Uitspraak
RECHTBANK LIMBURG
Zittingsplaats Roermond
Bestuursrecht
zaaknummer: ROE 22/1560
proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de voorzieningenrechter van
24 augustus 2022 op het verzoek om voorlopige voorziening in de zaak tussen
[naam] , uit [woonplaats] , verzoeker
(gemachtigde: mr. S. Khowla),
en
de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (de minister)
(gemachtigden: [namen van 3 gemachtigden] ).
Zitting
De voorzieningenrechter heeft het verzoek op 24 augustus 2022 op zitting behandeld. Hieraan hebben als partij deelgenomen: verzoeker, de gemachtigde van verzoeker en de gemachtigde van verweerder.
Na afloop van de zitting heeft de voorzieningenrechter onmiddellijk uitspraak gedaan. De motivering van die uitspraak vermeldt de voorzieningenrechter hierna onder de beslissing.
Beslissing
De voorzieningenrechter wijst het verzoek om voorlopige voorziening af.
Inleiding
In deze uitspraak beslist de voorzieningenrechter op het verzoek om een voorlopige voorziening van verzoeker tegen het bestreden besluit van 10 maart 2022 waarbij het bezwaar tegen het primaire besluit van 12 augustus 2022 ongegrond is verklaard.
Bij het primaire besluit van 12 augustus 2021 heeft de minister verzoeker een boete opgelegd van € 3000,- wegens overtreding van artikel 68 van de Gnw [1] . Verzoeker heeft tegen dit besluit bezwaar gemaakt.
Bij het bestreden besluit van 10 maart 2022 heeft de minister het bezwaar van verzoeker tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.
Verzoeker heeft tegen dit besluit beroep ingesteld (ROE 22/934). Voorts heeft hij de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen.
Verweerder heeft op het verzoek gereageerd met een verweerschrift.
De voorzieningenrechter heeft het verzoek op 24 augustus 2022 op zitting behandeld. Hieraan hebben als partij deelgenomen: verzoeker, mr. V. Platteeuw, die waarneemt voor verzoekers gemachtigde, en de gemachtigden van verweerder.
Beoordeling door de voorzieningenrechter
1. Zoals hiervoor reeds overwogen wijst de voorzieningenrechter het verzoek om een voorlopige voorziening af. Hierna legt de voorzieningenrechter uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft. Het oordeel van de voorzieningenrechter heeft een voorlopig karakter en bindt de rechtbank in een (eventueel) bodemgeding niet.
Is er sprake van spoedeisend belang?
2. Voordat de voorzieningenrechter tot een inhoudelijke beoordeling van de zaak komt ziet zij zich allereerst ambtshalve gesteld voor de vraag of voldaan is aan de voorwaarden van artikel 8:81, eerste lid, van de Awb [2] . Zij overweegt daartoe als volgt.
3. Ingevolge artikel 8:81, eerste lid, van de Awb, voor zover hier van belang, kan, indien tegen een besluit bij de bestuursrechter beroep is ingesteld de voorzieningenrechter van de bestuursrechter die bevoegd is of kan worden in de hoofdzaak, op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.
4. De voorzieningenrechter stelt vast dat aan de eerste twee voorwaarden is voldaan. Over het spoedeisend belang overweegt de voorzieningenrechter als volgt.
5. Verzoeker geeft aan dat hij onderdeel uitmaakt van een groep artsen die het Zelfzorgcovid-protocol hebben ontwikkeld. Dit protocol schrijft de geneesmiddelen ivermectine en hydroxychloroquine onder bepaalde omstandigheden voor. Volgens verzoeker is de spoed in deze zaak gelegen in de omstandigheid dat het uitblijven van een rechtmatigheidsoordeel van de voorzieningenrechter tot de situatie zal leiden dat artsen onder druk van de Inspectie, door het opleggen van boetes en het initiëren van tuchtklachten, worden belemmerd in hun prescriptievrijheid. Voor verzoeker geldt daarbij dat hij als recidivist kan worden aangemerkt met mogelijke nieuwe boetes tot gevolg.
5.1.
Verder heeft verzoeker naar voren gebracht dat de afgelopen maand een aantal artsen is aangeschreven door de Inspectie [3] waarbij boetes zijn aangekondigd. Verzoeker kan zijn patiënten daarom niet meer doorverwijzen naar deze artsen. Hij ziet zich hierdoor gesteld voor een dilemma. Hij wil enerzijds zijn patiënten behandelen, maar anderzijds vreest hij de boetes van de Inspectie. Wanneer hij zijn patiënten niet behandelt, vreest hij tuchtrechtelijk vervolgd te worden. Ook vreest hij dat patiënten zonder deze behandeling zullen komen te overlijden. Daarbij komt dat het aantal Covid-besmettingen toeneemt en het herfstseizoen nadert en artsen wegens de dreiging van het opleggen van boetes niet de patiëntenzorg kunnen verlenen die van hen mag worden verwacht. Verzoeker verwijst in dat kader naar het arrest van de Hoge Raad van 2 maart 2001 [4] . Verzoeker geeft verder aan dat als de artsen geen zorg kunnen verlenen, patiënten mogelijk zelf-behandeling gaan toepassen of medicijnen in het buitenland bestellen.
6. De voorzieningenrechter stelt vast dat verzoeker de aan hem opgelegde boete wegens overtreding van artikel 68 van de Gnw, heeft betaald. Daar kan dan ook geen spoedeisend belang in zijn gelegen en dat heeft verzoeker ook niet aangevoerd. Indien de voorzieningenrechter van oordeel zou zijn dat deze boete ten onrechte aan verzoeker is opgelegd omdat de minister - kort gezegd - niet bevoegd zou zijn om welke reden dan ook om aan verzoeker een bestuurlijke boete op te leggen vanwege een overtreding van artikel 68 van de Gnw dan betekent dit nog niet dat verzoeker met dat oordeel bereikt dat de minister, indien verzoeker nu of in de toekomst opnieuw deze middelen voorschrijft, verzoeker niet een bestuurlijke boete op dezelfde wettelijke grondslag kan opleggen. Dit omdat dit rechtmatigheidsoordeel alleen betrekking heeft op de boete die nu aan verzoeker is opgelegd en zoals gezegd een voorlopig karakter heeft waaraan een rechter in de beroepsprocedure niet is gebonden en ook de minister niet in andere dan wel toekomstige boetezaken. Nog even los van het feit dat in die andere zaken ook andere feiten en/of omstandigheden een rol kunnen spelen. Verzoeker zal in dat geval opnieuw rechtsbescherming moeten vragen en in die procedure kan dan eventueel weer verzocht worden om een voorlopige voorziening te treffen waarbij niet uitgesloten is dat dan wel sprake is van de vereiste spoed en dan nog betreft het een voorlopig rechtmatigheidsoordeel.
7. Verzoekers angst voor eventuele represailles, die er volgens verzoeker toe leidt dat verzoeker de patiëntenzorg niet kan verlenen die hij wil verlenen, neemt verzoeker hier niet mee weg, en dat verzoeker vanwege het (moeten) nalaten van de door verzoeker beoogde behandeling, zoals kennelijk opgenomen in het Zelfzorgcovid-protocol, het risico loopt dat hij voor het tuchtcollege zou moeten verschijnen, hetgeen de voorzieningenrechter overigens niet aannemelijk acht, ook niet.
8. In het principiële karakter van de vragen die in de bodemzaak voorliggen naar aanleiding van de door verzoeker ingediende beroepsgronden ziet de voorzieningenrechter thans onvoldoende spoedeisend belang en deze procedure leent zich ook niet voor de beantwoording van die vragen.
9. Het ontbreken van spoedeisend belang staat niet aan het treffen van een voorlopige voorziening in de weg, indien sprake is van een evident onrechtmatig besluit. Daarmee wordt bedoeld dat zonder diepgaand onderzoek naar de relevante feiten en/of het recht zeer ernstig moet worden betwijfeld of het door de minister ingenomen standpunt juist is en of het besluit in de beroepsprocedure in stand zal blijven. Dat sprake is van een evident onrechtmatig besluit is de voorzieningenrechter, na lezing van de stukken, niet gebleken.
10. Omdat de beoordeling door de voorzieningenrechter beperkt is tot de vraag of een voorlopige voorziening getroffen moet worden en dat is niet het geval omdat het spoedeisend belang ontbreekt en er ook geen aanleiding is om te oordelen dat het besluit evident onrechtmatig is, zal de voorzieningenrechter verder geen oordeel geven over de geschilpunten die partijen verdeeld houden en dus ook geen uitspraak doen in de hoofdzaak, hoewel verzoeker hierom heeft verzocht. De mogelijkheid om hangende beroep een verzoek om voorlopige voorziening in te dienen is immers niet bedoeld om door middel van een zogenoemde kortsluiting de behandeling van de hoofdzaak te bespoedigen [5] .
Conclusie en gevolgen
11. De voorzieningenrechter wijst het verzoek af. Dat betekent dat verzoeker de behandeling van het beroepschrift moet afwachten. Voor vergoeding van het griffierecht of een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
12. Partijen zijn erop gewezen dat tegen deze uitspraak geen rechtsmiddel openstaat.
Deze uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 24 augustus 2022 door mr. N.J.J. Derks-Voncken, voorzieningenrechter, in aanwezigheid van mr. D.S.A.W. Raes, griffier.
griffier
voorzieningenrechter
Een afschrift van dit proces-verbaal is verzonden aan partijen op: 25 augustus 2022