Uitspraak
RECHTBANK Limburg
Zittingsplaats Roermond
Strafrecht
Parketnummer : 03/720566-13
Datum uitspraak : 29 oktober 2014
Tegenspraak
Vonnis van de rechtbank Limburg, meervoudige kamer voor strafzaken,
in de zaak tegen:
[verdachte],
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum],
wonende te [woonplaats], [adres],
thans gedetineerd in P.I. HvB Grave (Unit A + B), Muntlaan 1 Grave.
Raadsman is mr. M.P.J.C. Heuvelmans, advocaat te Venlo.
1.Het onderzoek van de zaak
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van
15 oktober 2014.
De rechtbank heeft op 15 oktober 2014 gehoord: de officier van justitie en de verdachte, bijgestaan door zijn raadsman.
2.De tenlastelegging
De verdachte staat terecht ter zake dat:
1.
hij op of omstreeks 6 april 2013 te Nieuwstadt, in de gemeente Echt-Susteren, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer] van het leven te beroven, met dat opzet en na kalm beraad en rustig overleg, met een vuurwapen een of meer kogels op die [slachtoffer] heeft/hebben afgevuurd, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;
subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:
hij op of omstreeks 6 april 2013 te Nieuwstadt, in de gemeente Echt-Susteren, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk [slachtoffer] van het leven te beroven, met dat opzet met een vuurwapen een of meer kogels op die [slachtoffer] heeft/hebben afgevuurd, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;
meer subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:
hij op of omstreeks 6 april 2013 te Nieuwstadt, in de gemeente Echt-Susteren, tezamen en in vereniging met anderen of een ander, althans alleen, aan een persoon (te weten [slachtoffer]), opzettelijk en met voorbedachten rade, althans opzettelijk, zwaar lichamelijk letsel, heeft/hebben toegebracht, door deze opzettelijk, na kalm beraad en rustig overleg, met een vuurwapen een of meer kogels in de benen van die [slachtoffer] af te vuren;
meest subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:
hij op of omstreeks 6 april 2013 te Nieuwstadt, in de gemeente Echt-Susteren, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk en met voorbedachten rade om aan een persoon genaamd [slachtoffer], opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet en na kalm beraad en rustig overleg met een vuurwapen een of meer kogels in de benen van die [slachtoffer]
heeft/hebben afgevuurd, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.
3.De voorvragen
Bij het onderzoek ter terechtzitting:
- is gebleken dat de dagvaarding aan alle wettelijke eisen voldoet en dus geldig is;
- is gebleken dat de rechtbank krachtens de wettelijke bepalingen bevoegd is van het ten laste gelegde kennis te nemen;
- zijn geen omstandigheden gebleken die aan de ontvankelijkheid van de officier van justitie in de weg staan. De officier van justitie kan dus in de vervolging worden ontvangen;
- zijn geen gronden voor schorsing der vervolging gebleken.
4.Bewijsoverwegingen
4.1
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft ter terechtzitting - zoals is weergegeven in haar schriftelijk requisitoir - gevorderd dat het primair ten laste gelegde zal worden bewezen verklaard. Daartoe heeft de officier van justitie aangevoerd dat er door verdachte en medeverdachte na de zogenaamde waarschuwingsschoten in het café bewust voor is gekozen om het slachtoffer te achtervolgen tot buiten het café en buiten op het slachtoffer te blijven schieten, terwijl er van de kant van het slachtoffer geen dreiging of belaging kwam. De officier van justitie verwijst daarbij naar het arrest van het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch op 30 september 2009 [1] . De verdachten hadden de mogelijkheid om weg te gaan en derhalve kan niet gesteld worden dat verdachten bij voortduring gehandeld hebben in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling.
De officier van justitie acht bewezenverklaring van slechts poging tot zware mishandeling, zoals door de verdediging gesteld, niet aan de orde, nu verdachten rennend op een tevens rennend slachtoffer hebben geschoten - volgens verdachte zelf op een afstand van 5 meter - en daarmee het risico hebben genomen het slachtoffer in vitale delen te raken. Dit zou anders zijn als het ging om geoefende professionele schutters, maar daar is niet van gebleken.
4.2
Het standpunt van de verdediging
De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat het meest subsidiair ten laste gelegde - met uitzondering van de voorbedachten rade - bewezen kan worden verklaard en dat verdachte dient te worden vrijgesproken van het primair, subsidiair en meer subsidiair ten laste gelegde.
De verdediging heeft daartoe, met verwijzing naar relevante jurisprudentie, - samengevat en zakelijk weergegeven - het volgende aangevoerd.
Ten aanzien van het primair ten laste gelegde
Voor een bewezenverklaring van het bestanddeel “met voorbedachten rade” moet komen vast te staan dat verdachte zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op het te nemen of genomen besluit en dat verdachte niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling. Voor voorbedachten raad is nodig dat verdachte gelegenheid heeft gehad om na te denken over de betekenis en gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daar rekenschap van te geven. De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte handelde in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling, in aanmerking genomen het korte tijdsbestek waarin alles zich heeft afgespeeld en de hevigheid van de emotie. Daardoor is verdachte ook niet in de gelegenheid geweest om zich over de gevolgen van zijn daad te beraden.
Deze redenering geldt volgens de verdediging eveneens voor de voorbedachten rade bij het meer en meest subsidiair ten laste gelegde, zodat verdachte tevens van die onderdelen dient te worden vrijgesproken.
Ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde
Verdachte heeft verklaard dat hij op een afstand van 5 tot 6 meter op de benen van aangever heeft gericht en geschoten. Daarnaast is er bij aangever geen ander letsel dan aan de benen vastgesteld. De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat hieruit niet afgeleid kan worden dat verdachte het (voorwaardelijk) opzet had op de dood van aangever. Het doelgericht schieten op iemands benen op een dergelijke afstand levert geen aanmerkelijke kans op de dood op.
Ten aanzien van het meer subsidiair ten laste gelegde
De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat het bij aangever geconstateerde letsel niet als zwaar lichamelijk letsel is te kwalificeren.
4.3
Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank is van oordeel dat het subsidiair aan verdachte ten laste gelegde feit bewezen kan worden verklaard.
Deze beslissing berust op de feiten en omstandigheden als vervat in de hierna vermelde bewijsmiddelen [2] , in onderlinge samenhang beschouwd. De genoemde geschriften zijn slechts gebruikt in verband met de inhoud van de overige bewijsmiddelen.
Het bewijs
Op de avond, nacht van vrijdag 5 april 2013 op zaterdag 6 april 2013 zat ik in café [naam café] in Nieuwstadt. Het was druk in de zaak. Ik zag 2 personen in onze richting kijken. Een van hen had 2 gouden tanden. Hij was een Albanees. De andere stond erbij. Ik liep op enig moment naar de Albanees en vroeg wat is er. De Albanees stond op en ik duwde hem terug. De Albanees zei toen: “Ik schiet, ik schiet.” Ik dacht die roept maar wat en liep weg. De Albanees kwam naar me toe en stond opeens voor me met een pistool op me gericht. Ik rende door het café naar buiten. De Albanees kwam mij achterna. Ik hoorde schoten en ik rende voor mijn leven. Toen kwam ik bij een muur. Ik stopte en keek. Ik zag dat de Albanees kwam aangelopen en gericht op mij schoot. Ik kon toen met mijn laatste adem over de muur klimmen.
2. In het dossier bevindt zich een geneeskundige verklaring van het Orbis Medisch Centrum betreffende [slachtoffer], d.d. 6 april 2013, opgesteld door dr. K.W.E. Huisewé, chirurg, en dr. N. Schouten, assistent chirurg. Deze verklaring houdt - onder meer - het navolgende in [4] :
Patiënt werd in de vroege ochtend (rond 01.30 uur) van 06.04 op de Eerste Hulp gezien in verband met schotverwondingen aan de beide bovenbenen.
Anamnese:
Patiënt vertelde de schotverwondingen opgelopen te hebben tijdens een ruzie met het pokeren in een kroeg, waarbij hij in een gevecht belandde met een andere man. Patiënt werd van voren beschoten van een afstand van ongeveer 5 meter.
Lichamelijk onderzoek:
Er werd een kleine schaafverwonding van de penis ter linkerzijde gevonden. Halverwege het rechter bovenbeen werd aan de mediale zijde een rafelige ronde wond gezien van ongeveer 1 bij 1cm en eveneens een rafelige wond aan de venterolaterale zijde van het rechter bovenbeen van 5 bij 3cm (ongeveer 13-15cm van de lies af). Het linker bovenbeen liet eveneens een rafelige 1,5 bij 1,5cm grote wond zien aan de laterale zijde net boven de knie (ongeveer 7cm boven de knie) en daarbij een rafelige rond wond van bijna 1 bij 1cm aan de venteromediale zijde van het linker bovenbeen.
3. Het dossier bevat een foto van de spijkerbroek van [slachtoffer] [5] . Op de foto met nummer 01 is te zien dat zich aan de voorzijde van de spijkerbroek beschadigingen bevinden die kunnen duiden op inschotopeningen. Onder meer de volgende beschadigingen werden waargenomen [6] :
Beschadiging Type beschadiging Positie Afstand(vanaf de onderzijde
van de pijpen van de broek)
2 inschotopening rechterpijp 70cm
3 inschotopening rechterpijp 66,5cm
4 inschotopening ter hoogte van 80cm
linker lies
5 inschotopening ter hoogte van 78cm
linker lies
9 inschotopening ter hoogte van 83cm
gulp
4. Er waren op de voorgevel van de supermarkt PLUS twee beschadigingen zichtbaar, vermoedelijk afkomstig van de kogelinslagen op de muren. Eén beschadiging zit op een hoogte van 80cm gemeten vanaf de openbare weg [7] .
5. In het dossier bevindt zich een plattegrond [8] met daarop de vluchtroute die het slachtoffer op 6 april 2013 heeft afgelegd. De nummers 1, 2, 3, 4, 8, 9, 10 en 11 weergegeven op deze plattegrond geven de vindplaatsen [9] aan van de hulzen en het patroon (nummer 9) die op deze vluchtroute zijn aangetroffen.
Object Bijzonderheden SIN
Munitie (huls) nummer 1 AAGC9487NL
Munitie (huls) nummer 2 AAGC9486NL
Munitie (huls) nummer 3 AAGC9485NL
Munitie (huls) nummer 4 AAGC9484NL
Munitie (huls) nummer 8 AAGC9483NL
Munitie (patroon) nummer 9 AAFK4838NL
Munitie (huls) nummer 10 AAFQ9099NL
Munitie (huls) nummer 10 AAFQ9101NL
Munitie (huls) nummer 10 AAFQ9100NL
Munitie (huls) nummer 11 AAFQ9088NL
Deze hulzen en dit patroon zijn vervolgens naar het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) gestuurd voor nader onderzoek.
6. In het dossier bevindt zich een rapport “Munitieonderzoek naar aanleiding van een schietincident in Nieuwstadt op 6 april 2013”, d.d. 14 mei 2013, zaaknummer 2013.04.18.235. Dit rapport houdt - onder meer - het navolgende in [11] :
2.Vraagstelling
1. Zijn de verschoten munitiedelen afkomstig uit één of meerdere vuurwapen(n)?
2. Wat is het soort en merk van het (de) gebruikte vuurwapen(s)?
(…)
5.Conclusie
Vraag 1
De verschoten hulzen zijn afkomstig uit minimaal twee vuurwapens.
Hulzen kaliber 7,65mm Browning
Er zijn aanwijzingen gevonden dat de hulzen (AAFQ9099NL, AAFQ9101NL, AAFQ9100NL, AAGC9483NL, AAGC9484NL, AAGC9485NL, AAGC9486NL en AAFQ9088NL) zijn verschoten met één vuurwapen.
Voor de acht hulzen van het kaliber 7,65mm browning zijn de volgende hypothesen beschouwd:
Hypothese 1: De hulzen zijn verschoten met één en hetzelfde vuurwapen.
Hypothese 2: De hulzen zijn verschoten met twee of meerdere vuurwapens van hetzelfde kaliber en met dezelfde systeemkenmerken.
De bevindingen van het vergelijkend hulsonderzoek zijn
zeer veel waarschijnlijkerwanneer
hypothese 1juist is, dan wanneer hypothese 2 juist is.
zeer veel waarschijnlijkerwanneer
hypothese 1juist is, dan wanneer hypothese 2 juist is.
Huls kaliber 6,35mm Browning
De huls is van het kaliber 6,35mm Browning en is verschoten met een ander vuurwapen dan de hulzen (AAFQ9099NL, AAFQ9101NL, AAFQ9100NL, AAGC9483NL, AAGC9484NL, AAGC9485NL, AAGC9486NL en AAFQ9088NL).
Vraag 2
Kaliber 7,65mm Browning
De hulzen (AAFQ9099NL, AAFQ9101NL, AAFQ9100NL, AAGC9483NL, AAGC9484NL, AAGC9485NL, AAGC9486NL en AAFQ9088NL) zijn vermoedelijk verschoten met een semi-automatisch werkend pistool van het kaliber 7,65mm Browning.
Kaliber 6,35mm Browning
De systeemsporen in de huls passen bij die van semi-automatische pistolen van kaliber 6,35mm Browning.
Ik had aangeboden om op 5 april 2013 uit te helpen in het café [naam café]. In de zaal was het pokertoernooi al bezig. [slachtoffer] was er. Ik was voornamelijk in de pokerzaal. Ik heb die twee mannen die later geschoten hebben pas tien minuten voor het schietincident gezien. Ik hoorde dat iemand op een boze toon riep: “Wat nu.” Ik keek hierdoor om en zag dat die blanke jongen zich breed maakte en met zijn handen gebaarde en zei: “Ja wat nu.” Ik zag dat hij richting [slachtoffer] keek. Vanaf de bar keek ik naar de twee jongens en ik zag dat [slachtoffer] naar die twee jongens liep. Er werd over en weer naar elkaar geroepen. Ik zag dat [slachtoffer] een kopstoot uitdeelde naar die blanke jongen. [slachtoffer] liep toen naar het midden van de zaal. Ik hoorde dat die blanke jongen iets naar [slachtoffer] riep. Ik hoorde dat [slachtoffer] riep: “Wat geweer wat geweer.” Ik zag dat die donkere man op tafel sprong en in het wilde westen begon te schieten. Ik zag dat hij met een pistool in het plafond schoot. Ik ben gaan rennen. Boven aangekomen hoorde ik ook knallen, dus kennelijk werd er buiten ook nog geschoten. Terwijl ik naar beneden liep hoorde ik nog schoten die kwamen uit de richting van de PLUS. De blanke man had twee gouden tanden.
8.1.
Ik heb overzetstukken op mijn tanden. Het zijn een soort kronen. Die heb ik al lang.
8.2.
Ik ben in Nieuwstadt geweest. Ik wil vanaf café [naam café] beginnen. Ik was daar om wat te drinken. Toen ben ik naar de pokerzaal gelopen. Er waren veel mensen. Ik kreeg een klap op mijn hoofd. Toen heb ik dat pistool gepakt. Toen is hij naar buiten gegaan en ben ik ook naar buiten gegaan. Ik heb drie keer geschoten, één keer voor de deur van de ingang en buiten nog twee keer. Ik heb een 6.35 pistool. Ik zag die meneer wegrennen. Hij heeft mij een kopstoot gegeven. Ik rende achter hem aan. Ik heb hem geraakt. Ik stond vijf of zes meter van hem af. De volgende dag hoorde ik gelukkig dat hij nog leefde. Na de kopstoot heb ik het pistool gepakt dat in mijn jas zat. Ik heb in het café schoten gehoord. Ik ben die man achterna gerend. Toen ik buiten was heb ik geschoten. Ik had een of twee biertjes en een whisky gedronken. Het andere wapen had een kaliber van 7.65. De man die op de tafel sprong was bij mij. Die man op de tafel is dezelfde man die voor me uit rende. Ik was met die jongen in het café.
8.3.
Ik was van plan om wat te gaan doen die avond, vrijdag. Wat te gaan drinken of iets. Ik ben richting Sittard gegaan. Ik was met nog iemand anders. Ik had een wapen bij me. We zijn bier gaan halen en hebben een biertje gedronken. Toen zijn we naar het café gegaan om wat te drinken. We zijn naar binnen gegaan. Die andere jongen heeft ook altijd een wapen bij zich. Ik had een 6.35. Er zaten kogels in. Ik had hem nog niet eerder gebruikt. Die andere was een 7.65. We zijn naar binnen gegaan en hebben wat gedronken. Die andere jongen was bij mij. Wij waren constant samen. We hebben alle twee whisky gedronken. Toen zag ik dat er nog een ruimte was. De deur ging open en ben ik daar gaan staan samen met die andere jongen. Daar zaten allemaal mensen te spelen. Al die tijd had ik het wapen bij me. Het zat in mijn jaszak. En toen is dat gebeurd. Ze waren aan het pokeren. Er stonden mensen en die man stond er ook bij. Die man kwam naar me toe en ging voor me staan. Die andere jongen stond achter, naast me. Ik kreeg een kopstoot. Ik zei tegen hem dat ik dadelijk mijn pistool zou trekken. Toen begon ie weer. Toen heb ik dat ding uit mijn zak gehaald. Ik heb dat ding ook laten zien aan hem. Toen rende die naar buiten. Toen ben ik ook naar buiten gerend. De man rende naar buiten. Daarvoor hoorde ik 2 maal toef toef achter mij. Die knallen kwamen van achter vandaan. Die jongen die met mij was had geschoten. Toen ben ik hem achterna gerend. Buiten zag ik de andere jongen die bij me was. Ik ben die man achterna gerend. Ik en die jongen met wie ik samen was gingen die kant op. Ik heb geschoten op een afstand van 5, 6 meter. Toen heb ik hem in zijn been geraakt. Hij keek naar me. Die andere jongen stond ernaast. Die schoot ook op hem. Ik hoorde buiten toef, toef, toef. Dat kwam niet uit mijn wapen. Die andere jongen schoot ook. We stonden daar samen. Op het moment dat ik schoot stond die andere jongen naast mij. Ik was aan het bidden dat die man niet dood zou gaan.
8.4.
Die man gaf me die kopstoot. [medeverdachte] zat precies naast mij. Ik had ook mijn pistool. [medeverdachte] is op de tafel gesprongen. Hij stond met dat pistool in zijn hand op de tafel. Die [slachtoffer] rende naar buiten. Ik rende hem achterna. Ik en [medeverdachte] renden hem achterna. We zaten kort achter elkaar.
Overwegingen van de rechtbank
Voorbedachte raad?
Voor handelen met voorbedachten rade is vereist dat over het handelen is nagedacht; het moet in enige mate bedacht en gepland zijn. In deze zaak is er niemand die verklaart dat verdachte en zijn mededader al voordat zij naar het café gingen, het plan hadden om [slachtoffer] neer te schieten. De vraag is dan of uit het handelen zelf afgeleid kan worden dat verdachte en zijn mededader hun handelen van te voren bedacht hadden. Enige voedingsbodem voor deze hypothese is dat zowel verdachte als zijn mededader met een wapen het café betraden en dit ogenschijnlijk zonder noemenswaardige aanleiding tegen [slachtoffer] gebruiken [17] . Voorts is er een (niet verder uitgewerkte) CIE-melding [18] dat verdachten enige tijd voor de schietpartij [slachtoffer] geript zouden hebben. Tegen deze aanname pleit echter dat [verdachte] verklaart dat zowel hijzelf als zijn mededader standaard hun wapen bij zich droegen. Vervolgens kan de overtrokken reactie van verdachte en zijn mededader op [slachtoffer] verklaard worden als bedacht wordt dat zij zich kennelijk nauw verwant voelden aan [getuige 2] doordat ze zich zijn “brother” noemen [19] , zij die avond met deze [getuige 2] hebben gesproken [20] en er op dat moment het een en ander speelde tussen deze [getuige 2] en [slachtoffer] [21] . Tegen het idee dat verdachten op voorhand bedacht hadden dat ze [slachtoffer] zouden doden, pleit ook dat het dan niet voor de hand ligt om dit in een vol café te doen nadat zij daar tenminste drie kwartier verbleven terwijl ook de hele uitvoering (er wordt aanvankelijk in het plafond geschoten) niet echt past bij het voornemen om doelbewust te doden. De rechtbank concludeert hieruit dat van voorbedachte raad in deze zin moet worden vrijgesproken.
Van voorbedachte raad kan ook sprake zijn als het handelen zolang duurt dat tijdens dat handelen over het vervolg van dat handelen kan worden nagedacht. Toegepast op de situatie in deze zaak is dan de redenering dat verdachte en zijn mededader na het schieten in het café en het wegrennen door [slachtoffer] bedachten (besloten) dat ze hem zouden volgen en hem zouden beschieten. Over de vraag of gezegd kan worden dat verdachte en zijn mededader voldoende tijd hebben gehad om zich te beraden op het te nemen besluit, spoort de Hoge Raad de feitenrechter aan om alle argumenten pro en contra goed tegen elkaar af te wegen. Een citaat: “De vaststelling dat de verdachte voldoende tijd had om zich te beraden op het te nemen of genomen besluit vormt weliswaar een belangrijke objectieve aanwijzing dat met voorbedachten rade is gehandeld, maar hoeft de rechter niet ervan te weerhouden aan contra-indicaties een zwaarder gewicht toe te kennen. Daarbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan de omstandigheid dat de besluitvorming en uitvoering in plotselinge hevige drift plaatsvinden, dat slechts sprake is van een korte tijdspanne tussen besluit en uitvoering of dat de gelegenheid tot beraad pas tijdens de uitvoering van het besluit ontstaat” [22] . Toegepast op verdachte en zijn mededader stelt de rechtbank vast dat de hele ruzie van begin tot eind geen pauze heeft gekend waarin goed kon worden nagedacht over het vervolg daarvan. Voorts is in de vorige alinea overwogen dat aannemelijk is dat verdachte en zijn mededader ook om andere reden al boos waren op [slachtoffer] en de (lichte) kopstoot hen deed ontbranden in hevige woede, waardoor zij niet aarzelden (en ook niet nadachten) om [slachtoffer] naar buiten te volgen en te (blijven) beschieten. Genoemde omstandigheden voeren de rechtbank tot de slotsom dat ook ten aanzien van dit aspect moet worden vrijgesproken van voorbedachten rade.
Poging tot doodslag?
De rechtbank is van oordeel dat het handelen van verdachte moet worden gekwalificeerd als poging tot doodslag. De redenering die aan dit oordeel ten grondslag ligt, is de volgende. Verdachte heeft verklaard dat hij met zijn wapen op de benen van het slachtoffer heeft gericht. In het algemeen kan worden gezegd dat wie met een geladen vuurwapen in de richting van een persoon schiet, de aanmerkelijke kans op de koop toe neemt dat daardoor dodelijk letsel ontstaat. De intentie om alleen niet-vitale delen te raken, is alleen van invloed op de aanmerkelijke kans als aannemelijk is dat de schutter die intentie ook kan waarmaken. Dat kan het geval zijn als de verdachte zo dicht bij het slachtoffer staat dat richten op die niet-vitale delen voor een niet geoefende schutter goed mogelijk is. Dat kan (bij grotere afstand tot de beschotene) het geval zijn als de schutter een zodanig goede schutter is dat hij trefzeker kan bepalen waar zijn schot raakt. De rechtbank stelt vast dat de afstand van verdachte en zijn mededader tot het slachtoffer tenminste op vier tot vijf meter is te schatten. Dat is niet een zodanig kleine afstand dat een ongeoefende schutter trefzeker kan raken waar hij beoogt. Voorts komt de rechtbank niet tot de vaststelling dat verdachte en zijn mededader (bijvoorbeeld door lidmaatschap aan een schietvereniging) geoefende schutters waren en dit acht de rechtbank evenmin aannemelijk. De aanmerkelijke kans dat het schieten dodelijk letsel tot gevolg heeft, is tevens vergroot doordat uit de bewijsmiddelen is af te leiden dat verdachte en zijn mededader diverse alcoholische consumpties hadden genuttigd [23] .
Verdachte heeft verklaard dat op het moment dat hij schoten loste, het slachtoffer al zover over de muur geklommen was dat hij alleen nog maar zijn achterwerk en benen zag. Daarmee wil verdachte kennelijk betogen dat de kans dat vitale delen geraakt zouden worden, afwezig was. De rechtbank vindt onvoldoende steun in de bewijsmiddelen om daarvan uit te gaan. In de eerste plaats verklaart het slachtoffer dat hij direct voor het schieten oogcontact had met verdachte [24] en ook verdachte zelf verklaart dat het slachtoffer naar hem keek [25] . Ten tweede blijkt uit de aangetroffen kogelgaten [26] en het geconstateerde letsel [27] dat er kennelijk ook ter hoogte van de geslachtsdelen is geschoten (in horizontaal vlak), hetgeen niet te verenigen is met dat het slachtoffer van achter met zijn voorkant liggend over de muur op die plek zou zijn beschoten. Ten derde verklaart [verdachte] zelf dat hij bang is dat hij het slachtoffer dodelijk heeft getroffen [28] .
4.4
De bewezenverklaring
De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte:
op 6 april 2013 te Nieuwstadt, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander, opzettelijk [slachtoffer] van het leven te beroven, met dat opzet met een vuurwapen kogels op die [slachtoffer] heeft afgevuurd, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.
De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.
5.De strafbaarheid van het bewezenverklaarde en de kwalificatie
5.1
De strafbaarheid
Het bewezenverklaarde is strafbaar.
5.2
De kwalificatie
Het bewezenverklaarde levert op het navolgende strafbare misdrijf:
medeplegen van poging tot doodslag.
Het misdrijf is strafbaar gesteld bij de artikelen 287 juncto 45 en 47 van het Wetboek van Strafrecht.
6.De strafbaarheid van verdachte
De verdachte is strafbaar voor het bewezenverklaarde nu geen omstandigheid aannemelijk is geworden die verdachtes strafbaarheid opheft.
7.De oplegging van straf en/of maatregel
7.1
De vordering van de officier van justitie
De officier van justitie heeft ter terechtzitting - zoals is weergegeven in haar schriftelijk requisitoir - gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de tijd van 8 jaren, met aftrek ex artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht.
7.2
Het standpunt van de verdediging
De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat het feit als medeplegen van poging tot zware mishandeling gekwalificeerd dient te worden waar een aanzienlijk lagere straf bij past dan door de officier van justitie is geëist.
7.3
Het oordeel van de rechtbank
Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.
Verdachte en zijn mededader hebben, terwijl ze het vluchtende slachtoffer achtervolgden, meerdere kogels op hem afgevuurd. Dit alles speelde zich af in de nachtelijke uren, op straat en in een woonwijk. De aanleiding voor deze daad lijkt te zijn gelegen in een confrontatie tussen verdachte en het slachtoffer in het drukbezochte café, waarbij het slachtoffer verdachte een (lichte) kopstoot [29] zou hebben gegeven. De reactie hierop door verdachte en zijn mededader was buiten elke proportie. Verdachte en zijn mededader trokken beiden in het café een vuurwapen. Nadat de medeverdachte in het café met zijn wapen in de lucht schoot, zijn zij het vluchtende slachtoffer naar buiten gevolgd en hebben zij daar al rennend de achtervolging ingezet. Beiden hebben buiten vanaf een afstand van ongeveer 5 meter op het slachtoffer geschoten, met als resultaat dat het slachtoffer letsel heeft opgelopen. Het slachtoffer had niet de beschikking over een wapen of over een vluchtauto en dit was bekend bij verdachten.
Dat de mate van het letsel beperkt is gebleven doet aan de ernst van het handelen van verdachte en zijn mededader niets af. Zij hebben met hun handelen bewust het risico genomen dat zij het slachtoffer dodelijk zouden treffen. Het is slechts een kwestie van geluk geweest dat dit gevolg is uitgebleven. Voorts is het levensgevaarlijk om op de openbare weg kogels af te vuren.
Uit het dossier is gebleken dat het slachtoffer door dit gebeuren angst, pijn en fysiek ongemak heeft ondervonden. Maar ook op zijn gezin, familie en vrienden is de impact groot geweest. Overigens moet het incident ook beangstigend zijn geweest voor de omstanders die daarvan getuige zijn geweest. Het schietincident heeft ook - voornamelijk door de wijze waarop dit heeft plaatsgevonden - grote onrust veroorzaakt in Nieuwstadt en omgeving en de rechtsorde ernstig geschokt.
Naar het oordeel van de rechtbank is het opleggen van een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van aanmerkelijke duur de enige passende reactie op dit ernstige vergrijp. Bij het bepalen van de strafmaat heeft de rechtbank acht geslagen op het uittreksel uit het documentatieregister d.d. 10 september 2014 betreffende verdachte, waaruit blijkt dat verdachte reeds eerder is veroordeeld.
Evenals de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat ter vergelding en om verdachte het verkeerde van zijn handelen te doen inzien een lange gevangenisstraf passend is. Omdat de rechtbank echter niet komt tot een bewezenverklaring van poging tot moord - zoals de officier heeft gevorderd - maar tot poging doodslag, zal zij de duur van deze gevangenisstraf bepalen op 36 maanden, met aftrek van de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht. De hoogte van deze straf is in lijn met straffen die in vergelijkbare zaken worden opgelegd.
8.De wettelijke voorschriften
De beslissing berust op de artikelen 10, 27, 45, 47, 287 van het Wetboek van Strafrecht, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.
9.De beslissing
De rechtbank:
Vrijspraak
- spreekt verdachte vrij van het
primairten laste gelegde;
primairten laste gelegde;
Bewezenverklaring
- verklaart het
- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;
Strafbaarheid
- verklaart dat het bewezenverklaarde de strafbare feiten oplevert zoals hierboven onder
- verklaart verdachte strafbaar;
Straffen
- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van 36 maanden;
een gevangenisstraf van 36 maanden;
- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van het onvoorwaardelijke deel van de opgelegde gevangenisstraf.
Dit vonnis is gewezen door mr. H.H. Dethmers, mr. J. Iding en mr. C.C.W.M. Aretz, rechters, van wie mr. H.H. Dethmers voorzitter, in tegenwoordigheid van mr. N. Geene als griffier en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 29 oktober 2014.
Buiten staat
Mr. J. Iding is niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.