Uitspraak
RECHTBANK AMSTERDAM
Wrakingskamer
Beslissing op het onder rekestnummer C/13/ 745049 HA RK 24/12 ingeschreven verzoek van:
mr. M. Smit, strafrechter bij de rechtbank Amsterdam, hierna: de rechter.
1.Verloop van de procedure
1.1.
Bij de afdeling Publiekrecht, team strafrecht van de rechtbank te Amsterdam zijn onder parketnummers 13-091041, 13-277506-22, 13-091399-22, 13-301732-21, 13-091313-22, 13-091339-22, 13-091347-22, 13-329112-21 en 13-09417-22 zaken aanhangig.
2.Het verzoek
2.1.
Aan het verzoek is het volgende ten grondslag gelegd dat de rechter eerder bemoeienis heeft gehad met de zaak of met partijen. De genoemde strafzaken betreffen de mega Homen. De rechter is oudste rechter lid van de rechtbankcombinatie die deze mega behandelt. Het onderzoek Adonara is onderdeel van het procesdossier Homen. De verdenkingen zijn mede gebaseerd op de onderzoeksbevindingen uit het onderzoek Adonara. De rechtbank heeft op 5 januari 2022 vonnis gewezen in de strafzaken tegen twee (mede)verdachten in het onderzoek Adonara. De rechter heeft als jongste rechter deel uitgemaakt van die rechtbank combinatie. In die strafzaken waren (onder meer) aan de orde verdenkingen van witwassen van dezelfde bedragen. De rechtbank heeft zich in die vonnissen uitgelaten over de herkomst van het geld en heeft daarvoor bewijsmiddel(en) gebruikt die ook in het onderzoek Holmen (mede) bijdragen aan de verdenkingen in bovengenoemde zaken. Gelet op dit alles zou volgens de rechter bij bovengenoemde betrokkenen de gerechtvaardigde vrees voor vooringenomenheid kunnen bestaan.
3.De beoordeling
3.1.
Op grond van het bepaalde in artikel in artikel 518 van het Wetboek van Strafvordering (hierna Sv) dient in een verschoningsprocedure te worden beslist of er sprake is van de in artikel 512 Sv genoemde feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Uit voormelde bepaling valt af te leiden dat de behandeling van een verschoningsverzoek, anders dan de behandeling van een wrakingsverzoek, niet ter terechtzitting behoeft plaats te vinden. De rechtbank zal daarom zonder mondelinge behandeling een beslissing nemen op het verzoek.
3.2.
Verschoning is een middel ter verzekering van (het vertrouwen in) de rechterlijke onpartijdigheid.
3.3.
Vooropgesteld wordt dat uit het verschoningsverzoek niet blijkt dat de rechter zelf van mening is dat zij de zaak niet meer onpartijdig zou kunnen behandelen. Door de rechter is enkel aangevoerd dat uit haar eerdere betrokkenheid de schijn van partijdigheid zou kunnen worden afgeleid.
De rechtbank is echter van oordeel dat de enkele betrokkenheid van de rechter bij een eerdere uitspraak in een geschil over een soortgelijk onderwerp geen feit of omstandigheid oplevert waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden, ook niet indien één van partijen bij dat eerdere geschil betrokken was. Waar uit HR 25 september 2018 (ECLI NL:HR:2018:1413) volgt dat een rechterlijke (tussen)beslissing nooit grond kan zijn voor het aannemen van (de schijn van) vooringenomenheid, geldt dat des te sterker voor de rechterlijke beslissing in een andere zaak dan die waarin het verschoningsverzoek is gedaan.
4. Op grond van het vorenstaande wordt beslist als volgt.
De rechtbank:
- wijst het verzoek tot verschoning af.
- beveelt dat (een afschrift van) deze beslissing met inachtneming van het bepaalde bij artikel 518, tweede lid Sv wordt toegezonden aan:
de raadslieden van verdachten;
de rechter; en
de officier van justitie.
Aldus gegeven door mr. P.B. Martens, voorzitter, mr. N.C.H. Blankevoort en A.W.J. Ros, leden, op 17 januari 2024 in tegenwoordigheid van de griffier.
Tegen deze beslissing staat geen rechtsmiddel open.