ECLI:NL:RBLIM:2023:7155

Uitspraak

RECHTBANK LIMBURG

Burgerlijk recht

Zittingsplaats Maastricht

Zaaknummer: 10287480 \ CV EXPL 23-222

Vonnis van de kantonrechter van 6 december 2023

in de zaak van:

de besloten vennootschap [eiseres],

gevestigd te [vestigingsplaats] ,

eisende partij,

gemachtigde [naam gemachtigde] ,

tegen:

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid MAX PROFIT B.V.,

gevestigd te Brunssum,

gedaagde partij,

procederende zonder gemachtige.

Partijen zullen hierna [eiseres] en Max Profit worden genoemd.

Dit vonnis is een vervolg op het tussenvonnis van 2 augustus 2023, waarop zal worden doorgenummerd.

5.De verdere procedure

5.1.

Op 2 augustus 2023 is in deze zaak een tussenvonnis gewezen, waarin een mondelinge behandeling is bepaald. Deze heeft plaatsgevonden op 3 november 2023. Daarvan is een proces-verbaal gemaakt. Voorafgaand aan deze mondelinge behandeling heeft [eiseres] een akte inbreng producties (12 tot en met 19) en heroverweging tussenvonnis ingediend. Vervolgens is vonnis bepaald op heden.

6.De verdere beoordeling

Heroverweging tussenvonnis ten aanzien van de declaraties van 16 april 2019

6.1.

Door [eiseres] wordt betaling gevorderd van 19 declaraties, alle verstuurd op 16 april 2019 met declaratienummers oplopend van 100005762 tot en met 100005779. Het totaalbedrag van deze facturen bedraagt € 2.418,50.

6.2.

Ten aanzien van deze declaraties heeft de kantonrechter in het tussenvonnis overwogen dat niet kan worden vastgesteld dat er tussen [eiseres] en Max Profit een overeenkomst van opdracht tot stand is gekomen op grond waarvan [eiseres] , tegen betaling, de middels deze declaraties in rekening gebrachte werkzaamheden zou verrichten en dat [eiseres] van die stelling geen bewijs had aangeboden, zodat de vordering voor zover die ziet op betaling van deze declaraties zal worden afgewezen.

6.3.

De kantonrechter heeft echter bij dit oordeel per abuis een productie betrokken die door Max Profit bij dupliek was overgelegd en waarop [eiseres] niet meer had kunnen reageren. [eiseres] heeft dat alsnog gedaan tijdens de mondelinge behandeling en in de daaraan voorafgaand ingediende akte. Ook heeft [eiseres] in deze akte en op zitting wel een gespecificeerd bewijsaanbod gedaan. De kantonrechter zal hetgeen over de verschuldigdheid van deze declaraties over en weer is aangevoerd dan ook opnieuw beoordelen. Ter gelegenheid van de mondelinge behandeling hebben partijen hun standpunten nader toegelicht. Deze toelichting zal in de beoordeling mede betrokken worden.

6.4.

Max Profit heeft in de gewisselde conclusies ten aanzien van deze declaraties gesteld dat [eiseres] voor haar in 2015 op basis van “no cure no pay” incassomaatregelen zou treffen voor relaties van Max Profit die hun lidmaatschap niet betaalden. Max Profit zou daartoe één batch debiteuren aanleveren. Volgens Max Profit heeft [eiseres] aan 20 relaties aanmaningen verstuurd, daarvan heeft een derde betaald en daarna zijn partijen niet met elkaar verder gegaan. Max Profit heeft daarvoor toen ook geen enkele factuur van [eiseres] ontvangen.

6.5.

Tijdens de mondelinge behandeling heeft Max Profit dit verweer gehandhaafd. Hij heeft nog aangevoerd dat [eiseres] pretendeerde alle vorderingen die Max Profit op klanten had, te kunnen incasseren. De heer [naam 1] heeft medegedeeld dat hij op het kantoor van [eiseres] is geweest en een gesprek had, waarbij behalve hij en de heer [naam gemachtigde] verder niemand aanwezig was. De toen gemaakte afspraak met [eiseres] was dat [eiseres] aan de klanten van Max Profit een brief zou sturen waarin stond dat € 200,00 plus een bedrag aan kosten betaald moest worden. Als de klant betaalde, zou Max Profit het bedrag van € 200,00 krijgen en het resterende bedrag was voor [eiseres] .

Het waren allemaal klanten die een abonnement hadden voor € 200,00 per jaar. Voor zo’n bedrag zou Max Profit geen dagvaarding sturen. Max Profit heeft aan [eiseres] een batch met debiteuren gegeven om te kijken of [eiseres] deze rekeningen kon innen. Max Profit was in die tijd met meerdere incassobureaus in gesprek over het innen van deze rekeningen, die boden allemaal soortgelijke diensten. Er is na de aanschrijving door [eiseres] maar door weinig klanten betaald. Daarom heeft Max Profit ook geen nieuwe batch meer geleverd. Door een aantal klanten zijn betalingen gedaan. Het kunnen er nooit meer dan tien zijn geweest. De klanten betaalden op de rekening van [eiseres] . Volgens Max Profit heeft [eiseres] het deel voor Max Profit ook aan haar doorbetaald.

6.6.

De heer [naam gemachtigde] heeft op de mondelinge behandeling aangevoerd dat zijn kantoor nooit aan “no cure no pay” doet en dat daar dus geen beroep op kan worden gedaan.

De “two step approach” die thans op de website van het kantoor wordt aangeboden, is pas in 2018 ingevoerd. De onderhavige zaken hebben gelopen in 2015. Er zijn rapellen geweest en contacten met debiteuren. Dit heeft twee jaar geduurd. Er kwam van Max Profit weinig actie om tot afsluiting van de dossiers te komen. [eiseres] heeft bij Max Profit aangegeven dat als er niks gebeurde de zaken naar het archief zouden gaan. Pas toen [eiseres] de dossiers in 2019 sloot, zijn de declaraties verstuurd.

Volgens de heer [naam gemachtigde] is tijdens het eerste gesprek op kantoor besproken wat er zou moeten gebeuren, dat er betaald voor zou moeten worden en wat het tarief zou zijn. Hij heeft dit gesprek zelf met de heer [naam 1] gevoerd. Bij dat gesprek was verder niemand anders aanwezig. Volgens de heer [eiseres] heeft na het aanschrijven van de debiteuren van Max Profit geen enkele klant betaald.

6.7.

Anders dan in het tussenvonnis is overwogen, rust de stelplicht en de bewijslast van de afspraak dat Max Profit niet voor de diensten van [eiseres] zou hoeven te betalen, op Max Profit. In artikel 7:405 BW is immers bepaald dat indien er sprake is van een overeenkomst van opdracht en die overeenkomst door de opdrachtnemer in de uitoefening van zijn beroep of bedrijf is aangegaan, de opdrachtgever hem loon is verschuldigd is. Als van dat loon de hoogte niet door partijen is bepaald, is de opdrachtgever het op de gebruikelijke wijze berekende loon of, bij gebreke daarvan, een redelijk loon verschuldigd.

6.8.

Nu Max Profit niet heeft betwist dat zij [eiseres] opdracht heeft gegeven om voor één batch debiteuren incassomaatregelen te nemen, staat vast dat sprake is van een overeenkomst van opdracht, die door [eiseres] in de uitoefening van haar bedrijf is aangegaan. Er is dan loon verschuldigd tenzij Max Profit voldoende stelt en zo nodig bewijst dat een andersluidende afspraak is gemaakt.

6.9.

De kantonrechter is van oordeel dat Max Profit niet in dat bewijs is geslaagd. Zij stelt veel, maar onderbouwt dit niet, bijvoorbeeld met bankafschriften waaruit de betalingen van de wel betalende debiteuren blijkt. De enige onderbouwing van haar stellingen is gelegen in het feit dat [eiseres] de facturen in deze dossiers erg laat heeft verstuurd. [eiseres] heeft daarover op de mondelinge behandeling een uitleg gegeven die niet op voorhand onaannemelijk is. Max Profit heeft verder ook geen bewijs van haar stelling aangeboden, zodat de kantonrechter daaraan voorbij gaat.

6.10.

Dat betekent dat Max Profit gehouden is om aan [eiseres] loon te betalen. Bij het bepalen van de hoogte van dat loon wordt uitgegaan van het in de praktijk gebruikelijke tarief. Max Profit heeft niet betwist dat de werkzaamheden zijn verricht die op de urenspecificaties staan. Zij zal dan ook tot betaling van het totaalbedrag van deze declaraties, dus een bedrag van € 2.418,5‬0 worden veroordeeld.

De declaraties in het dossier [naam 2]

6.11.

Dit betreft de volgende declaraties:

6.12.

Ten aanzien van deze declaraties heeft de kantonrechter in het tussenvonnis vastgesteld dat die zijn gebaseerd op een overeenkomst van opdracht tussen partijen, dat in dit geval niet kan worden volgehouden dat het om een eenvoudige incasso-opdracht ging en evenmin dat Max Profit niet hoefde te begrijpen dat die werkzaamheden zouden worden gefactureerd. Max Profit is dan ook in beginsel gehouden om de op basis van die overeenkomst verrichte werkzaamheden te vergoeden. Nu partijen geen tarief zijn afgesproken, zal worden uitgegaan van het in de praktijk gebruikelijke tarief.

6.13.

Omdat Max Profit heeft betwist dat de werkzaamheden die op de specificaties staan daadwerkelijk zijn verricht, heeft de kantonrechter [eiseres] opgedragen het onderliggende dossier in het geding te brengen en hebben partijen op de mondelinge behandeling de gelegenheid gehad hun standpunten naar voren te brengen.

6.14.

Bij akte inbreng producties heeft [eiseres] het dossier [naam 2] overgelegd en daarop een toelichting gegeven. Aan de hand van de overgelegde stukken en de toelichting daarop heeft de kantonrechter de declaraties beoordeeld. In het onderstaande zal deze beoordeling inzichtelijk worden gemaakt.

De declaratie met nummer 1000019810 van € 1.012,26

6.15.

Verwezen wordt naar onderstaande tabel, waarin de werkzaamheden zijn vermeld die op de specificatie van deze declaratie staan, de daaraan bestede tijd en het daarbij behorende bedrag. In de laatste kolom van deze tabel is vermeld of voldoende aannemelijk is gemaakt dat de betreffende handeling daadwerkelijk is verricht. Dit kan zijn door te verwijzen naar een productie, dan wel door een verwijzing naar een rechtsoverweging verder in dit vonnis. De werkzaamheden waar géén beoordeling bij staat, zijn niet komen vast te staan.

Datum

Omschrijving

tijd

bedrag

Beoordeling kantonrechter

[naam 3]

14-4-2015

e-mail van cliënt