Uitspraak
RECHTBANK AMSTERDAM
VONNIS
Parketnummer: 13/669003-19
Datum uitspraak: 23 april 2019
Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen
[verdachte],
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1997,
ingeschreven in de Basisregistratie Personen op het adres [adres] , [woonplaats] .
1.Het onderzoek ter terechtzitting
Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 9 april 2019.
De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. A.M. Lobregt en van wat verdachte en zijn raadsman mr. P.R. de Korte naar voren hebben gebracht.
2.Tenlastelegging
Aan verdachte is – na wijziging op de zitting – ten laste gelegd dat
Feit 1:
Primair:
hij op of omstreeks 28 december 2018 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer 1] , hoofdagent bij de politie Eenheid Amsterdam, opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, immers heeft hij verdachte, terwijl hij in zijn auto
(merk: Toyota, type; Prius) zat (hard) gas gegeven waardoor die [slachtoffer 1] met die auto werd meegetrokken en/of gas (bij) gegeven terwijl die [slachtoffer 1] de voorgenoemde auto vast had en/of hij, verdachte, de vingers van die [slachtoffer 1] proberen los te maken van die auto en/of (met hoge snelheid) door een/de bocht is gereden (waardoor die [slachtoffer 1] hard op de grond is gevallen), terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;
Subsidiair:
hij op of omstreeks 28 december 2018 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, [slachtoffer 1] heeft mishandeld, immers heeft hij verdachte, terwijl hij in zijn auto (merk: Toyota, type; Prius) zat (hard) gas gegeven waardoor die [slachtoffer 1] met die auto werd meegetrokken en/of gas (bij) gegeven terwijl die [slachtoffer 1] de voorgenoemde auto vast had;
Feit 2:
hij op of omstreeks 13 september 2018, te Amsterdam, in elk geval in Nederland, omstreeks 00.30 uur, op de openbare weg in de omgeving van het Surinameplein, althans op een openbare weg, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, een telefoon (merk: Iphone, type: 5 SE) en/of een OV Chipkaart en/of twee ING bankpassen en/of twee ABN/AMRO passen en/of sleutels, in elk geval enig goed, dat geheel of ten dele aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s) toebehoorde, te weten aan [salchtoffer 2] , heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl deze diefstal werd voorafgegaan, vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen voornoemde [salchtoffer 2] , gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden of gemakkelijk te maken, of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf of andere deelnemers aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, welk geweld en/of welke bedreiging met geweld bestond uit het
- trekken aan de telefoon van die voorgenoemde [salchtoffer 2] en/of het (op dat moment) (hard) wegrijden met de auto (merk: Saab, kenteken: [kenteken] ), waardoor die [salchtoffer 2] werd meegetrokken en/of met haar been onder die voorgenoemde auto kwam en/of
- slaan (in het gezicht) van die [salchtoffer 2] (terwijl die [salchtoffer 2] met de auto meegetrokken werd) en/of
- spuiten van pepperspray in het gezicht en/of de ogen van die [salchtoffer 2] (terwijl die [salchtoffer 2] met de auto meegetrokken werd)
- losmaken van de vingers/handen van de [salchtoffer 2] , waarmee zij de auto (merk: Saab, kenteken: [kenteken] ) en/of telefoon vasthield
welk feit zwaar lichamelijk letsel bij die [salchtoffer 2] , te weten een gebroken enkel en/of een of meerdere (grote) open wond(en), ten gevolge heeft gehad;
Feit 3:
hij op of omstreeks 28 december 2018 te Amsterdam, in elk geval in Nederland door geweld of enige andere feitelijkheid en/of bedreiging met geweld of enige andere feitelijkheid een ambtenaar, [slachtoffer 1] , hoofdagent bij de politie Eenheid Amsterdam, heeft gedwongen tot het volvoeren van een ambtsverrichting of het nalaten van een rechtmatige ambtsverrichting, te weten de aanhouding buiten heterdaad van [verdachte] , immers immers heeft hij verdachte, zittende in zijn auto (merk: Toyota, type; Prius) zat (hard) gas gegeven terwijl die [slachtoffer 1] de voorgenoemde auto vast had waardoor die [slachtoffer 1] met die auto werd meegetrokken nadat die [slachtoffer 1] riep "Politie, je bent aangehouden" en/of "Stop politie",
terwijl dit misdrijf en/of de daarmede gepaard gaande feitelijkheden enig lichamelijk letsel, te weten een gekneusde enkel bij die [slachtoffer 1] ten gevolge heeft gehad.
3.Waardering van het bewijs
3.1
Het standpunt van het Openbaar Ministerie
Feit 1 en 3:
De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van de poging zware mishandeling en ambtsdwang van hoofdagent [slachtoffer 1] (hierna: [slachtoffer 1] ). De officier van justitie heeft aangevoerd dat verdachte voorwaardelijk opzet had op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan [slachtoffer 1] door met de auto weg te rijden, terwijl het slachtoffer aan zijn auto hing. Het had veel slechter kunnen aflopen met het slachtoffer. Dat blijkt ook uit feit 2, waarbij eveneens sprake was van het doorrijden terwijl iemand aan de auto hing. Deze persoon heeft zwaar lichamelijk letsel opgelopen.
Feit 2:
De officier van justitie heeft gerekwireerd tot een bewezenverklaring van het tenlastegelegde.
3.2
Het standpunt van de verdediging
Feit 1 en 3:
Ten aanzien van feit 1 heeft de raadsman zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank. Ten aanzien van feit 3 heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat cliënt niet wist dat hij te maken had met een agent in de uitoefening van zijn bediening. Verdachte dacht dat hij werd beroofd en is daarom weggereden.
Feit 2:
De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte moet worden vrijgesproken van het tenlastegelegde, omdat de Meld Misdaad Anoniem (M.)-melding en de verklaring van medeverdachte [medeverdachte 1] elkaar tegenspreken. Er is ook geen steunbewijs voor de belastende verklaring van [medeverdachte 1] . De belastende informatie is dus afkomstig uit slechts één bron. Tot slot heeft de raadsman aangevoerd dat er geen objectieve bewijsmiddelen zijn die verdachte op de plaats delict kunnen brengen.
3.3
Het oordeel van de rechtbank
Feit 1 en 3:
De rechtbank acht de poging zware mishandeling en ambtsdwang van verbalisant [slachtoffer 1] bewezen. Nadat verbalisant [slachtoffer 1] zijn politielegitimatiebewijs aan verdachte had laten zien en hem had gezegd dat hij was aangehouden is verdachte gaan rijden, zo blijkt uit de aangifte van [slachtoffer 1] en de verklaring van zijn collega [naam collega] in proces-verbaal van bevindingen. Op grond daarvan is de rechtbank van oordeel dat verdachte wist dat [slachtoffer 1] een verbalisant was en hem wilde aanhouden en gaat de rechtbank voorbij aan de verklaring van verdachte dat hij dacht dat hij beroofd werd.
Feit 2:
De rechtbank is van oordeel dat ook de tenlastegelegde diefstal met geweld kan worden bewezen en overweegt daartoe als volgt.
Medeverdachte [medeverdachte 1] (hierna: [medeverdachte 1] ) heeft tijdens zijn verhoor bij de politie verklaard dat hij in de auto, een zwarte Saab, zat met zijn buurjongen medeverdachte [medeverdachte 2] (hierna: [medeverdachte 2] ) en verdachte, dat [medeverdachte 2] het slachtoffer naar de weg vroeg en de telefoon van het slachtoffer afpakte en dat verdachte achter het stuur zat en als een gek wegreed, terwijl. het slachtoffer zich aan de auto vasthield. De auto ging hard rijden en remmen, vermoedelijk om het slachtoffer van de auto af te krijgen. [medeverdachte 1] probeerde de handen en vingers van het slachtoffer los te krijgen en even later viel het slachtoffer van de auto af. [medeverdachte 1] hoorde vervolgens ‘duduk’ op het moment dat de auto vermoedelijk over de voet van het slachtoffer reed. Uit de verklaring van [medeverdachte 1] volgt dat verdachte bij de diefstal betrokken was en daar ook een belangrijk aandeel in heeft gehad. Hij is immers degene geweest die is gaan rijden terwijl het slachtoffer zich vast hield aan de auto.
Zodoende heeft hij een wezenlijke bijdrage geleverd aan het afnemen van de telefoon, de OV-chipkaart en de bankpassen van het slachtoffer, althans het verzekeren van het bezit van de gestolen spullen. Daarbij was sprake van een nauwe en bewuste samenwerking. Op grond van voormelde gang van zaken is de rechtbank van oordeel dat verdachte medepleger was van de ten laste gelegde diefstal, gepleegd tezamen en in vereniging met anderen, met geweld.
Dit zo zijnde, gaat de rechtbank er wel van uit dat het initiatief voor de straatroof bij [medeverdachte 2] heeft
gelegen, nu de aangeefster nadat [medeverdachte 2] haar telefoon had afgepakt verdachte heeft horen roepen “Wat doe je nou!”, waarna [medeverdachte 2] hem toeriep “rijden, rijden’. Hiermee zal de rechtbank rekening houden bij de strafmaat.
De rechtbank acht de verklaring van [medeverdachte 1] , anders dan de raadsman heeft betoogd, betrouwbaar en overweegt daartoe als volgt. [medeverdachte 1] heeft gedurende het onderzoek consistent verklaard. Zijn verklaring komt daarnaast op een aantal essentiële punten overeen met de verklaring van het slachtoffer, maar ook – ten aanzien van het overgaan van het kenteken [kenteken] van de Saab waarmee de straatroof is gepleegd – met de verklaring van getuige [naam getuige] . De verklaring van [medeverdachte 1] is bovendien niet alleen belastend voor [medeverdachte 2] en verdachte, maar ook voor hemzelf en heeft daarnaast ook negatieve gevolgen voor hem in privé.
4.Bewezenverklaring
De rechtbank acht bewezen dat verdachte:
Feit 1 (primair)
op 28 december 2018 te Amsterdam, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer 1] , hoofdagent bij de politie Eenheid Amsterdam, opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, immers heeft hij verdachte, terwijl hij in zijn auto (merk: Toyota, type; Prius) zat gas gegeven waardoor die [slachtoffer 1] met die auto werd meegetrokken en gas bij gegeven terwijl die [slachtoffer 1] de voorgenoemde auto vast had en hij, verdachte, de vingers van die [slachtoffer 1] proberen los te maken van die auto en met hoge snelheid door een bocht is gereden waardoor die [slachtoffer 1] hard op de grond is gevallen, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;
Feit 2:
op 13 september 2018, te Amsterdam, omstreeks 00.30 uur, op de openbare weg in de omgeving van het Surinameplein, tezamen en in vereniging met anderen, een telefoon (merk: Iphone, type: 5 SE) en een OV Chipkaart en twee ING bankpassen en twee ABN/AMRO passen, die toebehoorden aan [salchtoffer 2] , heeft weggenomen met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl deze diefstal werd vergezeld en gevolgd van geweld tegen voornoemde [salchtoffer 2] , gepleegd met het oogmerk om die diefstal gemakkelijk te maken, en om, het bezit van het gestolene te verzekeren, welk geweld bestond uit het
- trekken aan de telefoon van die voorgenoemde [salchtoffer 2] en het (op dat moment) hard wegrijden met de auto (merk: Saab, kenteken: [kenteken] ), waardoor die [salchtoffer 2] werd meegetrokken en met haar voet onder die voorgenoemde auto kwam en
- slaan van die [salchtoffer 2] terwijl die [salchtoffer 2] met de auto meegetrokken werd en
- spuiten van pepperspray in het gezicht van die [salchtoffer 2] terwijl die [salchtoffer 2] met de auto meegetrokken werd en
- losmaken van de vingers en handen van die [salchtoffer 2] , waarmee zij de auto (merk: Saab, kenteken: [kenteken] ) vasthield
welk feit zwaar lichamelijk letsel bij die [salchtoffer 2] , te weten een gebroken enkel en grote open wonden, ten gevolge heeft gehad;
Feit 3:
op 28 december 2018 te Amsterdam, door geweld een ambtenaar, [slachtoffer 1] , hoofdagent bij de politie Eenheid Amsterdam, heeft gedwongen tot het nalaten van een rechtmatige ambtsverrichting, te weten de aanhouding buiten heterdaad van [verdachte] , immers heeft hij verdachte, zittende in zijn auto (merk: Toyota, type; Prius) gas gegeven terwijl die [slachtoffer 1] de voorgenoemde auto vast had waardoor die [slachtoffer 1] met die auto werd meegetrokken nadat die [slachtoffer 1] riep "Politie, je bent aangehouden" en "Stop politie", terwijl dit misdrijf enig lichamelijk letsel, te weten een gekneusde enkel bij die [slachtoffer 1] ten gevolge heeft gehad.
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.
5.Motivering van de straffen en maatregelen
5.1.
De eis van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door haar primair bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijftien maanden waarvan drie maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren. De officier van justitie vindt het zeer kwalijk dat verdachte tweemaal met de auto is weggereden terwijl er iemand aan zijn auto hing. De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte als bijzondere voorwaarden worden opgelegd een meldplicht en een behandelverplichting.
5.2.
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft verzocht rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte, zijn werk en opleiding. Ten aanzien van feit 3 heeft de raadsman aangevoerd dat verdachte niet wist dat hij te maken had met politie. De raadsman heeft verzocht deze omstandigheid mee te nemen in de strafmaat. Tot slot heeft de raadsman opgemerkt dat er sprake is van eendaadse samenloop ten aanzien van feiten 1 en 3.
5.3.
Het oordeel van de rechtbank
De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken.
De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.
Verdachte heeft zich samen met medeverdachten schuldig gemaakt aan een straatroof, waarbij jegens het slachtoffer [salchtoffer 2] grof geweld is gebruikt, hetgeen zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft gehad. Verdachte en medeverdachten hebben zich voorgedaan alsof zij op zoek waren naar de weg en zij hebben het slachtoffer vervolgens van haar telefoon beroofd. Toen het slachtoffer haar telefoon probeerde terug te pakken, zijn verdachte en medeverdachten hard weggereden met hun auto en is het slachtoffer meegetrokken. Terwijl het slachtoffer zich vasthield aan de rijdende auto, is zij geslagen en is er pepperspray in haar gezicht gespoten. Het slachtoffer is ten val gekomen en met haar voet onder de auto gekomen.
De rechtbank acht de bewezen straatroof een zeer ernstig feit. De gevolgen zijn voor het slachtoffer zeer ingrijpend, zo blijkt uit de slachtofferverklaring die haar raadsvrouw ter terechtzitting heeft voorgedragen. Door het handelen van verdachte en zijn mededaders heeft het slachtoffer nog dagelijks last van de lichamelijke en psychische klachten. Het is bovendien nog onzeker wanneer zij weer zonder krukken kan lopen, wanneer zij weer kan werken en zich weer op de toekomst kan gaan richten. De rechtbank rekent dit verdachte en zijn mededaders zwaar aan.
Verdachte heeft zich ook schuldig gemaakt aan een poging zware mishandeling en hij heeft een politieagent gedwongen tot het nalaten van een rechtsmatige ambtsverrichting, te weten de aanhouding van verdachte, door hard gas te geven met zijn auto terwijl die politieagent de auto van verdachte vasthad. De politieagent werd meegetrokken door de auto en hij heeft hier letsel aan overgehouden. Hierdoor heeft hij enige tijd niet kunnen werken. Twee maanden na het voorval heeft hij nog steeds dagelijks last van zijn linkerhiel. Dit is voor de politieagent een zeer vervelend voorval geweest en had bovendien veel erger kunnen aflopen. Zo blijkt bijvoorbeeld uit de straatroof waar verdachte zich eerder aan schuldig heeft gemaakt. De rechtbank rekent het verdachte zwaar aan dat hij tot twee keer toe een persoon op dezelfde manier in een zeer gevaarlijke situatie heeft gebracht.
De rechtbank heeft acht geslagen op het Uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 11 maart 2019 betreffende verdachte, waaruit blijkt dat verdachte niet eerder voor een misdrijf is veroordeeld. Daarnaast heeft de rechtbank kennis genomen van het reclasseringsadvies van 3 april 2019 betreffende verdachte. Hieruit blijkt dat risicofactoren voor recidive mogelijk gelegen zijn in het sociale netwerk van verdachte, impulsiviteit en een vijandige houding jegens de politie. Ook financieel gewin speelt mogelijk een rol. Betrokkene kan moeilijk rondkomen van zijn inkomen en hecht veel waarde aan luxe goederen. De reclassering vindt interventies in de vorm van toezicht door de reclassering en een verwijzing naar de forensische polikliniek De Waag voor een delictpreventietraining zinvol, gezien de ernst van de verdenking en de aanwezige zorgen. Daarom adviseert de reclassering een (deels) voorwaardelijke straf met meldplicht en ambulante behandeling als bijzondere voorwaarden. Zij adviseert het volwassenenstrafrecht toe te passen. Betrokkene functioneert conform zijn kalenderleeftijd en de reclassering ziet geen indicaties voor beperkte handelingsvaardigheden.
De rechtbank neemt de adviezen van de reclassering over.
Ten aanzien van de feiten 1 en 3 past de rechtbank de meerdaadse samenloop regeling toe in de zin van artikel 57 van het Wetboek van Strafrecht.
Gezien de aard en ernst van de bewezen geachte strafbare feiten, acht de rechtbank uitsluitend een gevangenisstraf een passende strafmodaliteit. Alles afwegende acht de rechtbank, net als de officier van justitie, een gevangenisstraf voor de duur van vijftien maanden, waarvan drie maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren, passend en geboden. De rechtbank legt daarbij op de bijzondere voorwaarden zoals geadviseerd door de reclassering.
6.Ten aanzien van de benadeelde partijen en de schadevergoedingsmaatregel
6.1
Benadeelde partij [slachtoffer 1]
6.1.1
De vordering
De benadeelde partij [slachtoffer 1] vordert € 950,00 aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente.
6.1.2
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat deze vordering voor toewijzing vatbaar is en verzoekt toewijzing van deze vordering.
6.1.3
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.
6.1.4
Het oordeel van de rechtbank
Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 1 en 3 bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. De vordering is niet betwist. De gevorderde schadevergoeding komt de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor en zal daarom worden toegewezen tot het bedrag van € 950,00
,vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 28 december 2018, het moment waarop het strafbare feit is gepleegd.
,vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 28 december 2018, het moment waarop het strafbare feit is gepleegd.
6.1.5
Schadevergoedingsmaatregel
De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [slachtoffer 1] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 950,00 te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade – zoals hiervoor onder 6.1.4 weergegeven – tot aan het moment dat de schade is vergoed. Als verdachte niet betaalt, wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis van 19 dagen. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.
Het bedrag dat verdachte betaalt aan de Staat, hoeft hij niet meer te betalen aan de benadeelde partij. Omgekeerd geldt hetzelfde.
6.2
Benadeelde partij [salchtoffer 2]
6.2.1
De vordering
De benadeelde partij [salchtoffer 2] vordert € 25.684,44 aan materiële schadevergoeding, bestaande uit medische en overige kosten, en € 20.000,00 aan immateriële schadevergoeding, alles te vermeerderen met de wettelijke rente. Daarnaast heeft de benadeelde partij vergoeding van proceskosten gevorderd van € 2.148,00.
Door de benadeelde partij zijn bovengenoemde materiele kosten op de volgende wijze gespecificeerd.
Medische kosten
Bedrag
1.
Zilveren Kruis niet vergoed 2018
€ 1.278,99
2.
Zilveren Kruis niet vergoed 2019
€ 447,00
3.
Niet vergoede medicijnen
€ 143,16
4.
Absordin onderlegger
€ 9,99
5.
Verwijderen littekens voet
€ 2.500,00
6.
Medische pedicure d.d. 20-11-2018
€ 59,50
7.
Medische pedicure d.d. 21-2-2019
€ 30,00
8.
Factuur Fysio
€ 75,00
9.
Facturen Shiatsu behandelingen
€ 1.200,00
10.
Plan van aanpak bio. Therapie
€ 3.738,00
11.
Borstvulling i.v.m. 20 kilo < gewicht
€ 4.200,00
subtotaal:
€ 13.681,64
Overige kosten
12.
IPhone + hoesje
€ 341,94
13.
Schoenen
€ 139,95
14.
Sokken
€ 9,70
15.
Jeans
€ 139,95
16.
Jas
€ 599,95
17.
Tas
€ 29,95
18.
Nieuwe sloten & sleutels
€ 374,80
19.
OV-chipkaart
€ 11,00
20.
Factuur annuleren Mrs. Top World
€ 1.000,00
21.
Taxi bonnen 1
€ 301,70
22.
Taxi bonnen 2
€ 110,36
23.
€ 500,00 cash geld (zat in tel. hoesje)
€ 500,00
24.
Kosten opnieuw rijlessen + examen
€ 1.822,50
25.
Vergoeding huishoudelijke hulp
€ 1.644,00
26.
Begroting toekomstige schade
€ 4.977,00
Totaal:
€ 25.684,44
6.2.
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering tot vergoeding van materiële kosten en de proceskosten moet worden toegewezen met uitzondering van de toekomstige kosten. De benadeelde partij dient voor wat betreft dit deel van de vordering niet-ontvankelijk te worden verklaard.
Ten aanzien van de immateriële kosten heeft de officier van justitie verzocht de vordering toe te wijzen tot een bedrag van € 10.000,00 euro en de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk te verklaren in haar vordering.
6.3
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft zich primair op het standpunt gesteld dat de vordering een onevenredige belasting oplevert van het strafgeding en heeft verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in haar vordering. Subsidiair heeft de raadsman de immateriële schade en een groot aantal materiële kosten (posten 1, 2, 5, 9 t/m 17, 20, 24 en 25) betwist.
6.4
Het oordeel van de rechtbank
6.4.1
Ontvankelijkheid van de vordering
Hoewel de rechtbank met de raadsman van oordeel is dat de vordering van de benadeelde partij in een laat stadium is ingediend, ziet de rechtbank hierin geen reden de vordering in zijn geheel niet-ontvankelijk te verklaren. Het wettelijke systeem laat immers toe dat vorderingen van benadeelde partijen ten tijde van het onderzoek ter terechtzitting worden ingediend. Dit is alleen anders indien hierdoor de raadsman in onvoldoende mate in de gelegenheid zou zijn geweest om verweer te voeren tegen de vordering en, voor zover nodig en mogelijk, daarvan bewijs te leveren. [1] Dat is hier niet het geval. Daarom verklaart de rechtbank de benadeelde partij ontvankelijk in haar vordering.
6.4.2
Immateriële schade
De rechtbank wijst de vordering tot vergoeding van de immateriële schade gedeeltelijk toe. De rechtbank heeft in aanmerking genomen dat is gebleken dat het slachtoffer aan het ongeval blijvend letsel, CRPS (Complex Regionaal Pijn Syndroom] en een ontsierend litteken heeft overgehouden. Voor het bepalen van de hoogte van het toegewezen bedrag heeft de rechtbank gekeken naar bedragen die in soortgelijke gevallen worden opgelegd. De rechtbank waardeert de hoogte van de immateriële schade op € 10.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 13 september 2018. Voor het overige is de benadeelde partij niet-ontvankelijk in dit deel van haar vordering.
6.4.3
Materiële schade
De rechtbank wijst van de gevorderde medische kosten door de Zilveren Kruis niet vergoede kosten in 2018 en 2019 (posten 1 en 2), de kosten van de Absording onderlegger (post 4), de kosten van het verwijderen van littekens van de voet (post 5), de kosten voor de fysiotherapeut (post 8) en de kosten voor de OV-chipkaart (post 19) geheel toe, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop de kosten zijn gemaakt. Deze kosten zijn tegenover de door de benadeelde partij gegeven onderbouwing onvoldoende betwist.
De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de kosten voor de medische pedicure op 20 november 2018 en 21 februari 2019 (posten 6 en 7) geheel toe, nu deze kosten blijkens het journaal van de huisartsenpost in voldoende rechtstreeks verband staan tot het bewezenverklaarde feit om als een gevolg daarvan aan verdachte te kunnen worden toegerekend. De rechtbank heeft bij het gevorderde bedrag van in totaal € 89,50 nog een bedrag van € 69,00 opgeteld, omdat uit het overzicht van niet-vergoede medicijnen (post 3) blijkt dat de benadeelde partij eveneens vergoeding vraagt van de kosten van een medische pedicure op 10 oktober 2018 van € 69,00. Het voorgaande betekent dat in totaal een bedrag van € 158,50 zal worden toegewezen voor kosten die zijn gemaakt voor medische pedicures.
De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de niet-vergoede medicijnen (post 3) gedeeltelijk toe tot een bedrag van € 74,16 nu – zoals hiervoor opgemerkt – een vergoeding van € 69,00 abusievelijk in dit overzicht terecht is gekomen. Het overige deel wordt dus ook toegewezen, maar onder een andere noemer.
De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de IPhone + hoesje (post 12), de schoenen (post 13), de sokken (post 14), de jeans (post 15), de jas (post 16) en de tas (post 17) gedeeltelijk toe, omdat de rechtbank voldoende aannemelijk acht dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezenverklaarde feit schade heeft geleden aan de genoemde goederen, welke schade zal worden vergoed naar de geschatte dagwaarde. De rechtbank gaat daarbij uit van een afschrijving van 50% en zal de vordering daarom toewijzen tot een bedrag van € 630,72. De rechtbank wijst het overige deel van dit onderdeel van de vordering af.
De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de nieuwe sloten en sleutels (post 18) gedeeltelijk toe tot een bedrag van € 249,30 en verklaart de benadeelde partij voor het overige deel van de vordering niet-ontvankelijk, omdat niet is gebleken of en in hoeverre dit deel van de vordering het gevolg is van het bewezenverklaarde feit.
De rechtbank verklaart de benadeelde partij in de vordering ten aanzien van de Shiatsu behandelingen (post 9) en de bio-therapie (post 10) niet-ontvankelijk. Uit de facturen van de Shiatsu behandelingen blijkt dat deze mede zijn gedaan vanwege fybromyalgie, maar niet is gesteld of gebleken dat het slachtoffer fybromyalgie heeft opgelopen door het ongeval. Daarnaast is ook niet gesteld of gebleken dat deze kosten in zodanig verband staan tot het bewezenverklaarde feit dat deze als gevolg daarvan aan verdachte kunnen worden toegerekend. Dat geldt tevens voor de bio-therapie.
De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de borstvulling (post 11) af, omdat deze kosten in onvoldoende rechtstreeks verband staan tot het bewezenverklaarde feit.
De rechtbank verklaart de benadeelde partij in de vordering ten aanzien van de geannuleerde deelname aan “Mrs. Top of the World” (post 20) niet-ontvankelijk, omdat onvoldoende is gebleken of en in hoeverre deze kosten daadwerkelijk zijn gemaakt.
De rechtbank verklaart de benadeelde partij in de vordering ten aanzien van de taxiritten (posten 21 en 22) niet-ontvankelijk, omdat niet is gebleken waar deze taxiritten op zien en daarmee ook niet kan worden vastgesteld of en in hoeverre dezekosten in zodanig verband staan tot het bewezenverklaarde feit dat deze als gevolg daarvan aan verdachte kunnen worden toegerekend.
De rechtbank verklaart de benadeelde partij in de vordering ten aanzien van de € 500,00 contant geld (post 23) niet-ontvankelijk, omdat niet is gebleken dat zij als gevolg van het bewezenverklaarde feit € 500,00 contant geld is kwijtgeraakt. Zulks blijkt niet uit de aangifte en voorts heeft de benadeelde partij ook geen stukken ingebracht waaruit het verlies van enig contant geld blijkt.
De rechtbank verklaart de benadeelde partij in de vordering ten aanzien de rijlessen en het rijexamen (post 24) niet-ontvankelijk, omdat het causale verband tussen deze kosten en het bewezenverklaarde feit onvoldoende is komen vast te staan.
De rechtbank verklaart de benadeelde partij in de vordering ten aanzien van de huishoudelijke hulp (post 25) niet-ontvankelijk. De benadeelde partij heeft ter onderbouwing verwezen naar een door haar opgestelde berekening, gebaseerd op de Letselschade Richtlijn Huishoudelijke Hulp. Zij heeft daarbij echter geen stukken ingebracht noch op andere wijze inzichtelijk gemaakt hoe zij tot deze berekening is gekomen.
De rechtbank verklaart de benadeelde partij ten aanzien van de vordering voor toekomstige schade (post 26) niet-ontvankelijk, omdat deze schade niet is onderbouwd en er onvoldoende aanknopingspunten zijn om ambtshalve tot een begroting van deze schade te komen.
6.4.4
Toe te wijzen bedragen
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van immateriële schade wordt toegewezen tot een bedrag van € 10.000,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade, te weten de dag van de straatroof (13 september 2018) tot aan het moment dat de schade is vergoed.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met niet-vergoede medische kosten wordt toegewezen tot een bedrag van € 1.725,99, te vermeerderen met de wettelijke rente.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met niet-vergoede medicijnen wordt toegewezen tot een bedrag van € 74,16, te vermeerderen met de wettelijke rente.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met de Absording onderlegger wordt toegewezen tot een bedrag van € 9,99, te vermeerderen met de wettelijke rente.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met de kosten voor het verwijderen van de littekens op de voet tot een bedrag van € 2.500,00, te vermeerderen met de wettelijke rente.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met het drietal medische pedicures wordt toegewezen tot een bedrag van € 158,50, te vermeerderen met de wettelijke rente.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met de medische verslaglegging door de fysiotherapeut wordt toegewezen tot een bedrag van € 75,00, te vermeerderen met de wettelijke rente.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met de schade aan IPhone (incl. hoesje), kleding, schoenen en tas wordt toegewezen tot een bedrag van € 630,72.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met de nieuwe sloten en sleutels wordt toegewezen tot een bedrag van € 249,30.
De vordering van de benadeelde partij tot vergoeding van materiële schade in verband met de OV chipkaart wordt toegewezen tot een bedrag van € 11,00.
De rechtbank zal de ingangsdatum van de wettelijke rente over voornoemde materiële schadeposten – schattenderwijs – bepalen op 1 januari 2019, zijnde de datum gelegen in het midden van de periode waarin de gevorderde materiële kosten zijn gemaakt.
6.4.5
Schadevergoedingsmaatregel
De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer [salchtoffer 2] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 15.434,66, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment van het ontstaan van de schade – zoals hiervoor onder 6.4.5 weergegeven – tot aan het moment dat de schade is vergoed. Als verdachte niet betaalt wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis van 110 dagen. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.
Het bedrag dat verdachte betaalt aan de Staat, hoeft hij niet meer te betalen aan de benadeelde partij. Omgekeerd geldt hetzelfde.
6.4.6
Proceskosten
De gevorderde proceskosten komen voor vergoeding in aanmerking, met dien verstande dat deze worden begroot conform het in kantonprocedures geldende liquidatietarief. Voor het opstellen en indienen van de vordering en voor behandeling ervan ter zitting worden naar algemeen gebruik twee punten toegekend. Nu de rechtbank een bedrag toekent van in totaal € 15.434,66, komt de vergoeding neer op € 360,00 per punt. De rechtbank wijst dus € 720,00 aan proceskosten toe.
6.4.7
Hoofdelijkheid
Als naast verdachte een ander of anderen worden veroordeeld om dezelfde schade te vergoeden, hoeft verdachte alleen het bedrag te betalen dat niet al door of namens die ander of anderen is betaald.
6.4.8
Niet-ontvankelijk voor het overige
In zoverre de benadeelde partij niet-ontvankelijk wordt verklaard in haar vorderingen heeft te gelden dat de behandeling daarvan – om de hiervoor telkens bij de desbetreffende posten genoemde redenen – een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. De benadeelde partij kan deze vorderingen bij de burgerlijke rechter aanbrengen.
7.Toepasselijke wettelijke voorschriften
De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 36f, 45, 57, 179, 181, 302 en 312 van het Wetboek van Strafrecht.
De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.
8.Beslissing
Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.
Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.
Het bewezen verklaarde levert op:
Ten aanzien van feit 1:
poging tot zware mishandeling;
Ten aanzien van feit 2:
diefstal vergezeld en gevolgd van geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal gemakkelijk te maken en om het bezit van het gestolene te verzekeren, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen;
Ten aanzien van feit 3:
door geweld een ambtenaar dwingen tot het nalaten van een ambtsverrichting.
Veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf voor de duur van 15 (vijftien) maanden, waarvan 3 (drie) maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.
een gevangenisstraf voor de duur van 15 (vijftien) maanden, waarvan 3 (drie) maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.
Beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.
De tenuitvoerlegging kan worden gelast, indien de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd niet aan de volgende algemene voorwaarden houdt.
Stelt als algemene voorwaarden dat de veroordeelde:
1. zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;
2. ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit medewerking verleent aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage aanbiedt.
3. medewerking verleent aan het reclasseringstoezicht, bedoeld in artikel 14d, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht, de medewerking aan huisbezoeken daaronder begrepen.
De tenuitvoerlegging kan ook worden gelast indien de veroordeelde gedurende de proeftijd de hierna vermelde bijzondere voorwaarden niet naleeft.
Stelt als bijzondere voorwaarden:
1. verdachte meldt zich binnen twee weken na het onherroepelijk worden van dit vonnis bij reclassering Nederland op het adres: [adres 1] . Verdachte blijft zich melden op afspraken met de reclassering, zo vaak en zolang de reclassering dat nodig vindt om het reclasseringstoezicht uit te voeren;
2. verdachte laat zich behandelen door de forensische polikliniek De Waag of een soortgelijke zorgverlener, te bepalen door de reclassering, door het volgen van een delictpreventietraining.
De behandeling start zo spoedig mogelijk. De behandeling duurt de gehele periode of zoveel korter als de reclassering nodig vindt. Verdachte houdt zich aan de huisregels en de aanwijzingen die de zorgverlener geeft voor de behandeling.
Geeft de reclassering opdracht toezicht te houden op de naleving van de voorwaarden en verdachte daarin te begeleiden.
Wijst de vordering van [slachtoffer 1] toe tot een bedrag van € 950,00 (negenhonderdvijftig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 28 december 2018 tot aan de dag van de algehele voldoening.
Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [slachtoffer 1] voornoemd.
Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [slachtoffer 1] , € 950,00 (negenhonderdvijftig euro) aan de Staat te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 28 december 2018 tot aan de dag van de algehele voldoening. Als verdachte niet betaalt, wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis van 19 dagen. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.
Verdachte moet voornoemd bedrag aan de Staat betalen, behalve voor zover deze vordering al door of namens anderen is betaald.
Wijst de vordering van [salchtoffer 2] , toe tot € 15.434,66 (vijftienduizend vierhonderd vierendertig euro en zesenzestig cent), bestaande uit € 10.000,00 (tienduizend euro) voor immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 13 september 2018 tot aan de dag van de algehele voldoening en € 5.434,66 (vijfduizend vierhonderd vierendertig euro en zesenzestig cent) voor materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 1 januari 2019 tot aan de dag van de algehele voldoening.
Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [salchtoffer 2] , hoofdelijk, dat wil zeggen behalve voor zover deze vordering al door of namens anderen is betaald.
Wijst af de vordering van de benadeelde partij tot een bedrag van € 4.830,72.
Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.
Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [salchtoffer 2] , € 15.434,66 (vijftienduizend vierhonderd vierendertig euro en zesenzestig cent) aan de Staat te betalen, te vermeerderen met de wettelijke rente over € 10.000,00 (tienduizend euro) vanaf 13 september 2018 tot aan de dag van de algehele voldoening en met de wettelijke rente over € 5.434,66 (vijfduizend vierhonderd vierendertig euro en zesenzestig cent) vanaf 1 januari 2019 tot aan de dag van de algehele voldoening. Als verdachte niet betaalt wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis van 110 dagen. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.
Ook deze bestalingsverplichting is hoofdelijk. Verdachte moet voornoemd bedrag aan de Staat betalen, behalve voor zover deze vordering al door of namens anderen is betaald.
Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de twee genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.
Veroordeelt verdachte in de proceskosten aan de zijde van [salchtoffer 2] tot op heden begroot op € 720,00.
Dit vonnis is gewezen door
mr. M.E. Leijten, voorzitter,
mrs. A.C.J. Klaver en E.G.M.M. van Gessel, rechters,
in tegenwoordigheid van mr. L.C. Fleskens, griffier,
en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 23 april 2019.
De jongst rechter is buiten staat om deze uitspraak mede te ondertekenen.