ECLI:NL:RBDHA:2025:12648 - Rechtbank Den Haag - Ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel in een s...

Uitspraak

Rechtbank DEN HAAG

Strafrecht

Meervoudige kamer

Parketnummer: 09/842134-21 (ontneming)

Datum uitspraak: 11 juli 2025

Vonnis ingevolge artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht

De rechtbank Den Haag heeft op de vordering van het openbaar ministerie en naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting het navolgende vonnis gewezen in de zaak ten aanzien van de veroordeelde:

[veroordeelde],

geboren op [geboortedag] 1988 te [geboorteplaats] ,

BRP-adres: [adres] , [postcode] [plaats] .

1.Het onderzoek op de terechtzitting

Het onderzoek is gehouden op de terechtzittingen van 2 december 2021, 10 februari 2022, 21 april 2022, 14 juli 2022 en 30 maart 2023 (alle regie) en 20 juni 2025 (inhoudelijk).

Er heeft een schriftelijke voorbereiding plaatsgevonden met een conclusiewisseling tussen de officier van justitie en de raadsman van de veroordeelde. De rechtbank heeft kennisgenomen van de inhoud daarvan.

De rechtbank heeft kennisgenomen van het standpunt dat de officier van justitie

mr. R.P. Tuinenburg op de terechtzitting heeft ingenomen en van hetgeen door de veroordeelde en zijn raadsman mr. J.G.D. Rutten op de terechtzitting naar voren is gebracht.

2.De inhoud van de vordering

De inleidende schriftelijke vordering van het openbaar ministerie strekt ertoe dat de rechtbank het door de veroordeelde wederrechtelijk verkregen voordeel zal schatten en vaststellen op een bedrag van € 384.412,50 en aan de veroordeelde de verplichting oplegt tot betaling van dat bedrag aan de staat.

3.De beoordeling van de vordering

3.1

Het arrest

De veroordeelde is op 20 november 2024 door het gerechtshof Den Haag, voor zover van belang, veroordeeld wegens de volgende strafbare feiten:

- medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder A en onder B van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd;

- deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven als bedoeld in de artikelen 10, derde, vierde en vijfde lid en, l0a eerste lid van de Opiumwet.

3.2.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de grondslag voor ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel ligt in het eerste, tweede en derde lid van artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr).

De officier van justitie heeft gesteld dat het door de veroordeelde wederrechtelijk verkregen voordeel moet worden geschat op een bedrag van € 415.912,50. Hij heeft zich bij de berekening onder andere gebaseerd op het rapport berekening wederrechtelijk verkregen voordeel, opgemaakt op 14 september 2021 (hierna: het ontnemingsrapport).

De officier van justitie is bij conclusie van repliek op een ander bedrag uitgekomen dan het ontnemingsrapport en de inleidende vordering, omdat de kosten voor het afsluiten en in stand houden van een EncroChat-account, bij nader inzien als vaste lasten aangemerkt moeten worden, aangezien de hoogte constant van aard zijn en dus niet in mindering moeten worden gebracht op de vordering. Hij heeft de vordering vermeerderd met € 31.500,-. Dat leidt tot de volgende berekening:

Periode 1 (04-05-2020 t/m 29-05-2020)

Aantal kilogram cocaïne: 882.5

Opbrengst (€ 25,- x 882.5 kg cocaïne)

+ € 22.062,50

Periode 2 (16-04-2018 t/m 04-02-2020)

Aantal kilogram cocaïne: 7614

Opbrengst (€ 25,- x 7614 kg cocaïne)

+ € 190.350,-

Periode 3 (19-08-2015 t/m 24-08-2018)

Aantal kilogram cocaïne: 8140

Opbrengst (€ 25,- x 8140 kg cocaïne)

+ € 203.500,-

Totaal wederrechtelijk verkregen voordeel

= € 415.912,50

3.3.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman betwist niet dat de veroordeelde ten aanzien van periode 1 wederrechtelijk voordeel heeft verkregen zoals genoemd in het ontnemingsrapport (€ 22.062,50 - € 1.500,- = € 20.562,50). Ten aanzien van periode 2 en 3 heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat de bewijsmiddelen onvoldoende aanwijzingen opleveren om tot de vaststelling te komen dat de veroordeelde al sinds 2015 als inpakker voor de organisatie werkzaamheden heeft verricht. De raadsman van de veroordeelde stelt dat de veroordeelde reeds voor periode 1 een keer of vier als inpakker werkzaamheden heeft verricht en dat hij daar om en nabij € 15.000,- mee zou hebben verdiend. De verdediging stelt zich derhalve op het standpunt dat de veroordeelde met zijn rol als inpakker € 35.562,50 aan wederrechtelijk verkregen voordeel heeft verkregen.

3.4

Het oordeel van de rechtbank

3.4.1.

Bewijsmiddelen

De rechtbank gebruikt de volgende bewijsmiddelen.

1. Het in de strafzaak tegen de veroordeelde op 21 oktober 2022 gewezen vonnis van deze rechtbank:

De bewezenverklaring:

hij in de periode van 27 maart 2020 tot en met 29 mei 2020 in Nederland en Engeland, tezamen en in vereniging met anderen, (telkens) opzettelijk buiten het grondgebied van Nederland heeft gebracht en vervoerd, 192,5 kilogram cocaïne en 343 kilogram cocaïne en 347 kilogram cocaïne, zijn cocaïne telkens een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I;

hij in de periode van 27 maart 2020 tot en met 12 juni 2020 te ‘s-Gravenhage heeft deelgenomen aan een organisatie, bestaande uit een samenwerkingsverband van natuurlijke personen, te weten [naam 1] en [naam 2] en [naam 3] en [naam 4] en [naam 5] en [naam 6] en [naam 7] en een of meer andere (onbekende) personen, welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven als bedoeld in artikel 10 derde, vierde, vijfde lid en 10a eerste lid.

De voor de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel redengevende feiten en omstandigheden worden rechtstreeks ontleend aan de in de strafzaak gebruikte bewijsmiddelen. Aan die bewijsmiddelen worden in de ontnemingszaak op grond van dezelfde overwegingen dezelfde gevolgtrekkingen verbonden als in de strafzaak.

2. Het in de strafzaak tegen de veroordeelde op 20 november 2024 gewezen arrest van het gerechtshof Den Haag:

De behandeling van de zaak in hoger beroep heeft het hof niet gebracht tot andere beschouwingen en beslissingen dan die van de eerste rechter.

3. Het rapport berekening wederrechtelijk verkregen voordeel dat op 14 september 2021 is opgemaakt, onderdelen 5.1, 5.2.1, 5.2.2, 5.2.3, 5.2.4, 5.3 (m.u.v. ‘periode 3’).

3.4.2.

Wederrechtelijk verkregen voordeel uit periode 1 (art. 36e, eerste lid, Sr)

De rechtbank stelt vast dat de veroordeelde bij arrest van
20 november 2024 is veroordeeld voor het medeplegen van de transporten in de periode van 27 maart 2020 tot en met 29 mei 2020 . De betrokkenheid van de veroordeelde staat daarmee in de ontnemingszaak vast. De rechtbank is derhalve met de officier van justitie en de verdediging van oordeel dat de veroordeelde ten aanzien van periode 1 (4 mei 2020 tot en met 29 mei 2020) wederrechtelijk voordeel heeft verkregen.

De rechtbank volgt bij de bepaling van het wederrechtelijk verkregen voordeel de berekening zoals deze in de ontnemingsrapportage is opgenomen.

Periode 1

Nr. transport

Totaal

Verzenddatum uit Nederland

04-05-2020

18-05-2020

25-05-2020

Aantal kg. cocaïne

192,50

343

347

882,50

Opbrengst (€ 25 x kg cocaïne)

€ 4.812,50

€ 8.575,00

€ 8.675,00

€ 22.062,50

De bij deze berekening gebruikte aantallen en bedragen ontleent de rechtbank aan de inhoud van de genoemde wettige bewijsmiddelen. Redengevend voor deze schatting zijn de daar vermelde feiten, omstandigheden en gevolgtrekkingen.

De opbrengst van bovenstaande transporten bedraagt € 22.062,50 en de rechtbank schat het wederrechtelijk verkregen voordeel op dat bedrag.

Kosten EncroChat-toestel

Met betrekking tot de kosten voor het afsluiten en het in stand houden van een Encrochat-account, overweegt de rechtbank als volgt.

Op de voet van artikel 36e, achtste lid Sr kunnen kosten die rechtstreeks in verband staan met het begaan van de strafbare feiten waarvoor de ontnemingsmaatregel wordt opgelegd en die redelijkerwijs voor aftrek in aanmerking komen bij de bepaling van de hoogte van het wederrechtelijk verkregen voordeel in mindering worden gebracht. De wetgever heeft de rechter daarbij grote vrijheid gelaten of en zo ja, in welke mate, hij rekening wil houden met zodanige kosten. De aftrek van kosten dient zich te beperken tot bijzondere gevallen waarin de redelijkheid dit gebiedt. Daarvan zal geen sprake zijn bij de aanschaf van voorwerpen die voor onttrekking aan het verkeer of verbeurdverklaring in aanmerking komen. Een Encrochat-toestel is volgens artikel 36d Sr vatbaar voor onttrekking aan het verkeer. Ten gevolge daarvan dienen de daarmee samenhangende kosten voor het Encrochat-toestel in het geheel voor rekening van de veroordeelde te blijven. De rechtbank zal de gestelde abonnementskosten ad € 1.500,00 om die reden niet in mindering brengen op het wederrechtelijk verkregen voordeel (ECLI:NL:GHAMS:2025:272).

Tussenconclusie

Op grond van het vorenstaande wordt geconcludeerd dat de veroordeelde ten aanzien van de transporten in deze periode een wederrechtelijk voordeel heeft verkregen van € 22.062,50. Dit voordeel is verkregen door middel van of uit de baten van het bewezenverklaarde strafbare feit in de strafzaak. De grondslag voor ontneming van dit voordeel is daarom een veroordeling als bedoeld in artikel 36e, eerste lid Sr.

3.4.3.

3.4.3.
Het kader voor de berekening van het wederrechtelijk voordeel

De rechtbank moet het wederrechtelijk voordeel van de veroordeelde ten aanzien van periode 2 en 3 berekenen op basis van artikel 36e, lid 2 Sr. Dat betekent dat de rechtbank zal moeten berekenen wat veroordeelde met het plegen van bepaalde strafbare feiten heeft verdiend. Het wederrechtelijk verkregen voordeel van de veroordeelde is door de politie berekend voor de export van cocaïne van Nederland naar Engeland door de organisatie waar de veroordeelde deel van uitmaakte. De taak van de veroordeelde betrof het aannemen van de blokken cocaïne in Nederland en het inpakken van de cocaïne in pallets met dozen printertoners. De periodes 2 en 3 die door de politie zijn meegenomen in het bepalen van het voordeel voor de export van cocaïne van Nederland naar Engeland zijn niet ten laste gelegd in de hoofdzaak. Dat betekent dat het voor deze transporten gaat om zogenaamde ‘andere strafbare feiten’. De rechtbank zal daarom moeten vaststellen of er ‘voldoende aanwijzingen’ zijn dat de veroordeelde deze andere strafbare feiten heeft begaan. Volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad is er alleen sprake van ‘voldoende aanwijzingen’ als de rechter buiten redelijke twijfel kan vaststellen dat die andere strafbare feiten door veroordeelde zijn begaan.

De rechtbank zal de afzonderlijke periodes waarop het voordeel is berekend achtereenvolgens bespreken aan de hand van genoemd kader.

3.4.3.1.
Wederrechtelijk verkregen voordeel uit periode 2 en 3 (36e, tweede lid, Sr)

Periode 2

Het wederrechtelijk verkregen voordeel ten aanzien van periode 2 is door de politie in het ontnemingsrapport als volgt berekend. Naar aanleiding van de inbeslagname door de Engelse politie op 29 mei 2020 van een deel van het transport, zijn door DHL in Engeland, twee lijsten met historische transporten aan de Engelse politie verstrekt. Uit het proces-verbaal van bevindingen ‘berekening historische transporten naar Engeland (DHRAA20027-183)’ blijkt dat er in de periode van 16 april 2018 tot en met 4 februari 2020 77 transporten zijn geweest. Aan de hand van de drie voltooide transporten in periode 1, waarvan gegevens over het brutogewicht van de pallets (inclusief cocaïne en deklading cartridges), en de hoeveelheid getransporteerde cocaïne bekend zijn uit de Encrochat-berichten, is door de politie berekend dat 50% van het brutogewicht van de pallets bestond uit cocaïne. Op basis van het brutogewicht van die 77 transporten heeft de politie geconcludeerd dat er 7614 kilogram cocaïne voor € 1500,- per kilogram cocaïne zou zijn getransporteerd.

Periode 3

Voor de berekening van het wederrechtelijk verkregen voordeel ten aanzien van periode 3 is door de politie dezelfde berekeningsmethode gehanteerd als voor periode 2. Ten aanzien van deze periode geldt dat, gelet op de processen-verbaal van bevindingen ‘berekening historische transporten naar Engeland (DHRAA20027-183)’ en ‘berekening historische transporten aan de hand van lijst DHL Nederland (DHRAA20027-993)’, er sprake is van 130 transporten tussen 19 augustus 2015 en 24 augustus 2018. Het brutogewicht met pallets waar cocaïne op vervoerd zou worden is door de politie vastgesteld op 16.280,80 kilogram. Door de politie wordt verondersteld dat 50% van dit gewicht, het nettogewicht verzonden cocaïne betreft en dat er met die 130 transporten in totaal 8140 kilogram cocaïne voor € 1.500,- per kilogram cocaïne van Nederland naar Engeland werd vervoerd.

Oordeel van de rechtbank

Mede gelet op het standpunt van de verdediging, kan de rechtbank buiten redelijke twijfel vaststellen dat de veroordeelde voorafgaand aan de bewezen verklaarde periode betrokken is geweest bij transporten in periode 2. De rechtbank stelt vast dat de veroordeelde daardoor in ieder geval een bedrag van € 15.000,- als wederrechtelijk voordeel heeft verkregen.

De rechtbank ziet echter onvoldoende aanwijzingen om buiten redelijke twijfel te kunnen vaststellen in hoeverre de veroordeelde in de periodes 2 en 3 overigens betrokken is geweest bij de transporten en welk concreet wederrechtelijk voordeel hij daar nog meer uit zou hebben verkregen.

Tussenconclusie

Uit het voorgaande leidt de rechtbank af dat er onvoldoende aanwijzingen bestaan dat door de veroordeelde andere strafbare feiten zijn begaan, door middel waarvan of uit baten waaruit, de veroordeelde een groter wederrechtelijk voordeel dan € 15.000,- heeft verkregen. De rechtbank betrekt bij de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel voor de periodes 2 en 3 daarom geen hoger bedrag dan het door de veroordeelde verklaarde bedrag van € 15.000,-.

3.5.

Conclusie schatting wederrechtelijk verkregen voordeel

Op grond van het voorgaande schat de rechtbank het door de veroordeelde wederrechtelijk verkregen voordeel op een bedrag van (€ 22.062,50 + € 15.000,-) = € 37.062,50.

4.De vaststelling van de betalingsverplichting

4.1.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de betalingsverplichting moet worden vastgesteld op een lager bedrag dan het door de officier van justitie geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel, namelijk € 395.116,88, omdat rekening moet worden gehouden met de overschrijding van de redelijke termijn.

4.2.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft betoogd dat de betalingsverplichting moet worden vastgesteld op

een lager bedrag dan het wederrechtelijk verkregen voordeel, omdat rekening moet worden gehouden met de overschrijding van de redelijke termijn.

4.3.

Het oordeel van de rechtbank

Overschrijding redelijke termijn

De rechtbank stelt voorop dat in artikel 6, eerste lid, van het EVRM het recht van iedere veroordeelde is gewaarborgd dat binnen een redelijke termijn op een ontnemingsvordering wordt beslist. In zijn standaardarrest van 17 juni 2008 heeft de Hoge Raad overwogen dat de redelijke termijn in ontnemingszaken begint op het moment dat vanwege de staat jegens de betrokkene een handeling is verricht waaraan deze in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat tegen hem een vordering tot ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel aanhangig zal worden gemaakt.

Het uitgangspunt is vervolgens dat de behandeling ter terechtzitting, behoudens bijzondere omstandigheden, dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar nadat de redelijke termijn is aangevangen. In dit geval stelt de rechtbank vast dat deze termijn is gestart op 2 december 2021, de dag waarop de ontnemingsvordering ter terechtzitting aanhangig is gemaakt. Het vonnis in de ontnemingszaak is op 11 juli 2025 gewezen. Dat betekent dat de redelijke termijn met één jaar en zeven maanden is overschreden.

Volgens de uitgangspunten voor vermindering van het ontnemingsbedrag van de Hoge Raad kan een overschrijding van de redelijke termijn in de cassatiefase met meer dan zes maanden doch niet meer dan twaalf maanden worden gecompenseerd met een korting van 10% van het ontnemingsbedrag. In de gevallen waarin de redelijke termijn met meer dan twaalf maanden is overschreden handelt de rechter naar bevind van zaken. Daarbij geldt ook dat de vermindering van het ontnemingsbedrag volgens diezelfde maatstaven in beginsel niet meer dan € 5.000,- zal bedragen. Nu een vermindering van het ontnemingsbedrag met een korting van 10% niet boven de gemaximeerde € 5.000,00 uitkomt, zal de rechtbank de betalingsverplichting matigen met 10%. Zijnde een bedrag van € 3.706,25.

4.4.

Conclusie vaststelling betalingsverplichting

Op grond van het voorgaande stelt de rechtbank de betalingsverplichting vast op een bedrag van € 33.356,25.

5.Het toepasselijke wetsartikel

De op te leggen maatregel is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.

6.De beslissing

De rechtbank:

stelt het bedrag waarop het door de veroordeelde wederrechtelijk verkregen voordeel wordt geschat vast op
€ 37.062,50;

legt de veroordeelde de verplichting op tot betaling van
€ 33.356,25aan de staat ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel;

bepaalt de duur van de gijzeling die met toepassing van artikel 6:6:25 van het Wetboek van Strafvordering ten hoogste kan worden gevorderd op
667dagen.

Dit vonnis is gewezen door

mr. P. van Essen, voorzitter,

mr. M.R. van Aaron, rechter,

mr. J. Herfkens, rechter,

in tegenwoordigheid van V. Grampon en mr. C.W.I. Ostendorf, griffiers,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 11 juli 2025.