Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Groningen
Bestuursrecht
zaaknummer: NL24.9649 V
en uitspraak in de beroepszaak tussen
[naam], eiser
V-nummer: [nummer]
(gemachtigde: mr. A.J. de Boer),
en
de Minister van Asiel en Migratie.
Inleiding
1. Deze uitspraak op het verzet van opposant gaat over de uitspraak van de rechtbank van 27 mei 2025 waarin de rechtbank het beroep van opposant ongegrond heeft verklaard.
1.1.
De rechtbank heeft het verzet op 10 december 2025 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: de gemachtigde van opposant en de gemachtigde van de minister.
Beoordeling door de rechtbank
2. De rechtbank beoordeelt in deze uitspraak uitsluitend of in de uitspraak van 14 mei 2025 terecht is geoordeeld dat buiten redelijke twijfel is, dat het beroep ongegrond is. Zij doet dit aan de hand van de gronden van het verzet. Aan de inhoud van de beroepsgronden komt de rechtbank in deze zaak pas toe als het verzet gegrond is.
3. De rechtbank komt tot het oordeel dat het verzet ongegrond is. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.
De uitspraak van 14 mei 2025
4. De rechtbank heeft in de beroepszaak uitspraak gedaan zonder zitting. Artikel 8:54 van de Awb biedt die mogelijkheid als het eindoordeel buiten redelijke twijfel staat. De rechtbank heeft het beroep ongegrond geacht, omdat zij – onder verwijzing naar de uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak– heeft vastgesteld dat de tijdelijke bescherming van derdelanders met voorafgaand tijdelijk verblijf in Oekraïne per 4 maart 2024 rechtsgeldig is beëindigd. Opposant had vanaf die datum geen recht meer op verblijf op grond van de Richtlijn Tijdelijke Bescherming [3] (RTB). In de uitspraak is echter onder r.o. 1.1 vermeld dat het beroep kennelijk niet-ontvankelijk is, terwijl de rechtbank in het vervolg van de uitspraak – met name onder r.o. 6 – het beroep inhoudelijk als ongegrond beoordeelt en juist niet als kennelijk ongegrond. Deze innerlijke tegenstrijdigheid raakt de kern van de beoordeling en leidt tot onduidelijkheid over de dragende motivering van de beslissing. Omdat deze motiveringsgebreken meebrengen dat niet voldaan is aan de voorwaarde van artikel 8:54 van de Awb dat het eindoordeel buiten redelijke twijfel moet staan, kan de uitspraak niet in stand blijven. Het verzet wordt daarom gegrond verklaard.
5. Dat betekent dat de uitspraak van 14 mei 2025 vervalt en de rechtbank het onderzoek hervat in de stand waarin dat zich bevond voordat die uitspraak werd gedaan.
Beoordeling door de rechtbank van het beroep
6. Partijen zijn uitgenodigd voor de zitting over het verzet. De rechtbank is van oordeel dat nader onderzoek na de zitting niet kan bijdragen aan de beoordeling van de beroepszaak. De rechtbank doet daarom niet alleen uitspraak op het verzet, maar ook op het beroep. [4]
7. Het beroep ziet op de beëindiging van de facultatieve tijdelijke bescherming per 4 maart 2024. Eiser kan zich hiermee niet verenigen. De rechtbank beoordeelt dit aan de hand van de door eiser aangevoerde beroepsgronden.
8. Eiser heeft op 3 juli 2023 een voornemen ontvangen dat zijn recht op tijdelijke bescherming op grond van de RTB zou eindigen op 4 september 2023. Bij besluit van 24 augustus 2023 is eiser aangegeven dat zijn recht op tijdelijke bescherming op 4 september 2023 eindigde. In september 2023 heeft eiser een brief gekregen, waarin is aangegeven dat hij langer gebruik mocht maken van de rechten op grond van de RTB en dat dit mocht tot de Afdeling uitspraak zou doen. De Afdeling heeft op 17 januari 2024 uitspraak gedaan.
9. Bij brief van 24 januari 2024 is eiser naar aanleiding van deze uitspraak bericht dat hij tot en met 4 maart 2024 onder de RTB viel. Het recht op tijdelijke bescherming mocht volgens de Afdeling namelijk niet op 4 september 2023 stoppen. Het oude besluit van 24 augustus 2023 gold niet meer. Dat besluit is uiteindelijk ook door de minister ingetrokken. Tegen deze brief heeft eiser op 6 maart 2024 beroep ingesteld.
10. De Afdeling heeft in haar uitspraken van 23 april 2025 geoordeeld dat de minister de facultatieve tijdelijke bescherming van derdelanders die een tijdelijke verblijfsvergunning hadden in Oekraïne, mocht beëindigen op 4 maart 2024. In die uitspraken heeft de Afdeling ook geoordeeld dat de minister geen toezeggingen heeft gedaan waaruit derdelanders mochten afleiden dat hun tijdelijke bescherming net zo lang zou duren als de verplichte tijdelijke bescherming. De brief aan de Tweede Kamer van 24 januari 2024 van de (toenmalige) staatssecretaris waarin is meegedeeld dat de facultatieve tijdelijke bescherming eindigde op 4 maart 2024 en waarover de facultatief beschermden ook zijn geïnformeerd, is bij dit oordeel betrokken. Een schending van het rechtszekerheids- of het vertrouwensbeginsel is niet aan de orde is. De rechtbank ziet geen aanleiding om in het geval van eiser daar anders over te oordelen. [5] Dat betekent dat de minister terecht heeft aangenomen dat eisers tijdelijke bescherming op 4 maart 2024 is geëindigd en dat eiser vanaf die datum geen recht meer heeft op verblijf op grond van de RTB..
Conclusie en gevolgen
11. Omdat het verzet gegrond is verklaard, komt eiser alsnog in aanmerking voor vergoeding van proceskosten. Geopposeerde moet de door opposant gemaakte proceskosten vergoeden. Deze kosten stelt de rechtbank vast op € 907,- [6] .
12. Het beroep is ongegrond.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het verzet gegrond;
- veroordeelt geopposeerde in de proceskosten van opposant in het verzet tot een bedrag van €907,-;
- verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. F. Sijens, rechter, in aanwezigheid van A. Hoekstra - Verbeek, griffier en openbaar gemaakt door middel van gepseudonimiseerde publicatie op rechtspraak.nl
De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:
Informatie over hoger beroep
Tegen deze uitspraak staat voor zover daarbij is beslist op het verzet geen hoger beroep of verzet open.
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak voor zover daarbij is beslist op het beroep, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen vier weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.