Uitspraak
RECHTBANK AMSTERDAM
Bestuursrecht
zaaknummer: AMS 20/1529
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 5 september 2024 in de zaak tussen
[eiseres] ., uit Amsterdam, eiseres
(gemachtigden: mr. E.C.W. Timmer en mr. M. Feenstra),
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Amsterdam,verweerder, hierna: het college
(gemachtigde: mr. K. van Driel).
Inleiding
1.1.
In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van eiseres tegen de intrekking van de exploitatievergunning van eiseres voor het bedrijfsvaartuig ‘ [bedrijfsvaartuig] ’ (hierna: [bedrijfsvaartuig] ).
1.2.
[bedrijf] is met het besluit van 18 januari 2018 in het bezit gesteld van een exploitatievergunning voor het [bedrijfsvaartuig] . Op 3 mei 2019 is de exploitatievergunning voor het [bedrijfsvaartuig] overgeschreven op naam van eiseres.
1.3.
Op 2 juli 2019 heeft het college eiseres laten weten voornemens te zijn om de exploitatievergunning voor het [bedrijfsvaartuig] in te trekken, omdat eiseres er geen gebruik van maakt. Dit heeft het college vervolgens met het primaire besluit van 22 oktober 2019 gedaan. Met het bestreden besluit van 20 februari 2020 op het bezwaar van eiseres is het college bij dat besluit gebleven.
1.4.
Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Het college heeft op het beroep gereageerd met een verweerschrift.
1.5.
De rechtbank heeft het beroep op 9 juli 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: de heer [naam] namens eiseres, de gemachtigden van eiseres en de gemachtigde van het college.
Beoordeling door de rechtbank
2.1.
De rechtbank beoordeelt of het college kon overgaan tot het intrekken van de exploitatievergunning van eiseres. Zij doet dat aan de hand van de beroepsgronden van eiseres.
2.2.
De rechtbank is van oordeel dat het beroep gegrond is
.Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.
.Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.
2.3.
De voor de beoordeling van het beroep belangrijke wet- en regelgeving is te vinden in de bijlage bij deze uitspraak.
Mocht het college de exploitatievergunning intrekken?
3.1.
Eiseres voert, samengevat, het volgende aan. Eiseres heeft in 2019 allerlei handelingen verricht ter voorbereiding op het in gebruik nemen van de exploitatievergunning voor het [bedrijfsvaartuig] . Eiseres heeft ervoor gekozen om de exploitatievergunning in gebruik te nemen met een vervangend bestaand vaartuig, de [vaartuig] . Eiseres had in juni 2019 mondeling overeenstemming bereikt over de aanschaf van de [vaartuig] en eind juli 2019 is de koop in een schriftelijke overeenkomst vastgelegd. Op 10 december 2019 heeft eiseres een factuur ontvangen voor de aanschaf van bepaalde onderdelen, zodat het schip op 1 maart 2020 vaarklaar kon zijn.
3.2.
De meervoudige kamer van deze rechtbank heeft in juni 2021 en juli 2021 in verschillende uitspraken geoordeeld over de intrekking van exploitatievergunningen wegens het gedurende een aaneengesloten periode van twaalf maanden geen gebruik maken van deze vergunningen. [1] Hierin oordeelde de rechtbank dat verweerder in beginsel bevoegd is om exploitatievergunningen in te trekken, indien deze gedurende een periode van twaalf maanden niet gebruikt worden. De rechtbank vond dat verweerder in die gevallen echter niet in redelijkheid gebruik heeft gemaakt van zijn bevoegdheid. Door alle eerdere procedures en daaropvolgende beleidsveranderingen was er pas in mei 2019 duidelijkheid voor exploitanten van passagiersvaartuigen over het te voeren beleid. Het kon de exploitanten dan ook niet worden tegengeworpen dat zij de vergunning niet eerder in gebruik hebben genomen of vóór het voornemen tot intrekking van 2 juli 2019 geen reële onomkeerbare voorbereidingshandelingen hebben getroffen. De termijn tussen het vaststellen van de Nota Varen – deel 1 en het voornemen tot intrekking was zeer kort. De exploitanten hadden binnen twee maanden na het vaststellen van het beleid onomkeerbare voorbereidingshandelingen moeten treffen. De intrekking was dan ook niet redelijk.
3.3.
Het college heeft in het verweerschrift toegelicht dat hoewel zij nog steeds van oordeel is dat de exploitatievergunning van eiseres terecht is ingetrokken, zij zich echter niet verzet tegen een gegrondverklaring gelet op de uitspraken van deze rechtbank van 11 juni 2021 en 6 juli 2021 en de overeenkomstige feiten en omstandigheden in deze zaak.
3.4.
De rechtbank oordeelt als volgt. Hoewel het college bevoegd is om de exploitatievergunning van eiseres in te trekken, kon het college in dit geval daar in redelijkheid niet toe overgaan. Gezien de grote onzekerheid die was ontstaan naar aanleiding van uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) [2] en het feit dat pas in mei 2019, met het vaststellen van de Nota Varen – deel 1, duidelijk werd wat het beleid zou gaan inhouden, kan eiseres niet worden tegengeworpen dat zij de exploitatievergunning niet eerder in gebruik heeft genomen of geen reële onomkeerbare voorbereidingshandelingen heeft getroffen voor het voornemen van 2 juli 2019. De termijn tussen de vaststelling van het nieuwe beleid met de Nota Varen – deel 1 in mei 2019 en het voornemen tot intrekking van 2 juli 2019 is kort. Te kort om eiseres tegen te kunnen werpen dat zij geen reële onomkeerbare voorbereidingshandelingen heeft getroffen om de vergunningen in gebruik te nemen. Het college heeft dan ook in redelijkheid niet kunnen overgaan tot de intrekking van de exploitatievergunningen. Dit betekent dat het bestreden besluit geen stand kan houden. Het primaire besluit moet worden herroepen. Dit betekent dat de exploitatievergunning weer herleeft.
3.5.
De rechtbank wil nog aan partijen meegeven dat ook deze uitspraak niet betekent dat het college de exploitatievergunningen van eiseres niet alsnog kan intrekken indien zij deze vergunningen niet binnen een redelijke termijn in gebruik neemt, dan wel geen onomkeerbare voorbereidingshandelingen verricht. Deze uitspraak betekent alleen dat het college de exploitatievergunningen niet per 22 oktober 2019 mocht intrekken.
Conclusie en gevolgen
4.1.
Het beroep is gegrond. De rechtbank vernietigt daarom het bestreden besluit. Omdat het primaire besluit hetzelfde gebrek heeft, herroept de rechtbank ook het primaire besluit.
4.2.
De rechtbank neemt met toepassing van artikel 8:72, derde lid, aanhef en onder b, van de Algemene wet bestuursrecht nu zelf een beslissing en bepaalt dat deze uitspraak in de plaats komt van het vernietigende besluit.
4.3.
Omdat het beroep gegrond is moet het college het griffierecht aan eiseres vergoeden en krijgt eiseres ook een vergoeding van haar proceskosten.
Het college moet deze vergoeding betalen. Deze vergoeding bedraagt € 1.750,- omdat de gemachtigde van eiseres een beroepschrift heeft ingediend en aan de zitting heeft deelgenomen. Verder zijn er geen kosten gemaakt die vergoed kunnen worden.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het besluit van 13 februari 2020;
- herroept het besluit van 22 oktober 2019;
- bepaalt dat deze uitspraak in de plaats komt van het vernietigde besluit;
- bepaalt dat het college het griffierecht van € 354,- aan eiseres moet vergoeden;
- veroordeelt het college tot betaling van € 1.750,- aan proceskosten aan eiseres.
Deze uitspraak is gedaan door mr. L.Z. Achouak el Idrissi, rechter, in aanwezigheid van
mr. G. dos Santos 't Hoen, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op
5 september 2024.
griffier
rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.
Bijlage: voor deze uitspraak belangrijke wet- en regelgeving
Verordening van de gemeenteraad van de gemeente Amsterdam houdende regels omtrent binnenwater (Verordening op het binnenwater 2010)
Artikel 1.2.8 Intrekking of wijziging
1. De vergunning of ontheffing kan worden ingetrokken of gewijzigd indien:
a. ter verkrijging daarvan onjuiste of onvolledige gegevens zijn verstrekt;
b. van de vergunning of ontheffing geen gebruik wordt gemaakt overeenkomstig een daarin gestelde termijn of, bij gebreke van een termijn, binnen een redelijke termijn;
c. op grond van een verandering van omstandigheden of inzichten intrekking of wijziging nodig is vanwege een belang, or de belangen ter bescherming waarvan de vergunning of ontheffing is vereist;
d. de aan de vergunning of ontheffing gestelde voorschriften of beperkingen niet zijn of worden nagekomen.
2. Intrekking of wijziging op grond van het eerste lid, onderdeel a, kan met terugwerkende kracht geschieden.
3. Het eerste en tweede lid zijn overeenkomstig van toepassing op voorschriften of beperkingen als bedoeld in artikel 1.2.6, tweede lid.
Regeling Passagiersvaart Amsterdam 2013
Artikel 1.4 ingebruikname van de vergunning
De vergunning kan in gebruik worden genomen indien hiervoor een vergunningbewijs is verstrekt.
Het vergunningsbewijs wordt afgegeven nadat de vergunninghouder naar het oordeel van Burgemeester en wethouders voldoende heeft aangetoond:
a. dat hij over een legale ligplaats beschikt,
b. dat aan alle vergunningsvoorwaarden is voldaan en
c. dat het vergunde vaartuig door de vergunninghouder in gebruik kan worden genomen.
3. In aanvulling op het bepaalde in leden 1 en 2 en onder verwijzing naar artikel 1.2.8 lid 1 onder b VOB 2010 zijn Burgemeester en wethouders bevoegd een verleende vergunning in te trekken als deze gedurende een periode van twaalf aaneengesloten maanden niet is gebruikt.