ECLI:NL:RBAMS:2020:1738

• Datum uitspraak: 5 maart 2020
• Publicatiedatum: 13 maart 2020
• Zaaknummer: 19/2324
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Mondelinge uitspraak
• Rechters: M.A. Broekhuis
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Ongegrond beroep tegen naheffingsaanslag parkeerbelasting en geldigheid ontheffingskaart

Op 5 maart 2020 heeft de Rechtbank Amsterdam uitspraak gedaan in de zaak tussen eiser, een inwoner van Mijdrecht, en de heffingsambtenaar van de gemeente Amsterdam. Eiser had een naheffingsaanslag parkeerbelasting ontvangen op 12 februari 2019, omdat zijn auto op die datum geparkeerd stond zonder dat daarvoor parkeerbelasting was betaald. Eiser had bezwaar gemaakt tegen deze naheffingsaanslag, maar dit bezwaar werd ongegrond verklaard door de heffingsambtenaar op 17 maart 2019. Eiser ging in beroep tegen deze beslissing.

Tijdens de zitting op 5 maart 2020 heeft eiser aangevoerd dat de overwegingen van de heffingsambtenaar onvolledig waren en dat hij niet op de hoogte was van de verplichtingen rondom het betalen van parkeerbelasting, vooral omdat hij een zichtbare ontheffingskaart op zijn dashboard had liggen. De rechtbank oordeelde echter dat het enkele feit dat een parkeerautomaat defect was, niet betekent dat er geen naheffingsaanslag opgelegd kan worden. De verantwoordelijkheid om parkeerbelasting te betalen ligt bij de parkeerder, en eiser had ook gebruik kunnen maken van een andere parkeerautomaat of een parkeerapp.

De rechtbank concludeerde dat eiser niet had aangetoond dat hij een geldige ontheffingskaart had voor fiscale parkeerplaatsen. De rechtbank verklaarde het beroep ongegrond en er was geen reden voor vergoeding van griffierecht of proceskosten. De uitspraak werd gedaan door mr. M.A. Broekhuis, rechter, in aanwezigheid van mr. L.C. Trommel, griffier. Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof Amsterdam.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

Bestuursrecht

zaaknummer: AMS 19/2324

proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van 5 maart 2020 in de zaak tussen

[eiser] , te Mijdrecht, eiser,

en

de heffingsambtenaar van de gemeente Amsterdam, verweerder.

Procesverloop

Op 26 februari 2019 heeft de heffingsambtenaar aan eiser een naheffingsaanslag parkeerbelasting (de naheffingsaanslag) opgelegd.

In de uitspraak op bezwaar van 17 maart 2019 (de bestreden uitspraak) heeft de heffingsambtenaar het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.

Eiser heeft tegen de bestreden uitspraak beroep ingesteld. De heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is behandeld op de zitting van 5 maart 2020. Eiser was aanwezig. De heffingsambtenaar was aanwezig in de persoon van [de persoon] .

Na afloop van de zitting heeft de rechtbank onmiddellijk uitspraak gedaan.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Overwegingen

1. De rechtbank geeft hiervoor de volgende motivering.

2. De naheffingsaanslag is aan eiser opgelegd, omdat de auto van eiser met kenteken
[kenteken] op 12 februari 2019 om 11:25 op de locatie ter hoogte van [adres] geparkeerd stond en bij controle is gebleken dat daarvoor geen parkeerbelasting was betaald.

3. Eiser voert aan dat de overwegingen van verweerder onvolledig zijn waardoor een verkeerd beeld is geschetst van zijn bezwaar. Verweerder stelt dat hij gebruik had kunnen maken van een andere parkeerautomaat in de omgeving van de kapotte parkeerautomaat en dat medewerkers altijd verwijzen naar de dichtstbijzijnde werkende parkeerautomaat. Maar hij heeft dit besproken met een medewerkster en deze was akkoord met zijn uitleg. Verder wijst eiser op een zichtbare parkeerontheffingskaart op het dashboard.

4. Volgens vaste rechtspraak betekent het enkele feit dat een parkeerautomaat defect is, nog niet dat moet worden afgezien van het opleggen van een naheffingsaanslag. ^[1] De verplichting om parkeerbelasting te betalen blijft bestaan. Het is de verantwoordelijkheid van de parkeerder om de parkeerbelasting in zo’n situatie op een andere manier te voldoen, bijvoorbeeld bij een andere parkeerautomaat. In dit geval had eiser dus bij een andere parkeerautomaat moeten betalen. Gesteld noch gebleken is dat het onmogelijk was bij een andere parkeerautomaat te betalen. Eiser had ook via parkeerapp kunnen betalen. Eiser had haast vanwege zijn werkzaamheden maar dat komt voor zijn rekening en risico.

5. Eiser stelt dat hij een ontheffingskaart heeft. Een ontheffing is in beginsel niet geldig voor fiscale parkeerplaatsen. Dat had eiser bekend moeten zijn. Gesteld noch gebleken dat eiser een ontheffing had die wel geldig was voor fiscale parkeerplaatsen.

6. De rechtbank is het met verweerder eens dat in de uitspraak op het bezwaar van eiser voldoende is ingegaan op de door eiser aangevoerde argumenten en dat deze juist zijn weergegeven.

7. Het beroep is dus ongegrond. Bij deze uitkomst is er geen reden voor vergoeding van griffierecht of een proceskostenvergoeding.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.A. Broekhuis, rechter, in aanwezigheid van mr. L.C. Trommel, griffier, op 5 maart 2020.

griffier

rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending van het proces-verbaal daarvan hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof Amsterdam.

Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening.

Voetnoten

1. Zie het arrest van de Hoge Raad van 22 november 1995, ECLI:NL:HR:1995:AA3117.