ECLI:NL:RBLIM:2021:5412

Uitspraak

RECHTBANK LIMBURG

Zittingsplaats Roermond

Strafrecht

Parketnummer: 03/703739-08

Tegenspraak

Vonnis van de meervoudige kamer d.d. 2 juli 2021

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboortegegevens verdachte] ,

wonende te [adresgegevens verdachte] .

De verdachte wordt bijgestaan door mr. P.W. Szymkowiak, advocaat, kantoorhoudende te Maastricht.

1.Onderzoek van de zaak

Bij vonnis van 24 oktober 2017 heeft de rechtbank Limburg de officier van justitie in onderhavige strafzaak niet-ontvankelijk verklaard in de vervolging van de verdachte, wegens – kort gezegd – ernstige overschrijding van de redelijke termijn ex artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (hierna: EVRM). Tegen dit vonnis heeft de officier van justitie hoger beroep ingediend.

Het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch heeft vervolgens bij arrest van 27 september 2019 het hoger beroep van de officier van justitie gegrond verklaard, met vernietiging van onderhavig vonnis en onder terugverwijzing van de zaak naar de rechtbank Limburg.

De zaak is vervolgens inhoudelijk behandeld op de zittingen van 25, 26 en 27 mei 2021. De verdachte en zijn raadsman zijn verschenen. De officier van justitie en de verdediging hebben hun standpunten kenbaar gemaakt. Op 18 juni 2021 heeft de rechtbank het onderzoek ter terechtzitting – met instemming van de officier van justitie en de verdediging – gesloten op zittingsplaats Maastricht.

2.De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat de verdachte:

feit 1:zich samen met anderen schuldig heeft gemaakt aan gewoontewitwassen dan wel witwassen dan wel schuldwitwassen van geldbedragen;

feit 2:samen met anderen een valse koopovereenkomst en/of een valse huurovereenkomst heeft gebruikt;

feit 3:samen met anderen de bedrijfsadministratie van het bedrijf [bedrijf 1] valselijk heeft opgemaakt om als echt te gebruiken;

feit 4:samen met anderen de bedrijfsadministratie van het bedrijf [bedrijf 2] valselijk heeft opgemaakt om als echt te gebruiken;

feit 5:samen met anderen tussen de 1 en 1,5 miljoen tabletten bevattende MDA en/of MDMA en/of N-ethyl MDA en/of methamfetamine en/of amfetamine heeft geproduceerd en/of verhandeld dan wel aanwezig heeft gehad;

feit 6:samen met anderen voorbereidingshandelingen heeft verricht voor de productie van MDA en/of MDMA en/of N-ethyl MDA en/of methamfetamine en/of amfetamine;

feit 7:deel heeft genomen aan een organisatie gericht op witwassen en/of oplichting en/of valsheid in geschrift, van welke organisatie verdachte leider of bestuurder was;

feit 8:deel heeft genomen aan een organisatie gericht op (de voorbereiding van) de handel, productie of in- en uitvoer van amfetamine, van welke organisatie verdachte leider of bestuurder was;

feit 9: deel heeft genomen aan een organisatie gericht op (de voorbereiding van) de handel, productie of in- en uitvoer van amfetamine, van welke organisatie verdachte leider of bestuurder was.

3.De voorvragen

Nietige dagvaarding

Ten aanzien van feit 4 heeft de officier van justitie de nietigheid van de dagvaarding gevorderd, nu in de tekst van de tenlastelegging abusievelijk geen verfeitelijking van de verweten gedraging (valsheid in geschrift) is opgenomen. Voor de verdachte is het daardoor onvoldoende duidelijk waartegen hij zich onder feit 4 moet verweren.

De raadsman heeft ten aanzien van feit 4 eveneens de nietigheid van de dagvaarding bepleit, nu niet kan worden vastgesteld welk verwijt het Openbaar Ministerie aan de verdachte maakt.

De rechtbank constateert dat onder feit 4 geen verfeitelijking is opgenomen van het ten laste gelegde feit valsheid in geschrift. Door het ontbreken van deze verfeitelijking is niet duidelijk welke exacte gedraging omtrent de bedrijfsadministratie van het bedrijf [bedrijf 2] als zijnde valsheid in geschrift aan de verdachte wordt verweten. De rechtbank stelt daarom vast dat de dagvaarding onder feit 4 niet voldoet aan de vereisten die artikel 261 Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) daaraan stelt en verklaart de dagvaarding ter zake van feit 4 nietig.

De rechtbank stelt vast dat de dagvaarding voor het overige geldig is.

De ontvankelijkheid van de officier van justitie

De officier van justitie is van mening dat het onder feit 1 meer subsidiair ten laste gelegde feit ‘schuldwitwassen’ gedeeltelijk is verjaard, en wel ten aanzien van de ten laste gelegde periode vóór mei 2009, zodat de officier van justitie niet-ontvankelijk dient te worden verklaard in de strafvervolging van de verdachte.

De rechtbank overweegt dat in artikel 70 Sr is bepaald dat het recht tot strafvervolging vervalt in zes jaren voor misdrijven waarop geldboete, hechtenis of gevangenisstraf van niet meer dan drie jaren is gesteld. Het strafbaar feit schuldwitwassen valt onder het bereik van dit artikel. Blijkens artikel 71 Sr vangt de termijn van verjaring aan op de dag ná die waarop het feit is gepleegd. Op grond van artikel 72 Sr stuit elke daad van vervolging de verjaring waarna een nieuwe verjaringstermijn aanvangt. In lid 2 van laatstgenoemd artikel is echter bepaald dat het recht tot strafvordering vervalt ten aanzien van misdrijven indien vanaf de dag waarop de oorspronkelijke verjaringstermijn is aangevangen een periode is verstreken die gelijk is aan twee maal de voor het misdrijf geldende verjaringstermijn. In casu betekent dit feitelijk dat indien 12 jaar is verstreken vanaf de dag waarop de oorspronkelijke verjaringstermijn is aangevangen, het feit is verjaard. In het voorliggend geval is de verjaring vanaf 2009 meermalen gestuit.

Gelet op de totale verjaringstermijn voor schuldwitwassen van 12 jaar, concludeert de rechtbank – terugrekenend vanaf de datum van onderhavig vonnis op 2 juli 2021 – dat het Openbaar Ministerie onder feit 1 meer subsidiair niet ontvankelijk is voor de ten laste gelegde periode van 14 december 2001 tot en met 2 juli 2009. Voor de ten laste gelegde periode van 3 juli 2009 tot en met 8 november 2011 is de officier van justitie wel nog ontvankelijk in de vervolging.

Overige voorvragen

De rechtbank is bevoegd en er zijn geen gronden voor schorsing van de vervolging.

4.De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie en van de verdediging

De officier van justitie is van mening dat feit 1 primair wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard, met dien verstande dat:

onder gedachtestreepje 6 een bedrag van € 140.811,73 bewezen is;
onder gedachtestreepje 10 een bedrag van € 45.350 bewezen is;
de verdachte onder gedachtestreepje 11 dient te worden vrijgesproken ter zake van de stortingen op de Belgische rekeningen;
de verdachte onder gedachtestreepje 12 sub 4. wegens gebrek aan bewijs dient te worden vrijgesproken ter zake van de investeringen in Bosnië.

Voorts is de officier van justitie van mening dat feit 2 wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard, met dien verstande dat de verdachte partieel moet worden vrijgesproken van het opzettelijk gebruik maken van de in de tenlastelegging genoemde valse huurovereenkomst.

Ten aanzien van de feiten 3, 5, 6, 7, 8 en 9 heeft de officier van justitie de vrijspraak van de verdachte gevorderd.

De raadsman heeft de integrale vrijspraak van de verdachte bepleit.

De standpunten van het openbaar ministerie en de verdediging zullen, voor zover van belang, bij de beoordeling van het bewijs nader worden weergegeven dan wel impliciet worden besproken.

4.2

Het oordeel van de rechtbank^[1]

Ten aanzien van feit 1 primair

Aan de verdachte wordt verweten dat hij in de periode van 14 december 2001 tot en met 8 november 2011 met een ander een gewoonte heeft gemaakt van het – op diverse manieren – witwassen van gelden uit enig misdrijf.

1. Partiële vrijspraak

De rechtbank zal de verdachte ten aanzien van een aantal verweten gedragingen onder feit 1 primair partieel vrijspreken en overweegt daartoe als volgt.

1.1

Ten aanzien van gedachtestreepjes 1 (€ 120.000,-) en 2 (€ 117.000,-):

Uit het procesdossier volgt dat [medeverdachte 1] en de verdachte gebruik hebben gemaakt van diverse Limiteds voor de ontvangst en doorstorting van gelden van en naar rekeningen en bedrijven die toebehoorden aan [medeverdachte 1] en/of de verdachte. Een groot deel van deze geldstromen vond plaats op Luxemburgse bankrekeningen. Van een deel van de daarbij bij het onderzoek in beeld gekomen Limiteds bleken [belanghebbende 1] en/of [belanghebbende 2] de uiteindelijk belanghebbenden (UBO’s). [belanghebbende 1] en [belanghebbende 2] zijn verbonden aan het bedrijf [bedrijf 3] te Nijmegen. De verdachte en [medeverdachte 1] waren beiden klant bij [bedrijf 3] .

Op 18 januari 2002 werd een bedrag van € 120.000,- overgeboekt van een Luxemburgse rekening op naam van [bedrijf 4] (dossier 534670) naar een Luxemburgse rekening van [bedrijf 5] (dossier [nummer 3] ) . Uit de aanvraag voor de opening van de rekening van [bedrijf 4] volgt dat zowel [medeverdachte 1] als de verdachte werden aangemerkt als ‘authorised representatives’. Bovendien bevindt zich in het procesdossier een volmacht, waaruit volgt dat zowel de verdachte als [medeverdachte 1] gevolmachtigd waren om namens [bedrijf 4] op te treden. Uit een handgeschreven notitie volgt dat [medeverdachte 1] in januari 2002 heeft verzocht om de overboeking van € 120.000,- ‘via de bekende weg’(pagina 1073 van het procesdossier).

De effectief economisch rechthebbende van de rekening van de ontvanger [bedrijf 5] was [belanghebbende 1] , werkzaam bij [bedrijf 3] . Uit het procesdossier is niet gebleken van enige betrokkenheid van de verdachte bij de rekening van [bedrijf 5] .

Vervolgens werd op 18 januari 2002 uit datzelfde dossier [nummer 3] van [bedrijf 5] een bedrag van € 117.000,- overgeboekt naar dossier [nummer 4] op een Luxemburgse rekening van [bedrijf 6] . In een brief van 10 januari 2002 is namens [bedrijf 5] verzocht om deze overboeking van € 117.000,- van de rekening van [bedrijf 5] naar [bedrijf 6] , en wel ná ontvangst van de € 120.000,- van [bedrijf 4] (pagina 1080 van het procesdossier).

Blijkens het procesdossier zijn [belanghebbende 1] en [belanghebbende 2] , beiden werkzaam voor [bedrijf 3] , de effectief economisch rechthebbenden van de rekening van de ontvanger [bedrijf 6] . Ook ten aanzien van de rekening van [bedrijf 6] is niet gebleken van enige betrokkenheid van de verdachte.

Van de Luxemburgse rekening van [bedrijf 6] is vervolgens op 18 januari 2002 een bedrag van € 25.521,28 overgeboekt naar de SNS rekening van [bedrijf 7] en een bedrag van € 93.478,72 naar de derdenrekening van Van de Weijer & Leussink notarissen in Heerlen onder vermelding van hypotheek [bedrijf 7] (dossierpagina’s 1128 en 1129).

Uit het dossier blijkt dat het bedrijf [bedrijf 7] van [medeverdachte 1] is. Uit het dossier blijkt niet dat de verdachte in 2002 (nog) een rol speelde in dit bedrijf of betrokken was bij het vastgoed waar de betaling aan de notaris op ziet.

Ter zitting heeft de verdachte verklaard dat hij niet weet waarom deze transacties hebben plaatsgevonden, omdat hij dergelijke zaken aan zijn accountants van [bedrijf 3] toevertrouwde.

Los van de vraag of de betrokken gelden afkomstig zijn uit criminele herkomst, volgt uit het procesdossier geen actieve handeling van de verdachte ten aanzien van een van de twee ten laste gelegde overboekingen. De overboeking van € 120.000,- werd geïnitieerd door [medeverdachte 1] en overgeboekt op een rekening die in handen was van de [bedrijf 3] , waarna vervolgens € 117.000,- werd overgeboekt op een volgende rekening in handen van de [bedrijf 3] . De verdachte kan in deze periode ook niet worden gelinkt aan het bedrijf en/of het vastgoed waaraan de gelden uiteindelijk in Nederland ten goede komen. Nu evenmin is gebleken dat de verdachte op de hoogte was van de gedragingen van [medeverdachte 1] , is er onvoldoende bewijs voor het al dan niet samen met [medeverdachte 1] en/of [belanghebbende 1] en/of [belanghebbende 2] overboeken van de betreffende bedragen. Dat de verdachte als medegerechtigde van de rekening van [bedrijf 4] aanvankelijk de beschikking had over de overgeboekte € 120.000,-, is onvoldoende om te kunnen spreken van een nauwe en bewuste samenwerking met [medeverdachte 1] . De rechtbank is daarom van oordeel dat de verdachte ten aanzien van de ten laste gelegde gedragingen onder gedachtestreepjes 1 en 2 moet worden vrijgesproken.

1.2

Ten aanzien van gedachtestreepje 9 (€ 64.313,00)

Uit een door de politie opgesteld transactieoverzicht “vereenvoudigde weergave transacties Luxemburg in afgeronde bedragen” (pagina 999 van het procesdossier) volgt dat er op 19 juli 2007 een contante opname van € 64.313,- zou hebben plaatsgevonden van een rekening in dossier [nummer 5] van ‘ [bedrijf 4] ’. Tot deze rekening waren zowel [medeverdachte 1] als de verdachte gerechtigd blijkens de stukken inzake de opening van deze rekening. Echter, uit het procesdossier volgt geen andere verwijzing naar dit geldbedrag dan de notitie in het transactieoverzicht voornoemd. Nu verder op geen enkele wijze uit het procesdossier volgt dat deze opname daadwerkelijk heeft plaatsgevonden en de verdachte betrokkenheid had bij deze opname van € 64.313,-, is de rechtbank van oordeel dat de verdachte dienaangaande dient te worden vrijgesproken.

1.3

Ten aanzien van gedachtestreepje 12, onderdeel 4. “investeringen in Bosnië”

Aan de verdachte wordt verweten dat hij in de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011 in totaal € 120.000,- heeft geïnvesteerd in Bosnië om onder meer casinorechten te verkrijgen. Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat uit het procesdossier onvoldoende wettig en overtuigend bewijs volgt dat er daadwerkelijk een investering van € 120.000,- heeft plaatsgevonden en zo ja, dat deze investering is gedaan door de verdachte. Om deze reden zal de rechtbank de verdachte van dit onderdeel van gedachtestreepje 12 vrijspreken.

2. Overige witwashandelingen

De rechtbank dient thans over te gaan tot beantwoording van de vraag of de verdachte zich ten aanzien van de overige in de tenlastelegging genoemde geldbedragen heeft schuldig gemaakt aan witwassen.

2.1

Juridisch kader

De rechtbank stelt voorop dat voor een bewezenverklaring van het in de delictsomschrijving van artikel 420bis, eerste lid, onder b Sr opgenomen bestanddeel “afkomstig uit enig misdrijf”, niet is vereist dat uit de bewijsmiddelen moet kunnen worden afgeleid dat het desbetreffende voorwerp afkomstig is uit een nauwkeurig aangeduid misdrijf. Dit betekent dus dat uit de bewijsmiddelen niet behoeft te kunnen worden afgeleid door wie, wanneer en waar dit misdrijf concreet is begaan. Wel is voor een veroordeling ter zake van dit wetsartikel vereist dat vaststaat dat het voorwerp afkomstig is uit enig misdrijf.

Dat een voorwerp “afkomstig is uit enig misdrijf” kan, indien op grond van de beschikbare bewijsmiddelen geen rechtstreeks verband valt te leggen met een bepaald misdrijf, niettemin bewezen worden geacht, indien het op grond van de vastgestelde feiten en omstandigheden niet anders kan zijn dan dat het in de tenlastelegging genoemde voorwerp uit enig misdrijf afkomstig is.

Indien door het openbaar ministerie feiten en omstandigheden zijn aangedragen die een vermoeden rechtvaardigen dat het niet anders kan zijn dan dat het voorwerp uit enig misdrijf afkomstig is, mag van de verdachte worden verlangd dat hij of zij een concrete, verifieerbare en niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke verklaring geeft dat het voorwerp niet van misdrijf afkomstig is. De omstandigheid dat een dergelijke verklaring van de verdachte mag worden verlangd, houdt niet in dat het aan de verdachte is om aannemelijk te maken dat het voorwerp niet van misdrijf afkomstig is. Indien de verdachte zo’n verklaring heeft gegeven, ligt het op de weg van het openbaar ministerie nader onderzoek te doen naar die verklaring.

Mede op basis van de resultaten van dat onderzoek zal moeten worden beoordeeld of ondanks de verklaring van de verdachte het witwassen bewezen kan worden op de grond dat het niet anders kan zijn dan dat het voorwerp uit enig misdrijf afkomstig is. Indien een dergelijke verklaring is uitgebleven, mag de rechter die omstandigheid betrekken in zijn bewijsoverwegingen.

2.2

Verweten gedragingen

De rechtbank zal nu ten aanzien van de resterende gedragingen in de tenlastelegging eerst beoordelen of kan worden vastgesteld dat de verdachte deze heeft (doen) verricht(en), waarna de rechtbank deze vervolgens zal toetsen aan het juridisch kader voornoemd.

2.2.1

Ten aanzien van [bedrijf 8] en de betaling aan [bedrijf 9]

2.2.1.1 Ten aanzien van [bedrijf 8] : gedachtestreepjes 3 (€ 63.500,-), 4 (€ 100.000,-), 5 (€ 35.100), 6 (206.430 Zwitserse franken), 7 (€ 150.000) en 8 (€ 90.354).

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit de Engelstalige verklaring ‘Special Power of Attorney’ d.d. 8 november 2001 volgt dat [verdachte] gevolmachtigd was om op te treden namens de rechtspersoon [bedrijf 8] , gevestigd op de Seychellen.^[2]

Uit de ‘Aanvraag tot een lopende rekening/en voor natuurlijke persoon/onen’ d.d. 20 november 2001 bij de bank Credit Europeen te Luxemburg volgt dat [verdachte] als vertegenwoordiger van de rechtspersoon heeft verzocht om opening van een bankrekening ten name van [bedrijf 8] , cliëntnummer [nummer 2] .^[3]Op het bijgevoegd ongedateerd handtekeningenblad ‘Fiche specimen de signature’ van de bank Credit Europeen staan de handtekeningen van [verdachte] en [persoon 1] .^[4][verdachte] heeft op 8 november 2001 tevens een ontheffingsverklaring van de bank Credit Europeen getekend.^[5]Uit de ‘verklaring effectief economisch rechthebbende’ d.d. 4 december 2001 van de bank Credit Europeen te Luxemburg volgt voorts dat [verdachte] de effectief economisch rechthebbende is van [bedrijf 8] , gevestigd op de Seychellen, cliëntnummer [nummer 2] .^[6]

Uit een Engelstalige verklaring ‘Special Power of Attorney’ d.d. 8 november 2001 volgt dat ook [persoon 1] gevolmachtigd was om op te treden namens de rechtspersoon [bedrijf 8] .^[7][persoon 1] heeft op 13 juni 2002 een ontheffingsverklaring van de bank Credit Europeen getekend.^[8]

[persoon 1] heeft verklaard, zakelijk weergegeven, dat zij met [verdachte] (
rechtbank: [verdachte]) is meegegaan naar Luxemburg. [persoon 1] neemt aan dat er toen een rekening is geopend. Zij heeft daar in ieder geval papieren getekend, maar ze weet niet wat daarop stond. Volgens [persoon 1] zou het best kunnen dat ze toen voor de [bedrijf 8] rekening heeft getekend. Met het verdere beheer van de [bedrijf 8] rekening heeft [persoon 1] niks te maken gehad. [persoon 1] heeft voorts verklaard, zakelijk weergegeven, dat zij niet degene is geweest die van de Luxemburgse bankrekening op haar naam onder cliëntnummer [nummer 1] op 8 maart 2002 € 63.500,- contant heeft opgenomen en dit bedrag vervolgens contant heeft gestort op de bankrekening van [bedrijf 8] . Achteraf vermoedt zij dat dit door [verdachte] is gedaan.^[9]

Uit het Franstalig stortingsbewijs van de bank Credit Europeen volgt dat op 8 maart 2002 een contante storting van € 63.500,- is gedaan ten behoeve van de rekening van clientnummer [nummer 2] , betreffende [bedrijf 8] . De handtekening op dit stortingsbewijs is gelijkend op de handtekening van [verdachte] .^[10]

Uit het Franstalig opnamebewijs van de bank Credit Europeen volgt dat op 5 juni 2002 een contante opname van € 100.000,- is gedaan van een rekening van clientnummer [nummer 2] , betreffende [bedrijf 8] . De handtekening op dit opnamebewijs is gelijkend op de handtekening van [persoon 1] .^[11]

Uit het Franstalig stortingsbewijs van de bank Credit Europeen volgt dat op 16 september 2002 een contante storting (inclusief stortingskosten) van € 35.100,- is gedaan ten behoeve van de rekening van clientnummer [nummer 2] , betreffende [bedrijf 8] . De handtekening op dit stortingsbewijs is gelijkend op de handtekening van [verdachte] .^[12]Uit een Franstalig geschrift volgt vervolgens dat de rekening van [bedrijf 8] wordt verhoogd met een bedrag van € 35.000,-.^[13]

Uit het Franstalig stortingsbewijs van de bank Credit Europeen volgt dat op 16 september 2002 ook een contante storting van 206.430 Zwitserse franken is gedaan ten behoeve van de rekeningen van cliëntnummer [nummer 2] , betreffende [bedrijf 8] . De handtekening op dit stortingsbewijs is gelijkend op de handtekening van [verdachte] .^[14]De wisselkoers op dat moment bedroeg, blijkens stukken van de Credit Europeen bank, 1 euro = 1,146600 Zwitserse Frank^[15], waardoor het bedrag van 206.430 aan Zwitserse Franken een tegenwaarde had van 140.811,73 euro.

Uit een Franstalig geschrift van de bank Credit Europeen volgt dat op 26 mei 2004 een spoedverzoek tot overboeking is gedaan ter zake van een bedrag van € 150.000,- vanaf de rekening in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8] , over te boeken naar bankrekening [rekeningnummer] van de SNS-bank ten name van [bedrijf 10] onder de vermelding van ‘loan agreement [bedrijf 10] ’. De handtekening op dit overboekingsverzoek is gelijkend op de handtekening van [verdachte] .^[16]Uit de Franstalige overboekingsopdracht van de bank Credit Europeen en een rekeningoverzicht volgt dat dit bedrag op 26 mei 2004 ook daadwerkelijk wordt overgeboekt.^[17]

Uit het onderzoek naar [bedrijf 10] blijkt dat medeverdachte [medeverdachte 2] sinds 19 mei 2004 enig aandeelhouder is van de vennootschap [bedrijf 10] , waarvan de naam op 16 juli 2004 werd omgezet naar [bedrijf 10]^[18]

In de jaarrekening 2004 van [bedrijf 10] is op de balans onder langlopende schulden een bedrag opgenomen van € 150.000,- onder vermelding ‘
Lening [bedrijf 8]’. In de toelichting op de balans staat over de opgenomen langlopende schuld vermeld: ‘
Dit betreft een lening verstrekt op 27-5-2004 door [bedrijf 8] aan [bedrijf 10] Over verschuldigde rente of aflossing is niets bekend’.^[19]In de jaarrekening 2005 staat de lening einde jaar nog voor een bedrag van € 132.500,-. De lening staat nu echter benoemd als ‘
Lening [bedrijf 10]. In de toelichting staat over de langlopende schuld vermeld: ‘
Dit betreft een lening verstrekt op 27-05-2004 door [bedrijf 10] . De rente bedraagt 7% per jaar. Aflossing dient te geschieden in vijf jaar ingaande januari 2005’.^[20]

Uit het dossier blijkt van een viertal betalingen die zijn omschreven als aflossing op deze lening (zie hierna onder 2.2.1.2). Van overige aflossingen is niet gebleken.

Uit de stukken blijkt dat [bedrijf 10] op 9 november 2005 is ontbonden. Van de B.V. zijn verder geen stukken meer opgemaakt.

Uit een Franstalig opnamebewijs van de bank Credit Europeen volgt dat op 1 september 2004 een contante opname van € 90.354,19 is gedaan van de rekening van cliëntnummer [nummer 2] , betreffende [bedrijf 8] . De handtekening op dit opnamebewijs is gelijkend op de handtekening van [verdachte] .^[21]

Op de zitting van 25 mei 2021 heeft de verdachte verklaard, zakelijk weergegeven, dat [bedrijf 8] van hem is. Hij had zijn moeder tevens gemachtigd namens deze rechtspersoon voor het geval dat hem iets zou overkomen. De meeste handelingen op deze rekening zijn door hem verricht.^[22]

Tussenconclusie van de rechtbank

Op grond van voormelde bewijsmiddelen kan worden vastgesteld dat de verdachte en zijn moeder [persoon 1] namens [bedrijf 8] gemachtigd waren om namens deze rechtspersoon op te treden. Namens [bedrijf 8] heeft de verdachte op 20 november 2001 een bankrekening bij de bank Credit Europeen in Luxemburg geopend. De rechtbank constateert voorts dat de handtekening op de stukken aangaande de storting van € 63.500,-, de storting van € 35.000, de storting van 206.430 Zwitserse franken, de overboeking van € 150.000 en de opname van € 90.354,19 overeenstemmen met de handtekening van de verdachte, zoals weergegeven op het handtekeningformulier van de Credit Europeen Bank. Nu dit wordt bevestigd door de verklaring van de verdachte ter zitting, inhoudende dat hij de meeste handelingen ten aanzien van de rekening van [bedrijf 8] zelf heeft verricht, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte ter zake van deze rekening € 63.500,- contant heeft gestort, € 35.000 contant heeft gestort, 206.430 Zwitserse franken contant heeft gestort, € 150.000,- heeft overgeboekt naar de SNS rekening op naam van het bedrijf van medeverdachte [medeverdachte 2] en € 90.354,19 contant heeft opgenomen.

De handtekening op de opname van € 100.000,- stem overeen met de handtekening van [persoon 1] op het handtekeningformulier van de bank. Dit bedrag lijkt derhalve opgenomen door [persoon 1] . Nu [persoon 1] heeft verklaard dat zij geen verdere bemoeienis had met de rechtspersoon [bedrijf 8] en de gelden op de Luxemburgse rekening ten name van [bedrijf 8] en ook de verdachte heeft verklaard dat deze rechtspersoon van hem was, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte € 100.000,- contant heeft doen opnemen van de rekening van [bedrijf 8] .

2.2.1.2 Ten aanzien van de betaling aan [bedrijf 9] : gedachtestreepje 10 (€ 45.439.-)

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit de Duitstalige ‘Eröffnung von Konten/Depots für ausländische Firmen’ volgt dat door de daartoe gemachtigde [verdachte] op 7 december 2004 bij de Dresdner Bank A.G. te Kleve (Duitsland) een rekening met nummer [rekeningnummer] is geopend voor de rechtspersoon [bedrijf 10] .^[23]Uit een Duitstalige brief van 21 januari 2010 namens de Dresdner Bank volgt, zakelijk weergegeven, dat alleen [verdachte] gerechtigd was tot de rekening met nummer [rekeningnummer] op naam van [bedrijf 10] .^[24]

Uit een bij deze brief gevoegd rekeningafschrift van rekeningnummer [rekeningnummer] volgt dat er op deze rekening 4 bijboekingen zijn gedaan van in totaal € 45.625,- afkomstig van de SNS bank [bedrijf 10] , te weten:

Datum Omschrijving Bedrag

28-02-05 [bedrijf 10] aflossing en rente maart € 3.375

10-06-05 [bedrijf 10] aflossing jan feb april 2005 € 10.125

10-06-05 [bedrijf 10] aflossing mei juni juli 2005 € 10.125

13-01-06 € 22.000

Deze bedragen zijn afgeschreven van SNS rekening [rekeningnummer] op naam van [bedrijf 10] .^[25]

Tevens volgt uit dit rekeningafschrift dat op 19 januari 2006 een bedrag van € 45.350,- is overgeboekt van dit rekeningnummer naar een rekeningnummer op naam van [bedrijf 9]^[26]

Op 20 januari 2006 is het geldbedrag ad € 45.350,- ontvangen op de rekening van [bedrijf 9]^[27]Uit een factuur van [bedrijf 9] blijkt dat [verdachte] op 15 januari 2006 voor € 61.250,- een Jeep Grand Cherokee heeft gekocht.^[28]

De verdachte heeft ter zitting verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij een auto heeft gekocht bij [bedrijf 9] en deze deels via een Duitse bankrekening heeft betaald en deels contant.^[29]

Tussenconclusie van de rechtbank

Gelet op het bewijsmiddelenoverzicht constateert de rechtbank dat de verdachte op 7 november 2004 bij de Dresdner Bank een rekening met nummer [rekeningnummer] heeft geopend voor de rechtspersoon [bedrijf 10] . Enkel de verdachte was gemachtigd tot het verrichten van handelingen ter zake van deze bankrekening. Op deze rekeningen zijn bedragen gestort als aflossing op de lening verstrekt door [bedrijf 8] aan [bedrijf 10] In totaal gaat het om een bedrag van € 45.625,-. Gelet op de rekeningafschriften en de verklaring van de verdachte ter zitting acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte van deze rekening (vervolgens) een bedrag van € 45.350,- heeft overgeboekt aan [bedrijf 9] voor de aankoop van een auto.

2.2.2

Ten aanzien van de contante stortingen: gedachtestreepje 11 (€ 582.021,04) en de contante uitgaven: gedachtestreepje 12 (€ 454.489,92)

2.2.2.1 Ten aanzien van de contante stortingen: gedachtestreepje 11 (€ 582.021,04)

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit het proces-verbaal van bevindingen Nederlandse banken [verdachte] [medeverdachte 2] volgt, zakelijk weergegeven, dat [verdachte] en [medeverdachte 2] rekeninghouder waren van een groot aantal Nederlandse (zakelijke) rekeningen. De politie heeft over de ten laste gelegde periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011 rekeningafschriften opgevraagd. Van de mutaties op de bankrekeningen heeft de politie excel-overzichten opgesteld. Uit de bevindingen van de politie volgt het navolgende:

-
SNS-rekening [rekeningnummer] ten name van [verdachte]: deze bankrekening werd geopend op 19 juni 2003 en opgeheven op 20 december 2006. Er werd in totaal € 1.000,- contant gestort op deze rekening;^[30]

-
SNS-rekening [rekeningnummer] ten name van [medeverdachte 2] , [bedrijf 1]: Deze rekening bestond al op 1 januari 2002 en werd opgeheven op 1 juli 2004.Tijdens de ten laste gelegde periode werd er in totaal € 139.198,63 contant gestort op deze rekening;^[31]

-
SNS-rekening [rekeningnummer] ten name van [bedrijf 10] :Deze zakelijke rekening werd geopend op 25 mei 2004 en opgeheven op 15 oktober 2007. Er werd in totaal een bedrag van € 130.068,41 contant gestort op deze rekening.^[32]Van een aantal stortingen werden de stortingsbewijzen met handtekeningen van [medeverdachte 2] aangetroffen. Uit de stortingsbewijzen volgt dat meerdere malen biljetten van € 100, € 200 en € 500 contant werden gestort.^[33]

-
SNS-rekening [rekeningnummer] ten name van Streamline, gem. [medeverdachte 2]: Deze zakelijke rekening werd geopend op 24 februari 2006 en opgeheven op 18 maart 2009. Er werd in totaal € 66.945,- contant gestort op deze rekening.^[34]

-
SNS-rekening [rekeningnummer] ten name van [medeverdachte 2]: Deze rekening werd geopend op 7 mei 2003. Tijdens de ten laste gelegde periode werd er in totaal € 90.109,- contant gestort op de rekening.^[35]

-
SNS-rekening [rekeningnummer] ten name van [verdachte]: Deze rekening werd geopend op 2 februari 2006. In totaal werd tijdens de ten laste gelegde periode € 154.700,- contant gestort.^[36]

Op 8 januari 2009 is op naam van [medeverdachte 2] een Belgische bankrekening geopend. Deze rekening is gebruikt voor de hypotheekbetalingen voor de [adres] in Lanaken. In de ten laste gelegde periode is op deze rekening in totaal € 40.750,- contant gestort.^[37]

Ter terechtzitting heeft de verdachte verklaard, zakelijk weergegeven, dat zowel hijzelf als [medeverdachte 2] de contante stortingen op de Nederlandse bankrekeningen hebben gedaan. De ene keer deed hij de stortingen, de andere keer [medeverdachte 2] .^[38]

Tussenconclusie van de rechtbank

Gelet op het bewijsmiddelenoverzicht acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte en [medeverdachte 2] in de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011 in totaal € 622.771,04 contant op hun Nederlandse bankrekeningen en Belgische bankrekening hebben gestort.

2.2.2.2 Ten aanzien van de contante uitgaven: gedachtestreepje 12 (€ 454.489,92)

Inleiding

Aan de verdachte wordt verweten dat hij (onder 1) € 16.250 aan contante uitgaven voor vakanties/attracties/evenementen, (onder 2) € 129.750,07 aan contante uitgaven voor levensonderhoud en (onder 3) € 188.893,85 aan overige contante uitgaven heeft gedaan. Het bedrag onder 1 ziet volgens de officier van justitie op de vakanties die aan de hand van de aangetroffen vakantiefoto’s konden worden geïdentificeerd, waarbij ervoor gekozen is de huwelijksreis van de verdachte en [medeverdachte 2] naar de Antillen in 2003 niet mee te nemen omdat er ook niet-contante uitgaven zijn gebleken voor deze reis. De rechtbank stelt voorop dat de verdachte noch bij de politie, noch ter terechtzitting, de gestelde uitgaven heeft betwist.

Ten aanzien van (onder 4) de investering in Bosnië heeft de rechtbank hiervoor reeds overwogen dat de verdachte te dien aanzien dient te worden vrijgesproken.

ad 1. Geschatte uitgaven van vakantie / attracties / evenementen ad € 16.250

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit het proces-verbaal van bevindingen contante uitgaven [verdachte] [medeverdachte 2] volgt, zakelijk weergegeven, dat tijdens de doorzoeking van de woning van [verdachte] en [medeverdachte 2] vakantiefoto’s zijn aangetroffen. Aan de hand van deze foto’s zijn vakanties van het gezin geïdentificeerd. De minimale contante uitgaven voor deze vakanties zijn door de politie als volgt geschat:

vakantie in Kusadasi in 2005: € 1.500,-;
vakantie in Nerja Spanje in 2005: € 1.500,-;
vakantie in Mallorca in 2004: € 1.500,-;
vakantie in Tenerife: € 1.500,- ;
vakantie op Aruba 2006: € 2.500,-;
vakantie in Mexico: € 2.500,-;
vakantie op Gran Canaria: € 1.500,-;
vakantie op Mallorca: € 1.500,-;
vakantie op Bonaire 2009: € 1.500,-,

zijnde in totaal € 15.500,-. Tevens werden tijdens de doorzoeking foto’s van evenementen en attracties van [verdachte] , [medeverdachte 2] en hun kinderen aangetroffen. De contante uitgaven voor deze evenementen en attracties werden geschat op € 750,-.^[39]

Tussenconclusie van de rechtbank

De vakanties en de uitstapjes kunnen aan de hand van de aangetroffen foto’s worden vastgesteld. Van girale betalingen voor deze vakanties en uitstapjes is niet gebleken. De geschatte uitgaven zijn gelet op de vakantiebestemmingen en bezochte evenementen en attracties bepaald conservatief te noemen. Het voorgaande brengt de rechtbank tot de conclusie dat wettig en overtuigend bewezen is dat de verdachte en [medeverdachte 2] binnen de ten laste gelegde periode in totaal minimaal € 16.250,- aan contante uitgaven moeten hebben gedaan ter zake van vakantie, attracties en evenementen.

ad 2. Kosten voor levensonderhoud volgens NIBUD-berekening ad € 129.750,07

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit het proces-verbaal van bevindingen contante uitgaven [verdachte] [medeverdachte 2] volgt, zakelijk weergegeven, dat de politie tevens een berekening heeft gemaakt voor de contante uitgaven van het huishouden van de verdachte en [medeverdachte 2] volgens de NIBUD-normen. De politie is daarbij uitgegaan van de cijfers uit het NIBUD jaarboek 2005-2. Over het jaar 2002 werd door de politie gebruik gemaakt van de budgetcijfers voor een vierpersoonshuishouden, vanaf 2003 werden de budgetcijfers voor een vijfpersoonshuishouden gehanteerd. De politie heeft bij de berekening de NIBUD budgetcijfers gebruikt voor de kosten voor voeding, overige huishoudelijke uitgaven (toiletartikelen, kapper e.d.), vervoer, kleding en schoeisel. De kosten voor huisvesting en energie werden giraal voldaan door de verdachte en [medeverdachte 2] , om welke reden zij niet in de berekening zijn meegenomen.

De onkosten voor een vierpersoonshuishouden bedroegen volgens de berekening van de politie in 2002, zakelijk weergegeven, € 1.090,- per maand, en dus x 12 = € 13.080,- per jaar.

De onkosten voor een vijfpersoonshuishouden bedroegen vanaf 2003, zakelijk weergegeven, € 1.223,- per maand, en dus x 12 = € 14.676,- per jaar, en dus x 8 tot 31 december 2010 =

€ 117.408,-. Het totaal over de gehele onderzoeksperiode bedraagt: € 130.488,-.

Van de genoemde posten zijn er enkele girale betalingen gedaan, ter hoogte van € 737,93, welke in mindering op het totaal dienen te worden gebracht. De politie heeft voorts geconstateerd dat in de gehele onderzoeksperiode slechts eenmaal giraal werd betaald in een supermarkt.

Dit betekent dat het totaal aan contante uitgaven voor levensonderhoud over de onderzoeksperiode volgens de NIBUD normen bedraagt: € 130.488,00 – € 737,93 =

€ 129.750,07.^[40]

Tussenconclusie van de rechtbank

Ter bepaling van de kosten voor levensonderhoud die verdachte en [medeverdachte 2] gehad moeten hebben kunnen de NIBUD-normen als uitgangspunt worden genomen. Uit het dossier blijkt dat verdachte en [medeverdachte 2] er bepaald een luxe levensstijl op nahielden. Met uitzondering van de kosten voor huisvesting en energie die giraal werden betaald, zijn bijna geen girale betalingen aangetroffen voor overige kosten van levensonderhoud. De rechtbank acht daarom wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte en [medeverdachte 2] in de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011 in totaal minimaal een bedrag van € 129.750,07 contant moeten hebben uitgegeven aan voeding, overige huishoudelijke uitgaven (toiletartikelen, kapper e.d.), vervoer, kleding en schoeisel.

ad 3. Aangetroffen bonnen en facturen tot een bedrag van € 188.893,85

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit het proces-verbaal van bevindingen contante uitgaven [verdachte] [medeverdachte 2] volgt, zakelijk weergegeven, dat tijdens de doorzoeking in de woningen van [verdachte] en [medeverdachte 2] op 11 november 2009 een groot aantal facturen die zagen op de aanschaf van allerhande goederen en materialen en betaling van werkzaamheden en lidmaatschappen werd aangetroffen, die door [verdachte] en/of [medeverdachte 2] contant zijn voldaan. De politie heeft deze facturen in een excel-overzicht verwerkt. Het gaat in de periode 1 januari 2002 tot en met 11 november 2009 om een totaalbedrag van € 206.804,42.^[41]

Tussenconclusie van de rechtbank

Gelet op het bewijsmiddelenoverzicht acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte en [medeverdachte 2] in de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011 in totaal

€ 206.804.42 aan contante uitgaven hebben gedaan, blijkens aangetroffen bonnen en facturen.

Tezamen behelzen de posten ad 1 tot en met 3 een bedrag van € 352.804,49 aan contante uitgaven.

2.2.2.3. Conclusie

Op basis van de vaststellingen onder 2.2.2.1 en 2.2.2.2 kan worden vastgesteld dat de verdachte en [medeverdachte 2] in de ten laste gelegde periode in totaal € 622.771,04 + € 352.804,49 = € 975.575,53 aan contant geld in bezit moeten hebben gehad voor de gedane stortingen en uitgaven.

2.2.3

Ten aanzien van de betaling aan [persoon 2] : gedachtestreepje 13 (€ 100.000,-)

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit het proces-verbaal in eigendom verwerven panden volgt, zakelijk weergegeven, dat de verdachte en [medeverdachte 2] op 27 november 2008 het pand [adres] te Lanaken (B) in eigendom hebben verworven.^[42]Tevens blijkt uit dit proces-verbaal, zakelijk weergegeven, dat [verdachte] en [medeverdachte 2] ter financiering een hypothecaire lening hebben afgesloten bij de Record Bank N.V. van in totaal € 375.000,-. In de hypotheekaanvraag, die op 22 oktober 2008 bij de Record Bank is ingediend, hebben de verdachte en [medeverdachte 2] aangegeven dat naast de gevraagde hypotheek een bedrag van € 103.570,- aan eigen middelen wordt ingebracht voor de aankoop van de woning.^[43]Bij de aankoop van de woning zijn de verdachte en [medeverdachte 2] geholpen door [persoon 2] , die destijds de boekhouding voor de verdachte en [medeverdachte 2] verzorgde. Hij heeft hen geholpen bij het in orde maken van de benodigde documenten ten behoeve van de hypotheekaanvraag en hen in contact gebracht met een Belgische hypotheekadviseur.^[44]

[persoon 2] en de verdachte en [medeverdachte 2] hebben een overeenkomst van geldlening getekend gedateerd 14 november 2008 waarin staat vermeld dat [persoon 2] verdachte en [medeverdachte 2] een bedrag van € 100.000,- leent tegen een rente van 9% per jaar, af te betalen in 100 maandelijkse termijnen van € 1.000,-.^[45]Uit het bankafschrift van de Belgische bankrekening van [verdachte] en [medeverdachte 2] volgt dat op 17 november 2008 en 24 november 2008 een bedrag van € 50.000,- is bijgeboekt vanaf bankrekening [rekeningnummer] ten name van [persoon 2] . Op 26 november 2008 werd er vervolgens vanaf de rekening van [verdachte] en [medeverdachte 2] een bedrag van € 124.455,05 overgeboekt naar de notaris.^[46]Niet gebleken is dat op de lening op enig moment is afgelost als overeengekomen in de leenovereenkomst.

Op 2 november 2009 werd er een bedrag van € 50.000,- bijgeschreven op rekening [rekeningnummer] ten name van [persoon 2] , en op 9 november 2009 een bedrag van € 49.000,-.^[47]Blijkens deze transacties werden deze bedragen ontvangen via het Belgische bankrekeningnummer (KBC Bank) [rekeningnummer] t.n.v. [bedrijf 11] onder vermelding van ‘terugbetaling lening [verdachte] ’.^[48]Uit gegevens van de Kamer van Koophandel volgt dat [persoon 2] enig aandeelhouder en bestuurder is van [bedrijf 11] .^[49]

Uit de mutaties van de bankrekening [rekeningnummer] bleek, zakelijk weergegeven, dat deze rekening - vóór overschrijving van de hiervoor genoemde € 50.000,- en € 49.000,- - werd gevoed middels de navolgende buitenlandse overschrijvingen:

op 27 oktober 2009: € 34.000 (na aftrek kosten € 33.970,92), referentie 0035203930A5002
op 27 oktober 2009: € 36.000 (€ 35.970,82), referentie 00352039300A4997
op 4 november 2009: € 30.000 (€ 29.970,83), referentie 00352039308A8776.

Blijkens de onderliggende stukken werden deze overboekingen verricht in opdracht van [bedrijf 12] , met een adres in Hongkong. Deze betalingsopdrachten kwamen bij de KBC Bank in België binnen via de Hongkong and Shanghai Banking Corporation (HSBC) Bank PLC, Canada Square 8-E14 5HQ London.^[51]

Uit het openingsformulier zakelijke rekening van [bedrijf 12] van de HSBC bank blijkt dat de rekening op 29 juni 2009 is geopend door de Indiër [persoon 3] . Op het formulier is aangegeven dat [bedrijf 12] een bedrijf is in elektronische producten en mobiele telefoon accessoires dat zaken doet in India en ook in Hongkong een adres heeft.^[52][bedrijf 12] is geregistreerd op de Britse Maagdeneilanden.^[53]

[persoon 2] heeft op 11 november 2011 als verdachte een verklaring afgelegd. Hij heeft verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij op 14 november 2008 tegen 9% rente € 100.000,- heeft geleend aan [verdachte] en [medeverdachte 2] , omdat zij een huis wilden kopen in België. Zij zouden dit geld zo spoedig mogelijk terugbetalen uit de verkoop van hun andere woning. De terugbetaling heeft plaatsgevonden nadat [persoon 2] aan [verdachte] en [medeverdachte 2] had aangegeven dat hij het geld terug wilde hebben. Daarna kreeg hij het geld giraal teruggeboekt.^[54][persoon 2] wist niet waarom het geld in drie termijnen via een bankrekening in Hongkong werd terugbetaald of waarom het geld op een Belgische bankrekening ten name van [bedrijf 11] werd gestort. Volgens [persoon 2] heeft hij [verdachte] gevraagd het geld terug te boeken naar zijn ING-bankrekening in Nederland, maar [verdachte] wilde dat de terugbetaling op deze manier plaatsvond. [persoon 2] wist dat de betreffende bedragen zagen op de terugbetaling van de lening van [verdachte] en [medeverdachte 2] omdat [verdachte] had aangegeven dat er geld aankwam.^[55]

De verdachte heeft ter zitting verklaard dat het klopt dat de bijschrijvingen op de Belgische bankrekening van de [bedrijf 11] van [persoon 2] zijn gedaan ter aflossing van de door [persoon 2] aan hem en [medeverdachte 2] verstrekte lening.^[56]

Tussenconclusie van de rechtbank

Op basis van het bewijsmiddelenoverzicht stelt de rechtbank vast dat de verdachte en [medeverdachte 2] samen een geldbedrag van € 100.000,- hebben geleend van hun boekhouder [persoon 2] ter financiering van de aankoop van het pand aan de [adres] te Lanaken (België) en dat dit geld is terugbetaald aan [persoon 2] door middel van een drietal overboekingen vanuit het buitenland in opdracht van een buitenlandse vennootschap.

2.2.4

Witwasvermoeden van de bewezen gedragingen

2.2.4.1 Ten aanzien van [bedrijf 8] en de betaling aan [bedrijf 9]

De rechtbank stelt vast dat tijdens het onderzoek niet is gebleken van enige bedrijfseconomische activiteit van [bedrijf 8] of [bedrijf 4] . Ter zitting heeft de verdachte ook niet duidelijk kunnen maken waarom hij [bedrijf 8] had. Hij had geld en op advies van [bedrijf 3] had hij de Luxemburgse rekeningen op eigen naam en voor [bedrijf 4] en [bedrijf 8] geopend.^[57]

In de periode kort voor de ten laste gelegde periode heeft de verdachte ook meermalen grote bedragen contant gestort op Luxemburgse rekeningen. Zo heeft verdachte op 8 mei 2001 fl. 300.000,- gestort op een Luxemburgse rekening van de verdachte en [medeverdachte 1] , welk bedrag op 22 juni 2001 is doorgeboekt naar de rekening van [bedrijf 4] . In september en november 2001 is vervolgens met tussenkomst van een rekening van de verdachte en zijn schoonvader vanaf de rekening van [bedrijf 4] een bedrag van bijna € 95.000,-, doorgeboekt naar de rekening van [bedrijf 8] . Op 3 december 2001 heeft verdachte nog DM 140.000 contant gestort op de rekening van [bedrijf 8] .

De (saldi op de) Luxemburgse bankrekeningen van verdachte, [bedrijf 4] en [bedrijf 8] zijn niet bekend gemaakt door de verdachte bij de Belastingdienst. De Luxemburgse rekeningen zijn pas bij het onderhavige onderzoek naar voren gekomen.

Van de rekening van [bedrijf 8] is een bedrag van € 150.000,- in Nederland geïnvesteerd in het bedrijf van medeverdachte [medeverdachte 2] . Het zou hier een lening betreffen. In de jaarstukken 2004 van [bedrijf 10] wordt de lening genoemd maar daarbij wordt opgemerkt dat er verder niets bekend is over deze lening. De lening van [bedrijf 8] wordt in de jaarstukken van 2005 vervolgens benoemd als een lening verstrekt door [bedrijf 10] . Er zijn een viertal bedragen overgeboekt onder de noemer aflossing naar een Duitse bankrekening van [bedrijf 10] . De verdachte was de enige gerechtigde van deze bankrekening. Met deze bedragen is een door verdachte gekochte auto betaald. Het bedrag aan aflossing genoemd in de jaarstukken 2005 van [bedrijf 10] komt niet overeen met de onder de noemer van aflossing overgeboekte bedragen. Van verdere aflossingen is niet gebleken. Er is niet gebleken van enige schriftelijke ‘loan agreement’ tussen [bedrijf 8] en [bedrijf 10] en/of overname van de lening door [bedrijf 10] met aflossing van het resterende bedrag aan [bedrijf 8] . Er is ook niet gebleken van enige reële economische activiteit van de Limiteds waar verdachte gebruik van heeft gemaakt. In feite komt het erop neer dat de verdachte zichzelf en zijn partner geld heeft geleend, waarna deze lening is omgekat en deels aan de verdachte is afgelost om een auto te kunnen kopen.

De rechtbank moet verder vaststellen dat de Luxemburgse rekeningen van de verdachte en de bedragen die hij daarvan ter beschikking heeft gekregen louter zijn gevoed met grote hoeveelheden contant geld in diverse valuta. Het is een feit van algemene bekendheid dat diverse vormen van criminaliteit gepaard gaan met grote hoeveelheden contant geld in diverse valuta. Deze bedragen moeten fysiek vervoerd zijn door de verdachte met alle risico’s van dien. Dit geld is buiten zicht van de Nederlands autoriteiten gehouden door de verdachte. Het geld is door de verdachte ondergebracht in buitenlandse vennootschappen waarvan geen economische activiteiten bekend zijn geworden. Er vinden overboekingen, stortingen en contante opnames plaats die geen bedrijfseconomisch doel dienen, waarbij ook een zogenoemde loan back constructie wordt toegepast, die vaker wordt gezien bij het witwassen van crimineel geld.

Gelet op deze omstandigheden bestaat het vermoeden dat de geldbedragen die gemoeid waren met de storting van € 63.500,-, de opname van € 100.000,-, de storting van € 35.100,-, de storting van 206.430 Zwitserse franken, de lening van € 150.000,- en de opname van

€ 90.354,- enerzijds en de overboeking van € 45.350,- anderzijds afkomstig waren uit enig misdrijf.

2.2.4.2 Ten aanzien van de betaling aan [persoon 2]

De lening van [persoon 2] en wijze van terugbetalen duidt ook op witwassen van crimineel geld. Er wordt via een persoonlijke lening van [persoon 2] aan de verdachte en [medeverdachte 2] geld met een schijnbaar legale herkomst geïnvesteerd in vastgoed van de verdachte. Op de lening wordt niet conform afspraak afgelost, maar ineens waarbij een buitenlandse Limited en buitenlandse rekeningen zijn benut om in een drietal overboekingen een aanzienlijk bedrag van € 100.000,- af te lossen waardoor er geen ‘paper trail’ is van de herkomst van de overgeboekte geldbedragen.

2.2.4.3 Ten aanzien van de contante stortingen en contante uitgaven

Inleiding

De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte en [medeverdachte 2] in de ten laste gelegde periode in totaal in elk geval € 975.575,53 aan contanten tot hun beschikking hebben gehad. Van dit bedrag is € 622.771,04 gestort op de bankrekeningen van de verdachte en [medeverdachte 2] en

€ 352.804,49 contant uitgegeven.

Contante legale inkomsten van [verdachte] en [medeverdachte 2] zoals daarvan is gebleken tijdens het onderzoek

Van (aanzienlijke) contante inkomsten uit arbeid of bedrijf en/of vermogen in de periode voorafgaand aan de ten laste gelegde periode is niet gebleken bij de verdachte en/of [medeverdachte 2] . Dat zij bij aanvang van de ten laste gelegde periode beschikten over een aanzienlijk bedrag aan contant geld dat niet van misdrijf afkomstig was, is dan ook niet aannemelijk. Er is onderzoek gedaan naar (legale) inkomsten tijdens de onderzoeksperiode. Daarbij is gebleken dat de verdachte en [medeverdachte 2] in de ten laste gelegde periode diverse bedrijven hebben gehad. De administraties van deze bedrijven die zijn aangetroffen, zijn door het onderzoeksteam van de politie geanalyseerd. Daarbij kwam naar voren dat de vastlegging van de bedrijfsactiviteiten gebrekkig was en belangrijke stukken als jaarrekeningen niet of veel later zijn opgemaakt. Het onderzoeksteam heeft geconcludeerd dat de gedane contante stortingen en uitgaven niet kunnen zijn verdiend met reële legale bedrijfsactiviteiten. Bij de gemaakte kasopstelling zijn dan ook geen contante ontvangsten uit bedrijfsactiviteiten in aanmerking genomen.

De rechtbank zal nagaan in hoeverre hiervoor wettig en overtuigend bewijs is aan de hand van de bevindingen van het onderzoeksteam ten aanzien van de contante geldstromen binnen de verschillende bedrijven.

a. [bedrijf 1] , SNS rekening [rekeningnummer]

Van 1 januari 2001 tot 1 oktober 2003^[58]hebben de verdachte en [medeverdachte 2] onder verschillende rechtsvormen een fitnesscentrum gehad aan de [adres] in Landgraaf.^[59]Er is niet gebleken dat er in het geheel geen reële bedrijfsactiviteiten hebben plaatsgevonden waarmee inkomsten (kunnen) zijn gegenereerd. Uit het onderzoek is wel gebleken dat er grote vraagtekens zijn te zetten bij de kasadministratie van het fitnesscentrum en de daarin opgenomen omzetten. Zo is er een handgeschreven kasboek aangetroffen over de periode januari tot en met maart 2001 en een print van een digitaal bijgehouden kasboek dat de gehele periode bestrijkt.^[60]Bij onderzoek bleek het geprinte kasboek over de periode januari 2001 tot en met maart 2001 af te wijken van het handgeschreven kasboek. De geprinte versie van het kasboek bleek tot 1 september 2002 regelmatig de post ‘contrub [verdachte] ’ te bevatten ook in januari, februari en maart 2001 in tegenstelling tot het handgeschreven kasboek waar deze post niet voorkomt.^[61]Ook zijn er vraagtekens te zetten bij de verantwoorde omzetten gelet op de fluctuaties van de omzet onder de verschillende rechtsvormen en het leeuwendeel contant zou zijn betaald.^[62]Er zijn echter onvoldoende bijkomende aanknopingspunten in het dossier om ten aanzien van alle bankstortingen die vanuit de kas van het fitnesscentrum in de ten laste gelegde periode hebben plaatsgevonden te concluderen dat sprake is van een vermoeden van witwassen omdat deze bedragen niet verdiend kunnen zijn met fitnessactiviteiten. Dit geldt niet voor de kasstorting van € 15.000,- op 3 april 2003 waarbij als toelichting is gegeven ‘lening [persoon 4] ’.^[63]Niet aannemelijk is geworden dat verdachte dit bedrag van [persoon 4] heeft geleend. Er zijn geen stukken aangetroffen die zien op deze lening. Ook is niet gebleken dat op de lening is afbetaald en [persoon 4] heeft, gevraagd naar deze lening, verklaard dat ze [verdachte] vooruit zou hebben betaald voor sportvoeding.^[64]Gelet op de mutaties op de rekening op 3 en 4 april 2003 is aannemelijk dat met onder meer dit bedrag de aankoop van de [adres] Landgraaf is gefinancierd.^[65]Ook ten aanzien van de kasstortingen van 16 oktober 2003 (€ 11.080,-) en 13 november 2003 (€ 3.000,-) die zijn toegelicht met ’30-9-2003 verkoop zaak € 15.000’^[66]geldt een vermoeden van witwassen. Gelet op de mutaties op de rekening op 16 oktober 2003 is aannemelijk dat dit bedrag is gestort met het oog op het moeten betalen van een belastingaanslag.^[67]Van de in de toelichting aangegeven € 15.000,- die zou zijn ontvangen bij de verkoop van het bedrijf zijn geen vastleggingen aangetroffen, zoals NAW-gegevens van de koper, verkochte bedrijfsonderdelen en/of inventaris.^[68]Na beëindiging van de bedrijfsactiviteiten hebben in 2004 nog acht contante stortingen plaatsgevonden tot een bedrag van in totaal € 20.510,-.^[69]Ook ten aanzien van deze stortingen bestaat een vermoeden van witwassen omdat volstrekt niet duidelijk is waar dit geld vandaan komt.

Ten aanzien van de gedane contante stortingen op SNS-rekeningnummer [rekeningnummer] bestaat derhalve slechts tot een bedrag van € 15.000,- + € 11.080,- + € 3.000,- + € 20.510,- = € 49.590,- een vermoeden van witwassen.

b. [bedrijf 10] / [bedrijf 10] / [bedrijf 14] : SNS rekening [rekeningnummer]

Vanaf ongeveer juni 2004 tot en met november 2005 heeft [medeverdachte 2] zonnestudio [bedrijf 13] gehad. Deze is opgezet met het geld uit Luxemburg (zie hiervoor). Van dat geld zijn de zonnebanken aangeschaft. Zowel de activiteiten van de zonnestudio, als de onder de eenmanszaak en [bedrijf 14] verrichte activiteiten zijn in 2004 en 2005 geboekt en verantwoord in de administratie van [bedrijf 10] In de administratie is ook in- en verkoop van creatine verantwoord. Creatine is een spierversterkend middel dat in kleine hoeveelheden door (kracht)sporters wordt gebruikt. De creatine in- en verkoop is nader onderzocht. In 2006 is de aan- en verkoop van creatine verantwoord in de administratie van eenmanszaak [bedrijf 10] van [medeverdachte 2] . De creatine is ingekocht in Duitsland. De leverancier heeft verklaard dat de creatine werd gekocht door en geleverd aan [verdachte] en/of de vader van [medeverdachte 2] .^[70]De creatine is volgens de administratieve vastleggingen met name in bulk doorverkocht tegen consumentenprijzen (€ 29,-/kilo tot € 38,-/kilo^[71]). Niet aannemelijk is dat een ondernemer creatine in bulk inkoopt tegen dergelijke inkoopprijzen. Er zijn ook geen facturen van deze verkopen aangetroffen. In totaal zou met de verkoop van creatine in 2004 een omzet behaald zijn van € 27.891,55 en in 2005 een omzet van € 25.943,41.^[72]Het onderzoeksteam heeft het kasboek van de zonnestudio gereconstrueerd aan de hand van de bij de boekhouder aangetroffen administratie. Er zijn twee opstellingen gemaakt, één inclusief de in- en verkoop van creatine en één exclusief de in- en verkoop van creatine.^[73]Het kasboek van de zonnestudio sluit, wanneer de in- en verkoop van creatine buiten beschouwing wordt gelaten, met een negatieve kas van € 69.410,47.^[74]Met de inkoop van de creatine waarvan de verkoop is verantwoord in de administratie van [bedrijf 10] is verder nog een bedrag gemoeid geweest van in totaal € 10.675,-.^[75]Dat bedrag is derhalve ook nog contant betaald. Gelet hierop en gezien het feit dat de zonnestudio is opgezet met geld waarvan een vermoeden bestaat dat sprake is van een criminele herkomst komt de rechtbank tot het oordeel dat uit de zonnestudio geen legale inkomsten kunnen zijn verkregen. Ten aanzien van de kasstortingen vanuit de zonnestudio bestaat dan ook een vermoeden van witwassen.

c. Eenmanszaak [bedrijf 10] : SNS rekening [rekeningnummer]

In 2006 zijn de creatineverkopen verantwoord onder de eenmanszaak van [medeverdachte 2] . In totaal werd voor een bedrag van € 10.791,- 2.230 kilo creatine ingekocht welke volgens de administratie zou zijn verkocht voor € 65.120,-. Er hebben alleen bulkverkopen plaatsgevonden tegen consumentenprijzen.^[76]Van substantiële andere activiteiten is niet gebleken. Hiervoor is reeds overwogen dat niet aannemelijk is dat in bulk tegen deze bedragen creatine wordt afgenomen door ondernemers. De kasstortingen vanuit de eenmanszaak hebben daarmee geen traceerbare herkomst. Gelet op de hoogte van de kasstortingen en het gebrek aan gebleken legale bedrijfsactiviteiten is sprake van een vermoeden van witwassen.

d. [bedrijf 2] : SNS rekening [rekeningnummer]

Uit het onderzoek komt naar voren dat de administratie van het beveiligingsbedrijf van de verdachte zeer gebrekkig is (geweest). Het bedrijf is bij de Kamer van Koophandel geregistreerd op 1 oktober 2019. Op 28 juli 2009 is geregistreerd dat de activiteiten zijn gestaakt met ingang van 31 mei 2009.^[77]

Over de periode van januari 2004 tot en met 31 december 2007 zijn kasstaten aangetroffen. Er zijn geen primaire vastleggingen aangetroffen die ten grondslag liggen aan de kasstaten. Voor wie is gewerkt, voor welk bedrag en onder welke voorwaarden blijkt tijdens het onderzoek niet, anders dan uit hetgeen verdachte zijn boekhouders daarover heeft verteld. De verdachte stelt de identiteit van zijn opdrachtgevers niet te kunnen prijsgeven omdat hij opdrachtgevers zijn woord heeft gegeven om hun identiteit onder geen beding bekend te maken.^[78]In de kas zijn verder geen directe kosten zichtbaar. De in de kasstaten opgenomen bankstortingen die in 2004 en 2005 zouden zijn gedaan, zijn niet terug te vinden op de mutaties van de bankrekeningen van de verdachte en [medeverdachte 2] . In 2004 en 2005 fluctueren de omzetbedragen. In 2006 wordt een maandelijkse omzet van € 5.950,- als bedrag ineens verantwoord. In 2007 verhoogt dit bedrag naar € 9.520,-.^[79]De jaarrekeningen over 2005, 2006 en 2007 zijn opgemaakt op respectievelijk 22 februari 2008, 10 maart 2008 en 1 juli 2008. Uit een aantekening verkregen van boekhouder [persoon 5] en aantekeningen in beslag genomen bij boekhouder [persoon 2] blijken een tweetal scenario’s over de aanschaf van de Jeep Cherokee door de verdachte bij [bedrijf 9] (zie eerder). Ten behoeve van de aankoop zou een lening zijn aangegaan van € 65.000,- en de auto zou aan de verdachte ter beschikking zijn gesteld door zijn opdrachtgever.^[80]Uit de bewijsmiddelen en overwegingen ten aanzien van het ten laste gelegde bedrag onder gedachtestreepje 10 blijkt dat geen van beide scenario’s klopt. Voor de in de administratie van het beveiligingsbedrijf verantwoorde inkomsten kan geen enkele steun worden gevonden in ander objectief bewijs. Ook overigens blijkt niet van feiten en omstandigheden die zouden kunnen duiden op werkelijke bedrijfsactiviteiten. Op grond van deze feiten en omstandigheden bestaat op grond van de onderzoeksresultaten een vermoeden van witwassen van de gelden ten aanzien van de kasstortingen vanuit het beveiligingsbedrijf op SNS rekening [rekeningnummer] .

Tussenconclusie ten aanzien van de contante stortingen op de bankrekeningen van verdachte en [medeverdachte 2]

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat ten aanzien van de contante stortingen op de rekeningen voor een bedrag van in totaal € 622.771,04 - € 139.198,63 + € 49.590,- = € 533.162,41 op grond van het politiedossier een vermoeden van witwassen bestaat.

Contante opnames van de bankrekeningen

Van de bankrekeningen is in de ten laste gelegde periode in totaal € 44.380,- contant opgenomen.^[81]Hiermee kunnen contante uitgaven zijn gedaan. Voor dat deel is in het dossier derhalve een aanknopingspunt voor contante uitgaven, zodat voor dit bedrag aan contante uitgaven geen vermoeden bestaat van witwassen. Voor het overige is niet gebleken van contante ontvangsten uit legale bron die aangewend kunnen worden voor contante uitgaven.

Tussenconclusie ten aanzien van de contante uitgaven

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat ten aanzien van de contante uitgaven voor een bedrag van in totaal € 352.804,49 - € 44.380,- = € 308.424,49 op grond van het politiedossier een vermoeden van witwassen bestaat.

2.2.5

De verklaringen van de verdachte en medeverdachte [medeverdachte 2]

Ter terechtzitting heeft de verdachte verklaard dat hij dacht dat er door [bedrijf 8] om fiscale redenen een lening is gegeven aan [bedrijf 10]^[82]Noch bij de politie, noch bij de rechter-commissaris, noch ter terechtzitting heeft de verdachte een verklaring gegeven voor de herkomst van de geldbedragen op de rekeningen van [bedrijf 8] . Evenmin heeft de verdachte een verklaring gegeven voor het omkatten van de lening door [bedrijf 8] en de vermeende aflossingen daarop, die zijn aangewend om een auto te kopen bij [bedrijf 9] .

De verdachte heeft ter terechtzitting voorts verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij niet-reguliere beveiligingswerkzaamheden verrichte voor grote bouwconcerns, notarissen, coffeeshophouders en waarschijnlijk ook wel eens voor criminelen, waarbij hij in contanten werd betaald. Het bedrag aan verdiensten wisselde per cliënt en per risico. Hierover maakte de verdachte mondeling afspraken. De verdachte moest ook dikwijls geheimhoudersverklaringen ondertekenen. Hij heeft accountants ingeschakeld om ervoor te zorgen dat hij op een fatsoenlijke manier zo min mogelijk belasting daarover hoefde te betalen. De verdachte heeft gedaan wat de accountants, zoals [bedrijf 3] , hem hebben geadviseerd. In 2006 heeft de verdachte zijn bedrijf bij de KvK ingeschreven, maar zijn werkzaamheden in de beveiliging verrichte hij jaren eerder al. Volgens de verdachte verrichte hij al beveiligingswerkzaamheden in 1996. De verdachte hield niet goed bij wat zijn inkomsten uit zijn bedrijf waren. De verdachte leverde een kladbriefje in bij [bedrijf 3] met daarop zijn verdiensten, maar kon daarop niet schrijven van wie hij deze had gekregen. De verdachte heeft voorts verklaard dat hij en [medeverdachte 2] een grote partij creatine hebben opgekocht en vervolgens in delen hebben verkocht aan derden via de sportschool waar zij veel winst op hebben gemaakt. Ook heeft een groot bedrijf partijen van 100 kilo gekocht.

De verdachte heeft tijdens zijn verhoor op 13 augustus 2015 bij de rechter-commissaris geen ‘man en paard’ genoemd met betrekking tot zijn opdrachtgevers, tarieven of verdiensten. Aldaar heeft hij enkel verklaard dat hij in de periode 2001 – 2011 inkomsten uit fitness- en beveiligingswerkzaamheden heeft ontvangen en vanaf 2004 enkel uit beveiligingswerkzaamheden. Het ging daarbij om meerdere duizenden euro’s, ongeveer 5.000 euro per week.

Bij de rechter-commissaris heeft medeverdachte [medeverdachte 2] op 13 augustus 2015 verklaard dat zij in de periode 2001-2011 grotendeels in hun levensonderhoud voorzagen door de werkzaamheden van [verdachte] en voor een klein deel door de werkzaamheden van de verdachte. De creatine heeft [medeverdachte 2] eerst in de [bedrijf 1] verkocht, vervolgens in haar zonnestudio en daarna ook in de eenmanszaak inzake sportvoeding.

De verdachte heeft over het van [persoon 2] geleende geld ter terechtzitting verklaard dat [persoon 2] het geleende geld op een gegeven moment terug wilde. Er waren geen duidelijke afspraken gemaakt over de terugbetaling. [persoon 2] kwam toen met een oplossing en vertelde dat een vriend van hem, een Chinese investeerder, de lening wilde overnemen. Zodra het pand aan de [adres] te Landgraaf was verkocht, zou de verdachte de lening aan de investeerder terugbetalen. [persoon 2] heeft toen het papierwerk geregeld en de verdachte heeft dit ondertekend. De verdachte heeft geen kopie van de overname van de lening, heeft geen contact meer met [persoon 2] en is nooit meer benaderd door de Chinese investeerder. Hij heeft er nooit meer iets over gehoord.^[83]

2.2.6

Overwegingen van de rechtbank naar aanleiding van de door verdachte en [medeverdachte 2] afgelegde verklaringen

Ten aanzien van de contante uitgaven en stortingen

De rechtbank constateert dat de verdachte en [medeverdachte 2] bij de rechter-commissaris en ter terechtzitting opnieuw louter de stelling hebben geponeerd dat de verdachte aanzienlijke contante inkomsten had uit ongebruikelijke en gevaarlijke beveiligingswerkzaamheden. De verdachte heeft zijn verklaring niet concreet of verifieerbaar kunnen maken. De verdachte heeft niet willen aangeven hoeveel opdrachtgevers hij heeft gehad, wie zijn opdrachtgevers waren, hoeveel opdrachten de verdachte maandelijks vervulde, et cetera. De verdachte heeft evenmin eenduidig verklaard over de periode waarin hij zijn werkzaamheden in de beveiliging is gestart. Bij de rechter-commissaris heeft hij verklaard dat hij vanaf 2001 geld heeft verdiend met beveiligingswerkzaamheden, terwijl hij ter zitting heeft verklaard dat hij daarmee reeds in 1996 is begonnen. Eerder is al overwogen dat er in de woning van de verdachte en [medeverdachte 2] , evenals bij de doorzoekingen van de kantoren van hun diverse boekhouders, geen enkele primaire vastlegging is aangetroffen met betrekking tot de gestelde beveiligingswerkzaamheden. De verdachte heeft ook niet kunnen uitleggen waarom hij zijn inkomsten niet op een verifieerbare manier heeft vastgelegd.

Ter zitting heeft de verdachte geen aannemelijke verklaring gegeven voor het feit dat de ingekochte creatine in bulk is doorverkocht tegen consumentenprijzen. Hiervoor is al overwogen dat het niet aannemelijk is dat een tussenhandelaar een dergelijke prijs zou betalen waar hij vervolgens zelf geen enkele marge op kan maken. De gestelde verkopen zijn ook overigens niet aannemelijk geworden. Facturen van de gestelde verkopen zijn niet aangetroffen. De aangetroffen handgeschreven kasmutaties zijn uitermate gebrekkig. De rechtbank concludeert dat met uitzondering van een enkele verkoop van gebruikershoeveelheden in 2004 en 2005^[84]niet is gebleken van de verkoop van creatine.

De rechtbank is van oordeel dat de verdachte geen concrete, verifieerbare verklaring heeft afgelegd omtrent de herkomst van de contante gelden waar de verdachte en [medeverdachte 2] in de ten laste gelegde periode blijkens de contante stortingen en uitgaven de beschikking hebben gehad en waarvan de rechtbank heeft vastgesteld dat de herkomst van deze gelden niet blijkt. De door de verdachte gestelde (contante) verdiensten uit beveiligingswerk zijn ook nadat verdachte hierover ter zitting een verklaring heeft afgelegd onvoldoende concreet, niet verifieerbaar en daarmee niet aannemelijk. De door de verdachte gegeven verklaring biedt dan onvoldoende tegenwicht tegen het vermoeden dat de contante stortingen ad € € 533.162,41 en de contante uitgaven ad € € 308.424,49 afkomstig zijn uit misdrijf en geeft geen aanleiding voor het (laten) instellen van een nader onderzoek door het openbaar ministerie.

Ten aanzien van [bedrijf 8] en de betaling aan [bedrijf 9]

De verdachte heeft geen concrete en verifieerbare verklaring omtrent de herkomst van de contante geldstromen afgelegd. Dat de geldstromen afkomstig zouden zijn van de verdiensten van de verdachte uit beveiligingswerkzaamheden acht de rechtbank, zoals hierboven reeds overwogen, onaannemelijk. De door de verdachte gegeven verklaring biedt onvoldoende tegenwicht tegen het vermoeden dat de genoemde geldstromen afkomstig zijn uit misdrijf en geeft geen aanleiding voor het instellen van een nader onderzoek door het openbaar ministerie. Op grond van de vastgestelde feiten en omstandigheden kan het niet anders zijn dan dat de hiervoor omschreven geldstromen onmiddellijk of middellijk uit enig misdrijf afkomstig zijn.

Ten aanzien van de aflossing van de lening van [persoon 2]

De rechtbank acht op voorhand onaannemelijk dat een Chinese investeerder een aanzienlijke lening van € 100.000,- overneemt zonder daarbij duidelijke schriftelijke afspraken te maken met de buitenlandse particuliere schuldenaar omtrent de terugbetaling daarvan. De gelden zijn ook niet overgemaakt door een Chinees investeringsbedrijf maar door een elektronicabedrijf van een Indiër die zaken zou doen in India. Als het zo gegaan is als de verdachte stelt, had bovendien voor de hand gelegen dat dit uit de overboekingen zou blijken. De verdachte zou ook niets meer gehoord hebben van de Chinese investeerder, ondanks dat een en ander op papier gezet zou zijn en derhalve aangenomen kan worden dat deze investeerder in elk geval bekend is met de persoon van de verdachte. Er zijn ook noch bij de verdachte, noch bij [persoon 2] stukken aangetroffen die zien op een overname van deze lening door een derde. De verklaring van de verdachte is dan ook niet geloofwaardig.

Gelet op de verklaring van [persoon 2] acht de rechtbank het daarom wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte zélf middels drie betalingen in totaal € 100.000,- heeft doen overboeken van een rekening van [bedrijf 12] in Hongkong, ter terugbetaling van een lening verkregen van [persoon 2] in verband met de aankoop van een pand in België aan de [adres] te Lanaken. De door de verdachte gegeven verklaring biedt geen tegenwicht tegen de vermoedens dat de overboeking van in totaal € 100.000,- afkomstig is uit enig misdrijf en geeft geen aanleiding voor het instellen van een nader onderzoek door het openbaar ministerie. Op grond van de vastgestelde feiten en omstandigheden kan het dus niet anders zijn dan dat het bedrag van € 100.000,- onmiddellijk of middellijk uit enig misdrijf afkomstig is.

2.2.6

Opzet

Nu de verdachte frequent zeer grote geldbedragen heeft gestort, opgenomen en/of doen opnemen en overgeboekt vanuit een kennelijk lege rechtspersoon zonder duidelijke bedrijfsactiviteiten en zonder dat er een verklaring is gegeven voor de herkomst van deze gelden, en daarnaast een lening van deze rechtspersoon heeft omgekat teneinde de vermeende aflossingen daarop aan te wenden voor de aanschaf van een auto, zijn de gedragingen van de verdachte ten aanzien van [bedrijf 8] naar hun uiterlijke kenmerken aan te merken als opzet op witwassen.

Dit geldt tevens voor de gedragingen van de verdachte ten aanzien van de contante stortingen en uitgaven, gelet op de zeer hoge frequentie van de contante stortingen en uitgaven door de verdachte en [medeverdachte 2] en de grote bedragen die daarmee waren gemoeid, terwijl niet is gebleken dat de verdachte en [medeverdachte 2] voldoende inkomsten genoot uit reguliere werkzaamheden waarmee de contante stortingen en uitgaven konden worden gedaan.

Ook de wijze waarop verdachte een lening met [persoon 2] is aangegaan en daarop heeft afgelost, te weten met gebruikmaking van een buitenlandse Limited en buitenlandse bankrekeningen waarbij er geen ‘paper trail’ is van de herkomst van het aangewende geldbedrag, is naar de uiterlijke kenmerken aan te merken als opzet op witwassen.

2.2.7

Conclusie van de rechtbank

Ten aanzien van [bedrijf 8] en de betaling aan [bedrijf 9]

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank feit 1 primair wettig en overtuigend bewezen, in dier voege dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het opzettelijk witwassen door:

- op 8 maart 2002 een bedrag van € 63.500,- contant te storten op een rekening van [bedrijf 8] ,

- op 5 juni 2002 een bedrag van € 100.000,- te doen opnemen van een rekening van [bedrijf 8] ,

- op 16 september 2002 een bedrag van € 35.000,- contant te storten op een rekening van [bedrijf 8] ,

- op 16 september 2002 een bedrag van 206.430 Zwitserse Franken (met een tegenwaarde van € 140.811,73) te storten op een rekening van [bedrijf 8] ,

- op 26 mei 2004 een bedrag van € 150.000,- van een rekening van [bedrijf 8] over te boeken naar een rekening van [bedrijf 10] onder vermelding van ‘loan agreement’,

- op 31 augustus 2004 een bedrag van € 90.354,- heeft opgenomen van een rekening van [bedrijf 8] ,

- op 19 januari 2006 een bedrag van € 45.350,- heeft overgeboekt van een rekening van [bedrijf 10] naar [bedrijf 9] voor de aankoop van een auto.

Nu in het procesdossier onvoldoende wettig en overtuigend bewijs is dat de verdachte de bewezenverklaarde gedragingen ter zake van [bedrijf 8] en de betaling aan [bedrijf 9] in nauwe en bewuste samenwerking met een ander heeft verricht, zal de rechtbank de verdachte ten aanzien van deze handelingen vrijspreken van het ten laste gelegde bestanddeel ‘medeplegen’.

Ten aanzien van de contante stortingen en opnames

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte zich in de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2001 samen met [medeverdachte 2] heeft schuldig gemaakt aan het opzettelijk witwassen van in totaal € 533.162,41 aan contante stortingen en in totaal € € 308.424,49 aan contante uitgaven. De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat er sprake was van medeplegen tussen de verdachte en [medeverdachte 2] . De contante uitgaven werden gedaan ten behoeve van het gezin, vakanties, levensonderhoud en tevens werden diverse aankopen gedaan voor de echtelijke woning. Daarnaast werden de contante stortingen door zowel de verdachte als [medeverdachte 2] gedaan op diverse rekeningen, vanwaar de vaste lasten van het gezin werden voldaan. Zowel de verdachte als [medeverdachte 2] konden klaarblijkelijk over de contante gelden beschikken en wendden deze aan voor gemeenschappelijk gebruik.

Ten aanzien van de aflossing van de lening van [persoon 2]

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte zich in de periode 27 oktober 2009 tot 4 november 2009 heeft schuldig gemaakt aan het opzettelijk witwassen van een drietal bedragen van € 34.00,-. € 36.000,- en € 30.000,-, zijnde in totaal € 100.000,-, teneinde een lening aan [persoon 2] terug te betalen. Hoewel de verdachte en [medeverdachte 2] samen een geldlening zijn aangegaan met [persoon 2] ter financiering van de aankoop van hun woning, is er onvoldoende gebleken van betrokkenheid van [medeverdachte 2] bij de overboekingen waarmee de lening is terugbetaald aan [persoon 2] . Om deze reden is er naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende wettig en overtuigend bewijs voor medeplegen en zal de rechtbank de verdachte ten aanzien van deze overboekingen daarvan vrijspreken.

3. Eindconclusie van de rechtbank

De rechtbank ziet in de duur en frequentie van de bewezen gedragingen en de grote hoeveelheid van stortingen en uitgaven voldoende wettig en overtuigend bewijs voor het ten laste gelegde gewoontewitwassen.

Resumerend acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan gewoontewitwassen, door:

een bedrag van € 63.500,- contant te storten op een rekening van [bedrijf 8] ;
een bedrag van € 100.000,- te doen opnemen van een rekening van [bedrijf 8] ;
een bedrag van € 35.000,- contant te storten op een rekening van [bedrijf 8] ;
een bedrag van 206.430 Zwitserse Franken (met een tegenwaarde van € 140.811,73) te storten op een rekening van [bedrijf 8] ;
een bedrag van € 150.000,- over te boeken van een rekening van [bedrijf 8] naar een rekening van [bedrijf 10] ;
een bedrag van € 90.354,- euro op te nemen van een rekening van [bedrijf 8] ;
een bedrag van € 45.350,- over te boeken van een rekening van [bedrijf 10] naar een rekening van [bedrijf 9] ;
een totaalbedrag van € 100.000,- te doen overboeken van een rekening van [bedrijf 12] in Hongkong ter terugbetaling van een lening verkregen van [persoon 2] ;

en het medeplegen van gewoontewitwassen, door:

een totaalbedrag van € 533.162,41 contant te storten op (zakelijke) rekeningen van de verdachte en/of [medeverdachte 2] ;
een totaalbedrag van € 308.424,49 contant uit te geven.

Ten aanzien van feit 2

Bewijsmiddelenoverzicht

Uit de koopovereenkomst d.d. 8 september 2008 volgt, zakelijk weergegeven, dat [medeverdachte 2] het pand [adres] te Lanaken op 8 september 2008 heeft gekocht tegen de koopsom van € 445.000,-.^[85]

Om het pand te (kunnen) financieren hebben [verdachte] en [medeverdachte 2] via hypotheekadviseur [bedrijf 17] NV te Genk op 22 oktober 2008 voor een bedrag van in totaal € 375.000,- een kredietaanvraag ingediend bij de Record Bank.^[86]

In deze aanvraag staat genoteerd, zakelijk weergegeven, dat [verdachte] en [medeverdachte 2] hun woning aan de [adres] te Landgraaf hebben verkocht voor € 650.000,00, dat de verkoopovereenkomst reeds is getekend en de akte van levering zal worden gepasseerd op 2 januari 2009 te Nederland. De SNS Bank zal dan worden terugbetaald met de opbrengst.^[87]In het kredietdossier bij de Record Bank is een koopovereenkomst gevoegd inzake de [adres] . In deze koopovereenkomst staat, zakelijk weergegeven, dat de verkopers [verdachte] en [medeverdachte 2] op 8 oktober 2008 een koopovereenkomst met betrekking tot de onroerende zaak aan de [adres] te Landgraaf hebben gesloten met de kopers [persoon 6] en [persoon 7] tegen een koopsom van

€ 650.000,-. De koopovereenkomst in het kredietdossier bestaat uit 6 pagina’s, waarbij op de laatste drie pagina’s de hoofding van [bedrijf 16] staat. De eerste drie pagina’s van de koopovereenkomst zijn getekend met de paraaf ‘ [paraaf] ’ als verkoper en de paraaf ‘ [paraaf] ’ als koper.^[88]

Op 24 oktober 2008 hebben [werknemer 1] en [werknemer 2] , werkzaam voor de Record Bank, de kredietaanvraag van [verdachte] en [medeverdachte 2] geaccordeerd, met daarop op blad 10 de handgeschreven aantekening, ‘
Op basis aankoopprijs: aanvaardbare Q. Verkoop huidige woning: schulden vallen weg + nog een pand in Nederland. Aanvaard, mits bewijs eigen middelen voor akte’. Op blad 4 van de kredietaanvraag staat genoteerd dat de kredietsom € 375.000,00 bedraagt en dat er sprake is van € 103.570,00 euro aan eigen middelen’.^[89]

Op 7 november 2008 heeft [werknemer 3] namens de Record Bank een kredietaanbod gedaan aan [verdachte] en [medeverdachte 2] ter zake van een hypotheek van € 375.000,00. Op 12 november 2008 hebben [verdachte] en [medeverdachte 2] dit kredietaanbod ondertekend.^[90]Tevens hebben zij op 12 november 2008 bij hun tussenpersoon [persoon 8] van [bedrijf 17] te Genk een verklaring getekend bij indiening van hun definitieve kredietdossier bij de Record Bank.^[91]

Getuige [persoon 8] heeft verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij werkzaam is bij [bedrijf 17] te Genk (België). De kredietaanvraag die door [verdachte] en [medeverdachte 2] bij de Record Bank is gedaan heeft hij in eerste instantie behandeld. [verdachte] en [medeverdachte 2] kwamen op zijn kantoor terecht via [persoon 2] van [bedrijf 18] . Als hij een kredietaanvraag heeft opgesteld, gaat deze naar de analysecel bij de Record Bank in Evere. Indien er goedkeuring komt van de bank komt de klant nog eenmaal naar hun kantoor om de goedkeuring te tekenen. [persoon 8] kan niet meer met zekerheid zeggen of [verdachte] hem de verkoopovereenkomst van de [adres] te Landgraaf heeft overhandigd. [persoon 8] heeft evenwel verklaard dat àls [verdachte] hem een verkoopovereenkomst heeft getoond, hij hiervan dan zeker een kopie heeft gemaakt en deze kopie zich dan bevindt in het dossier bij de Record Bank.^[92]

Getuige [werknemer 2] heeft verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij werkzaam is als senior decisionmaker bij de Record Bank te Evere (België). De kredietaanvraag door het koppel [verdachte] – [medeverdachte 2] werd door [werknemer 2] geanalyseerd. Door de aanvragers [verdachte] – [medeverdachte 2] werd volgens [werknemer 2] een kopie van de verkoopovereenkomst van het pand aan [adres] te Landgraaf overhandigd aan de bediende van het [bedrijf 17] die vervolgens [werknemer 2] het dossier heeft overgemaakt ten einde goedkeuring van het krediet te verkrijgen. De stukken gaven aanleiding tot goedkeuring van het krediet. [werknemer 2] heeft de stukken met betrekking tot de koopovereenkomst aanvaard als echt.^[93]

Uit de akte van aankoop en uit het navolgend proces-verbaal van de Belgische politie volgt, zakelijk weergegeven dat de eigendom van het woonhuis [adres] te Lanaken (België) op 27 november 2008 vervolgens in gemeenschap is overgedragen aan [verdachte] en [medeverdachte 2] , beiden wonend op het adres [adres] te Landgraaf.^[94]Uit een navolgend proces-verbaal van de Belgische politie volgt, zakelijk weergegeven, dat de akte van levering werd verleden door notaris Boes te Lanaken (België).^[95]Uit de grosse van kredietopening, afgegeven door het notariskantoor Boes & Joossens te Lanaken (België) volgt, zakelijk weergegeven, dat op 27 november 2008 tevens een hypotheekakte (genummerd 10.412) is gepasseerd, welke werd verstrekt door de Record Bank aan [verdachte] en [medeverdachte 2] ter hoogte van (in totaal) € 375.000,- en ten behoeve van een woonhuis op het adres [adres] te Lanaken (België).^[96]

Getuige [getuige 1] heeft verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij bestuurder is van [bedrijf 16] te Lanaken (België). De politie heeft aan getuige [getuige 1] een kopie getoond van de ‘verkoopovereenkomst gebouw’ d.d. 8 september 2008 tussen [persoon 9] en [medeverdachte 2] inzake de verkoop van de [adres] te Lanaken (België) met daarop een hoofding van het kantoor van [getuige 1] . Tevens heeft de politie aan de getuige een kopie van drie bladzijden van de verkoopovereenkomst van het pand aan de [adres] te Landgraaf getoond. De getuige [getuige 1] heeft verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij vaststelt dat de eerste drie bladzijden die de politie hem toont zeker niet afkomstig zijn van zijn kantoor of ervan gekopieerd zijn. [getuige 1] ziet dit aan het taalgebruik in de overeenkomst. Dit zijn typisch Nederlandse termen die niet gebruikelijk zijn in België.^[97]

De getuige [persoon 6] heeft verklaard, zakelijk weergegeven, dat hij nooit een pand in Landgraaf heeft gekocht en dat hij de koopovereenkomst inzake de [adres] te Landgraaf nooit heeft gezien of getekend. Getuige [persoon 6] kent [verdachte] en [medeverdachte 2] niet.^[98]

De getuige [persoon 7] heeft verklaard zakelijk weergegeven, dat zij de koopovereenkomst van de [adres] te Landgraaf nooit heeft gezien of getekend. De paraaf ‘ [paraaf] ’ op de koopovereenkomst komt niet overeen met de hare. Zij heeft verklaard dat zij en [persoon 6] de woning aan de [adres] te Landgraaf nooit hebben gekocht en dat zij [verdachte] en [medeverdachte 2] niet kent.^[99]

De overwegingen van de rechtbank

Uit het bewijsmiddelenoverzicht volgt dat de verdachte en [medeverdachte 2] op 27 november 2008 eigenaar zijn geworden van het pand [adres] te Lanaken (België). Op diezelfde datum hebben zij, ter financiering van de aankoop van deze woning, van de Record Bank een hypothecair krediet ontvangen ten bedrage van € 375.000,- .

Ter verkrijging van dit hypothecair krediet hebben de verdachte en [medeverdachte 2] , na verwijzing door hun Nederlandse tussenpersoon [persoon 2] van [bedrijf 18] , een kredietaanvraag gedaan bij de Record Bank via [bedrijf 17] te Genk. Gezien de verklaring van getuige [persoon 8] , werkzaam bij [bedrijf 17] , en de inhoud van het kredietdossier van de Record Bank volgt dat [verdachte] en [medeverdachte 2] hun kredietaanvraag hebben onderbouwd met onder andere een koopovereenkomst inzake hun woning aan de [adres] te Landgraaf en een huurovereenkomst met betrekking tot de [adres] te Landgraaf.

De rechtbank dient nu de vraag te beantwoorden of de verdachte en [medeverdachte 2] ten aanzien van deze documenten valsheid in geschrift hebben gepleegd ter verkrijging van het hypothecair krediet bij de Record Bank.

Ten aanzien van de huurovereenkomst inzake de [adres] te Landgraaf

Ter zitting heeft de verdachte verklaard dat de ouders van [medeverdachte 2] € 450,- per maand aan huurpenningen betaalden en dat hij en [medeverdachte 2] niet de intentie hadden om de Record Bank verkeerd in te lichten.

Op een geprinte e-mail van [persoon 2] van [bedrijf 18] d.d. 15 oktober 2008, met daarin een opsomming van de benodigde documenten voor de hypotheek, staat de volgende handgeschreven aantekening: ‘
Hoi [persoon 2] , De huur van mijn ouders was een paar maanden niet bij hun automatisch afgehouden toen ze van bank gewisseld zijn, daarom heeft ze dat in augustus samen overgemaakt. Per bank maken ze maandelijks € 450,- over’ (pagina 3451 van het procesdossier). Uit het dossier blijkt dat dit inderdaad het bedrag is dat aan huur wordt betaald door de ouders van [medeverdachte 2] voor het pand aan de [adres] . De rechtbank stelt vast dat [medeverdachte 2] haar Nederlandse tussenpersoon op 15 oktober 2008 heeft ingelicht over de daadwerkelijke hoogte van de huurpenningen.

[persoon 2] heeft de verdachte en [medeverdachte 2] vervolgens geïntroduceerd bij tussenpersoon [bedrijf 17] te Genk. In de kredietaanvraag die via [bedrijf 17] op 22 oktober 2008 bij de Record Bank is ingediend namens de verdachte en [medeverdachte 2] staat, in afwijking van hetgeen [medeverdachte 2] op 15 oktober 2008 aan [persoon 2] heeft gemeld, vermeld dat de verdachte en [medeverdachte 2] maandelijks € 750,00 bruto-inkomsten ontvangen uit huurpenningen. De rechtbank stelt voorts vast dat aan de Record Bank kennelijk ook op enig moment een huurovereenkomst is overgelegd inzake de huur van het pand aan de [adres] te Landgraaf, waarin staat opgenomen dat de maandelijkse huursom € 750,- bedraagt. Dit document bevond zich immers in de Zekerhedenmap van het kredietdossier van de Record Bank. De Record Bank heeft hierop in haar kredietaanbod d.d. 7 november 2008 onder meer gevraagd om aanlevering van bewijs van huurinkomsten van de laatste 6 maanden middels rekeningafschriften.

Op 12 november 2008 hebben de verdachte en [medeverdachte 2] dit kredietaanbod getekend. Op 13 november 2008 heeft [medeverdachte 2] een rekeningenoverzicht gefaxt aan [persoon 8] van [bedrijf 17] met daarop de handgeschreven aantekening: ‘
beste [verdachte] , bij deze een overzicht van de maandelijkse huur’. Op de bijgevoegde rekeningafschriften is zichtbaar dat de daadwerkelijke maandelijkse huurinkomsten van de [adres] te Landgraaf € 450,00 per maand bedragen (pagina 2551 van het procesdossier). Op 14 november 2008 doet [persoon 8] dit rekeningoverzicht per e-mail vervolgens toekomen aan de Record Bank (pagina 2550 van het procesdossier).

De rechtbank constateert dat uit het procesdossier onvoldoende blijkt wanneer en door wie de litigieuze huurovereenkomst aan de Record Bank is overgelegd. Nu [medeverdachte 2] echter reeds op 15 oktober 2008 aan haar Nederlandse tussenpersoon kenbaar maakt dat haar ouders maandelijks € 450,- aan huurpenningen overdragen en zij dit desgevraagd op 13 november 2008, middels door haar verstrekte rekeningafschriften, tevens kenbaar heeft gemaakt aan haar Belgische tussenpersoon, acht de rechtbank onvoldoende wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte en [medeverdachte 2] het opzet hebben gehad de Record Bank te misleiden over hun maandelijkse huurinkomsten door een valse huurovereenkomst te overleggen ten behoeve van de financiering van hun hypotheek. De rechtbank zal de verdachte en [medeverdachte 2] onder feit 2 om die reden partieel vrijspreken ter zake van de huurovereenkomst inzake de [adres] te Landgraaf.

Ten aanzien van de koopovereenkomst inzake de [adres] te Landgraaf

De verdachte heeft ter zitting verklaard dat hij en [medeverdachte 2] in de veronderstelling waren dat de woning aan de [adres] te Landgraaf daadwerkelijk verkocht was en dat zij pas later ontdekten dat dit niet geval was. De kopers waren kennissen van [persoon 2] en hij had de verkoop geregeld.

Ten aanzien van de koopovereenkomst van de woning aan de [adres] te Landgraaf overweegt de rechtbank dat de in deze overeenkomst genoemde kopers, getuigen [persoon 6] en [persoon 7] , hebben verklaard dat zij nooit een woning in Landgraaf hebben gekocht, zij de koopovereenkomst niet kennen en deze evenmin hebben ondertekend. Getuige [persoon 7] heeft verklaard dat de op de koopovereenkomst gebezigde paraaf ‘ [paraaf] ’ niet overeenkomt met de hare. [persoon 2] heeft, geconfronteerd met de getuigenverklaringen van [persoon 6] en [persoon 7] , bij de politie geen verklaring willen afleggen omtrent de koopovereenkomst.

De rechtbank stelt voorts vast dat de opmaak van de koopovereenkomst samengesteld is uit twee delen. Op de koopovereenkomst staat, met uitzondering van de eerste drie pagina’s, de hoofding van het kantoor [bedrijf 16] te Lanaken (België). De rechtbank constateert dat deze drie pagina’s identiek zijn aan de laatste drie pagina’s van de koopovereenkomst inzake de [adres] te Lanaken (België). Volgens getuige [getuige 1] van [bedrijf 16] kunnen de eerste drie pagina’s van de koopovereenkomst van de [adres] te Landgraaf (zonder hoofding van zijn kantoor) in ieder geval niet afkomstig zijn van zijn kantoor, nu het taalgebruik op deze pagina’s typisch Nederlandse termen behelst die niet gebruikelijk zijn in België.

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat de aan de Record Bank overgelegde koopovereenkomst van de [adres] te Landgraaf vals is. De rechtbank acht de verklaring van de verdachte dienaangaande – suggererend dat [persoon 2] de koopovereenkomst valselijk heeft opgemaakt en de verdachte en [medeverdachte 2] om de tuin heeft geleid – ongeloofwaardig, nu deze verklaring geen steun vindt in het procesdossier. Nu de valse koopovereenkomst op enig moment zijdens de verdachte en [medeverdachte 2] is verstrekt bij de aanvraag van een hypothecair krediet van de Record Bank ten bewijze van hun kredietwaardigheid, acht de rechtbank feit 2 ten aanzien van deze koopovereenkomst wettig en overtuigend bewezen. Aangezien zowel de verdachte als [medeverdachte 2] het kredietaanbod hebben ondertekend waarin staat gerelateerd dat zij de woning aan de [adres] hebben verkocht, zij de valse koopovereenkomst aan [persoon 8] van [bedrijf 17] hebben verstrekt en het hypothecair krediet aan hen beiden is uitgekeerd, is de rechtbank van oordeel dat er tussen hen sprake was van een nauwe en bewuste samenwerking bij het plegen van de valsheid in geschrift. Om deze reden acht de rechtbank het bestanddeel ‘medeplegen’ eveneens wettig en overtuigend bewezen.

Ten aanzien van feit 3: vrijspraak

Aan de verdachte wordt verweten dat hij samen met anderen de bedrijfsadministratie, met name handgeschreven kasboeken, van het bedrijf [bedrijf 1] valselijk heeft opgemaakt. De verfeitelijking van deze gedraging luidt onder feit 3 dat de verdachte ‘
valselijk in voornoemde kasboeken bedragen [heeft] opgenomen als zijnde ontvangen, teneinde de omzet van het bedrijf hoger te doen voorkomen dan die in werkelijkheid was’.

Uit het procesdossier volgt dat van het bedrijf [bedrijf 1] een tweetal versies van de bedrijfsadministratie zijn aangetroffen in de woning van de verdachte en diens echtgenote, die zien op de periode januari tot en met maart 2001, te weten: handgeschreven kasboeken en een geprint kasboek. Over april 2001 en verdere maanden is enkel een geprint kasboek aangetroffen. Van de mutaties in dit geprinte kasboek heeft de politie een excel-overzicht opgemaakt. De rechtbank constateert dat er verschillen bestaan tussen de handgeschreven kasboeken en het geprinte kasboek. In het geprinte kasboek worden de posten ‘contrub. [verdachte] ’, ‘cont. [verdachte] ’, ‘contributie [verdachte] ’, ‘contri. [verdachte] ’, ‘conr. [verdachte] ’ en ‘contr. [verdachte] ’ genoemd. Deze vertegenwoordigen over het jaar 2001 fl. 51.850 aan extra omzet en over het jaar 2002 € 10.142,87. Deze posten staan echter níet in de handgeschreven kasboeken.

De politie vermoedt dat er middels voornoemde posten extra geld door de verdachte in de onderneming werd gebracht, als ware het contributie, waardoor de omzet van de onderneming hoger werd verantwoord dan de werkelijke omzet. Zonder deze posten zou de kas van de onderneming in mei 2001 meermalen en vanaf juni 2001 doorlopend negatief zijn, hetgeen onmogelijk is.

De rechtbank stelt vast dat de posten ‘contrub. [verdachte] ’ c.s. enkel in de geprinte kasboeken staan opgenomen. Nu in de tekst van de tenlastelegging aan de verdachte wordt verweten dat hij in de handgeschreven kasboeken onterecht bedragen heeft opgenomen als zijnde ontvangen, constateert de rechtbank dat de tenlastelegging aldus nadrukkelijk niet ziet op de digitaal gemaakte versie van het kasboek. Dat het handgeschreven kasboek niet strookt met de werkelijkheid blijkt niet uit de stukken. De rechtbank concludeert daarom dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs is voor het ten laste gelegde feit 3. De rechtbank zal de verdachte daarvan vrijspreken.

Ten aanzien van de feiten 5, 6, 7, 8 en 9: vrijspraak

In het procesdossier wordt ten aanzien van de feiten 5, 6, 7, 8 en 9 slechts zijdelings verwezen naar omstandigheden die aan voornoemde feiten ten grondslag zouden liggen.

Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank daarom van oordeel dat op basis van het overgelegde procesdossier onvoldoende wettig en overtuigend bewijs is voor de ten laste gelegde feiten 5, 6, 7, 8 en 9. De rechtbank zal de verdachte van deze feiten vrijspreken.

4.3

De bewezenverklaring

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte

in de periode van 14 december 2001 tot en met 8 november 2011 in Nederland en/of in België en/of in de Bondsrepubliek Duitsland en/of in Luxemburg,

tezamen en in vereniging met een ander, van het plegen van witwassen, te weten het meermalen telkens opzettelijk voorhanden hebben en omzetten en gebruik maken van geld een gewoonte heeft gemaakt, immers hebben hij, verdachte en/of zijn, verdachtes, mededader

- in de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011, meerdere malen telkens een bedrag aan geld, tot een totaalbedrag van ongeveer 533.162,41 Euro, contant gestort op SNS-rekeningen en op een bankrekening in Belgie op zijn, verdachtes, naam dan wel van zijn, verdachtes, mededader en/of op naam van een of meer van zijn, verdachtes, bedrijven

- in de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011 een bedrag van 308.424,49 Euro voorhanden gehad en/of uitgegeven, welk bedrag is uitgegeven aan:

1. vakanties/attracties/evenementen en

2. kosten voor levensonderhoud volgens NIBUD-berekening en

3. contante betaling van aangetroffen bonnen en facturen

van het plegen van witwassen, te weten het meermalen telkens opzettelijk voorhanden hebben en overdragen en omzetten en gebruik maken van geld een gewoonte heeft gemaakt, immers heeft hij, verdachte

- op 8 maart 2002 een bedrag van 63.500 Euro contant gestort op rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

- op 5 juni 2002 een bedrag van 100.000 Euro doen opnemen van een of meer rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

- op 16 september 2002 een bedrag van 35.000 Euro contant gestort op een rekening in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

- op 16 september 2002 een bedrag van 206.430 Zwitserse Franken met een tegenwaarde van 140.811,73 Euro gestort op een rekening in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

- op 26 mei 2004 een bedrag van 150.000 Euro van een rekening in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8] overgeboekt naar rekeningnr. [rekeningnummer] van de SNS-bank

onder vermelding van loan-agreement [bedrijf 10]

- op 31 augustus 2004 een bedrag van 90.354 Euro opgenomen van een rekening in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

op 19 januari 2006 een bedrag van 45.350 Euro overgeboekt van rekeningnr. [rekeningnummer] ten name van [bedrijf 10] van de Dresdner Bank te Kleve naar een rekeningnr. ten name van [bedrijf 9] ten behoeve van de aankoop van een auto

- in de periode van 27 oktober 2009 tot 4 november 2009 een drietal bedragen van respectievelijk 34.000 Euro, 36.000 Euro, en 30.000 Euro, in totaal 100.000 Euro, doen overboeken van een rekening van de [bedrijf 12] in Hongkong ter terugbetaling van een lening verkregen van [persoon 2] in verband met de aankoop van een pand in België aan de [adres] te Lanaken,

terwijl hij, verdachte en/of zijn, verdachtes, mededader telkens wist(en), dat bovenomschreven geld telkens - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig misdrijf;

in oktober 2008, in België, tezamen en in vereniging met een ander,

opzettelijk gebruik heeft gemaakt van het navolgende geschrift, te weten een "koopovereenkomst [adres] te Landgraaf", - zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen - als ware dat geschrift echt en onvervalst, bestaande

dat gebruikmaken hierin dat hij, verdachte en zijn medeverdachte dit geschrift hebben doen toekomen aan Record-bank in België ten bewijze van het hebben van voldoende eigen geldmiddelen ter fine van het verkrijgen van een hypothecaire geldlening ten behoeve van de aankoop van het pand aan de [adres] te Lanaken en bestaande die valsheid hierin (zakelijk weergegeven) dat in voornoemde koopovereenkomst wordt vermeld in strijd met de waarheid dat het pand aan [adres] te Landgraaf is verkocht aan een zekere [persoon 6] en [persoon 7] voor een bedrag van 650.000 Euro;

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5.De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert de volgende strafbare feiten op:

Ten aanzien van feit 1 primair:

medeplegen van het plegen van witwassen een gewoonte maken

van het plegen van witwassen een gewoonte maken

Ten aanzien van feit 2:

medeplegen van het opzettelijk gebruik maken van een vals geschrift, als bedoeld in artikel 225, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht, als ware het echt en onvervalst

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

6.De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

7.De redelijke termijn

7.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich ten aanzien van de overschrijding van de redelijke termijn ex artikel 6 EVRM op het standpunt gesteld dat deze is aangevangen op het moment van inverzekeringstelling van de verdachte, te weten op 8 november 2011. Vanaf dat moment mocht hij immers in redelijkheid verwachten dat tegen hem een strafvervolging zou worden ingesteld. De redelijke termijn heeft aldus 10 jaar gelopen en is met 8 jaar overschreden. Het vonnis van 24 oktober 2017 heeft deze termijn niet gestuit, nu de verdachte door het hoger beroep van het Openbaar Ministerie langer in onzekerheid heeft verkeerd over de uitkomst van deze strafzaak. Het optreden van het Openbaar Ministerie in deze zaak, gekenmerkt door grote perioden van inactiviteit, kan niet aan de verdachte worden tegengeworpen. De forse overschrijding van de redelijke termijn dient verdisconteerd te worden in de strafmaat.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft aangevoerd dat de redelijke termijn is gestart vanaf het moment van doorzoeking van de woning van de verdachte op 11 november 2009. De redelijke termijn in deze zaak is dan ook met 9 jaar en 8 maanden overschreden. Volgens de raadsman is het niet aan de verdediging te wijten dat het Openbaar Ministerie in appèl is gegaan tegen het vonnis van 24 oktober 2017. In de periode vanaf dit vonnis tot aan de datum van onderhavig vonnis heeft de verdachte wederom in onzekerheid verkeerd over de uitkomst van deze strafzaak. Het tijdsverloop in deze zaak is enkel aan het Openbaar Ministerie te wijten en kan niet aan de verdediging worden tegengeworpen.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

Voor de beoordeling of er sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn ex artikel 6 EVRM geldt als uitgangspunt dat een strafzaak in eerste aanleg dient te zijn afgerond met een vonnis binnen twee jaar vanaf het moment dat vanwege de Nederlandse staat jegens een verdachte een handeling is verricht waaraan deze redelijkerwijs de verwachting kan ontlenen dat tegen hem strafvervolging zal worden ingesteld. De inverzekeringstelling van een verdachte of de betekening van de inleidende dagvaarding hebben als zodanige handeling te gelden.

Anders dan de raadsman heeft betoogd, is de rechtbank van oordeel dat de verdachte aan de doorzoeking van zijn woning op 11 november 2009 nog niet redelijkerwijs de verwachting kon ontlenen dat hij daadwerkelijk vervolgd zou worden. Wel kon de verdachte aan deze omstandigheden de wetenschap ontlenen dat er tegen hem een politieonderzoek gaande was. Uit de stukken blijkt dat verdachte en [medeverdachte 2] op 5 maart 2010 tijdens een raadkamerprocedure over de strafrechtelijke beslaglegging op goederen uit hun woning hebben vernomen dat er ook een omvangrijk strafrechtelijk financieel onderzoek tegen hen liep.^[100]Vervolgens is op 9 april 2010 conservatoir beslag gelegd op de woningen van de verdachte en [medeverdachte 2] aan de [adres] en de [adres] in Landgraaf. De beslaglegging en de machtigingen SFO in de zaken tegen verdachte en [medeverdachte 2] zijn op 12 april 2010 betekend aan de verdachte en [medeverdachte 2] . Aan (het bekend worden met) deze handelingen van justitie kon de verdachte redelijkerwijs de verwachting ontlenen dat tegen hem strafvervolging zal worden ingesteld. In ontnemingszaken markeren deze handelingen ook de aanvang van de redelijke termijn. De handelingen impliceren ook een (gelijktijdig of aan de ontnemingszaak voorafgaande) strafzaak. Op 12 april 2010 is de redelijke termijn ex artikel 6 EVRM dan ook aangevangen in deze strafzaak.

Als uitgangspunt heeft te gelden dat de behandeling van een zaak ter terechtzitting moet zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar nadat de op zijn redelijkheid te beoordelen termijn in die instantie is aangevangen, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals de ingewikkeldheid van een zaak, de invloed van de verdachte en/of zijn raadsman op het procesverloop en de wijze waarop de zaak door de bevoegde autoriteiten is behandeld.

Naar het oordeel van de rechtbank doen zich zodanige omstandigheden voor. Het betreft immers een zeer omvangrijk onderzoek dat heeft geleid tot meerdere onderzoeken tegen medeverdachten. Het onderzoek noodzaakte voorts tot diverse onderzoeken in het buitenland. Daarnaast hebben op verzoek van de verdediging nog een aanzienlijk aantal getuigenverhoren plaatsgevonden. Een en ander overziend is de rechtbank van oordeel dat een berechting in eerste instantie binnen een termijn van drie jaar in dit geval redelijk was geweest. De rechtbank heeft daarbij niet de gehele duur van het onderzoek dat op verzoek van de verdediging heeft plaatsgevonden in aanmerking genomen, nu een groot aantal van deze getuigen ingegeven lijken door de verdenkingen geformuleerd in de feiten 5, 6, 8 en 9, feiten waarvan het openbaar ministerie op de eerste inhoudelijke zitting direct aankondigde vrijspraak te vorderen.

Het voorgaande leidt tot de slotsom dat in eerste aanleg aanvankelijk de redelijke termijn is overschreden met een periode van (ruim) vier en een half jaar (12 april 2013 – 24 oktober 2017).

Aangezien de redelijke termijn in beginsel per instantie wordt beoordeeld (met de mogelijkheid van compensatie van overschrijdingen in een eerdere instantie door een latere instantie), ook na terugverwijzen, vormt het tijdsverloop na het vonnis van 24 oktober 2017 tot aan het wijzen van onderhavig vonnis geen verdere overschrijding van de redelijke termijn enkel omdat opnieuw door de rechtbank uitspraak wordt gedaan. De rechtbank stelt vast dat het tijdsverloop na 24 oktober 2017 geen verdere overschrijding van de redelijke termijn inhoudt. Het Hof heeft immers binnen twee jaar uitspraak gedaan en na terugverwijzing door het Hof te ’s-Hertogenbosch bij arrest van 27 september 2019 heeft de rechtbank ook vonnis gewezen binnen een redelijke periode van twee jaar.

Gelet op het voorgaande constateert de rechtbank dat de redelijke termijn ex artikel 6 EVRM met vier en een half jaar is overschreden. Deze schending kan niet aan de verdachte worden tegengeworpen. Voorts zal de rechtbank bij de straftoemeting wel rekening houden met het tijdsverloop na het vonnis van deze rechtbank van 24 oktober 2017. Een en ander heeft immers wel degelijk bijgedragen aan nog langer voortdurende onzekerheid voor de verdachte omtrent de uitkomst van onderhavige strafzaak. Ook moet de rechtbank constateren dat niet van inspanningen zijdens de justitiële autoriteiten is gebleken om de zaak in de nader gevolgde instanties gezien de eerdere forse overschrijding van de redelijke termijn met gepaste voortvarendheid te behandelen. Tot slot heeft de officier van justitie, ondanks daartoe herhaaldelijk te zijn bevraagd, nog altijd geen duidelijkheid kunnen scheppen over het al dan niet indienen van een ontnemingsvordering tegen de verdachte. De rechtbank zal deze omstandigheden die voor de verdachte hebben geleid tot aanhoudende onzekerheid na 2017 meewegen in zijn strafmaat, zij het niet in het kader van een (verdere) schending van de redelijke termijn.

8.De hoofdstraf en/of de maatregel

8.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft op grond van hetgeen zij bewezen heeft geacht gevorderd aan de verdachte op te leggen een geldboete van 75.000 euro en een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf van 12 maanden met een proeftijd van 2 jaar en met aftrek van de duur van het voorarrest van de verdachte. Volgens de officier van justitie rechtvaardigen de ernst van de feiten, de rol van de verdachte, de grote geldbedragen en de lange pleegperiode in beginsel de oplegging van een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf. In het nadeel van de verdachte heeft zij daarnaast rekening gehouden met diens strafblad en de toepassing van artikel 63 Sr. In deze zaak is door de inactieve houding van het Openbaar Ministerie echter sprake van een zeer ruim tijdsverloop en een daarmee gepaard gaande forse overschrijding van de redelijke termijn ex artikel 6 EVRM. Om deze reden acht de officier van justitie de oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet opportuun.

De officier van justitie vordert tevens de oplegging van een forse geldboete, nu de verdachte de strafbare feiten heeft gepleegd vanuit financieel gewin met als doel om zo min mogelijk belastingen af te dragen en een luxe levensstijl te genieten.

8.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft primair de integrale vrijspraak van de verdachte bepleit.

Subsidiair heeft de raadsman de oplegging van een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf met een proeftijd van 1 dag bepleit. De raadsman heeft gewezen op het ruime tijdsverloop in deze zaak en de forse overschrijding van de redelijke termijn ex artikel 6 EVRM, welke omstandigheden een langere proeftijd niet rechtvaardigen. Door de duur van deze strafzaak is de verdachte hard getroffen in zijn inkomsten en in zijn gezinsleven.

De raadsman heeft aangevoerd dat thans nog altijd onzeker is of het Openbaar Ministerie een ontnemingsvordering zal indienen. Indien het conservatoir beslag daardoor zal worden gehandhaafd óf als een verbeurdverklaring van het beslag zal worden uitgesproken, zal de verdachte geen financiële middelen hebben om een geldboete te voldoen. In dat geval zal de oplegging van een geldboete enkel leiden tot extra leedtoevoeging.

8.3

Het oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

De verdachte heeft zich samen met zijn echtgenote schuldig gemaakt aan gewoontewitwassen en aan valsheid in geschrift. Tien jaar lang hebben zij op verschillende manieren geld afkomstig uit misdrijf witgewassen. Niet alleen hebben zij ter hoogte van ongeveer een half miljoen euro allerhande contante stortingen gedaan op de bankrekeningen van hun diverse ondernemingen en op verschillende privé-bankrekeningen die vervolgens weer zijn uitgegeven, maar ook hebben zij ruim 300.000 euro aan diverse contante uitgaven gedaan. Ook hebben zij een valse verkoopovereenkomst van hun oude woning gebruikt om een hypotheek voor een nieuwe woning te verkrijgen. Verdachte heeft daarnaast grote hoeveelheden geld via Luxemburgse rekeningen witgewassen.

De verdachte en zijn echtgenote hebben jaren – zoals zijn inmiddels ex-echtgenote het treffend verwoordde ter zitting – geleefd als god in Landgraaf, maar wel van geld waarvan de rechtbank heeft moeten vaststellen dat dit afkomstig moet zijn uit misdrijf. Zij hebben daarbij middels hun bedrijven misdrijfgelden een schijnbaar legale herkomst verschaft. Het witwassen van voorwerpen en gelden heeft een ontwrichtende werking op de integriteit van het financieel en economisch verkeer en ook op de openbare orde. Wanneer het gaat om witwassen op een schaal als in deze zaak aan de orde is, is sprake van de maatschappij ondermijnend gedrag. De verdachte heeft ook het vertrouwen dat in het maatschappelijke en economische verkeer wordt gesteld in de juistheid van bepaalde, voor dat verkeer essentiële, akte en geschriften geschaad. De rechtbank is van oordeel dat de verdachte destijds samen met zijn echtgenote ernstige strafbare feiten heeft gepleegd en rekent deze de verdachte aan.

In beginsel rechtvaardigen de door de verdachte gepleegde feiten een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Hierbij speelt een rol dat de bewezenverklaarde feiten gedurende een lange periode hebben plaatsgevonden en zien op grote geldbedragen. Daarbij komt dat de verdachte reeds eerder in aanraking met politie en justitie is geweest en ook nadien opnieuw in beeld is gekomen bij politie en justitie. Zoals hiervoor onder 7.3 overwogen, heeft de rechtbank echter ook geconstateerd dat er sprake is van een forse overschrijding van de redelijke termijn. Tevens zal de rechtbank acht slaan op de tekortkomingen in onderhavige strafzaak, het lange tijdsverloop vanaf het vonnis van de rechtbank van 24 oktober 2017 tot heden en de daarmee gepaard gaande onzekerheid voor de verdachte. Om deze redenen acht de rechtbank de oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf, langer dan de duur van het voorarrest van de verdachte van 44 dagen, op dit moment niet langer opportuun. De rechtbank zal aan de verdachte een forse voorwaardelijke gevangenisstraf opleggen met een proeftijd van 2 jaar, als ‘stok achter de deur’ voor de verdachte om in de toekomst niet nogmaals strafbare feiten te plegen.

Gelet op de aard van de bewezenverklaarde feiten, is de rechtbank van oordeel dat een geldboete in beginsel gepast is. De rechtbank heeft ook overwogen dat het niet zo kan zijn dat gelden waarvan is komen vast te staat dat zij rechtstreeks of middellijk afkomstig zijn uit misdrijf teruggaan naar de verdachte en zijn ex-echtgenote. Omdat er in deze zaak nog conservatoir beslag ligt op gelden van verdachte en zijn ex-echtgenote en er vooralsnog geen ontnemingsvordering is ingediend, acht de rechtbank de bijkomende straf van verbeurdverklaring in dit geval passend. De rechtbank acht een geldboete daarnaast niet (meer) aan de orde. De rechtbank heeft daarbij veel gewicht toegekend aan het tijdsverloop in deze zaak en ook de huidige persoonlijke omstandigheden van de verdachte en zijn ex-echtgenote in aanmerking genomen, zoals daarvan gebleken is ter zitting. De rechtbank zal de bijkomende straf hierna onder 9 formuleren.

9.De bijkomende straf

De rechtbank constateert dat er in 2010 een machtiging is gegeven tot het leggen van conservatoir beslag onder de verdachte en zijn echtgenote tot een bedrag van € 1.000.000,-. Op een aantal goederen is vervolgens conservatoir beslag gelegd (pagina 1535 tot en met 1537 van het procesdossier). Dit betreft: de woning aan de [adres] te Landgraaf, de woning aan de [adres] te Landgraaf, een BMW met Duits kenteken, een bankrekening te Bosnië en de overwaarde uit de verkoop van het pand aan de [adres] te Lanaken (België).

Desgevraagd heeft de officier van justitie ter zitting een geactualiseerde beslaglijst overgelegd met daarop goederen waarop volgens de Landelijke Beslag Autoriteit nog conservatoir beslag ligt. Volgens deze lijst ligt er thans nog conservatoir beslag op:

pand en ondergrond [adres] te Landgraaf (volgnummer 2, onroerend registergoed) tegen een taxatiewaarde van € 695.000,-

1.00 STK personenauto [kenteken] ad € 15.242,- (volgnummer 8, Auto’s)

NBU B ad taxatiewaarde ad € 134.000,- (volgnummer 10, vorderingen)

Ter aanvulling hierop heeft zij e-mailcorrespondentie overgelegd, waaruit volgt dat het pand aan de [adres] te Landgraaf onderhands is verkocht. De overwaarde van dit pand rust in depot bij de notaris, in afwachting van de uitkomst van onderhavige strafzaak. De auto, gekentekend [kenteken] , is eveneens verkocht. De geldelijke waarde van deze personenauto is opgenomen op de beslaglijst.

Uit heersende jurisprudentie van de Hoge Raad volgt dat conservatoir beslag niet aan verbeurdverklaring in de weg staat (ECLI:NL:HR:2015:3689). Nu de rechtbank het - zoals hiervoor reeds overwogen - passend acht dat aan de verdachte deze bijkomende straf zal worden opgelegd, zal zij ter zake van de goederen a, b en c toetsen of deze verbeurd kunnen worden verklaard.

Ad a. Uit de door de officier van justitie overgelegde stukken van de Landelijke Beslag Autoriteit volgt dat tijdens het conservatoir beslag het pand aan de [adres] te Landgraaf is verkocht en dat de overwaarde van € 79.662,30 in depot wordt gehouden bij een notaris. Nu de aankoop en verfraaiing van deze woning (blijkens grote aantallen contante stortingen op de rekening waarmee de hypotheek werd voldaan en een groot aantal facturen ter zake van contante betalingen om de woning te verfraaien van in totaal circa € 38.000,-, zoals opgenomen in het procesdossier) mede is gefinancierd met de bewezenverklaarde bedragen in de tenlastelegging, is de rechtbank van oordeel dat deze post voor verbeurdverklaring in aanmerking komt.

Ad b. Nu de rechtbank geen verband kan vaststellen tussen de bewezenverklaarde bedragen in de tenlastelegging en het conservatoir beslag op de personenauto met kenteken [kenteken] , komt dit goed niet voor verbeurdverklaring in aanmerking. Ten aanzien van dit voorwerp zal de rechtbank geen beslissing nemen.

Ad c. De omvang en benaming van deze post in samenhang met de stukken in het dossier, brengt de rechtbank tot de conclusie dat deze post ziet op de overwaarde na verkoop van de woning aan de [adres] te België. Dit bedrag is in België in beslag genomen en overgenomen van de Belgische autoriteiten.^[101]Nu de aankoop en verfraaiing van deze woning (blijkens een groot aantal facturen ter zake van contante betalingen om de woning te verfraaien, zoals opgenomen in het procesdossier) mede is gefinancierd met de bewezenverklaarde bedragen in de tenlastelegging, is de rechtbank van oordeel dat deze post voor verbeurdverklaring in aanmerking komt.

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank de voorwerpen onder a. en c. verbeurd verklaren. Genoemde voorwerpen zijn vatbaar voor verbeurdverklaring, aangezien het voorwerpen betreft, met betrekking tot welke het feit 1 primair is begaan of die geheel of grotendeels door middel van dit strafbare feit zijn verkregen. Voor zover de rechtbank bekend, komen deze bedragen verdachte voor de helft toe en komt de andere helft toe aan medeverdachte [medeverdachte 2] . De rechtbank zal ook in de strafzaak van [medeverdachte 2] de verbeurdverklaring van deze gelden uitspreken.

10.De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 14a, 14b, 14c, 33, 33a, 47, 57, 63, 225, 420bis en 420ter van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

11.De beslissing

De rechtbank:

Partieel nietige dagvaarding

- verklaart de dagvaarding nietig met betrekking tot het ten laste gelegde feit 4;

Ontvankelijkheid officier van justitie

- verklaart de officier van justitie niet-ontvankelijk in de vervolging van verdachte ten aanzien van het onder feit 1 meer subsidiair ten laste gelegde voor de periode 14 december 2001 tot en met 2 juli 2009;

Vrijspraak

- spreekt de verdachte vrij van de onder 3, 5, 6, 7, 8 en 9 ten laste gelegde feiten;

Bewezenverklaring

verklaart het onder 1 primair en 2 ten laste gelegde bewezen zoals hierboven onder
spreekt de verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

verklaart dat het bewezenverklaarde de strafbare feiten oplevert zoals hierboven onder
verklaart de verdachte strafbaar;

Straf

veroordeelt de verdachte voor de feiten 1 primair en 2 tot
beveelt dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van deze gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;
bepaalt dat het voorwaardelijke gedeelte van de straf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, omdat de veroordeelde voor het einde van een proeftijd van 2 jaren zich aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt;

- verklaart verbeurd de volgende voorwerpen (die staan vermeld op het aan dit vonnis gehechte Beslagoverzicht) waarop conservatoir beslag rust:

het bedrag dat thans nog resteert (na verkoop) van het pand en ondergrond [adres] te Landgraaf (volgnummer 2, onroerend registergoed);
NBU B (volgnummer 10, vorderingen, waarde € 134.000,-).

Dit vonnis is gewezen door mr. D. Osmić, voorzitter, mr. C. Wapenaar en

mr. M.E.M.W. Nuijts, rechters, in tegenwoordigheid van mr. I.K. Bakker, griffier, en uitgesproken ter openbare zitting van 2 juli 2021.

Buiten staat

mr. D. Osmić en mr. C Wapenaar zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

BIJLAGE I: De tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat

hij, verdachte, in of omstreeks de periode van 14 december 2001 tot en met 8

november 2011 in de gemeente Landgraaf, in elk geval in het arrondissement

Maastricht en/of elders in Nederland en/of in België en/of in de

Bondsrepubliek Duitsland en/of in Luxemburg en/of in Bosnië-Herzegovina,

tezamen en in vereniging met anderen of een ander, althans alleen, van het

plegen van witwassen, te weten het meermalen (telkens) opzettelijk verwerven

en/of voorhanden hebben en/of overdragen en/of omzetten en/of gebruik maken

van geld een gewoonte heeft gemaakt, immers heeft/hebben hij, verdachte en/of

een of meer van zijn, verdachtes, mededader(s)

-op of omstreeks 18 januari 2002 een bedrag van 120.000 Euro van een of meer

rekeningen in het dossiernr. [nummer 5] van [bedrijf 4]

overgeboekt/doen overboeken naar rekeningen in het dossier [nummer 3] van [bedrijf 5]

en/of

-op of omstreeks 18 januari 2002 een bedrag van 117.000 Euro van een of meer

rekeningen in het dossier [nummer 3] van [bedrijf 5] overgeboekt/doen overboeken

naar rekeningen in het dossier [nummer 4] van [bedrijf 6]

en/of

-op of omstreeks 8 maart 2002 een bedrag van 63.500 Euro contant gestort/doen

storten op rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

en/of

-op of omstreeks 5 juni 2002 een bedrag van 100.000 Euro opgenomen/doen

opnemen van een of meer rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

en/of

-op of omstreeks 16 september 2002 een bedrag van 35.100 Euro contant

gestort/doen storten op een of meer rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name

van [bedrijf 8]

en/of

-op of omstreeks 16 september 2002 een bedrag van 206.430 Zwitserse Franken

met een tegenwaarde van 140.873 Euro gestort/doen storten op een of meer

rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

en/of

-op of omstreeks 26 mei 2004 een bedrag van 150.000 Euro van een of meer

rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

overgeboekt/doen overboeken naar rekeningnr. [rekeningnummer] van de SNS-bank

onder vermelding van loan-agreement [bedrijf 10]

en/of

-op of omstreeks 31 augustus 2004 een bedrag van 90.354 Euro opgenomen/doen

opnemen van een of meer rekeningen in het dossier [nummer 2] ten name van [bedrijf 8]

en/of

-op of omstreeks 19 juli 2007 een bedrag van 64.313 Euro opgenomen/doen

opnemen van een of meer rekeningen in het dossier [nummer 5] ten name van [bedrijf 4]

en/of

-op of omstreeks 19 januari 2006 een bedrag van 45.439 Euro overgeboekt/doen

overboeken van rekeningnr. [rekeningnummer] ten name van [bedrijf 10]

van de Dresdner Bank te Kleve naar een rekeningnr. ten name van

[bedrijf 9] ten behoeve van de aankoop van een auto

en/of

-in of omstreeks de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011,

meerdere malen (telkens) een bedrag aan geld, tot een totaalbedrag van

ongeveer van ongeveer 582.021,04 Euro contant gestort/doen storten op een of

meer SNS-rekening(en) en op bankrekening in België op zijn, verdachtes, naam

dan wel van zijn, verdachtes, mededader(s) en/of op naam van een of meer van

zijn, verdachtes, bedrijven

en/of

-in of omstreeks de periode van 1 januari 2002 tot en met 30 maart 2011 een

bedrag van ongeveer 454.489,92 Euro voorhanden gehad en/of uitgegeven,

bestaande voormeld bedrag uit:

1. geschatte uitgaven van vakanties/attracties/evenementen 16.250 Euro en/of

2. kosten voor levensonderhoud volgens NIBUD-berekening 129.750,07 Euro en/of

3. aangetroffen bonnen en facturen tot een bedrag van 188.893,85 Euro en/of

4. investeringen in Bosnië, in totaal, ten bedrage van 120.000 Euro, ter

fine van het verkrijgen van -onder andere- casinorechten

en/of

-in of omstreeks de periode van 27 oktober 2009 tot 4 november 2009 een

drietal bedragen van respectievelijk 34.000 Euro, 36.000 Euro, en 30.000

Euro, in totaal 100.000 Euro, overgedragen/overgeboekt/doen overboeken van een

rekening van de [bedrijf 12] in Hongkong ter

terugbetaling van een lening verkregen van [persoon 2] in verband met de

aankoop van een pand in België aan de [adres] te Lanaken,

terwijl hij, verdachte en/of zijn, verdachtes, mededader(s) (telkens)

wist(en), althans (telkens) redelijkerwijs moest(en) vermoeden dat

bovenomschreven geld - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig

misdrijf;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of

zou kunnen leiden, dat:

hij, verdachte, in of omstreeks de periode van 14 december 2001 tot en met 8

november 2011, in de gemeente Landgraaf, in elk geval in het arrondissement

Maastricht en/of elders in Nederland en/of in België en/of in de

Bondsrepubliek Duitsland en/of in Luxemburg en/of in Bosnië-Herzegovina,

tezamen en in vereniging met anderen of een ander, althans alleen, meermalen,

althans eenmaal (telkens) het hierboven onder 1. primair genoemde geld op de

hierboven onder 1. primair genoemde tijdstippen heeft verworven en/of

voorhanden heeft gehad en/of heeft overgedragen en/of heeft omgezet en/of

daarvan gebruik heeft gemaakt, terwijl hij, verdachte en/of zijn, verdachtes,

mededader(s) (telkens) wist(en) dat bovenomschreven geld (telkens) -

onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig misdrijf;

meer subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling

mocht of zou kunnen leiden, dat: