ECLI:NL:RBDHA:2020:15319

• Datum uitspraak: 25 november 2020
• Publicatiedatum: 2 maart 2022
• Zaaknummer: NL20.19670
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: C. Karman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Ongegrondverklaring van het beroep tegen de maatregel van vreemdelingenbewaring en afwijzing van schadevergoeding

In deze zaak heeft de rechtbank Den Haag op 25 november 2020 uitspraak gedaan in een bestuursrechtelijke procedure betreffende de maatregel van vreemdelingenbewaring van een eiser van Marokkaanse nationaliteit. De eiser was op 19 juli 2020 in bewaring gesteld op grond van artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000. De rechtbank heeft vastgesteld dat de maatregel van bewaring nog steeds voortduurt en dat de eiser beroep heeft ingesteld tegen het voortduren van deze maatregel, met een verzoek om schadevergoeding.

De rechtbank heeft in haar overwegingen aangegeven dat de eiser stelt dat er geen redelijk vooruitzicht op verwijdering is en dat verweerder onvoldoende voortvarend handelt. De rechtbank heeft echter geoordeeld dat de argumenten van de eiser niet voldoende zijn om te concluderen dat de maatregel van bewaring in strijd is met de Vreemdelingenwet. De rechtbank heeft verwezen naar een eerdere uitspraak van 21 oktober 2020, waarin de maatregel van bewaring ook al was getoetst. De rechtbank heeft geconcludeerd dat de voortgang van het onderzoek bij de Marokkaanse autoriteiten nog steeds loopt en dat er geen aanwijzingen zijn dat er geen laissez passer (lp) zal worden afgegeven.

Uiteindelijk heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen. De uitspraak is openbaar gemaakt en er staat geen rechtsmiddel open tegen deze beslissing.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Utrecht Bestuursrecht zaaknummer: NL20.19670

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[eiser] , eiser

V-nummer: [V-nummer] (gemachtigde: mr. S. Akkas),

en

de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft op 19 juli 2020 aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) opgelegd. Deze maatregel duurt nog voort.

Eiser heeft tegen het voortduren van de maatregel van bewaring beroep ingesteld. Daarbij heeft hij verzocht om schadevergoeding.

Verweerder heeft een voortgangsrapportage overgelegd. Eiser heeft hierop gereageerd.

De rechtbank heeft bepaald dat een onderzoek ter zitting achterwege blijft.

Overwegingen

1. Eiser stelt van Marokkaanse nationaliteit te zijn en te zijn geboren op [geboortedatum] 1991.

2. Indien de rechtbank van oordeel is dat de toepassing of tenuitvoerlegging van de maatregel van bewaring in strijd is met de Vw dan wel bij afweging van alle daarbij betrokken belangen in redelijkheid niet gerechtvaardigd is, verklaart zij op grond van artikel 96, derde lid, van de Vw het beroep gegrond en beveelt zij de opheffing van de maatregel of een wijziging van de wijze van tenuitvoerlegging daarvan.

3. De rechtbank stelt voorop dat zij deze maatregel van bewaring al eerder heeft getoetst. Uit de uitspraak van 21 oktober 2020 (in de zaak NL20.18050) volgt dat de maatregel van bewaring tot het moment van het sluiten van het onderzoek dat aan die

uitspraak ten grondslag ligt, rechtmatig was. Daarom staat nu, voor zover dat in beroep wordt aangevochten, alleen ter beoordeling of sinds het moment van het sluiten van dat onderzoek de maatregel van bewaring rechtmatig is.

4. Eiser voert aan dat er geen redelijk vooruitzicht op verwijdering is en dat verweerder onvoldoende voortvarend te werk gaat. Eiser zit thans vier maanden in bewaring. Tot op heden heeft er geen presentatie bij de Marokkaanse autoriteiten plaatsgevonden. Evenmin is er een indicatie op welke termijn er een presentatie gaat plaatsvinden. Zoals algemeen bekend kan het enige tijd duren voordat er een presentatie plaatsvindt bij de Marokkaanse autoriteiten. Ook na een presentatie duurt het meestal geruime tijd alvorens er een laissez passer (lp) wordt afgegeven. Het ligt daarom niet in de lijn der verwachting dat er binnen zes maanden een lp zal worden verstrekt aan eiser.

5. In wat eiser aanvoert, ziet de rechtbank geen aanleiding voor het oordeel dat er geen redelijk vooruitzicht op verwijdering is of dat verweerder onvoldoende voortvarend te werk gaat. De rechtbank verwijst allereerst naar haar eerdere uitspraak van 21 oktober 2020 (in de zaak NL20.18050), rechtsoverweging 6. Daaraan voegt de rechtbank toe dat het onderzoek bij de Marokkaanse autoriteiten nog steeds loopt. Verweerder heeft laatstelijk op 4 november 2020 gerappelleerd bij deze autoriteiten in verband met de afgifte van een lp. De rechtbank overweegt dat verweerder wat betreft (de frequentie van) het presenteren en de afgifte van een lp afhankelijk is van de werkwijze van de Marokkaanse autoriteiten. Dat het onderzoek lang duurt is op zichzelf niet doorslaggevend, te meer de Marokkaanse autoriteiten niet op voorhand te kennen hebben gegeven geen lp ten behoeve van eiser te zullen verstrekken. Voorts heeft verweerder op 26 oktober 2020 een vertrekgesprek met eiser gevoerd. Deze beroepsgronden slagen daarom niet.

6. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank:

• verklaart het beroep ongegrond;
• wijst het verzoek om schadevergoeding af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. C. Karman, rechter, in aanwezigheid van

N. Dayerizadeh, griffier.

De uitspraak is uitgesproken op

25 november 2020

en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.

Mr. C. Karman N. Dayerizadeh

Rechter Griffier

Rechtbank Midden-Nederland Rechtbank Midden-Nederland

Documentcode: [documentcode]

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.