ECLI:NL:RBMNE:2013:5494

Uitspraak

Vonnis

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Afdeling Civiel recht

handelskamer

locatie Utrecht

zaaknummer / rolnummer: C/16/353395 / KG ZA 13-725

Vonnis in kort geding van 6 november 2013

in de zaak van

de publiekrechtelijke rechtspersoon

GEMEENTE VEENENDAAL,

zetelend te Veenendaal,

eiseres,

advocaat mr. A. Scholten,

tegen

[gedaagde],

wonende te [woonplaats],

gedaagde,

advocaat mr. W.W. van Tol.

Partijen zullen hierna de Gemeente Veenendaal en [gedaagde] genoemd worden.

1.De procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

de dagvaarding,
de mondelinge behandeling,
de pleitnota van de Gemeente Veenendaal,
de pleitnota van [gedaagde].

1.2.

Ten slotte is vonnis bepaald.

2.De feiten

2.1.

[gedaagde] woont sinds 1 juli 1998 in het appartement [adres] te [woonplaats] (hierna: de woning). Het appartement maakt deel uit van een complex van 30 appartementen gelegen aan de [flatgebouw] (hierna: het flatgebouw). Het flatgebouw is eigendom van de Woonstichting Patrimonium (hierna: de Woonstichting).

2.2.

[gedaagde] is op 6 januari 2006 veroordeeld voor ontucht met een minderjarige.

2.3.

Bij vonnis van 28 december 2012 van de meervoudige strafkamer van de rechtbank Utrecht (hierna: de rechtbank) is [gedaagde] veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf, waarvan één jaar voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaar, wegens - kort gezegd - het in de periode najaar 2006 tot en met 27 juni 2012 verwerven, in bezit hebben en verspreiden van een grote hoeveelheid kinderporno, van welk misdrijf hij een gewoonte heeft gemaakt.

De rechtbank heeft bij dit vonnis (voor zover hier van belang)

- bepaald dat het voorwaardelijk deel van de straf niet ten uitvoer wordt gelegd, tenzij de rechter tenuitvoerlegging gelast:

omdat verdachte zich voor het eind van de proeftijd schuldig maakt aan een strafbaar feit;
(…)
omdat verdachte geen medewerking verleent aan het reclasseringstoezicht, bedoeld in artikel 14d, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht de medewerking aan huisbezoeken daaronder begrepen;
omdat verdachte tijdens de proeftijd de bijzondere voorwaarden niet heeft nageleefd;

- als bijzondere voorwaarden gesteld:

dat verdachte zich binnen zeven dagen na zijn invrijheidstelling moet melden bij de Reclassering Nederland (…) en zich daarna moet blijven melden zo frequent en zo lang de reclassering dat nodig acht;
dat verdachte zich tijdens de proeftijd moet gedragen naar de voorschriften en aanwijzingen die worden gegeven door of namens Reclassering Nederland;
dat verdachte zich zal laten behandelen bij De Waag of een soortgelijke ambulante forensische zorginstelling, waarbij hij zich zal houden aan de aanwijzingen die hem in het kader van die behandeling door of namens de instelling of behandelaar worden gegeven;
dat verdachte zal meewerken aan een onderzoek naar zijn gegevensdragers;

- de reclasseringsinstelling opgedragen om aan verdachte hulp en steun te bieden bij de naleving van deze voorwaarden

(…).

De in beslaggenomen computer en harddisks van [gedaagde] zijn ingevolge dit vonnis onttrokken aan het verkeer.

2.4.

Na beëindiging van zijn detentie op 27 juni 2013 is [gedaagde] teruggekeerd in de woning.

2.5.

Op 25 juni 2013 heeft [A], wonend aan de [adres] te [woonplaats] bij de Woonstichting een melding woonoverlast gedaan vanwege de aanwezigheid van [gedaagde] in het woonblok.[B], wonend aan de [adres] en [C], wonend aan de [adres], hebben deze melding mede ondertekend.

2.6.

Op 1 juli 2013 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen de burgemeester van de Gemeente Veenendaal, mr. [burgemeester], (hierna: de burgemeester) en [gedaagde].

2.7.

Op 23 juli 2013 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen [gedaagde], de burgmeester en een vertegenwoordiger van de Woonstichting. Daarbij is een concept huurovereenkomst ter sprake geweest, waarbij de sinds 1998 lopende huurovereenkomst werd omgezet in een nieuwe, tijdelijke en voorwaardelijke huurovereenkomst, waarin, kort gezegd, bij benadering dezelfde voorwaarden werden gesteld als die waarvan in dit geding sprake is. Na overleg met zijn raadsman heeft [gedaagde] dit voorstel verworpen.

2.8.

Op 8 augustus 2013 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen [gedaagde], zijn advocaat en de burgemeester. Op 14 augustus 2013 heeft de Gemeente Veenendaal een concept vaststellingsovereenkomst aan [gedaagde] gezonden. Bij brief van 4 september 2013 heeft (de raadsman van) [gedaagde] de Gemeente Veenendaal meegedeeld dat hij niet akkoord kan gaan met de inhoud van de vaststellingsovereenkomst.

3.Het geschil

3.1.

De Gemeente Veenendaal vordert dat de voorzieningenrechter bij uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis

[gedaagde] beveelt om binnen 24 uur na betekening van het vonnis, althans binnen een door de voorzieningenrechter te bepalen termijn, zich binnen het grondgebied van de Gemeente Veenendaal zal houden aan de voorwaarden dat hij:

1. geen minderjarige(n) in zijn woning zal ontvangen, zal laten verblijven of op enige wijze toegang verschaffen of verlenen;

2. tussen 07.00 en 22.00 uur de gemeenschappelijke binnentuin van het flatgebouw niet zal betreden;

3. tussen 7.00 en 22.00 uur de galerij en het trappenhuis van het flatgebouw slechts zal betreden om te komen en te gaan van of naar zijn woning;

4. zich niet zal ophouden in, op, of in de nabijheid van (het terrein behorend bij) scholen, speelplaatsen c.q. speeltuintjes, kinderdagverblijven, zwembaden en/of overige openbare c.q. publieke (aan)gelegenheden waar logischerwijs kinderen kunnen verblijven;

5. geen minderjarige(n) zal aanspreken in het openbaar of op welke wijze dan ook met minderjarigen in contact zal treden;

6. afstand zal nemen c.q. zal weglopen van elke situatie waarin een minderjarige op welke wijze dan ook met hem in contact treedt, c.q. probeert te treden;

7. de vormen van hulpverlening, therapie c.q. begeleiding zal accepteren die door de Reclassering, Justitie en de Forensische zorginstelling noodzakelijk worden geacht en dat hij de in dat kader verstrekte aanwijzingen zal nakomen;

8. zich tot het uiterste zal inspannen om binnen een redelijke termijn, te weten binnen drie maanden na betekening van dit vonnis, te komen tot een nuttige dagbesteding, waarbij de Reclassering behulpzaam zal zijn, dit om de kans op vereenzaming, isolement en recidive te verkleinen;

9. schriftelijk bevestigt dat zijn feitelijke gedrag en de randvoorwaarden steeds bespreekbaar moeten zijn en dat hij positief zal meewerken in de wetenschap dat een goede samenwerking en sfeer in de contactmomenten van doorslaggevend belang zijn;

10. twee keer per jaar op uitnodiging van de Gemeente Veenendaal in een bespreking met de burgemeester de stand van zijn re-integratie zal bespreken op het stadhuis van de Gemeente Veenendaal;

11. zal instemmen met de informatie-uitwisseling tussen de verschillende instanties (Gemeente, Reclassering, Politie, Forensische zorginstelling en Woonstichting) ten behoeve van een goede uitvoering van deze voorwaarden;

op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 1.000,00, althans van een door de voorzieningenrechter in goede justitie te bepalen bedrag, voor elke keer dat [gedaagde] aan van de voorwaarden geheel of gedeeltelijk geen uitvoering geeft;

en [gedaagde] veroordeelt in de kosten van deze procedure.

3.2.

De Gemeente Veenendaal legt aan haar vordering ten grondslag dat terugkeer door [gedaagde] in zijn woning na onherroepelijke veroordeling voor een zedendelict met minderjarigen, een onrechtmatige daad vormt, indien [gedaagde] niet de door de Gemeente Veenendaal geformuleerde aanvullende voorwaarden op het strafvonnins naleeft. De Gemeente Veenendaal stelt dat [gedaagde] met zijn aanwezigheid in het flatgebouw en in de kinderrijke wijk [wijk] een inbreuk maakt op het woongenot van omwonenden, op het recht op een goed woon- en leefmilieu, het recht op de persoonlijke levenssfeer en verder dat zijn aanwezigheid zorgt voor een toenemende onveiligheid voor de bewoners van het flatgebouw, de wijk [wijk] en de gemeente Veenendaal.

De de Gemeente Veenendaal baseert haar bevoegdheid tot het instellen van de vordering op artikel 3:305b Burgerlijk Wetboek (BW) in samenhang met artikel 3:305a BW (collectieve actie). De Gemeente Veenendaal stelt daartoe - kort samengevat - dat deze vordering strekt tot bescherming van het aan de gemeente toevertrouwde belang tot bescherming van een goed leefmilieu voor haar inwoners en dat de vordering wordt ingesteld in het belang van al haar inwoners, in het bijzonder de inwoners van de wijk [wijk]. Het spoedeisend belang is er volgens de Gemeente Veenendaal in gelegen dat op dit moment een directe inbreuk wordt gemaakt op de persoonlijke levensfeer van de flatbewoners en het woon- en leefmilieu van de wijk, zodat het van belang is dat [gedaagde] zich op korte termijn zal houden aan de voorwaarden als door de Gemeente Veenendaal gevorderd.

3.3.

[gedaagde] betwist de spoedeisendheid van de vordering en stelt dat de vordering te complex is voor behandeling in kort geding. Voorts betoogt [gedaagde] dat de Gemeente Veenendaal niet-ontvankelijk is in haar vordering omdat niet is voldaan aan de in artikel 3:305a BW bepaalde voorwaarden en omdat de Gemeente Veenendaal ten onrechte haar doel tracht te bereiken langs privaatrechtelijke weg, in plaats van gebruik te maken van haar publiekrechtelijke bevoegdheden.

3.4.

Inhoudelijk betwist [gedaagde] dat hij zich onrechtmatig gedraagt. Hij stelt daartoe dat hij sinds zijn veroordeling heeft gehandeld volgens de wet en dat hij zich houdt aan de voorwaarden van het vonnis van de strafrechter, door zich onder toezicht van de Reclassering te stellen en een psychiatrische behandeling te ondergaan. Aangezien hij niet verplicht is aanvullende voorwaarden met de gemeente overeen te komen, is zijn weigering de vaststellingsovereenkomst te tekenen niet onrechtmatig. [gedaagde] stelt dat hij bovendien al vrijwillig aan een aantal van de voorwaarden voldoet door het contact met minderjarigen te mijden. Ook overigens is volgens [gedaagde] niet voldaan aan de vereisten voor aansprakelijkheid uit onrechtmatige daad.

3.5.

Betreffende de door de Gemeente Veenendaal gevorderde maatregelen heeft [gedaagde] gemotiveerd aangevoerd dat deze een enorme inbreuk betekenen op zijn grondrechten. Voorts heeft [gedaagde] gewezen op praktische problemen bij uitvoering van de voorwaarden en op de mogelijkheid dat buurtbewoners een overtreding kunnen constateren, terwijl daar feitelijk wellicht geen sprake van is. In dit verband heeft [gedaagde] benadrukt dat de constatering van een overtreding vergaande financiële consequenties voor hem heeft
.

4.De beoordeling

4.1.

De spoedeisendheid van de zaak is uit het gestelde en het gevorderde voldoende aannemelijk geworden.

Ontvankelijkheid van de Gemeente Veenendaal

4.2.

Vervolgens is aan de orde of de Gemeente Veenendaal ontvankelijk is in haar vordering. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is dit niet het geval. Dit oordeel is gebaseerd op de volgende overwegingen.

4.3.

Op grond van artikel 3:305b lid 1 BW in samenhang met artikel 3:305a lid 1 BW kan de Gemeente Veenendaal als publiekrechtelijke rechtspersoon een rechtsvordering instellen die strekt tot bescherming van gelijksoortige belangen van andere personen, voor zover haar de behartiging van deze belangen is toevertrouwd.

4.4.

De memorie van toelichting bij artikel 305b BW (TK 1991-1992, 22 486, nr 3, pagina 34) vermeldt dat de publiekrechtelijke rechtspersoon slechts in zijn vordering ontvankelijk is, voor zover de door hem gestelde belangen van de andere personen waarvoor hij optreedt, hem uit hoofde van zijn taakstelling zijn opgedragen. De taakstelling van de gemeente kan worden afgeleid uit artikel 108 lid 1 van de Gemeentewet dat de bevoegdheden van het gemeentebestuur regelt. In dit artikel is bepaald dat de bevoegdheid tot regeling en bestuur inzake “de huishouding” van de gemeente aan het gemeentebestuur wordt overgelaten. Uit de jurisprudentie betreffende de in acht te nemen grenzen bij het vaststellen van verordeningen en bij het verlenen van vergunningen (bijvoorbeeld Raad van State 14 mei 1984, ECLI:NL:RVS:1984:AM7714 en Raad van State 9 januari 2008 ECLI:NL:RVS:2008:BC1506), blijkt dat het bestuur van de gemeente het belang van een goed woon- en leefklimaat bij de uitoefening van haar taken kan betrekken. Het voorkomen van de aantasting van het woon- en leefklimaat kan dan ook worden gerekend tot “de huishouding” van de gemeente als bedoeld in artikel 108 lid 1 van de Gemeente.

4.5.

Nu de Gemeente Veenendaal het belang van de bescherming van het woon- en leefklimaat aan haar vordering ten grondslag heeft gelegd is, gelet op hetgeen hiervoor in 4.4 is overwogen, voldaan aan het vereiste van artikel 3:305b BW dat de te beschermen belangen ter behartiging aan haar zijn toevertrouwd.

4.6.

Het feit dat de Gemeente Veenendaal beschikt over een bevoegdheid om het door haar nagestreefde doel door middel van het privaatrecht (in dit geval door middel van een actie uit onrechtmatige daad) te bereiken, wil niet zeggen dat zij onder alle omstandigheden van dit privaatrechtelijke instrument gebruik kan maken. De privaatrechtelijke weg mag in beginsel slechts worden gevolgd als daarmee het publiekrecht niet op onaanvaardbare wijze wordt doorkruist. Uit de verwijzing in de memorie van toelichting bij artikel 3:305b BW naar het “Windmill”-arrest (HR 26 januari 1990, ECLI:NL:HR:1990:AC0965) blijkt dat deze vraag ook aan de orde dient te komen in het geval een publiekrechtelijke rechtspersoon het middel van collectieve actie aanwendt ter bescherming van een aan hem toevertrouwd belang. Op grond van de hierna volgende overwegingen is de voorzieningenrechter van oordeel dat het gebruik van de privaatrechtelijke weg door de Gemeente Veenendaal in dit geval een onaanvaardbare doorkruising van het publiekrecht betekent.

4.7.

Vaststaat dat de Gemeente Veenendaal het door haar gewenste doel niet kan bereiken langs publiekrechtelijke weg, nu haar bestuursorganen niet beschikken over de bevoegdheid om aan een burger maatregelen op te leggen, die vergelijkbaar zijn met hetgeen de Gemeente Veenendaal thans vordert. Artikel 172 lid 3 Gemeentewet en de artikelen 172a en 172b Gemeentewet verlenen de burgemeester weliswaar de bevoegdheid om een gebiedsverbod op te leggen, maar in dit geval is niet voldaan aan de voor de toepassing van deze artikelen vereiste voorwaarden dat er sprake is van een actuele en concrete verstoring van de openbare orde of van concrete aanwijzingen dat daarvoor ernstig moet worden gevreesd. Voorts is het gebruik van deze bevoegdheden beperkt in tijd, terwijl de vordering van de Gemeente Veenendaal er op is gericht de maatregelen voor onbeperkte tijd op te leggen en daarmee voor een veel langere duur dan op grond van de bestuursrechtelijke bevoegdheid is toegestaan. Het ontbreken van een bestuursrechtelijk instrument betekent echter niet zonder meer dat het de gemeente is toegestaan gebruik te maken van de haar ter beschikking staande privaatrechtelijke mogelijkheden. Het niet toekennen van een bevoegdheid kan immers juist een aanwijzing zijn dat het gebruik van het privaatrecht in een bepaalde situatie door de wetgever niet wenselijk wordt geacht. Een dergelijke aanwijzing ziet de voorzieningenrechter in dit geval in de wijze waarop bevoegdheden zijn toegekend in het bestuursrechtelijk- en het strafrechtelijk systeem. In de overwegingen 4.8 tot en met 4.10 wordt dit toegelicht.

4.8.

De voorzieningenrechter neemt in aanmerking dat de door de Gemeente Veenendaal gevorderde maatregelen een ernstige inbreuk inhouden op de grondrechten van [gedaagde]. Anders dan de Gemeente Veenendaal stelt, gaat het hier niet om “milde maatregelen”. Weliswaar wenst de Gemeente Veenendaal [gedaagde] niet het recht te ontzeggen om in zijn woning terug te keren, maar de door de Gemeente Veenendaal geformuleerde voorwaarden houden een verregaande beperking van zijn bewegingsvrijheid in. De voorwaarden betreffende het gebruik van de gemeenschappelijke binnentuin en het trappenhuis van het flatgebouw beperken [gedaagde] in de mogelijkheid zich te bewegen in zijn directe woonomgeving en het verbod zich op te houden op de in de dagvaarding opgesomde plaatsen en de plaatsen waar “logischerwijs kinderen kunnen verblijven” beperkt hem in zijn bewegingsvrijheid op het grondgebied van de gehele gemeente Veenendaal. Verder maakt de voorwaarde dat [gedaagde] geen minderjarigen in zijn woning mag ontvangen een inbreuk op zijn recht op privacy. Dit geldt eveneens voor de maatregel dat hij zich moet inspannen tot het verkrijgen van een nuttige dagbesteding en de maatregelen waarmee de Gemeente Veenendaal het doen en laten van [gedaagde] aan haar controle wil onderwerpen, zoals de bespreking van zijn gedrag en de voortgang van zijn re-integratie. Daar komt bij dat de duur van de maatregelen kennelijk afhankelijk is van een beoordeling door (het bestuur van) de Gemeente Veenendaal, zodat het voor [gedaagde] niet duidelijk is voor hoe lang de inbreuk makende maatregel wordt opgelegd.

4.9.

Inbreuk op grondrechten door de overheid vereist een wettelijke basis. Voorbeelden van een dergelijke wettelijke basis zijn de bevoegdheden van de burgemeester in het kader van de handhaving van de openbare orde op grond van de Gemeentewet, zoals hiervoor in 4.7 genoemd en de bevoegdheid op grond van artikel 40 van de Wet Bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (Bopz). Op grond van laatstgenoemd artikel kan de gedwongen opgenomen patiënt worden beperkt in zijn bewegingsvrijheid en in zijn recht bezoek te ontvangen en kan inbreuk worden gemaakt op zijn briefgeheim en telefoonverkeer. Voorts is in het strafrecht bij wet voorzien in de mogelijkheid om in aanvulling op het strafvonnis maatregelen op te leggen, zoals een gebiedsverbod, de verplichting tot het ondergaan van een psychiatrische behandeling en het zich onderwerpen aan reclasseringstoezicht. De aard van laatstgenoemde maatregelen in het strafrecht en het doel waarmee deze worden opgelegd, is vergelijkbaar met hetgeen de Gemeente Veenendaal door middel van haar vordering in kort geding wenst te bereiken, te weten bescherming van belangen van derden en voorkomen van recidive. De omstandigheid dat de in het strafrecht geboden mogelijkheid voor een gebiedsverbod is beperkt tot de duur van de proeftijd kan daar niet aan afdoen. Deze wettelijke beperking is ingegeven door de verregaande inbreuk die een gebiedsverbod met zich brengt. Juist nu het bij een gebiedsverbod gaat om een zo verregaande inbreuk op een grondrecht, is deze wettelijke beperking een noodzakelijke waarborg.

4.10.

Het voorgaande leidt de voorzieningenrechter tot de conclusie dat het kennelijk de keuze van de wetgever is om (het bestuur van) de gemeente niet de bevoegdheid te verlenen om aan een veroordeelde die zijn straf heeft ondergaan - in aanvulling op een strafrechtelijk vonnis - nadere maatregelen op te leggen. Een dergelijke maatregel behoort tot het domein van de strafrechter, waarbij de mogelijkheid tot het opleggen van de aanvullende maatregelen in tijd wordt beperkt door de wet. Een bevestiging hiervoor vindt de voorzieningenrechter ook in de brief van de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie van aan de Tweede kamer (TK 2011-2012,29279,132), waar de Gemeente Veenendaal naar heeft verwezen. In deze brief licht de Staatssecretaris het plan toe om te komen tot levenslange begeleiding van onder meer zedendelinquenten. In dit voorstel wordt het vaststellen van de noodzaak van een dergelijke begeleiding overgelaten aan de strafrechter. Hoewel dit plan nog in een zeer pril stadium verkeert, kan hierin te meer een aanwijzing worden gevonden dat de door de Gemeente Veenendaal beoogde begeleiding niet vanuit het bestuursrecht of het privaatrecht maar vanuit het strafrecht moet worden benaderd. Dat ligt ook voor de hand, omdat de strafrechter bij uitstek geschikt is om een afgewogen mix van straf en maatregel vanuit de kennis van het volledige strafdossier op te leggen.

4.11.

Gelet op het voorgaande is het in strijd met de wettelijke bevoegdheidsverdeling indien de Gemeente Veenendaal via de weg van het privaatrecht het door haar gewenste resultaat zou kunnen afdwingen, terwijl het publiekrecht haar bestuursorganen de bevoegdheid daartoe heeft onthouden.

4.12.

Het voorgaande leidt tot de slotsom dat de Gemeente Veenendaal niet-ontvankelijk is in haar vordering. Of aan de overige vereisten voor ontvankelijkheid is voldaan (de vraag of de belangen zich lenen voor bundeling en de vraag of de Gemeente Veenendaal in voldoende mate overleg heeft gevoerd met [gedaagde]) kan daarom onbesproken blijven.

Overwegingen ten overvloede

4.13.

Vanwege de maatschappelijke onrust in deze zaak en ter voorlichting van partijen ziet de voorzieningenrechter aanleiding te overwegen dat een inhoudelijke beoordeling van de zaak niet zou hebben geleid tot toewijzing van de vordering. In dit verband merkt de voorzieningenrechter het volgende op.

4.14.

Vaststaat dat [gedaagde] zich schuldig heeft gemaakt aan een ernstig misdrijf, als gevolg waarvan een onbekend aantal kinderen schade heeft geleden. Aangenomen mag worden dat het gaat om een groot aantal kinderen, gelet op de hoeveelheid afbeeldingen die op zijn computer zijn aangetroffen. Voorts vermeldt het vonnis van de strafrechter de bevindingen van het psychiatrisch onderzoek dat “de verdachte in verminderde mate in staat (is) om een halt toe te roepen aan zijn seksuele driften en impulsen”. Het is dan ook invoelbaar dat de bewoners vrezen voor recidive en dat daarom de terugkeer van [gedaagde] in zijn woning bij hen gevoelens van angst en onrust oproept. Nu het strafvonnis vermeldt dat [gedaagde] in het verleden is veroordeeld voor ontucht met een minderjarige, is het ook begrijpelijk dat ouders zich zorgen maken over zijn aanwezigheid in de directe nabijheid van hun (kleine) kinderen. Voorts is het alleszins redelijk dat de Gemeente Veenendaal zich inspant om onrust in de wijk te voorkomen en zoekt naar wegen om de terugkeer van [gedaagde] in goede banen te leiden. De door de Gemeente Veenendaal gekozen actie uit onrechtmatige daad is daarvoor echter - ook afgezien van de hiervoor geschetste ontvankelijkheidproblematiek - in de gegeven omstandigheden niet de geëigende weg. Daartoe is het volgende overwogen.

4.15.

Het feit dat [gedaagde] eerst heeft geweigerd een gewijzigd huurcontract te accepteren en daarna niet bereid is geweest de door de Gemeente Veenendaal in de vaststellingsovereenkomst geformuleerde voorwaarden te ondertekenen leidt, anders dan de Gemeente Veenendaal betoogt, niet tot onrechtmatigheid. Er is geen rechtsregel die ertoe verplicht dergelijke zo zeer vrijheidsinperkende overeenkomsten te aanvaarden. Als uitgangspunt heeft te gelden dat [gedaagde], nadat hij het onvoorwaardelijke gedeelte van zijn straf heeft ondergaan, in beginsel vrij is om zijn maatschappelijk leven weer op te pakken, met dien verstande dat hij verplicht is de in het strafvonnis geformuleerde voorwaarden na te leven.

4.16.

Een aantal van de aan het strafvonnis verbonden voorwaarden is opgelegd met het doel recidive te voorkomen. Zo dient [gedaagde] geen misdrijven te plegen. Verder dient hij een behandeling in een forensische zorginstelling te ondergaan. De verplichting zich te melden bij de reclassering en zich te blijven melden zo frequent als de reclassering dat nodig acht geeft de reclassering de mogelijkheid te signaleren of [gedaagde] opnieuw in de fout gaat. De verplichting om mee te werken naar een onderzoek naar zijn gegevensdragers is er op gericht te voorkomen dat hij opnieuw kinderporno downloadt op zijn computer. De strafrechter heeft geen aanleiding gezien om [gedaagde] een gebiedsverbod op te leggen. Gesteld noch gebleken is dat [gedaagde] zich niet houdt aan de hiervoor genoemde voorwaarden in het strafvonnis. Daar komt bij dat overtreding van een van de voorwaarden van het vonnis er toe kan leiden dat het voorwaardelijk gedeelte van de straf alsnog ten uitvoer wordt gelegd, hetgeen betekent dat [gedaagde] alsnog het voorwaardelijk opgelegde deel van de gevangenisstraf of een gedeelte daarvan zal moeten ondergaan, dit ter beoordeling van de strafrechter.

4.17.

De voorzieningenrechter ziet ook geen aanknopingspunten om te oordelen dat [gedaagde] tot geen enkel overleg bereid is en zich niet bewust is dat zijn terugkeer in de wijk mogelijk tot onrust bij de omwonenden kan leiden. Zo heeft hij voor hij uit detentie kwam op eigen initiatief contact opgenomen met het Coördinatiepunt nazorg ex-gedetineerden met het verzoek de stemming in de wijk te peilen en heeft hij de Medewerkers Maatschappelijke Dienstverlening (MMD) verzocht om bij de Gemeente Veenendaal en de Woonstichting te informeren naar hun standpunt over zijn terugkeer in de woning. Voorts is hij bereid geweest een gesprek met de gemeente aan te gaan over de wijze waarop zijn terugkeer in goede banen kan worden geleid.

4.18.

Voorts overweegt de voorzieningenrechter dat de omstandigheid dat de aanwezigheid van [gedaagde] bij een aantal omwonenden gevoelens van angst en bezorgdheid oproept, nog niet maakt dat [gedaagde] onrechtmatig jegens hen handelt, hoe begrijpelijk deze gevoelens van deze omwonenden ook kunnen zijn. Daarbij moet in aanmerking worden genomen dat het slachtoffer van de ontucht waarvoor [gedaagde] in 2006 is veroordeeld in een andere wijk van Veenendaal woont. Hier doet zich dus niet de situatie voor dat het slachtoffer door de nabijheid van [gedaagde] telkens aan het misdrijf wordt herinnerd. Het gaat om veroordeling voor het in bezit hebben en verspreiden van kinderporno. Niet uit het oog verloren mag worden dat het “pedofiel-zijn” als zodanig niet onrechtmatig is, maar de daarmee samenhangende gedragingen, die een aantasting van de integriteit van anderen tot gevolg hebben. Dat [gedaagde] sinds zijn vrijlating dergelijk onrechtmatig gedrag heeft vertoond jegens de omwonenden is niet gebleken en er zijn evenmin aanknopingspunten om te concluderen dat [gedaagde] zich in die zin onrechtmatig jegens hen zal gaan gedragen. Zoals hiervoor reeds is overwogen is de door bezorgdheid voor hun kinderen ingegeven angst van de bewoners begrijpelijk, maar concrete feiten en omstandigheden waaruit blijkt dat deze angst objectief gerechtvaardigd is, zijn niet voorhanden.

4.19.

Verder wenst de voorzieningenrechter nog op te merken dat uit het strafvonnis blijkt dat de in het kader van de strafzaak uitgebrachte psychiatrische rapportage vermeldt dat het van belang is dat “zijn sociale inbedding wordt bestendigd”. Van belang is dan ook dat [gedaagde] - met in achtneming van de in het strafvonnis opgelegde maatregelen - een zo veel als mogelijk normaal sociaal leven kan leiden. Een situatie waarbij hij bij elke beweging buitenshuis op zijn hoede moet zijn en het risico loopt te worden aangesproken op overtreding van de hem toegemeten bewegingsvrijheid, is niet bevorderlijk voor zijn sociale inbedding.

Samenvatting

4.20.

Al hetgeen hiervoor is overwogen komt kort samengevat op het volgende neer.

4.21.

De Gemeente Veenendaal is niet ontvankelijk in haar vordering. Het bestuursrecht voorziet niet in de mogelijkheid om de gevorderde maatregelen op te leggen. De strafrechter beschikt over de bevoegdheid om naast de straf aanvullende maatregelen op te leggen. In het strafvonnis ten aanzien van [gedaagde] is daar ook gebruik van gemaakt. In de gegeven omstandigheden is het in strijd met de wettelijke bevoegdheidsverdeling dat de Gemeente Veenendaal langs de weg van het privaatrecht de door haar noodzakelijk geachte maatregelen kan afdwingen, terwijl het publiekrecht haar de bevoegdheid daartoe heeft onthouden.

4.22.

Ten overvloede en ter voorlichting van partijen heeft de voorzieningenrechter overwogen dat ook indien de Gemeente Veenendaal wel ontvankelijk zou zijn een inhoudelijke beoordeling van de zaak niet zou hebben geleid tot toewijzing van de vorderingen. In dit kader heeft de voorzieningenrechter het volgende opgemerkt. [gedaagde] is wegens een ernstig misdrijf strafrechtelijk veroordeeld. De voorzieningenrechter heeft uitdrukkelijk in ogenschouw genomen dat de bewoners bezorgd zijn en angst ervaren door de terugkomst van een wijkbewoner die is veroordeeld voor gedragingen die samenhangen met zijn pedofiel-zijn, maar heeft geconcludeerd dat het feit dat [gedaagde] deze angst en bezorgdheid bij de omwonenden oproept, hoe begrijpelijk dit ook is, niet tot gevolg heeft dat [gedaagde] onrechtmatig handelt jegens hen. Daarbij is benadrukt dat het “pedofiel-zijn” als zodanig niet onrechtmatig is. De voorzieningrechter heeft geconstateerd dat er thans geen feiten en omstandigheden voorhanden zijn op grond waarvan kan worden geconcludeerd dat [gedaagde] zich op zodanige wijze gedraagt dat hij inbreuk maakt op de integriteit van de omwonenden of dat als gevolg van zijn gedrag het woon- en leefmilieu wordt aangetast. Ook is niet gebleken dat er een gegronde vrees bestaat, die is gebaseerd op concrete feiten en omstandigheden, dat [gedaagde] dergelijk gedrag zal gaan vertonen.

Proceskosten

4.23.

de Gemeente Veenendaal zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] worden begroot op:

- griffierecht € 274,00
- salaris advocaat
816,00

Totaal € 1.090,00

5.De beslissing

De voorzieningenrechter,

5.1.

bepaalt dat de Gemeente Veenendaal niet ontvankelijk is in haar vordering,

5.2.

veroordeelt de Gemeente Veenendaal in de proceskosten, aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot op € 1.090,00,

5.3.

verklaart dit vonnis voor wat betreft de proceskosten uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. A.S. Penders en in het openbaar uitgesproken op 6 november 2013.^[1]