ECLI:NL:RBAMS:2017:5004

Uitspraak

beschikking

RECHTBANK AMSTERDAM

Afdeling Publiekrecht

Teams Strafrecht

Parketnummer: 13/845012-16

RK: 17/2239

Beschikking op het klaagschrift ex artikel 552a van het Wetboek van Strafvordering (Sv) van:

[klager] ,

geboren op [datum] 1977 te [geboorteplaats] ,

woonplaats kiezend [domicilie] ,

klager, tevens beslagene.

1.Procesgang

1.1.

Het klaagschrift is op 6 april 2017 ter griffie van deze rechtbank ontvangen.

1.2.

Het Openbaar Ministerie heeft op 13 april 2017 schriftelijk zijn standpunt kenbaar gemaakt.

1.3.

De rechtbank heeft op 9 juni 2017 klager, zijn raadsman mr. K. Spee die waarnam voor zijn kantoorgenoot mr. O. Hammerstein, en de officier van justitie mr. S. van Brakel in openbare raadkamer gehoord.

2.Inhoud van het klaagschrift

2.1.

Het klaagschrift strekt tot teruggave van de (onder klager) in beslag genomen voorwerpen, te weten de voorwerpen die staan vermeld op de lijsten met in beslag genomen goederen (A, B, BD, B2, B3, B4, B-auto, F, FD, G en GD) die aan deze beschikking zijn gehecht. Het betreft onder meer gegevensdragers, dozen met ordners (administratie), tokens en bankpassen.

2.2.1.

De raadsman van klager heeft in raadkamer naar aanleiding van het standpunt van het Openbaar Ministerie en ter toelichting op het klaagschrift het volgende aangevoerd.

2.2.2.

Klager heeft een trustkantoor dat zijn diensten aanbiedt aan 150 ondernemingen. Aangezien onder meer alle administratie in beslag genomen is, komen de ondernemingen waarvan klager verantwoordelijk is voor het beheer in de problemen omdat hun jaarrekeningen nu niet tijdig kunnen worden gedeponeerd. De inbeslagneming van de complete administratie, die reeds zeven maanden geleden heeft plaatsgevonden, en het beslag op de bankrekeningen brengen mee dat de onderneming van klager de facto is gesloten. Het kantoorpersoneel is de hele dag bezig (boekhouders, adviseurs en advocaten van) klanten op afstand te houden. De praktische oplossing die door het Openbaar Ministerie is aangedragen, die erop neerkomt dat klager een digitale kopie kan krijgen van de dossiers die hij nodig heeft, biedt geen soelaas aangezien klager tot dusverre slechts digitale bestanden (gescande documenten) heeft ontvangen die niet voorzien zijn van een herkenbare bestandsnaam. De enige werkbare oplossing is dat de fysieke dossiers nadat ze zijn gescand overeenkomstig het eerste lid van artikel 116 Sv aan klager worden teruggegeven.

3.Standpunt van het Openbaar Ministerie

3.1.

De officier van justitie heeft – onder verwijzing naar het schriftelijk standpunt van het Openbaar Ministerie en het proces-verbaal betreffende de stand van zaken beslag [klager] locatie B – verklaard zich te verzetten tegen teruggave van de in beslag genomen voorwerpen en heeft daartoe aangevoerd dat het belang van strafvordering zich daartegen verzet, omdat deze voorwerpen nodig zijn in verband met de waarheidsvinding en het onderzoek nog niet is afgerond.

3.2.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie van 13 april 2017 houdt kort samengevat het volgende in. Onderzoek [naam 1] betreft een grootschalig onderzoek met klager als hoofdverdachte. Hij wordt verdacht van fiscale fraude, mensensmokkel, valsheid in geschrift, oplichting en witwassen. Op 1 december 2016 vonden er in het kader van dit onderzoek op verschillende plaatsen in Nederland en in het buitenland doorzoekingen plaats waarbij met name grote hoeveelheden administratie in beslag werden genomen. Het ging daarbij om zowel digitale als fysieke administratie. Een van de plaatsen waar werd gezocht, was het kantoor van klager in [plaats] alwaar nagenoeg de gehele fysieke en digitale administratie in beslag werd genomen. Zowel het onderzoeksteam als het Openbaar Ministerie is zich er uiteraard van bewust dat een dergelijke inbeslagneming een onderneming platlegt en daarom is binnen het onderzoek direct de prioriteit gelegd bij het beslag. Nadat daags na de doorzoeking een complete kopie was gemaakt van het digitale beslag, is dat ter beschikking gesteld aan klager. Daarmee had hij dus meteen weer toegang tot een groot deel van de administratie. Daarnaast is meteen begonnen met het inscannen van het fysieke beslag. Dit neemt de nodige tijd in beslag, maar dit is de enige werkbare manier om het beslag inzichtelijk te maken voor het onderzoeksteam. Tevens maakt deze werkwijze het mogelijk (steeds) een kopie van de reeds ingescande administratie te verstrekken aan klager. Hiermee is onlangs begonnen. Daarnaast is aan klager meermalen het aanbod gedaan dat wanneer hij om specifieke dossiers verlegen zou zijn, waar hij niet in digitale vorm over beschikt, hij om deze dossiers zou kunnen vragen. Er zou dan voorrang gegeven kunnen worden aan het inscannen van deze dossiers waardoor hij daar een kopie van zou kunnen ontvangen. Van dit aanbod is slechts mondjesmaat gebruik gemaakt.

3.3.

In raadkamer heeft de officier van justitie hieraan toegevoegd dat als de aangedragen oplossing niet werkbaar blijkt te zijn, gekeken kan worden naar een alternatief. Teruggave van de fysieke dossiers is (nog) niet mogelijk omdat tussen de stukken zich valse geschriften bevinden en het onderzoek nog niet is afgerond.

4.De beoordeling

4.1.

Uit een van de lijsten met in beslag genomen voorwerpen (B-auto) die als productie 3 bij het klaagschrift is gevoegd, blijkt dat op 1 december 2016 op het adres [adres 1] een Mini Cooper in beslag genomen is. Uit het dossier blijkt dat deze auto in beslag genomen is onder [rechtspersoon 1] BV in de zaak met parketnummer 13/845211-16 en voorts dat sprake is van conservatoir beslag ex artikel 94a Sv. In het klaagschrift noch in raadkamer heeft klager verder (specifiek) aandacht aan (het voortduren van het beslag op) deze auto besteed. Klager heeft niet gesteld dat hij de eigenaar van deze auto is of directeur en/of enig aandeelhouder van de desbetreffende bv is. Gelet op het voorgaande kan klager niet als belanghebbende worden aangemerkt en kan hij daarom niet in het beklag ten aanzien van de Mini Cooper worden ontvangen.

4.2.

Uit de stukken en het verhandelde in raadkamer is het volgende gebleken.

4.2.1.

Klager wordt – kort gezegd – verdacht vanaf 1 januari 2010 zich te hebben schuldig gemaakt aan:

Het opzettelijk onjuist doen van bij de belastingwet voorziene aangiften (artikel 69, tweede lid Algemene wet inzake rijksbelastingen);

Mensensmokkel (artikel 197a van het Wetboek van Strafrecht);

Valsheid in geschrift, (artikel 225 van het Wetboek van Strafrecht);

Oplichting (artikel 326 Sr; van het Wetboek van Strafrecht);

Witwassen en gewoontewitwassen (artikel 420bis Sr en artikel 420ter van het Wetboek van Strafrecht).

4.2.2.1. Uit het FIOD-dossier voor zover dat aan de rechtbank ter beschikking is gesteld, volgt dat klager ervan wordt verdacht dat hij in de periode 2010-2013 voor klanten in Nederland verrichtte werkzaamheden heeft gefactureerd aan in het buitenland gevestigde bedrijven, gelieerd aan de desbetreffende Nederlandse klanten. Op verzoek van klager zouden die klanten facturen van klager betaald hebben op in het buitenland aangehouden bankrekeningen, hoofdzakelijk op zijn privérekening in Monaco en op bankrekeningen op naam van [rechtspersoon 2] Ltd. in Hongkong. Deze firma is volgens de FIOD zeer vermoedelijk een zogenaamde brievenbusfirma, waar geen kantoor wordt gehouden en geen bedrijfsactiviteiten worden verricht. De FIOD heeft berekend dat in de periode 2010-2013 op deze manier door klager vanuit Nederland een omzet is verschoven en verzwegen van ten minste € 672.063 waarover hij aan belastingen circa € 336.032 had moeten afdragen. Klager heeft over deze periode in zijn aangiften inkomstenbelasting geen inkomsten uit buitenlandse activiteiten vermeld. [rechtspersoon 2] Ltd hield ten minste twee bankrekeningen aan, een bij de HSBC bank in Hongkong en een bij RBS Coutts AG in Zwitserland. Klager was gemachtigd op beide bankrekeningen. Aan de hand van bankmutaties is vastgesteld dat in de periode 2010-2013 op de rekening in Hongkong circa € 2.000.000 is binnengekomen en op de rekening in Zwitserland circa € 1.000.000. Bij de FIOD bestaat het vermoeden dat deze gelden (mede) afkomstig zijn van Nederlandse klanten op de wijze zoals bovenstaand beschreven en waarover dus geen belastingen zijn afgedragen aan de Nederlandse Staat. De af te dragen belasting over deze omzet van € 3.000.000 bedraagt € 1.163.969 (€ 3.000.000 - € 672.063 x 50%). Ook bestaat het vermoeden dat een deel van deze gelden afkomstig is van de in Nederland vermoedelijk door klager gepleegde mensensmokkel in combinatie met valsheid in geschrift en oplichting.

4.2.2.2. Uit het dossier volgt verder dat door het Team Criminele Inlichtingen (TCI) op 3 december 2015 de volgende informatie is aangeleverd: “ [klager] helpt rijke Russen om in Nederland te komen wonen en om hun geld in Nederland te investeren. [klager] helpt hen met het opzetten van bedrijven en hij zet mensen bij een van zijn eigen bedrijven op de loonlijst, zodat zij een verblijfsvergunning kunnen krijgen. De mensen moeten hiervoor meer dan een ton euro aan [klager] betalen. Deze dienstverlening biedt [klager] ook aan in Monaco. Het verhaal gaat dat de rijke Russen hun geld niet op een eerlijke manier verdiend hebben”. Bovenstaande informatie sluit volgens de FIOD aan op verklaringen van twee (ex)klanten van het trustkantoor van klager. De mensensmokkel vindt volgens de FIOD vermoedelijk plaats via de rechtspersoon [rechtspersoon 3] BV, waarvan [persoon 1] , de echtgenote van klager, die sinds oktober 2011 gescheiden van hem leeft, op papier bestuurder is, maar waarvan klager de feitelijk leidinggever is. [rechtspersoon 3] BV is een zogeheten referent, dat wil zeggen dat zij bevoegd is om voor (kennis)migranten (tijdelijke) verblijfsvergunningen in Nederland aan te vragen. Er zijn verscheidene verklaringen van kennismigranten dat klager voor hen verblijfsvergunningen heeft verkregen door gebruik te maken van door hem opgezette constructies, waarbij kennismigranten op de loonlijst van [rechtspersoon 3] BV werden gezet tegen ten minste het vereiste minimum salaris, zonder daadwerkelijk werkzaamheden te verrichten. Door onder meer het valselijk opmaken van loonstroken en/of arbeidscontracten werd voldaan aan de vereisten ter verkrijging van een verblijfsvergunning, aldus de FIOD. Tot op heden is uit het onderzoek naar voren gekomen dat [rechtspersoon 3] BV ten minste vijf kennismigranten uit Rusland op de loonlijst heeft/had staan die op deze manier aan een verblijfsvergunning zijn gekomen. Voorts is uit financiële informatie gebleken dat deze werknemers daarvoor ten minste € 100.000 per werknemer hebben betaald. In gevallen waarbij kennismigranten een eigen onderneming hadden, zette klager een nieuwe vennootschapsstructuur op met onder meer Cypriotische vennootschappen, waardoor het voor derden niet meer zichtbaar is wie de UBO is en wie feitelijk het gezag voert binnen het bedrijf van die kennismigrant. Vervolgens werd een vals arbeidscontract opgemaakt, waarbij de UBO in een bepaalde functie in loondienst trad (in feite bij zijn eigen onderneming), waardoor voldaan wordt aan de voorwaarden voor het verkrijgen van een verblijfsvergunning. Tot op heden zijn wat betreft laatstgenoemde constructie acht gevallen in beeld, waarbij vermoedelijk sprake is dat € 100.000 of meer betaald is. Op basis van voornoemde constructies is volgens de Fiod de IND bewogen tot afgifte van verschillende verblijfsvergunningen. Gelet op vorenstaande wordt door de FIOD vermoed dat klager door middel van mensensmokkel mogelijk € 1.300.000 (13 x € 100.000) verdiend heeft.

4.2.2.3. In het dossier staat verder te lezen dat bij de FIOD ten aanzien van de aankoop van een viertal vastgoedobjecten het vermoeden bestaat dat deze zijn gefinancierd met gelden die door middel van de hiervoor beschreven misdrijven zijn verkregen. Het eigendom van deze onroerende goederen werd meestal op naam gesteld van een stichting, waarvan klager door middel van zijn vennootschappen bestuurder is. Het vermoeden bestaat dat deze onroerende goederen feitelijk aan klager toebehoren. De financiering van deze onroerende goederen vindt niet plaats via gebruikelijke financiële instellingen, maar gebeurt mondiaal door meermalen gebruik te maken van verschillende Stichtingen Particulier Fonds (SPF), gevestigd op Curaçao waarvan klager indirect bestuurder is via [rechtspersoon 4] NV, eveneens gevestigd op Curaçao. Daarnaast vindt financiering van onroerend goed plaats door gebruikmaking van “intercompany-leningen”, al dan niet met een (eerste) recht van hypotheek. Deze leningen zijn afkomstig van in het buitenland gevestigde vennootschappen, gevestigd in landen die in het kader van witwasbestrijding worden aangemerkt als “risicolanden” zoals Cyprus, Britse Maagdeneilanden en Curaçao. De gelden die deze bedrijven verstrekken zijn dan veelal afkomstig van een bankrekening uit een ander “risicoland” dan waar die bedrijven gevestigd zijn. Het vermoeden bestaat dat deze buitenlandse vennootschappen van klager zijn, aan hem gelieerd zijn of waarvan de bankrekeningen door klager zijn gevoed. Ook vindt financiering van onroerend goed plaats door gebruik te maken van bankrekeningen die op naam staan van een familielid en van stichtingen in diverse buitenlanden. De FIOD merkt op dat door [persoon 1] tegenover de politie is verklaard dat de rekeningen op naam van familieleden zoals zijn oma, of rekeningen van rechtspersonen waar familieleden, zoals zijn vader, UBO zijn, feitelijk gebruikt worden door klager.

4.2.2.4. In 2010 wordt een villa aan de [adres 2] aangekocht voor € 1.450.000 door Stichting [naam stichting 1] , die een dag daarvoor was opgericht door Stichting [naam stichting 2] , waarvan klager bestuurder is. Van de koopsom wordt € 890.000 voldaan door overboeking vanaf een rekeningnummer in Monaco op naam van [persoon 2] , volgens klager zijn destijds ongeveer 85-jarige grootmoeder die in Rusland woont. Klager wendt tegenover de Belastingdienst voor dat zijn grootmoeder vermogend is geworden door de contante verkoop van onroerend goed in Rusland in de jaren 2007-2008, maar heeft dit op geen enkele manier schriftelijk onderbouwd. Hij geeft aan mondeling grote leningen met [persoon 2] te zijn aangegaan. Vastgesteld is dat van de restantkoopsom van € 650.000 waarvoor de verkoper een eerste recht van hypotheek op de villa heeft bedongen, inmiddels vijf termijnen zijn afgelost, in totaal € 325.000. Een termijn van € 65.000 is overgeboekt vanaf dezelfde rekening in Monaco op naam van de grootmoeder, de overige vier termijnen zijn afgelost door even zovele vennootschappen gevestigd op Cyprus en de Britse Maagdeneilanden, die alle geen transactiepartij in deze onroerend goedtransactie zijn en die alle vier vermoedelijk gelieerd zijn aan klager. Sinds 2014, nadat de Belastingdienst vragen had gesteld over de financiering van het pand, heeft klager de rentebetalingen over de hypotheeksom geformaliseerd. Dat wil zeggen, anders dan voorheen komen de rentebetalingen nu vanaf een bankrekening in Letland op naam van Stichting [naam stichting 1] . Uit analyse van bankmutaties die verkregen zijn uit Letland, is inmiddels duidelijk geworden dat deze bankrekening in Letland nagenoeg uitsluitend gevoed wordt door overboekingen vanaf de rekening van [rechtspersoon 2] Ltd in Hong Kong en Letland. Door gebruikmaking van bankrekeningen in Letland op naam van [persoon 2] en Stichting [naam stichting 1] wordt dus voorgewend dat deze rente betaald wordt door Stichting [naam stichting 1] , op papier de eigenaar van [adres 2] . Momenteel zijn nog andere vastgoedtransacties in binnen- en buitenland in onderzoek waarbij gebruik wordt gemaakt van grensoverschrijdende financiering. Bij twee vastgoedtransacties wordt de aankoopsom bij de notaris voldaan door op Curaçao gevestigde SPF’s, vanaf in Zwitserland aangehouden bankrekeningen. Pas circa vijf maanden na levering vestigen zij alsnog een eerste recht van hypotheek op de panden. Momenteel wordt onderzoek ingesteld naar de herkomst van deze gelden. Ook bij deze SPF’s is klager door middel van [rechtspersoon 4] NV op Curaçao indirect bestuurder, aldus de FIOD.

4.2.2.5. De FIOD heeft ten slotte beschreven dat in de periode 2010-2013 ten minste € 672.063 aan omzet is verzwegen en dat over dit bedrag aan vennootschaps- en inkomstenbelasting 50% had moeten worden afgedragen, zijnde € 336.032. Volgens de FIOD had, ervan uitgaande dat het bedrag van ongeveer € 3.000.000 dat in de periode 2010-20123 is binnengekomen op de bankrekeningen van [rechtspersoon 2] Ltd verschoven Nederlandse omzet betreft, hierover aan belastingen € 1.163.969 moeten worden afgedragen. Het crimineel verkregen inkomen uit mensenhandel wordt door de FIOD vooralsnog geschat op ten minste € 1.300.000. De bedragen opgeteld (€ 336.032 + € 1.163.969 + 1.300.000) geven een thans berekend wederrechtelijk verkregen voordeel van ten minste € 2.800.001. Gelet op het onderzoek naar de aankopen van het onroerend goed in binnen- en buitenland wordt door de FIOD vermoed dat het wederrechtelijk verkregen vermogen veel hoger is.

4.2.3.

Op 1 december 2016 zijn op de voet van artikel 94 Sv voornoemde voorwerpen in beslag genomen.

4.2.4.

In het proces-verbaal stand van zaken beslag van 11 april 2017, opgemaakt door [persoon 3] , opsporingsambtenaar, werkzaam bij de Belastingdienst/FIOD staat het volgende.

“Met deze ambtshandeling geef ik een overzicht van de stand van zaken met betrekking tot het beslag en in het bijzonder het beslag van locatie B ( [adres 1] ), het bedrijfsadres van de vennootschappen [rechtspersoon 5] BV en [rechtspersoon 6] CS BV.

3.1

Omvang beslag

Op de actiedag 1 december 2016 zijn er circa 270 verhuisdozen aan administraties en documenten in beslag genomen op verschillende locaties in Nederland.
Circa 240 verhuisdozen zijn in beslag genomen op de locatie B.
Bij de doorzoekingen op de verschillende locaties is ook een grote verzameling digi-apparatuur in beslag genomen. Hierbij valt te denken aan servers, computers, laptops, harde schijven, usb-sticks, SD-kaarten, mobiele telefoons etc.
De totale omvang van het digi-beslag is 29,5 terabyte (een terabyte aan informatie komt ongeveer overeen met alle tekst uit een grote universiteitsbibliotheek).
De omvang van het digi-beslag van locatie B is 2,65 terabyte.
Op 1 december 2016 hebben er ook doorzoekingen in het buitenland plaatsgevonden waarbij ook administraties en documenten, zowel in fysieke als digitale vorm, in beslag genomen zijn.
Op 2 februari 2017 heeft er een doorzoeking plaatsgevonden in een opslagruimte van [naam van opslagbedrijf] . Bij deze doorzoeking zijn ca 190 verhuisdozen aan administraties en documenten, van met name klanten van [klager] , in beslag genomen.

3.2

Digi-beslag

Na de actiedag is direct begonnen met het maken van kopieën/images van de in beslag genomen digitale apparatuur.
Het proces van het maken van de kopieën/images van de in Nederland in beslag genomen digi-apparatuur is eind 2016 afgerond.
Fasegewijs is nagenoeg alle apparatuur in december 2016 / januari 2017 teruggegaan naar degene bij wie deze apparatuur in beslag genomen is.
lk schrijf “nagenoeg” alle apparatuur omdat niet terug gegeven is de apparatuur die we niet konden (uit)lezen. De reden van het niet kunnen lezen is dat de apparatuur c.q. de bestanden beveiligd zijn met een wachtwoord. Dit speelt bijvoorbeeld bij de PPC van de heer [klager] .
In het kader van de waarheidsvinding wordt er naar gestreefd om ook de ge-encrypte bestanden te ontsluiten. Over het algemeen is dit een zeer tijdrovend proces en in het ergste geval kan de apparatuur hierdoor ook onbruikbaar worden voor verder gebruik.
Het proces van het niet kunnen lezen van computers/bestanden kan door de verdachte beïnvloed worden door het geven van de benodigde wachtwoorden.
Tijdens het laatste verhoor van [klager] is naar de wachtwoorden gevraagd. [klager] maakte gebruik van zijn zwijgrecht en gaf geen antwoord.
Doordat (nagenoeg) alle in beslag genomen digi-apparatuur, waaronder ook de server van locatie B, weer terug is naar de eigenaren, zou het mogelijk moeten zijn om de bedrijfsactiviteiten te continueren.
Voor wat betreft locatie B is er zoals opgemerkt 2,65 TB digitaal in beslag genomen. Verreweg het grootste gedeelte is hiervan retour gegaan. Dit komt overeen met ruim 2,5 grote universiteitsbibliotheken aan tekst.

3.3

Fysiek-beslag

Na de actiedag is begonnen met het maken van een globale inhoudsopgave per doos van de 240 dozen die op de Stadsring (locatie B) aan documenten en administraties in beslag genomen zijn.
Gezien de omvang van de in beslag genomen administratie en documenten is besloten om het gehele fysieke beslag te laten scannen (Pdf en OCR).
Door de omvang van het fysieke beslag is het niet alleen zeer inefficiënt, maar feitelijk ook ondoenlijk om het doornemen van het fysieke beslag op een andere manier te doen dan middels het gebruik maken van digitale zoekprogramma’s.
Om met digitale zoekprogramma's te kunnen werken is het noodzakelijk dat het fysieke beslag gescand en dus omgezet is in digitale vorm.
Het gestructureerd doornemen van het fysieke beslag is pas mogelijk als alles gescand is. Middels zoektermen kan dan in een zoekslag digitaal het gehele fysieke beslag doorzocht worden.
Op dit moment kan het originele fysieke beslag (administraties en documenten) niet terug naar [klager] . De belangrijkste reden hiervan is dat er in het fysieke beslag documenten aanwezig zijn waarvan kennisneming noodzakelijk is voor de waarheidsvinding en/of de bewijsvergaring.
In het fysieke beslag zijn inmiddels diverse documenten aangetroffen die vermoedelijk vals zijn. lk kom hier bij punt 3.5 op terug.
De verwachting bestaat dat bij het gestructureerd doornemen van het fysieke beslag, zoals opgemerkt pas mogelijk als alles gescand is, er nog meer vermoedelijk valse documenten in het beslag zullen worden aangetroffen.

3.4

Scanproces

De Belastingdienst/FIOD heeft een eigen scanstraat in Heerlen. Direct na de actiedag is contact gezocht met Heerlen om afspraken te maken over het scannen, het scanproces en de noodzakelijke randvoorwaarden, in verband met de aard van het onderzoek, waaronder het scanproces moet plaatsvinden.
Momenteel wordt door het onderzoeksteam exclusief gebruik gemaakt van de maximale scancapaciteit waarover de FIOD in Heerlen beschikt.
Het scannen moet, in verband met de doorzoekbaarheid, per document gebeuren. Dit is een zee,' arbeidsintensief en tijdrovend project.
De maximale productiecapaciteit van de scanstraat van de FIOD is circa 15 dozen per week.
Periodiek worden te scannen verhuisdozen met documenten/administratie in Heerlen afgeleverd en worden gescande dozen retour genomen.
Gemaakte scans worden in Heerlen opgeslagen op een harde schijf.
Van locatie B zijn op dit moment dozen gescand.
Indien de verdachte daar behoefte aan heeft kan een harde schijf worden verstrekt met daarop een kopie van de tot op heden gemaakte scans van het fysieke beslag van de locatie B. De totale omvang van de gescande documenten locatie B bedraagt op dit moment circa 175 GB.
Periodiek kan een update van de gescande bestanden aan de verdachte worden verstrekt.
Ten slotte, wil ik hier nogmaals benadrukken dat het op gestructureerde wijze efficiënt en effectief doornemen van het fysieke beslag locatie B pas mogelijk is als alles gescand is. Pas dan is het mogelijk om met een zoekslag het gehele fysieke beslag van locatie B te benaderen.

3.5

Bevindingen

Uit het onderzoek van het fysieke beslag is op dit moment onder meer het volgende naar voren gekomen;

Naast het bureau van de heer [persoon 4] zijn verkoopfacturen van [rechtspersoon 2] Limited aangetroffen. Deze facturen verwacht je op het vestigingsadres van [rechtspersoon 2] Ltd in Hongkong aan te treffen en niet in [vestigingsplaats kantoor klager] (zie DOC-0452).
Opvallend aan de eerste gescande factuur (zie DOC-0452 1/7) is dat deze door [rechtspersoon 2] Ltd in Hongkong verstuurd wordt aan de Verenigde Staten van Amerika. Je zou eerder "United States" verwachten....
DOC-0451 1/2 betreft een factuur die bij de doorzoeking in Monaco is aangetroffen. Het is een factuur van [rechtspersoon 5] BV aan [rechtspersoon 7] BV. Deze factuur is niet geboekt bij [rechtspersoon 5] BV.
DOC-0451 2/2 is een factuur die naast het bureau van de heer [persoon 4] is aangetroffen. Het is een factuur van [rechtspersoon 2] Limited Hongkong aan [rechtspersoon 7] BV gevestigd in Nederland. Wat heeft [rechtspersoon 2] Limited in Hongkong gedaan voor [rechtspersoon 7] BV in Nederland?
Daarnaast valt op dat het invoicenummer begint met 2012, evenals het ordernummer. Zowel de orderdate als de factuurdatum zijn echter 19-09-2011. Daarnaast is een belangrijk verschil van DOC-0452 2/2 ten opzichte van DOC-0452 1/2, dat op laatste geen bedrag aan verschuldigde BTW ("VAT-amount") meer staat vermeld.
Op 30 september 2011 wordt er een bedrag van 54.571,65 euro bijgeschreven op een rekening bij de Credit Suisse Bank te Monaco op naam van de heer [klager] . Dit bedrag komt overeen met het factuurbedrag (zie DOC-0552) vermindert met een bedrag van € 30,00 aan kosten. Zie ook het aanvangsproces-verbaal (AMB-001).
Tijdens de quickscan van een gedeelte van het beslag kwamen ook een aantal getekende blanco papieren naar voren (DOC-0354 en DOC-0355). Het is niet duidelijk waarom er in dit specifieke geval blanco papieren ondertekend zijn. Het is wel een feit van algemene bekendheid dat het in het bezit hebben van blanco ondertekende documenten het begin kan zijn tot het valselijk opmaken van stukken.
Er zijn in het beslag ook een tiental blanco, maar wel ondertekende, declaration of trusts aangetroffen (zie DOC-0467)
In het fysieke beslag van locatie B heeft het onderzoeksteam een arbeidsovereenkomst van mevrouw [persoon 5] met [rechtspersoon 3] BV aangetroffen (DOC-0468). Deze arbeidsovereenkomst is op 31-08-2016 ondertekend door mevrouw [persoon 1] . Mevrouw [persoon 1] was in augustus 2016 al enige maanden niet meer werkzaam voor/bij [rechtspersoon 3] BV en was op dat moment vanwege haar echtscheiding met de heer [klager] , ernstig in conflict met de heer [klager] .
In het fysieke beslag zijn facturen aangetroffen die niet opgenomen zijn in de administratie van [klager] (DOC-0469). Deze facturen zijn een indicatie dat de fiscale aangifte(n) van [klager] / [rechtspersoon 5] BV / [rechtspersoon 6] CS BV vermoedelijk onjuist zijn.

Op grond van de bovenvermelde bevindingen is het noodzakelijk dat wij de beschikking blijven hebben over het originele fysieke beslag. Niet alleen voor het leveren van het bewijs, maar ook om te voorkomen dat er originele valselijk opgemaakte stukken teruggegeven worden.”

4.3.

Het belang van strafvordering verzet zich tegen teruggave van voorwerpen indien het veiligstellen van de belangen waarvoor artikel 94 Sv de inbeslagneming toelaat, het voortduren van het beslag daarop nodig maakt. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer de desbetreffende voorwerpen kunnen dienen om de waarheid aan de dag te brengen – ook in een zaak betreffende een ander dan de beslagene – of om wederrechtelijk verkregen voordeel aan te tonen. Voor de waarheidsvinding mag onderzoek worden gedaan aan op de voet van artikel 94 Sv in beslag genomen voorwerpen teneinde gegevens voor het strafrechtelijk onderzoek ter beschikking te krijgen. In geval van een beklag tegen zo een beslag dient de rechter eerst te beoordelen of het belang van strafvordering het voortduren van het beslag vordert. Als dat het geval is, dan dient het klaagschrift in beginsel ongegrond verklaard te worden.

4.4.

In het onderhavig geval is sprake van voorwerpen die volgens het Openbaar Ministerie dienen om de waarheid aan de dag te brengen of om
wederrechtelijk verkregen voordeel aan te tonen. De rechtbank dient in dit geval te beoordelen of het onderzoek nog niet is afgerond.

4.5.

Op grond van de zich thans in het dossier bevindende stukken en het verhandelde in raadkamer is de rechtbank van oordeel dat nu het onderzoek nog loopt, het strafvorderlijk belang van waarheidsvinding zich verzet tegen opheffing van het beslag aangezien de voorwerpen in beslag genomen zijn met het doel de waarheid aan het licht te brengen en daartoe ook geschikt zijn.

4.6.

Voor zover klager heeft willen betogen dat voortzetting van het beslag (op de fysieke administratie) niet in overeenstemming is met de eisen van proportionaliteit en subsidiariteit omdat het zijn onderneming lam legt en de inbeslagneming al zeven maanden duurt terwijl het eind nog niet in zicht is, overweegt de rechtbank dat, gelet op de verdenkingen en het (omvangrijke) onderzoek en de oplossingen die het Openbaar Ministerie heeft aangedragen, niet gezegd kan worden dat niet aan die eisen is voldaan.

4.7.

Het beklag dient daarom ongegrond te worden verklaard.

5.De beslissing

De rechtbank verklaart klager in het beklag ten aanzien van de in beslag genomen Mini Cooper niet-ontvankelijk en verklaart het klaagschrift voor het overige
ongegrond.

Deze beslissing is gegeven door

mr. P.B. Martens, voorzitter,

mrs. M.F. Ferdinandusse en J.B. Oreel, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. M. Cordia, griffier

en in het openbaar uitgesproken op 23 juni 2017.

Tegen de beslissing van deze rechtbank staat voor klager beroep in cassatie bij de Hoge Raad open,

in te stellen bij de griffie van deze rechtbank,

binnen veertien (14) dagen na betekening van deze beschikking.