ECLI:NL:HR:2022:10

• Datum uitspraak: 8 februari 2022
• Publicatiedatum: 12 januari 2022
• Zaaknummer: 20/02370
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: V. van den Brink; M.J. Borgers; A.E.M. Röttgering
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beoordeling van de vervangende hechtenis in relatie tot de tenuitvoerlegging van voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 8 februari 2022 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure tegen een arrest van het gerechtshof Den Haag van 23 juli 2020. De verdachte, geboren in 1973, had beroep ingesteld tegen de beslissing van het hof, dat in plaats van de tenuitvoerlegging van een voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf van twee weken, een taakstraf van 60 uren had opgelegd, met subsidiaire vervangende hechtenis van 30 dagen. De advocaat-generaal D.J.M.W. Paridaens had geconcludeerd tot vernietiging van de uitspraak van het hof, maar enkel wat betreft de duur van de vervangende hechtenis.

De Hoge Raad heeft de klachten van de verdachte beoordeeld en geconcludeerd dat deze niet konden leiden tot vernietiging van de uitspraak van het hof. De Hoge Raad merkte op dat het hof in strijd met de wet had gehandeld door een vervangende hechtenis op te leggen die langer was dan de niet tenuitvoergelegde vrijheidsstraf. Dit werd als een onmiddellijk kenbare fout beschouwd, die eenvoudig hersteld kon worden door de rechters die de zaak eerder hadden behandeld.

De Hoge Raad besloot echter niet ambtshalve de uitspraak van het hof te vernietigen, maar verwerpt het beroep van de verdachte. Dit arrest benadrukt de noodzaak van zorgvuldigheid bij het opleggen van vervangende hechtenis en de mogelijkheid voor rechters om fouten in hun eerdere beslissingen te corrigeren zonder dat dit leidt tot cassatie.

Uitspraak

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

STRAFKAMER

Nummer 20/02370

Datum 8 februari 2022

ARREST

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het gerechtshof Den Haag van 23 juli 2020, nummer 22-003684-19, in de strafzaak

tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] in het jaar 1973,

hierna: de verdachte.

1. Procesverloop in cassatie

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft K. Renssen, advocaat te ’s-Gravenhage, bij schriftuur een cassatiemiddel voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De advocaat-generaal D.J.M.W. Paridaens heeft geconcludeerd tot vernietiging van de uitspraak van het hof, maar uitsluitend wat betreft de duur van de vervangende hechtenis bij de taakstraf die het hof heeft gelast in plaats van de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf in de zaak met parketnummer 09-079037-18, tot het bevelen dat de vervangende hechtenis twee weken beloopt, en tot verwerping van het beroep voor het overige.

2. Beoordeling van het cassatiemiddel

De Hoge Raad heeft de klachten over de uitspraak van het hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van die uitspraak. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze klachten is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht (zie artikel 81 lid 1 van de Wet op de rechterlijke organisatie).

3. Ambtshalve opmerking over de vervangende hechtenis

3.1

Het hof heeft ten aanzien van de vordering tot tenuitvoerlegging het volgende beslist:

“Gelast in plaats van de tenuitvoerlegging van de straf, voor zover voorwaardelijk opgelegd bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Den Haag van 5 juli 2018 met parketnummer 09-079037-18, te weten een gevangenisstraf voor de duur van 2 weken met proeftijd van 2 jaren, een taakstraf voor de duur van 60 (zestig) uren, bij gebreke van het naar behoren verrichten te vervangen door 30 (dertig) dagen hechtenis.”

3.2

In de conclusie van de advocaat-generaal onder 20 wordt geconstateerd dat het hof in strijd met de wet vervangende hechtenis heeft bevolen waarvan de duur langer is dan de duur van de niet tenuitvoergelegde vrijheidsstraf (vgl. over de duur van de vervangende hechtenis in dergelijke gevallen HR 2 november 2021, ECLI:NL:HR:2021:1552).

3.3

De Hoge Raad merkt in dit verband het volgende op. Het bevelen van een vervangende hechtenis waarvan de duur die van de niet tenuitvoergelegde vrijheidsstraf overstijgt, vormt een onmiddellijk kenbare fout die zich voor eenvoudig herstel leent door de rechter(s) die op de zaak heeft/hebben gezeten, overeenkomstig de beslissingen van de Hoge Raad in de arresten van 6 juli 2010, ECLI:NL:HR:2010:BJ7243 en 12 juni 2012, ECLI:NL:HR:2012:BW1478. Deze wijze van herstel verdient de voorkeur, omdat daardoor op korte termijn en op een eenvoudige wijze ondubbelzinnig duidelijkheid komt te bestaan over de voor tenuitvoerlegging vatbare straffen. (Vgl. HR 5 juni 2018, ECLI:NL:HR:2018:834.) Gelet hierop zal de Hoge Raad niet ambtshalve toepassing geven aan zijn bevoegdheid om de uitspraak van het hof, wat betreft de duur van de vervangende hechtenis, te vernietigen.

4. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is gewezen door de vice-president V. van den Brink als voorzitter, en de raadsheren M.J. Borgers en A.E.M. Röttgering, in bijzijn van de waarnemend griffier H.J.S. Kea, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van
8 februari 2022 .