ECLI:NL:RBAMS:2018:5011

• Datum uitspraak: 12 juli 2018
• Publicatiedatum: 13 juli 2018
• Zaaknummer: 13/689273-16
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: E.M.M. Gabel; W.M.C. van den Berg; A.E.M. van Loon
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Ontucht met minderjarige, seksueel binnendringen, gevangenisstraf opgelegd

Op 12 juli 2018 heeft de Rechtbank Amsterdam uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die beschuldigd werd van ontucht met een minderjarige. De zaak betreft een incident dat plaatsvond in de nacht van 23 op 24 november 2015, waarbij de 15-jarige [slachtoffer] seks heeft gehad met drie mannen, waaronder de verdachte. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte, samen met medeverdachten, betrokken was bij het seksueel binnendringen van het slachtoffer, die op dat moment de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt. De rechtbank heeft de verklaringen van het slachtoffer als consistent en gedetailleerd beoordeeld, en deze werden ondersteund door andere bewijsmiddelen, waaronder WhatsApp-berichten en getuigenverklaringen. De verdachte heeft geen overtuigende verklaring gegeven voor zijn betrokkenheid en de rechtbank heeft geoordeeld dat het ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen is.

De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes maanden, waarvan vier maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. De rechtbank heeft hierbij rekening gehouden met de ernst van het feit, de kwetsbaarheid van het slachtoffer en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarnaast is er een schadevergoeding van € 2.500,00 toegewezen aan het slachtoffer voor immateriële schade, te vermeerderen met wettelijke rente. De rechtbank heeft geoordeeld dat de verdachte strafbaar is en dat er geen rechtvaardigingsgronden zijn die zijn strafbaarheid uitsluiten. De uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer van de rechtbank, en de zaak is op tegenspraak behandeld.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VERKORT VONNIS

Parketnummer: 13/689273-16

Datum uitspraak: 12 juli 2018

Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag 1] 1996,

ingeschreven in de Basisregistratie Personen op het adres [BRP-adres] .

1. Onderzoek ter terechtzitting

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 28 juni 2018.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie, mr. S. de Klerk, en van wat verdachte en zijn raadsman, mr. G.J. van der Meer, naar voren hebben gebracht.

2. Inleiding

Op 21 november 2015 loopt de 15-jarige [slachtoffer] weg uit de [instelling] . In de dagen die volgen regelt [medeverdachte 1] onderdak voor haar. Met hem bespreekt [slachtoffer] ook de mogelijkheid om geld te verdienen door als escort te werken. [medeverdachte 1] probeert klanten te regelen en in de nacht van 23 op 24 november 2015 heeft [slachtoffer] seks met drie mannen.

Op 25 augustus 2016 wordt [medeverdachte 1] door de rechtbank veroordeeld voor (onder meer) het medeplegen van mensenhandel. Dit vonnis is onherroepelijk (ECLI:NL:RBAMS:2016:5852).

2.1.

Tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 23 november 2015 tot en met 24 november 2015 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met [slachtoffer] , geboren op [geboortedag 2] 2000, die toen de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, een of

meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die (mede) bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam, immers heeft/hebben verdachte en/of zijn mededader(s), zijn en/of hun penis(sen) in de vagina en/of de mond van voornoemde [slachtoffer] gebracht.

3. Waardering van het bewijs

3.1.

Standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het ten laste gelegde kan worden bewezen. Zij heeft dit standpunt als volgt onderbouwd.

[slachtoffer] heeft verklaard dat zij met drie klanten is meegegaan. Eén van hen heette [voornaam verdachte] , bijnaam [alias] . Zij zouden naar zijn huis zijn gereden waar zij met alle drie de mannen orale en vaginale seks heeft gehad. De verklaringen van [slachtoffer] zijn consistent en gedetailleerd en vinden voldoende steun in overige onderzoeksresultaten. [slachtoffer] herkent verdachte van een foto, haar omschrijving van zijn kamer komt overeen met de werkelijkheid en er is uitvoerig WhatsApp-contact vastgesteld tussen verdachte en [medeverdachte 1] . In deze chatgesprekken ontkent verdachte de seks niet, maar heeft hij het over pijpen: ‘Ze geeft domme hoofd’ en ‘Kan ze me nog een keer sokke of niet’.

3.2.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft vrijspraak bepleit en hij heeft hiertoe het volgende aangevoerd.

De WhatsApp-gesprekken met [medeverdachte 1] waren een poging om te voorkomen dat [slachtoffer] naar [medeverdachte 1] terug moest. Onduidelijk is of [slachtoffer] daadwerkelijk in verdachtes woning is geweest. De omschrijving die zij van de woning geeft is zeer algemeen. Uit de stukken kan niet worden afgeleid dat telefoononderzoek de verklaring van [slachtoffer] bevestigt voor zover zij de beschreven plaatsen beschrijft.

3.3.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat wettig en overtuigend is bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan. De rechtbank komt tot dit oordeel op grond van het volgende.

De rechtbank stelt allereerst vast dat [slachtoffer] op hoofdlijnen consistent is in haar afgelegde verklaringen en deze verklaringen worden ondersteund door andere onderzoeksbevindingen in het dossier waaronder de verklaringen van getuige [getuige] en verdachte (thans veroordeelde) [medeverdachte 2] .

Aangeefster [slachtoffer] heeft verklaard dat zij met drie mannen seks heeft gehad in het huis van één van hen, genaamd [voornaam verdachte] . Een ander wordt [naam] genoemd en de derde was de bestuurder van de auto waarmee zij naar de woning zijn gereden. De seks bestond uit pijpen en vaginale seks. [slachtoffer] beschrijft de woning waar de seks heeft plaatsgevonden. De inrichting van de woning van verdachte komt overeen met de beschrijving die [slachtoffer] geeft van de woning waarin de seks plaats vond. Ook het uitzicht vanuit de woning stemt overeen met haar verklaring.

Uit het dossier blijkt dat [medeverdachte 1] de persoon is aan wie door de drie mannen is betaald voor de seks met [slachtoffer] . De telefoon van medeverdachte [medeverdachte 3] heeft in de ten laste gelegde periode veelvuldig contact met die van [medeverdachte 1] . Juist ook in de avond van 23 november 2015, zowel met de telefoon in gebruik bij [medeverdachte 1] eindigend op nummer * [deel telefoonnummer 1] , als met de zogenoemde werktelefoon in gebruik bij [medeverdachte 1] (op naam van [medeverdachte 2] die eveneens is veroordeeld voor haar rol bij de uitbuiting van [slachtoffer] ) eindigend op * [deel telefoonnummer 2] .

Verdachte heeft ook geen verklaring gegeven voor het feit dat zijn telefoon in diezelfde periode contact heeft met beide medeverdachten.

Ten aanzien van de zendmastgegevens overweegt de rechtbank dat daaruit niet direct blijkt dat verdachte één van de drie mannen is geweest. Anderzijds is het zo dat deze gegevens met betrekking tot de telefoon van verdachte niet uitsluiten dat verdachte één van de drie mannen is geweest waar aangeefster over heeft verklaard. De rechtbank stelt vast dat het voorgaande opgaat voor de zendmastgegevens van de telefoons van alle drie de (mede)verdachten.

Verder is het zo dat medeverdachte [medeverdachte 3] in het bezit is van een grijze Volkswagen Golf en was hij volgens aangeefster [slachtoffer] de bestuurder van de auto.

Ten aanzien van de WhatsApp-gesprekken met [medeverdachte 1] overweegt de rechtbank dat de verklaring van verdachte dat hij deed alsof [slachtoffer] nog bij hem was om te voorkomen dat zij terug moest naar [medeverdachte 1] , ongeloofwaardig is. Deze stelling wordt niet ondersteund door de inhoud van de berichten, integendeel. Als [medeverdachte 1] aangeeft dat hij [slachtoffer] op laat halen, zegt verdachte dat hij dat snel moet doen. Later vraagt verdachte aan [medeverdachte 1] of zij ( [slachtoffer] ) hem ‘nog een keer kan sokke’, waarmee zo leest de rechtbank dit, pijpen wordt bedoeld. [medeverdachte 1] appt eveneens ‘breng meer klante dan ben jij gratis’ waarop [verdachte] antwoordt ‘zo helpen we elkaar’.

De rechtbank komt op grond van al het voorgaande in onderlinge samenhang bezien tot het oordeel dat verdachte één van de drie mannen is geweest waar aangeefster [slachtoffer] die nacht seks mee heeft gehad. Daarmee is de ten laste gelegde ontucht bewezen.

Ten slotte overweegt de rechtbank dat het dossier geen aanknopingspunt geeft dat van medeplegen sprake is. De drie mannen waren weliswaar in dezelfde woning die nacht, maar hebben ieder voor zich ontucht gepleegd met aangeefster. Van het medeplegen wordt verdachte vrijgesproken.

3.4.

Bewijsmiddelen

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat. Indien tegen dit verkort vonnis hoger beroep wordt ingesteld, worden de door de rechtbank gebruikte bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in een aanvulling op het verkort vonnis. Deze aanvulling wordt dan aan het verkort vonnis gehecht.

4. Bewezenverklaring

De rechtbank acht op grond van de in een bijlage bij dit vonnis opgenomen bewijsmiddelen bewezen dat verdachte

in de periode van 23 november 2015 tot en met 24 november 2015 te Amsterdam met [slachtoffer] , geboren op [geboortedag 2] 2000, die toen de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam, immers heeft verdachte zijn penis in de vagina en de mond van voornoemde [slachtoffer] gebracht.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

5. Strafbaarheid van het feit

Het bewezen geachte feit is volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

6. Strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

7. Motivering van de straf

7.1.

Eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor het bewezen geachte feit zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien maanden, met aftrek van voorarrest, waarvan acht maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren.

7.2.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht om bij een eventuele strafoplegging rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte. Verdachte heeft een verstandelijke beperking en zit in een begeleid wonen traject. Verdachte moet berecht worden volgens het adolescentenstrafrecht, gelet op het delict en de persoonlijkheid van verdachte. Verdachte is een kwetsbaar persoon. Het dossier geeft de indruk dat anderen geraffineerd misbruik van verdachte hebben gemaakt en dat verdachte door een samenloop van omstandigheden met de situatie wordt geconfronteerd. Ten slotte is het zo dat verdachte bij een veroordeling zijn woning kwijt raakt en dient er rekening te worden gehouden met het tijdsverloop. De strafzaak hangt verdachte al 2,5 jaar als een zwaard van Damocles boven het hoofd.

7.3.

Oordeel van de rechtbank

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft seks gehad met een minderjarig, kwetsbaar meisje van 15 jaar. Dit is een ernstig strafbaar feit. Seks met een minderjarige is strafbaar gesteld omdat iemand op die leeftijd volop in ontwikkeling is, ook op seksueel gebied. Om deze ontwikkeling normaal te laten verlopen, moet een minderjarige beschermd worden tegen seksueel contact met volwassenen. De Amsterdamse oriëntatiepunten, dit zijn de door de rechtbank zelf ontwikkelde oriëntatiepunten, geven voor ontucht met iemand tussen de 12 en 16 jaar waarbij sprake is van seksueel binnendringen, een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 2 tot 3 jaar aan. Enige verwijzing naar de opgelegde straffen in de ‘Valkenburgse zedenzaak’ is alleen daarom al niet op zijn plaats (zie bijvoorbeeld ECLI:NL:RBLIM:2015:6255). Het kan niet zo zijn dat door betaling voor seks met een minderjarige een geheel andere straf (zowel wat betreft duur als modaliteit) wordt opgelegd dan wanneer niet voor dezelfde seks is betaald.

De rechtbank weegt in de zaak tegen verdachte de omstandigheden waaronder het feit is gepleegd mee. Verdachte en de twee medeverdachten hebben betaald om seks te kunnen hebben met [slachtoffer] . Vervolgens hebben verdachte en de twee medeverdachten [slachtoffer] meegenomen in een auto naar de woning van een van hen, om vervolgens aan hen overgeleverd te zijn. In die woning hebben zij beurtelings seks met haar gehad, waarbij zij hen moest pijpen en vaginaal seks met hen moest hebben. [slachtoffer] heeft daarover verklaard dat zij ervan uitging dat zij met twee mannen orale seks zou hebben en dat haar op het laatst door [medeverdachte 1] is toegevoegd dat er voor drie betaald was. Eenmaal in de woning bleek haar dat deze mannen alle drie ook vaginale seks met haar wilden. Uit het dossier blijkt dat [slachtoffer] ook nu nog, lange tijd later, te maken heeft met psychische problemen als gevolg van de gebeurtenissen die nacht. Daarbij rekent de rechtbank het verdachte aan dat hij geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn handelen en niet laat blijken het kwalijke van zijn handelen in te zien. De eerder aangehaalde tekstberichten tussen verdachte en [medeverdachte 1] geven blijk van een eigen rol van verdachte. Zijn reacties duiden niet op een geraffineerd misbruik van hem maar getuigen veel eerder van de wens van verdachte zijn seksuele lust te vervullen.

Ten aanzien van het verzoek om het adolescentenstrafrecht toe te passen merkt de rechtbank op dat zij geen reden ziet om af te wijken van het advies van de reclassering om verdachte volgens het volwassenenstrafrecht te berechten.

De rechtbank is van oordeel dat bij een dergelijk ernstig feit een gevangenisstraf van enige duur moet worden opgelegd. Bij de bepaling van de duur ervan weegt de rechtbank ook de leeftijd van verdachte mee (hij was toen 19), en de omstandigheid dat hij niet eerder voor een soortgelijk feit is veroordeeld. Verder heeft het lang geduurd voordat de zaak inhoudelijk is afgedaan en is verdachte in de tussentijd niet opnieuw met justitie in aanraking gekomen. Dit alles maakt dat de rechtbank aanzienlijk lager zal straffen dan de oriëntatiepunten aangeven.

Om verdachte er extra van te doordringen dat op zo’n manier omgaan met meisjes onacceptabel is en te voorkomen dat hij dit opnieuw zal doen, zal de rechtbank een deel van de straf voorwaardelijk opleggen.

De rechtbank legt aan verdachte een gevangenisstraf op van zes maanden, waarvan vier maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar.

8. Ten aanzien van de benadeelde partij en de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij, [slachtoffer] , vordert € 5.000,00 aan immateriële schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering geheel dient te worden toegewezen en dat daarbij de schadevergoedingsmaatregel dient te worden opgelegd. De raadsman heeft verzocht om de vordering af te wijzen, omdat deze onvoldoende feitelijk is onderbouwd en er geen sprake is van rechtstreekse schade.

Oordeel van de rechtbank

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien er een ernstige inbreuk is gepleegd op haar lichamelijke integriteit.

De hoogte van de vordering is ter terechtzitting betwist.

Dat de benadeelde partij door hetgeen zij heeft moeten ondergaan in de betreffende nacht psychische schade heeft opgelopen staat voor de rechtbank vast. Wat het aandeel daarin is geweest van verdachte, nu er drie mannen zijn betrokken en de omstandigheid van haar uitbuiting door [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] , is moeilijker vast te stellen. Om dat te onderzoeken is onevenredig belastend voor dit strafproces. De rechtbank is van oordeel dat voor een bedrag van € 2.500,00 dit niet het geval is. Dit bedrag zal dan ook worden toegekend. De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in haar vordering. De benadeelde partij kan dit deel van haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank zal de hierna te noemen schadevergoedingsmaatregel opleggen, aangezien verdachte jegens het slachtoffer, [slachtoffer] , naar burgerlijk recht aansprakelijk is voor de schade die door het bewezen geachte feit is toegebracht. De rechtbank waardeert deze op een bedrag van € 2.500,00 (zegge: vijfentwintighonderd euro).

9. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf en maatregel zijn gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 36f en 245 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

10. Beslissing

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

‘met iemand die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren heeft bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen plegen die bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam.’

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte,
[verdachte] , daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van
ZES (6) MAANDEN.

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Beveelt dat een gedeelte, groot
VIER (4) MAANDEN, van deze gevangenisstraf niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij later anders wordt gelast.

Stelt daarbij een proeftijd van twee (2) jaren vast.

De tenuitvoerlegging kan worden gelast indien veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit schuldig maakt.

Wijst de vordering van [slachtoffer] , wonende te [woonplaats] , toe tot € 2.500,00 (zegge: vijfentwintighonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 24 november 2015 tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan [slachtoffer] voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk is in haar vordering.

Legt verdachte de verplichting op ten behoeve van [slachtoffer] , € 2.500,00 (zegge: vijfentwintighonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 24 november 2015 tot aan de dag van de algehele voldoening, aan de Staat te betalen. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting door hechtenis van vijfendertig (35) dagen vervangen. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Dit vonnis is gewezen door

mr. E.M.M. Gabel, voorzitter,

mrs. W.M.C. van den Berg en A.E.M. van Loon, rechters,

in tegenwoordigheid van mrs. D.C. Wagter en A.L. Wagenaar, griffiers

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 12 juli 2018.

Mr W.M.C. van den Berg en mr. A.L. Wagenaar zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.