ECLI:NL:OGEAC:2015:6

• Datum uitspraak: 27 mei 2015
• Publicatiedatum: 5 juni 2015
• Zaaknummer: 500.00020/15 en 500.01257/12 (TUL)
• Instantie: Gerecht in eerste aanleg van Curaçao
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: I.H. Lips
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Poging tot moord en vuurwapenbezit in Curaçao

In deze zaak, behandeld door het Gerecht in eerste aanleg van Curaçao, is de verdachte H.V.M. veroordeeld voor poging tot moord, vuurwapenbezit en mishandeling. De feiten vonden plaats op 27 januari 2015, toen de verdachte, na een conflict met het slachtoffer R.I.D., een vuurwapen kocht en dit gebruikte tijdens een achtervolging. De verdachte had het vuurwapen aangeschaft om zich te verdedigen tegen het slachtoffer, met wie hij al enige tijd onenigheid had. Tijdens de confrontatie sloeg hij het slachtoffer met de kolf van het vuurwapen en schoot vervolgens vier keer op hem, waarbij het slachtoffer in de hand werd geraakt. De officier van justitie eiste een gevangenisstraf van acht jaar, maar het Gerecht legde een straf van zes jaar op, waarbij ook de onttrekking van het vuurwapen aan het verkeer werd bevolen. De rechter oordeelde dat er sprake was van voorwaardelijk opzet en voorbedachte rade, en dat de verdachte zich bewust was van de risico's van zijn handelen. De verdachte werd ook geconfronteerd met een vordering tot tenuitvoerlegging van een eerder opgelegde voorwaardelijke straf, die eveneens werd toegewezen.

Uitspraak

GERECHT IN EERSTE AANLEG VAN CURAÇAO

S T R A F V O N N I S

in de zaak tegen de verdachte:

M., H. V.,

geboren op xx te Curaçao,

wonende te Curaçao,

thans gedetineerd.

1. Onderzoek van de zaak

Het onderzoek ter openbare terechtzitting heeft plaatsgevonden op 8 mei 2015. De verdachte is verschenen, bijgestaan door zijn raadsman mr. J. Prevo.

De officier van justitie, mr. R.A. Koert, heeft ter terechtzitting gevorderd de verdachte ter zake van het tenlastegelegde feit 1, feit 2 primair, impliciet primair (poging tot moord) en feit 3 te veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van acht (8) jaar, met aftrek van voorarrest, alsmede onttrekking aan het verkeer van het in beslag genomen vuurwapen en de munitie. Voorts heeft de officier van justitie de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke straf zoals opgelegd bij vonnis van het Gerecht van 17 april 2013 in de zaak met parketnummer 500.01257/12, gevorderd.

De raadsman van de verdachte heeft ten aanzien van het als feit 2 primair tenlastegelegde vrijspraak bepleit en ten aanzien van het als feit 1, feit 2 subsidiair en feit 3 tenlastegelegde een strafmaatverweer gevoerd.

2. Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd:

1.

hij op of omstreeks 27 januari 2015 en/of op 31 januari 2015, althans op een of meer tijdstippen in of omstreeks de maand januari 2015 in Curaçao, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, een vuurwapen(s), in de zin van de Vuurwapenverordening 1930, te weten een pistool (van het merk Glock model 24 Austria, serienummer BBZ396; kaliber 40) en/of munitie, in de zin van de Vuurwapenverordening 1930, te weten 15, in elk geval één of meer (scherpe) patronen (kaliber 40), voorhanden heeft gehad; (artikel 3 jo 11 van de Vuurwapenverordening 1930)

2.

dat hij op of omstreeks 27 januari 2015, althans op een tijdstip in of omstreeks de maand januari 2015 te Curaçao, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk en -al dan niet- met voorbedachten rade R. D. van het leven te beroven, met dat opzet en - al dan niet - na kalm beraad en rustig overleg met zijn mededader(s), althans alleen,

een of meer malen met een vuurwapen op die D. heeft geschoten, zijnde de verdere uitvoering van dat door hem, verdachte, en/of zijn mededader(s) voorgenomen misdrijf niet voltooid; (artikel 2:262/259 jo 1:119 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair, indien het voorgaande niet tot een veroordeling mocht leiden,

dat hij op of omstreeks 27 januari 2015, althans op een tijdstip in of omstreeks de maand januari 2015 te Curaçao, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk mishandelend en/of met gebruikmaking van een wapen, als bedoeld in artikel 1, tweede lid, van de Wapenverordening 1931, te weten een vuurwapen, en al dan niet met voorbedachten rade, opzettelijk en al dan niet na kalm beraad en rustig overleg met dat vuurwapen een of meer schoten op, althans in de richting van die D. heeft afgevuurd, tengevolge waarvan die
D. een schotwond, in elk geval letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden;(artikel 2:273/274 Wetboek van Strafrecht)

3.

dat hij op of omstreeks 27 januari 2015, althans op een tijdstip in of omstreeks de maand januari 2015 te Curaçao, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk mishandelend en/of met gebruikmaking van een wapen, als bedoeld in artikel 1, tweede lid, van de Wapenverordening 1931, te weten een vuurwapen, althans een hard voorwerp, en al dan niet met voorbedachten rade, R.
D. opzettelijk en al dan niet na kalm beraad en rustig overleg met (de kolf van) een/het/dat vuurwapen een of meer keren op/tegen het hoofd heeft geslagen, tengevolge waarvan die D. letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden; (artikel 2:273/274 Wetboek van Strafrecht).

3. Voorvragen

3.1

Geldigheid van de dagvaarding

Bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de dagvaarding aan alle wettelijke vereisten voldoet en dus geldig is.

3.2

Bevoegdheid van het Gerecht

Krachtens de wettelijke bepalingen is het Gerecht bevoegd van het tenlastegelegde kennis te nemen.

3.3

Ontvankelijkheid van de officier van justitie

Bij het onderzoek ter terechtzitting zijn geen feiten of omstandigheden gebleken die aan de ontvankelijkheid van de officier van justitie in de weg staan.

3.4

Redenen voor schorsing van de vervolging

Bij het onderzoek ter terechtzitting zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging gebleken.

4. Bewijsbeslissingen

4A. Bewezenverklaring

Het Gerecht heeft uit het onderzoek op de terechtzitting door de inhoud van wettige bewijsmiddelen de overtuiging bekomen dat de verdachte het onder feit 1, feit 2 primair, impliciet primair (poging tot moord) en feit 3 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat het bewezen acht dat:

1.

hij op 27 januari 2015 en 31 januari 2015 in Curaçao een vuurwapen in de zin van de Vuurwapenverordening 1930, te weten een pistool (van het merk Glock model 24 Austria, serienummer BBZ396; kaliber 40) en munitie in de zin van de Vuurwapenverordening 1930, te weten 15 (scherpe) patronen (kaliber 40), voorhanden heeft gehad;

2.
primair, impliciet primair

hij op 27 januari 2015 te Curaçao ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk en met voorbedachten rade R. D. van het leven te beroven, met dat opzet en na kalm beraad en rustig overleg meermalen met een vuurwapen op die D. heeft geschoten, zijnde de verdere uitvoering van dat door hem, verdachte, voorgenomen misdrijf niet voltooid;

3.

hij op 27 januari 2015 te Curaçao opzettelijk mishandelend en met gebruikmaking van een wapen, als bedoeld in artikel 1, tweede lid, van de Wapenverordening 1931, te weten een vuurwapen, R. D. opzettelijk met de kolf van
een vuurwapen tegen het hoofd heeft geslagen, ten gevolge waarvan die D. letsel heeft bekomen.

Hetgeen aan verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen, zodat de verdachte hiervan moet worden vrijgesproken.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn in de bewezenverklaring
cursief weergegeven verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

5. Bewijsmiddelen ten aanzien van feit 1, feit 2 primair, impliciet primair (poging tot moord) en feit 3

De overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan, is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de navolgende wettige bewijsmiddelen zijn vervat.

1. Proces-verbaal van aangifte, in de wettelijke vorm opgemaakt en gesloten op 29 januari 2015 door V.M. Wolff, werkzaam bij het Korps Politie Curaçao, voor zover inhoudende als relaas van R.I. D., zakelijk weergegeven:

Op 27 januari 2015 bevond ik mij rond 03:00 uur ter hoogte van Tatis Café te Suffisant, Curaçao. Op dat moment werd ik door een voor mij van aanzien bekende man met de bijnaam ‘Beto’ benaderd. Ik stapte op mijn scooter om weg te rijden en op dat moment sloeg de man met kracht met de greep van zijn pistool op mijn hoofd. Hierdoor liep ik een kapwond op. Het lukte mij om weg te rijden. Op een gegeven moment constateerde ik dat ik achtervolgd werd door een auto. Ik voelde dat de bestuurder van de auto mij wilde inhalen, waardoor ik gedwongen werd om meer gas te geven. Op dat moment hoorde ik dat de man gericht op mij begon te schieten. Hij had vier à vijf keer geschoten. Op een gegeven moment werd ik door een kogel in mijn hand geraakt.

2. Een schriftelijk stuk, te weten een geneeskundige verklaring van xx, arts, d.d. 9 februari 2015, voor zover inhoudende zakelijk weergegeven;

Op 27 januari 2015 heb ik geneeskundige hulp verleend aan R. I. D.. Ik heb uitwendig letsel waargenomen bestaande uit een wondje aan de linker hoofdzijde.

3. Een proces-verbaal van meervoudige fotoconfrontatie aangever, in de wettelijke vorm opgemaakt en gesloten op 5 februari 2015, door E.E. Lourens, brigadier bij het Korps Politie Curaçao, met de bijbehorende fotosheet “A”, voor zover inhoudende als relaas van verbalisant, zakelijk weergegeven:

Ik hoorde de aangever, R.I. D., teneinde een fotoconfrontatie te maken. De fotosheet is samengesteld door het Bureau Technische Recherche en bestaat uit een tiental foto’s, genummerd met de cijfers een (1) tot en met tien (10). Op fotosheet A onder de foto met nummer zes (6) is de afbeelding opgenomen van H. V. M.. De aangever legde de volgende verklaring af:

De man op fotosheet “A” onder nummer zes (6) is dezelfde man die ik in mijn verklaring bedoel. Het is de man bijgenaamd “Betto” die op mij gericht en opzettelijk had geschoten.

4. Verklaring van de verdachte ter terechtzitting van 8 mei 2015 afgelegd, voor zover inhoudende, zakelijk weergegeven:

Het klopt dat ik op 31 januari 2015 het bij mij in beslag genomen vuurwapen van het merk Glock bij mij had. Ik had dat wapen ongeveer drie weken daarvoor gekocht. Ik heb het gekocht zodat ik mij kon verdedigen tegenover de aangever D.. In december 2014 is de ruzie tussen mij en D. begonnen. Op 27 januari 2015 had ik dat vuurwapen ook bij mij. Ik was toen bij Tatis Café te Suffisant. Rond 03:00 uur kreeg ik ruzie met D. en ik haalde het vuurwapen tevoorschijn en gaf hem een klap op zijn achterhoofd met het handvat van het vuurwapen. Hij reed toen weg op zijn scooter en ik stapte in mijn auto en ben achter hem aangereden. Tijdens het rijden heb ik vier keer in zijn richting geschoten. Toen ik schoot, had ik het vuurwapen in mijn linkerhand. Mijn arm stak uit het raam van de auto. Mijn rechterhand was op het stuur. D. reed ongeveer 5 à 8 meter van mij vandaan. Ik heb hem in zijn rechter hand geraakt.

5. Een proces-verbaal van aanhouding op heterdaad, in de wettelijke vorm opgemaakt en gesloten op 31 januari 2015, door L.B.A. Reiph en J.E. Snijders, brigadiers bij het Korps Politie Curaçao, voor zover inhoudende als relaas van verbalisanten, zakelijk weergegeven:

Op 31 januari 2015 hebben wij bij de verdachte H. V. M. een zwartkleurig pistool van het merk Glock 24 Austria in beslag genomen.

6. Proces-verbaal van forensisch onderzoek, in de wettelijke vorm opgemaakt en gesloten op 6 mei 2015 door C.Q.B. Adamus, brigadier bij het Korps Politie Curaçao, voor zover inhoudende als relaas van verbalisant, zakelijk weergegeven:

Het op 31 januari 2015 bij de verdachte H. V.M. in beslag genomen voorwerp is een pistool van het merk Glock model 24, kaliber .40 met serienummer BBZ396. Tevens werden 15 stuks scherpe patronen, kaliber .40, voor onderzoek aangeboden. Het vuurwapen en de munitie zijn een vuurwapen en munitie in de zin van de Vuurwapenverordening 1930, zoals gewijzigd.

5A. Overwegingen ten aanzien van het bewijs

feit 2 primair, impliciet primair (poging tot moord)

Ten aanzien van de onder feit 2 tenlastegelegde poging tot moord dient het Gerecht een tweetal vragen te beantwoorden.

opzet

In de eerste plaats gaat het om de vraag of het opzet van de verdachte was gericht op de dood van het slachtoffer. Volgens de verdachte was zijn opzet niet gericht op de dood van het slachtoffer en heeft hij het slachtoffer slechts willen afschrikken. De raadsman van de verdachte heeft betoogd dat er van voorwaardelijk opzet geen sprake is, omdat de verdachte slechts in de richting van het slachtoffer heeft geschoten en niet gericht op het slachtoffer. Het Gerecht verwerpt dit verweer en overweegt daartoe als volgt.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat de verdachte ten minste vier maal vanuit een rijdende auto in de richting van het slachtoffer heeft geschoten. Het was midden in de nacht en donker. De verdachte bevond zich op betrekkelijk korte afstand van het slachtoffer. Het slachtoffer reed voor hem op een scooter en was dus onbeschermd. De kans dat de door de verdachte afgevuurde kogels vitale lichaamsdelen van het slachtoffer zouden treffen, is in deze omstandigheden aanmerkelijk te noemen. Door zijn handelen heeft de verdachte zich willens en wetens blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat het slachtoffer dodelijk zou worden getroffen en die kans bewust aanvaard. Dat de verdachte de bedoeling had om het slachtoffer af te schrikken, zoals hij stelt, maakt dit niet anders. Het Gerecht acht derhalve voorwaardelijke opzet op de dood bewezen.

voorbedachten rade

De tweede vraag die het Gerecht dient te beantwoorden is of er sprake was van voorbedachten rade.

Voor een bewezenverklaring van het bestanddeel “voorbedachten rade” moet komen vast te staan dat de verdachte zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op het te nemen of het genomen besluit en dat hij niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling, zodat hij de gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven. Bij de vraag of sprake is van voorbedachten rade gaat het bij uitstek om een weging en waardering van de omstandigheden van het concrete geval door de rechter, waarbij deze het gewicht moet bepalen van de aanwijzingen die voor of tegen het bewezen verklaren van voorbedachten rade pleiten. De vaststelling dat de verdachte voldoende tijd had om zich te beraden op het te nemen of het genomen besluit vormt weliswaar een belangrijke objectieve aanwijzing dat met voorbedachten rade is gehandeld, maar behoeft de rechter niet ervan te weerhouden aan contra-indicaties een zwaarder gewicht toe te kennen. Daarbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan de omstandigheid dat de besluitvorming en uitvoering in plotselinge hevige drift plaatsvinden, dat slechts sprake is van een korte tijdspanne tussen besluit en uitvoering of dat de gelegenheid tot beraad eerst tijdens de uitvoering van het besluit ontstaat. Zo kunnen bepaalde omstandigheden (of een samenstel daarvan) de rechter uiteindelijk tot het oordeel brengen dat de verdachte in het gegeven geval niet met voorbedachten rade heeft gehandeld. Het Gerecht verwijst naar het arrest van de Hoge Raad van 15 oktober 2013 (ECLI:NL:HR:2013:963).

Uit de gebezigde bewijsmiddelen blijkt dat de verdachte ruzie met het slachtoffer kreeg, waarna de verdachte het slachtoffer een harde klap op het hoofd gaf met de kolf van zijn vuurwapen. Hij had dat vuurwapen eerder aangeschaft om zich tegen het slachtoffer te kunnen verdedigen. Het slachtoffer heeft verklaard dat het hem na de mishandeling is gelukt om op zijn scooter weg te rijden. De verdachte stapte vervolgens, gewapend met het geladen vuurwapen, in zijn auto en achtervolgde het slachtoffer. Op een gegeven moment probeerde de verdachte het slachtoffer in te halen waardoor het slachtoffer genoodzaakt was om meer gas te geven. De verdachte heeft tijdens de achtervolging - ten minste - vier keer in de richting van het slachtoffer geschoten. Gezien deze omstandigheden kan het naar het oordeel van het Gerecht niet anders zijn dan dat de verdachte vanaf het moment dat hij, nadat het slachtoffer was weggereden, met het geladen vuurwapen in zijn auto stapte en de achtervolging inzette van plan was op hem te schieten. De verdachte heeft zich gelet op de tijd tussen het wegrijden van het slachtoffer en de eerste keer schieten - dus gedurende enige tijd - kunnen beraden op het genomen besluit, zodat hij de gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven.

De raadsman van de verdachte heeft betoogd dat de verdachte heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling en zich hierdoor niet heeft kunnen beraden op het door hem genomen besluit. Ter onderbouwing van dit betoog is aangevoerd dat de verdachte boos was omdat het slachtoffer de ketting van de verdachte van hem probeerde weg te rukken. Naar oordeel van het Gerecht is niet aannemelijk geworden dat sprake is geweest van een ogenblikkelijke gemoedsopwelling of plotselinge hevige drift, waardoor het kalm overleg en rijp beraad werden verhinderd of verstoord. Dit wordt als volgt toegelicht.

Uit voormelde omstandigheden blijkt dat reeds enige tijd voorafgaand aan het moment waarop de verdachte voor de eerste maal in de richting van het slachtoffer schoot, sprake was van een (kennelijke) boosheid. Een dergelijke, voortdurende, boosheid is niet aan te merken als een boosheid die een hevige gemoedsopwelling oplevert die kan worden aangemerkt als ogenblikkelijk. Van (andere) contra-indicaties die erop wijzen dat de verdachte niet met voorbedachten raad heeft gehandeld en waaraan een zwaarder gewicht toekomt, is naar het oordeel van het Gerecht geen sprake.

Het Gerecht acht dan ook wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte heeft geprobeerd het slachtoffer met voorbedachten rade van het leven te beroven.

feit 3

Uit de gebezigde bewijsmiddelen blijkt dat de verdachte op 27 januari 2015 het slachtoffer heeft geslagen met de kolf van zijn vuurwapen en dat het slachtoffer hierdoor letsel heeft bekomen. Anders dan de raadsman heeft betoogd, is sprake van opzet. Dit blijkt reeds uit de gedraging. Het Gerecht acht derhalve ook het als feit 3 tenlastegelegde wettig en overtuigend bewezen, behoudens het tenlastegelegde medeplegen en de voorbedachten rade.

6. Kwalificatie

Het bewezenverklaarde levert op:

Feit 1:

Overtreding van een verbod, gesteld bij artikel 3, eerste lid, van de Vuurwapenverordening 1930, meermalen gepleegd.

Feit 2 primair, impliciet primair:

Poging tot moord.

Feit 3:

Mishandeling gepleegd met gebruikmaking van wapenen, als bedoeld in artikel 1, tweede lid, van de Wapenverordening 1931.

7. Strafbaarheid

7A. Rechtvaardigingsgronden

Het bewezenverklaarde is strafbaar nu geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid ervan opheffen of uitsluiten.

7B. Schulduitsluitingsgronden

De verdachte is strafbaar nu geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid opheffen of uitsluiten.

8. Oplegging van straf of maatregel

Gelet op de aard en de ernst van het bewezen en strafbaar verklaarde, op de omstandigheden waaronder de verdachte zich daaraan schuldig heeft gemaakt en op de persoon van de verdachte, zoals van één en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken, acht het Gerecht na te noemen beslissing passend. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een poging tot moord door op de openbare weg vanuit een rijdende auto meerdere malen op het slachtoffer, die op een scooter reed, te schieten, waarbij het slachtoffer uiteindelijk door een kogel in zijn hand is geraakt. Dat het slachtoffer hierbij niet ernstiger gewond is geraakt dan wel dodelijk is getroffen, is een gelukkig toeval geweest en niet aan de verdachte te danken. Een delict als het onderhavige, gepleegd op de openbare weg, draagt een voor de rechtsorde schokkend karakter en kan niet alleen bij het slachtoffer maar ook in de samenleving angstgevoelens en gevoelens van onveiligheid teweeg brengen. Dit rekent het Gerecht de verdachte zwaar aan. Hierbij dient nog te worden benadrukt dat, zoals is gebleken in onderhavige zaak, verboden vuurwapenbezit een onaanvaardbaar risico voor de veiligheid van personen met zich brengt. Tegen het ongecontroleerde bezit van vuurwapens dient dan ook streng te worden opgetreden.

Naast het voormelde heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan mishandeling, door met de kolf van zijn vuurwapen het slachtoffer een harde klap op zijn hoofd te geven waardoor het slachtoffer letsel heeft opgelopen. De verdachte heeft hierbij de lichamelijke gezondheid en integriteit van het slachtoffer aangetast.

Het Gerecht is op grond van de aard en de ernst van de feiten van oordeel dat slechts een straf die vrijheidsbeneming met zich brengt, als passende straf in aanmerking komt.

Bij het vaststellen van de duur van de op te leggen straf weegt het Gerecht mee dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten. Het Gerecht neemt voorts hetgeen is vermeld in het vroeghulpbericht van 6 februari 2015 en het reclasseringsrapport van 15 april 2015 in aanmerking.

Alles afwegende kan niet worden volstaan met een andere of lichtere straf dan een gevangenisstraf van na te melden duur. Hierbij wijkt het Gerecht af van de eis van de officier van justitie, omdat het Gerecht aansluiting zoekt bij de straf die ten aanzien van dit soort strafbare feiten in vergelijkbare gevallen door de rechter pleegt te worden opgelegd. Noch in de omstandigheden waaronder het feit is begaan, noch in de persoonlijke omstandigheden van verdachte, vindt het Gerecht aanleiding daarvan af te wijken.

8A. Onttrekking aan het verkeer

Ten aanzien van het in beslaggenomen vuurwapen van het merk Glock model 24, kaliber .40 met serienummer BBZ396 en de 15 stuks scherpe patronen, kaliber .40 zal onttrekking aan het verkeer worden uitgesproken, omdat de tenlastegelegde feiten met die voorwerpen zijn begaan en deze voorwerpen van zodanige aard zijn dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet of het algemeen belang.

9. Vordering tenuitvoerlegging voorwaardelijke straf

Bij onherroepelijk vonnis van het Gerecht van 17 april 2013, gewezen onder parketnummer 500.01257/12, heeft het Gerecht de verdachte ter zake van (kort samengevat) het in voorraad hebben en uitgeven van valse bankbiljetten veroordeeld tot - onder meer - een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes maanden. Ten aanzien van die voorwaardelijke straf is de proeftijd op drie jaren bepaald onder de algemene voorwaarde dat verdachte zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit.

De bij genoemd vonnis vastgestelde proeftijd is ingegaan op 17 april 2013 en was ten tijde van het indienen van de vordering van de officier van justitie niet geëindigd.

De officier van justitie vordert thans dat het Gerecht zal gelasten dat die voorwaardelijke straf alsnog ten uitvoer zal worden gelegd.

Het Gerecht heeft bij het onderzoek ter terechtzitting bevonden dat het bevoegd is over de vordering te oordelen en dat de officier van justitie daarin ontvankelijk is.

Het Gerecht is van oordeel dat de vordering dient te worden toegewezen, nu uit de overige inhoud van dit vonnis blijkt dat de verdachte niet heeft nageleefd de voorwaarde dat hij zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit.

10. Toegepaste wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op:

de artikelen 1:26, 1:74, 1:75, 1:119, 1:136, 1:224, 2:262 en 2:273 van het Wetboek van Strafrecht;

de artikelen 3 en 11 van de Vuurwapenverordening 1930.

11. Beslissing

Het Gerecht:

verklaart bewezen dat de verdachte het onder feit 1, feit 2 primair, impliciet primair en feit 3 tenlastegelegde zoals in rubriek
4A omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen meer of anders is tenlastegelegd en spreekt de verdachte daarvan vrij;

verklaart dat de bewezen verklaarde feiten de in rubriek
6 genoemde strafbare feiten opleveren;

verklaart de verdachte hiervoor strafbaar;

veroordeelt de verdachte wegens deze feiten tot een
gevangenisstraf voor de duur van
zes (6) jaren ;

bepaalt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht;

onttrekt aan het verkeer de in rubriek
8A genoemde voorwerpen;

wijst toe de vordering van de officier van justitie tot tenuitvoerlegging in de zaak met parketnummer 500.01257/12 en gelast de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van
zes (6) maanden , opgelegd bij vonnis van het Gerecht d.d. 17 april 2013.

Dit vonnis is gewezen door de rechter mr. I.H. Lips en uitgesproken ter openbare terechtzitting van het Gerecht op 27 mei 2015, in tegenwoordigheid van de griffier.