ECLI:NL:HR:2019:1220

• Datum uitspraak: 19 juli 2019
• Publicatiedatum: 16 juli 2019
• Zaaknummer: 17/05809
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: G. de Groot; M.A. Fierstra; J. Wortel; A.F.M.Q. Beukers-van Dooren; P.A.G.M. Cools
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie inzake vermindering ter voorkoming van dubbele belasting in het kader van het Belastingverdrag Nederland – Zuid-Korea

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 19 juli 2019 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure over de vermindering ter voorkoming van dubbele belasting. De zaak betreft een beroep in cassatie van [X] te [Z] tegen de Staatssecretaris van Financiën, naar aanleiding van een uitspraak van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 5 december 2017. De belanghebbende, die in Nederland woont en in dienst is bij [A], had werkzaamheden verricht in Zuid-Korea in verband met de bouw van een boorschip door [B] Co. in opdracht van [A]. De belanghebbende verbleef minder dan 183 dagen in Zuid-Korea in 2010 en verzocht om vermindering van de inkomstenbelasting ter voorkoming van dubbele belasting, omdat hij meende dat zijn beloning ten laste kwam van een vaste inrichting van [A] in Zuid-Korea.

Het Hof oordeelde dat de Inspecteur terecht geen vermindering ter voorkoming van dubbele belasting had verleend, omdat [A] in 2010 niet beschikte over een vaste inrichting in Zuid-Korea. De Hoge Raad bevestigde dit oordeel en oordeelde dat de werkzaamheden van de belanghebbende niet als een vaste inrichting konden worden aangemerkt volgens artikel 5 van het Belastingverdrag Nederland-Zuid-Korea. De Hoge Raad concludeerde dat de klachten van de belanghebbende niet slagen en verklaarde het beroep in cassatie ongegrond. De proceskosten werden niet toegewezen.

Deze uitspraak benadrukt de voorwaarden waaronder een vermindering ter voorkoming van dubbele belasting kan worden verleend en de criteria voor het bestaan van een vaste inrichting in het kader van internationale belastingverdragen.

Uitspraak

HOGE RAAD DER NEDERLANDEN

BELASTINGKAMER

Nummer 17/05809

Datum 19 juli 2019

ARREST

in de zaak van

[X] te [Z] (hierna: belanghebbende)

tegen

de STAATSSECRETARIS VAN FINANCIËN

op het beroep in cassatie gericht tegen de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 5 december 2017, nr. 16/01250, op het hoger beroep van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank Gelderland (nr. AWB 16/1979) betreffende de aan belanghebbende voor het jaar 2010 opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en de daarbij gegeven beschikking inzake heffingsrente. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

1. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 26 maart 2019 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie (ECLI:NL:PHR:2019:308).

2. Beoordeling van de klachten

2.1

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

2.1.1

Belanghebbende woont in Nederland. Hij is in dienstbetrekking bij het [A] (hierna: [A] ). [A] is een wereldwijd opererende onderneming die offshore boorwerkzaamheden naar olie en gas verricht.

2.1.2

In 2010 heeft [B] Co. (hierna: [B] ) in opdracht van [A] een boorschip gebouwd op een scheepswerf in Zuid-Korea. [A] heeft belanghebbende ingezet als toezichthouder bij de bouw en de proefvaarten van het boorschip. De toezichthoudende werkzaamheden van belanghebbende bestonden uit het controleren of het gebouwde aan de technische vereisten voldeed. In verband met zijn toezichthoudende werkzaamheden kon belanghebbende gebruik maken van kantoorruimte van [B] in Zuid-Korea. Belanghebbende heeft in 2010 minder dan 183 dagen in Zuid-Korea verbleven.

2.2

Voor het Hof was in geschil of de Inspecteur terecht geen vermindering ter voorkoming van dubbele belasting heeft verleend voor het loon dat is toe te rekenen aan de periode dat belanghebbende in Zuid-Korea heeft verbleven. In het bijzonder was in geschil of de beloning ten laste is gekomen van een vaste inrichting van [A] in Zuid-Korea.

2.3

Het Hof heeft onder meer geoordeeld dat de Inspecteur terecht vermindering ter voorkoming van dubbele belasting heeft geweigerd, omdat [A] in 2010 niet over een vaste inrichting in Zuid-Korea beschikte. Tegen dat oordeel zijn de klachten gericht.

2.4

Het Hof heeft overwogen dat niet in geschil is dat [A] geen omzet in Zuid-Korea heeft behaald. Het Hof heeft vastgesteld dat de toezichthoudende werkzaamheden op de bouw van het boorschip ver af stonden van de winstgenererende booractiviteiten van [A] en dat deze werkzaamheden geen essentieel deel van de activiteiten van [A] vormden. Daarin ligt besloten dat [A] de onderneming niet geheel of gedeeltelijk in Zuid-Korea uitoefende door middel van een vaste inrichting als bedoeld in artikel 5, lid 1, van het Belastingverdrag Nederland-Zuid-Korea van 25 oktober 1978 (hierna: het Verdrag). Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het is ook niet onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd. De hiertegen gerichte klachten slagen niet.

2.5

Ook voor zover de klachten ertoe strekken dat de toezichthoudende werkzaamheden van belanghebbende voor [A] een vaste inrichting opleveren in de zin van artikel 5, lid 2, aanhef en letter h, van het Verdrag, slagen zij niet. Die bepaling houdt in dat onder een vaste inrichting mede wordt begrepen de plaats van uitvoering van een bouwwerk of van constructie-, installatie- of montagewerkzaamheden of van werkzaamheden bestaande uit het verschaffen van persoonlijke diensten zoals diensten van toezichthoudende of technische aard, of andere bedrijfsmatige diensten die met een en ander verband houden, indien de duur van dat bouwwerk of die werkzaamheden zes maanden overschrijdt. Het oordeel van het Hof dat de door belanghebbende verrichte werkzaamheden in verband met de bouw van het boorschip door [B] in opdracht van [A] niet zijn aan te merken als zulke in artikel 5, lid 2, aanhef en letter h, van het Verdrag bedoelde werkzaamheden geeft evenmin blijk van een onjuiste rechtsopvatting. Het is ook niet onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd.

3. Proceskosten

De Hoge Raad ziet geen aanleiding voor een veroordeling in de proceskosten.

4. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president G. de Groot als voorzitter, en de raadsheren M.A. Fierstra, J. Wortel, A.F.M.Q. Beukers-van Dooren en P.A.G.M. Cools, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 19 juli 2019.