ECLI:NL:RBAMS:2023:6916

• Datum uitspraak: 1 november 2023
• Publicatiedatum: 1 november 2023
• Zaaknummer: 13/215857-23 (tussenuitspraak)
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht; Europees strafrecht
• Procedures: Tussenuitspraak
• Rechters: J.G. Vegter; J. Thomas; P. Sloot
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Tussenuitspraak inzake Europees aanhoudingsbevel met betrekking tot Poolse nationaliteit en verdedigingsrechten in hoger beroep

Op 1 november 2023 heeft de Rechtbank Amsterdam een tussenuitspraak gedaan in een zaak betreffende een Europees aanhoudingsbevel (EAB) dat is uitgevaardigd door de regionale rechtbank in Tarnów, Polen. De zaak betreft de opgeëiste persoon, geboren in Polen in 1998, die wordt gezocht voor de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf van 11 maanden. De rechtbank heeft de behandeling van het EAB op 18 oktober 2023 gehouden, waarbij de opgeëiste persoon aanwezig was met haar raadsman, mr. F.P. Slewe, en een tolk in de Poolse taal. De rechtbank heeft de termijn voor uitspraak verlengd met 30 dagen.

De verdediging heeft primair betoogd dat de overlevering moet worden geweigerd op basis van artikel 12 van de Overleveringswet (OLW), omdat niet duidelijk is of de opgeëiste persoon in de procedure in hoger beroep haar verdedigingsrechten voldoende heeft kunnen uitoefenen. De officier van justitie heeft echter gesteld dat de overlevering kan worden toegestaan, omdat de opgeëiste persoon in eerste aanleg en in hoger beroep vertegenwoordigd was door een advocaat.

De rechtbank heeft vastgesteld dat er onduidelijkheid bestaat over de wijze waarop de procedure in hoger beroep is verlopen en of de opgeëiste persoon op de hoogte was van het hoger beroep. Daarom heeft de rechtbank besloten het onderzoek ter zitting te heropenen en de officier van justitie de gelegenheid te geven om nadere vragen aan de Poolse autoriteiten te stellen. De rechtbank heeft bepaald dat de zaak uiterlijk op 17 november 2023 opnieuw op zitting moet worden gebracht.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

INTERNATIONALE RECHTSHULPKAMER

Parketnummer: 13/215857-23

Datum uitspraak: 1 november 2023

TUSSEN-UITSPRAAK

op de vordering van 30 augustus 2023 van de officier van justitie bij deze rechtbank tot het in behandeling nemen van een Europees aanhoudingsbevel (EAB). ^[1]

Dit EAB is uitgevaardigd op 23 november 2021 door
the Regional Court in Tarnów , Polen (hierna: de uitvaardigende justitiële autoriteit) en strekt tot de aanhouding en overlevering van:

[opgeëiste persoon] ,

geboren te [geboorteplaats] (Polen) op [geboortedag] 1998,

ingeschreven in de Basisregistratie Personen op het adres:

[BRP-adres] ,

hierna ‘de opgeëiste persoon’.

1. Procesgang

De behandeling van het EAB heeft plaatsgevonden op de zitting van 18 oktober 2023, in aanwezigheid van mr. S.J. Wirken, officier van justitie. De opgeëiste persoon is verschenen en bijgestaan door haar raadsman, mr. F.P. Slewe, advocaat te Amsterdam en door een tolk in de Poolse taal.

De rechtbank heeft de termijn waarbinnen zij op grond van de Overleveringswet (OLW) uitspraak moet doen over de verzochte overlevering met 30 dagen verlengd. ^[2]

2. Identiteit van de opgeëiste persoon

Ter zitting heeft de opgeëiste persoon verklaard dat de bovenvermelde persoonsgegevens juist zijn en dat zij de Poolse nationaliteit heeft.

3. Grondslag en inhoud van het EAB

Het EAB vermeldt een vonnis van
the District Court in Tarnów (Polen) van 6 maart 2019, aangevuld bij het arrest van
the Regional Court in Tarnów (Polen) van 11 juli 2019, referentie: II K 1287/18.

De overlevering wordt verzocht ten behoeve van de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf voor de duur van 11 maanden, door de opgeëiste persoon te ondergaan op het grondgebied van de uitvaardigende lidstaat. De vrijheidsstraf is aan de opgeëiste persoon opgelegd bij het hiervoor genoemde arrest.

Dit arrest betreft de feiten zoals die zijn omschreven in het EAB. ^[3]

3.1

Weigeringsgrond als bedoeld in artikel 12 OLW

Het standpunt van de raadsman

De raadsman heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de overlevering moet worden geweigerd, omdat de weigeringsgrond van artikel 12 OLW van toepassing is. Subsidiair heeft de raadsman bepleit dat de zaak moet worden aangehouden om nadere vragen te stellen aan de Poolse autoriteiten om te kunnen beoordelen of de opgeëiste persoon in de procedure in hoger beroep haar verdedigingsrechten in voldoende mate heeft kunnen uitoefenen. Zij was immers niet bij de zittingen in hoger beroep aanwezig en onbekend is of zij in die procedure is vertegenwoordigd door haar advocaat. Bovendien heeft de officier van justitie hoger beroep ingesteld tegen het vonnis in eerste aanleg. Het is de vraag of de opgeëiste persoon daarvan op de hoogte was. Er is haar ook geen adresinstructie uitgereikt waardoor zij wist dat zij eventuele wijzigingen in haar adres aan de justitiële autoriteiten moest doorgeven.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de overlevering kan worden toegestaan, omdat sprake is van een situatie als beschreven in artikel 12 onder b OLW. In onderdeel d) en onderdeel f) van het EAB is vermeld dat de opgeëiste persoon zowel in eerste aanleg als in hoger beroep is vertegenwoordigd door een door haar gekozen advocaat en dat hij haar belangen heeft behartigd. Daarnaast is de opgeëiste persoon op het door haar opgegeven adres op de hoogte gesteld van de procedure.

Het oordeel van de rechtbank

Op basis van het EAB stelt de rechtbank vast dat de opgeëiste persoon op 6 maart 2019 is veroordeeld tot een gevangenisstraf van 11 maanden en dat deze straf is hoger beroep gewijzigd in een geheel voorwaardelijke gevangenisstraf van 11 maanden.

Als een strafprocedure meer instanties heeft omvat en tot opeenvolgende beslissingen heeft geleid, dan is de laatste van die beslissingen relevant voor de beoordeling of is voldaan aan de vereisten van artikel 4 bis, eerste lid, Kaderbesluit 2002/584/JBZ en artikel 12 OLW, voor zover bij die laatste beslissing definitief uitspraak is gedaan over de schuld van de betrokkene en aan hem een straf is opgelegd, nadat de zaak in feite en in rechte ten gronde is behandeld. ^[4]

Uit de stukken blijkt niet eenduidig of de zaak ook in hoger beroep volledig ten gronde is behandeld of dat alleen de strafmaat is herzien. De rechtbank zal daarom zekerheidshalve zowel het proces in eerste aanleg als in hoger beroep toetsen aan artikel 12 OLW.

Ten aanzien van de procedure in eerste aanleg volgt uit het EAB dat de opgeëiste persoon bij een deel van de zittingen samen met haar advocaat aanwezig is geweest en dat zij verder is vertegenwoordigd door een door haar gemachtigde advocaat. Daarmee is in elk geval sprake van een situatie zoals omschreven in artikel 12 onder b OLW en doet de weigeringsgrond zich dus niet voor.

Ten aanzien van de procedure in hoger beroep overweegt de rechtbank als volgt.

Uit het EAB blijkt dat het Openbaar Ministerie hoger beroep heeft ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank. Volgens het EAB is de opgeëiste persoon op het door haar in de procedure in eerste aanleg opgegeven correspondentieadres, te weten
[adres] , geïnformeerd over de datum van de behandeling van het hoger beroep. Zij is echter niet ter zitting verschenen, maar zou vertegenwoordigd zijn door een door haar aangewezen advocaat die het woord heeft gevoerd.

De rechtbank acht zich met deze informatie uit het EAB onvoldoende voorgelicht om te kunnen beoordelen of de opgeëiste persoon in de procedure in hoger beroep haar verdedigingsrechten in voldoende mate heeft kunnen uitoefenen. De rechtbank kan immers niet vaststellen of de opgeëiste persoon wist dat het Openbaar Ministerie hoger beroep had ingesteld en daarmee op de hoogte was van het (voorgenomen) proces in hoger beroep. Ook kan de rechtbank niet vaststellen of de opgeëiste persoon op de hoogte was van datum waarop het hoger beroep behandeld zou worden en of de aldaar aanwezige advocaat door de opgeëiste persoon gemachtigd was om namens haar het woord te voeren.

Daarom ziet de rechtbank aanleiding de uitvaardigende justitiële autoriteit de volgende vragen te (laten) stellen:

1.
Was ie advocaat die tijdens de procedure in hoger beroep (II K 1287/18) aanwezig was en het woord heeft gevoerd door de opgeëiste persoon gemachtigd om voor haar in hoger beroep de verdediging te voeren?

2.
Indien de advocaat niet was gemachtigd tijdens de procedure in hoger beroep (II K 1287/18), kunt u dan aangeven:

a.
naar welk adres de oproeping voor de zitting in hoger beroep is verstuurd en of de opgeëiste persoon dit adres zelf heeft opgegeven, bijvoorbeeld tijdens de voorbereidende procedure;

of de opgeëiste persoon is geïnstrueerd over haar rechten en plichten waaronder de verplichting om adreswijzigingen door te geven, waarbij uitgelegd is welke juridische gevolgen het verzuim van deze verplichting met zich meebrengt, en zo ja, of die instructie zich ook uitstrekt over de procedure in hoger beroep?

4. Beslissing

HEROPENT en SCHORST het onderzoek ter zitting voor onbepaalde tijd, om de officier van justitie in de gelegenheid te stellen de onder 3.1. geformuleerde vragen aan de uitvaardigende justitiële autoriteit voor te leggen.

BEPAALT dat de zaak
uiterlijk 17 november 2023 opnieuw op zitting moet worden aangebracht.

BEVEELT de
oproeping van de opgeëiste persoon tegen een nader te bepalen datum en tijdstip, met tijdige kennisgeving daarvan aan haar raadsman.

BEVEELT de
oproeping van een tolk in de Poolse taal tegen een nader te bepalen datum en tijdstip.

Deze uitspraak is gedaan door

mr. J.G. Vegter, voorzitter,

mrs. J. Thomas en P. Sloot, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. I. van Heusden, griffier,

en in het openbaar uitgesproken op de zitting van 1 november 2023.

Ingevolge artikel 29, tweede lid, OLW staat tegen deze uitspraak geen gewoon rechtsmiddel open.

Voetnoten

1. Zie artikel 23 Overleveringswet.

2. Zie artikel 22, eerste en derde lid, OLW.

3. Zie onderdeel e) van het EAB.

4. Hof van Justitie van de Europese Unie, 10 augustus 2017, C-270/17 PPU (Tupikas), ECLI:EU:C:2017:628.