ECLI:NL:RBDHA:2013:7361

Uitspraak

Rechtbank DEN HAAG

Team belastingrecht

zaaknummer: SGR 12/3620

uitspraak van de meervoudige kamer van 16 mei 2013 in de zaak tussen

[X], wonende te [Z], eiseres

(gemachtigde: [A]),

de inspecteur van de Belastingdienst[te P], verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2008 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 153.055. Tevens is bij beschikking € 710 aan heffingsrente in rekening gebracht.

Verweerder heeft op 22 december 2011 de aanslag alsmede de beschikking heffingsrente ambtshalve verminderd. De aldus verminderde aanslag en beschikking heffingrente heeft verweerder bij uitspraak op bezwaar van 16 april 2012 gehandhaafd.

Eiseres heeft tegen de uitspraak beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Verweerder en eiseres hebben nadere stukken ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 21 februari 2013, tegelijkertijd met dat ten aanzien van het overeenkomstige beroep van de echtgenoot van eiseres. Eiseres en haar echtgenoot zijn verschenen, bijgestaan door de gemachtigde en door [B]. Namens verweerder zijn verschenen [C] en [D].

Overwegingen

Feiten

Eiseres en haar echtgenoot woonden van 1 november 1975 tot 1 april 1980 op een bovenverdieping met het adres [adres 1a]. Deze verdieping had een eigen ingang en beschikte over eigen sanitaire voorzieningen, een keuken en eigen water- en elektriciteitsaansluitingen. Op 3 november 1975 is de echtgenoot van eiseres op de benedenverdieping met het adres [adres 1] een drogisterij gaan exploiteren. Eiseres werkte mee in de onderneming. Eiseres en haar echtgenoot hebben in 1990 het pand in eigendom verworven voor de koopsom van € 108.907. Het pand was juridisch niet gesplitst. De echtgenoot heeft zowel de boven- als de benedenverdieping vanaf de aankoop als ondernemingsvermogen aangemerkt. De bovenverdieping is vanaf 1 april 1991 verhuurd. De huuropbrengsten zijn als bedrijfsopbrengsten verantwoord. De hypothecaire lening waarmee de aankoop van het pand werd gefinancierd is tot het ondernemingsvermogen gerekend. Op 12 december 1997 zijn eiseres en haar echtgenoot een vennootschap onder firma (v.o.f.) aangegaan. Het gehele pand is hierbij ingebracht in de v.o.f.

Eiseres en haar echtgenoot hebben de onderneming in 2008 gestaakt. Ter zake van de overbrenging van de bovenverdieping naar privé heeft verweerder bij de aanslagregeling onder meer de stakingswinst verhoogd en deze op dit punt als volgt berekend:

Waarde bovenverdieping per 31 december 2008: € 360.000

Boekwaarde bovenverdieping per 31 december 2007:
€ 85.430

Boekwinst: € 274.570.

Aandeel eiseres: 50% van € 274.570 = € 137.285

Eiseres had aangegeven:
€ 125.000

Correctie: € 12.285.

Geschil3. In geschil is of de bovenverdieping tot het moment van staking terecht tot het ondernemingsvermogen is gerekend. Bij bevestigende beantwoording van die vraag is nog in geschil of verweerder het vertrouwensbeginsel heeft geschonden.

Eiseres neemt primair het standpunt in dat de bovenverdieping vanaf de aankoop tot het verplichte privévermogen gerekend had moeten worden. Subsidiair beroept eiseres zich op het vertrouwensbeginsel. Meer subsidiair stelt eiseres dat sprake is van een bijzondere omstandigheid die alsnog keuzeherziening rechtvaardigt.

Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep en vermindering van de aanslag conform door haar ingenomen standpunten.

Verweerder heeft de standpunten van eiseres gemotiveerd betwist en concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

Beoordeling van het geschil

Vast staat dat voorafgaand aan de aankoop van het pand de onderneming reeds vele jaren op de benedenverdieping werd uitgeoefend en daarin na die aankoop nog vele jaren is voortgezet. Daarom is de benedenverdieping – ook volgens partijen – steeds terecht tot het verplichte ondernemingsvermogen gerekend. Tevens staat vast dat de bovenverdieping bij de aankoop leeg stond en dus niet voorzag in de woonbehoefte van eiseres en haar echtgenoot en ook niet voor de onderneming werd gebruikt. Bij de aankoop was daarom sprake van keuzevermogen. Het stond de echtgenoot vrij de bovenverdieping tot zijn privévermogen of tot zijn ondernemingsvermogen te rekenen. Voor eiseres geldt hetzelfde bij het aangaan van de v.o.f. Uit de vaststaande feiten blijkt dat de echtgenoot en later ook eiseres er voor gekozen hebben de bovenverdieping steeds tot het ondernemingsvermogen te rekenen. Dat eiseres, naar zij stelt, het pand mede had gekocht met het oog op een toekomstvoorziening/belegging, maakt dit niet anders. Het standpunt dat de bovenverdieping als verplicht privévermogen had moeten worden aangemerkt, berust op een onjuiste rechtsopvatting mede gezien de arresten van de Hoge Raad van 13 juli 2007, nr. 43.298, LJN: AZ2845 en nr. 43.698, LJN: AZ2817 en van 17 september 2010, nr. 09/00332, LJN: BL7968 (http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=ljn&ljn=BL7968&vrije_tekst=). Met het als verplicht privévermogen aanmerken van de bovenverdieping zouden de grenzen der redelijkheid worden overschreden. Het primaire standpunt van eiseres faalt daarom.

Bijzondere omstandigheid

In verband met de inwerkingtreding van de Wet inkomstenbelasting 2001 is bij besluit van de staatssecretaris van Financiën van 23 mei 2001, nr. RTB2001/220M, goedgekeurd dat die inwerkingtreding een bijzondere omstandigheid vormde, die een keuzeherziening van de vermogensetikettering rechtvaardigde. Als voorwaarde werd gesteld dat de keuzeherziening moest plaatsvinden op 1 januari 2001. Vast staat dat eiseres haar keuze toen niet heeft herzien. In dit verband neemt zij niettemin het standpunt in alsnog de keuze te kunnen herzien, omdat zij zich destijds niet bewust was van die mogelijkheid. Dat eiseres niet op de hoogte is geweest van de herzieningsmogelijkheid, verschaft haar niet alsnog die mogelijkheid. Voorts kan de rechtbank eiseres op dit punt niet volgen nu zij die keuze wel tijdig kenbaar heeft gemaakt met betrekking tot het pand [adres 2/2a] waarvan zij sinds 1998 eigenaar was.

Vertrouwensbeginsel

10.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres geen feiten en omstandigheden aangedragen op grond waarvan zij het in rechte te honoreren vertrouwen kon ontlenen dat verweerder een keuzeherziening ook voor de bovenverdieping zou volgen. Het feit dat met verweerder een akkoord is bereikt over de keuzeherziening voor [adres 2/2a], vormt niet een dergelijke omstandigheid. Daarom faalt het beroep van eiseres op het vertrouwensbeginsel.

11.

Gelet op het voorgaande zal de rechtbank het beroep ongegrond verklaren. Bij ongegrondverklaring van het beroep is de hoogte van het belastbare inkomen uit werk en woning zoals vastgesteld door verweerder, niet in geschil.

Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. R.C.H.M. Lips, voorzitter, en mr. T. van Rij en

mr. E.J.W. Heithuis, leden, in aanwezigheid van mr. S.R.M. Dekker, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 16 mei 2013.

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na verzending hoger beroep instellen bij het gerechtshof Den Haag (belastingkamer), Postbus 20021,

2500 EA Den Haag.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

. de naam en het adres van de indiener;

. een dagtekening;

. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

. de gronden van het hoger beroep.