Uitspraak
beslissing
RECHTBANK LIMBURG
Zittingsplaats Roermond
Wrakingskamer
Zaaknummer: C/03/275276 / HA RK 20-54
Beslissing van de meervoudige kamer belast met de behandeling van wrakingszaken
op het verzoek van
[verzoeker],
wonend te [woonplaats] ,
hierna: verzoeker,
advocaat mr. A.W.A.P. Doesburg, voor hem mr. E.M.J. Thomas, te Breda,
dat strekt tot wraking van de leden van de meervoudige strafkamer van deze rechtbank, te weten mr. A.K. Kleine (voorzitter), mr. M.J.A.G. van Baal en mr. L. Feuth, hierna: de rechters.
1.De procedure
Het verzoek is gedaan op de terechtzitting van 17 februari 2020, waarop de rechters de zaak van verzoeker met parketnummer 03/659256-17 ( [verzoeker] ) hebben behandeld, alsmede de zaken tegen diens medeverdachten, met de parketnummers 03/659255-17 ( [medeverdachte] ), 03/659257-17 ( [medeverdachte] ), 03/659258-17 ( [medeverdachte] ), 03/659259-17 ( [medeverdachte] ) en 03/659260-17 ( [medeverdachte] ). Op deze terechtzitting zijn tevens wrakingsverzoeken ingediend namens twee van de voornoemde medeverdachten.
De rechters hebben niet in het verzoek berust. De wrakingskamer heeft op 1 april 2020 hun schriftelijke reactie op het verzoek tot wraking ontvangen.
Omdat niet alle verzoekers akkoord gingen met een schriftelijke afdoening is een mondelinge behandeling gepland.
Vanwege de uitbraak van het Covid19-virus en de daaruit voortvloeiende beperkingen voor het houden van mondelinge behandelingen, is het verzoek behandeld op 21 juli 2020.
Verzoeker [verzoeker] en zijn raadsman, mr. Doesburg zijn niet verschenen. Voor mr. Doesburg is wel verschenen mr. Thomas. Tevens zijn de rechters en de officier van justitie mr. drs. J.R van den Bold verschenen.
Omdat de drie verzoeken tot wraking gelijktijdig zijn behandeld op 21 juli 2020, zijn voorts verschenen:
- verzoeker [medeverdachte] met zijn raadsman mr. Poppelaars en de tolk [naam tolk] .
- mr. Koppen als raadsman van [medeverdachte] . [medeverdachte] is niet verschenen.
2.De gronden van het verzoek
Namens verzoeker [verzoeker] is - kort samengevat - aangevoerd dat sprake is van strijd met artikel 6 EVRM en van een serie van hoogst onbegrijpelijke en ongemotiveerde beslissingen die tezamen en ook ieder voor zich, voldoende grond voor wraking zijn. Daarbij heeft de raadsman gewezen op het stelselmatig afwijzen van verzoeken, bijvoorbeeld om getuigen te horen en nader onderzoek te laten doen, alsmede op het niet voegen van stukken in het dossier. De rechters hebben hierdoor de schijn van vooringenomenheid gewekt.
3.Het standpunt van de rechters
De rechters stellen zich op het standpunt dat de verzoeken tot wraking niet gegrond zijn. Zij hebben aangevoerd dat de beslissing tot toewijzen van de wijziging van de tenlastelegging, de beslissing om het dossier ‘ [naam] ’ niet te voegen en het afwijzen van diverse onderzoekwensen allemaal procesbeslissingen zijn. Uit deze procesbeslissingen kan niet worden afgeleid dat sprake is van een zwaarwegende aanwijzing van een objectief of subjectief gerechtvaardigde schijn van vooringenomenheid, dan wel dat de bij verzoekers bestaande vrees daarvoor objectief gerechtvaardigd is.
4.Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie verwijst naar de uitspraak van de Hoge Raad, bekend onder ECLI:NL:HR:2018:1413. Hierin heeft de Hoge Raad het toetsingskader ten aanzien van procesbeslissingen uiteengezet, met als conclusie dat een wraking geen verkapt rechtsmiddel mag zijn tegen dergelijke beslissingen, ook niet als deze niet of nauwelijks zijn gemotiveerd.
5.De beoordeling
De wrakingskamer beoordeelt of sprake is van feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Uitgangspunt daarbij is dat een rechter uit hoofde van zijn aanstelling wordt vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die een zwaarwegende aanwijzing vormen dat een rechter ten opzichte van een procespartij vooringenomen is, althans dat de bij die partij daarvoor bestaande vrees objectief gerechtvaardigd is. Het subjectieve standpunt van een verzoeker daarover is belangrijk, maar niet doorslaggevend; de vrees voor partijdigheid moet objectief gerechtvaardigd zijn.
De vraag of sprake is van rechterlijke partijdigheid moet worden beantwoord aan de hand van twee criteria: het subjectieve en het objectieve criterium Bij het subjectieve criterium gaat het om de vraag of sprake is van een gebleken persoonlijke overtuiging en/of zodanig gedrag van de rechter, dat door een verzoeker de conclusie moet worden getrokken dat deze rechter partijdig is. Bij het objectieve criterium gaat het om de vraag of sprake is van een bij een verzoeker bestaande, objectief gerechtvaardigde vrees dat de onpartijdigheid bij een rechter ontbreekt, waarbij ook de schijn van partijdigheid van belang is.
In het verzoek heeft verzoeker geen feiten of omstandigheden gesteld, waaruit kan worden afgeleid dat er sprake is van subjectieve partijdigheid. De wrakingskamer zal dan ook enkel beoordelen of er sprake geweest zou kunnen zijn van objectief gerechtvaardigde vrees voor partijdigheid.
De wrakingskamer is van oordeel dat uit hetgeen verzoeker heeft aangevoerd niet kan worden afgeleid dat sprake geweest zou kunnen zijn van objectief gerechtvaardigde vrees voor partijdigheid. Zij overweegt hiertoe als volgt.
De aangevoerde wrakingsgronden kunnen niet anders worden opgevat dan als gericht tegen procesbeslissingen. De officier van justitie heeft er terecht op gewezen dat volgens de Hoge Raad onwelgevallige procesbeslissingen geen grond voor wraking kunnen vormen. Ook niet als deze beslissingen niet, nauwelijks, of wellicht zelfs onjuist zijn gemotiveerd. Dit is alleen anders indien de motivering van de procesbeslissingen in het licht van alle omstandigheden van het geval en naar objectieve maatstaven gemeten - bijvoorbeeld door de in de motivering gebezigde bewoordingen - niet anders kan worden verstaan dan als blijk van vooringenomenheid van de rechters die haar hebben genomen. Van een dergelijke zwaarwegende aanwijzing die er toe leidt dat er bij de leden van meervoudige strafkamer een vooringenomenheid jegens verzoeker voortvloeit, is niet gebleken.
Verzoekers raadsman heeft tijdens de mondelinge behandeling van het wrakingsverzoek nog uitvoerig stilgestaan bij zijn bejegening door de rechtbank tijdens de twee dagen van de inhoudelijke behandeling, die hij als bijzonder onplezierig heeft ervaren. Voor zover de raadsman betoogt dat dit een van de omstandigheden is die – samen met het aantal onwelgevallige beslissingen en de ontbrekende motivering daarvan – maakt dat wel van objectief gerechtvaardigde vrees voor partijdigheid sprake is overweegt de wrakingskamer nog het volgende. Die ervaring van de raadsman is een persoonlijke beleving waaraan de wrakingskamer niets af kan of wil doen. De vraag of die persoonlijke ervaring objectief gerechtvaardigd is hoeft de wrakingskamer echter niet te beantwoorden. Immers, zelfs als de raadsman objectief gerechtvaardigd het gevoel heeft dat hij niet correct is bejegend is daarmee nog niets gezegd over eventuele vooringenomenheid van de rechtbank richting verzoeker. Het is immers niet de raadsman die terecht staat maar verzoeker, enkel over laatstgenoemde moet de rechtbank oordelen. Verzoeker heeft niet aangevoerd dat hij niet correct zou zijn bejegend door de rechtbank. Voor zover de raadsman zich op dit punt vereenzelvigd met verzoeker is dat een kwestie die geheel voor rekening van de raadsman moet blijven.
6.De beslissing
De wrakingskamer
- wijst het verzoek tot wraking af.
Deze beschikking is gegeven door mr. R.A.J. van Leeuwen, voorzitter, mr. C.M.J. van den Acker en mr. J.M.E. Kessels, leden, bijgestaan door
mr. M.J.W.D. Janssen als griffier en in het openbaar uitgesproken op 31 juli 2020. [1]