ECLI:NL:RBDHA:2017:2400

• Datum uitspraak: 27 februari 2017
• Publicatiedatum: 13 maart 2017
• Zaaknummer: AWB - 17 _ 2631
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: A.E. Dutrieux
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Asielaanvraag en overdracht aan Duitsland onder de Dublinverordening

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 27 februari 2017 uitspraak gedaan in een asielprocedure. Eiser, die een asielaanvraag had ingediend, was eerder in Duitsland asiel aan het aanvragen geweest. De rechtbank behandelde het beroep van eiser tegen het besluit van de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, die had besloten de asielaanvraag van eiser niet in behandeling te nemen. Eiser vreesde dat hij door Duitsland zou worden overgedragen aan Algerije, omdat hij al een asielprocedure in Duitsland had doorlopen. Hij voerde aan dat de Duitse autoriteiten niet zouden voldoen aan hun verplichtingen en dat zijn gezondheidstoestand niet adequaat behandeld zou worden in Duitsland.

De rechtbank overwoog dat de Duitse autoriteiten hadden ingestemd met de terugname van eiser op basis van de Dublinverordening, en dat er geen reden was om aan te nemen dat Duitsland zijn verdragsverplichtingen niet zou nakomen. De rechtbank concludeerde dat eiser niet aannemelijk had gemaakt dat de opvangmogelijkheden in Duitsland onvoldoende waren of dat zijn medische zorg daar niet op een vergelijkbaar niveau was als in Nederland. De rechtbank verklaarde het beroep ongegrond, wat betekent dat de staatssecretaris in zijn besluit om de asielaanvraag niet in behandeling te nemen, terecht had gehandeld. Er werden geen proceskosten vergoed, en eiser werd gewezen op de mogelijkheid om binnen een week hoger beroep aan te tekenen bij de Raad van State.

Uitspraak

Rechtbank DEN Haag

Bestuursrecht

zaaknummer: AWB 17/2631

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 27 februari 2017 in de zaak tussen

[eiser] , eiser, V-nummer [vreemdelingennummer]

(gemachtigde: mr. M.M.A.F.C. Lienaerts),

en

de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, verweerder

(gemachtigde: mr. M. Garabitian).

Procesverloop

Bij besluit van 2 februari 2017 (het bestreden besluit) heeft verweerder de asielaanvraag van eiser van 4 januari 2017 niet in behandeling genomen.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit op 3 februari 2017 beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken ingezonden.

De openbare behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden op 23 februari 2017. Eiser is aldaar vertegenwoordigd door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich eveneens doen vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.

Overwegingen

1. Eiser heeft op 24 april 2013, 22 juni 2016 en 7 november 2016 in Duitsland asiel aangevraagd.

Op 6 januari 2017 zijn de Duitse autoriteiten gevraagd om eiser terug te nemen op grond van artikel 18, eerste lid, aanhef en onder d van de Dublinverordening. Zij hebben hiermee ingestemd op 12 januari 2017 waarmee de verantwoordelijkheid van Duitsland is komen vast te staan.

2. Eiser heeft in beroep aangevoerd dat hij vreest door Duitsland te worden overgedragen aan Algerije omdat hij in Duitsland al een asielprocedure heeft doorlopen. In Duitsland is er nog geen procedure die voorschrijft dat een tweede (of herhaalde) aanvraag inhoudelijk dient te worden behandeld. Voorts wordt er een beroep gedaan op de gezondheidstoestand van eiser.

3. De rechtbank overweegt als volgt.

3.1

Met betrekking tot het standpunt van eiser dat hij in Duitsland geen eerlijke (herhaalde) asielprocedure zal krijgen, wordt overwogen dat de Duitse autoriteiten middels het claimakkoord hebben gegarandeerd het onderhavige verzoek om internationale bescherming in behandeling te nemen, zoals bedoeld in artikel 2, aanhef en onder d, van de Dublinverordening. Dat dit verzoek volgens het Duitse asielrecht zal worden behandeld en beoordeeld, geeft de rechtbank geen aanleiding voor het oordeel dat Nederland het asielverzoek (onverplicht) aan zich dient te trekken.

3.2

Ten aanzien van het standpunt van eiser dat de opvangmogelijkheden in Duitsland niet voldoen en dat hij geen mogelijkheid heeft om hierover te klagen, wordt overwogen dat eiser blijkens het rapport aanmeldgehoor Dublin heeft verklaard dat hij opvang in Duitsland heeft gehad. Eiser heeft geen verklaringen afgelegd waaruit blijkt dat de opvangmogelijkheden niet voldeden. Voorts is niet gebleken dat eiser mogelijkheden heeft benut om te klagen bij de Duitse autoriteiten indien de opvangmogelijkheden niet voldeden.

3.3

Ten aanzien van de medische klachten wordt overwogen dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat de medische zorg in Duitsland niet van een vergelijkbaar niveau is als in Nederland. De rechtbank hecht eraan in dit verband op te merken dat eisers gezondheidsklachten in Duitsland zijn gediagnosticeerd (eiser lijdt aan psoriasis, diabetes en hyperlipidemie) en dat eiser hiervoor passende behandeling en medicatie heeft gekregen in Duitsland. Voorts zijn geen recente medische stukken overgelegd waaruit kan worden afgeleid dat eiser op dit moment onder specialistische behandeling in Nederland staat.

3.4

Eiser heeft met het door hem in beroep gevoerde betoog ook overigens niet aannemelijk gemaakt dat Duitsland zijn verdragsverplichtingen niet zal nakomen. Verweerder heeft zich -met de in het besluit gegeven motivering- dan ook terecht op het standpunt gesteld dat geen grond bestaat voor het oordeel dat ten opzichte van Duitsland niet langer van het interstatelijk vertrouwensbeginsel kan worden uitgegaan of dat door de overdracht van eiser aan Duitsland een situatie zal ontstaan die strijdig is met artikel 3 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM).

Nu ook overigens niet is gebleken van bijzondere omstandigheden heeft verweerder zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat eiser geen geslaagd beroep toekomt op artikel 17 van de Dublinverordening.

4. Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond.

5. Er zijn geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling.

Beslissing

De rechtbank

- verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. A.E. Dutrieux, rechter, in aanwezigheid van drs. F.J.M. van den Berg, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 27 februari 2017.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen één week na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Bij het beroepschrift dient een kopie van deze uitspraak te worden overgelegd.

Het beroepschrift dient een of meer grieven tegen de uitspraak van de rechtbank te bevatten en moet geadresseerd worden aan de Raad van State, Afdeling bestuursrechtspraak, Hoger beroep vreemdelingenzaken, Postbus 16113, 2500 BC Den Haag (nadere informatie: www.raadvanstate.nl).