Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Bestuursrecht
zaaknummer: SGR 23/5395
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 10 september 2024 in de zaak tussen
[eiseres] , uit [woonplaats] , eiseres
en
de Raad van Bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, verweerder
(gemachtigde: mr. B.M. de Wolff).
Inleiding
1. In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van eiseres tegen de afwijzing van haar verzoek om rectificatie van haar persoonsgegevens.
1.1.
Verweerder heeft deze aanvraag met het besluit van 3 maart 2023 afgewezen. Met het bestreden besluit van 12 juni 2023 op het bezwaar van eiseres is verweerder daarbij gebleven.
1.2.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
1.3.
De rechtbank heeft het beroep op 9 juli 2024 gelijktijdig met het beroep in zaak SGR 23/5228 op zitting behandeld. Hieraan hebben eiseres en de gemachtigde van verweerder deelgenomen.
Beoordeling door de rechtbank
Waar gaat deze zaak over?
2. Deze zaak gaat over de vraag of verweerder mocht weigeren om de rapportage van een verzekeringsarts van 17 januari 2023 (rapportage) aan te passen. [1] Volgens verweerder is niet gebleken van onjuistheden en onvolledigheden in de rapportage. Verweerder heeft het rectificatieverzoek als patiëntverklaring aan het medisch dossier toegevoegd.
2.1.
Het rectificatieverzoek gaat ten eerste over een citaat uit een eerdere rapportage van een verzekeringsarts van 15 augustus 2012. Ten tweede gaat het rectificatieverzoek over een passage met het oordeel van de verzekeringsarts over de beschikbaarheid van informatie over medische beperkingen in de periode van 16 december 2013 tot 19 september 2018.
Wat stelt eiseres in beroep?
3. Het rectificatieverzoek is niet door de juiste persoon beoordeeld. Het verzoek is namelijk niet beoordeeld door de verwerkingsverantwoordelijke verzekeringsarts die de rapportage destijds heeft opgesteld, of door iemand die daartoe door deze arts is gemachtigd. Dat is strijdig met de Regeling inzage- en correctierecht UWV 2018 (Regeling). Als de bevoegdheid om te beslissen op een rectificatieverzoek wordt gemandateerd, dan moet rekening worden gehouden met het onderscheid tussen beoordelen en beslissen. Er is niet gebleken dat verweerder de bevoegdheid heeft gemandateerd. Het mandaatbesluit is ten onrechte niet bij het bestreden besluit gevoegd.
Bovendien vertoont het primaire besluit een mandaatgebrek, omdat het mandaterende bestuursorgaan daarin niet is vermeld. De ondertekenaar heeft het besluit kennelijk op eigen titel genomen.
3.1.
Daarnaast is de bezwaarprocedure niet juist verlopen. Het bezwaar is namelijk niet beoordeeld door een verzekeringsarts bezwaar en beroep, maar door een persoon zonder medische expertise. Dat is in strijd met het Reglement behandeling bezwaarschriften UWV 2022.
3.2.
Verder bevat de rapportage onjuiste, onvolledige en niet ter zake doende informatie. De rapportage voldoet niet aan de Richtlijn beheer gegevens vallend onder het medisch beroepsgeheim van de verzekeringsarts (“de Richtlijn”) en niet aan de regeling Beheer en Verkeer medische gegevens en het Rapportageprotocol. Waarschijnlijk is de rapportage frauduleus opgesteld door een leek.
Wat oordeelt de rechtbank?
Is het primaire besluit bevoegd genomen?
4. De rapportage is opgesteld ten behoeve van besluitvorming door verweerder in de toepassing van de Ziektewet. De verzekeringsarts heeft de rapportage opgemaakt, maar het doel en de middelen van de verwerking zijn bepaald door verweerder, die daarmee is aan te merken als verwerkingsverantwoordelijke. [2]
4.1.
De rechtbank is van oordeel dat het primaire besluit bevoegdelijk genomen is door een daartoe gemandateerde stafverzekeringsarts. Uit verweerders algemene mandaatregeling [3] volgt dat een “(Staf) Verzekeringsarts” de bevoegdheid heeft tot het nemen en ondertekenen van beslissingen over inzage of correctie van persoonsgegevens voor zover het medische gegevens betreft. [4] Hierbij is geen onderscheid gemaakt tussen beoordelen en beslissen. Ook uit de Regeling volgt geen onderscheid tussen een bevoegdheid tot beoordelen en een bevoegdheid tot beslissen. Er is geen steun voor de opvatting dat de beoordeling door een andere verzekeringsarts moet plaatsvinden, dan wel door de verzekeringsarts die de medische rapportage heeft opgesteld.
4.2.
De gedateerde verwijzing naar de Wet bescherming persoonsgegevens in artikel 24 van de Mandaatregeling, leidt niet tot een ander oordeel. De Mandaatregeling is toe aan een tekstuele aanpassing op dit punt, maar duidelijk is beoogd mandaat te geven tot het nemen van beslissingen op verzoeken tot het verbeteren of vervolledigen van persoonsgegevens.
4.3.
In het primaire besluit is echter ten onrechte niet vermeld dat het besluit namens verweerder is genomen. [5] Verweerder mocht dit gebrek in het bestreden besluit passeren, [6] omdat hij in het bestreden besluit heeft uitgelegd dat het primaire besluit in mandaat is genomen en dat hij mandaatgever is. Eiseres is door het ontbreken van de vermelding van de mandaatgever niet in haar belangen geschaad.
Is het bestreden besluit bevoegd genomen?
5. De rechtbank is van oordeel dat ook het bestreden besluit bevoegd genomen is. De Mandaatregeling bepaalt dat beslissingen op bezwaar tegen een besluit over inzage of correctie in persoonsgegevens, onder meer kunnen worden genomen door een “Medewerker Hoger Beroep/ JKC.” [7] De persoon die het bestreden besluit heeft genomen valt in deze categorie. De rechtbank ziet geen aanleiding om de betreffende persoon onvoldoende deskundig te achten om de beoordeling in bezwaar uit te voeren. De heroverweging in bezwaar vergt namelijk een antwoord op de vraag of eiseres voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de rapportage inhoudelijk onjuist of onvolledig was. Uit de stellingen van eiseres volgt niet dat deze heroverweging de medische deskundigheid van een verzekeringsarts vereist.
5.1.
Het betoog van eiseres dat verweerder de Mandaatregeling bij het bestreden besluit had moeten voegen slaagt niet. Er bestaat geen verplichting om bij een op mandaat genomen besluit naar het mandaatbesluit te verwijzen of dat bij te voegen.
Mocht verweerder weigeren om de rapportage aan te passen?
6. De rechtbank is van oordeel dat verweerder het rectificatieverzoek mocht afwijzen. De rechtbank legt hierna uit hoe ze tot dit oordeel komt.
6.1.
De AVG geeft het recht tot het verbeteren of vervolledigen van persoonsgegevens, als die onjuist of onvolledig zijn verwerkt. [8] Die onjuistheden moeten eenvoudig en objectief zijn vast te stellen. Bovendien is het recht tot rectificatie niet bedoeld om indrukken, meningen, onderzoeksresultaten en conclusies waarmee betrokkene zich niet kan verenigen, te corrigeren of te verwijderen. [9] Het recht op rectificatie houdt ook geen recht in op aanvulling van documenten. [10] Het is aan eiseres om aannemelijk te maken dat persoonsgegevens onjuist, onvolledig of irrelevant zijn.
6.2.
Het citaat uit de rapportage van 15 augustus 2012 is voorwerp van een ander besluit waarin verweerder een verzoek om rectificatie van dezelfde passage heeft afgewezen. Daarover heeft deze rechtbank geoordeeld dat de afwijzing op goede gronden berust. [11] Eiseres heeft in de onderhavige procedure geen nieuwe argumenten aangevoerd die kunnen leiden tot een ander oordeel.
6.3.
De passage over de periode van 16 december 2013 tot 19 september 2018 bevat het professioneel oordeel van een verzekeringsarts. Een dergelijk oordeel komt niet in aanmerking voor rectificatie. De enkele, niet onderbouwde, stelling van eiseres dat de rapportage (valselijk) moet zijn opgesteld door een leek leidt niet tot een ander oordeel.
6.4.
Ook overigens heeft eiseres heeft geen objectieve bewijsstukken ingebracht waaruit blijkt dat de rapportage onjuiste, onvolledige of niet ter zake dienende gegevens bevat. Zij heeft ook niet duidelijk gemaakt en ook niet feitelijk onderbouwd op welke wijze verweerder de door haar aangehaalde regelingen, richtlijnen en protocollen zou hebben geschonden.
Conclusie en gevolgen
7. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. Voor een proceskostenvergoeding en vergoeding van griffierecht is geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. E.K.S. Mollen, rechter, in aanwezigheid van mr. D.C. van Genderen, griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 10 september 2024.
griffier
rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.