ECLI:NL:RBAMS:2014:5916

• Datum uitspraak: 24 september 2014
• Publicatiedatum: 12 september 2014
• Zaaknummer: C-13-542490 - HA ZA 13-582
• Instantie: Rechtbank Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: N.C.H. Blankevoort; L. Biller; E.M.L.J. Dosker
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Niet-ontvankelijkheid van vorderingen door intrekking zonder instemming gedaagde

In deze zaak heeft de Rechtbank Amsterdam op 24 september 2014 uitspraak gedaan in een civiele procedure tussen eiser en TAF ASSET 11 B.V. Eiser, vertegenwoordigd door advocaat mr. A.A.H.J. Huizing, heeft zijn vorderingen tegen TAF willen intrekken. TAF, vertegenwoordigd door advocaat mr. K.J. Krzeminski, heeft zich echter verzet tegen deze intrekking, omdat eiser een voorbehoud aan de intrekking heeft verbonden. De rechtbank oordeelt dat voor een geldige intrekking de instemming van alle procespartijen noodzakelijk is. Aangezien TAF zich verzet tegen de intrekking, heeft eiser geen belang meer bij zijn vorderingen, wat leidt tot niet-ontvankelijkheid van de vorderingen van eiser tegen TAF, zoals bepaald in artikel 3:303 BW.

De rechtbank heeft ook de proceskostenveroordeling beoordeeld. Eiser heeft betoogd dat zijn vorderingen tegen TAF onlosmakelijk verbonden zijn met die tegen andere partijen, waarvoor de rechtbank zich onbevoegd heeft verklaard. De rechtbank oordeelt dat de vorderingen tegen TAF niet toewijsbaar zijn, en dat de proceskosten tussen eiser en TAF gecompenseerd dienen te worden. TAF heeft echter gesteld dat eiser onterecht en zonder rechtmatig belang in rechte is betrokken, wat misbruik van procesrecht zou kunnen opleveren. De rechtbank concludeert dat er onvoldoende aanleiding is voor een volledige proceskostenvergoeding aan TAF, en veroordeelt eiser tot betaling van de proceskosten op basis van het liquidatietarief.

De rechtbank verklaart eiser niet-ontvankelijk in zijn vorderingen tegen TAF en veroordeelt hem in de proceskosten, begroot op € 1.267,00, te voldoen binnen veertien dagen na de uitspraak. Bij gebreke hiervan wordt het bedrag vermeerderd met wettelijke rente. De proceskostenveroordeling is uitvoerbaar bij voorraad.

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK AMSTERDAM

Afdeling privaatrecht

zaaknummer / rolnummer: C/13/542490 / HA ZA 13-582

Vonnis van 24 september 2014

in de zaak van

[naam eiser] ,

wonende te [woonplaats] ([land]),

eiser,

advocaat mr. A.A.H.J. Huizing te Amsterdam,

tegen

1. de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid

TAF ASSET 11 B.V. ,

gevestigd te Amsterdam,

gedaagde,

advocaat mr. K.J. Krzeminski te Rotterdam.

Partijen worden hierna [eiser] en TAF genoemd.

1. De procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• het vonnis in incident van 9 april 2014 gewezen tussen [eiser] enerzijds en [naam 1], [bedrijf 1] (hierna: [bedrijf 1]), [bedrijf 2] (hierna: [bedrijf 2]) en TAF anderzijds, waarbij de rechtbank zich onbevoegd heeft verklaard kennis te nemen van de vorderingen van [eiser] tegen [naam 1], [bedrijf 1] en [bedrijf 2] en de zaak tegen TAF naar de rol heeft verwezen voor uitlating bij akte door [eiser] omtrent het verdere verloop van de procedure tegen TAF;
• de akte uitlaten na tussenvonnis tevens houdende vermindering van eis van de zijde van [eiser] en
• de antwoordakte van de zijde van TAF.

1.2.

Vervolgens is vonnis bepaald.

2. De beoordeling

2.1.

De akte die [eiser] heeft genomen draagt het opschrift “akte uitlaten na tussenvonnis tevens houdende vermindering van eis”. In die akte stelt [eiser] dat hij zijn tegen TAF ingestelde vorderingen wenst “in te trekken, sans
préjudice en derhalve zonder jegens TAF Asset 11 afstand van enig recht te doen”. TAF heeft zich verzet tegen intrekking dan wel eisvermindering omdat [eiser] daar een voorbehoud aan heeft verbonden.

2.2.

Nu TAF zich verzet tegen intrekking van de vorderingen van [eiser] jegens TAF kan op die manier geen einde komen aan de tussen partijen aanhangige procedure. Voor intrekking is immers de instemming van alle procespartijen noodzakelijk. Nu [eiser] echter te kennen heeft gegeven dat hij zijn vorderingen wenst in te trekken, heeft hij naar het oordeel van de rechtbank geen belang meer bij die vorderingen, hetgeen gezien het bepaalde in artikel 3:303 BW moet leiden tot niet-ontvankelijk verklaring.

2.3.

In geschil is dan nog alleen de proceskostenveroordeling.

2.4.

De vorderingen tegen TAF zijn, volgens [eiser], onlosmakelijk verbonden met die tegen [naam 1], [bedrijf 1] en [bedrijf 2]. Nu de rechtbank zich ten aanzien van laatstgenoemden onbevoegd heeft verklaard, lijken de vorderingen tegen TAF in de onderhavige procedure niet toewijsbaar. De proceskosten dienen te worden gecompenseerd tussen [eiser] en TAF, dan wel een proceskostenveroordeling van [eiser] dient te worden berekend aan de hand van het gebruikelijke liquidatietarief, aldus [eiser].

2.5.

TAF betoogt dat [eiser] is gehouden tot vergoeding van de volledige proceskosten van TAF, door TAF, na beperking, begroot op € 14.745,05. In de onderhavige procedure doen zich bijzondere omstandigheden voor die een integrale vergoeding van de proceskosten rechtvaardigen. [eiser] heeft TAF zonder rechtmatig belang, rauwelijks en zonder rechtsgrond, althans op basis van een voorshands ondeugdelijke grondslag, in rechte betrokken in een geschil waarin TAF geen partij was. [eiser] maakt misbruik van procesrecht en heeft op onrechtmatige en onredelijke wijze veroorzaakt dat TAF kosten heeft moeten maken in deze procedure, aldus TAF.

2.6.

De rechtbank overweegt dat de rechter bij een proceskostenveroordeling als bedoeld in artikel 237 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) niet is gehouden het zogeheten liquidatietarief toe te passen. Een veroordeling in de werkelijk gemaakte kosten behoort derhalve tot de mogelijkheden. Een dergelijke vordering komt slechts voor toewijzing in aanmerking indien de aangesproken partij misbruik van procesrecht heeft gemaakt of onrechtmatig heeft gehandeld door een procedure aan te vangen. Daarvan is pas sprake als het instellen van de vordering, gelet op de evidente ongegrondheid ervan, in verband met de betrokken belangen van de wederpartij achterwege had behoren te blijven. Hiervan kan eerst sprake zijn als eiser zijn vordering baseert op feiten en omstandigheden waarvan hij de onjuistheid kende dan wel behoorde te kennen of op stellingen waarvan hij op voorhand moest begrijpen dat deze geen kans van slagen hadden. Bij het aannemen van misbruik van procesrecht of onrechtmatig handelen door het aanspannen van een procedure past terughoudendheid, gelet op het recht op toegang tot de rechter dat mede wordt gewaarborgd door artikel 6 EVRM (Hoge Raad 29 juni 2007, ECLI:NL:HR:2007:BA3516 en Hoge Raad 6 april 2012, ECLI:NL:HR:2012:BV7828). Deze maatstaf kan ook toepassing vinden bij de beantwoording van de vraag of er aanleiding bestaat de eisende partij te veroordelen in de werkelijk gemaakte proceskosten.

2.7.

De rechtbank zal [eiser] in de proceskosten ter hoogte van het liquidatietarief veroordelen. Voor een volledige proceskostenvergoeding bestaat onvoldoende aanleiding omdat aan het voorgaande (strenge) criterium niet is voldaan. Als de Nederlandse rechter rechtsmacht had gehad ten aanzien van de vorderingen jegens de oorspronkelijke medegedaagden (zie hiervoor onder “de procedure”) – wat niet zonder meer ondenkbeeldig is – dan zou de rechtbank inhoudelijk over die vorderingen hebben beslist en zou ook aan een beslissing over de vordering jegens TAF zijn toegekomen. Aldus was voor [eiser] niet al op voorhand duidelijk dat de vordering jegens TAF geen kans van slagen zou hebben. Het feit dat de beslissing over de rechtsmacht ten aanzien van de oorspronkelijke medegedaagden ertoe heeft geleid dat [eiser] nu geen belang meer heeft bij zijn vorderingen tegen TAF is onvoldoende om daarover anders te oordelen.

2.8.

De proceskosten aan de kant van TAF worden begroot op:

griffierecht € 589,00

advocaatkosten
€ 678,00 (1,5 punten x tarief II ad € 452,00).

totaal € 1.267,00

Voor het bijwonen van het pleidooi op 25 februari 2014 worden geen advocaatkosten in rekening gebracht aangezien TAF op die zitting werd vertegenwoordigd door de advocaat van [bedrijf 1] en [bedrijf 2] (waarvoor in het vonnis in incident van 9 april 2014 al een proceskostenvergoeding is uitgesproken) en daarbij ten aanzien van TAF geen specifieke verweren naar voren zijn gebracht. De gevorderde rente over de proceskosten is als na te melden toewijsbaar.

3. De beslissing

De rechtbank

3.1.

verklaart [eiser] niet-ontvankelijk in zijn vorderingen jegens TAF;

3.2.

veroordeelt [eiser] in de proceskosten, aan de zijde van TAF tot op heden begroot op € 1.267,00, te voldoen binnen veertien dagen na de datum van dit vonnis, bij gebreke waarvan voormeld bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente met ingang van de vijftiende dag van de datum van dit vonnis tot aan de dag van algehele voldoening;

3.3.

verklaart de proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij vooraad;

Dit vonnis is gewezen door mr. N.C.H. Blankevoort, mr. L. Biller en mr. E.M.L.J. Dosker en in het openbaar uitgesproken op 24 september 2014.