat zij acht kan slaan op de gemaakte procesafspraken.
Strafmotivering
Vordering van de officier van justitie
De officier van justitie heeft onder verwijzing naar de procesafspraken gevorderd dat verdachte ter zake van het ten laste gelegde feit wordt veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden, met aftrek van de tijd die verdachte in Litouwen in het kader van zijn overlevering aan Nederland in detentie heeft doorgebracht, te weten vanaf 3 januari 2023, en met aftrek van de tijd die verdachte in Nederland in voorarrest heeft doorgebracht.
Standpunt van de verdediging
De raadsman heeft verzocht de eis van de officier van justitie, die in overeenstemming is met de gemaakte procesafspraken, te volgen. Volgens de raadsman is de voorgestelde straf een passende en gerechtvaardigde uitkomst.
Oordeel van de rechtbank
Bij de bepaling van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de aard en de ernst van het bewezen en strafbaar verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan, de persoon van verdachte zoals deze naar voren is gekomen uit het onderzoek ter terechtzitting en het reclasseringsadvies, het uittreksel uit de justitiële documentatie, alsmede de vordering van de officier van justitie en het pleidooi van de raadsman.
Ernst van het feit
De rechtbank heeft in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.
Verdachte heeft zich in de nacht van 28 op 29 november 2021 schuldig gemaakt aan het medeplegen van een diefstal met braak van 100 kwalitatief hoogwaardige postduiven. Er was sprake van een in Litouwen georganiseerd samenwerkingsverband. Verdachte heeft in Litouwen de auto voor de diefstal klaargemaakt en heeft de diefstal telefonisch aangestuurd. De drie medeverdachten zijn vanuit Litouwen naar Nederland gereden om de diefstal vervolgens uit te voeren. Na de diefstal zijn de duiven door de medeverdachten ergens in Duitsland afgeleverd.
Verdachte heeft door zo te handelen geen respect getoond voor andermans eigendom. De rechtbank rekent het verdachte aan dat hij zijn eigen financiële gewin voorop heeft gesteld door waardevolle levende wezens te stelen. De duiven waren klaarblijkelijk genoeg waard om alleen daarvoor een reis naar Nederland te organiseren met het risico om aangehouden te worden, hetgeen uiteindelijk ook is gebeurd. Door de diefstal zijn de duiven weggehaald uit hun vertrouwde en beschermde leefomgeving. Uit de slachtofferverklaring die ter terechtzitting naar voren is gebracht, blijkt dat de duiven een grote financiële waarde vertegenwoordigden, alsmede een grote emotionele waarde. De slachtoffers die handelen onder de naam de [benadeelde partij 1] hebben de duiven jarenlang met veel toewijding gefokt en verzorgd. Verdachte en zijn medeverdachten hebben niet willen verklaren waar zij de duiven exact hebben afgeleverd. Het is daarom tot op heden niet bekend waar de duiven zich bevinden, wat voor de slachtoffers begrijpelijkerwijs veel frustratie oplevert.
Persoon van verdachte
Naast de ernst van het feit houdt de rechtbank rekening met de persoonlijke omstandigheden van verdachte. De rechtbank heeft acht geslagen op de justitiële documentatie van verdachte van 26 mei 2023. Uit die documentatie blijkt dat verdachte in Nederland niet eerder met politie en justitie in aanraking is gekomen. Uit het ECRIS-uittreksel van 7 februari 2023 blijkt dat verdachte in Litouwen in november 2022 is veroordeeld wegens handel in verdovende middelen tot een gevangenisstraf van 1 jaar en 4 maanden.
De rechtbank heeft daarnaast kennisgenomen van het reclasseringsadvies van Reclassering Nederland van 10 februari 2023. Uit het reclasseringsadvies blijkt dat verdachte in Litouwen woont met zijn verloofde en hun twee kinderen. Verdachte werkt naar eigen zeggen fulltime in de bouw en kan goed rondkomen van het salaris. Het sociale netwerk van verdachte lijkt een prominente rol te spelen binnen zijn delictgedrag. De reclassering kan het risico op recidive niet inschatten. De reclassering acht interventies niet haalbaar gelet op de omstandigheid dat verdachte voornemens is terug te keren naar Litouwen. Geadviseerd wordt om een straf zonder bijzondere voorwaarden op te leggen.
Op te leggen straf
Naar het oordeel van de rechtbank rechtvaardigen de aard en de ernst van het bewezen verklaarde feit oplegging van een straf die vrijheidsbeneming met zich brengt. De diefstal en de modus operandi vertonen duidelijke kenmerken van mobiel banditisme. In het geval van mobiel banditisme is sprake van het in korte tijd plegen van diefstallen van verhandelbare goederen, die redelijkerwijs niet bestemd zijn voor eigen gebruik, maar – bijvoorbeeld – zijn bedoeld voor verkoop in het buitenland. Deze vorm van criminaliteit is daardoor niet te vergelijken met een reguliere diefstal, hetgeen in de hoogte van de op te leggen straf tot uiting dient te komen. De rechtbank is van oordeel dat zowel vanuit generale als speciale preventie aan dit soort daders, die kennelijk alleen naar Nederland afreizen om hier vermogensdelicten te plegen, een duidelijk signaal dient te worden afgegeven.
Bij het bepalen van de hoogte van de straf heeft de rechtbank - bij gebreke aan richtlijnen van de rechtspraak - onder andere acht geslagen op de Richtlijn voor strafvordering mobiel banditisme van het openbaar ministerie. De rechtbank heeft aansluiting gezocht bij de categorie inbraak of insluiping in een woning, waarbij als uitgangspunt een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 7 maanden geldt. In strafverzwarende zin heeft de rechtbank rekening gehouden met het belangrijke aandeel van verdachte in de diefstal. Verdachte heeft de auto geregeld waarmee naar Nederland werd gereisd, hij schakelde de medeverdachten in en hij hield gedurende de gehele reis contact met de medeverdachten en informeerde hen over de plaats waar zij de gestolen duiven moesten afleveren. Daarnaast heeft de rechtbank acht geslagen op het aantal weggenomen duiven en de economische waarde daarvan. Tot slot heeft de rechtbank in strafverzwarende zin rekening gehouden met het feit dat het een diefstal met braak betreft die in vereniging is begaan en dat de verdachte heeft nagelaten informatie te verschaffen over de plek waar de duiven zijn afgeleverd. In het voordeel van verdachte heeft de rechtbank meegewogen dat hij voor het overige wel grotendeels openheid
van zaken heeft gegeven en dat hij verantwoordelijkheid heeft genomen voor zijn handelen.
De rechtbank heeft bij het bepalen van de straf tevens acht geslagen op de door het openbaar ministerie en de verdediging gemaakte procesafspraken omtrent de strafoplegging. Het afdoeningsvoorstel doet naar het oordeel van de rechtbank voldoende recht aan de hiervoor geschetste omstandigheden. Daarbij heeft de rechtbank in aanmerking genomen dat het voorstel niet alleen een efficiënte en voortvarende behandeling dient, maar ook een effectieve afdoening van de zaak. Aangezien de rechtbank in lijn met de procesafspraken zal oordelen, vloeit daaruit in beginsel voort dat het belang bij een behandeling van de zaak in hoger beroep ontbreekt. Het openbaar ministerie en de verdediging zijn immers overeengekomen dat zij voornemens zijn geen hoger beroep in te stellen, indien de rechtbank komt tot een bewezenverklaring en een strafoplegging conform de procesafspraken. Een eventuele procedure in hoger beroep zal daardoor uitblijven en de op te leggen straf kan daardoor onmiddellijk ten uitvoer worden gelegd. Daarmee doen de procesafspraken tevens recht aan de belangen van de maatschappij.
Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat de door de officier van justitie gevorderde onvoorwaardelijke gevangenisstraf, zoals overeengekomen in de procesafspraken, passend en geboden is. De rechtbank zal dan ook aan verdachte een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden opleggen, met aftrek van het voorarrest. Daarbij zal de periode van overleveringsdetentie in Litouwen, te rekenen vanaf 3 januari 2023, eveneens overeenkomstig de gemaakte procesafspraken in mindering worden gebracht.
Tenuitvoerlegging van de op te leggen gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat verdachte in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma als bedoeld in artikel 4 van de Penitentiaire beginselenwet.
Benadeelde partij
De rechtbank constateert dat het voegingsformulier door zowel [benadeelde partij 1] als [benadeelde partij 2] is ingediend en ondertekend. Zij hebben zich daarmee gezamenlijk als benadeelde partij in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Gevorderd wordt een bedrag van € 228.500,00 ter vergoeding van de materiële schade, bestaande uit:
- 99 duiven à € 1.500,00 per duif € 148.500,00
- Duif [naam 1] € 80.000,00
Daarnaast is de wettelijke rente gevorderd vanaf de datum waarop de schade is ontstaan en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.
Standpunt van de officier van justitie
De vordering van de benadeelde partij is geen onderdeel geweest van de procesafspraken. De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering gedeeltelijk toewijsbaar is. Met betrekking tot de eerste schadepost heeft de officier van justitie aangevoerd dat het gevorderde bedrag van € 1.500,00 per duif redelijk is en voldoende is onderbouwd. De officier van justitie gaat uit van 96 gestolen duiven waaronder duif [naam 1] , waardoor de vordering gematigd dient te worden tot een bedrag van € 142.500,00 (95 duiven à € 1.500,00 per duif). Ten aanzien van de schadepost die betrekking heeft op duif [naam 1] heeft de officier van justitie de rechtbank verzocht gebruik te maken van haar schattingsbevoegdheid. De officier van justitie heeft zich voorts op het standpunt gesteld dat de vordering hoofdelijk dient te worden toegewezen, met oplegging van de wettelijke rente en de schadevergoedingsmaatregel.
Standpunt van de verdediging
De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk in zijn vordering dient te worden verklaard, wegens gebrek aan onderbouwing van de vordering. De bevindingen van de taxateur zijn niet onderbouwd met stukken op grond waarvan op objectieve wijze de waarde van de duiven zou kunnen worden vastgesteld. Bovendien heeft de raadsman de onafhankelijkheid van de taxateur ter discussie gesteld nu hij de benadeelde partij lijkt te kennen. Schorsing van het onderzoek ter terechtzitting om de benadeelde partij de hoogte van de schade alsnog aan te laten tonen, zal volgens de raadsman leiden tot een onevenredige belasting van het strafgeding.
Oordeel van de rechtbank
Naar het oordeel van de rechtbank is voldoende aannemelijk dat de benadeelde partij de gestelde schade heeft geleden en dat deze schade een rechtstreeks gevolg is van het bewezenverklaarde feit. De rechtbank is daarnaast van oordeel dat de behandeling van de vordering geen onevenredige belasting van het strafgeding oplevert, nu de vordering voldoende is onderbouwd.
De vordering van de benadeelde partij is onderbouwd met een taxatiebrief die is opgesteld door
[naam 2] , namens [bedrijf] Van de zijde van de verdediging is in algemene zin verweer gevoerd tegen de bruikbaarheid van deze taxatie. In de taxatiebrief is door [naam 2] een schatting gemaakt van de waarde van de weggenomen duiven. Deze waarde is bepaald aan de hand van onder meer de stambomen van de weggenomen duiven, een vergelijking met een andere top duif van de benadeelde partij die in 2019 is verkocht en de gemiddelde verkoopprijs van andere duiven van de benadeelde partij. Naar het oordeel van de rechtbank bevat de taxatie daarmee voldoende gegevens aan de hand waarvan de waarde van de weggenomen duiven op objectieve wijze kan worden vastgesteld. De enkele omstandigheid dat [naam 2] de benadeelde partij kent, doet naar het oordeel van de rechtbank geen afbreuk aan zijn professionaliteit en zijn deskundig oordeel. De rechtbank begrijpt dat de (top)duivenwereld in de Benelux een kleine wereld is, waarbinnen iedereen elkaar kent. De rechtbank ziet geen aanleiding om aan de inhoud van de taxatiebrief te twijfelen en acht de genoemde bedragen redelijk. Temeer omdat in de brief is aangegeven dat geen rekening is gehouden met de omstandigheid dat de weggenomen duiven meer waard hadden kunnen zijn, gelet op goed presterende nazaten. Evenmin is rekening gehouden met de mogelijke waardevermeerdering van relatief jonge duiven die nog meer prestaties hadden kunnen behalen. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de vordering tot schadevergoeding door middel van de taxatiebrief voldoende is onderbouwd. De rechtbank zal de vordering, overeenkomstig de taxatie, dan ook volledig toewijzen voor zowel de 99 duiven (à € 148.500,00) als voor Duif [naam 1] (à € 80.000,00).
Hoofdelijkheid
De rechtbank stelt vast dat verdachte het strafbare feit samen met anderen heeft gepleegd en dat zij naar civielrechtelijke maatstaven hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de schade. De rechtbank zal daarom bepalen dat verdachte de schadevergoeding niet meer aan de benadeelde partij hoeft te betalen indien zijn medeverdachten deze al hebben betaald, en andersom.
Schadevergoedingsmaatregel
Nu de aansprakelijkheid van verdachte vaststaat, zal de rechtbank de schadevergoedingsmaatregel opleggen om te bevorderen dat verdachte de schade zal vergoeden.
Veroordeling in de kosten
De rechtbank zal verdachte veroordelen in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.
Wettelijke rente
De rechtbank zal de gevorderde wettelijke rente over het toegewezen schadebedrag toewijzen vanaf de datum van het ontstaan van de schade, te weten 29 november 2021. Ook ten aanzien van de schadevergoedingsmaatregel zal dit worden bepaald.
Toepassing van wetsartikelen
De rechtbank heeft gelet op de artikelen 36f en 311 van het Wetboek van Strafrecht.
Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij ten tijde van het bewezen verklaarde rechtens golden dan wel ten tijde van deze uitspraak gelden.
Uitspraak
De rechtbank
Verklaart het ten laste gelegde bewezen, te kwalificeren en strafbaar zoals voormeld en verdachte daarvoor strafbaar.
Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan het bewezen verklaarde en spreekt verdachte daarvan vrij.
Veroordeelt verdachte tot:
een gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden.
Beveelt dat de tijd die de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in detentie in het buitenland ingevolge een Nederlands verzoek om overlevering heeft doorgebracht, alsmede de tijd die de veroordeelde in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf, geheel in mindering zal worden gebracht.
Benadeelde partij
Wijst de vordering van de benadeelde partij toe tot het hierna te noemen bedrag en veroordeelt verdachte hoofdelijk, aldus dat als een mededader betaalt, verdachte in zoverre zal zijn bevrijd, om aan
[benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2]gezamenlijk te betalen in totaal: - het bedrag van €
228.5(zegge: tweehonderdachtentwintigduizend vijfhonderd euro);
[benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2]gezamenlijk te betalen in totaal: - het bedrag van €
228.5(zegge: tweehonderdachtentwintigduizend vijfhonderd euro);
- de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 29 november 2021 tot de dag van algehele voldoening;
- de proceskosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerleggingvan de uitspraak alsnog zal maken, tot heden begroot op nihil.
Legt aan verdachte hoofdelijk, aldus dat als een mededader betaalt, verdachte in zoverre zal zijn bevrijd, de verplichting op om ten behoeve van
[benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2]aan de Staat te betalen een bedrag van €
228.500,00(zegge: tweehonderdachtentwintigduizend vijfhonderd euro), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 29 november 2021 tot de dag van algehele voldoening. Dit bedrag bestaat uit materiële schade.
[benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2]aan de Staat te betalen een bedrag van €
228.500,00(zegge: tweehonderdachtentwintigduizend vijfhonderd euro), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 29 november 2021 tot de dag van algehele voldoening. Dit bedrag bestaat uit materiële schade.
Bepaalt dat bij gebreke van volledig verhaal van de betalingsverplichting aan de Staat gijzeling voor de duur van
365dagen kan worden toegepast. De toepassing van gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
365dagen kan worden toegepast. De toepassing van gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.
Bepaalt dat als verdachte of een mededader voldoet aan de betalingsverplichting aan de benadeelde partij of aan de Staat, verdachte in zoverre zal zijn bevrijd van de betalingsverplichting aan beiden.
Dit vonnis is gewezen door mr. M. Brinksma, voorzitter, mr. F. van der Meulen en mr. H.K. de Haan, rechters, bijgestaan door mr. M.A. Toussaint, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 13 juli 2023. mr. H.K. de Haan is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.