ECLI:NL:RBAMS:2015:3034

• Datum uitspraak: 22 mei 2015
• Publicatiedatum: 22 mei 2015
• Zaaknummer: 13-669016-15
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: F.M. Wieland; M.R.J. van Wel; W.M. van den Bergh
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Schennis van de eerbaarheid en inreisverbod voor vreemdeling in Nederland

In deze strafzaak, behandeld door de Rechtbank Amsterdam, is de verdachte, geboren in 1967 en zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland, beschuldigd van schennis van de eerbaarheid en het verblijven in Nederland ondanks een inreisverbod. De zaak kwam voor de rechtbank op 22 mei 2015, na een terechtzitting op 8 mei 2015. De officier van justitie, mr. R. Refos, heeft de vordering ingediend, terwijl de verdachte werd bijgestaan door zijn raadsman, mr. H.G.A.M. Halfers.

De tenlastelegging omvatte drie punten: het tonen van zijn geslachtsdeel aan een persoon in de metro op 31 januari 2015, het schenden van de eerbaarheid in de nabijheid van een andere persoon op 13 januari 2015, en het verblijven in Nederland als vreemdeling met een inreisverbod. De rechtbank oordeelde dat de dagvaarding geldig was en dat er geen redenen waren om de vervolging te schorsen.

De rechtbank sprak de verdachte vrij van het tweede ten laste gelegde feit, omdat de verklaring van de getuige niet voldoende werd ondersteund door ander bewijs. Echter, de rechtbank achtte het eerste en derde feit bewezen. De verdachte had zich schuldig gemaakt aan schennis van de eerbaarheid in de metro en verbleef in Nederland terwijl hij wist dat er een inreisverbod tegen hem was uitgevaardigd.

De rechtbank overwoog dat de verdachte eerder was veroordeeld voor vergelijkbare feiten en dat zijn gedrag het vreemdelingenbeleid van de Nederlandse overheid ondermijnde. De officier van justitie had een gevangenisstraf van vier maanden geëist, en de rechtbank volgde deze eis, met aftrek van voorarrest. De rechtbank verklaarde het openbaar ministerie niet-ontvankelijk in de vordering na voorwaardelijke veroordeling, omdat deze al eerder was toegewezen. Het vonnis werd uitgesproken door mr. F.M. Wieland, voorzitter, en mrs. M.R.J. van Wel en W.M. van den Bergh, rechters.

Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM

VERKORT VONNIS

Parketnummers: 13/669016-15 en 13/701567-14 (TUL)

Datum uitspraak: 22 mei 2015

Verkort vonnis van de rechtbank Amsterdam, meervoudige strafkamer, in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1967,

zonder vaste woon- of verblijfplaats in Nederland,

thans gedetineerd in het [detentie adres].

1. Het onderzoek ter terechtzitting

Dit verkort vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 8 mei 2015.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie, mr. R. Refos, en van wat verdachte en zijn raadsman, mr. H.G.A.M. Halfers, naar voren hebben gebracht.

2. Tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat,

ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde ,

hij op of omstreeks 31 januari 2015 te Amstelveen de eerbaarheid heeft geschonden op een plaats voor het openbaar verkeer bestemd, te weten in de metro (lijn 51), door zijn geslachtsdeel (aan [persoon 1]) te tonen en/of zichzelf af te trekken (terwijl hij die [persoon 1] bleef aankijken).

Ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde

hij op of omstreeks 13 januari 2015 te Amstelveen de eerbaarheid heeft geschonden op of aan een plaats, voor het openbaar verkeer bestemd, te weten in de metro (lijn 51), door zijn geslachtsdeel (gedeeltelijk) uit zijn broek te halen en/of zichzelf af te trekken (terwijl hij daarbij in de nabijheid van [persoon 2] stond en/of in de richting van die [persoon 2] keek).

Ten aanzien van het onder 3 ten laste gelegde

hij op of omstreeks 31 januari 2015 te Amstelveen, in elk geval in Nederland, als vreemdeling heeft verbleven, terwijl hij wist of ernstige reden had te vermoeden dat hij op grond van artikel 67 van de Vreemdelingenwet 2000, in elk geval op grond van enig wettelijk voorschrift, tot ongewenst vreemdeling was verklaard OF terwijl tegen hem een inreisverbod was uitgevaardigd met toepassing van artikel 66a, zevende lid, van de Vreemdelingenwet 2000.

3. Voorvragen

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

4. Waardering van het bewijs

4.1.

Vrijspraak
Ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde wordt verdachte verweten dat hij zich op 13 januari 2015 te Amstelveen heeft schuldig gemaakt aan schennis van de eerbaarheid door in de metro in de nabijheid van [persoon 2] te masturberen. In het dossier bevindt zich de verklaring van [persoon 2]. Hoewel zij verdachte nadien op foto’s van het metrostation Kronenburg te Amstelveen heeft herkend, wordt haar verklaring niet voldoende ondersteund door enig ander bewijsmiddel. Dat verdachte op 31 januari 2015 door een andere aangeefster in dezelfde metrolijn is gezien, terwijl hij zich op dezelfde wijze gedroeg, kan naar het oordeel van de rechtbank niet bijdragen aan het bewijs dat verdachte het onder 2 ten laste gelegde heeft begaan. Volgens vaste jurisprudentie mag immers pas gebruik worden gemaakt van zogenaamd schakelbewijs, als uit het geheel van het bewijsmateriaal ter zake van een reeks van delicten een herkenbaar en gelijksoortig gedragspatroon kan worden vastgesteld. Van een voldoende onderscheidend gedragspatroon gedurende een reeks van delicten is evenwel geen sprake. Nu niet is voldaan aan het bewijsminimum van artikel 342 lid 2 van het Wetboek van Strafvordering, dat inhoudt dat een verklaring van één getuige niet voldoende is om bewezen te achten dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan, dient verdachte van dit feit te worden vrijgesproken.

4.2.

De rechtbank acht bewezen dat verdachte,

ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde ,

op 31 januari 2015 te Amstelveen de eerbaarheid heeft geschonden op een plaats voor het openbaar verkeer bestemd, te weten in de metro, lijn 51, door zijn geslachtsdeel aan [persoon 1] te tonen en/of zichzelf af te trekken, terwijl hij die [persoon 1] bleef aankijken.

Ten aanzien van het onder 3 ten laste gelegde

op 31 januari 2015 te Amstelveen als vreemdeling heeft verbleven, terwijl hij wist dat tegen hem een inreisverbod was uitgevaardigd met toepassing van artikel 66a, zevende lid, van de Vreemdelingenwet 2000.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

5. Het bewijs

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat. Indien tegen dit verkort vonnis hoger beroep wordt ingesteld, worden de door de rechtbank gebruikte bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in een aanvulling op het verkort vonnis. Deze aanvulling wordt dan aan het verkort vonnis gehecht.

6. De strafbaarheid van de feiten

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

7. De strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

8. Motivering van de straf8.1. Het standpunt van de officier van justitieDe officier van justitie heeft bij requisitoir gevorderd dat verdachte ter zake van de door hem onder 1, 2 en 3 bewezen geachte feiten dient te worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier maanden met aftrek van voorarrest. De vordering na voorwaardelijke veroordeling dient te worden afgewezen, nu deze vordering (onherroepelijk) is toegewezen bij arrest van het gerechtshof te Amsterdam op 5 januari 2015.

8.2.

Het standpunt van de verdediging De raadsman heeft bepleit dat verdachte lang genoeg heeft vastgezeten.

8.3.

Het oordeel van de rechtbank De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals van een en ander ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft als vreemdeling in Nederland verbleven, in strijd met een aan hem opgelegd inreisverbod. Verdachte heeft daarmee een beslissing van de Nederlandse overheid, op grond waarvan hij verplicht was Nederland te verlaten, genegeerd. Door zo te handelen heeft verdachte het door de overheid gevoerde vreemdelingenbeleid doorkruist. Bovendien heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan schennis van de eerbaarheid door in het bijzijn van een ander te masturberen.

Verdachte is blijkens een hem betreffend uittreksel Justitiële Documentatie van

16 april 2015 eerder onherroepelijk voor schending van artikel 197 en 239 van het Wetboek van Strafrecht veroordeeld. De rechtbank acht daarom, mede gelet op de oriëntatiepunten van het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht voor artikel 197 van het Wetboek van Strafrecht, een gevangenisstraf van na te noemen duur passend en geboden.

8.4.

Tenuitvoerlegging voorwaardelijke veroordeling

Bij de stukken bevindt zich de op 3 april 2015 ter griffie van deze rechtbank ontvangen vordering van de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam, in de zaak met parketnummer 13/701567-14, betreffende het onherroepelijk geworden vonnis van 2 april 2014 van de politierechter in deze rechtbank, waarbij verdachte is veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee maanden, met bevel dat deze straf niet tenuitvoergelegd zal worden, tenzij de rechter later anders mocht gelasten op grond dat veroordeelde zich voor het einde van een op twee jaren bepaalde proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Tevens bevindt zich bij de stukken een akte waaruit blijkt dat de kennisgeving, bedoeld in artikel 366a van het Wetboek van Strafvordering, aan de verdachte is betekend.

Hoewel is gebleken dat verdachte zich voor het einde van voornoemde proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt, zoals naar voren komt uit de verdere inhoud van dit vonnis, is uit een verdachte betreffend uittreksel Justitiële Documentatie van 16 april 2015 eveneens duidelijk geworden dat de tenuitvoerlegging van bovengenoemde gevangenisstraf reeds is toegewezen bij arrest van het gerechtshof te Amsterdam van 5 januari 2015, welke beslissing op 20 januari 2015 onherroepelijk is geworden.

Dat betekent dat de rechtbank volgens vaste rechtspraak van de Hoge Raad (bv. ECLI:NL:HR:2003:AL6828) het openbaar ministerie niet-ontvankelijk zal verklaren in de vordering na voorwaardelijke veroordeling.

9. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 57, 197 en 239 van het Wetboek van Strafrecht.

10. Beslissing

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart het onder 2 ten laste gelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart bewezen dat verdachte het onder 1 en 3 ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4.2. is vermeld.

Verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

Ten aanzien van het onder 1 bewezen verklaarde :

Schennis van de eerbaarheid op een plaats voor het openbaar verkeer bestemd.

Ten aanzien van het onder 3 bewezen verklaarde :

Als vreemdeling in Nederland verblijven, terwijl hij weet dat tegen hem een inreisverbod is uitgevaardigd met toepassing van artikel 66a, zevende lid, van de Vreemdelingenwet 2000.

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte,
[verdachte] , daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van
4 maanden .

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Heft op het bevel tot voorlopige hechtenis van verdachte met ingang van het tijdstip waarop de duur van de voorlopige hechtenis gelijk wordt aan de opgelegde vrijheidsstraf.

Verklaart het openbaar ministerie niet-ontvankelijk in de vordering na voorwaardelijke veroordeling (vordering TUL) in de zaak met parketnummer 13/701567-14.

Dit vonnis is gewezen door

mr. F.M. Wieland, voorzitter,

mrs. M.R.J. van Wel en W.M. van den Bergh, rechters,

in tegenwoordigheid van E.J.M. Veerman, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 22 mei 2015.