Uitspraak
Rechtbank [woonplaats]
Sector civiel recht
Zaaknummer: 212757/FT-RK 11/377
Insolventienummer: 11/250 F.
Datum vonnis: 18 mei 2011
Vonnis
op het verzoek van
[ve[verzoeker]]
wonende te [woonplaats],
verzoeker,
advocaat mr. C.W. Reintjes,
tot [verweerder],
wonende te [woonplaats],
verweerder,
verschenen in persoon.
De procedure
1. De rechtbank heeft kennis genomen van het verzoekschrift strekkende tot faillietverklaring van verweerder. Het verzoek is ter zitting van 29 maart 2011, 19 april 2011 en 10 mei 2011 behandeld. Ter zitting zijn steeds verschenen verzoeker, de heer [verzoeker] voornoemd, mr. Reintjes voornoemd en verweerder, de heer [verweerder] voornoemd. De heer [verweerder] is ter zitting van 10 mei 2011 bijgestaan door prof. mr. H. Loonstein, advocaat te Amsterdam.
De beoordeling
2. Uit de inhoud van het verzoekschrift en het verhandelde op de verschillende zittingen is summierlijk gebleken van het vorderingsrecht van verzoeker. Daartoe wordt het volgende overwogen.
Verzoeker heeft een vordering op verweerder van in hoofdsom € 144.251,40 uit hoofde van een op 29 juni 2010 gewezen arrest van het Gerechtshof Arnhem. Tegen dit arrest is geen beroep in cassatie ingesteld.
Namens verweerder is aangevoerd dat nu een herroepingprocedure tegen dit arrest aanhangig is gemaakt, sprake is van een gemotiveerde betwisting van de vordering. Daarnaast is aangevoerd dat er door de echtgenote van verweerder een derdenverzetprocedure is ingesteld, die de titel die verzoeker heeft op grond van het bedoelde arrest zal doen wegvallen. Bovendien heeft mr. Loonstein gesteld dat sprake is van misbruik van recht omdat het onderhavige verzoek tot faillietverklaring lijnrecht tegenover het streven van verzoeker staat om tot afwikkeling van het executoriaal beslag op het woonhuis te komen, waartoe een procedure bij de voorzieningenrechter aanhangig was gemaakt. Door deze weg te bewandelen en het executoriaal beslag te vervolgen, heeft verzoeker in feite afstand gedaan van zijn recht faillietverklaring te verzoeken. Voorts is gewezen op andere mogelijkheden om de vordering voldaan te krijgen, die door verzoeker niet zijn benut, aldus verweerder. Het pand in de Steenstraat, waarvan verweerder voor de helft eigenaar is en de broer van verzoeker voor de andere helft, heeft een overwaarde en zou volgens verweerder “gemakkelijker” verhaal bieden.
Vooropgesteld wordt dat het bovengenoemde arrest in kracht van gewijsde is gegaan. Dit brengt met zich dat het vorderingsrecht van verzoeker summierlijk is komen vast te staan als bedoeld in artikel 6 lid 3 van de Faillissementswet. Noch de herroepingsprocedure, noch het derdenverzet doet daaraan af. De aangevoerde feiten en omstandigheden nopen niet tot het oordeel dat het een gemotiveerde betwisting betreft die het (summierlijk) bestaan van de vordering aantast. Evenmin is sprake van misbruik van recht. Het enkele feit dat verzoeker heeft getracht door middel van het executoriaal beslag op het woonhuis en de daaromheen gevoerde procedures, zijn vordering te innen, maakt niet dat hij die ingeslagen weg zou moeten blijven vervolgen, noch dat hij afstand zou hebben gedaan van het recht een faillissement aan te vragen. Evenmin kan verzoeker worden tegengeworpen dat er wellicht andere verhaalsobjecten zijn.
Verzoeker heeft bovendien gesteld dat sinds juni 2010 verschillende pogingen zijn ondernomen om de vordering te innen, zowel in als buiten rechte maar dat dit tot op heden nog tot geen enkel resultaat hebben geleid. Voorts zijn er kennelijk door verweerder auto’s aan een conservatoir beslag onttrokken, aldus verzoeker.
Een en ander brengt naar het oordeel van de rechtbank voldoende belang met zich om dit faillissementsverzoek in te dienen en te handhaven.
Vervolgens komt de vraag aan de orde of er sprake is van feiten en omstandigheden, welke aantonen dat de schuldenaar in de toestand verkeert te hebben opgehouden te betalen.
Daartegen heeft mr. Loonstein aangevoerd dat er geen overige opeisbare vorderingen zijn en dat dit in de gegeven omstandigheden tot de slotsom leidt dat verweerder niet is opgehouden te betalen.
Vooropgesteld wordt dat het pluraliteitsvereiste slechts met zich brengt dat de schuldenaar ook – al dan niet opeisbare– schulden aan een of meer andere schuldeisers heeft. Het pluraliteitsvereiste houdt niet in, dat de faillissementsaanvraag door een schuldeiser afhankelijk zou zijn van het goedvinden van de schuldeisers van de zogenoemde steunvorderingen. De omstandigheid dat de schuldenaar slechts één vordering onbetaald laat – omdat de steunvorderingen regelmatig worden betaald of nog niet opeisbaar zijn – staat immers niet in de weg aan het oordeel dat de schuldenaar verkeert in de toestand van te hebben opgehouden te betalen. Uit het dossier en het verhandelde op de verschillende zittingen is voldoende gebleken van het bestaan van de faillissementstoestand, zodat het verzoek zal worden toegewezen.
3. Het betreft een hoofdinsolventieprocedure (artikel 3, eerste lid, Insolventieverordening).
De beslissing
De rechtbank:
verklaart
[verweerder], geboren op [geboortedatum] te [woonplaats], wonende te [adres],
in staat van faillissement;
benoemt tot rechter-commissaris het lid van deze rechtbank
mr. F.M.T. Quaadvliet;
stelt aan tot curator mr. S.J.B. Drijber
Loolaan 73
7314 AH Apeldoorn;
geeft last aan de curator tot het openen van aan de gefailleerde gerichte brieven en telegrammen.
Dit vonnis is gewezen door mr. D.M.I. de Waele en uitgesproken in het openbaar in tegenwoordigheid van W.H. van Alst als griffier op 18 mei 2011 om 15.00 uur.
de griffier de rechter