ECLI:NL:RBMNE:2020:5481

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 18/3403

uitspraak van de meervoudige kamer van 2 december 2020 in de zaak tussen

[eiser] , te [plaats] , eiser

(gemachtigde: mr. P. Le Heux),

de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO), verweerder

(gemachtigde: mr. I.M. van der Heijden).

[Derde partij] ,te [plaats] , derde-partij ( [Derde partij] ),
(gemachtigden: mr. J.W. de Bruin en mr. W.L.A. Royaards).

De Staat der Nederlanden (Minister van Veiligheid en Justitie) (Staat)

Procesverloop

Bij besluit van 21 december 2017 (het primaire besluit) heeft verweerder de op 21 december 2010 aan eiser verleende Vici-subsidie ten behoeve van het Vici-project met dossiernummer [nummer] (het project) voor begeleiding van de AIO, [A] (de AIO) bij de [Derde partij] gecontinueerd tot 31 augustus 2020.

Bij besluit van 24 juli 2018 (het bestreden besluit) heeft verweerder in navolging van het advies van zijn bezwaarcommissie het bezwaar van eiser gegrond verklaard en het primaire besluit met verbetering van de motivering gehandhaafd. Verweerder heeft de proceskosten van eiser in bezwaar vergoed.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

De [Derde partij] heeft een reactie gegeven.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 14 juni 2019. Eiser is vertegenwoordigd door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde en door [B] . Namens de [Derde partij] zijn verschenen [C] , managing director van de [faculteit] en zijn gemachtigden.

Na afloop van de zitting heeft de rechtbank het onderzoek geschorst om eiser in de gelegenheid te stellen een up-to-date lijst over te leggen van de door de [Derde partij] ten behoeve van het project aan te schaffen (computer)apparatuur. Ook is eiser in de gelegenheid gesteld om de AIO te laten reageren op vragen van de managing director in zijn e-mail van

7 maart 2019. De [Derde partij] is verzocht om na de ontvangst van eisers reactie de (computer)apparatuur voor de AIO aan te schaffen en partijen en de rechtbank hierover te informeren.

Eiser heeft op 5 juli 2019 de gevraagde informatie verstrekt.

De [Derde partij] heeft bij brief van 17 juli 2019 de gevraagde reactie van de AIO toegezonden.

Met de brief van 30 oktober 2019 heeft eiser medegedeeld dat hij zijn beroep handhaaft.

De rechtbank heeft vervolgens, nadat partijen niet hadden verklaard gebruik te willen maken van hun recht op een (nadere) zitting te worden gehoord, bepaald dat een nadere zitting achterwege blijft en op 4 mei 2020 het onderzoek gesloten. Op 11 juni 2020 heeft de rechtbank onderkend dat een brief van eiser van 7 april 2020 over het hoofd was gezien, waarna het onderzoek is heropend.

Bij brief van 15 juni 2020 heeft de rechtbank eiser desgevraagd een afschrift van de zittingsaantekeningen toegezonden en opnieuw gevraagd kenbaar te maken of dit eiser aanleiding geeft om alsnog toestemming te verlenen om het houden van een nadere zitting achterwege te laten.

Eiser heeft zijn toestemming niet gegeven.

Eiser heeft op 11 november 2020 aanvullende gronden ingediend en verzocht om schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn op grond van artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM).

De [Derde partij] heeft op 17 november 2020 hierop een reactie gegeven.

De nadere zitting heeft plaatsgevonden op 20 november 2020. Eiser is vertegenwoordigd door zijn gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door mr. T.R. van der Sluis en door haar gemachtigde. De [Derde partij] is vertegenwoordigd door haar gemachtigden.

Overwegingen

Het bestreden besluit

1. Verweerder heeft met het bestreden besluit de aan eiser verleende Vici-subsidie voor het project onder voorwaarden gecontinueerd. Verweerder heeft daarbij als vaststaand aangenomen dat eisers aanstelling bij de [Derde partij] van rechtswege per 1 juni 2017 is geëindigd. Verweerder acht het van belang dat het project succesvol en in overeenstemming met het projectplan wordt afgerond. De voorwaarden van verweerder houden, kortgezegd, in dat de voortzetting van het project tussen 1 juni 2018 en 31 augustus 2020 slechts het begeleiden van de afrondende werkzaamheden van de AIO door eiser betreft, dat de [Derde partij] garandeert dat de projectleider de begeleiding van de AIO adequaat kan uitvoeren en daarvoor de benodigde basisvoorzieningen verstrekt, dat de projectleider de begeleiding van de AIO conform het projectplan uitvoert en op het projectplan geen wijzigingen mag aanbrengen en tot slot dat zowel de projectleider als de [Derde partij] zorg dragen voor een deugdelijk beheer en een deugdelijke administratie van de subsidiegelden.

Standpunten van partijen

2. Eiser voert aan dat de door verweerder in het bestreden besluit gestelde voorwaarden onvoldoende zijn om het project succesvol te kunnen afronden. Volgens eiser had verweerder ook voorwaarden moeten stellen over de aanstelling van ondersteunend personeel en over zijn toegang tot de [Derde partij] . Ook had verweerder zijn aanstelling bij de [Derde partij] als voorwaarde moeten stellen voor het continueren van de subsidie. Eiser voert verder aan dat de [Derde partij] , als begunstigde, zich niet houdt aan de voorwaarden van de Vici-subsidie. Zo heeft de [Derde partij] hem geen inzicht gegeven in de financiën en geen gevolg gegeven aan zijn verzoek om voor het project noodzakelijke (computer)apparatuur aan te schaffen. Eiser kan daarom geen verantwoordelijkheid dragen voor de rechtmatige besteding van de Vici-subsidie.

3. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de voor de voortzetting van het project gestelde voorwaarden voldoende zijn en er geen aanleiding is om aanvullende voorwaarden te stellen. Voor de uitoefening van eisers rol als projectleider in deze eindfase van het onderzoek is niet vereist dat hij wordt aangesteld bij de [Derde partij] . Eiser moet enkel in staat worden gesteld om de AIO te begeleiden. Dat is volgens verweerder geborgd met de voorwaarde dat eiser de toegang tot de campus wordt verschaft. Verweerder is geen partij bij de arbeidsrelatie die heeft bestaan tussen de [Derde partij] en eiser. Verweerders bevoegdheid strekt ook niet zover dat hij de [Derde partij] kan verplichten om eiser weer aan te stellen. Verweerder ziet verder niet in waarom het voor het succesvol afronden van het project noodzakelijk is dat aan de [Derde partij] een verplichting wordt opgelegd om een volledig overzicht te verstrekken van de uitgaven die ten laste komen van de Vici-subsidie. Op grond van de Subsidieregeling NWO 2017 is de [Derde partij] immers gehouden om zorg te dragen voor een deugdelijk beheer en deugdelijke administratie van de subsidiemiddelen en een doelmatige besteding daarvan. Ook dient verweerder de noodzakelijke basisvoorzieningen te verstrekken en zorg te dragen voor de begeleiding van het op het project aangestelde personeel. De door eiser genoemde aanvullende voorwaarde om de [Derde partij] bepaalde apparatuur te laten aanschaffen voegt daar niets aan toe. Tot slot ziet verweerder niet in waarom de [Derde partij] zou moeten worden verplicht om meer AIO’s of andere personen aan te stellen. Eiser heeft dit standpunt volgens verweerder niet onderbouwd.

4. De [Derde partij] onderschrijft in haar reactie het standpunt van verweerder. De [Derde partij] stelt dat zij zich houdt aan de subsidievoorwaarden en dat de beëindiging van eisers aanstelling per 1 juni 2017 van rechtswege niet onrechtmatig was. Eisers beroep daartegen is ongegrond verklaard.^[1]De [Derde partij] heeft alleen richting verweerder een verplichting om inzage te verschaffen in de financiën. Voor het succesvol afronden van het project is het ook niet noodzakelijk dat eiser daarin volledige inzage krijgt, omdat hij slechts verantwoordelijk is voor de voortgang van het project. Over het aanschaffen van (computer)apparatuur merkt de [Derde partij] op dat eiser zijn verzoek hierover niet heeft onderbouwd. Eiser heeft vrijelijk toegang tot de campus van de [Derde partij] voor zover dit nodig is voor de begeleiding van de AIO en voor zover hij voldoet aan de verplichting een gastvrijheidsverklaring te ondertekenen.

Procesbelang

5. De rechtbank stelt vast dat het project waarvoor de Vici-subsidie is verleend op 31 augustus 2020 formeel is beëindigd. Eiser heeft op de nadere zitting gesteld dat hij nog procesbelang heeft, omdat het project feitelijk voortduurt en hij nog de financiële verantwoording van het project moet afronden. De rechtbank is daarom van oordeel dat eiser nog belang heeft bij een inhoudelijke beoordeling van het bestreden besluit.

Voorwaarden Vici-subsidie

6. De rechtbank stelt vast dat de Subsidieregeling NWO 2017 (de Subsidieregeling) op het besluit tot continuering van de verleende Vici-subsidie van toepassing is. Dit is tussen partijen niet in geschil.

7. De rechtbank begrijpt dat eiser het vooral niet eens is met de wijze waarop de [Derde partij] uitvoering geeft aan het subsidieverleningsbesluit van 21 december 2010. De vraag of de [Derde partij] op de juiste wijze uitvoering geeft aan dat besluit is in deze procedure echter niet aan de orde. Het gaat in deze procedure slechts over de vraag of verweerder in redelijkheid heeft kunnen besluiten om geen extra, of andere, voorwaarden te verbinden aan het bestreden besluit. De rechtbank is daarover van oordeel dat het bestreden besluit berust op een deugdelijke motivering en in overeenstemming met de Subsidieregeling is genomen, in het bijzonder gelet op artikel 3.4.2 van die regeling, waarin is bepaald dat NWO een wijzigingsbesluit kan nemen indien aanpassing van het projectplan noodzakelijk is. In wat eiser heeft aangevoerd ziet de rechtbank geen reden om te oordelen dat het bestreden besluit onrechtmatig is. De rechtbank zal dit hierna toelichten.

8. De stelling van eiser dat hij meer ondersteunend personeel nodig heeft om het project succesvol te kunnen afronden, is niet onderbouwd. In het bestreden besluit is als voorwaarde opgenomen dat eiser toegang heeft tot de campus en dat hij – zowel fysiek als digitaal – toegang heeft tot de systemen van de [Derde partij] voor zover nodig voor de begeleiding van de AIO. De rechtbank ziet dan ook niet in waarom deze voorwaarde onvoldoende zou zijn om het project adequaat te kunnen uitvoeren. Daarbij speelt mee dat onbestreden is dat het project zich in een afrondende fase bevindt.

9. De Subsidieregeling verplicht verweerder niet om meer concrete of aanvullende voorwaarden te stellen dan in hij in het bestreden besluit heeft gedaan. Dat eiser het niet eens is met de wijze waarop de [Derde partij] uitvoering geeft aan het subsidieverleningsbesluit en het besluit tot continuering daarvan, betekent niet dat de in die besluiten opgenomen voorwaarden daarom onjuist of onvoldoende concreet zouden zijn. Het doel van de Subsidieregeling is immers om ervoor te zorgen dat het project op een goede manier wordt afgerond. Verweerder hoeft daarom geen voorwaarden te stellen die verder strekken dan de begeleiding van de AIO, zoals voorwaarden over de relatie tussen de projectleider en de begunstigde, in dit geval eiser en de [Derde partij] .

10. Verweerder heeft ook geen aanvullende voorwaarden hoeven stellen over de wijze waarop de [Derde partij] en eiser met elkaar communiceren over (bijvoorbeeld) uitgaven ten laste van de Vici-subsidie (‘inzicht in de financiën’). De wijze waarop eiser en de [Derde partij] verantwoording over de doelmatige en rechtmatige besteding dienen af te leggen, volgt namelijk rechtstreeks uit de Subsidieregeling.^[2]Eisers klacht dat de [Derde partij] in zijn ogen hierin tekort schiet, valt buiten de omvang van dit geding

Aanstelling bij de [Derde partij]

11. Over de stelling van eiser dat als voorwaarde moet worden opgenomen dat hij weer wordt aangesteld bij de [Derde partij] overweegt de rechtbank als volgt. Eisers aanstelling bij de [Derde partij] was gelet op de afgegeven inbeddingsgarantie van 19 juni 2012 destijds een voorwaarde om tot daadwerkelijke verlening van de Vici-subsidie over te gaan. Nu die subsidie reeds is verleend, is die voorwaarde ‘uitgewerkt’ en hier niet meer aan de orde. Deze conclusie wordt bevestigd door de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep over de aanstelling van eiser. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder voldoende inzichtelijk gemaakt dat er ook anderszins geen reden bestaat om aan de continuering van de Vici-subsidie de voorwaarde te verbinden dat eiser bij de [Derde partij] wordt aangesteld. De beroepsgrond slaagt niet.

Aanschaf van (computer)apparatuur

12. Eiser heeft tijdens de eerste zitting zijn verzoek aan de [Derde partij] om voor de afronding van het project noodzakelijke (computer)apparatuur aan te schaffen, nader toegelicht. De [Derde partij] heeft daarop verklaard dat zij op basis van die toelichting bereid is om tot aanschaf van de (computer)apparatuur over te gaan, zodra de AIO op de vragen van de managing director in zijn e-mail van 7 maart 2019 heeft gereageerd en eiser de up-to-date-lijst met de aan te schaffen apparatuur aan de [Derde partij] heeft toegezonden.

13. Partijen hebben vervolgens, zoals hiervoor onder ‘procesverloop’ is beschreven, met elkaar afspraken gemaakt om tot een onderlinge oplossing te komen over de aanschaf van (computer)apparatuur. Dat is echter niet gelukt. Wel heeft de managing director in zijn e-mail van 10 juli 2019 aan de AIO bericht dat zijn vragen zijn beantwoord en dat de afdeling IT is opgedragen om de gevraagde apparatuur aan te schaffen. Blijkens eisers reactie in de brief van 30 oktober 2019 is tot op dat moment niet (alle) gevraagde apparatuur geleverd of voor het project beschikbaar gesteld.

13. De kwestie ‘aanschaf van (computer)apparatuur’ is naar het oordeel van de rechtbank een zaak die de uitvoering van het project betreft. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt en ook anderszins is de rechtbank niet gebleken dat verweerder op grond van de Subsidieregeling hierover (nadere) voorwaarden zou moeten stellen. Gelet hierop zal de rechtbank de afhandeling hiervan verder aan partijen overlaten en voor de beoordeling van het beroep verder buiten beschouwing laten
.

Verzoek om verlenging Vici-subsidie

15. Eiser heeft in zijn nadere gronden van 11 november 2019 verzocht om de Vici-subsidie voor het project met een jaar te verlengen tot 31 augustus 2021. Eiser stelt dat het ondanks de toezeggingen van 14 juli 2019 van verweerder lang heeft geduurd om de (computer) apparatuur beschikbaar te krijgen. Ook het coronavirus heeft het werk van de AIO vertraagd. Omdat het onderzoek van de AIO het sluitstuk is van het project en het niet succesvol afronden daarvan leiden tot ernstige reputatieschade van eiser, dient het project verlengd te worden.

16. De [Derde partij] stelt zich hierover op het standpunt dat het verzoek onredelijk laat is gedaan en dat de goede procesorde zich tegen indiening van deze nadere grond verzet. Bovendien was eiser bekend met de einddatum van het project en is op 13 mei 2020 een besluit genomen waarbij zijn eerdere verzoek om verlenging is afgewezen.

17. Met het besluit van 13 mei 2020 heeft verweerder het verzoek van eiser om het project tot 1 september 2021 te verlengen afgewezen en geweigerd om eiser aanvullende subsidie te verlenen. Dit besluit is genomen op een nieuwe aanvraag van eiser. De rechtbank is van oordeel dat het besluit van 13 mei 2020 daarom geen gewijzigd of vervangend bestreden besluit is dat zij op grond artikel 6:19 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bij dit beroep kan betrekken.

18. Omdat in het bestreden besluit de einddatum van het project 31 augustus 2020 is, maakt verlenging van die projectduur daarvan ook geen deel uit. Voor zover het heeft te gelden als een nieuwe beroepsgrond, is de rechtbank van oordeel dat deze wegens strijd met de geode procesorde buiten beschouwing moet blijven. Het verlengingsverzoek is buiten de 10-dagen termijn van artikel 8:58, eerste lid, van de Awb ontvangen. Bovendien was eiser gezien het besluit van 13 mei 2020 op de hoogte van de einddatum van het project en had hij zijn verzoek daarom eerder in deze procedure naar voren kunnen brengen. Uit een oogpunt van een zorgvuldig en doelmatig gebruik van rechtsmiddelen en omwille van de rechtszekerheid van de andere partij omtrent hetgeen in geschil is, had eiser dat ook behoren te doen.
Conclusie ten aanzien van het beroep

19. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenvergoeding bestaat geen aanleiding.

Schadevergoeding (overschrijding redelijke termijn)

20. Eiser heeft verzocht om immateriële schadevergoeding wegens het overschrijden van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 EVRM.

21. Volgens vaste rechtspraak^[3]moet de vraag of de redelijke termijn is overschreden worden beoordeeld aan de hand van de omstandigheden van het geval. In zaken als deze, waarin sprake is van een bezwaar- en beroepsprocedure, mag de behandeling maximaal twee jaar in beslag nemen, in die zin dat de behandeling van het bezwaar maximaal een half jaar in beslag mag nemen en de procedure bij de rechtbank maximaal anderhalf jaar. De termijn van twee jaar geldt ook als de behandeling meerdere procedurele rondes heeft omvat. De te beoordelen periode vangt aan met de datum waarop het bezwaarschrift is ingediend en loopt tot de datum waarop de rechtbank uitspraak doet. De omstandigheden van het geval kunnen een langere behandelingsduur rechtvaardigen. Indien de redelijke termijn is overschreden, dient voor de schadevergoeding als uitgangspunt een tarief te worden gehanteerd van € 500,- per half jaar of een gedeelte daarvan, waarbij het totaal van de overschrijding naar boven wordt afgerond.

22. Vanaf de ontvangst door verweerder van het bezwaarschrift op 2 februari 2018 tot de datum van deze uitspraak heeft de procedure 34 maanden geduurd. Het tijdsverloop van de behandeling van het bezwaar is afgerond 4 maanden. De redelijke termijn in de bezwaarfase is daarmee niet overschreden. De behandeling in de beroepsfase vanaf de ontvangst van het beroepschrift door de rechtbank op 4 september 2018 tot aan de datum van de uitspraak van 2 december 2020 van de rechtbank, is afgerond 27 maanden. De periode tussen de eerste zitting (14 juni 2019) en eisers mededeling van 30 oktober 2019 (binnengekomen op 1 november 2019) laat de rechtbank buiten beschouwing bij de berekening van de overschrijding van de redelijke termijn, omdat partijen op dat moment met elkaar in overleg waren. De rechtbank is van oordeel dat de duur van de redelijke termijn hierdoor moet worden verlengd. De redelijke termijn voor deze procedure bedraagt daarom 28 maanden en 18 dagen.^[4]Dit betekent dat de overschrijding van de redelijke termijn 5 maanden en 12 dagen bedraagt.^[5]Dit leidt tot een schadevergoeding van in totaal € 500,-.

23. In de vorige overweging is vastgesteld dat de redelijke termijn alleen in de rechterlijke fase is geschonden. De Staat wordt veroordeeld tot van immateriële schade van € 500,-. Omdat het bedrag van de schadevergoeding minder dan € 5.000,- beloopt, behoeft de Minister van Justitie en Veiligheid, gelet op zijn beleidsregel^[6]niet in de gelegenheid te worden gesteld hierop schriftelijk of mondeling verweer te voeren.
De proceskosten en het griffierecht

24. Omdat de overschrijding van de redelijke termijn volledig is toe te rekenen aan de Staat, ziet de rechtbank aanleiding om de Staat te veroordelen in de door eiser gemaakte proceskosten tot een bedrag van € 262,50. Dit bedrag bestaat uit een vergoeding voor het indienen van het verzoek (met toepassing van de wegingsfactor 0,5) wegens beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

24. Voor een verzoek om schadevergoeding dat hangende beroep wordt gedaan is geen griffierecht verschuldigd. Voor het vergoeden van griffierecht bestaat dan ook geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank: .

verklaart het beroep ongegrond;
veroordeelt de Staat tot het betalen van een schadevergoeding aan eiser van € 500,-;
veroordeelt de Staat in de proceskosten van eiser tot een bedrag van € 262,50.

Deze uitspraak is gedaan door mr. O Veldman, voorzitter, en mr. J.J. Catsburg en mr. H.H.L. Krans, leden, in aanwezigheid van mr. L.E. Mollerus griffier. De uitspraak is uitgesproken en bekendgemaakt op 2 december 2020 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.

De voorzitter en de griffier zijn verhinderd de uitspraak te ondertekenen.

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.