Uitspraak
RECHTBANK HAARLEM
Sector bestuursrecht
zaaknummer: AWB 08 / 5025
uitspraak van de meervoudige kamer van 16 juli 2009
in de zaak van:
[eiser],
wonende te [woonplaats],
eiser,
gemachtigde: ing. G.J.A. Kemna, werkzaam bij Agrovisie Adviesbureau,
en:
het college van dijkgraaf en hoogheemraden van het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier,
verweerder,
derde partij,
het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier.
1. Procesverloop
Bij besluit van 29 mei 2008 heeft verweerder op de aanvraag van de derde partij ontheffing verleend van het bepaalde in artikel 15, onder a en b, van de Keur Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier 2006 (hierna: de Keur) voor het oprichten van 4 stuwen in het poldergebied Vier Noorder Koggen.
Tegen dit besluit heeft eiser bij brief van 1 juli 2008 beroep ingesteld.
Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken ingezonden en een verweerschrift ingediend.
Het beroep is gezamenlijk met de zaken AWB 08/5022, 08/5023 en 08/5024 behandeld ter zitting van 15 april 2009. Namens eiser is verschenen de gemachtigde en verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. M. Bregman en K. de Boer, beiden werkzaam bij het hoogheemraadschap. Verder zijn verschenen [namen]
2. Overwegingen
2.1 Ingevolge artikel 15 van de Keur, voor zover hier van belang, is het verboden in, op onder of boven waterstaatswerken werkzaamheden te verrichten alsmede werken of opgaande houtbeplantingen aan te brengen of te hebben.
2.2 Eiser kan zich met het bestreden besluit niet verenigen. Bij gebruik van de stuwen zal het peil met 40 centimeter stijgen. Eiser stelt dat zijn percelen een te geringe drooglegging hebben om een dergelijke peilstijging aan te kunnen.
2.3 Verweerder stelt zich op het standpunt dat het watersysteem in de polder Vier Noorder Koggen moet worden aangepast om in de toekomst wateroverlast te voorkomen. Ter onderbouwing van dit standpunt verwijst verweerder naar de studie Bescherming Wateroverlast Noorderkwartier. Het westelijk deel van het poldergebied, waarin de percelen van eiser zijn gelegen, heeft een grotere waterbergingscapaciteit dan het oostelijk deel. Om bij extreme regenval en ongunstige wind daadwerkelijk gebruik te kunnen maken van deze bergingscapaciteit worden er vier doorvaarbare scheidingsstuwen geplaatst. Hierdoor wordt voorkomen dat het water te snel van hoog naar laag loopt en aldus wateroverlast veroorzaakt in het oostelijke lager gelegen deel van het poldergebied.
2.4 In het bestreden besluit heeft verweerder met betrekking tot de percelen van eiser overwogen dat het mogelijk is dat deze percelen een te geringe drooglegging hebben voor een peilstijging van 40 centimeter. Dit probleem kan volgens verweerder worden verholpen door de percelen geheel te verhogen of aan de randen ervan kaden aan te leggen. Hiervoor zal grond worden gebruikt die vrijkomt bij de aanleg van de waterberging Braakpolder. Tevens zal er worden voorzien in een nadeelcompensatie-regeling.
2.5 Namens eiser is aangevoerd dat het aanbrengen van kaden geen oplossing biedt, omdat er dan plasvorming op het land zal ontstaan, waardoor de gronden niet meer geschikt zullen zijn voor bollenteelt. Verder zijn de percelen waar het om gaat veel te groot om geheel opgehoogd te kunnen worden.
2.6 Ter zitting heeft gemachtigde van verweerder verklaard dat het besluit is voorbereid met toepassing van afdeling 3.4 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb), zodat vooraf zoveel mogelijk inzicht kon worden gekregen in de problematiek. Verweerder meende deze problematiek voldoende in kaart te hebben gebracht en dacht met de genoemde maatregelen een passende oplossing gevonden te hebben. Aldus is besloten de ontheffing voor de aanleg van de vier stuwen te verlenen op grond van artikel 15 van de Keur. Gemachtigde heeft ter zitting erkend dat nadien echter duidelijk is geworden dat met de genoemde maatregelen geen volledige oplossing kon worden geboden. Verweerder is daarop in overleg getreden met de betrokken ingelanden, waaronder eiser, om naar oplossingen te zoeken.
2.7 Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit het vorenstaande dat verweerder bij de voorbereiding van het besluit niet de nodige kennis omtrent de relevante feiten en af te wegen belangen heeft vergaard. Het besluit is derhalve genomen in strijd met artikel 3:2 van de Awb.
2.8 Het beroep is gegrond. Het bestreden besluit moet worden vernietigd.
2.9 Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. Niet gebleken is dat eiser voor vergoeding in aanmerking komende proceskosten heeft gemaakt.
3. Beslissing
De rechtbank:
3.1 verklaart het beroep gegrond;
3.2 vernietigt het bestreden besluit van 29 mei 2008;
3.3 gelast dat het hoogheemraadschap het door eiser betaalde griffierecht van € 145,- aan hem vergoedt.
Deze uitspraak is gedaan door mr. I.M. Ludwig, voorzitter van de meervoudige kamer, mr. A.C. Terwiel-Kuneman en mr. L. Beijen, rechters, en op 16 juli 2009 in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van mr. D. Krokké, griffier.
afschrift verzonden op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak staat hoger beroep open bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA Den Haag. Het hoger beroep dient te worden ingesteld door het indienen van een beroepschrift binnen zes weken onmiddellijk liggend na de dag van verzending van de uitspraak door de griffier.