ECLI:NL:RBAMS:2016:9500

• Datum uitspraak: 29 april 2016
• Publicatiedatum: 17 februari 2017
• Zaaknummer: 13/708069-10
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: C. Klomp; W.M.C. van den Berg; M.F. Ferdinandusse
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Bewezenverklaring mensenhandel en vrijspraak voor andere tenlastegelegde feiten

In deze strafzaak heeft de Rechtbank Amsterdam op 29 april 2016 uitspraak gedaan in de zaak tegen de verdachte, geboren in Roemenië, die beschuldigd werd van mensenhandel en witwassen. Het onderzoek ter terechtzitting vond plaats op 15 april 2016, waarbij de officier van justitie, mr. J.F. de Boer, en de raadsman van de verdachte, mr. A.D. Kloosterman, aanwezig waren. De tenlastelegging omvatte onder andere het onder druk zetten van twee vrouwen, [persoon 1] en [persoon 2], om prostitutiewerkzaamheden te verrichten, en het afnemen van een groot deel van hun verdiensten. De rechtbank heeft vastgesteld dat de dagvaarding geldig was en dat er geen redenen waren voor schorsing van de vervolging. De rechtbank oordeelde dat er onvoldoende bewijs was voor de betrokkenheid van de verdachte bij de mensenhandel ten aanzien van [persoon 2] en sprak hem hiervan vrij. Echter, de rechtbank achtte het wel bewezen dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan mensenhandel ten aanzien van [persoon 1], waarbij hij gebruik maakte van misleiding en misbruik van een kwetsbare positie. De verdachte heeft [persoon 1] ertoe bewogen zich beschikbaar te stellen voor prostitutiewerkzaamheden en heeft een deel van haar verdiensten afgenomen. Daarnaast werd de verdachte schuldig bevonden aan gewoontewitwassen van de verdiensten van [persoon 1]. De rechtbank legde een gevangenisstraf van 18 maanden op, waarvan 6 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar. Tevens werd een bedrag van € 523,30 verbeurd verklaard, dat door de verdachte was verkregen uit de bewezen geachte feiten.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VONNIS

Parketnummer: 13/708069-10

Datum uitspraak: 29 april 2016

Vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] (Roemenië) op [geboortedag] 1988,

zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland.

1. Het onderzoek ter terechtzitting

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 15 april 2016.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. J.F. de Boer en van wat de raadsman van verdachte, mr. A.D. Kloosterman, naar voren heeft gebracht.

2. Tenlastelegging

Aan verdachte is – na wijziging op de zitting – ten laste gelegd dat

1.

hij in of omstreeks de periode van 1 april 2009 tot en met 15 juni 2010 te Amsterdam en/of Alkmaar en/of Den Haag, in elk geval in Nederland, en/of te [geboorteplaats] , in elk geval in Roemenië, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, in elk geval alleen,

een of meer anderen, genaamd [persoon 1] en/of [persoon 2]

door dwang en/of geweld en/of één of meer andere feitelijkheden en/of door dreiging met geweld en/of dreiging met één of meer andere feitelijkheden en/of door misleiding dan wel door misbruik van uit feitelijke omstandigheden voortvloeiend overwicht en/of door misbruik van een kwetsbare positie heeft geworven, vervoerd, overgebracht, gehuisvest en/of opgenomen, met het oogmerk van uitbuiting van die [persoon 1] en/of [persoon 2]

(sub 1)

en/of

voornoemde [persoon 1] en/of [persoon 2] heeft aangeworven en/of medegenomen met het oogmerk die [persoon 1] en/of [persoon 2] in een ander land ertoe te brengen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met of voor een derde tegen betaling,

en/of

die [persoon 1] en/of [persoon 2] (telkens) met een van voornoemde middelen heeft gedwongen en/of bewogen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van arbeid of diensten (te weten: prostitutiewerkzaamheden)

en/of

onder de eerdergenoemde omstandigheden enige handeling heeft ondernomen waarvan hij en/of zijn mededader(s) wist(en), althans redelijkerwijs moest(en) vermoeden dat die [persoon 1] en/of [persoon 2] zich daardoor beschikbaar stelde(n) tot het verrichten van arbeid of diensten (te weten: prostitutiewerkzaamheden)

(sub 4)

en/of

opzettelijk voordeel heeft getrokken uit de uitbuiting van die [persoon 1] en/of [persoon 2]

(sub 6)

en/of

die [persoon 1] en/of [persoon 2] met één of meer van de voornoemde middelen heeft gedwongen dan wel bewogen hem, verdachte en/of zijn mededader(s) te bevoordelen uit de opbrengst van de seksuele handelingen van die [persoon 1] en/of [persoon 2] met of voor een derde,

(sub 9)

immers heeft/is verdachte, tezamen en in vereniging met (een) ander(en), althans alleen

- een relatie met die [persoon 1] en/of [persoon 2] aangegaan en/of

- die [persoon 1] en/of [persoon 2] meermalen onder druk gezet en/of ertoe aangezet prostitutiewerkzaamheden te gaan verrichten en/of gebracht tot het verrichten van prostitutiewerkzaamheden en/of

- ( terwijl die [persoon 1] en/of [persoon 2] prostitutiewerkzaamheden verrichtten) die [persoon 1] en/of [persoon 2] (telefonisch) gecontroleerd en/of gevraagd hoeveel geld die [persoon 1] en/of [persoon 2] heeft/hebben verdiend en/of

- ( terwijl die [persoon 1] en/of [persoon 2] prostitutiewerkzaamheden verrichtten) die [persoon 1] en/of [persoon 2] (nauwlettend) in de gaten laten houden en/of

- ( telkens) een groot deel van de verdiensten uit de verrichte prostitutiewerkzaamheden van die [persoon 1] en/of [persoon 2] afgenomen en/of afgepakt en/of door die [persoon 1] en/of [persoon 2] aan hem, verdachte, en/of zijn mededader(s) laten afstaan en/of

- gezorgd voor het vervoer van die [persoon 1] en/of [persoon 2] van en naar de prostitutiekamer en/of

- zich agressief gedragen tegenover die [persoon 1] en/of [persoon 2] en/of

- die [persoon 1] en/of [persoon 2] gedwongen 7 dagen per week te werken;

2.

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 april 2009 tot en met 15 juni 2010 te Amsterdam, althans in Nederland, en/of in Roemenië, van het plegen van witwassen een gewoonte heeft gemaakt, immers heeft hij, verdachte, (telkens), één of meer (contante) geldbedragen en/of voorwerpen en/of een of meer betalingen en/of ontvangsten, te weten (onder meer):

- ( telkens) een groot deel van de verdiensten uit de door [persoon 1] en/of [persoon 2] verrichte prostitutiewerkzaamheden,

verworven en/of voorhanden gehad, althans hiervan gebruik gemaakt, terwijl hij, verdachte en/of zijn mededader(s) wist(en), dat bovenomschreven voorwerp(en) en/of geldbedrag(en) - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was/waren uit enig misdrijf.

3. Voorvragen

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

4. Waardering van het bewijs

4.1.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft verzocht verdachte vrij te spreken van mensenhandel ten aanzien van [persoon 2] (hierna: [persoon 2] ) en het witwassen van haar verdiensten, omdat het bewijs voor strafbare betrokkenheid van verdachte ontbreekt. Ook heeft de officier van justitie verzocht verdachte vrij te spreken voorzover het betreft het medeplegen ten aanzien van het overigens tenlastegelegde, nu er geen bewijs is voor een nauwe en bewuste samenwerking met anderen.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat evenmin kan worden bewezen dat verdachte door het gebruik van middelen [persoon 1] (hierna: [persoon 1] ) heeft geworven, vervoerd, overgebracht, gehuisvest of opgenomen, met het oogmerk van uitbuiting van die [persoon 1] . Voor die handelingen zijn in de bewijsmiddelen onvoldoende aanwijzingen te vinden. Ook is er geen bewijs voor het aanwerven en medenemen van [persoon 1] met het oogmerk haar in een ander land ertoe te brengen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen. Derhalve heeft de officier van justitie verzocht verdachte vrij te spreken voor de tenlastegelegde handelingen voor zover die zien op sub 1, 3 en 6 van artikel 273f van het Wetboek van Strafrecht (Sr).

Op grond van de bewijsmiddelen kan naar het oordeel van de officier van justitie voor het overige wel worden bewezen dat verdachte zich in de periode van 1 april 2009 tot en met 15 juni 2010 schuldig heeft gemaakt aan mensenhandel ten aanzien van [persoon 1] . Door misleiding dan wel door misbruik van uit feitelijke omstandigheden voortvloeiend overwicht heeft hij [persoon 1] ertoe bewogen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van prostitutiewerkzaamheden. Ook kan bewezen worden verklaard dat verdachte [persoon 1] met genoemde middelen heeft bewogen hem te bevoordelen uit de opbrengst van seksuele handelingen van die [persoon 1] met een derde. Hij heeft dat gedaan door een relatie met haar aan te gaan, door haar meermalen onder druk te zetten prostitutiewerkzaamheden te gaan verrichten, door terwijl zij prostitutiewerkzaamheden verrichte te vragen hoeveel geld zij had verdiend, door haar in de gaten te laten houden, door telkens haar een groot deel van de verdiensten uit de verrichte prostitutiewerkzaamheden aan hem af te laten staan en door het vervoer van die [persoon 1] van en naar de prostitutiekamer te verzorgen.

Ook kan worden bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het gewoontewitwassen van de verdiensten van [persoon 1] .

4.2.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht verdachte vrij te spreken van de hem tenlastegelegde mensenhandel. Zowel [persoon 1] als [persoon 2] hebben verklaard dat zij vrijwillig in de prostitutie werkzaam waren. Uit de getapte telefoongesprekken blijkt dat [persoon 1] een langdurige relatie met verdachte had. [persoon 1] is op eigen initiatief de prostitutie ingegaan. Geen enkel bewijsmiddel duidt op gedwongen prostitutie of uitbuiting door verdachte. Met betrekking tot [persoon 2] heeft de verdediging opgemerkt dat er in het gehele dossier geen enkel bewijsmiddel voorhanden is waaruit zou blijken dat [persoon 2] slachtoffer is van mensenhandel gepleegd door verdachte.

Gelet op het voorgaande heeft de verdediging verzocht verdachte ook vrij te spreken van het tenlastegelegde (gewoonte-) witwassen, nu blijkens het dossier geen strafbaar feit heeft plaatsgevonden. Uit de tapgesprekken en het overzicht van de money transfers blijkt dat [persoon 1] een aantal keren geld heeft overgemaakt naar verdachte, maar dit ging in goed overleg en hier waren goede redenen voor. Het ging hierbij niet om extreem hoge bedragen. [persoon 1] maakte bovendien ook geld over naar anderen en verdachte ontving geen geld van andere vrouwen. Omdat verdachte geen bankrekening had, werd gebruik gemaakt van money transfers. Uit de stukken met betrekking tot de overboekingen via ‘Money Gram International Money Transfer’ blijkt bovendien niet in welke periode de overboekingen zijn gedaan en wie de ontvanger(s) is of zijn geweest. Er is meer informatie nodig om een relatie aan te tonen tussen de overgeboekte geldbedragen en verdachte. Uit de stukken met betrekking tot de overboekingen via ‘Western Union’ blijkt dat verdachte in een tijdsbestek van één jaar en vier maanden bij twee transfers de begunstigde was, voor een totaalbedrag van € 3.600,-. Opmerkelijk is dat de naam van [persoon 1] geen enkele keer in het overzicht voorkomt. [persoon 1] heeft verklaard dat zij inderdaad weleens geld naar verdachte over heeft gemaakt, maar dat zij dat geld inmiddels weer van hem terug heeft gekregen. Ook heeft zij verklaard geld naar andere personen te sturen en soms ook geld ten behoeve van anderen te moeten storten. [persoon 1] heeft verklaard veel geld naar Roemenië te hebben gestuurd voor haar huis. Ook zou zij geld hebben overgemaakt naar de zus van verdachte, [persoon 4] , omdat zij samen met haar een bedrijf wilde starten.

Tot slot heeft de raadsman opgemerkt dat de Hoge Raad heeft geoordeeld dat bij het verwerven of voorhanden hebben van gelden uit eigen misdrijf afkomstig, sprake moet zijn van het daadwerkelijk verbergen of verhullen van de criminele herkomst van het geld. Nu daarvan geen sprake is, kan, indien tot een bewezenverklaring van het onder 1 tenlastegelegde mocht worden gekomen, het handelen van verdachte niet worden gekwalificeerd als witwassen en dient verdachte ter zake van dit feit te worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

4.3.

Het oordeel van de rechtbank

4.3.1.

Inleiding

In een onderzoek van de politie naar mensenhandel en gedwongen prostitutie genaamd 13/Poolster is het communicatieverkeer van het telefoonnummer van [persoon 1] opgenomen en uitgeluisterd. Dat onderzoek heeft geleid tot het - op deze zaak betrekking hebbende - onderzoek 13/Sjabaka. Op basis van de inhoud van de gesprekken uit het onderzoek 13/Poolster en het vervolgonderzoek 13/Sjabaka, ontstonden sterke vermoedens dat onder andere op [persoon 1] dwang werd uitgeoefend door mannen in Roemenië en Nederland, ter zake uitbuiting en gedwongen prostitutie. [persoon 1] heeft als getuige verklaard dat zij vrijwillig in de prostitutie werkte en dat zij met haar verdiensten kon doen en laten wat zij zelf wilde. Ze zou op enig moment wel geld aan verdachte hebben overgeboekt, maar dit later van hem terug hebben gekregen.

De vraag in deze zaak is of verdachte zich in de periode van 1 april 2009 tot en met 15 juni 2010 al dan niet in vereniging met een ander of anderen schuldig heeft gemaakt aan mensenhandel.

4.3.2.

[persoon 2]

De rechtbank is, met de officier van justitie en de verdediging, van oordeel dat niet kan worden bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan mensenhandel ten aanzien van [persoon 2] , zoals hem is ten laste gelegd. Verdachte zal hiervan en van het ten laste gelegde witwassen voor zover dat is gerelateerd aan mensenhandel met betrekking tot [persoon 2] , worden vrijgesproken.

4.3.3.

Medeplegen

Hoewel uit het dossier volgt dat mogelijk anderen betrokken waren bij het aan verdachte tenlastegelegde, blijkt uit het dossier niet van een nauwe en bewuste samenwerking van verdachte met een ander of anderen. De rechtbank acht daarom niet bewezen dat verdachte de feiten in vereniging heeft gepleegd.

4.3.4.

Artikel 273f, eerste lid, sub 1, sub 3 en sub 6 Sr

Met de officier van justitie en de raadsman is de rechtbank van oordeel dat de tenlastegelegde handelingen voor zover die zien op het in artikel 273f eerste lid onder sub 1, 3, en 6 Sr strafbaar gestelde niet bewezen kunnen worden.

4.3.5.

Artikel 273f, eerste lid, sub 4 Sr

Ter beoordeling ligt vervolgens de vraag voor of verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan overtreding van het bepaalde in artikel 273f eerste lid sub 4 Sr. De rechtbank beantwoordt die vraag bevestigend.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verdachte zich jegens [persoon 1] bediend van de onder artikel 273f eerste lid sub 1 Sr genoemde dwangmiddelen misleiding en misbruik van uit feitelijke omstandigheden voortvloeiend overwicht. Verdachte heeft met die middelen [persoon 1] bewogen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen. Die handelswijze van verdachte bij dergelijke handelingen van [persoon 1] , in casu prostitutiewerkzaamheden, met toepassing van die dwangmiddelen levert gezien de aard van die handelingen uitbuiting op. Hoewel het bestanddeel uitbuiting geen deel uitmaakt van de delictsomschrijving van artikel 273f eerste lid sub 4 Sr, dient dit bestanddeel daar in te worden gelezen. Ook dit (impliciete) bestanddeel wordt bewezen geacht. Dat [persoon 1] mogelijk ook al werkzaam was als prostituee voordat zij verdachte (in Nederland) leerde kennen doet daaraan niet af.

De rechtbank overweegt daartoe als volgt.

Verdachte heeft [persoon 1] gedurende een zeer aanzienlijke periode in de waan gelaten dat er sprake was van een (liefdes-) relatie. [persoon 1] heeft verklaard dat zij en verdachte een relatie hadden van (inmiddels) een jaar en zeven maanden. Dat er sprake zou zijn van een dergelijke relatie is door verdachte bij gelegenheid van zijn verhoren in eerste instantie stellig ontkend. In de tapgesprekken tussen verdachte en [persoon 1] worden echter door verdachte duidelijke bewoordingen gebruikt die wat dat betreft weinig te raden overlaten. [persoon 1] werd door verdachte aan het lijntje gehouden. Van de kant van [persoon 1] werd blijkens die tapgesprekken herhaaldelijk aan verdachte gevraagd wanneer hij nu eens naar haar in Nederland zou komen. Verdachte heeft zich steeds van excuses bediend waarom hij niet in staat was om aan die wens gevolg te geven. In de tapgesprekken valt op dat verdachte in de telefoongesprekken met [persoon 1] weinig interesse toonde in het wel en wee van [persoon 1] , in hun relatie of in een samenzijn. Dat verdachte door [persoon 1] en personen in haar kennissen- en familiekring als haar vriend werd beschouwd blijkt uit meerdere tapgesprekken. [persoon 1] heeft - blijkens die gesprekken - geklaagd tegenover verdachte en haar moeder dat hij haar in de steek liet en zij het werk moest doen en verdachte er van profiteerde. [persoon 1] heeft uiteindelijk zelfs geld aan verdachte overgemaakt zodat hij zijn reis naar Amsterdam kon bekostigen. De rechtbank oordeelt dat [persoon 1] zich, vanwege de omstandigheid dat zij in haar beleving een liefdesrelatie met verdachte had en daarin een afhankelijke houding tegenover verdachte tentoonspreidde, in een afhankelijkheidssituatie ten opzichte van hem bevond. Hieruit leidt de rechtbank af dat ook sprake was van een bepaalde mate van overwicht van verdachte op [persoon 1] .

Verdachte heeft aan [persoon 1] meegedeeld dat hij gebukt ging onder een schuld van ongeveer

€ 30.000,- die hij aan zijn neef [persoon 3] terug diende te betalen. Verdachte heeft gesproken over uitgaven die hij moest doen voor de urgente medische behandeling van zijn oma ter grootte van ongeveer € 11.000,-. Daarnaast is er sprake van diverse verzoeken om geld over te maken voor de betaling van allerlei door verdachte genoemde posten, omdat verdachte zelf niet over geld zou beschikken. Die betalingen zijn door [persoon 1] aan, dan wel ten behoeve van, verdachte gedaan. Tijdens zijn eigen verhoren heeft verdachte ontkend dat er sprake was van een dergelijke schuld jegens [persoon 3] en evenmin van een medische behandeling van zijn oma als weergeven. In dat licht bezien moeten ook die uitlatingen van verdachte jegens [persoon 1] als misleiding worden aangemerkt.

Tekenend voor de verhouding tussen verdachte en [persoon 1] is het volgende voorval. [persoon 1] werd op een gegeven moment aangesproken door een medewerker van een money transfer kantoor over de omvang van de bedragen die zij aan haar vriend (naar de rechtbank begrijpt: verdachte) overmaakte. Kennelijk waren frequentie en omvang opgevallen. Verdachte heeft [persoon 1] kennelijk door zijn misleiding zodanig beïnvloed dat door [persoon 1] een onjuiste voorstelling van zaken werd gegeven in die zin dat zij aan die medewerker meedeelde dat het een overboeking ten behoeve van haar eigen oma zou zijn terwijl het feitelijk en onmiskenbaar verdachte zelf betrof die de begunstigde was.

Verdachte heeft in weerwil van hetgeen blijkt uit de tapgesprekken ontkend dat er sprake was van verzoeken tot het overboeken van geldbedragen, en daarop volgende door [persoon 1] verrichte stortingen en overboekingen ten gunste van verdachte. Die ontkenning is in dat licht apert ongeloofwaardig. De verklaring van verdachte dat hij wel eens geld heeft geleend en de geleende bedragen nagenoeg steeds heeft terugbetaald aan [persoon 1] ontbeert een geloofwaardige en feitelijke onderbouwing. De omstandigheid dat [persoon 1] op dat punt de verklaring van verdachte ondersteunt heeft de rechtbank niet overtuigd, nu zij in de verklaring die zij heeft afgelegd ten overstaan van de rechter-commissaris ook verklaart dat verdachte haar nooit om geld vroeg, spreekt over één geldlening en als haar - andersluidende - taps worden voorgehouden, daar geen herinnering meer aan heeft.

In de door de rechtbank bewezen geachte periode heeft verdachte meerdere en soms aanzienlijke geldbedragen van [persoon 1] ontvangen van in totaal zeker enkele tienduizenden euro’s. Blijkens de tapgesprekken tussen verdachte en [persoon 1] die een relatief korte periode omvatten is herhaaldelijk sprake van verzoeken van verdachte om geldbedragen - voor allerlei doeleinden - aan hem over te maken of te laten brengen. Aan die tapgesprekken - onder omstandigheden waarin verdachte en [persoon 1] zich kennelijk onbespied waanden - wordt door de rechtbank veel betekenis toegekend. De rechtbank is van oordeel dat het beeld dat uit dit telefonisch verkeer naar voren komt zodanig is dat deze gang van zaken - mede in het licht van de totale duur en omvang van financiële transacties en de uitlatingen van [persoon 1] over de duur van de relatie - geacht kan worden zich over een veel langere periode te hebben afgespeeld dan slechts die waarin de getapte gesprekken hebben plaatsgevonden. De rechtbank gaat er daarbij ook van uit dat de betalingen die zijn gedaan aan de zuster van verdachte – [persoon 4] – niet ten goede zijn gekomen aan een gezamenlijke voorgenomen bedrijfsactiviteit van die zuster en [persoon 1] maar aan verdachte. Het bestaan van een dergelijke activiteit is op geen enkele wijze feitelijk aannemelijk geworden. Dat andere betalingen in volle omvang ten gunste zouden zijn gekomen van de verbouwing van de woning van de grootouders van [persoon 1] en daarmee voor haarzelf vindt anders dan in de niet geloofwaardige verklaring van [persoon 1] nergens steun in het dossier. Voor zover er verbouwingen hebben plaatsgevonden ging het daarbij overigens steeds om bedragen van enkele honderden euro’s.

Voorts is van belang dat [persoon 1] kennelijk zodanige veel geld aan verdachte afstond dat zij zelf onvoldoende geld overhield en daarom geld van andere collega prostitués moest lenen, ook daar waar sprake was van relatief geringe bedragen. Door die afdrachten en de regelmatige verzoeken om stortingen van geldbedragen van de kant van verdachte en in de veronderstelling levend dat zij dit voor haar “partner” deed, resteerde er voor [persoon 1] , nu geen sprake was van andere inkomstenbronnen, geen andere optie dan haar prostitutiewerkzaamheden (weer) voort te zetten. Verdachte toonde zich ook af en toe ontstemd indien [persoon 1] niet aan zijn financiële verwachting kon voldoen. Dat [persoon 1] dit, zij het met enig morren accepteerde, is ook tekenend voor het misbruik door verdachte van het uit omstandigheden voortvloeiende overwicht van verdachte.

4.3.6.

Artikel 273f, eerste lid, sub 9 Sr

Op grond van artikel 273f, eerste lid sub 9 Sr, is strafbaar degene die een ander dwingt of beweegt hem te bevoordelen uit de opbrengst van seksuele handelingen voor of met een derde. Er hoeft geen sprake te zijn van uitbuiting. Er moet echter wel sprake zijn van minstens één van de in artikel 273f, eerste lid, sub 1 Sr omschreven dwangmiddelen.

De rechtbank acht bewezen dat verdachte door middel van misleiding en het misbruiken van het uit feitelijke omstandigheden voortvloeiend overwicht dat hij op aangeefster had, aangeefster heeft bewogen inkomsten uit haar prostitutiewerkzaamheden aan hem af te staan.

De rechtbank verwijst naar wat zij onder rubriek 4.3.5. heeft overwogen over de dwangmiddelen die verdachte heeft aangewend en het profijt dat verdachte daaruit heeft getrokken.

4.3.7.

Gewoontewitwassen

Naar het oordeel van de rechtbank kan het onder 2 ten laste gelegde feit eveneens bewezen worden. Uit de gegevens van de melding ongebruikelijke transacties (MOT-melding) betreffende de verschillende money transfers van [persoon 1] , zoals opgenomen in het bewijsmiddelenoverzicht, blijkt dat een deel van de verdiensten van [persoon 1] naar verdachte is verstuurd. Deze gelden waren afkomstig uit verdachtes eigen misdrijf (namelijk de mensenhandel ten aanzien van [persoon 1] ) en door de wijze waarop de gelden naar Roemenië zijn verstuurd (via (versluierde) money transfers en of via tussenpersonen zoals zijn oom [persoon 5] ) is de criminele herkomst daarvan verhuld.

5. Bewezenverklaring

De rechtbank heeft uit de wettige bewijsmiddelen die in bijlage 1 zijn opgenomen de overtuiging verkregen, en acht dan ook bewezen, dat verdachte het onder 1 en 2 ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat verdachte

Ten aanzien van feit 1:

in de periode van 1 april 2009 tot en met 15 juni 2010 te Amsterdam en in Roemenië,

[persoon 1]

door misleiding en door misbruik van uit feitelijke omstandigheden voortvloeiend overwicht

die [persoon 1] met voornoemde middelen heeft bewogen zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van arbeid of diensten (te weten: prostitutiewerkzaamheden)

en

die [persoon 1] met voornoemde middelen heeft bewogen hem, verdachte te bevoordelen uit de opbrengst van de seksuele handelingen van die [persoon 1] met een derde,

immers heeft/is verdachte,

- een relatie met die [persoon 1] aangegaan en

- een deel van de verdiensten uit de verrichte prostitutiewerkzaamheden van die [persoon 1] afgenomen en door die [persoon 1] aan hem, verdachte, laten afstaan.

Ten aanzien van feit 2:

op meer tijdstippen in de periode van 1 mei 2009 tot en met 15 juni 2010 in Nederland, en in Roemenië, van het plegen van witwassen een gewoonte heeft gemaakt, immers heeft hij, verdachte, telkens (contante) geldbedragen en betalingen, te weten:

- telkens een deel van de verdiensten uit de door [persoon 1] verrichte prostitutiewerkzaamheden,

verworven, terwijl hij, verdachte wist dat bovenomschreven geldbedragen - onmiddellijk - afkomstig waren uit enig misdrijf.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

6. De strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

7. De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

8. Motivering van de straf

8.1.

De eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte, rekening houdend met de overschrijding van de redelijke termijn, voor de door haar onder 1 en 2 bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 24 maanden (na matiging met 20% in verband met overschrijding van de redelijke termijn), met aftrek van voorarrest.

8.2.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich primair op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden vrijgesproken van het hem tenlastegelegde, en dat aan hem derhalve geen straf dient te worden opgelegd.

Subsidiair heeft de raadsman aangevoerd dat sprake is van een forse overschrijding van de redelijke termijn die niet aan verdachte te wijten is. Bovendien is verdachte first offender en is hij na het opheffen van zijn voorlopige hechtenis niet meer in aanraking met politie en justitie gekomen. In het geval van een veroordeling heeft de raadsman dan ook verzocht aan verdachte geen (onvoorwaardelijke) straf op te leggen boven hetgeen verdachte reeds in voorarrest heeft doorgebracht.

8.3.

Het oordeel van de rechtbank

De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft zich gedurende een periode van ongeveer 14 maanden bevoordeeld uit de opbrengst van de prostitutiewerkzaamheden van [persoon 1] . Verdachte is een liefdesrelatie aangegaan met [persoon 1] en heeft deze onderhouden, terwijl hij wist dat zij werkzaam was in de prostitutie. Verdachte heeft misbruik gemaakt van het overwicht dat hij vanwege deze relatie had op [persoon 1] en heeft haar bovendien misleid door haar te vragen om grote geldbedragen over te maken voor zaken die hij achteraf blijkt te hebben verzonnen. Hierdoor heeft hij geprofiteerd van de opbrengsten die [persoon 1] had uit de seksuele handelingen die zij tegen betaling verrichtte.

Hetgeen uit de tapgesprekken naar voren komt over de bedragen die [persoon 1] aan verdachte heeft overgemaakt, staat in schril contrast met hetgeen blijkt uit het overzicht van de money transfers. Uit dit overzicht blijkt dat [persoon 1] een substantieel bedrag van enkele tienduizenden euro’s aan verdachte over heeft gemaakt, terwijl zij, zoals uit de tapgesprekken blijkt, zelf soms geen beschikking over geld had en relatief kleine bedragen moest lenen bij anderen. Ook blijkt dat [persoon 1] bedragen heeft overgemaakt aan de zus van verdachte. Nu nergens uit het dossier blijkt dat [persoon 1] , zoals zij bij de politie heeft verklaard, samen met de zus van verdachte voornemens was een bedrijf op te starten, houdt de rechtbank het ervoor dat ook de bedragen die door [persoon 1] aan de zus van verdachte zijn overgeboekt uiteindelijk aan verdachte zijn toegekomen. De rechtbank tekent daarbij aan dat het alleszins mogelijk lijkt nog (veel) meer geld door verdachte is geïncasseerd van [persoon 1] .

Dat [persoon 1] heeft verklaard dat het haar eigen keuze is geweest om door middel van prostitutie geld te verdienen maakt de strafwaardigheid van het op eigenbelang gerichte handelen van verdachte niet minder, aangezien jonge kwetsbare vrouwen dienen te worden beschermd tegen inbreuken op hun lichamelijke en geestelijke integriteit als deze. Het moet voor iedereen duidelijk zijn dat indien een persoon kiest voor een kwetsbaar en ‘uitbuitingsgevoelig’ beroep als de prostitutie - ook als die keuze aanvankelijk vrijwillig wordt gemaakt - op die persoon geen enkele vorm van druk in verband met dat beroep en de (besteding van de) inkomsten daaruit wordt getolereerd. Verdachte heeft het slachtoffer echter wel onder druk gezet en daarbij slechts oog gehad voor zijn eigen financiële gewin.

Daarnaast heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan het witwassen van de verdiensten van de door [persoon 1] verrichte prostitutiewerkzaamheden. Verdachte heeft hiermee een inbreuk gemaakt op de integriteit van het financiële en economische verkeer.

De rechtbank heeft geconstateerd dat sprake is van een schending van de redelijke termijn, zoals bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het EVRM, aangezien tussen het moment waarop de verdachte is aangehouden (op 16 juni 2010) en tussen het wijzen van vonnis door de rechtbank op 29 april 2016 een periode is verstreken van bijna zes jaren. Deze overschrijding is deels te wijten aan de verdediging. De rechtbank acht een matiging met 20% gepast.

Blijkens het hem betreffende uittreksel uit het Justitieel Documentatieregister van 4 februari 2016 is verdachte niet eerder veroordeeld voor een strafbaar feit. De rechtbank acht het bewezenverklaarde te ernstig om af te doen met een straf gelijk aan het voorarrest, zoals door de raadsman voorgesteld.

Alles overwegende is de rechtbank van oordeel dat moet worden volstaan met een deels voorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur.

9. Beslag

Onder verdachte is € 523,30 in beslag genomen.

Het geld behoort aan verdachte toe. Nu dit geld geheel of grotendeels door middel van of uit de baten van het onder 1 en 2 bewezen geachte is verkregen, wordt dit geld verbeurdverklaard.

10. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 56, 57, 273f en 420ter van het Wetboek van Strafrecht.

11. Beslissing

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 5 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

Ten aanzien van feit 1 en 2:

De voortgezette handeling van mensenhandel en het een gewoonte maken van witwassen.

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte,
[verdachte] , daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van
18 maanden .

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Beveelt dat een gedeelte, groot 6 maanden, van deze gevangenisstraf niet zal worden ten uitvoer gelegd, tenzij later anders wordt gelast.

Stelt daarbij een proeftijd van 2 (twee) jaren vast.

De tenuitvoerlegging kan worden gelast indien veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit schuldig maakt.

Verklaart verbeurd: een bedrag van € 523, 30.

Dit vonnis is gewezen door

mr. C. Klomp, voorzitter,

mrs. W.M.C. van den Berg en M.F. Ferdinandusse, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. R. Stockmann, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 29 april 2016.