ECLI:NL:RBNNE:2014:3196

• Datum uitspraak: 26 juni 2014
• Publicatiedatum: 2 juli 2014
• Zaaknummer: 12-2212, 12-2214 en 12-2331
• Instantie: Rechtbank Noord-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: G.B.A. Brummer; J.W. Keuning; M. van den Bosch
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Navorderingsaanslagen en vergrijpboetes bij coffeeshop exploitante wegens ondeugdelijke administratie

In deze zaak heeft de Rechtbank Noord-Nederland op 26 juni 2014 uitspraak gedaan in een geschil tussen een coffeeshop exploitante en de inspecteur van de Belastingdienst. De rechtbank oordeelde over de navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) voor de jaren 2005, 2006 en 2007, alsook over de opgelegde vergrijpboetes. De inspecteur had de navorderingsaanslagen opgelegd op basis van een controle die had plaatsgevonden, waarbij gebreken in de administratie van de eiseres werden vastgesteld. De rechtbank nam de niet betwiste feiten als uitgangspunt en concludeerde dat de administratie van de coffeeshop niet voldeed aan de eisen van juistheid, volledigheid en controleerbaarheid. Dit leidde tot de sanctie van omkering en verzwaring van de bewijslast, zoals vastgelegd in artikel 27e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR). De rechtbank oordeelde dat de eiseres niet had voldaan aan haar administratie- en bewaarplicht, wat resulteerde in de bevestiging van de navorderingsaanslagen en de vergrijpboetes, hoewel deze laatste werden verminderd. De rechtbank oordeelde ook over de vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn in de bezwaarfase, en kende een schadevergoeding van € 1.000 toe aan de eiseres. De uitspraak benadrukt de noodzaak voor ondernemers, vooral in de coffeeshopsector, om een deugdelijke administratie te voeren en de gevolgen van het niet naleven van deze verplichtingen.

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-NEDERLAND

Zittingsplaats Leeuwarden

Bestuursrecht

zaaknummers: AWB LEE 12/2212, 12/2214 en 12/2331

uitspraak van de meervoudige belastingkamer van 26 juni 2014 in de zaak tussen

[eiseres], te [woonplaats], eiseres

(gemachtigde: [gemachtigde eiseres]),

en

de inspecteur van de Belastingdienst/Noord/kantoor Leeuwarden , verweerder

(gemachtigde: [gemachtigde verweerder]).

Procesverloop

Verweerder heeft voor het jaar 2005 met dagtekening 15 december 2010 aan eiseres een navorderingsaanslag opgelegd in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 317.425 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 28.405.

Tegelijk met dit besluit heeft verweerder bij beschikking een bedrag van € 3.627 aan heffingsrente in rekening gebracht en een vergrijpboete opgelegd van € 9.100.

Verweerder heeft voor het jaar 2006 met dagtekening 4 december 2010 aan eiseres een navorderingsaanslag opgelegd in de IB/PVV berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 360.199 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 9.701.

Tegelijk met dit besluit heeft verweerder bij beschikking een bedrag van € 9.476 aan heffingsrente in rekening gebracht en een vergrijpboete opgelegd van € 26.260.

Verweerder heeft voor het jaar 2007 met dagtekening 11 december 2010 aan eiseres een navorderingsaanslag opgelegd in de IB/PVV berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 276.926 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 34.916.

Tegelijk met dit besluit heeft verweerder bij beschikking een bedrag van € 4.338 aan heffingsrente in rekening gebracht en een vergrijpboete opgelegd van € 15.945.

Bij uitspraak op bezwaar van 8 augustus 2012 heeft verweerder de navorderingsaanslag IB/PVV 2005 en de beschikking heffingsrente gehandhaafd. De vergrijpboete is verminderd naar € 7.280.

Bij uitspraak op bezwaar van 29 september 2012 heeft verweerder de navorderingsaanslag IB/PVV 2006 en de beschikking heffingsrente gehandhaafd. De vergrijpboete is verminderd naar € 21.008.

Bij uitspraak op bezwaar van 3 augustus 2012 heeft verweerder de navorderingsaanslag IB/PVV 2007 en de beschikking heffingsrente gehandhaafd. De vergrijpboete is verminderd naar € 12.756.

Eiseres heeft tegen de uitspraken op bezwaar beroep ingesteld.

De Wet Herziening Gerechtelijke Kaart is op 1 januari 2013 in werking getreden. De rechtbanken Assen, Groningen en Leeuwarden vormen met ingang van die datum tezamen de nieuwe rechtbank Noord-Nederland. Het rechtsgebied van deze rechtbank beslaat de provincies Drenthe, Fryslân en Groningen. De zaken worden daarom verder behandeld en beslist door de rechtbank Noord-Nederland.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Eiseres heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 januari 2014. Onderhavige zaken zijn aldaar gelijktijdig behandeld. Namens eiseres is verschenen haar gemachtigde, bijgestaan door [bijstand]. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde, bijgestaan door [bijstand].

Partijen hebben ter zitting pleitnota’s voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan elkaar.

Overwegingen

Feiten

1. De rechtbank neemt de volgende, door partijen niet betwiste, feiten als vaststaand aan.

1.1. Eiseres is geboren op [geboortedag] 1964 en is gehuwd met [echtgenoot]. Eiseres exploiteert te [vestigingsplaats] een coffeeshop, onder de naam [coffeeshop] (de coffeeshop). Daarnaast exploiteerde eiseres een café onder de naam [café], welke activiteit zij in de loop van 2007 heeft beëindigd.

1.2. Verweerder, namens deze onder andere [X], heeft bij eiseres op 5 december 2006 een bedrijfsbezoek afgelegd. In het rapport van 18 januari 2007 heeft verweerder zijn bevindingen vastgelegd. In dit rapport is - onder meer - het volgende vermeld:

“ 1 Reikwijdte van het bezoek

Dit controlerapport geeft de uitkomsten weer van het uitgevoerde onderzoek en vermeldt de standpunten van de Belastingdienst. De opgenomen informatie heeft slechts tot doel de heffing en inning van belastingen te ondersteunen. Het rapport is slechts met dit oogmerk geschreven en is niet bedoeld voor andere doeleinden.

Het bedrijfsbezoek heeft zich beperkt tot de volgende elementen:

• het waarnemen van de actuele bedrijfsactiviteiten;
• het beoordelen van de actuele administratieve vastleggingen;
• het beoordelen van de kasadministratie;
• het vaststellen van de identiteit en het aantal in de onderneming kennelijk in loondienst werkzame personen;
• het beoordelen of aan de werkgeversverplichtingen is voldaan;

(…)

Met nadruk wordt erop gewezen dat aan dit bezoek geen vertrouwen kan worden ontleend betreffende de aanvaardbaarheid van enige fiscale aangifte.

(…)

5 Softdrugs

5.1 Inkoop softdrugs

U verklaarde dat u zelf verantwoordelijk bent voor de inkopen van de softdrugs. De softdrugs worden volgens u niet dagelijks en niet in vaste hoeveelheden ingekocht.

Met betrekking tot de inkopen softdrugs wordt de ingekochte hoeveelheid direct geboekt. Er is een notitie van hoeveelheid en inkoopprijs.

De kosten die betrekking hebben op het bewaren of versnijden van de softdrugs mogen niet in de inkoopwaarde worden opgenomen of rechtstreeks ten laste worden gebracht van het brutowinst. Tevens alle andere kosten die betrekking hebben op de inkoopprijs van de softdrugs dienen afzonderlijk te worden geboekt.

(…)

9 Administratieve verplichtingen

9.1 Algemeen

Ingevolge artikel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen bent u verplicht een zodanige administratie te voeren alsmede aantekening te houden, dat te allen tijde uw rechten en verplichtingen alsmede de overigens voor de heffing van belasting van belang zijnde gegevens uit uw boeken, bescheiden en andere gegevensdragers duidelijk blijken.

9.2 Bewaarplicht

U bent verder verplicht om de administratie alsmede aantekeningen gedurende zeven jaren te bewaren (op grond van artikel 34 Wet op de omzetbelasting juncto artikel 31 Uitvoeringsbeschikking omzetbelasting en artikel 52 Algemene wet inzake rijksbelastingen). Hiermee wordt ook bedoeld uw geautomatiseerde administratie zoals de gegevens in de computer en kassa.

(…)

10 Afspraken

Met u zijn de volgende afspraken gemaakt:

Met betrekking tot de inkopen softdrugs dienen de volgende gegevens aanwezig te zijn:

• aankoopbedrag
• hoeveelheden in grammen per soort
• datum aflevering
• dit mag ook schriftelijk worden bijgehouden.

Verkooplijsten en Z-afslagen ( van de kassa) dienen bewaard te blijven.

Op dag van bezoek voldeed u aan bovenstaande.

11. Slotopmerkingen

Onze bevindingen zullen worden opgenomen in het belastingdossier. De bevindingen zijn (nog) niet vergeleken met de door u in het verleden gedane belastingaangiften. U kunt aan dit bezoek dan ook niet het vertrouwen ontlenen dat de door u in het verleden ingediende aangiften daarmee zijn gecontroleerd en akkoord bevonden.”.

1.3.

Verweerder heeft op 1 maart 2009, 14 mei 2009 en 11 september 2009 wederom bedrijfsbezoeken bij eiseres afgelegd ter zake van de exploitatie van de coffeeshop, waarvan de bevindingen zijn vastgelegd in een drietal rapporten. Aan de hand van de tijdens deze bedrijfsbezoeken – door verweerder ook WTP’s genoemd – genoteerde inkoop- en verkoopprijzen (van dat moment) heeft verweerder een brutowinstpercentage (van de inkoopwaarde) berekend van respectievelijk 133, 127 en 136 percent.

1.4.

Op 1 april 2009 heeft verweerder aan eiseres ter zake van de coffeeshop een boekenonderzoek aangekondigd. De uitkomsten van het boekenonderzoek heeft verweerder vastgelegd in een rapport van 10 september 2010. In dit rapport heeft verweerder – onder meer – het volgende geschreven:

“ 4 Administratie

4.1

Algemeen

De dagelijkse administratie wordt gedaan door de eigenaar .Er wordt handmatig een kasadministratie bijgehouden.

(…)

5 Kasadministratie

De kasadministratie wordt bijgehouden door de belastingplichtige.

De ontvangsten softdrugs worden in het kasboek gesaldeerd met de inkopen en vervolgens per week ingeboekt met omschrijving “omzet extra”. Door deze wijze van boeken is een controle op de juistheid, volledigheid en tijdigheid van de kasgegevens niet mogelijk.

Wekelijks vinden afstortingen plaats bij de bank.

6. Omzet

De omzetten softdrugs worden aan de hand van de verkooplijsten bepaald.

7. Inkoop softdrugs

Hoofdzakelijk worden de inkopen verzorgd door [echtgenoot]. Voor zijn werkzaamheden ontvangt hij een arbeidsbeloning.

De inkopen worden eens per maand vermeld op een kladstaat. Dit terwijl de inkopen twee keer week plaatsvinden. Op deze kladstaat wordt dan vermeld de soort,het gewicht en de prijs. Niet vermeld wordt de datum van inkoop.

(…)

10 Bevindingen

(…)

Administratie 2005

Over het jaar 2005 werden de inkopen per maand ingeboekt met vermelding van soorten en gewichten. Ten onrechte werden de inkopen niet op datum vermeld. Vervolgens werd in het kasboek het verschil tussen de in en verkoop vermeld.

Uitgaande van de inkopen per maand en de in het kasboek vermelde bruto winst heb ik een uitsplitsing gemaakt van de omzet en de inkoop.

Hieruit bleek dat de bruto winstmarge 84% bedroeg.

Voorts werden over de maanden juni en juli geen inkopen geboekt terwijl er in die periode wel omzetten waren.

Administratie 2006

Over het jaar 2006 werden de inkopen per maand ingeboekt met vermelding van soorten en gewichten. Ten onrechte werden de inkopen niet op datum vermeld. Vervolgens werd in het kasboek het verschil tussen de in en verkoop vermeld.

Uitgaande van de inkopen per maand en de in het kasboek vermelde bruto winst heb ik een uitsplitsing gemaakt van de omzet en de inkoop.

Hieruit bleek dat de bruto winstmarge 65% bedroeg.

Administratie 2007

Over het jaar 2007 werden de inkopen per maand ingeboekt met vermelding van soorten en gewichten. Ten onrechte werden de inkopen niet op datum vermeld. Vervolgens werd in het kasboek het verschil tussen de in en verkoop vermeld.

Uitgaande van de inkopen per maand en de in het kasboek vermelde bruto winst heb ik een uitsplitsing gemaakt van de omzet en de inkoop.

Hieruit bleek dat de bruto winstmarge 76% bedroeg.

Gevolgen

(…)

Op basis van vorenstaande gegevens is vastgesteld dat over de jaren 2004 t/m 2007 de inkoopverantwoording niet volledig is.

Daarom is de administratie geen betrouwbare basis voor de winstberekening.

De administratie over de jaren 2004 t/m 2007 kent dusdanig ernstige tekortkomingen, dat de door belastingplichtigen gevoerde administratie verworpen wordt.

De kasadministratie kan daarom niet dienen als betrouwbare grondslag voor de fiscale winstberekening.

Uit het bovenstaande volgt dat belastingplichtige niet heeft voldaan aan haar verplichtingen ingevolge artikel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen.

Omdat in het kasboek per week alleen de brutowinst wordt vermeld en er geen vastlegging is van de data van de inkopen is een controle op de volledigheid van de inkopen niet mogelijk.

Over de jaren 2004 t/m 2007 zal ik, uitgaande van een brutowinstmarge van 100% op basis van ervaringscijfers, als volgt corrigeren:

Cannabis

(...)

2005

2006

2007

ontvangsten

(…)

omzet sd

802843

972957

968586

(…)

inkoop softdrugs

435995

587460

551100

correctie minder inkoop

35000

101000

67000

berekening softdrugs

ontvangst

802843

972957

968586

gecorrigeerde brutowinst

401848

486497

484486

brutowinstpercentage wordt

100,21%

100,01%

100,08%

brutowinst was

366848

385497

417486

bw% was

84,14%

65,62%

75,76%

(…)

10 Gevolgen voor het inkomen

(…)

2005

2006

2007

Aangegeven inkomen box1

€ 282.425

€ 259.199

€ 215.598

Correctie cannabis

€ 35.000

€ 101.000

€ 67.000

Correctie voorbelasting

5.672

________

________

________

Gecorrigeerd inkomen box1

€ 317.425

€ 360.199

€ 276.926

Correctie inkomen box1

€ 35.000

€ 101.000

€ 61.328

(…)

15 Afspraken

De volgende afspraken zijn gemaakt:

• voldoen aan de administratieve verplichtingen
• rekening houden met eventuele correctie van de voorbelasting;
• inkoop softdrugs vastleggen op het daadwerkelijke moment van de inkoop; tevens in de kasadministratie.
• opnemen van de voorraad softdrugs op de balans van 31 december;
• bewaren van de prijslijsten.

(…)”.

1.5.

Verweerder heeft overeenkomstig de bevindingen in het controlerapport (zie 1.4) de onderhavige navorderingsaanslagen IB/PVV 2005, 2006 en 2007 opgelegd. Gelijktijdig met deze navorderingsaanslagen heeft verweerder bij beschikking aan eiseres vergrijpboetes ter hoogte van 50% van de navorderingsaanslag opgelegd, waarbij hij is uitgegaan van opzet.

1.6.

Eiseres heeft bij brief van 20 december 2010, door verweerder ontvangen op 21 december 2010, bezwaar gemaakt tegen de onder 1.5. vermelde navorderingsaanslagen, beschikkingen vergrijpboete, alsmede tegen de beschikkingen heffingsrente. Bij brief van 1 maart 2011 heeft de toenmalige gemachtigde van eiseres de bezwaarschriften gemotiveerd. Over de verwerping van de administratie heeft de gemachtigde – onder meer – geschreven:

“Cliënte geeft aan alle inkopen in de bewuste periode te hebben verantwoord op een kladblok. Aan het eind van de maand werden de inkopen samengevoegd en aan de administrateur overhandigd.

(…)

Ik ben van mening dat de inkoop van softdrugs wel uit de administratie is af te leiden. Immers op de dagverkoopstaten wordt de aanvangshoeveelheid vermeld en tevens het aantal bijvullingen. (zie bijlage D1 en 2).”.

1.7.

Op 3 november 2011 heeft een hoorgesprek plaatsgevonden tussen verweerder en eiseres, haar toenmalige gemachtigde, [Z] en haar echtgenoot. In het verslag van dit gesprek is door verweerder het volgende geschreven:

“ Leverancier

[echtgenoot] geeft aan dat hij zo’n 2 a 3 keer per week telefonisch contact opneemt met een vaste leverancier. Hij belt deze zijn bestelling door en de softdrugs worden vervolgens afgeleverd. Bij aflevering wordt betaald. [echtgenoot] weet niet of de leverancier kosten doorberekend voor het vervoer. Hij heeft daar geen inzicht in en dat is hem ook niet bekend.

[echtgenoot] en [eiseres] hebben in het verleden wel eens van andere aanbieders (bijvoorbeeld thuiskwekers) afgenomen, maar hebben daar geen goede ervaringen mee (was nat en bevatte veel takjes).

Vastleggingen inkoop

Op het moment dat de softdrugs worden afgeleverd, wordt er een aantekening van hoeveelheid en prijs gemaakt. Eenmaal per week wordt een bedrag aan bruto-winst (omzet-inkoop softdrugs) in het kasboek geboekt. Eenmaal per maand maakt [eiseres] een totaaloverzicht van de inkoop en worden primaire vastleggingen bij aflevering weggegooid. Volgens [eiseres] heeft zij dit besproken met [X].

(…)

Omzet

Uit de tijdens de bezwaarfase overgelegde turflijstjes blijkt een verschil tussen de omzet op basis van de turfstreepjes en de genoteerde omzet. [eiseres] geeft aan dat zij de turfstreepjes niet telt. Het is haar al vaker opgevallen dat er een verschil zit tussen de berekende omzet en het aanwezige kasgeld. Dit verschil blijkt dan de volgende dag weer te vereffenen. Zij kan niet verklaren hoe dit mogelijk is.

Vervolgens vertrekken [echtgenoot] en [eiseres]. De medewerkers van de Belastingdienst hebben van te voren aangegeven nog in de administratie te willen kijken.

Terwijl er een aantal aspecten in de administratie worden bekeken, wordt door gemachtigde aangegeven dat wellicht nog een compromis kan worden bereikt. Hier wordt vervolgens nog even over gesproken en partijen gaan uit elkaar en spreken af op een later moment nog contact met elkaar te hebben.”.

1.8.

In de begeleidende brief van 13 februari 2012 waarbij het onder 1.7. vermelde hoorverslag aan de toenmalige gemachtigde van eiseres is aangeboden, heeft verweerder – onder meer – geschreven:

“Nadat het hoorgesprek heeft plaatsgevonden, hebben wij nog de mogelijkheid tot het sluiten van een compromis onderzocht. Eind 2011 werd duidelijk dat partijen het niet eens konden worden.

(…)

Tijdens het hoorgesprek heeft belanghebbende aangegeven dat [X] op de hoogte was van de feitelijke gang van zaken ten aanzien van vastleggingen m.b.t. de inkoop binnen het bedrijf. Ik heb contact opgenomen met [X]. Hij heeft richting mij aangegeven dat hij zich niet meer kan herinneren wat er precies door belanghebbende ten aanzien van de inkoop werd vastgelegd maar dat het ondenkbaar is dat hij zou hebben aangegeven dat de primaire vastleggingen m.b.t. de inkoop mochten worden weggegooid.

Tijdens het hoorgesprek hebben [Y] en ik nog even in de administratie gekeken. Wij hadden onze werkzaamheden echter nog niet beëindigd toen u heeft ons opgehaald om de mogelijkheid van een compromis te bespreken. [Y] zal dan ook nog nader onderzoek verrichten. Hij zal voor het maken van een afspraak rechtstreeks contact opnemen met [Z].”.

1.9.

[Z], van het administratiekantoor van eiseres, heeft bij brief van 15 maart 2012 gereageerd op het onder 1.7 vermelde hoorverslag. Hij heeft daarin – onder meer – geschreven dat inmiddels wel vastlegging van de inkoop plaatsvindt en dat – ter nuancering – [eiseres] de turfstreepjes niet
altijd telt en dat het haar al vaker is opgevallen dat er
soms een verschil zit tussen de berekende omzet en het aanwezige kasgeld.

1.10.

Bij brief van 14 mei 2012 heeft verweerder aan eiseres het volgende geschreven:

“Onlangs heeft mijn collega, [Y], in verband met de afwikkeling van een door u ingediend bezwaarschrift, een nader onderzoek ingesteld. Dit onderzoek heeft zich met name gericht op de vraag of uw cliënt, [eiseres], zich bewust was van het feit dat haar administratie niet overeen kwam met de werkelijkheid en door de aangifte inkomstenbelasting op deze administratie te baseren de reële kans heeft aanvaard dat zij een onjuiste aangifte deed.

[Y] heeft de inkopen, en ten aanzien van een aantal soorten eveneens de verkopen, softdrugs in beeld gebracht.

Hij heeft het volgende geconstateerd:

-Afghaan.

In augustus 2006 is 2000 gram gekocht voor een prijs van € 2.540, d.w.z. een prijs van € 1,27 per gram. In september 2006 is 1400 gram gekocht voor een prijs van € 5.110, d.w.z. een prijs van € 3,65 per gram. Een dergelijk groot prijsverschil tussen twee opeenvolgende maanden is zeer onwaarschijnlijk.”.

Verweerder maakt in de brief eveneens melding van een aantal andere geconstateerde verschillen tussen geregistreerde inkoop en verkoop – zowel gevallen waarin sprake is van meer inkoop dan verkoop, als van meer verkoop dan inkoop.

Verweerder heeft verder in de brief geschreven:

“Gezien de aard van de hierboven geconstateerde verschillen tussen de geboekte in- en verkoop, bestaande uit zowel inkoop van soorten waar geen verkoop tegen overstaat alsmede verkoop van soorten waar geen/onvoldoend inkoop tegen overstaat, kan het niet anders dan dat belanghebbende op de hoogte is geweest van het feit dat haar administratie op dit punt niet de werkelijkheid weergeeft. Uit het feit dat zij alle primaire vastleggingen van de inkoop heeft weggegooid alsmede de inkoop op een zodanige wijze in de administratie vastlegt (niet op datum werkelijke inkoop maar slechts 1 x per week, verhuld in de post “omzet extra”) dat controle door de Belastingdienst van de inkoop onmogelijk is, leid ik af dat belanghebbende deze verschillen voor de Belastingdienst heeft willen verhullen en zich dus bewust is geweest van het feit dat administratie en werkelijkheid niet met elkaar overeenkomen. Door de aangifte toch op deze cijfers te baseren had zij op zijn minst ernstig moeten twijfelen aan de juistheid van de door haar ingediende aangifte en heeft zij willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat te weinig belasting zou worden geheven.”.

1.11.

Namens eiseres heeft [Z] bij brief van 8 juni 2012 gereageerd op de onder 1.10. vermelde brief van verweerder. Daarin heeft [Z] een aantal verklaringen gegeven voor de geconstateerde verschillen. Verder is in de brief vermeld:

“Afgaan

De conclusie van [Y] dat er een groot prijsverschil is tussen de inkoop van de maand augustus 2006 en de maand september 2006 is inderdaad juist.

In de maand augustus is de inkoopprijs in geld ad € 2.540 wel goed geboekt maar de inkoop in grammen foutief geboekt. Abusievelijk is er 2000 gram geboekt en dit moet zijn 700 gram.(…)”.

1.12.

Verweerder heeft op de onder 1.11. vermelde brief van [Z] gereageerd bij brief van 17 juli 2012. Verweerder gaat in zijn brief in op de door [Z] gegeven verklaringen en heeft daarin verder – onder meer – geschreven:

“Afgaan

U geeft als verklaring voor het geconstateerde verschil tussen de inkoopprijs in augustus 2006 en september 2006 dat de totale inkoopprijs in augustus juist is genoteerd maar dat het hier 700 gram betreft i.p.v. 2000 gram.

Het is mij onduidelijk waarop u dit heeft gebaseerd, omdat volgens de verklaring van belanghebbende alle primaire bescheiden van de inkoop zijn weggegooid. Op grond van het voorafgaande en mede gezien de hieruit volgende prijs van € 3,62857142857143 per gram, in plaats van een gebruikelijke met maximaal 2 decimalen per gram, vind ik de reconstructie van de inkoop ook niet aannemelijk.”.

1.13.

Bij uitspraken op bezwaar heeft verweerder de onderhavige navorderingsaanslagen IB/PVV 2005, 2006 en 2007, alsmede de beschikkingen heffingsrente, gehandhaafd. De vergrijpboetes zijn verminderd. In de kennisgeving uitspraak op bezwaar van 17 juli 2012 heeft verweerder deze vermindering als volgt gemotiveerd:

“Wel is sprake van een correctie op basis van theoretische berekening. Dit betekent dat ik de boetegrondslag verlaag tot 80% van de aangebrachte correctie.

Dit betekent dat ik de grondslag voor het jaar 2005 verlaag tot de meer verschuldigde belasting over 80% van € 35.000 = € 28.000.

Dit betekent dat ik de grondslag over jaar 2006 verlaag tot de meer verschuldigde belasting over 80% van € 101.000 = € 80.800

Dit betekent dat ik de grondslag over 2007 verlaag tot de meer verschuldigde belasting over 80% van € 67.000 = € 53.600.”.

1.14.

In zijn verweerschrift heeft verweerder – onder meer – het volgende geschreven:

“Inkopen:

(…)

Een vastlegging van de hoeveelheid ingekochte softdrugs, uitgesplitst per soort, datum van aanschaf als het uitgegeven bedrag is tijdens de controle niet aangetroffen. De ontvangsten softdrugs worden in het kasboek gesaldeerd met de inkopen en vervolgens per week ingeboekt met de omschrijving “omzet extra”. Daarnaast wordt maandelijks een totaaloverzicht opgesteld van de inkopen softdrugs.

De door belanghebbende aangeschafte softdrugs worden niet in een voorraadadministratie opgenomen. Alleen de dagelijkse bijvullingen in de zaak worden genoteerd. Belanghebbende voert daarnaast niet een geïntegreerde goederen- en financiële administratie.

Gezien het bovenstaande voldoet belanghebbende niet aan zijn verplichtingen zoals vermeld in artikel 52 lid 1 Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR).

Indien er al sprake zou zijn van een primaire vastlegging dan heeft belanghebbende deze niet bewaard hetgeen in strijd is met artikel 52 lid 4 AWR.

(…)

Kasadministratie

Voor de softdrugs wordt geen gebruik gemaakt van de aanwezige kassa maar van een geldla. In het kasboek worden eenmaal per week de afstortingen op de bank, ongedateerd, geboekt. De omzet softdrugs worden in het kasboek gesaldeerd met de inkopen en vervolgens per week ingeboekt met de omschrijving “omzet extra”. Door deze wijze van van boeken is een controle op de juistheid, volledigheid en tijdigheid van de kasgegevens niet mogelijk.

Derhalve is de kasadministratie geen betrouwbare basis voor de winstberekening.

Gezien de behaalde brutowinstpercentages, de hiaten in de inkoopadministratie, de kasadministratie en het niet bewaren van de primaire inkoopbescheiden kan de administratie niet dienen als grondslag voor de winstberekening. Derhalve dient de winst op een redelijke wijze te worden geschat. Hierbij ben ik uitgegaan van een brutowinstpercentage van 100% van de geboekte inkopen.

Dit leidt tot de volgende correcties op de verkoop sofdrugs:

2005

2006

2007

Geboekte inkopen

435.995

587.46

551.1

Brutowinst 100%

435.995

587.46

551.1

Geboekte winst

366.848

385.497

417.486

----------

----------

----------

Correctie

69.147

201.963

133.614

Aangebrachte correctie

35

101

67

Hieruit blijkt dat de correcties niet te hoog zijn en dat de belastbare inkomens niet tot een te hoog bedrag zijn vastgesteld.”.

Geschil en beoordeling

2. In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder terecht en tot het juiste bedrag voor onderhavige jaren navorderingsaanslagen, beschikkingen heffingsrente en vergrijpboeten heeft opgelegd. Tussen partijen is tevens in geschil het antwoord op de vraag of eiseres terecht aanspraak maakt op vergoeding van immateriële schade wegens overschrijding van de redelijke termijn voor de behandeling in bezwaar.

3. Allereerst komt de vraag aan de orde of eiseres heeft voldaan aan de administratie- en bewaarplicht van artikel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR), en zo niet, of dit in het onderhavige geval leidt tot omkering en verzwaring van de bewijslast ingevolge artikel 27e van de AWR. Eiseres stelt zich op het standpunt dat geen sprake is van omkering en verzwaring van de bewijslast, omdat verweerder niet aannemelijk heeft gemaakt dat er redenen zijn om de administratie te verwerpen. Eiseres voert daartoe – kort gezegd – aan dat van ernstige gebreken in de administratie en negatieve kassen niet is gebleken. Voorts is volgens eiseres sprake van schending van het vertrouwensbeginsel, gelet op de uitkomsten van een bedrijfsbezoek in 2006. Verweerder stelt zich op het standpunt dat sprake is van de sanctie van omkering en verzwaring van de bewijslast omdat eiseres niet heeft voldaan aan haar administratieve verplichtingen. Verweerder voert daartoe – kort gezegd – aan dat in de administratie nagenoeg niets is bijgehouden van de inkoop van softdrugs, de primaire bescheiden zijn weggegooid en de ontvangsten worden gesaldeerd met de inkopen alvorens inboeking in het kasboek plaatsvindt. De administratie vormt daardoor geen betrouwbare basis voor de beoordeling van de juistheid en volledigheid van de verantwoorde inkoop en omzet. Voorts is verweerder van mening dat eiseres aan een eerder bedrijfsbezoek geen vertrouwen kan ontlenen dat de administratie voldoet aan de daaraan te stellen eisen.

4. In artikel 52 van de AWR is, voor zover hier van belang, bepaald dat administratieplichtigen, zoals eiseres, gehouden zijn van hun vermogenstoestand en van alles betreffende hun bedrijf naar de eisen van dat bedrijf op zodanige wijze een administratie te voeren en de daartoe behorende boeken, bescheiden en andere gegevensdragers op zodanige wijze te bewaren, dat te allen tijde hun rechten en verplichtingen alsmede de voor de heffing van belasting overigens van belang zijnde gegevens hieruit duidelijk blijken.

5. Bij beantwoording van de vraag of eiseres heeft voldaan aan de administratieplicht moet rekening worden gehouden met de aard en omvang van de onderneming. Naar het oordeel van de rechtbank mag van een exploitante van een coffeeshop, gelet op de aard van de branche, niet worden verwacht dat zij ter zake van de inkopen van softdrugs over inkoopfacturen beschikt. Dit neemt evenwel niet weg dat op de voet van het bepaalde in artikel 52 van de AWR mag worden verwacht dat zij op een systematische wijze de inkoop van softdrugs in haar administratie vastlegt. Dit houdt onder meer in dat zij door middel van dagstaten in hoeveelheden, soort softdrugs en geld bijhoudt op welke data inkopen zijn verricht en dat zij een hierop aansluitende voorraadadministratie voert. Zonder een inkoop- en voorraadadministratie te voeren en te bewaren, ook voor wat betreft de in de stash aanwezige voorraad softdrugs, kan immers niet worden voldaan aan de in artikel 52, eerste lid, van de AWR gestelde eis, aldus de Hoge Raad in zijn arrest van 31 mei 2013, nr. 11/03452 en 11/03456, ECLI:NL:HR:2013:BX7184. Hieraan doet volgens de Hoge Raad niet af dat het in de branche niet gebruikelijk zou zijn een inkoop- en voorraadadministratie te voeren en dat het voeren daarvan tot problemen in de strafrechtelijke sfeer kan leiden.

6. Eiseres stelt dat de inkoop van softdrugs wel uit de administratie is af te leiden. Daarbij verwijst zij naar de dagverkoopstaten, ook wel turfstaatjes genoemd, waarop volgens eiseres de aanvangshoeveelheid is vermeld en tevens het aantal bijvullingen (zie 1.6.). De rechtbank overweegt dat een aantal van deze dagverkoopstaten tot de gedingstukken behoort, maar niet die ter zake van de onderhavige jaren, en dat deze staten niet zijn voorzien van een datum van inkoop. Verder overweegt de rechtbank dat de administrateur van eiseres, [Z], ter zitting heeft verklaard dat hij slechts één keer per maand de totaaltelling kreeg, zonder de onderliggende tellingen te hebben gezien (zie ook het hoorgesprek, onder 1.7. en de bevindingen in het controlerapport onder 1.4., punt 7). De gemachtigde van eiseres bevestigde desgevraagd ter zitting dat de primaire bescheiden van de inkoop na overlegging van de totaaltelling door eiseres zijn weggegooid. Uit de gedingstukken kan niet worden opgemaakt dat voor het overige voor de onderhavige jaren sprake is van het bijhouden van een inkoop- en voorraadadministratie. Naar het oordeel van de rechtbank is voor de onderhavige periode dan ook, gelet op het onder 5. overwogene, geen sprake van een deugdelijke wijze van administreren. Op deze wijze is voor verweerder niet zelfstandig te controleren of sprake is van een sluitende goederenbeweging. Dit klemt temeer nu eiseres, toen zij in de bezwaarfase door verweerder werd geconfronteerd met een groot prijsverschil tussen twee maanden (zie de briefwisseling onder 10. tot en met 12.), verklaarde dat de geboekte inkoop in grammen niet juist was, zonder dat zij – zo bevestigde de gemachtigde van eiseres ter zitting – over een stuk beschikte waaruit bleek hoeveel (in grammen) de desbetreffende inkoop dan precies bedroeg.

7. Ten aanzien van de kasadministratie overweegt de rechtbank als volgt. Vaststaat dat het geldverkeer met betrekking tot de softdrugs in eiseres’ onderneming contant verloopt. De rechtbank is van oordeel dat in dat geval een volledige kasadministratie van wezenlijk belang is voor de controle van de omzet- en winstverantwoording in de onderneming en daarmee een essentieel en onmisbaar onderdeel vormt van de administratie. Verweerder heeft geconstateerd (zie onder 1.4., punt 5) dat de ontvangsten softdrugs in de onderhavige jaren werden gesaldeerd met de inkopen en dat de marge vervolgens per week in het kasboek werd geboekt met de omschrijving “omzet extra”. Ter zitting verklaarde de gemachtigde van eiseres dat deze marge werd bepaald aan de hand van de hiervoor onder 6. reeds genoemde dagverkoopstaten. Door slechts eenmaal per week de marge in het kasboek te vermelden, zonder afzonderlijke registratie van de met de inkoop en verkoop gemoeide bedragen, en zonder de primaire bescheiden te bewaren, is eiseres’ kasadministratie naar het oordeel van de rechtbank onvolledig en onvoldoende controleerbaar. Daarbij komt nog de verklaring van eiseres tijdens het hoorgesprek dat zij de turfstreepjes niet (altijd) telt en dat het haar vaker is opgevallen dat er (soms) een verschil zit tussen de berekende omzet en het aanwezige kasgeld (zie onder 1.7. en 1.9.).

8. Het onder 6. en 7. overwogene brengt, gelet op de aard en omvang van de onderneming van eiseres, mee dat eiseres’ wijze van administreren naar het oordeel van de rechtbank niet voldoet aan de daaraan, uit het oogpunt van juistheid, volledigheid en controleerbaarheid, te stellen eisen. De gebreken zijn zodanig ernstig dat de administratie niet kan dienen als deugdelijke en betrouwbare grondslag voor de bepaling van de belastingverplichtingen. Deze schending is naar het oordeel van de rechtbank zodanig dat plaats is voor toepassing van de bewijsregel van artikel 27e van de AWR (omkering en verzwaring van de bewijslast). Dit betekent dat het aan eiseres is om overtuigend de onjuistheid van de navorderingsaanslagen aan te tonen.

9. Eiseres stelt dat zij er op grond van het (eerdere) bedrijfsbezoek op 5 december 2006 (zie 1.2.) op mocht vertrouwen dat haar administratie wel aan de wettelijke vereisten voldeed. Daarvoor verwijst zij met name naar punt 10 van het rapport dat is opgemaakt van het bedrijfsbezoek, waaruit volgens eiseres blijkt dat verweerder heeft verklaard dat ter zake van de inkopen aan de gemaakte afspraken is voldaan. Voor zover eiseres stelt dat toepassing van het vertrouwensbeginsel in de weg staat aan omkering en verzwaring van de bewijslast, faalt die stelling. De rechtbank stelt voorop dat eiseres, gelet op het onderhavige rapport, niet heeft mogen begrijpen dat de gehele administratie op haar fiscale merites is beoordeeld. De rechtbank overweegt verder dat het onder 1.2. vermelde rapport onder punt 9.2 expliciet vermeldt dat de administratie en de aantekeningen gedurende zeven jaren dienen te worden bewaard. Kennelijk waren de primaire bescheiden er op de dag van het bedrijfsbezoek nog wel, maar niet (meer) in geschil is dat eiseres deze bescheiden daarna niet heeft bewaard (zie hiervoor onder 6.). Bovendien had eiseres naar het oordeel van de rechtbank juist uit het belang dat de controlerend ambtenaren hechtten aan de bescheiden die ze controleerden, moeten begrijpen, dat deze niet zomaar na korte tijd weggegooid mochten worden. Door de bescheiden weg te gooien heeft eiseres derhalve zelf de situatie gecreëerd waarin zij zich nu bevindt. Voor zover eiseres nog heeft gesteld dat een van de controlerend ambtenaren, te weten [X], heeft ingestemd met het weggooien van de primaire vastleggingen, overweegt de rechtbank dat eiseres deze stelling, tegenover de gemotiveerde betwisting door verweerder, niet aannemelijk heeft gemaakt. De rechtbank oordeelt gelet op het voorgaande dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat verweerder heeft ingestemd met haar (ondeugdelijke) wijze van administreren, noch dat zij in de gegeven omstandigheden mocht aannemen dat zulks het geval was. De rechtbank neemt daarbij verder nog in aanmerking dat ter zitting duidelijk is geworden dat de melding onder punt 5.1 van het desbetreffende rapport, dat de ingekochte hoeveelheid softdrugs direct wordt geboekt, is gebaseerd op de verklaring van eiseres zelf. Tijdens het latere boekenonderzoek in 2009 (zie 1.4., onder punt 10), zoals ook ter zitting namens eiseres is bevestigd, is echter duidelijk geworden dat de inkopen – in weerwil van de eerdere verklaring – slechts eenmaal per maand worden ingeboekt.

10. De toepassing van de onder 8. bedoelde bewijsregel ontslaat verweerder evenwel niet van zijn verplichting om de door hem aangebrachte correcties te baseren op een redelijke schatting (zie onder meer HR 29 september 1993, nr. 28 400, BNB 1993/330 en HR 28 maart 2003, nr. 38 039, ECLI:NL:HR:2003:AF6486, BNB 2003/203). De rechtbank zal daarom hierna ingaan op de redelijkheid van de door verweerder toegepaste winstcorrectie. Verweerder heeft gesteld dat ten aanzien van de softdrugs een brutowinstpercentage gehanteerd dient te worden van 100% van de inkoopwaarde. De rechtbank stelt allereerst vast dat verweerder bij het opleggen van de onderhavige navorderingsaanslagen correcties heeft toegepast die aanzienlijk lager zijn dan de in het verweerschrift theoretisch berekende correcties (zie 1.14.). Deze lagere correctie vindt zijn oorzaak in het feit dat verweerder bij het vaststellen van de navorderingsaanslagen aansluiting heeft gezocht bij de door eiseres verantwoorde omzet en van daaruit heeft teruggerekend naar een aanvaardbare inkoopwaarde. Verweerder heeft het hiervoor genoemde percentage van 100% gebaseerd op diverse publicaties over de jaren 2005, 2006 en 2007, te weten van het korps landelijke politiediensten, het Nationaal Netwerk Drugsexpertise, het Trimbos-instituut en het rapport “De wereld achter de wietteelt”. Daarnaast heeft verweerder gewezen op de tijdens de WTP’s in 2009 aan de hand van de genoteerde inkoop- en verkoopprijzen (van dat moment) berekende brutowinstpercentages (van de inkoopwaarde) van respectievelijk 133, 127 en 136 percent, welke volgens verweerder weliswaar betrekking hebben op een ander jaar, maar wel als een indicatie kunnen gelden voor de onderhavige belastingjaren. Verweerder voert verder aan dat uit het – tot de gedingstukken behorende – overzicht van de marges per maand over 2005 tot en met 2007, gebaseerd op de eigen boekhouding van eiseres, ook brutowinstpercentages (van de inkoopwaarde) blijken van meer dan 100% en dat de uit dit overzicht blijkende fluctuatie in percentages per maand (2005: 56,67 tot 112,33%, 2006: 56,13 tot 97,28%, en 2007: 50,08 tot 106,31%) in het algemeen niet voorkomt bij coffeeshops. Eiseres heeft daartegenover gesteld dat de publicaties landelijke gemiddelden betreffen, waarbij sprake is van een bandbreedte. Volgens eiseres heeft zij hogere inkoopprijzen door transportkosten en voorts voert eiseres aan dat de verkoopprijzen in de regio [vestigingsplaats] kunnen afwijken van de gehanteerde prijzen in het westen van het land. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder met hetgeen hij daartoe heeft aangevoerd, ook in het licht van hetgeen eiseres heeft gesteld, mede in aanmerking nemend dat de daadwerkelijk aangebrachte correcties zoals hierboven reeds gemeld aanzienlijk lager zijn dan de in het verweerschrift theoretisch berekende correcties, aannemelijk gemaakt dat de aangebrachte correcties niet onredelijk of willekeurig zijn vastgesteld. Voorts heeft eiseres naar het oordeel van de rechtbank – met al hetgeen zij heeft aangedragen – niet overtuigend aangetoond dat het over de onderhavige jaren aldus vastgestelde belastbaar inkomen uit werk en woning te hoog is.

11. De rechtbank zal gelet op het voorgaande de beroepen voor zover deze betrekking hebben op de navorderingaanslagen IB/PVV 2005, 2006 en 2007 ongegrond verklaren.

12. De beroepen worden geacht mede te zijn gericht tegen de beschikkingen heffingsrente. Eiseres heeft geen zelfstandige grieven aangevoerd tegen de opgelegde heffingsrente beschikkingen. Nu de rechtbank de beroepen ten aanzien van de belastingaanslagen ongegrond zal verklaren, verklaart zij de beroepen tegen de beschikkingen heffingsrente eveneens ongegrond. De rechtbank wijst eiseres erop dat de hoogte van de beschikkingen heffingsrente de hoogte van de belastingaanslagen volgt.

13. Indien het met betrekking tot een belasting welke bij wege van aanslag wordt geheven aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige is te wijten dat de aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld, vormt dit ingevolge artikel 67e van de AWR een vergrijp ter zake waarvan de inspecteur hem, gelijktijdig met de vaststelling van de navorderingsaanslag, een boete kan opleggen van ten hoogste 100 percent van het bedrag van de navorderingsaanslag.

14. Ingevolge paragraaf 25 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 legt de inspecteur in geval van opzet een vergrijpboete op van 50 procent. Onder opzet valt ook voorwaardelijk opzet.

15. De bewijslast ten aanzien van de aanwezigheid van (voorwaardelijk) opzet berust bij verweerder. Met hetgeen hij daartoe heeft aangevoerd – zie onder meer de brief van 14 mei 2012, onder 1.10. – is verweerder naar het oordeel van de rechtbank in zijn bewijslast geslaagd. De rechtbank overweegt dat, gelet op hetgeen onder 6. en 7. is overwogen, sprake is van een zodanig ondeugdelijke wijze van administreren en een zodanige handelwijze van eiseres daarbij, dat dit het vermoeden rechtvaardigt dat eiseres willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat de door haar behaalde omzet te laag is aangegeven. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres dit vermoeden met al hetgeen zij heeft aangedragen niet ontzenuwd. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat het eiseres zelf is die de primaire vastlegging van de inkopen en verkopen doet of nalaat, dat zij zelf stelselmatig de primaire bescheiden heeft weggegooid, en dat zij daardoor bewust onjuiste of onvolledige informatie (maandtotalen) aan de administrateur heeft verstrekt. De rechtbank is dan ook van oordeel dat het aan eiseres’ voorwaardelijk opzet is te wijten dat over de onderhavige jaren de aanslagen IB/PVV tot te lage bedragen zijn vastgesteld.

16. Ingevolge het arrest van de Hoge Raad van 18 januari 2008, nummer 41 832, ECLI:NL:HR:2008:BC1962, dient bij de beoordeling van een vergrijpboete ervan te worden uitgegaan dat de feitelijk geheven belasting de verschuldigde belasting is, ook als de hoogte daarvan is komen vast te staan met toepassing van de zogenoemde omkering van de bewijslast. Bij de vraag of een opgelegde vergrijpboete, gelet op de omstandigheden van het geval, een passende en geboden sanctie is, zal de rechter volgens de Hoge Raad in zijn overwegingen moeten betrekken dat de hoogte van de belasting is komen vast te staan met toepassing van de zogenoemde omkering van de bewijslast. In dit verband overweegt de rechtbank dat verweerder bij de uitspraken op bezwaar de vergrijpboeten heeft verminderd met 20% in verband met het feit dat de correcties (de boetegrondslagen) zijn gebaseerd op een theoretische berekening. Naar het oordeel van de rechtbank is daarmee, gezien de wijze van bepaling van de hoogte van de correcties, voldoende rekening gehouden met de omstandigheid dat de grondslag ervan met toepassing van de omkering en verzwaring van de bewijslast is vastgesteld.

17. Het voorgaande brengt de rechtbank tot het oordeel dat de bij de navorderingsaanslagen opgelegde vergrijpboeten, zoals deze zijn vastgesteld bij de uitspraken op bezwaar, passend en geboden zijn.

18. Partijen hebben ter zitting eenparig verklaard dat de vergrijpboeten nog dienen te worden gematigd met 15% in verband met overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM. De rechtbank ziet geen aanleiding om hiervan af te wijken. De rechtbank zal de vergrijpboeten derhalve matigen met 15% tot respectievelijk € 6.188 (2005), € 17.856 (2006) en € 10.842 (2007).

19. Gelet op het voorgaande dienen de beroepen gericht tegen de boeteschikkingen gegrond te worden verklaard.

20. Eiseres verzoekt voorts om vergoeding van immateriële schade in verband met overschrijding van de redelijke termijn, die is toe te rekenen aan de bezwaarfase. Ter zitting zijn partijen overeenkomen dat deze schadevergoeding, aan eiseres te betalen door verweerder, voor alle samenhangende zaken (met procedurenummers AWB LEE 12/2212, 12/2214 en 12/2331) gezamenlijk dient te worden gesteld op € 1.000. De rechtbank ziet geen aanleiding hiervan af te wijken. Op grond van het vorenstaande komt de rechtbank tot de slotsom dat door verweerder aan eiseres een vergoeding voor immateriële schade dient te worden betaald ter hoogte van € 1.000. Gelet op de samenhang in de onderhavige zaken kent de rechtbank aan eiseres in de zaak 12/2212 een schadevergoeding toe ter hoogte van dit bedrag van € 1.000, en wordt in de overige zaken volstaan met de constatering dat de redelijke termijn is overschreden.

21. Omdat de rechtbank de beroepen gericht tegen de boetebeschikkingen gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht vergoedt.

22. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. De rechtbank stelt allereerst vast dat eiseres ter zitting heeft verklaard dat in beroep nog slechts de proceskosten ter zake van het beroep aan de orde zijn. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 974 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 487 en een wegingsfactor 1).

Beslissing

De rechtbank:

- verklaart de beroepen voor zover gericht tegen de navorderingsaanslagen IB/PVV 2005, 2006 en 2007 en de betreffende beschikkingen heffingsrente ongegrond;

- verklaart de beroepen voor zover gericht tegen de boetebeschikkingen gegrond;

- vernietigt de uitspraken op bezwaar voor zover deze betrekking hebben op de boetebeschikkingen;

- vermindert de boete IB/PVV 2005 tot een bedrag van € 6.188;

- vermindert de boete IB/PVV 2006 tot een bedrag van € 17.856;

- vermindert de boete IB/PVV 2007 tot een bedrag van € 10.842;

- bepaalt dat deze uitspraak in zoverre in de plaats treedt van de vernietigde uitspraken op bezwaar;

- veroordeelt verweerder tot vergoeding van de immateriële schade die eiseres heeft geleden tot een bedrag van € 1.000;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van in totaal € 126 (€ 42 voor elk van de zaken 12/2212, 12/2214 en 12/2331) aan eiseres te vergoeden;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiseres tot een bedrag van € 974.

Deze uitspraak is gedaan door mr. G.B.A. Brummer, voorzitter, en mr. J.W. Keuning en mr.drs. M. van den Bosch, leden, in aanwezigheid van mr. W. Kuik, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 26 juni 2014.

w.g. griffier

w.g. voorzitter

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.