ECLI:NL:RBLIM:2016:6924

• Datum uitspraak: 9 augustus 2016
• Publicatiedatum: 9 augustus 2016
• Zaaknummer: 03/721512-15
• Instantie: Rechtbank Limburg
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: M.C.A.E. van Binnebeke; M.B. Bax; G.P.C. Dijkshoorn-Sleebe
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Onvoorwaardelijke gevangenisstraffen wegens uitkeringsfraude, afdreiging, oplichting en witwassen met niet-ontvankelijk verklaring van de officier van justitie wegens verjaring

Op 9 augustus 2016 heeft de Rechtbank Limburg in Maastricht uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die samen met zijn echtgenote betrokken was bij een reeks van strafbare feiten, waaronder afdreiging, oplichting, uitkeringsfraude en witwassen. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte en zijn echtgenote verschillende slachtoffers hebben bewogen tot het overmaken van grote geldbedragen door middel van bedreiging en misleiding. De verdachte heeft onder andere een slachtoffer gedwongen om in totaal € 251.396,00 over te maken door te dreigen met de openbaarmaking van een geheim. Daarnaast heeft de rechtbank geoordeeld dat de officier van justitie niet-ontvankelijk is in de vervolging van een feit wegens verjaring. De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes jaren en zes maanden, waarbij de tijd in voorarrest in mindering wordt gebracht. Tevens zijn er schadevergoedingen toegewezen aan de benadeelde partijen, waaronder een bedrag van € 249.896,00 aan het slachtoffer van de afdreiging en € 35.535,00 aan een ander slachtoffer van oplichting. De rechtbank heeft de verdachte ook veroordeeld tot betaling van schadevergoeding aan de Gemeente Schinnen voor onterecht verstrekte bijstandsvoorzieningen, ter hoogte van € 114.023,72. De rechtbank heeft de verdachte als volledig toerekeningsvatbaar beschouwd, ondanks de vastgestelde antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Uitspraak

RECHTBANK LIMBURG

Zittingsplaats Maastricht

Strafrecht

Parketnummer: 03/721512-15

Tegenspraak

Vonnis van de meervoudige kamer d.d. 9 augustus 2016

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] ,

wonende te [adresgegevens verdachte] ,

thans gedetineerd in de PI Limburg Zuid - De Geerhorst te Sittard.

De verdachte wordt bijgestaan door mr. B. Jegers, advocaat, kantoorhoudende te Heerlen.

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 26 juli 2016. De verdachte en zijn raadsman zijn verschenen. De officier van justitie en de verdediging hebben hun standpunten kenbaar gemaakt.

2. De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er –na wijziging –, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat de verdachte:

Feit 1 primair en subsidiair : samen met zijn echtgenote [slachtoffer 1] heeft gedwongen tot de afgifte van in totaal € 251.396,00 door hem te bedreigen met de openbaring van een geheim dan wel [slachtoffer 1] heeft gedwongen om die geldsom over te maken door hem te bedreigen met een andere feitelijkheid;

Feit 2 : samen met zijn echtgenote heeft geprobeerd om [slachtoffer 1] te dwingen tot de afgifte van geld door hem te bedreigen met smaad of de openbaring van een geheim;

Feit 3 primair en subsidiair : samen met zijn echtgenote [slachtoffer 2] heeft opgelicht dan wel geld van die [slachtoffer 2] heeft verduisterd;

Feit 4 : samen met zijn echtgenote [slachtoffer 3] heeft opgelicht;

Feit 5 primair en subsidiair : samen met zijn echtgenote een geldbedrag van € 74.364,96 heeft verduisterd van de rekening van hun beider zoon dan wel dit geldbedrag van de rekening van hun zoon heeft gestolen;

Feit 6 primair en subsidiair : samen met zijn echtgenote rechtmatigheidsformulieren in het kader van de Wet Werk en Bijstand valselijk heeft ingevuld dan wel opzettelijk heeft nagelaten om gegevens te verstrekken die van belang waren voor de vaststelling van verdachtes of eens anders recht op een uitkering in het kader van genoemde wet;

Feit 7 primair : samen met zijn echtgenote [slachtoffer 4] heeft gedwongen tot de afgifte van in totaal € 61.554,96 door hem te bedreigen met feitelijkheden;

Feit 7 subsidiair : samen met zijn echtgenote € 61.554,96 heeft verduisterd van [slachtoffer 4] ;

Feit 7 meer subsidiair : samen met zijn echtgenote € 61.554,96 heeft witgewassen;

Feit 8 primair : samen met zijn echtgenote valsheid in geschrift heeft gepleegd door loten te verkopen terwijl daarvoor geen vergunning was afgegeven;

Feit 8 subsidiair : samen met zijn echtgenote loten heeft laten drukken om deze loten als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te laten gebruiken;

Feit 8 meer subsidiair : samen met zijn echtgenote [slachtoffer 5] , [slachtoffer 6] , [slachtoffer 7] en [slachtoffer 8] heeft opgelicht.

3. De voorvragen

De ontvankelijkheid van de officier van justitie

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat het misdrijf verduistering, zoals ten laste gelegd onder feit 5 primair, is verjaard.

De rechtbank overweegt dat in artikel 70 van het Wetboek van Strafrecht is bepaald dat het recht tot strafvervolging vervalt in zes jaren voor de misdrijven waarop geldboete, hechtenis of gevangenisstraf van niet meer dan drie jaren is gesteld. Ten tijde van het onder feit 5 primair tenlastegelegde plegen van het misdrijf verduistering was de maximumstraf voor verduistering op drie jaren gesteld, waardoor voornoemde verjaringstermijn van zes jaren van toepassing is. De termijn van verjaring vangt blijkens artikel 71 van het Wetboek van Strafvordering aan op de dag na die waarop het feit is gepleegd. Dit betekent dat de onder feit 5 primair tenlastegelegde verduistering op 17 juli 2014 zou verjaren; de tenlastegelegde pleegperiode loopt namelijk van 1 januari 2005 tot en met 16 juli 2008

Elke daad van vervolging stuit verjaring, waarna een nieuwe verjaringstermijn van - in dit geval zes jaar - aanvangt. Zo’n daad van vervolging heeft hier echter pas plaatsgevonden op 3 november 2015, toen verdachte is aangehouden. Van eerdere vervolgingsdaden die stuiting van de verjaring met zich zouden brengen, is de rechtbank niet gebleken en deze zijn ook niet door het openbaar ministerie aangevoerd.

Daarom moet worden geconcludeerd dat de onder feit 5 primair tenlastegelegde verduistering sinds 17 juli 2014 is verjaard. Daarmee is het openbaar ministerie niet-ontvankelijk in de vervolging met betrekking tot dit feit.

4. De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft ten aanzien van de afzonderlijke feiten de volgende standpunten ingenomen.

De onder feit 1 primair tenlastegelegde afdreiging acht de officier van justitie bewezen op grond van de aangifte van [slachtoffer 1] en de verklaring die de aangever bij de rechter-commissaris heeft afgelegd. Voorts blijkt uit de bankafschriften dat de aangever vele malen grote geldbedragen aan de verdachte en zijn medeverdachte (hierna te noemen: de verdachten) heeft overgemaakt.

Ook de onder feit 2 tenlastegelegde poging tot afdreiging acht de officier van justitie bewezen op grond van voornoemde aangifte van [slachtoffer 1] en diens verklaring bij de rechter-commissaris. De aangever heeft de e-mailberichten en de sms-berichten afkomstig van de verdachten overgelegd. Hieruit blijkt met welke feitelijkheden door de verdachten is gedreigd.

De oplichting van [slachtoffer 2] acht de officier van justitie niet bewezen, nu uit het verhoor van [slachtoffer 2] bij de rechter-commissaris blijkt dat er bij het aangaan van de lening niet is gesproken over de reden van die lening. Er is dus voorafgaand aan het lenen van het geld geen sprake geweest van misleiding van [slachtoffer 2] om de lening te verkrijgen. Dat de verdachten later niet meer voldeden aan de betalingstermijnen, kan niet als oplichting worden gekwalificeerd.

De officier van justitie acht wel bewezen dat de verdachten [slachtoffer 3] hebben opgelicht. Hij is bewogen tot een geldlening door een samenweefsel van allerlei verdichtsels over een op te zetten stichting ten behoeve van minder valide mensen. De officier van justitie baseert zich daarbij op de aangifte van [slachtoffer 3] , de verklaring van de aangever bij de rechter-commissaris en de door de belastingdienst vergaarde gegevens, waaruit blijkt dat [slachtoffer 3]

€ 35.535,00 heeft overgeboekt naar de verdachten. Niet bewezen acht de officier van justitie dat de aangever ook nog een bedrag contant aan de verdachten heeft overhandigd, aangezien deze stelling van de aangever door geen ander bewijsmiddel wordt gestaafd. De officier van justitie heeft voorts gewezen op de gelijke modus operandi ten aanzien van [slachtoffer 3] en de andere slachtoffers van de verdachten.

Ook bewezen acht de officier van justitie het verduisteren van geld van de rekening van de zoon van de verdachten. Hij baseert zich daarbij op de aangifte van [slachtoffer 9] en het proces-verbaal dat is opgemaakt naar aanleiding van een analyse van de bankrekening van [slachtoffer 9] . Dit is blijkens de bankafschriften gebeurd in de periode van 14 juni 2006 tot en met 16 juli 2008. De verdachte was gemachtigd tot het beheer van de rekening van de destijds minderjarige zoon. De officier van justitie acht bewezen dat een bedrag van € 39.562,00 verduisterd is.

De onder feit 6 primair tenlastegelegde uitkeringsfraude acht de officier van justitie bewezen op basis van het onderzoek door de sociale recherche en de verklaring van de verdachte hieromtrent.

De officier van justitie heeft zich ten aanzien van het tenlastegelegde onder feit 7 op het standpunt gesteld dat hij primair bewezen acht dat wijlen [slachtoffer 4] gedwongen is om geld aan de verdachten over te maken. Hij grondt de bewezenverklaring op de verklaringen die de zoon van [slachtoffer 4] bij de politie en de rechter-commissaris heeft afgelegd en de bankafschriften waaruit blijkt dat wijlen [slachtoffer 4] in totaal € 61.554,96 aan de verdachten heeft overgemaakt. Ook hier is er sprake van eenzelfde modus operandi als ten aanzien van de andere slachtoffers, hetgeen de officier van justitie als ketenbewijs ten laste van de verdachte beschouwt.

Subsidiair heeft de officier van justitie aangevoerd dat er in ieder geval sprake is van witwassen van € 61.554,96, zoals onder meer subsidiair ten laste is gelegd. Dit bedrag is immers in ieder geval afkomstig uit uitkeringsfraude.

De officier van justitie heeft ten aanzien van feit 8 vrijspraak gevorderd voor het primair tenlastegelegde. Het ontbreken van een vergunning maakt immers nog niet dat de loten vals zijn. Wel bewezen acht de officier van justitie dat de verdachten de loten hebben gebruikt als waren zij echt, terwijl er helemaal geen loterij was.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank waar het een bewezenverklaring van de feiten 2 en 6 betreft.

Voor de overige feiten heeft de raadsman vrijspraak bepleit.

Zo ontbreekt ten aanzien van feit 1 het bewijs dat [slachtoffer 1] tot de betalingen is gedwongen. De aangifte en het feit dat er een groot geldbedrag is overgemaakt is onvoldoende om dwang te bewijzen. Uit de e-mailberichten die op de tenlastegelegde periode zien, blijkt geen bedreiging.

Feit 3 primair betreft een civielrechtelijke geschil aldus de raadsman. Er is een overeenkomst van geldlening opgesteld en tot aan de aanhouding heeft verdachte voldaan aan de termijnbetalingen.

Subsidiair heeft de raadsman aangevoerd dat het zich voordoen als een bonafide geldlener onvoldoende is om te komen tot de kwalificatie oplichting blijkens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad. Ook blijkt uit de jurisprudentie dat een enkele leugen onvoldoende is. Er moet sprake zijn van een samenweefsel van verdichtsels en dat is hier niet aan de orde.

Ook van de subsidiair tenlastegelegde verduistering is geen sprake, nu de verdachten de voorwaarden uit de overeenkomst van geldlening naleefden.

Ook voor feit 4 heeft de raadsman vrijspraak bepleit.

Niet is komen vast te staan dat er geld is geleend op basis van een listige kunstgreep dan wel een samenweefsel van verdichtsels. Er is betaald voor seks met de medeverdachte [medeverdachte] en er was sprake van een lening. [slachtoffer 3] verklaart zelf bij rechter-commissaris dat er geen nadere afspraken waren gemaakt over de terugbetaling. Daarmee heeft hij zelf onvoldoende onderzoek gedaan om enige onwaarheid te onderkennen en zich niet te laten bedriegen.
Subsidiair heeft de raadsman aangevoerd dat een enkele leugen onvoldoende is om aan te nemen dat er sprake was van een samenweefsel van verdichtsels.

Feit 5 primair is volgens de raadsman verjaard, welk verweer in het voorgaande onder 3 reeds is besproken. Met betrekking tot de subsidiair tenlastegelegde diefstal van de rekening van de zoon heeft de raadsman bepleit dat er geen sprake was van wederrechtelijke toe-eigening. Het is namelijk binnen het gezin [verdachte] altijd gebruikelijk geweest dat het inkomen van alle gezinsleden op één hoop werd gegooid. De zoon is echter nooit iets tekort gekomen. Dat de zoon het niet eens was met deze huishoudelijke regel is eerder nooit gebleken. Illustratief hiervoor is het gegeven dat de zoon, na het bereiken van de volwassen leeftijd van 18 jaren, niet zijn eigen geld is gaan beheren maar dit nog steeds aan zijn vader overliet. Hieruit kan instemming van de zoon worden afgeleid, waardoor de wederrechtelijkheid aan het handelen van de verdachte ontbreekt.

De raadsman heeft vrijspraak bepleit van het onder feit 7 primair, subsidiair en meer subsidiair tenlastegelegde omdat alleen de verklaring van de zoon van [slachtoffer 4] tot bewijs van enig feit kan dienen en daarmee is niet voldaan aan het wettelijke bewijsminimum om tot een veroordeling van welk feit dan ook te komen.

Ook van het tenlastegelegde onder feit 8 primair dient de verdachte te worden vrijgesproken, omdat het enkele gegeven dat de loterij amateuristisch is opgezet en er geen vergunning was verleend, niet maakt dat het gebruik van loten per definitie valsheid in geschrifte oplevert.

Aangezien de intentie van de verdachte is geweest om de loterij werkelijk doorgang te laten vinden, dient eveneens vrijgesproken te worden van het subsidiair tenlastegelegd. Om diezelfde reden kan niet bewezen worden dat er sprake was van het oogmerk om zich wederrechtelijk te bevoordelen, reden waarom hij ook van de meer subsidiair tenlastegelegde oplichting moet worden vrijgesproken.

4.3

Het oordeel van de rechtbank ^[1]

Inleiding

Door de Belastingdienst is een onderzoek ingesteld naar verdachte en zijn echtgenote [medeverdachte] . Uit dit belastingonderzoek is gebleken dat verdachte en [medeverdachte] veertien lopende rekeningen op hun naam of op naam van hun kinderen hadden staan. Tevens is gebleken dat er door verschillende privépersonen grote geldbedragen op die rekeningen zijn gestort.

Door de belastingdienst werd vervolgens een zogeheten derdenonderzoek naar de privépersonen ingesteld. Uiteindelijk hebben deze privépersonen aangifte gedaan van chantage dan wel oplichting tegen de verdachte en zijn echtgenote.

Ook is er nader onderzoek ingesteld naar de overige inkomsten van de verdachte door de sociale recherche en de politie. Hieruit rezen aanvullende verdenkingen van uitkeringsfraude, verduistering of diefstal van geld van de rekening van zoon [slachtoffer 9] en het verkopen van loten, terwijl er helemaal geen loterij was.

Voornoemde verdenkingen hebben hun weerslag op de tenlastelegging gevonden. De rechtbank zal de verdenkingen hierna per feit bespreken.

De rechtbank heeft vastgesteld op basis van de uitdraaien SKDB dat verdachte en [medeverdachte] gedurende de in de tenlastelegging genoemde periode woonden op de [straatnaam] in Oirsbeek in de gemeente Schinnen. ^[2]

Feit 1

Uit de bankafschriften van [slachtoffer 1] blijkt dat hij tussen 2 april 2015 en 19 augustus 2015 28 keer geld heeft overgemaakt op rekeningen van de verdachte en [medeverdachte] of rekeningen waartoe zij gerechtigd waren. In totaal gaat het om € 251.396,00. ^[3]

Uit de verklaringen van [slachtoffer 1] ^[4] en van de verdachte ^[5] blijkt dat zij elkaar hebben leren kennen via een seksadvertentie, waarop [slachtoffer 1] begin maart 2015 heeft gereageerd.

Algemene overwegingen

De rechtbank zal allereerst een aantal algemene overwegingen formuleren over het contact tussen [slachtoffer 1] en de verdachte en het overgeboekte geldbedrag van € 251.396,00.

De rechtbank overweegt dat het onaannemelijk is dat een persoon een dergelijk hoog geldbedrag aan vreemden zou willen schenken of lenen zonder dat hierover afspraken vastgelegd zijn.

Voorts overweegt de rechtbank dat een persoon in een monogame relatie zichzelf reeds in een kwetsbare positie brengt door überhaupt op een seksadvertentie te reageren. Vanaf dat moment zou die persoon dus al chantabel kunnen zijn.

Ten slotte overweegt de rechtbank dat foto’s of filmpjes van seksuele handelingen tussen personen, die ongevraagd en ongemerkt voor (een van de) bij die seksuele handelingen betrokken personen zijn genomen, op zichzelf staand een sterk pressiemiddel kunnen vormen.

Overige bewijsmiddelen

[slachtoffer 1] heeft op 24 september klacht gedaan tegen verdachte en [medeverdachte] .

Hij verklaart in zijn aangifte dat hij begin maart 2015 een advertentie op Marktplaats.nl vond. Een vrouw zocht contact met een man. Daarop heeft aangever een e-mail gestuurd en heeft een e-mail terug ontvangen met een telefoonnummer. Dit nummer kon hij bellen om een afspraak te maken. Ook stond hierin dat hij € 3.000,00 moest overmaken naar een rekeningnummer van de Rabobank.

Alle gegevens heeft hij naderhand gewist. Tussen het versturen van de eerste e-mail en het maken van de afspraak zat een maand. De afspraak was dat er seksuele handelingen zouden worden verricht. Aangever zou afgetrokken worden en geschoren worden. Hij is er eind maart naartoe gegaan. Het was aan de [straatnaam] te Oirsbeek. Zowel [medeverdachte] als de heer [verdachte] waren aanwezig. Ze zijn eerst met zijn drieën in de woonkamer geweest en later op de slaapkamer. Daar was [verdachte] ook bij.

Op de slaapkamer heeft zij ( [medeverdachte] ) de kleren van aangever uitgetrokken en hem op het bed getrokken. Zij heeft aangevers schaamharen bij zijn geslachtsdeel geschoren en hem afgetrokken. Het heeft misschien een kwartier geduurd.

Aangever heeft zich aangekleed, een hand gegeven en aan de man gevraagd of hij nu ging stoppen met geld vragen. Voor deze seksafspraak had aangever namelijk al € 4.800,00 overgemaakt. Ze hadden toen al gezegd dat ze geldproblemen hadden.

Snel daarna begonnen ze weer om geld te vragen. Alle berichten ontving aangever via e-mail, maar een deel daarvan heeft hij gewist omdat hij niet wilde dat zijn vrouw erachter zou komen. De berichten die hij wel heeft bewaard, legt hij bij zijn aangifte over. De eerste keer dat aangever weer een bericht kreeg na de seksafspraak, werd er weer om geld gevraagd. Ze dreigden naar zijn vrouw te komen en ‘dit en dat’. Aangever is gelijk akkoord gegaan, omdat hij thuis niets op het spel wilde zetten.

Op een gegeven moment zeiden de verdachten dat het voorbij was. Daarop heeft aangever om een contract gevraagd. Dit hebben ze gemaakt. Hij is toen naar de woning van de verdachten gegaan en is daar door [medeverdachte] ontvangen. Hij heeft toen drie handtekeningen gezet en toen is hem een usb-stick overhandigd. Toen hij de bestanden op de stick bekeek, zag hij pas dat hij gefilmd was. De stick heeft hij vernietigd.

Hij heeft er zelfs af en toe over nagedacht om een einde aan zijn leven te maken, zo radeloos was hij. Ze hebben nooit met geweld gedreigd, alleen dat ze naar zijn vrouw zouden gaan. ^[6]

Op 18 oktober 2015 is de aangever aanvullend gehoord.

Hij verklaart dat er al harde taal werd gesproken voordat de eerste ontmoeting plaats vond.

De man vroeg om geld voor een rechtszaak in België en als aangever tegensputterde dan ging de man er tegen in. Dat liep zo hoog op dat de man zei dat hij dan wel even naar Oostenrijk zou komen en met aangevers vrouw zou komen praten. Toen had aangever de mensen nog niet eens ontmoet. Hij dacht echter dat de man dan tegen zijn vrouw zou zeggen dat aangever al zoveel geld had overgemaakt en dat hij aan de telefoon had geflirt met [medeverdachte] . Hij had het gevoel, door alles wat ze tegen hem gezegd en gemaild hadden, dat ze alles aan zijn vrouw zouden vertellen. Hij was bang dat zijn vrouw bij hem weg zou gaan. Zijn vrouw is alles voor hem. Toen hij op 29 mei de overeenkomst had getekend, heeft hij de usb-stick gekregen. Hij dacht dat er mailverkeer op stond. Toen hij echter het filmpje zag dat daarop stond, schrok hij waanzinnig. Aangever dacht “nu heeft hij mij in de tang” in die zin dat verdachte alle bewijzen in handen had van wat er gebeurd was. ^[7]

De rechtbank leidt uit voornoemde bewijsmiddelen het volgende af.

Aangever heeft gereageerd op een seksadvertentie en heeft, om in verder contact te treden met de zichzelf aanbiedende vrouw, [medeverdachte] , € 3000 overgemaakt. Nadat het contact is ontstaan is aangever gedwongen meer geld over te maken. Die dwang bestond daaruit dat er anders naar zijn vrouw zou worden gegaan en ‘dit en dat, waaruit de rechtbank begrijpt dat anders de vrouw van aangever ingelicht zou worden over de contacten die aangever onderhield met [medeverdachte] . Nadat het tot een ontmoeting is gekomen, is de greep van verdachten op aangever sterker geworden. Buiten zijn medeweten is er een filmpje gemaakt van de seksuele handelingen tussen aangever en verdachte [medeverdachte] . Van dat filmpje is aangever op 29 mei 2015 op de hoogte geraakt. Ondanks dat op die dag een “comtract” was getekend, zijn de betalingen door aangever aan de verdachten doorgegaan tot 19 augustus 2015.

Indachtig de algemene overwegingen, is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte samen met zijn echtgenote zich heeft schuldig gemaakt aan het dwingen van [slachtoffer 1] om in totaal € 248.396 over te maken. Van de € 3.000 die de eerste keer betaald werd, kan de rechtbank niet oordelen dat aangever daartoe door dwang van verdachten werd gebracht.

Feit 2

Uit het dossier blijkt dat [slachtoffer 1] na 19 augustus 2015 geen geld meer heeft overgemaakt aan de verdachte en [medeverdachte] .

Uit zijn verhoor op 18 oktober 2015 ^[8] volgt echter dat de verdachte en [medeverdachte] wel geprobeerd hebben om [slachtoffer 1] geld te laten overmaken door hem opnieuw te bedreigen met de openbaarmaking van zijn geheim dat hij seks heeft gehad met [medeverdachte] .

Ter onderbouwing hiervan heeft hij e-mailberichten en sms-berichten overgelegd. Het eerste (e-mail)bericht wordt op 14 oktober 2015 verstuurd en het laatste (sms)bericht op

2 november 2015. ^[9] De inhoud van deze berichten hebben hun weerslag gevonden in de tenlastelegging onder feit 2.

De verdachte heeft ter terechtzitting bekend dat hij in die periode contact heeft gezocht met [slachtoffer 1] , bij hem aan de deur in [woonplaats] is geweest en hem om geld heeft gevraagd. ^[10]

Gelet hierop, in combinatie gezien met de inhoud van de berichten en het feit dat [slachtoffer 1] in de voorafgaande periode al bewogen was tot de afgifte van tweeënhalve ton, acht de rechtbank bewezen dat de verdachte samen met [medeverdachte] heeft geprobeerd om [slachtoffer 1] opnieuw tot betalingen te dwingen.

De rechtbank overweegt in dit verband dat zij gedurende de onder feit 1 en 2 tenlastegelegde periodes een opbouw waarneemt in druk op [slachtoffer 1] . Eerst betaalt [slachtoffer 1] door de mondelinge dwang, dan wordt het [slachtoffer 1] duidelijk dat van hem een filmpje is gemaakt, waarna de betalingen, ondanks het contract dat het voorbij was, doorgaan. Op het moment dat de betalingen dan toch stoppen worden, na augustus 2015, de bedreigingen steeds explicieter en indringender. Zo worden er foto’s van zijn woning en brievenbus gemaakt en dreigt men niet alleen zijn vrouw in te lichten, maar wordt ook gedreigd de vereniging waar [slachtoffer 1] lid van is, in te lichten. Bij de e-mail daarover worden ook schermafdrukken gevoegd waaruit blijkt dat de verdachten weten van welke vereniging [slachtoffer 1] ere-bestuurslid is en wordt o.a. letterlijk bericht: “Ga naar [sic] contact opnemen met harmonie waar je ere bestuur bent en deze vertellen wat jeij doet met vrouwen en meer.”,e..

Anders dan in de periode onder feit 1, heeft [slachtoffer 1] zich desondanks in deze periode niet laten vermurwen tot betalingen waardoor het bij een poging is gebleven.

Feit 3 primair en subsidiair

Met de officier van justitie en de raadsman is de rechtbank van oordeel dat er op het moment van het sluiten van de overeenkomst van geldlening tussen [slachtoffer 2] en de verdachte en zijn medeverdachte nog geen sprake was van oplichting. De in de tenlastelegging genoemde feitelijkheden vinden pas na het sluiten van de overeenkomst plaats. Vrijspraak dient daarom te volgen voor de primair tenlastegelegde oplichting.

Voorts zijn de betalingstermijnen, in ieder geval tot aan de detentie, door de verdachte en zijn medeverdachte steeds voldaan. Daaruit leidt de rechtbank af dat er in de tenlastegelegde periode geen sprake was van wederrechtelijke toe-eigening. Daarom dient de verdachte ook vrijgesproken te worden van de subsidiair tenlastegelegde verduistering.

Feit 4

Op zondag 27 september 2015 heeft [slachtoffer 3] , wonende te [woonplaats] , aangifte gedaan van oplichting.

Hij verklaart dat hij in het voorjaar van 2013 op een advertentie heeft gereageerd op de site flirtbericht.nl. Hij verklaart vrijgezel te zijn en bepaalde behoeftes te hebben.

Hij is toen in contact gekomen met [verdachte] en zijn vrouw [medeverdachte] .

Hij heeft mailcontact gehad en ook veel telefonisch contact. Dat telefonisch contact was voornamelijk met [medeverdachte] .

De e-mailberichten zijn door de aangever bewaard en bij de aangifte gevoegd.

Uit het mailverkeer en uit de telefoongesprekken bleek aangever dat zij geld nodig hadden voor hun stichting. De naam van die stichting weet aangever niet meer. Het ging erom dat ze een tante in België hadden, die invalide was. Ze hebben die tante in huis gehaald en van de woning van de tante wilden ze een opvang maken voor mindervalide mensen. Hier hadden ze een stichting voor opgericht en daar hadden ze geld voor nodig. Ze vroegen € 1.000,00, maar aangever had toevallig € 1.200,00 contant dus dat bedrag hebben ze afgesproken. De afspraak was dat aangever dit bedrag aan de stichting zou lenen en in ruil hiervoor werd door [medeverdachte] seksuele handelingen met hem verricht.

Ze zouden € 250,00 per maand terug betalen. Dit was een mondelinge overeenkomst.

Bij de eerste afspraak is aangever naar de woning aan de [adres verdachte ] te Oirsbeek geweest. De afspraken die volgden, hebben in de woning van aangever plaatsgevonden.

Iedere keer vroegen ze om geld. Ze zijn vijf tot zeven keer langs geweest in een periode van een half jaar tijd. Aangever meent in die periode rond de € 37.000,00 te hebben overgemaakt. ^[11]

Uit de bankafschriften blijkt dat er in totaal € 35.535,00 is overgemaakt door aangever op rekeningen van de verdachte en [medeverdachte] . ^[12]

Aangever verklaart verder in zijn aangifte dat ze hem ook papieren hebben laten zien van een Belgische notaris, die met de stichting bezig was.

Iedere keer als ze geld nodig hadden, dan kwamen ze weer langs. Ze vroegen soms ook om spoedopdrachten, want dan hadden ze een verhaal dat ze de dag erna naar de notaris moesten en dat het geld op tijd binnen moest zijn. Of dat zij, [medeverdachte] , in de bus op weg naar de notaris het geld had verloren.

Uiteindelijk vroeg aangever zich af waar hij mee bezig was. Voor zoveel geld kon hij immers beter een prostituee bezoeken. Ook viel het kwartje toen verdachte hem een overeenkomst van de notaris had laten zien dat het bedrag betaald was en ze vervolgens toch weer om geld vroegen. Toen heeft aangever gezegd dat hij niets meer wilde betalen en heeft hij voet bij stuk gehouden. Zelfs toen werd aangeboden dat hij de vrouw wekelijks mocht gebruiken als hij betaalde en toen ze hun zoon huilend lieten opbellen, die smeekte om

€ 1.000,00. ^[13]

Bij de rechter-commissaris heeft [slachtoffer 3] nog verklaard dat het een onderhandse lening was en er geen data of termijnen waren afgesproken voor de terugbetaling. Wel zou hij

€ 250,00 per maand terugbetaald krijgen. Hij heeft niet betaald voor seksueel contact, maar hij heeft betaald voor notariskosten. ^[14]

De verdachte ontkent dat [slachtoffer 3] geld heeft geleend vanwege de stichting of een zaak in België. Hij stelt dat [slachtoffer 3] € 35.535,00 heeft betaald voor seksuele diensten en hen heeft geholpen. [slachtoffer 3] had gezegd dat het ooit wel een keer terug kwam. ^[15]

Hoewel de verdachte ontkent, hecht de rechtbank wel geloof aan de verklaring van [slachtoffer 3] . Uit de aangiftes van [slachtoffer 1] , [slachtoffer 3] en de getuigenverklaringen van [getuige 1] ^[16] en [getuige 2] ^[17] blijkt namelijk van een vast patroon dat de verdachte en zijn echtgenote hanteren. Dit patroon past naadloos op de gang van zaken die [slachtoffer 3] omschrijft.

Het patroon bestaat uit het contact leggen via een seksadvertentie waarin naast seks vriendschap wordt aangeboden. Vervolgens wordt er om financiële hulp gevraagd ten behoeve van een rechtszaak in België. De druk wordt vervolgens opgevoerd om de mannen tot betaling te bewegen. Bij de een gebeurt dit in de vorm van het dreigen met openbaarmaking van de contacten, bij de ander wordt de emotionele druk opgevoerd door empathie op te wekken met zielige verhalen. Dit laatste is bij [slachtoffer 3] gebeurd.

De rechtbank acht dan ook bewezen dat [slachtoffer 3] is bewogen tot de afgifte van € 35.535,00 door een samenweefsel van verdichtsels. Die verdichtsels bestaan uit het vragen van geld voor een stichting, het verhaal over de invalide tante in België, het in huis halen van die tante en het ombouwen van die woning van die tante tot een opvang van mindervalide mensen.

De rechtbank laat bij dit laatste meewegen dat op geen enkele wijze is gebleken dat de verdachten daadwerkelijk hun tante hadden opgevangen, dat zij het huis van de tante wilden laten ombouwen tot een opvang van mindervalide mensen en dat zij daartoe een stichting hadden opgericht.

Feit 5 subsidiair

Aangezien de onder feit 5 primair tenlastegelegde verduistering is verjaard, komt de rechtbank gelijk toe aan de beoordeling van de subsidiair tenlastegelegde diefstal.

Dienaangaande overweegt de rechtbank als volgt.

De officier van justitie heeft kennelijk bedoeld ten laste te leggen dat de verdachte de inkomsten van zijn zoon voor eigen gebruik heeft aangewend zonder daartoe gerechtigd te zijn.

Hij heeft echter enkel ten laste gelegd dat dit in Oirsbeek in de gemeente Schinnen zou zijn gebeurd. De rechtbank is strikt gebonden aan de tenlastelegging zoals deze door de officier van justitie is geformuleerd. Over handelingen die niet expliciet in de tenlastelegging staan, komt aan de rechtbank geen oordeel toe. Het dossier biedt echter onvoldoende aanknopingspunten om te bewijzen dat de verdachte geld aan de rekening van zijn zoon heeft onttrokken
te Oirsbeek in de gemeente Schinnen , omdat blijkens de analyse van de bankrekening van [slachtoffer 9] vele transacties met behulp van een pinpas elders hebben plaatsgevonden.

Bovendien volgt uit die analyse dat er gebruik is gemaakt van meerdere pinpassen, namelijk met de nummers [nummer] , [nummer] , [nummer] en [nummer] . De rechtbank kan op basis van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting niet vaststellen wie deze pinpassen onder zich had en wie deze pinpassen heeft gebruikt. De rechtbank tekent daarbij aan dat uit de analyse blijkt dat meermalen binnen een kort tijdsbestek verschillende passen worden gebruikt, waardoor gedacht zou kunnen worden dat meerdere personen geld aan de rekening van [slachtoffer 9] hebben onttrokken.

De rechtbank kan daardoor niet bewijzen hetgeen door de officier van justitie feitelijk ten laste is gelegd, namelijk dat het geld, door de verdachte, specifiek in Oirsbeek aan de rekening van [verdachte] is onttrokken door het gebruik van een pinpas met bijbehorende pincode. De verdachte moet daarom worden vrijgesproken van de diefstal van geld van de rekening van zijn zoon met een valse sleutel.

Hoewel juridisch juist, is deze vrijspraak voor de rechtbank onbevredigend. Uit de analyse van de bankgegevens volgt namelijk wel onomstotelijk dat er grote geldbedragen aan de rekening van [slachtoffer 9] zijn onttrokken, door anderen dan [slachtoffer 9] zelf. Bovendien heeft de verdachte verklaard dat het inkomen van zijn zoon werd aangewend ten behoeve van de uitgaven van het hele gezin. De rechtbank is echter, zoals gezegd, strikt gebonden aan de tenlastelegging zoals deze door de officier van justitie is geformuleerd en kan niet anders dan concluderen dat vrijspraak moet volgen.

Feit 6 primair

Met de officier van justitie en de raadsman is de rechtbank van oordeel dat bewezen is dat de verdachte samen met zijn echtgenote in het tijdvak van 1 januari 2009 tot en met 30 november 2014 meermalen rechtmatigheidsformulieren valselijk heeft opgemaakt, door hierop valselijk in te vullen dat hij en zijn echtgenote in die periode geen werkzaamheden hebben verricht, inkomsten hebben genoten of over vermogen hebben beschikt.

De rechtbank grondt de bewezenverklaring op:

- de bekennende verklaring van de verdachte ter terechtzitting van 26 juli 2016 ^[18] ;

- het proces-verbaal van bevindingen terugvordering ^[19] ;

- het proces-verbaal van bevindingen over de rechtmatigheidsonderzoeksformulieren ^[20] .

Nu de verdachte dit feit ter terechtzitting ook duidelijk en ondubbelzinnig heeft bekend, volstaat de rechtbank hier met bovenstaande opsomming van de bewijsmiddelen overeenkomstig het bepaalde in artikel 359, derde lid tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering.

Aangezien het primair tenlastegelegde is bewezen, komt de rechtbank aan een beoordeling van het subsidiair tenlastegelegde niet toe.

Feit 7

Bij de analyse van de transactiegegevens van de bankrekeningen van de verdachte en zijn echtgenote is gebleken dat tussen 17 februari 2009 en 19 november 2009 elf maal geldbedragen zijn overgemaakt vanaf rekeningen gelieerd aan ene [slachtoffer 4] onder vermelding van ‘lening’.

In totaal is er € 61.554,96 op rekeningen van de verdachte en zijn echtgenote overgeboekt. ^[21]

Naar aanleiding van de aangetroffen bankoverboekingen van rekeningen gelieerd aan [slachtoffer 4] , is op 16 februari 2016 gesproken met de zoon van [slachtoffer 4] , genaamd [zoon slachtoffer 4] . De heer [slachtoffer 4] bleek op 9 augustus 2014 te zijn overleden.

De zoon heeft verklaard dat zijn vader via een website in contact was gekomen met ene mevrouw [medeverdachte] en haar man. Dit ging om seks. Na de seksafspraak was [medeverdachte] met een zielig verhaal gekomen. Via e-mail had zij verteld dat het gezin het huis uit moest en dat ze daarvoor geld nodig had. Er zou ook een stichting bij betrokken zijn.

[zoon slachtoffer 4] verklaart dat hij vermoedde dat dit verhaal op papier werd gebruikt om niet van afpersing verdacht te worden, maar dat zijn vader wel degelijk afgeperst werd. Hij weet zich namelijk te herinneren dat hij in 2009 een keer op het kantoor van zijn vader in [M.] was. Zijn vader gedroeg zich de hele dag al zenuwachting en het was [zoon slachtoffer 4] opgevallen dat er voor het kantoor geruime tijd twee personen stonden. Later heeft hij deze personen op internet herkend op foto’s van een schutterij als verdachte en zijn echtgenote.

[medeverdachte] heeft na het overlijden van [slachtoffer 4] nog e-mailberichten gestuurd, waarbij zij weer om geld vroeg. [zoon slachtoffer 4] had een bericht gestuurd dat zijn vader was overleden en dat [medeverdachte] moest stoppen. Desondanks bleef [medeverdachte] e-mailberichten sturen. Hij heeft haar toen gebeld en haar gezegd te stoppen, omdat anders de politie ingeschakeld zou worden. Daarna heeft hij niets meer gehoord. ^[22]

[zoon slachtoffer 4] is tevens bij de rechter-commissaris gehoord.

Hij verklaart daar in aanvulling op zijn eerdere telefonische verklaring dat hij na het overlijden van zijn vader toegang had tot diens pc. Daarop heeft hij beeldmateriaal ontdekt waaruit al vrij snel duidelijk werd dat zijn vader werd afgeperst met dat beeldmateriaal. Zijn vader stond er op in allerlei onoorbare posities en er waren mensen bij die met hem bezig waren. [medeverdachte] was te zien. Ook heeft hij e-mails gevonden van omstreeks 2009 tussen zijn vader en een politie inspecteur, specifiek over de afpersing. Er werd niet letterlijk gedreigd in de e-mails, volgens [zoon slachtoffer 4] was het geraffineerder. Ze verscholen zich achter de stichting en dat zijn vader altijd goed voor [medeverdachte] was geweest. Hij leidt af dat zijn vader afgeperst werd uit de filmpjes en de e-mails waarin [medeverdachte] om geld bleef vragen. Dit deed zij zelfs na het overlijden van zijn vader. Hij heeft [medeverdachte] toen een keer te woord gestaan en tegen haar gezegd dat er aangifte was gedaan, dat hij wist wat er speelde en op de hoogte was van de e-mails, foto’s en video’s en dat er opnieuw aangifte gedaan zou worden als ze niet zou stoppen. Daarna heeft [medeverdachte] niet meer gebeld.

De e-mailberichten en de beelden zijn niet meer beschikbaar na een crash van de server op kantoor. ^[23]

[medeverdachte] heeft als getuige bij de rechter-commissaris verklaard dat [slachtoffer 4] geld heeft overgemaakt voor seksuele diensten en omdat hij bereid was om hen te helpen. ^[24]

Algemeen

De rechtbank herhaalt op dit punt haar algemene overweging zoals geformuleerd onder feit 1:

- het is onaannemelijk dat een persoon een hoog geld bedrag aan vreemden zou willen schenken of lenen zonder dat hierover afspraken vastgelegd zijn;

- een persoon in een monogame relatie brengt zichzelf reeds in een kwetsbare positie door überhaupt op een seksadvertentie te reageren. Vanaf dat moment zou die persoon dus al chantabel kunnen zijn;

- foto’s of filmpjes van seksuele handelingen tussen personen, die ongevraagd en ongemerkt voor (een van de) bij die seksuele handelingen betrokken personen zijn genomen, kunnen op zichzelf staand een sterk pressiemiddel vormen.

Primair en subsidiair

De rechtbank leidt uit de verklaringen van [zoon slachtoffer 4] af dat ten aanzien van [slachtoffer 4] sprake was van dwang of oplichting. Ook [slachtoffer 4] is door de verdachten bewogen tot het afgifte van geld, maar de vraag blijft open of dit door dwang of door oplichtingshandelingen was. Nu de rechtbank niet kan uitsluiten dat er sprake was van oplichting, kan zij de onder primair tenlastegelegde dwang niet zonder gerede twijfel bewijzen.

De rechtbank spreekt de verdachte daarom vrij van het primair tenlastegelegde en komt vervolgens tot eenzelfde conclusie ten aanzien van de subsidiair tenlastegelegde verduistering. De rechtbank kan immers niet vaststellen dat er sprake was van een lening of dat het geld toch overgemaakt werd onder dwang.

Meer subsidiair

De rechtbank oordeelt het, gelet op de algemene overwegingen, volstrekt onaannemelijk dat [slachtoffer 4] “zomaar” meer dan € 60.000,00 aan de verdachte en zijn echtgenote, die immers vreemden voor hem waren, heeft overgemaakt. Dat [slachtoffer 4] een dergelijk bedrag voor seksuele handelingen door [medeverdachte] zou hebben betaald, komt de rechtbank ook niet aannemelijk voor. Uit de verklaringen van de zoon van [slachtoffer 4] en de gelijke modus operandi ten aanzien van de overige benadeelden, zoals hiervoor bij de bespreking van feit 4 is overwogen, leidt zij af dat er sprake is geweest van dwang of oplichting waardoor [slachtoffer 4] tot het overmaken van de grote geldbedragen is bewogen. Hoewel de rechtbank niet kan vaststellen of er sprake was van ofwel dwang ofwel oplichting, staat daarmee wel vast dat het door [slachtoffer 4] aan de verdachte overgemaakte geldbedrag afkomstig is uit misdrijf. Door dit geldbedrag uit te geven en aldus te gebruiken, hebben de verdachte en zijn echtgenote zich schuldig gemaakt aan het witwassen van dat bedrag, zijnde € 61.554,96.

Feit 8

Primair

Met de officier van justitie en de raadsman is de rechtbank van oordeel dat de verdachte van de primair tenlastegelegde valsheid in geschrift moet worden vrijgesproken, omdat van de in de tenlastelegging opgenomen feitelijke vervalsing niet is gebleken.

Subsidiair

Subsidiair is valsheid in geschrift ten laste gelegd, waarbij de valsheid heeft bestaan in het laten drukken van loten met het oogmerk om deze als echt en onvervalst te gebruiken.

Ook hiervoor ontbreekt het bewijs, nu nergens uit blijkt dat de verdachte geen intentie had om daadwerkelijk een trekking plaats te laten vinden en prijzen uit te keren. Het gegeven dat de loterij uiterst amateuristisch was opgezet, kan niet als overtuigend bewijs van de tenlastegelegde valsheid dienen.

Meer subsidiair

Hetgeen de rechtbank hiervoor over het subsidiair tenlastegelegde overwoog, geldt ook voor het meer subsidiair tenlastegelegde.
Hoewel de rechtbank ernstige twijfels heeft of er ooit een trekking zou plaatsvinden, was deze trekking pas in 2016 voorzien. Dat er geen vergunning afgegeven was en dat de loterij voor het overige zeer amateuristisch was opgezet, is nog geen bewijs van oplichting.

De rechtbank spreekt de verdachte integraal vrij van het tenlastegelegde onder feit 8.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte

Feit 1 primair:

in de periode van 1 maart 2015 tot en met 20 augustus 2015 in de gemeente Schinnen tezamen en in vereniging met een ander, meermalen, telkens met het oogmerk om zich en een ander wederrechtelijk te bevoordelen, [slachtoffer 1] heeft gedwongen tot afgifte van een hoeveelheid geld (in totaal 248.396 euro), door die [slachtoffer 1] te bedreigen met openbaring van een geheim, immers hebben verdachte en zijn mededader die [slachtoffer 1] meermalen meegedeeld dat hij, verdachte en/of zijn mededader, naar zijn vrouw gaat, althans zal komen en dit en dat, althans woorden van dergelijke aard en/of strekking en daarmee doelende op het feit dat die [slachtoffer 1] gereageerd heeft op een advertentie dat een vrouw contact zocht met een man en die [slachtoffer 1] naar het huis is gegaan van verdachte en zijn mededader voor seksuele handelingen en er seksuele handelingen hebben plaatsgevonden tussen die [slachtoffer 1] en die [medeverdachte] en dat die seksuele handelingen op film zijn vastgelegd en een film met seksuele handelingen toe heeft laten komen aan die [slachtoffer 1] ;

Feit 2:

in de periode van 21 augustus 2015 tot en met 2 november 2015 in de gemeente Schinnen, tezamen en in vereniging met een ander ter uitvoering van zijn voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, door bedreiging met openbaring van een geheim [slachtoffer 1] te dwingen tot de afgifte van een hoeveelheid geld, toebehorende aan die [slachtoffer 1] , met dat oogmerk meermalen mails en berichten gestuurd naar die [slachtoffer 1] met de mededeling zakelijk weergegeven dat

- [medeverdachte] nog eenmaal hulp wil dit ook terug betalen "laat wat weten aub"

- Laat wat weten trouwens mooie foto's op internet feestje daar leuk

- Een of meerdere foto's gemaild van een boekbespraking waar [slachtoffer 1] met

zijn vrouw aanwezig zijn geweest en met tekst " [adres slachtoffer 1] "

- Ben straks in [adres slachtoffer 1] toch (betreft woonadres van aangever)

- We ons in Ei, tot straks

- Ben daar geweest maakte niet open

- Goed [slachtoffer 1] als je het zo wilt en ons te kijk wil zetten moet dat maar maar ben benieuwd hoe jou kenissen dit dan vinden. Ik heb nog eenmalig je hulp nodig en meer zal je dan niet meer vernemen van mij ik zwijg hoop dat jij dat ook doet ik heb niets te verliezen ben toch ten einde raad Gr. a

- Goed als je het zo wil ik zal het aan je kennissen vertellen hoe je vrouwen benaderd en dumpt en ga maar aangifte doen wij hebben niks misdaan dat was jij je hebt iedereen voor de gek gehouden graag p

- Ga naar contact opnemen met harmonie waar je ere bestuur bent en deze vertellen wat jij doet met vrouwen en meer

- Ik begrijp niet waarom je zo doet toen je in april reageerde was ik wel goed voor wat je wilde en moest ik perse alles doen wat je wilde je belde me dag en nacht en ik moest er zijn en niemand mocht wat weten door jou doen is veel fout gegaan en zit ik nog in probleem. Ik heb had nog een maal je hulp nodig daarna nooit meer en u doe je zo behandelen en hang je op maar goed doe maar als jij het zo wil ik kan ook praten en jij zegt dat je het iedereen verteld hebt nou dat kan ik ook. ik ben geen stuk vuil

- Goed Mijnheer [slachtoffer 1] als je zo wilt moet het maar ik ga vertellen wat jij met vrouwen doet en wat je met [medeverdachte] gedaan hebt zal het aan je vrouw en fam gaan vertellen en ook aan vereniging die jou kent Nu snap ik waarom je dingen gedaan hebt je hebt [medeverdachte] meermaals gebruikt en hoe weet je zelf wel jammer dat we het samen niet oplossen tot gauw

- [slachtoffer 1] ik hoor dat jij achter mijn rug seks gehad en [medeverdachte] dwong tot deze dingen je hebt misbruik gemaakt van haar zal dit gaan vertellen tegen je vrouw pik dat niet je hebt je laten trekken pijpen en meer En achteraf zeg je tegen haar heb spijt dat ik mijn vrouw bedrogen heb maar jullie mij ook dacht dat jij eerlijke vent was maar niet dus je wilde van [medeverdachte] af begrijp nu waarom je mag gerust aangifte doen maar ik zal zorgen dat dan alles aan licht komt Ik snapte al aan telefoon niet toe je alvertina elke dag gek belde en zei ik ben verliefd jij hebt ons opgezocht niet wij jou jij wilde van [medeverdachte] seks en heb je gehad daag

- [slachtoffer 1] ik wacht tot 18.00 uur we kunnen het normaal oplossen heb nog alles van ons logt bij kennis in kluis ik was toen wel goed en nu behandel je me als oud vuil vele me en alles is dan voorbij zal ik nooit meer contact opnemen ik heb jou nooit bedreigt jij mij wel en ook gebruikt help me er uit en alles is dan echt voorbij en hoor je nooit meer iets

- Nou mij gebruiken voor seks en als je dat gehad hebt wil je me dumpen toen ik je gepijpt heb en geschoren en getrokken en klaar was en je dit een paar keer gehad hebt en me dwong voor seks hoe mijn man er niet bij was kreeg ik te horen dat je me niet meer wilde en je niet meer kwam ik heb gezwegen over dit alles hep je die stick aan je vrouw laten zien zoals je beweerd kan ik doen en ook aan mijn man doe maar angifte maar vergeet niet dat jij hebt mij gebruikt. dan zal ik dat ook doen ben geen hond die zich zo lat behandelen jullie kerels willen sek maar meer ook niet ik heb niets meer te verliezen en ben toch al gebruikt door jou dus het maakt niet meer uit wens je fijne avond

terwijl de uitvoering van het misdrijf niet is voltooid;

Feit 4:

in het tijdvak van 1 maart 2013 tot en met 30 april 2013 te Uden en te Oirsbeek, gemeente Schinnen, tezamen en in vereniging met een ander telkens met het oogmerk om zich en een ander wederrechtelijk te bevoordelen door een samenweefsel van verdichtsels [slachtoffer 3] hebben bewogen tot de afgifte van een hoeveelheid geld, te weten 11.756 euro, 7000 euro, 7700 euro, 5000 euro en 4079 euro, hebbende verdachte en zijn mededader toen aldaar telkens met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven - in strijd met de waarheid tegen die [slachtoffer 3] gezegd en/of gevraagd

- dat ze geld nodig hadden voor een stichting en/of

- dat ze een tante hadden in België die invalide was en/of

- die tante in huis hadden gehaald en/of

- ze van de woning van de tante een opvang gaan maken voor mindervalide mensen en/of

- hier hadden ze een stichting voor opgericht en daar hadden ze geld voor nodig en/of

- om een hoeveelheid geld te lenen

waardoor [slachtoffer 3] telkens werd bewogen tot bovenomschreven afgifte;

Feit 6 primair:

in het tijdvak van 1 januari 2009 tot en met 30 november 2014 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, tezamen en in vereniging met een ander, meermalen, telkens een rechtmatigheidsonderzoeksformulier (WWB) - elk zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen - valselijk heeft opgemaakt, immers heeft verdachte telkens valselijk op dat formulier ingevuld dat hij en zijn mededader over de genoemde periode geen werkzaamheden hebben verricht en/of inkomsten hebben genoten en over vermogen hebben beschikt, zulks telkens met het oogmerk om dat geschrift als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken;

7. meer subsidiair:

in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2009 tot en met 31 december 2009, te Oirsbeek, gemeente Schinnen, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander,

van een hoeveelheid geld (totaal 61.554,96 euro) gebruik hebben gemaakt, terwijl hij en zijn mededader wisten dat bovenomschreven voorwerp - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig misdrijf.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5. De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert de volgende strafbare feiten op:

T.a.v. feit 1 primair:

medeplegen van afdreiging, meermalen gepleegd.

T.a.v. feit 2:

medeplegen van poging tot afdreiging, meermalen gepleegd.

T.a.v. feit 4:

medeplegen van oplichting, meermalen gepleegd.

T.a.v. feit 6 primair:

medeplegen van het opzettelijk gebruik maken van een vals of vervalst geschrift, als bedoeld in artikel 225, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht, als ware het echt en onvervalst.

T.a.v. feit 7 meer subsidiair:

medeplegen van witwassen.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

6. De strafbaarheid van de verdachte

De psycholoog [naam] heeft over de geestvermogens van de verdachte op 28 mei 2016 een rapport uitgebracht.

De psycholoog rapporteert dat de verdachte zich presenteert zich als een naïeve, onbeholpen, onschuldige man die slachtoffer is van omstandigheden. Uit de interviews en de vragenlijst is echter een ander beeld naar voren gekomen.

Verdachte heeft moeite om zich aan regels en sociale normen te houden. Hij handelt vooral uit eigenbelang en gebruikt anderen en situaties op uitgekookte wijze om er zelf beter van te worden. Snelle behoeftebevrediging staat bij hem voorop.

Anderen worden gezien als iets wat gebruikt of uitgebuit kan worden voor eigen gewin.

Hij voelt zich achteraf niet doorleefd schuldig, terwijl er sprake is van constante onverantwoordelijkheid. Hij denkt dat hijzelf niets mankeert. Als hij in de problemen komt, dan is dit de schuld van anderen of van zijn lichamelijke toestand. De verdachte kan als vriendelijk en gemoedelijk worden ervaren, maar ook als dwingend en manipulerend. Hij kan anderen overtuigen om mee te doen in slimme manieren om snel veel geld te verdienen. Dit overtuigen kan ook de vorm aannemen van dreigen. Hij kan de consequenties van zijn handelingen niet goed overzien.

Verdachte heeft door zijn jeugd het gevoel gekregen niet gewenst te zijn en heeft op basis daar van een sterkte behoeft aan erkenning en waardering. Zo valt zijn partnerkeuze voor een afhankelijke vrouw met beperkte verstandelijke capaciteiten te begrijpen. Hieruit valt ook te begrijpen dat hij als weldoener (de Stichting) gezien wil worden en materieel groots wil leven, terwijl hij geen cent te spenderen heeft. Alles en iedereen wordt hieraan opgeofferd. Hij heeft zelf geen inzicht in de onderliggende psychologische factoren en motieven van zijn handelen: zijn zelfbeeld is te positief. De psycholoog concludeert tot een antisociale persoonlijkheidsstoornis met narcistische en theatrale trekken.

Deze stoornis was aanwezig tijdens het tenlastegelegde. Voorts is er sprake van een beneden gemiddelde intelligentie. Verdachte beschikt echter over voldoende intelligentie om een normaal leven te leiden en te voldoen aan de eisen die maatschappij stelt aan een volwassene. Hij bezit dus de capaciteiten om een zelfstandig leven te leiden en zijn rechten en plichten als burger te kennen. De psychische belastbaarheid is niet ondermaats. De vastgestelde persoonlijkheidsstoornis is niet dusdanig inperkend qua wils- en handelingsvrijheid dat verdachte niet de mogelijkheid had en heeft om andere keuzes in het leven te maken.

Het advies is daarom om de verdachte als volledig toerekeningsvatbaar te achten. De rechtbank neemt dit advies over.

De verdachte is strafbaar, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

7. De straf

7.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft op grond van hetgeen hij bewezen heeft geacht gevorderd aan de verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van vijf jaren met aftrek van het voorarrest. Ter onderbouwing van zijn strafeis heeft hij met name de ernst van de feiten, de gevolgen voor de slachtoffers en de gewetenloosheid van de verdachte aangevoerd.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft conform reclasseringsadvies gepleit voor een deels voorwaardelijke gevangenisstraf met een proeftijd van drie jaren en gedurende die proeftijd een meldplicht bij de reclassering. Hij pleit in dat verband voor een onvoorwaardelijke strafdeel dat de duur van het voorarrest niet overstijgt. De raadsman wijst er op dat de verdachte nooit geweld heeft gebruikt en ook nooit heeft gedreigd met geweld.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank stelt voorop dat onderhavige strafzaak qua ernst de meeste oplichtingszaken ver overstijgt. De verdachte is tezamen met zijn medeverdachte niets en niemand ontziend te werk gegaan om een luxe leven te kunnen leiden vol met luxegoederen, wekelijks diverse etentjes in (top)restaurants en andersoortige uitspattingen.

De meeste mensen moeten hard werken om een dergelijke levensstijl erop na te kunnen houden, maar daar voelden de verdachten zich kennelijk te goed voor.

De afgelopen 30 jaar heeft verdachte nooit gewerkt. Liever lui dan moe hield hij zijn hand bij de gemeente op. Verdachte heeft te kennen gegeven door zijn ziekte niet te kunnen werken. Schrijnend is dan echter dat hij samen met zijn vrouw zich wel inspanden om vele mensen geld afhandig te maken. Zo bezien valt het met die arbeidsongeschiktheid van verdachte dus wel mee.

De officier van justitie vergeleek de verdachte met een parasiet of een bloedzuiger, in de zin van een uitbuiter en iemand die op kosten van anderen leeft. De rechtbank kan niet anders concluderen dan dat deze vergelijking zeer passend is.

De verdachte heeft zich samen met zijn echtgenote aan jarenlange uitkeringsfraude schuldig gemaakt. Zij ontvingen een bijstandsuitkering, maar verzwegen op de rechtmatigheidsformulieren dat zij wel degelijk inkomsten hadden. De rechtbank kan zich overigens wel voorstellen dat zij dat verzwegen, nu de manier waarop zij die inkomsten ontvingen, verre van fraai en oorbaar was. Zij bewogen mannen om duizelingwekkende bedragen aan hen over te maken volgens een vast patroon:

De echtgenote bood zich aan op verschillende sekssites. In de advertentie presenteerde zij zich samen met haar echtgenoot als een stel dat een huisvriend zocht. Voor seks, maar ook voor financiële hulp. Het is verbluffend hoeveel mannen zij hiermee hebben weten te bereiken. Nadat het eerste contact was gelegd, werd deze mannen om financiële hulp gevraagd. Bij de een werden daarbij verhalen opgehangen over een Belgische rechtszaak, een invalide tante en over een stichting met het nobele doel om een opvang voor minder valide mensen te realiseren. Bij de ander werd gedreigd om bij niet-betaling diens vrouw in te lichten over het feit dat er gereageerd was op een seksadvertentie.

Ofwel via opgewekte empathie ofwel via ordinaire bedreigingen, de verdachten kregen het voor elkaar dat de geldkraan van de meeste mannen open bleef staan.

En het ging daarbij niet om honderden euro’s die werden overgemaakt, maar om tienduizenden euro’s. Een van de slachtoffers heeft het zelfs tweeënhalve ton gekost, een bedrag waar wel uitspreekt tot welke wanhoop de verdachten deze man hebben gedreven. Bang om zijn vrouw te verliezen door zijn overspel, heeft deze man telkens geldbedragen aan de verdachten bij wie hij, naar eigen zeggen, “in de tang” zat, overgemaakt.

Hoewel de rechtbank niet alle feiten heeft kunnen bewijzen, heeft de rechtbank op basis van het dossier een goede indruk gekregen van de ronduit parasitaire manier van leven van deze verdachte. De verdachte vindt het kennelijk doodnormaal dat zijn levensstijl door anderen werd gefinancierd. De nietsontziende geldbelustheid wordt verder geïllustreerd door het feit dat de rekening van een van de zonen, die wel werkte, is leeg getrokken. De rechtbank mag met dit feit bij het bepalen van de strafmaat geen rekening houden wegens de juridisch-technische vrijspraak hiervan, maar het typeert de verdachte wel. Dat hij zijn eigen vrouw jarenlang voor hoer liet spelen om geld binnen te krijgen, spreekt in dit verband ook boekdelen.

Ten slotte vindt de rechtbank het ook ronduit bizar dat de verdachte het slachtoffer [slachtoffer 1] wenst te houden aan de afspraak dat hij geen aanspraak zou maken op terugbetaling van het geld. Een afspraak die overduidelijk nooit gemaakt zou zijn als de verdachten hun slachtoffer niet tot wanhoop hadden gedreven.

De vraag rijst hoe de bewezenverklaarde feiten bestraft moeten worden.

In het voorgaande is geconcludeerd dat de verdachte blijkens onderzoek door een psycholoog toerekeningsvatbaar is, ondanks zijn antisociale persoonlijkheidsstoornis met narcistische en theatrale trekken.

Hij handelt vooral uit eigenbelang en gebruikt anderen en situaties op uitgekookte wijze om er zelf beter van te worden. Snelle behoeftebevrediging staat bij hem voorop.

Anderen worden gezien als iets wat gebruikt of uitgebuit kan worden voor eigen gewin.

Dit is een zeer zorgwekkend beeld. Dat de verdachte een strafblad heeft en eerder wegens afpersing en uitkeringsfraude is veroordeeld wekt in die zin geen verbazing.

De rechtbank heeft bij haar overwegingen niet alleen betrokken dat de straf voldoende recht moet doen aan de ernst van de feiten, maar heeft ook nagedacht over een mogelijke recidive beperkende werking. Door de reclassering wordt een meldplicht geadviseerd, maar zij tekenen hierbij aan dat de verdachte geen hulpvraag heeft. Ook de psycholoog schreef in haar rapport dat de verdachte vindt dat er niets mis is met hem. Als hij in de problemen komt, dan is dit de schuld van anderen. De geconstateerde persoonlijkheidsstoornis kan niet of amper behandeld worden. Terugvallen in vergelijkbaar gedrag is niet ondenkbaar volgens de psycholoog vanwege de beperkte gewetensfunctie, maar het betreft dan nog steeds een vrije keuze van de verdachte. Gelet verder op het volledige gebrek aan empathie voor de slachtoffers en het totaal geen inzicht tonen in de verwerpelijkheid van zijn handelen, doet dit de rechtbank vrezen voor de toekomst.

Om verdachte, in ieder geval tijdelijk, van het plegen van strafbare feiten te weerhouden zal de rechtbank een forse gevangenisstraf opleggen.

De vraag is hoe fors deze straf moet zijn. Het feit waarop in het Wetboek van Strafrecht de hoogste straf staat, is de valsheid in geschrifte waaraan verdachte zich heeft schuldig gemaakt. Daarop staat een gevangenisstraf van zes jaren. Nu verdachte zich ook nog aan andere strafbare feiten heeft schuldig gemaakt, voorziet de wet in de mogelijkheid om hem maximaal acht jaren gevangenisstraf op te leggen (artikel 57 van het Wetboek van Strafrecht).

Wanneer dan gelet wordt op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan, op de persoon van de verdachte en op straffen die in andere zaken worden opgelegd, dan acht de rechtbank een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren en zes maanden passend.

De rechtbank legt hiermee een hogere straf op dan door de officier van justitie is ge-eist. Dit doet de rechtbank omdat zij die eis onvoldoende recht vindt doen aan de ernst van de zaak en de persoon van de verdachte.

Gelet op de hoogte van de straf, is er wettelijk geen mogelijkheid om een deel van die straf als voorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen en daaraan voorwaarden te verbinden. Een contactverbod zoals gevraagd door een van de aangevers kan dus niet als voorwaarde aan de verdachte worden opgelegd.

8. De benadeelde partijen en de schadevergoedingsmaatregels

De rechtbank stelt voorop dat benadeelde partijen enkel kunnen worden ontvangen in hun vorderingen wanneer het strafbare feit waarop de vordering betrekking heeft bewezen wordt verklaard en aan de verdachte enige straf of maatregel wordt opgelegd.

De verdachte wordt door de rechtbank vrijgesproken van het tenlastegelegde onder de feiten 3 en 5. Reeds om die reden kunnen de benadeelde partijen [slachtoffer 2] en [verdachte] niet in hun vorderingen worden ontvangen.

De heer [zoon slachtoffer 4] heeft zich als nabestaande van zijn vader gesteld ter zake feit 7. De rechtbank heeft verdachte van de primair tenlastegelegde afdreiging en de subsidiair tenlastegelegde verduistering vrijgesproken. Ter zake die varianten kan de heer [zoon slachtoffer 4] reeds om die reden niet ontvangen worden in zijn vordering.

De rechtbank heeft wel bewezen geacht het meer subsidiair tenlastegelegde witwassen. Los van de vraag of de benadeelde partij [zoon slachtoffer 4] rechtstreekse schade heeft van het bewezenverklaarde feit ‘witwassen’, kan de benadeelde partij ten aanzien van deze variant ook niet worden ontvangen in zijn vordering.

Een nabestaande kan als erfgenaam onder algemene titel een vordering van het slachtoffer verkrijgen betreffende schade veroorzaakt bij het inmiddels overleden slachtoffer waarvoor een derde aansprakelijk is. Vermogensschade gaat onder algemene titel over, waardoor de erfgenaam in de positie treedt van de overledenen en de derde aansprakelijk is voor de schade jegens de erfgenaam. Voor immateriële schade geldt als voorwaarde dat de overledenen bij leven kenbaar moet hebben gemaakt hier aanspraak op te willen maken, maar dat dergelijke schade wordt door [zoon slachtoffer 4] niet gevorderd.

Op grond van artikel 51f, lid 2, van het Wetboek van Strafvordering kan de erfgenaam zich voor deze onder algemene titel verkregen vordering echter enkel voegen in het strafproces wanneer het slachtoffer als gevolg van het strafbare feit is overleden. Wanneer het slachtoffer later, door een andere oorzaak is overleden, kan de nabestaande zich niet voegen als benadeelde voor de door hem onder algemene titel verkregen vordering. Volgens de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2005:AS9225) is er dan namelijk geen sprake van rechtstreekse schade in de zin van artikel 51f, lid 1, van het Wetboek van Strafvordering. Deze laatste situatie doet zich hiervoor, aangezien [slachtoffer 4] later een natuurlijk dood is gestorven volledig losstaand van het strafbare feit.

In de jurisprudentie is hierop een uitzondering gemaakt wanneer door de overledene reeds aangifte is gedaan waarbij hij te kennen heeft gegeven zijn schade te willen verhalen op de verdachte. Die situatie doet zich hier naar het oordeel van de rechtbank echter niet voor. De rechtbank is immers niet gebleken dat wijlen heer [slachtoffer 4] reeds aangifte had gedaan noch dat hij gesteld heeft zich in het strafproces te willen voegen als benadeelde partij.

De overige benadeelde partijen zijn in beginsel wel ontvankelijk, omdat de verdachte wordt veroordeeld tot een straf wegens het bewezenverklaarde feit dat ten grondslag aan de vorderingen ligt. Deze vorderingen zullen hierna afzonderlijk worden besproken.

8.1

De vorderingen van de benadeelde partijen

[slachtoffer 1]

De benadeelde partij [slachtoffer 1] vordert een schadevergoeding van € 254.711,00 ter zake van de feiten 1 en 2.

Dit bedrag bestaat uit de posten:

- overgeboekte geldbedragen: € 251.396,00;

- immateriële schade: € 1.500,00;

- kosten rechtsbijstand: € 1.815,00.

Voorts vordert de benadeelde partij de wettelijke rente en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

[slachtoffer 3]

De benadeelde partij [slachtoffer 3] vordert een schadevergoeding van € 47.535,00 ter zake van feit 4.

Dit bedrag staat uit de posten:

- overgeboekte geldbedragen: € 35.535,00;

- contant overhandigde geldbedrag: € 12.000,00.

Gemeente Schinnen

De benadeelde partij Gemeente Schinnen vordert een schadevergoeding van € 114.023,72 ter zake van feit 6 primair.

Dit bedrag betreft de optelsom van de ten onrechte verstrekte bijstandsvoorziening over de jaren 2009 tot en met 2014.

Voorts vordert de benadeelde partij de wettelijke rente.

8.2

De standpunten van de officier van justitie

[slachtoffer 1]

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat de vordering voldoende is onderbouwd en voor toewijzing gereed ligt, te vermeerderen met de wettelijke rente. Daarnaast acht de officier van justitie oplegging van de schadevergoedingsmaatregel aangewezen.

[slachtoffer 3]

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat een bedrag van € 35.535 voldoende onderbouwd is en dat de vordering ter hoogte van dit bedrag kan worden toegewezen.

Van het contant overhandigde geldbedrag ontbreekt het bewijs, waardoor dit bedrag moet worden afgewezen.

Ook hier acht de officier van justitie oplegging van de schadevergoedingsmaatregel aangewezen.

Gemeente Schinnen

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat de vordering voldoende is onderbouwd en voor toewijzing gereed ligt, te vermeerderen met de wettelijke rente. Daarnaast acht de officier van justitie oplegging van de schadevergoedingsmaatregel aangewezen.

8.3

De standpunten van de verdediging

[slachtoffer 1]

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk moet worden verklaard, omdat de aangever diverse malen in contracten en e-mails heeft gesteld dat de partijen over en weer niets meer van elkaar te vorderen hebben.

Subsidiair heeft de raadsman aangevoerd dat de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding vormt en dat aan de civiele rechter dient te worden voorgelegd of er nog wel een rechtens opeisbare vordering is en tot welke bedrag. Voor vergoeding van immateriële schade is geen plaats, omdat niet is gebleken dat de aangever zich onder psychische behandeling heeft moeten stellen.

[slachtoffer 3]

De raadsman heeft aangevoerd dat ook de vordering van [slachtoffer 3] een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert, omdat uit het e-mailverkeer blijkt dat [slachtoffer 3] in elk geval een deel van het geld vrijwillig en met plezier heeft betaald. Nadere bewijslevering is nodig om uit te zoeken welk deel vrijwillig is betaald voor seksuele diensten en daarvoor is in het strafproces geen ruimte.

Gemeente Schinnen

De raadsman heeft zich ook ten aanzien van deze vordering op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk is in haar vordering, omdat de Gemeente een terugvorderingsbesluit kan nemen waar de bestuursrechter zich over kan buigen. Voeging in het strafrecht ontneemt aan de verdachte de mogelijkheid van bezwaar en beroep in een met waarborgen omklede bestuursrechtelijke procedure.

Subsidiair heeft de raadsman aangevoerd dat de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding vormt, nu moet worden uitgezocht of de verdachte in de maanden waarin geen geldstromen waar te nemen waren wel recht had op een uitkering.

8.4

De oordelen van de rechtbank

[slachtoffer 1]

De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij [slachtoffer 1] schade heeft geleden die een rechtstreeks gevolg is van het bewezen verklaarde onder de feiten 1 en 2 en acht verdachte aansprakelijk voor die schade.

De rechtbank wijst de vordering ter hoogte van de post ‘overboekingen’ volledig toe, nu dit bedrag naar het oordeel van de rechtbank voldoende is onderbouwd door de bankafschriften, met uitzondering van de eerste overboeking van € 3.000. Zoals hiervoor is overwogen, ziet de rechtbank dit bedrag als een betaling overeengekomen voor te verrichten seksuele diensten zonder dat op dit moment al sprake is geweest van afdreiging.

Uit de aangifte, het bewezenverklaarde feit en deze vordering blijkt wel dat de benadeelde partij niet de bedoeling had om de overgemaakte bedragen daadwerkelijk aan de verdachte te schenken. De overeenkomst die tot bewijs van dit feit zou moeten dienen, is naar het oordeel van de rechtbank opgesteld in verband met de bedreigingen van de verdachten en om voor eens en altijd onder de terreur van de verdachten uit te komen. Zo bezien kleeft er aan de overeenkomst en uitlatingen van [slachtoffer 1] die erop neer komen dat hij zijn geld niet meer terug wil, als hij maar met rust gelaten wordt, een in civielrechtelijke term geheten “wilsgebrek”. Door bedreiging, bedrog en misbruik van omstandigheden is [slachtoffer 1] tot die uitlatingen en handelingen met rechtsgevolg gekomen. Dergelijke rechtshandelingen zijn evenwel naar civielrecht vernietigbaar en de vordering tot schadevergoeding vat de rechtbank op als een buitengerechtelijke vernietigingsverklaring. [slachtoffer 1] geeft namelijk met die vordering -wellicht niet met zoveel woorden, maar wel naar aard en strekking- te kennen zich in de vordering en de daaraan onderliggende aangifte uiteengezette redenen niet langer te willen houden aan de eerder door bedreiging, bedrog en misbruik van omstandigheden door hem gedane uitlatingen. Door deze vernietiging zijn de rechtshandelingen van meet af aan nietig geweest en kan [slachtoffer 1] door de verdachte niet aan zijn uitlatingen en overeenkomst worden gehouden.

Ook de post immateriële schade komt naar het oordeel van de rechtbank voor vergoeding in aanmerking, omdat er sprake is van aantasting van de persoon op andere wijze (in de zin van artikel 6:106, lid 1 onder b, van het Burgerlijk Wetboek).

Voor een toewijzing van een vordering gebaseerd op voornoemde grond wordt blijkens de jurisprudentie vereist dat er sprake moet zijn van een aan de hand van objectieve maatstaven vast te stellen psychische beschadiging, daaronder begrepen een in de psychiatrie erkend ziektebeeld.

De Hoge Raad heeft echter bepaald dat hierop uitzonderingen kunnen worden aanvaard in verband met de bijzondere ernst van de normschending en de gevolgen daarvan voor het slachtoffer. Aangenomen wordt dan dat het strafbare feit een dusdanige inbreuk op een fundamenteel recht vormt, dat dit in zichzelf als aantasting van de persoon dient te worden beschouwd. Dit wordt ook wel aangeduid als de schending van een persoonlijkheidsrecht.

Naar het oordeel van de rechtbank doet een dergelijke uitzonderingssituatie zich hier voor.

De rechtbank neemt daarbij in acht dat de benadeelde partij maandenlang onder de continue terreur van de verdachte heeft geleefd, waarbij hij steeds weer moest vrezen dat aan het licht zou komen dat hij seks had gehad met een andere vrouw dan zijn echtgenote waardoor zijn echtgenote hem mogelijk zou verlaten.

De rechtbank wijst aldus een bedrag van € 249.896,00 hoofdelijk toe, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 2 november 2015 tot aan de dag van algehele voldoening.

Om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed, zal de rechtbank de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht hoofdelijk opleggen op de hierna te noemen wijze.

De rechtbank wijst de kosten voor rechtsbijstand ter hoogte van € 1.815,00 toe, nu deze kosten verder ook niet zijn betwist.

De rechtbank zal verdachte ook veroordelen in de kosten die de benadeelde ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken, tot op heden begroot op nihil.

[slachtoffer 3]

De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij [slachtoffer 3] schade heeft geleden die een rechtstreeks gevolg is van het bewezen verklaarde onder feit 4 en acht verdachte aansprakelijk voor die schade.

De rechtbank zal de vordering toewijzen tot een bedrag van € 35.535,00, zijnde de optelsom van de girale overboekingen, omdat deze post naar het oordeel van de rechtbank voldoende is onderbouwd. Aangezien deze betalingen in het licht van de bewezenverklaring door een samenweefsel van verdichtsels zijn overgemaakt, gaat de rechtbank voorbij aan het verweer van de raadsman dat een deel van de betalingen mogelijk vrijwillig zijn betaald in ruil voor seksuele diensten.

De rechtbank wijst de post betreffende het contant overhandigde geldbedrag af, omdat dit bedrag van € 12.000,00 op geen enkele manier objectief is onderbouwd.

De rechtbank zal aldus een bedrag van € 35.535,00 hoofdelijk toewijzen en de benadeelde partij in het meerdere van haar vordering niet-ontvankelijk verklaren.

[slachtoffer 3] heeft aangegeven dat hij financieel nadeel heeft geleden en rentederving over het ontbrekende gedeelte van zijn kapitaal door de handelswijze van de verdachte en zijn echtgenote. De rechtbank ziet hierin reden het toegewezen bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 30 april 2013 tot aan de dag van algehele voldoening.

Om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed, zal de rechtbank de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht hoofdelijk opleggen op de hierna te noemen wijze.

Gemeente Schinnen

De rechtbank is van oordeel dat de benadeelde partij gemeente Schinnen schade heeft geleden die een rechtstreeks gevolg is van het bewezen verklaarde onder feit 6 en acht verdachte aansprakelijk voor die schade.

Blijkens de wet mogen ook rechtspersonen ervoor kiezen om zich te voegen als benadeelde partij in het strafgeding, waardoor het verweer van de raadsman betreffende de te volgen bestuursrechtelijk procedure wordt verworpen.

De rechtbank wijst de vordering ter hoogte van het gevorderde bedrag toe, nu dit bedrag naar het oordeel van de rechtbank voldoende is onderbouwd met de bevindingen van de sociale recherche. De rechtbank gaat daarmee voorbij aan het verweer van de raadsman dat er mogelijk maanden waren waarop de verdachte wel recht had op een uitkering, omdat uit het dossier is gebleken dat de verdachte constant over vermogen beschikte op de betaalrekeningen dat door de verdachte niet is opgegeven. Zij acht daarmee onwaarschijnlijk dat er maanden tussen zaten waar het inkomen dan wel het vermogen van de verdachte onder ‘bijstandsniveau’ zat.

De rechtbank wijst aldus een bedrag van € 114.023,72 hoofdelijk toe, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 30 november 2014 tot aan de dag van algehele voldoening.

De rechtbank zal verdachte ook veroordelen in de kosten die de benadeelde ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken, tot op heden begroot op nihil.

Om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed, zal de rechtbank de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht hoofdelijk opleggen op de hierna te noemen wijze.

9. Het beslag

De hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen voorwerpen waarop conservatoir beslag rust, dienen te worden bewaard ten behoeve van de rechthebbende. De overige in beslag genomen voorwerpen dienen te worden teruggegeven aan de verdachte, nu geen wettelijke bepaling zich hiertegen verzet.

10. De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 24c, 36f, 45, 47, 57, 225, 318, 326 en 420bis van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

11. De beslissing

De rechtbank:

Niet-ontvankelijkheid

- verklaart de officier van justitie niet-ontvankelijk in de vervolging van het onder feit 5 primair ten laste gelegde feit;

Vrijspraak

- spreekt de verdachte vrij van de onder feit 3 primair en subsidiair, feit 5 subsidiair, feit 7 primair en subsidiair en feit 8 primair, subsidiair en meer subsidiair ten laste gelegde feiten;

Bewezenverklaring

• verklaart het tenlastegelegde bewezen zoals hierboven onder 4.4 is omschreven;
• spreekt de verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

• verklaart dat het bewezenverklaarde de strafbare feiten oplevert zoals hierboven onder 5 is omschreven;
• verklaart de verdachte strafbaar;

Straf

• veroordeelt de verdachte voor feit 1 primair, feit 2, feit 4, feit 6 primair en feit 7 meer subsidiair tot een gevangenisstraf van zes jaren en zes maanden;
• beveelt dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van deze gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

Benadeelde partijen en schadevergoedingsmaatregelen

T.a.v. feit 1 primair en feit 2:

• veroordeelt de verdachte om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij, [slachtoffer 1] , wonende te [woonplaats] , te betalen € 249.896,00, te vermeerderen met de wettelijke rente te berekenen over de periode van 2 september 2015 tot aan de dag van de volledige voldoening;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door de mededader is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partij in het kader van deze procedure gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken, begroot tot heden op € 1.815,00;

• legt aan de verdachte de verplichting op tot betaling aan de staat ten behoeve van het slachtoffer, [slachtoffer 1] , van € 249.896,00, bij niet betaling en verhaal te vervangen door 229 dagen hechtenis, met dien verstande dat de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft, te vermeerderen met de wettelijke rente te berekenen over de periode vanaf 2 november 2015 tot aan de dag van de volledige voldoening;
• bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de staat in zoverre komt te vervallen;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door de mededader is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de staat te betalen;

T.a.v. feit 3 primair en feit 3 subsidiair:

• verklaart de benadeelde partij, [slachtoffer 2] , wonende te [woonplaats] , niet-ontvankelijk in zijn vordering;
• veroordeelt de benadeelde partij in de kosten, door de verdachte ter verdediging tegen de vordering gemaakt, begroot tot heden op nihil;

T.a.v. feit 4:

• wijst de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 3] , wonende te [woonplaats] , gedeeltelijk toe en veroordeelt de verdachte om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij te betalen € 35.535,00, te vermeerderen met de wettelijke rente te berekenen over de periode van 30 april 2013 tot aan de dag van de volledige voldoening;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door de mededader is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• verklaart de benadeelde partij [slachtoffer 3] niet-ontvankelijk in zijn vordering ten aanzien van de post "cash overhandigd geldbedrag";
• veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partij in het kader van deze procedure gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken, begroot tot heden op nihil;

• legt aan de verdachte de verplichting op tot betaling aan de staat ten behoeve van het slachtoffer, [slachtoffer 3] , van € 35.535,00, bij niet betaling en verhaal te vervangen door 32 dagen hechtenis, met dien verstande dat de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft, te vermeerderen met de wettelijke rente te berekenen over de periode vanaf 30 april 2013 tot aan de dag van de volledige voldoening;
• bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de staat in zoverre komt te vervallen;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door de mededader is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de staat te betalen;

T.a.v. feit 5 primair en feit 5 subsidiair:

• verklaart de benadeelde partij, [slachtoffer 9] , wonende te [woonplaats] , niet-ontvankelijk in zijn vordering;
• veroordeelt de benadeelde partij in de kosten, door de verdachte ter verdediging tegen de vordering gemaakt, begroot tot heden op nihil;

T.a.v. feit 6 primair:

• veroordeelt de verdachte om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij, Gemeente Schinnen, te betalen € 114.023,72, te vermeerderen met de wettelijke rente te berekenen over de periode van 30 november 2014 tot aan de dag van de volledige voldoening;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door de mededader is betaald, de verdachte
• niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partij in het kader van deze procedure gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken, begroot tot heden op nihil;

• legt aan de verdachte de verplichting op tot betaling aan de staat ten behoeve van het slachtoffer, Gemeente Schinnen, van € 114.023,72, bij niet betaling en verhaal te vervangen door 103 dagen hechtenis, met dien verstande dat de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft, te vermeerderen met de wettelijke rente te berekenen over de periode vanaf 30 november 2014 tot aan de dag van de volledige voldoening;
• bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de staat in zoverre komt te vervallen;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door de mededader is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de staat te betalen;

T.a.v. feit 7 primair, feit 7 subsidiair en feit 7 meer subsidiair:

• verklaart de benadeelde partij, [zoon slachtoffer 4] , niet-ontvankelijk in zijn vordering;
• veroordeelt de benadeelde partij in de kosten, door de verdachte ter verdediging tegen de vordering gemaakt, begroot tot heden op nihil;

Beslag

- gelast de bewaring van de volgende in beslag genomen voorwerpen ten behoeve van de rechthebbende:

- 693930 7 1.00 693930 7 1.00 STK Armband Kl:goud

- schakelarmband met 4 rechthoekige vlakken

- 693953 5 1.00 693953 5 1.00 STK Armband Kl:goud

- XOXOXOXO motief

- 693967 6 1.00 693967 6 1.00 STK Armband Kl:goud

- +=+=+= motief

- 693988 14 1.00 693988 14 1.00 STK Ring Kl:goud

- herenzegelring met letter A

- 693992 15 1.00 693992 15 1.00 STK Ring Kl:goud

- herenring met paarse inzetsteen

- 693994 8 1.00 693994 8 1.00 STK Ring Kl:goud

- herenring met licht paarse inzetsteen

- 693996 13 1.00 693996 13 1.00 STK Ring Kl:goud

- herenzegelring met geblokt zegelmotief

- 694045 9 1.00 694045 9 1.00 STK Ring Kl:goud

- herenzegelring met opschrift PS

- 694051 10 1.00 694051 10 1.00 STK Ring Kl:goud

- ring met diamantjes en paarse inzetsteen

- 694055 11 1.00 694055 11 1.00 STK Ring Kl:goud

- geblokte verticale strepen

- 694057 12 1.00 694057 12 1.00 STK Ring Kl:goud

- ring met diamant

- 694375 17 1.00 694375 17 1.00 STK Computer

APPLE iMac incl. toetsenbord en muis

- 694376 18 1.00 694376 18 1.00 STK Beeldscherm

ACER incl. HP-toetsenbord

- 694382 19 1.00 694382 19 1.00 STK Printer

HP cm2320fxi MFP

- 694383 20 1.00 694383 20 1.00 STK Printer

HP 6700 officejet

- 694408 16 2.00 694408 16 2.00 STK Sieraad Kl:goud

- twee gouden kettingen incl. gouden kruis

- 694417 3 1.00 694417 3 1.00 STK Horloge Kl:zwart

RADO zwarte band met gouden schakels

- 694431 21 1.00 694431 21 1.00 STK Spelcomputer Kl:zwart

SONY Playstation 4

- 694444 22 1.00 694444 22 1.00 STK Spelcomputer Kl:zwart

SONY Playstation 3 incl. bediening

- 694460 23 1.00 694460 23 1.00 STK Spelcomputer Kl:zwart

SONY Playstation 3 incl. handleiding

- 694469 24 1.00 694469 24 1.00 STK Telefoontoestel Kl:wit

APPLE iPhone 6pl incl. doosje, kabel en hoesje

- 694471 25 1.00 694471 25 1.00 STK Telefoontoestel Kl:wit

APPLE iPhone 6pl incl. doosje

- 694489 26 1.00 694489 26 1.00 STK Telefoontoestel Kl:wit

iPhone 5 incl. hoesje

- 694501 27 1.00 694501 27 1.00 STK Telefoontoestel Kl:zwart

APPLE iPhone 6pl incl. hoesje en lader

- 694503 28 1.00 694503 28 1.00 STK Navigator

GARMIN incl. laadkabel

- 694511 29 1.00 694511 29 1.00 STK Telefoontoestel Kl:chroom

SAMSUNG G920f incl. opberghoes

- 694512 30 1.00 694512 30 1.00 STK Computer

APPLE A1460 tablet

- 694528 31 1.00 694528 31 1.00 STK Telefoontoestel Kl:zilver

SAMSUNG G920f

- 694538 32 1.00 694538 32 1.00 STK Fototoestel Kl:zilver

SONY dsc-w5 geen opslagkaartje

- 694555 4 1.00 694555 4 1.00 STK Horloge Kl:zilver

RADO 1Q64Q805

- 694566 33 1.00 694566 33 1.00 STK randapparatuur

APPLE Apple tv

- 694573 1 694573 1 Geld Nederlands

- ibg 3-11-2015

- 694574 2 1.00 694574 2 1.00 STK Personenauto [kenteken]

MERCEDES BENZ C 200 2011 Kl:Zwart ibg 3-11-2015

- gelast de teruggave van de volgende in beslag genomen voorwerpen aan verdachte:

- zie besl.portaal 34 1.00 STK Document

-

694437

- zie besl.portaal 35 1.00 STK Simkaart

-

694544

- zie besl.portaal 36 1.00 STK Simkaart

-

694545

- zie besl.portaal 37 1.00 STK Simkaart

-

694546

- zie besl.portaal 38 1.00 STK Simkaart

-

694547

- zie besl.portaal 39 1.00 STK Simkaart

-

694548

- zie besl.portaal 40 1.00 STK Simkaart

-

694549

- zie besl.portaal 41 1.00 STK Simkaart

-

694553

- zie besl.portaal 42 1.00 STK Harddisk

ALHAU reorder

694456

- zie besl.portaal 43 1.00 STK Simkaart

-

694552

- zie besl.portaal 44 6.00 STK Agenda

-

694465

- zie besl.portaal 45 42.00 STK Document

-

777658

- zie besl.portaal 46 1.00 STK Blikje

-

694384 inh.admn.bescheiden

- zie besl.portaal 47 4.00 ZAK Document

-

694395 adm.bescheiden

- zie besl.portaal 48 3.00 STK Agenda

-

694399

- zie besl.portaal 49 2.00 STK Agenda

-

694401

- zie besl.portaal 50 1.00 STK Document

-

777665

- zie besl.portaal 51 1.00 DS Document

-

694441

- zie besl.portaal 52 1.00 STK Agenda

2014

694515

- zie besl.portaal 53 1.00 STK Kantoorbenodigheden

ALBERT HEIJN schrijfbl.

694517

- zie besl.portaal 53A 3.00 STK Bon

-

694517 A;

Dit vonnis is gewezen door mr. dr. M.C.A.E. van Binnebeke, voorzitter,

mr. M.B. Bax en mr. G.P.C. Dijkshoorn-Sleebe, rechters, in tegenwoordigheid van

mr. R.E.J. Maas, griffier, en uitgesproken ter openbare zitting van 9 augustus 2016.

BIJLAGE I: De tenlastelegging

Aan de verdachte is – na wijziging – ten laste gelegd dat

1.

Zaak 1

hij in of omstreeks de periode van 1 maart 2015 tot en met 20 augustus 2015 in de gemeente Schinnen en/of te Eijsden-Margraten, in elk geval in het arrondissement Limburg, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, meermalen,

(telkens) met het oogmerk om zich en/of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, [slachtoffer 1] heeft gedwongen tot afgifte van een hoeveelheid geld (in totaal 251.396 euro), althans een grote hoeveelheid geld, door die [slachtoffer 1] te bedreigen met smaad en/of smaadschrift en/of openbaring van een geheim, immers heeft/hebben verdachte en/of zijn

mededader(s) die [slachtoffer 1] meermalen althans eenmaal meegedeeld dat hij verdachte en/of zijn mededader(s) naar zijn vrouw gaat, althans zal komen en dit en dat, althans woorden van dergelijke aard en/of strekking en daarmee doelende op het feit dat die [slachtoffer 1] gereageerd heeft op een advertentie dat een vrouw contact zocht met een man en/of die [slachtoffer 1] naar het huis is gegaan van verdachte en zijn mededader voor seksuele

handelingen en/of er seksuele handelingen hebben plaatsgevonden tussen die [slachtoffer 1] en/of die [medeverdachte] en/of dat die seksuele handelingen op film zijn vastgelegd en/of een film met seksuele handelingen toe heeft laten komen aan die [slachtoffer 1] ;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij in of omstreeks de periode van 1 maart 2015 tot en met 20 augustus 2015 in de gemeente Schinnen en/of te Eijsden-Margraten, in elk geval in het arrondissement Limburg, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer 1] , door geweld of enige andere feitelijkheid en/of door bedreiging met geweld of

enige andere feitelijkheid gericht tegen [slachtoffer 1] wederrechtelijk heeft gedwongen iets te doen, niet te doen of te dulden, te weten een grote hoeveelheid geld over te maken (in totaal 251.396 euro), door tegen die [slachtoffer 1] meermalen althans eenmaal mee te delen dat hij verdachte en/of zijn mededader(s) naar zijn vrouw zal gaan, althans zal komen en dit en dat, althans woorden van dergelijke aard en/of strekking, daarmee doelende op het feit dat die [slachtoffer 1] gereageerd heeft op een advertentie dat een vrouw contact zocht met een man en/of die [slachtoffer 1] naar het huis is gegaan van verdachte en zijn mededader voor seksuele handelingen en/of er seksuele handelingen hebben plaatsgevonden tussen die [slachtoffer 1]

en/of die Develloni en/of dat die seksuele handelingen op film zijn vastgelegd en/of een film met seksuele handelingen toe heeft laten komen aan die [slachtoffer 1] ;

2.

Zaak 1

hij in of omstreeks de periode van 21 augustus 2015 tot en met 2 november 2015 in de gemeente Schinnen en/of te Eijsden-Margraten, in elk geval in het arrondissement Limburg, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

ter uitvoering van zijn voorgenomen misdrijf om met het oogmerk om zich of een ander

wederrechtelijk te bevoordelen, door bedreiging met smaad en/of smaadschrift en/of openbaring van (een) geheim(en) [slachtoffer 1] te dwingen tot de afgifte van een hoeveelheid geld, geheel of ten dele toebehorende aan die [slachtoffer 1] , althans aan een ander dan aan verdachte met dat oogmerk meermalen, althans eenmaal (een) mails en/of berichten gestuurd naar die [slachtoffer 1] met de mededeling zakelijk weergegeven dat

- [medeverdachte] nog eenmaal hulp wil dit ook terug betalen "laat wat weten aub"

- Laat wat weten trouwens mooie foto's op internet feestje daar leuk

- Een of meerdere foto's gemail van een boekbespraking waar [slachtoffer 1] met

zijn vrouw aanwezig zijn geweest en met tekst " [adres slachtoffer 1] "

- Ben straks in [adres slachtoffer 1] toch (betreft woonadres van aangever)

- We ons in Ei, tot straks

- Ben daar geweest maakte niet open

- Goed [slachtoffer 1] als je het zo wilt en ons te kijk wil zetten moet dat maar maar ben benieuwd hoe jou kenissen dit dan vinden. Ik heb nog eenmalig je hulp nodig en meer zal je dan niet meer vernemen van mij ik zwijg hoop dat jij dat ook doet ik heb niets te verliezen ben toch ten einde raad Gr. a

- Goed als je het zo wil ik zal het aan je kennissen vertellen hoe je vrouwen benaderd en dumpt en ga maar aangifte doen wij hebben niks misdaan dat was jij je hebt iedereen voor de gek gehouden graag p

- Ga naar contact opnemen met harmonie waar je ere bestuur bent en deze vertellen wat jij doet met vrouwen en meer

- Ik begrijp niet waarom je zo doet toen je in april reageerde was ik wel goed voor wat je wilde en moest ik perse alles doen wat je wilde je belde me dag en nacht en ik moest er zijn en niemand mocht wat weten door jou doen is veel fout gegaan en zit ik nog in probleem. Ik heb had nog een maal je hulp nodig daarna nooit meer en u doe je zo behandelen en hang je op maar goed doe maar als jij het zo wil ik kan ook praten en jij zegt dat je het iedereen verteld hebt nou dat kan ik ook. ik ben geen stuk vuil

- Goed Mijnheer [slachtoffer 1] als je zo wilt moet het maar ik ga vertellen wat jij met vrouwen doet en wat je met [medeverdachte] gedaan hebt zal het aan je vrouw en fam gaan vertellen en ook aan vereniging die jou kent Nu snap ik waarom je dingen gedaan hebt je hebt [medeverdachte] meermaals gebruikt en hoe weet je zelf wel jammer dat we het samen niet oplossen tot gauw

- [slachtoffer 1] ik hoor dat jij achter mijn rug seks gehad en [medeverdachte] dwong tot deze dingen je hebt misbruik gemaakt van haar zal dit gaan vertellen tegen je vrouw pik dat niet je hebt je laten trekken pijpen en meer En achteraf zeg je tegen haar heb spijt dat ik mijn vrouw bedrogen heb maar jullie mij ook dacht dat jij eerlijke vent was maar niet dus je wilde van [medeverdachte] af begrijp nu waarom je mag gerust aangifte doen maar ik zal zorgen dat dan alles aan licht komt Ik snapte al aan telefoon niet toe je alvertina elke dag gek belde en zei ik ben verliefd jij hebt ons opgezocht niet wij jou jij wilde van [medeverdachte] seks en heb je gehad daag

- [slachtoffer 1] ik wacht tot 18.00 uur we kunnen het normaal oplossen heb nog alles van ons logt bij kennis in kluis ik was toen wel goed en nu behandel je me als oud vuil vele me en alles is dan voorbij zal ik nooit meer contact opnemen ik heb jou nooit bedreigt jij mij wel en ook gebruikt help me er uit en alles is dan echt voorbij en hoor je nooit meer iets

- Nou mij gebruiken voor seks en als je dat gehad hebt wil je me dumpen toen ik je gepijpt heb en geschoren en getrokken en klaar was en je dit een paar keer gehad hebt en me dwong voor seks hoe mijn man er niet bij was kreeg ik te horen dat je me niet meer wilde en je niet meer kwam ik heb gezwegen over dit alles hep je die stick aan je vrouw laten zien zoals je beweerd kan ik doen en ook aan mijn man doe maar angifte maar vergeet niet dat jij hebt mij gebruikt. dan zal ik dat ook doen ben geen hond die zich zo lat behandelen jullie kerels willen sek maar meer ook niet ik heb niets meer te verliezen en ben toch al gebruikt door jou dus het maakt niet meer uit wens je fijne avond

terwijl de uitvoering van het misdrijf niet is voltooid;

3.

Zaak 2

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 maart 2015 tot en met 30 september 2015 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, en/of te Maastricht in elk geval in het arrondissement Limburg,

tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk om zich en/of (een) ander(en) wederrechtelijk te bevoordelen door het aannemen van een valse naam en/of van een valse hoedanigheid en/of door een of meer listige kunstgrepen en/of door een samenweefsel van verdichtsels, [slachtoffer 2] heeft bewogen tot de afgifte van een hoeveelheid geld, te weten totaalbedrag 4500 euro, in elk geval van enig goed, hebbende verdachte en/of

zijn mededader(s) met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven - valselijk en/of listiglijk en/of bedrieglijk en/of in strijd met de waarheid tegen die [slachtoffer 2] gezegd dat

- ze geld nodig hebben voor de stichting De gevende hand en/of

- een visitekaartje overhandigd van die stichting aan [slachtoffer 2] en/of

- dat hij, verdachte en/of zijn mededader bezig waren met een rechtszaak en als die over zou zijn, ze er veel geld aan over zouden houden en/of een leningsovereenkomst getekend en/of meneer [getuige 1] welke die [slachtoffer 2] kende en bij het gesprek aanwezig was, meedeelde dat verdachte(n) te vertrouwen waren waardoor die [slachtoffer 2] werd bewogen tot bovenomschreven afgifte;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij een of meermalen in of omstreeks het tijdvak van 1 maart 2015 tot en met 30 september 2015 in de gemeente Schinnen en/of Maastricht, althans in het arrondissement Limburg, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, opzettelijk een hoeveelheid geld (te weten 4500 euro), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer 2] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededaders, en welk goed verdachte en/of zijn mededaders anders dan door misdrijf onder zich hadden, te weten als lener(s), wederrechtelijk zich heeft toegeëigend;

4.

Zaak 3

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 maart 2013 tot en met 30 april 2013 te Uden en/of te Oirsbeek, gemeente Schinnen, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, (telkens) met het oogmerk om zich en/of (een) ander(en) wederrechtelijk te bevoordelen (telkens) door het aannemen van een valse naam en/of van een valse hoedanigheid en/of door een of meer listige kunstgrepen en/of door een

samenweefsel van verdichtsels, [slachtoffer 3] heeft/hebben bewogen tot de afgifte van een hoeveelheid geld, te weten 11.756 euro, 7000 euro, 7700 euro, 5000 euro, en/of 4079 euro, in elk geval van enig goed, hebbende verdachte en/of zijn mededader(s) toen aldaar (telkens) met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven - valselijk en/of listiglijk en/of bedrieglijk en/of in strijd met de waarheid tegen die [slachtoffer 3] gezegd en/of gevraagd

- dat ze geld nodig hadden voor een stichting en/of

- dat ze een tante hadden in België die invalide was en/of

- die tante in huis hadden gehaald en/of

- ze van de woning van de tante een opvang gaan maken voor mindervalide mensen en/of

- hier hadden ze een stichting voor opgericht en daar hadden ze geld voor nodig en/of

- om een hoeveelheid geld te lenen

waardoor [slachtoffer 3] (telkens) werd bewogen tot bovenomschreven afgifte;

5.

Zaak 4

hij een of meermalen in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2005 tot en met 16 juli 2008 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, althans in het arrondissement Maastricht en/of Limburg, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

opzettelijk (telkens) een hoeveelheid geld (totaal ongeveer 74.364,96 euro), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer 9] , zijnde de zoon van verdachte, in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), welk(e) goed(eren) verdachte en/of zijn mededader(s) anders dan door misdrijf, te weten als beheerder, althans gemachtigde van de bankrekening van die [slachtoffer 9] , onder zich had(den), wederrechtelijk zich heeft toegeëigend;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij een of meermalen in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2005 tot en met 16 juli 2008 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen (telkens)

een hoeveelheid geld (totaal ongeveer 74.364,96 euro), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer 9] , zijnde verdachtes zoon, in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), waarbij verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot de plaats des misdrijfs heeft/hebben verschaft en/of de/het weg te nemen goed(eren) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van een valse sleutel te weten middels de pincode van de bankpas;

6.

Zaak 5

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2009 tot en met 30 november 2014 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, althans in het arrondissement Limburg en/of Maastricht, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen meermalen, althans eenmaal, (telkens) een rechtmatigheidsonderzoeksformulier (WWB), - (elk) zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen - valselijk heeft opgemaakt of vervalst, immers heeft verdachte (telkens) valselijk op dat formulier ingevuld dat hij en/of zijn mededader(s) (over de genoemde periode) geen werkzaamheden heeft/hebben verricht en/of inkomsten heeft/hebben genoten en/of over vermogen heeft/hebben beschikt, zulks (telkens) met het oogmerk om die/dat geschrift(en) als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

Zaak 5

hij een of meermalen in of omstreeks het tijdvak van 1 janauri 2009 tot en met 30 november 2014 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, althans in het arrondissement Maastricht en/of Limburg, in elk geval in Nederland,tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, in strijd met een hem en/of zijn medeverdachten bij of krachtens wettelijk

voorschrift opgelegde verplichting, te weten artikel 17 van de wet werk en bijstand,

opzettelijk heeft nagelaten tijdig de benodigde gegevens te verstrekken, en dit feit kon strekken tot bevoordeling van zichzelf of een ander, terwijl verdachte wist, althans redelijkerwijze moest vermoeden dat die gegevens van belang waren voor de vaststelling van verdachtes of eens anders recht op een verstrekking of tegemoetkoming, te weten een uitkering op de grond van de wet werk en bijstand, dan wel voor de hoogte of de duur van die verstrekking of tegemoetkoming, door niet aan de gemeente door te geven dat hij en/of zijn medeverdachte inkomsten genoot en/of werkzaamheden verrichtte(n) en/of vermogen had(den);

7.

pagina 1340 e.v.

hij een of meermalen in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2009 tot en met 31 december 2009 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, althans in het arrondissement Maastricht, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, [slachtoffer 4] , door geweld of enige andere feitelijkheid en/of door bedreiging met geweld of enige andere feitelijkheid gericht tegen [slachtoffer 4] wederrechtelijk heeft gedwongen iets te doen, niet te doen of te dulden, immers heeft/hebben verdachte en/of (een of meer van) zijn mededader(s) tegen die [slachtoffer 4] gezegd dat hij en/of zijn mededader(s) een grote hoeveelheid geld wilde lenen

(totaalbedrag 61.554,96 euro) en/of naar het bedrijf van die [slachtoffer 4] te komen en/of de vrouw van die [slachtoffer 4] in te lichten, althans die [slachtoffer 4] te chanteren;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2009 tot en met 31 december 2009 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk een hoeveelheid geld (totaal bedrag 61.554,96 euro), in elk geval enig goed,

geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer 4] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), welk(e) goed(eren) verdachte en/of zijn mededader(s) anders dan door misdrijf, te weten als lener(s), onder zich had(den), wederrechtelijk zich heeft toegeëigend;

meer subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2009 tot en met 31 december 2009, te Oirsbeek, gemeente Schinnen, althans in Nederland,tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, een voorwerp, te weten een hoeveelheid geld (totaal 61.554,96 euro), heeft/hebben verworven, voorhanden heeft/hebben gehad, heeft/hebben overgedragen en/of

omgezet, althans van een voorwerp, te weten een hoeveelheid geld (totaal 61.554,96 euro), gebruik heeft/hebben gemaakt, terwijl hij en/of zijn mededader(s) wist(en) dat bovenomschreven voorwerp - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was uit enig misdrijf;

8.

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2015 tot en met 2 november 2015 te Oirsbeek, gemeente Schinnen, althans in het arrondissement Maastricht en/of Limburg, in elk geval in Nederland, meermalen, althans eenmaal, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, (telkens) opzettelijk gebruik heeft gemaakt van (een) vals(e) of vervalst(e) lot(en) (van [naam stichting] ), - (elk) zijnde een geschrift

dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen - als ware die/dat geschrift(en) (telkens) echt en onvervalst, bestaande dat gebruikmaken hierin dat hij, verdachte en/of zijn mededader(s) een of meerdere loten hebben verkocht en bestaande die valsheid of vervalsing hierin dat [naam stichting] geen meerjarige vergunning heeft bij de

Kansspelautoriteit en/of geen eenmalige kansspelvergunning heeft;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2015 tot en met 2 november 2015 te Schinnen, althans in het arrondissement Limburg en/of Maastricht, althans in Nederland, meermalen, althans eenmaal, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen (telkens) een of meer lot(en), - (elk) zijnde een geschrift dat bestemd was om tot bewijs van enig feit te dienen - valselijk heeft/hebben opgemaakt of vervalst, immers heeft/hebben verdachte en/of zijn mededader(s) (telkens) valselijk een of meer lot(en) laten drukken, zulks (telkens) met het oogmerk om die/dat geschrift(en) als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken;

meer subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij in of omstreeks het tijdvak van 1 januari 2015 tot en met 2 november te Schinnen, in elk geval in het arrondissement Limburg, althans in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk om zich en/of (een) ander(en) wederrechtelijk te bevoordelen door het aannemen van een valse naam en/of van een valse hoedanigheid en/of door een of meer listige kunstgrepen en/of door een samenweefsel van

verdichtsels, [slachtoffer 5] en/of [slachtoffer 6] en/of [slachtoffer 7] en/of [slachtoffer 8] (telkens) heeft/hebben bewogen tot de afgifte van een hoeveelheid geld , in elk geval van enig goed, hebbende verdachte en/of zijn mededader(s) met vorenomschreven oogmerk - zakelijk weergegeven - valselijk en/of listiglijk en/of bedrieglijk en/of in strijd met de waarheid een of meer lot(en) verkocht aan voornoemde personen waarmee men prijzen kon winnen, terwijl er in werkelijkheid geen prijzen te winnen waren, waardoor voornoemde personen werd bewogen tot bovenomschreven afgifte.

Voetnoten

1. Waar hierna wordt verwezen naar paginanummers, wordt - tenzij anders vermeld - gedoeld op paginanummers uit het proces-verbaal van politie Eenheid Limburg, Districtsrecherche Zuid-West-Limburg, proces-verbaalnummer 2015178544, gesloten d.d. 29 februari 2016, doorgenummerd van pagina 1 tot en met pagina 2222.

2. Het schriftelijk bescheid, zijnde de informatiestaat SKDB-persoon d.d. 30 juni 2016. Dit bescheid maakt geen deel uit van de doornummering van het dossier.

3. Het proces-verbaal van bevindingen d.d. 9 oktober 2015, pagina’s 415 en 416.

4. Het proces-verbaal van aangifte door [slachtoffer 1] d.d. 24 september 2015, pagina 349.

5. De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting van 26 juli 2016.

6. Het proces-verbaal van aangifte door [slachtoffer 1] d.d. 24 september 2015, pagina 349, 350, 351, 352, 353, 354 in combinatie met overgelegde bescheiden, zijnde een overeenkomst op pagina 356 en e-mailberichten en sms-berichten op de pagina’s 357-394.

7. Het proces-verbaal van verhoor van aangever [slachtoffer 1] d.d. 18 oktober 2015, pagina’s 395, 396, 397, 398, 401, 402, 403, 404.

8. Het proces-verbaal van verhoor van aangever [slachtoffer 1] d.d. 18 oktober 2015, pagina

9. Het proces-verbaal van bevindingen d.d. 18 oktober 2015, met als bijlagen e-mailberichten, pagina’s 459 tot en met 471 in samenhang bezien met het proces-verbaal van bevindingen d.d. 30 oktober 2015, met als bijlagen e-mailberichten, pagina’s 472 tot en met 479 het proces-verbaal van bevindingen d.d. 4 november 2015, met als bijlagen de sms-berichten, pagina’s 480 tot en met 489.

10. De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting van 26 juli 2016.

11. Het proces-verbaal van aangifte door [slachtoffer 3] d.d. 27 september 2015, pagina’s 652 en 653.

12. Het proces-verbaal van bevindingen rekeningnummer 756162769 d.d. 4 februari 2016, pagina 1507.

13. Het proces-verbaal van aangifte door [slachtoffer 3] d.d. 27 september 2015, pagina 654.

14. Het proces-verbaal van het getuigenverhoor van [slachtoffer 3] bij de rechter-commissaris d.d. 17 mei 2016. Dit bescheid maakt geen deel uit van de doornummering.

15. De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting van 26 juli 2016.

16. Het proces-verbaal van verhoor van de getuige [getuige 1] d.d. 27 september 2015, pagina’s 643-646.

17. Het proces-verbaal van verhoor van de getuige [getuige 2] d.d. 26 november 2015, pagina’s 1093 en 1094.

18. De bekennende verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting van 26 juli 2016.

19. Het proces-verbaal van bevindingen terugvordering, pagina 1074.

20. Het proces-verbaal van bevindingen over de rechtmatigheidsonderzoekformulieren, pagina 919-924.

21. Het proces-verbaal van bevindingen afdreigen/afpersen [slachtoffer 4] , pagina’s 1340 en 1341.

22. Het proces-verbaal van bevindingen gesprek [zoon slachtoffer 4] d.d. 16 februari 2016, pagina’s 1342 en 1343.

23. Het proces-verbaal van het getuigenverhoor van [zoon slachtoffer 4] bij de rechter-commissaris d.d. 19 mei 2016. Dit bescheid maakt geen deel uit van de doornummering.

24. Het proces-verbaal van het getuigenverhoor van [medeverdachte] d.d. 19 mei 2016. Dit bescheid maakt geen onderdeel uit van de doornummering.