Uitspraak
RECHTBANK LEEUWARDEN
Sector bestuursrecht, belastingkamer
Procedurenummer: AWB06/1738
Uitspraakdatum: 11 april 2007
Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen
[eiser], wonende te [woonplaats], eiser,
en
de inspecteur van de Belastingdienst/Noord/kantoor Leeuwarden, verweerder.
Procesverloop
1.1 Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2003 een aanslag (aanslagnummer [nummer].H36) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 30.373.
1.2 Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 13 juni 2006 de aanslag gehandhaafd.
1.3 Eiser heeft daartegen bij brief van 19 juli 2006, ontvangen bij de rechtbank op 20 juli 2006, beroep ingesteld.
1.4 Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.
1.5 Verweerder heeft vóór de zitting een nader stuk in de vorm van een pleitnota ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan eiser.
1.6 Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 februari 2007 te Leeuwarden.
Eiser is verschenen bij zijn gemachtigde, [gemachtigde eiser]. Namens verweerder is verschenen [gemachtigde verweerder A] en [gemachtigde verweerder B].
Motivering
Feiten
Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:
2.1 Eiser, geboren op [datum] 1937, is in dienstbetrekking werkzaam bij [werkgever], het brutoloon beliep € 16.196. Daarnaast genoot hij een AOW-uitkering van € 7.687 en met ingang van 12 juni 2003 een lijfrente van [verzekeringsmaatschappij] van € 6.490.
2.2 Eiser heeft op 1 februari 1976 een lijfrenteverzekering afgesloten. De jaarlijkse premie bedroeg fl. 1.434 (€ 650,72). Met ingang van 1981 heeft eiser premievrijstelling gekregen in verband met arbeidsongeschiktheid, zodat hij vijf jaar premie heeft betaald.
2.3 In zijn aangifte IB/PVV voor het jaar 2003 heeft eiser de premies voor lijfrenten, die hij in de jaren 1976 tot en met 1980 van in totaal € 3.253 op basis van de saldo-methode heeft betaald, in mindering gebracht op de eerste lijfrenteuitkeringen in 2003.
2.4 Verweerder heeft bij de aanslagregeling deze aftrekpost geweigerd.
2.5 Tijdens de bezwaarprocedure heeft verweerder eiser verzocht om betalingsbewijzen van de lijfrentepremies over de jaren 1976 tot en 1980, kopieën van de ingediende aangiften over deze jaren en kopieën van de definitieve aanslagbiljetten over desbetreffende jaren. In reactie daarop heeft eiser een brief van 25 juni 1981 van zijn verzekeringsmaatschappij overgelegd, waaruit blijkt dat per 1 februari 1976 de betreffende polis is afgesloten.
Geschil
3.1 In geschil is het antwoord op de vraag of eiser terecht op de eerste in 2003 ontvangen uitkeringen uit de lijfrenteverzekering de daarop betaalde premies van in totaal € 3.253 in mindering heeft gebracht.
3.2 Eiser stelt zich primair op het standpunt dat geen aftrek van lijfrentepremies heeft plaatsgevonden, omdat hij in de jaren 1976 tot en met 1980 geen aangifte voor de IB/PVV heeft gedaan. Eiser is van mening dat nu niet te bewijzen valt dat geen aangifte is gedaan, er dus geen aftrek van lijfrentepremies heeft plaatsgevonden, terwijl verweerder het tegendeel niet kan aantonen, zodat hij een beroep op de saldomethode mag doen. De aanschrijving van 29 juni 1990, nr. DB90/3539 van de staatssecretaris van Financiën acht eiser overigens op dit geval niet van toepassing, omdat dit feit zich al eerder heeft voorgedaan. Bovendien acht eiser het onterecht dat de bewijslast op hem rust, omdat een belastingplichtige immers na zeven jaar ontslagen is van zijn bewaarplicht.
3.3 Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.
3.4 Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.
Beoordeling van het geschil
4.1 Tussen partijen is niet in geschil dat op de in geschil zijnde lijfrentepremies over de jaren 1976 tot en met 1980 artikel 25, eerste lid, onder g, ten eerste, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, van toepassing is. Uit deze bepaling volgt dat eiser in die jaren de door hem betaalde lijfrentepremies als persoonlijke verplichting op zijn inkomen in mindering kon brengen.
4.2 In zijn aanschrijving van 29 juni 1990, nr. DB90/3579, gepubliceerd in de BNB 1990/341 (hierna: de Resolutie), machtigt de staatssecretaris van Financiën de inspecteurs in "alle situaties van verzuimde aftrek van lijfrentepremies overeenkomstig de hieronder opgenomen voorschriften zelfstandig te beslissen op verzoeken om toepassing van de hardheids-clausule.''.
4.3 In de Resolutie is voorts, voor zover voor het onderhavige geschil van belang, vermeld, dat "Indien de termijnen van lijfrente vloeien (…), keur ik goed dat op verzoek van de belastingplichtige de lijfrentepremies waarvan de verzuimde aftrek niet kan worden hersteld op grond van de voorschriften inzake ambtshalve te verlenen verminderingen of teruggaven, worden aangemerkt als premies die niet op het inkomen in mindering konden worden gebracht. De termijnen van lijfrente (…) worden alsdan in het inkomen begrepen voor zover deze de lijfrentepremies overtreffen die niet op het inkomen in mindering konden worden gebracht. Deze verruiming van de saldomethode wordt uitsluitend toegepast indien en voor zover de belastingplichtige aantoont dat de lijfrentepremies in het verleden niet in mindering op diens inkomen zijn gebracht. Als voorwaarde voor toepassing van de verruiming van de saldomethode geldt voorts dat de belastingplichtige tegenover de inspecteur aannemelijk maakt dat het niet aftrekken van de premies niet is te wijten aan opzet of grove schuld (met andere woorden dat er daadwerkelijk sprake is van "verzuim'' en bijvoorbeeld niet van welbewust afzien van aftrek).''
4.4 De rechtbank kan de weigering door verweerder om de in de jaren 1976 tot en met 1980 betaalde premies in aftrek toe te laten in het onderhavige jaar uitsluitend toetsen aan de Resolutie. Voor een verruiming op basis van redelijkheid en billijkheid van de in de Resolutie toegestane tegemoetkoming is geen plaats aangezien de Resolutie is vastgesteld op basis van artikel 63 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, welk artikel aan verweerder de bevoegdheid geeft om tegemoetkomingen te treffen in gevallen waarin zich onbillijkheden van overwegende aard voordoen. De rechtbank kan in een geval als hier aan de orde slechts toetsen of verweerder zijn bevoegdheid heeft gebruikt zoals die is neergelegd in de Resolutie.
4.5 Derhalve dient te worden beoordeeld of eiser op grond van de Resolutie in aanmerking komt voor verruiming van de saldomethode. Eiser heeft naar het oordeel van de rechtbank geen concrete gegevens verstrekt waaruit kan worden afgeleid dat hij voldoet aan de voorwaarde dat hij in de jaren 1976 tot en met 1980 betaalde premies niet in mindering heeft gebracht op zijn inkomen. De door eiser overgelegde brief van 25 juni 1981 van zijn verzekeringsmaatschappij kan niet als zodanig bewijs gelden, omdat daarin niets staat vermeld over premieaftrek. De rechtbank acht, zeker gezien in het licht van de op eiser rustende zware bewijslast, de enkele ontkenning van eiser dat hij in die jaren geen aangifte IB/PVV heeft gedaan, zodat aftrek van lijfrentepremies in de jaren 1976 tot en met 1980 niet mogelijk was, onvoldoende. Ook overigens heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat de in het verleden betaalde premies in mindering kunnen worden gebracht in het jaar 2003.
4.6 Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.
Proceskosten
De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan op 11 april 2007 door mr. B.A.E.G. Geel-Cieraad, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. J. de Jong, griffier.
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum:
- hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Leeuwarden (belastingkamer), Postbus 1704, 8901 CA Leeuwarden.
Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:
1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.
2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:
a. de naam en het adres van de indiener;
b. een dagtekening;
c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;
d. de gronden van het hoger beroep.