ECLI:NL:RBAMS:2018:9117

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK AMSTERDAM

Afdeling privaatrecht

zaaknummer / rolnummer: C/13/645165 / HA ZA 18-288

Vonnis van 19 december 2018

in de zaak van

[eiseres],

wonende te [woonplaats] ,

eiseres,

advocaat mr. I.M.C.A. Reinders Folmer te Amsterdam,

tegen

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid

DUTCH TOUCH DESIGN B.V.,

gevestigd te Huizen,

gedaagde,

advocaat mr. T. Hovers te Amsterdam.

Partijen zullen hierna [eiseres] en Dutch Touch Design B.V. worden genoemd.

1.De procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

de dagvaarding van 13 maart 2018, met producties,
de conclusie van antwoord, met producties,
het ambtshalve gewezen tussenvonnis van 22 augustus 2018 waarbij een comparitie van partijen is gelast,
het proces-verbaal van comparitie van 12 november 2018 en de daarin genoemde (proces)stukken.

1.2.

Ten slotte is vonnis bepaald.

2.De feiten

2.1.

Partijen zijn buren van elkaar. [eiseres] woont sinds 15 juli 1990 in een woning aan de [adres] . Dutch Touch Design B.V., gericht op het ontwerpen en realiseren van architectuur- en interieurprojecten voor huizen, appartementen en commerciële objecten, huurt sinds 1 juni 2017 de bedrijfsruimte op de begane grond en de eerste verdieping van hetzelfde pand aan de [adres] .

2.2.

De woning van [eiseres] en de door Dutch Touch Design B.V. gehuurde bedrijfsruimte hebben dezelfde voordeur en een gezamenlijk trappenhuis. De ingang van de bedrijfsruimte en die van de woning komen uit op dit trappenhuis.

2.3.

Dutch Touch Design B.V. heeft in november 2017 ter beveiliging van haar bedrijf(sinventaris) één camera op de begane grond en één camera op de eerste verdieping van de gemeenschappelijke ruimte van het trappenhuis geplaatst. Bij de entree van het pand heeft Dutch Touch Design B.V. ook borden aangebracht waarop expliciet melding wordt gemaakt van het feit dat sprake is van cameratoezicht.

2.4.

Bij brief van 12 december 2017 heeft [eiseres] Dutch Touch Design B.V. gesommeerd de camera’s te verwijderen wegens inbreuk op haar persoonlijke levenssfeer. Dutch Touch Design B.V. is niet daartoe overgegaan.

3.Het geschil

3.1.

[eiseres] vordert bij vonnis, zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

I. Dutch Touch Design B.V. te verbieden een camera te bevestigen in, aan of bij haar bedrijfsruimte, dan wel op een andere plek, gericht op [eiseres] en/of de haren dan wel op de bezittingen van [eiseres] ;

II. Dutch Touch Design B.V. te bevelen de reeds aangebrachte camera’s aan haar bedrijfsruimte te verwijderen en verwijderd te houden binnen drie dagen na betekening van het vonnis;

III. Dutch Touch Design B.V. te verbieden met welke observatie dan ook zicht te hebben op [eiseres] en/of de haren dan wel beeltenissen op te nemen van [eiseres] en/of de haren en de eigendommen van [eiseres] , dan wel middelen aan te brengen waaruit zou kunnen worden afgeleid dat [eiseres] en/of de haren worden geobserveerd en/of opnameapparatuur wordt gebruikt waarmee beeltenissen van [eiseres] en/of de haren dan wel haar eigendommen, kunnen worden verkregen;

IV. te bepalen dat Dutch Touch Design B.V., na betekening van het in dezen te wijzen vonnis, voor iedere overtreding van de bevelen en verboden, zoals verzocht onder de punten I. tot en met III., een direct opeisbare dwangsom verbeurt van € 5000,00 per dag, met een maximum van € 50.000,00, te voldoen aan [eiseres] , althans een in goede justitie te bepalen dwangsom;

V. Dutch Touch Design B.V. te veroordelen in de proceskosten, waaronder de nakosten.

3.2.

[eiseres] legt hieraan ten grondslag dat de aanwezigheid van de camera’s in de gemeenschappelijke ruimte van het trappenhuis een inbreuk is op haar recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en dat hiervoor geen rechtvaardigingsgrond bestaat. Deze camera’s zijn zodanig geplaatst dat [eiseres] en haar bezoekers volledig in beeld worden gebracht. Zij voelt zich daardoor opgelaten en bespied, en bovendien niet meer veilig omdat geregistreerd wordt wanneer zij niet thuis is. Door de aanwezigheid van de camera’s willen haar vrienden en familie ook niet meer over de vloer komen. Volgens [eiseres] kunnen de camera’s in de bedrijfsruimte geplaatst worden waarmee het beoogde doel van Dutch Touch Design B.V. evenzeer gerealiseerd kan worden.

3.3.

Dutch Touch Design B.V. voert verweer. De geplaatste camera’s dienen ter beveiliging en bewaking van haar bedrijf, het daar werkzame personeel en de in de bedrijfsruimte aanwezige inventaris met een totale waarde van € 246.545,00. De beelden worden niet bekeken en ook niet teruggekeken, tenzij daar een concrete aanleiding toe is. Daar komt nog bij dat slechts twee personen, door middel van een persoonlijk wachtwoord, toegang hebben tot de opnames die slechts gedurende zes dagen worden bewaard. Het belang van Dutch Touch Design B.V. bij de aanwezigheid van de camera’s die een sterke preventieve en afschrikwekkende werking hebben, weegt dan ook zwaarder dan het vermeende privacybelang van [eiseres] dat nauwelijks wordt geschaad en bovendien beperkt is in een algemene ruimte, aldus het verweer van Dutch Touch Design B.V.

3.4.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, ingegaan.

4.De beoordeling

4.1.

De vraag die in deze zaak ter beantwoording voorligt is of de door Dutch Touch Design B.V. geplaatste camera’s in de gemeenschappelijke ruimte van het trappenhuis een onrechtmatige inbreuk maken op de privacy van [eiseres] .

4.2.

Voorop gesteld moet worden dat een inbreuk op het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer in beginsel een onrechtmatige daad oplevert. De aanwezigheid van een rechtvaardigingsgrond kan echter aan een inbreuk het onrechtmatige karakter ontnemen. Of een rechtvaardigingsgrond zich voordoet, kan slechts worden beoordeeld in het licht van alle omstandigheden van het geval. Daarbij moeten tegen elkaar worden afgewogen de ernst van die inbreuk en de belangen die met de inbreuk makende handelingen redelijkerwijs kunnen worden gediend (vgl. HR 31 mei 2002, ECLI:NL:HR:2002:AD9609). Tevens dient te worden bezien of het gebruik van de camera’s voldoet aan de eisen van proportionaliteit en subsidiariteit.

4.3.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft [eiseres] voldoende onderbouwd dat de door Dutch Touch Design B.V. geplaatste camera’s in de gemeenschappelijke ruimte van het trappenhuis (enige) inbreuk maken op het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van [eiseres] . Immers, deze camera’s waarmee [eiseres] en haar bezoekers worden geregistreerd zijn niet geplaatst in een voor het publiek toegankelijke openbare ruimte, maar in het trappenhuis dat met een voordeur is afgesloten van de openbare weg. Daarmee kan Dutch Touch Design B.V. op beeld vastleggen wie de woning van [eiseres] betreedt en verlaat en wie daar aan de deur komt en ook wanneer een en ander plaatsvindt. Dat de camera op de begane grond, anders dan de camera op de eerste verdieping, uitsluitend zou zijn gericht op de toegangsdeur tot de bedrijfsruimte van Dutch Touch Design B.V. heeft [eiseres] gemotiveerd weersproken door onbetwist te stellen dat de camera’s gelet op de specificaties daarvan, draaibaar zijn.

4.4.

Met inachtneming van de hiervoor in 4.2. vermelde maatstaf is de rechtbank van oordeel dat deze inbreuk op de privacy van [eiseres] (en haar bezoekers) zwaarder weegt dan het belang van Dutch Touch Design B.V. om op deze wijze haar eigendom te beschermen. Daartoe is van belang dat de camera’s zijn aangebracht als aanvulling op andere door Dutch Touch Design B.V. getroffen beveiligingsmaatregelen zoals een alarminstallatie, gecertificeerde sloten en - met name - in de bedrijfsruimte aanwezige camera’s die van binnen zijn gericht op de toegangsdeur van haar bedrijf. De meerwaarde van de camera’s in de gemeenschappelijke ruimte van het trappenhuis is volgens Dutch Touch Design B.V. gelegen in de afschrikwekkende werking daarvan, in samenhang met het feit dat men anders ongezien zich de toegang tot de kantoren zou kunnen proberen te verschaffen. Dit laatstgenoemde doel wordt echter ook bereikt met de in de bedrijfsruimte aanwezige camera’s die zijn gericht op de toegangsdeur. Voorts kan Dutch Touch Design B.V. desgewenst met het ophangen van een niet-werkende camera in de gemeenschappelijke ruimte hetzelfde afschrikwekkende effect sorteren als met een wél werkende camera. Dit betekent dat het beoogde doel ook met behulp van andere, minder ingrijpende middelen, kan worden bereikt. De omstandigheid dat de beelden, die zes dagen worden bewaard, alleen worden bekeken indien daartoe aanleiding is, maakt gelet op het voorgaande dan ook niet dat het belang van Dutch Touch Design B.V. bij aanwezigheid van de geplaatste camera’s zwaarder weegt dan het belang van [eiseres] om verschoond te blijven van een (dreigende) inbreuk op haar privacy die zij (en haar bezoekers) als ingrijpend ervaart.

4.5.

Zou Dutch Touch Design B.V. overigens ervoor kiezen niet-werkende camera’s in de gemeenschappelijke ruimte op te hangen, dan dient zij tegenover [eiseres] aan te tonen dat die camera’s inderdaad niet werken.

Conclusie

4.6.

De vorenstaande belangenafweging leidt ertoe dat de door Dutch Touch Design B.V. geplaatste camera’s onder deze omstandigheden een ongerechtvaardigde inbreuk maken op het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van [eiseres] . Deze inbreuk is onrechtmatig. Dit betekent dat de vorderingen van [eiseres] onder I. en II. zullen worden toegewezen op de hierna te melden wijze. Het onder III. door [eiseres] gevorderde zal niet worden toegewezen, nu het gevorderde te ruim en onbepaald is geformuleerd.

Dwangsom

4.7.

De rechtbank ziet aanleiding de veroordelingen te versterken met een dwangsom, maar zal deze matigen en maximeren.

Proceskosten

4.8.

Dutch Touch Design B.V. zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [eiseres] worden begroot op:

€ 106,48 aan explootkosten c.a.

€ 79,00 aan griffierecht

€
1.086,00aan salaris advocaat (2,0 punten x tarief € 543,00)

€ 1.271,48 totaal

De nakosten worden begroot en zijn toewijsbaar op de wijze zoals in de beslissing vermeld.

5.De beslissing

De rechtbank

5.1.

verbiedt Dutch Touch Design B.V. een werkende camera te bevestigen aan of bij haar bedrijfsruimte, dan wel op een andere plek, gericht op [eiseres] en/of de haren dan wel op de bezittingen van [eiseres] ,

5.2.

beveelt Dutch Touch Design B.V. om binnen drie werkdagen na betekening van dit vonnis de huidige camera’s aan haar bedrijfsruimte te verwijderen en verwijderd te houden, of deze camera’s zo aan te passen dat het niet meer mogelijk zal zijn daarmee opnamen te maken, en in dat laatste geval tegenover [eiseres] aan te tonen dat de camera’s inderdaad niet werken,

5.3.

veroordeelt Dutch Touch Design B.V. om aan [eiseres] een dwangsom te betalen van € 500,00 voor iedere dag dat zij niet aan de in 5.1. en 5.2. uitgesproken hoofdveroordeling voldoet, tot een maximum van € 10.000,00 is bereikt,

5.4.

bepaalt dat geen dwangsommen zullen worden verbeurd voor zover dit naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar moet worden geacht, in aanmerking genomen de mate waarin aan het vonnis is voldaan, de ernst van de overtreding en de mate van verwijtbaarheid van de overtreding,

5.5.

veroordeelt Dutch Touch Design B.V. in de proceskosten, aan de zijde van [eiseres] tot op heden begroot op € 1.271,48,

5.6.

veroordeelt Dutch Touch Design B.V. in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op € 157,00 aan salaris advocaat, te vermeerderen, onder de voorwaarde dat Dutch Touch Design B.V. niet binnen veertien dagen na aanschrijving aan het vonnis heeft voldaan en er vervolgens betekening van het vonnis heeft plaatsgevonden, met een bedrag van € 82,00 aan salaris advocaat en de explootkosten van betekening van het vonnis,

5.7.

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

5.8.

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. F.B. Bakels, rechter, bijgestaan door mr. H. Akbuz, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 19 december 2018.^[1]