ECLI:NL:RBNHO:2019:3505

• Datum uitspraak: 25 april 2019
• Publicatiedatum: 25 april 2019
• Zaaknummer: 15.096688.18
• Instantie: Rechtbank Noord-Holland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: E.M. van Poecke; M.E. Francke; G.D. Kleijne
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Schennis van de eerbaarheid door badmeester in kleedhokje met minderjarige

Op 25 april 2019 heeft de Rechtbank Noord-Holland uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een badmeester die beschuldigd werd van schennis van de eerbaarheid. De verdachte heeft op 2 februari 2018 in een kleedhokje van een zwembad in Haarlem een 12-jarige jongen meegenomen en zijn ontblote geslachtsdeel aan hem getoond. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte de eerbaarheid heeft geschonden, maar heeft de verdachte vrijgesproken van het primair ten laste gelegde feit, omdat niet bewezen kon worden dat hij dit deed met een ontuchtig oogmerk. De rechtbank oordeelde dat de gedraging van de verdachte, hoewel ernstig, niet voldoende bewijs opleverde voor een seksueel motief. De verdachte heeft erkend zijn penis te hebben getoond, maar kon niet verklaren waarom hij dit deed en ontkende seksuele gevoelens voor minderjarigen te hebben. De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een taakstraf van 40 uren en een voorwaardelijke gevangenisstraf van 1 maand, met als bijzondere voorwaarde dat hij geen beroep of vrijwilligerswerk mag uitoefenen waarin hij met minderjarigen onder de 16 jaar werkt. De rechtbank heeft ook rekening gehouden met het feit dat de verdachte niet eerder onherroepelijk is veroordeeld.

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Afdeling Publiekrecht, Sectie Straf

Locatie Haarlem

Meervoudige strafkamer

Parketnummer: 15.096688.18 (P)

Uitspraakdatum: 25 april 2019

Tegenspraak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzitting van 11 april 2019 in de zaak tegen:

[verdachte] ,

geboren op [geboortedatum] 1961 te [geboorteplaats] ,

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres ( [adres] .

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie

mr. A.M.H.G. Peters en van hetgeen verdachte naar voren heeft gebracht.

1. Tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 2 februari 2018 te Haarlem, in elk geval in Nederland, (in een (kleed)hokje van zwembad [zwembad] ) een persoon, te weten een jongen, genaamd (de op dat moment 12-jarige) [slachtoffer] (geboren op [geboortedatum] 2006), van wie hij wist of redelijkerwijs had moeten vermoeden dat deze de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, met ontuchtig oogmerk ertoe heeft bewogen getuige te zijn van seksuele handelingen, te weten het opzettelijk ontuchtig tonen van zijn, verdachtes, ontblote penis,

en/of (daarbij/vervolgens) het optillen/omhoog houden van zijn, verdachtes scrotum en/of het naar achteren verplaatsen van de voorhuid van zijn, verdachtes, penis, immers heeft verdachte in dat (kleed)hokje die [slachtoffer] uitgenodigd zijn, verdachtes, ontblote penis te aanschouwen door in dat (kleed)hokje (op korte afstand van die [slachtoffer] ) in het bijzijn of de tegenwoordigheid van die [slachtoffer] zijn, verdachtes broek naar beneden te doen en (vervolgens) diens penis te ontbloten en/of (vervolgens) diens scrotum vast pakken en omhoog te houden en/of de voorhuid van diens penis naar achteren te bewegen en de eikel van diens penis (deels) bloot te leggen, althans door in het bijzijn en/of de tegenwoordigheid van die [slachtoffer] zijn verdachtes ontblote penis zichtbaar te doen en/of laten zijn en zodoende de aandacht van die [slachtoffer] getrokken;

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 2 februari 2018 te Haarlem de eerbaarheid heeft geschonden op een niet openbare plaats, te weten in een (om)kleedruimte van zwembad [zwembad] , terwijl een ander, te weten (de op dat moment 12-jarige) [slachtoffer] , daarbij zijn ondanks tegenwoordig was, door die [slachtoffer] mee te nemen een (kleed)hokje in en (vervolgens aldaar) zijn, verdachtes, broek naar beneden te doen en zijn, verdachtes, (ontblote) penis aan die [slachtoffer] te tonen.

2. Voorvragen

De rechtbank heeft vastgesteld dat de dagvaarding geldig is, dat zijzelf bevoegd is tot kennisneming van de zaak, dat het Openbaar Ministerie ontvankelijk is in zijn vervolging en dat er geen redenen zijn voor schorsing van de vervolging.

3. Bewijs

3.1.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het primair ten laste gelegde feit.

3.2.

Standpunt van verdachte

Verdachte heeft erkend zijn penis te hebben laten zien aan een minderjarige in een kleedhokje in het zwembad. Hij verklaart echter niet te weten waarom hij dit deed en stelt geen seksuele gevoelens te koesteren voor minderjaren.

3.3

Partiële vrijspraak

De rechtbank acht – anders dan de officier van justitie – niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen aan verdachte primair is ten laste gelegd, zodat hij daarvan moet worden vrijgesproken. De rechtbank overweegt daartoe dat voor een bewezenverklaring van het bestanddeel ‘ontuchtig oogmerk’, als bedoeld in artikel 248d van het Wetboek van Strafrecht, vast moet komen te staan dat de gedraging is verricht met een seksueel motief. Blijkens de wetsgeschiedenis valt onder dit bestanddeel bijvoorbeeld de situatie waarin de dader probeert de seksuele vorming van een kind door confrontatie met seksuele handelingen op zodanige wijze negatief te beïnvloeden dat een kind voor de toekomst eerder geneigd is met het ondergaan van ontucht in te stemmen, of wanneer de dader voor zijn eigen seksueel gerief een kind aanwezig laat zijn bij seksuele handelingen. Uit de rechtspraak volgt dat handelen dat enkel in strijd is met de sociaal-ethische norm onvoldoende is voor het aannemen van een ontuchtig oogmerk (HR 26 juni 2018, ECLI:NL:HR:2018:101).

Verdachte heeft erkend dat hij [slachtoffer] heeft gevraagd mee te gaan naar een privé kleedhokje en dat hij aldaar zijn penis heeft laten zien. Verdachte heeft aangegeven niet te kunnen verklaren waarom hij dit gedaan heeft en heeft naar eigen zeggen nooit eerder deze neiging gehad. Uit het verhoor van [slachtoffer] noch uit andere bewijsmiddelen komen aanwijzingen naar voren dat verdachte gehandeld zou hebben uit eigen seksueel gerief dan wel tot doel gehad zou hebben om [slachtoffer] zodanig te beïnvloeden dat hij voor de toekomst eerder geneigd zou zijn in te stemmen met het ondergaan van ontucht. De omstandigheid dat verdachte [slachtoffer] meeneemt naar een afgesloten privé kleedhokje, acht de rechtbank daarvoor onvoldoende. De rechtbank komt dan ook tot het oordeel dat, hoewel met deze gedraging van verdachte een sociaal-ethische grens ernstig is overschreden, de omstandigheden van het geval onvoldoende zijn om die gedraging aan te merken als te zijn verricht met een ‘ontuchtig oogmerk’.

3.4.

Bewijsmiddelen

De rechtbank komt tot bewezenverklaring van het subsidiair ten laste gelegde feit op grond van de volgende bewijsmiddelen, waarbij de rechtbank – nu verdachte dit feit heeft bekend en door of namens hem geen vrijspraak is bepleit – zal volstaan met een opsomming van de bewijsmiddelen, te weten:

• de bekennende verklaring van verdachte ter terechtzitting afgelegd;
• het proces-verbaal van verhoor van getuige [slachtoffer] d.d. 22 februari 2018 (dossierpagina 15-22).

3.5.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het subsidiair ten laste gelegde feit heeft begaan, met dien verstande dat

hij op 2 februari 2018 te Haarlem de eerbaarheid heeft geschonden op een niet openbare plaats, te weten in een omkleedruimte van zwembad [zwembad] , terwijl een ander, te weten (de op dat moment 12-jarige) [slachtoffer] , daarbij zijns ondanks tegenwoordig was, door die [slachtoffer] mee te nemen een kleedhokje in en vervolgens aldaar zijn, verdachtes, broek naar beneden te doen en zijn, verdachtes, ontblote penis aan die [slachtoffer] te tonen.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd. Blijkens het verhandelde op de terechtzitting is verdachte daardoor niet geschaad in zijn verdediging.

Hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

4. Kwalificatie en strafbaarheid van het feit

Het bewezenverklaarde levert op:

schennis van de eerbaarheid op een niet openbare plaats, terwijl een ander daarbij zijns ondanks tegenwoordig is.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden waardoor de wederrechtelijkheid aan het bewezenverklaarde zou ontbreken. Het bewezenverklaarde is derhalve strafbaar.

5. Strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is derhalve strafbaar.

6. Motivering van de sancties

6.1.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte ter zake van het door haar bewezen geachte zal worden veroordeeld tot een werkstraf van 80 uren, subsidiair 40 dagen hechtenis. Voorts heeft zij gevorderd dat aan verdachte wordt opgelegd een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 2 maanden, met een proeftijd van 3 jaren, met daaraan verbonden de bijzondere voorwaarde dat verdachte noch beroepsmatig noch als vrijwilliger werkzaamheden of activiteiten mag verrichten met minderjarigen beneden de leeftijd van 16 jaar.

6.2.

Standpunt van de verdachte

Verdachte heeft zich ten aanzien van de strafmaat gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

6.3.

Oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de sancties die aan verdachte moeten worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede door de persoon van verdachte zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting en uit de bespreking aldaar van het vanwege de reclassering uitgebrachte rapport van 18 juli 2018 is gebleken.

In het bijzonder heeft de rechtbank het volgende in aanmerking genomen. Verdachte werkte als badmeester bij het reddingszwemmen in zwembad ‘ [zwembad] ’. Daar gaf hij les aan groepen minderjarigen. Na afloop van een les heeft hij een twaalfjarige jongen meegenomen naar een kleedhokje, heeft hij dat kleedhokje afgesloten en zijn ontblote geslachtsdeel laten zien. Daarmee heeft hij zich schuldig gemaakt aan schennis van de eerbaarheid en het minderjarige slachtoffer blootgesteld aan een nare ervaring die hem mogelijk lange tijd bij zal blijven. De rechtbank rekent dit verdachte zwaar aan.

De rechtbank heeft bij de bepaling van de strafmaat acht geslagen op het Uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 28 februari 2019 van verdachte, waaruit blijkt dat verdachte niet eerder onherroepelijk is veroordeeld.

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een taakstraf bestaande uit het verrichten van onbetaalde arbeid van het na te noemen aantal uren moet worden opgelegd.

Om verdachte in de toekomst van strafbare gedragingen te weerhouden zal de rechtbank hem tevens een voorwaardelijke gevangenisstraf opleggen. De rechtbank zal daarbij de bijzondere voorwaarde opleggen dat verdachte géén beroep of vrijwilligerswerk mag uitoefenen waarin door hem met minderjarigen beneden de leeftijd van 16 jaar wordt gewerkt.

7. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De volgende wetsartikelen zijn van toepassing:

artikel 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 239 van het Wetboek van Strafrecht.

8. Beslissing

De rechtbank:

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte primair is ten laste gelegd en spreekt hem daarvan vrij;

Verklaart bewezen dat verdachte het subsidiair ten laste gelegde feit heeft begaan zoals hiervoor onder 3.5 weergegeven;

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen en spreekt hem daarvan vrij;

Bepaalt dat het bewezen verklaarde feit het hierboven onder 4. vermelde strafbare feit oplevert;

Verklaart verdachte hiervoor strafbaar;

Veroordeelt verdachte tot het verrichten van
VEERTIG (40) UREN taakstraf die bestaat uit het verrichten van onbetaalde arbeid, bij het niet of niet naar behoren verrichten daarvan te vervangen door TWINTIG (20) DAGEN hechtenis;

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van
EEN (1) MAAND , met bevel dat deze straf
niet ten uitvoer zal worden gelegd en stelt daarbij een proeftijd vast van twee jaren;

Stelt als algemene voorwaarden dat verdachte:

- zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

Stelt als bijzondere voorwaarde dat verdachte:

- géén beroep of vrijwilligerswerk mag uitoefenen waarin met minderjarigen beneden de leeftijd van 16 jaar wordt gewerkt.

Samenstelling rechtbank en uitspraakdatum

Dit vonnis is gewezen door

mr. E.M. van Poecke, voorzitter,

mr. M.E. Francke en mr. G.D. Kleijne, rechters,

in tegenwoordigheid van de griffier mr. T.A.F. Pomper,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 25 april 2019.