ECLI:NL:HR:2020:18

Hoge Raad

Datum uitspraak
24 januari 2020
Publicatiedatum
9 januari 2020
Zaaknummer
16/03747 bis
Instantie
Hoge Raad
Type
Uitspraak
Rechtsgebied
Bestuursrecht; Belastingrecht
Procedures
  • Cassatie
Rechters
Vindplaatsen
  • Rechtspraak.nl
AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Uitsluiting van Nederlandse volksverzekeringen voor ingezetene met beperkte dienstbetrekking in Duitsland na prejudiciële beslissing van het Hof van Justitie van de Europese Unie

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 24 januari 2020 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure die was aangespannen door de Raad van Bestuur van de Sociale Verzekeringsbank (SVB) tegen C.E. Franzen. De zaak betreft de vraag of een ingezetene van Nederland die een beperkte dienstbetrekking in Duitsland heeft (een zogenaamde mini-job) recht heeft op kinderbijslag op basis van de Algemene Kinderbijslagwet (AKW). De Hoge Raad heeft in deze zaak een prejudiciële beslissing gevraagd aan het Hof van Justitie van de Europese Unie, dat op 19 september 2019 uitspraak deed in de gevoegde zaken C-95/18 en C-96/18. Het Hof oordeelde dat de artikelen 45 en 48 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) niet in de weg staan aan een nationale regeling die bepaalt dat een migrerende werknemer die in een lidstaat woont, niet verzekerd is voor de volksverzekeringen van die woonlidstaat, indien hij onderworpen is aan de socialezekerheidswetgeving van zijn werkland.

De Hoge Raad concludeert dat Nederland als woonstaat niet verplicht is om in afwijking van zijn nationale wetgeving aan belanghebbende kinderbijslag toe te kennen voor een tijdvak waarin zij onderworpen is aan de socialezekerheidswetgeving van haar werkland. Het middel van de SVB slaagt, en de Hoge Raad vernietigt de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep voor zover deze betrekking heeft op de AKW. De Hoge Raad bevestigt de uitspraak van de Rechtbank Maastricht en ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten. Deze uitspraak is gedaan door de president en een aantal raadsheren, en is openbaar uitgesproken op 24 januari 2020.

Uitspraak

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN
BELASTINGKAMER
Nummer16/03747bis
Datum24 januari 2020
ARREST
in de zaak van
de RAAD VAN BESTUUR VAN DE SOCIALE VERZEKERINGSBANK
tegen
C.E. FRANZEN te [Z] (hierna: belanghebbende)
op het beroep in cassatie tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 6 juni 2016, nr. 08/5412 AKW, na beantwoording van de door de Hoge Raad aan het Hof van Justitie van de Europese Unie gestelde vragen.

1.Geding in cassatie

Voor een overzicht van het geding in cassatie tot aan het door de Hoge Raad in dit geding gewezen arrest van 2 februari 2018, nr. 16/03747, ECLI:NL:HR:2018:127, wordt verwezen naar dat arrest, waarbij de Hoge Raad aan het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft verzocht een prejudiciële beslissing te geven over de in dat arrest geformuleerde vragen.
Bij arrest van 19 september 2019, Van den Berg , Giesen en Franzen , in de gevoegde zaken C-95/18 en C-96/18, ECLI:EU:C:2019:767, heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie, uitspraak doende op die vragen, voor zover voor deze zaak van belang, voor recht verklaard:
“1) De artikelen 45 en 48 VWEU moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet verzetten tegen een wettelijke regeling van een lidstaat volgens welke een migrerende werknemer die in deze lidstaat woont en op grond van artikel 13 van verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, in de versie zoals gewijzigd en bijgewerkt bij verordening (EG) nr. 118/97 van de Raad van 2 december 1996, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 1992/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006, is onderworpen aan de socialezekerheidswetgeving van de werklidstaat, niet verzekerd is voor de volksverzekeringen van die woonlidstaat, ook al komt die werknemer volgens het recht van de werklidstaat niet in aanmerking voor een ouderdomspensioen of kinderbijslag.”
Partijen zijn in de gelegenheid gesteld te reageren op dit arrest. De Sociale Verzekeringsbank (hierna: de SVB) heeft schriftelijk gereageerd.
De Advocaat-Generaal P.J. Wattel heeft op 14 november 2019 nader geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep in cassatie van de SVB (ECLI:NL:PHR:2019:1166).
De SVB heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

2.Nadere beoordeling van het middel

2.1
Uit de hiervoor onder 1 weergegeven verklaring voor recht volgt dat op grond van de artikelen 45 en 48 VWEU Nederland als woonstaat niet verplicht is om in afwijking van zijn nationale wetgeving (artikel 6a, aanhef en letter b, van de Algemene Kinderbijslagwet, hierna: AKW) aan belanghebbende kinderbijslag toe te kennen voor een tijdvak waarin zij op grond van artikel 13 van Verordening (EEG) nr. 1408/71 (hierna: Verordening 1408/71) onderworpen is geweest aan de socialezekerheidswetgeving van haar werkland.
2.2
Het middel van de SVB slaagt.
2.3
De uitspraak van de Centrale Raad van Beroep moet worden vernietigd voor zover deze betrekking heeft op de AKW, en de vergoeding van proceskosten en griffierecht voor het beroep bij de Rechtbank Maastricht. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. De uitspraak van de Rechtbank Maastricht moet worden bevestigd.

3.Proceskosten

De Hoge Raad ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

4.Beslissing

De Hoge Raad:
- verklaart het beroep in cassatie gegrond,
- vernietigt de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep voor zover deze betrekking heeft op de AKW, en de vergoeding van proceskosten en griffierecht voor het beroep bij de Rechtbank Maastricht, en
- bevestigt de uitspraak van de Rechtbank Maastricht.
Dit arrest is gewezen door de president M.W.C. Feteris als voorzitter, en de raadsheren M.A. Fierstra, J. Wortel, A.F.M.Q. Beukers-van Dooren en P.A.G.M. Cools, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 24 januari 2020.