ECLI:NL:HR:2018:94

• Datum uitspraak: 26 januari 2018
• Publicatiedatum: 25 januari 2018
• Zaaknummer: 17/04365
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: J. Wortel; Th. Groeneveld; A.F.M.Q. Beukers-van Dooren
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vergoeding van kosten in de bezwaarfase na telefonische hoorzitting

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 26 januari 2018 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure betreffende de vergoeding van kosten in de bezwaarfase. De belanghebbende had bezwaar gemaakt tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting, die was opgelegd nadat hij een verkeerd kenteken had ingevoerd in de parkeerautomaat. De heffingsambtenaar nodigde de belanghebbende uit voor een telefonische hoorzitting, waarbij hij al had medegedeeld dat het bezwaar gegrond was en de naheffingsaanslag zou worden vernietigd. Het telefoongesprek had enkel betrekking op de vergoeding van de kosten van de bezwaarfase.

Het Hof oordeelde dat de belanghebbende recht had op vergoeding van de kosten van bezwaar, maar kende geen vergoeding toe voor het telefoongesprek, omdat dit niet gelijkgesteld kon worden aan een hoorzitting. De Hoge Raad heeft de klacht van de belanghebbende verworpen en geoordeeld dat het oordeel van het Hof niet blijk gaf van een onjuiste rechtsopvatting. De Hoge Raad concludeerde dat de omstandigheden van het telefoongesprek niet op één lijn konden worden gesteld met een hoorzitting zoals bedoeld in de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

De Hoge Raad heeft het beroep in cassatie ongegrond verklaard en geen termen aanwezig geacht voor een veroordeling in de proceskosten. Dit arrest bevestigt de noodzaak om de aard van de hoorzitting en de bijbehorende kostenvergoeding zorgvuldig te beoordelen, vooral in situaties waarin alternatieve vormen van horen worden toegepast.

Uitspraak

26 januari 2018

Nr. 17/04365

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van
[X] te
[Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het
Gerechtshof Amsterdam van 5 september 2017, nr. 16/00535, op het hoger beroep van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank Noord-Holland (nr. ALK 15/5851) betreffende een aan belanghebbende opgelegde naheffingsaanslag in de parkeerbelasting van de gemeente Hoorn. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

1. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen ’s Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

2. Beoordeling van de klacht

2.1.

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

2.1.1.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting, opgelegd nadat belanghebbende bij het betalen van die belasting een verkeerd kenteken in de parkeerautomaat had ingevoerd.

2.1.2.

De heffingsambtenaar heeft belanghebbende bij brief uitgenodigd voor een “telefonische hoorzitting” teneinde te worden gehoord op het door hem ingediende bezwaarschrift. Bij die gelegenheid heeft de heffingsambtenaar reeds medegedeeld dat aan het bezwaar tegemoet wordt gekomen en de naheffingsaanslag wordt vernietigd, en het telefoongesprek daarom alleen nog betrekking kon hebben op vergoeding van de kosten van de bezwaarfase. Het telefoongesprek heeft vervolgens plaatsgevonden tussen de heffingsambtenaar en de gemachtigde van belanghebbende.

2.1.3.

De heffingsambtenaar heeft het bezwaar gegrond verklaard, de naheffingsaanslag vernietigd maar geen kostenvergoeding toegekend.

2.2.1.

Voor het Hof was in geschil of belanghebbende recht heeft op vergoeding van kosten van de bezwaarfase.

2.2.2.

Het Hof heeft geoordeeld dat belanghebbende recht heeft op vergoeding van de kosten van bezwaar. Het heeft echter geen punten toegekend voor het onder 2.1.2 bedoelde telefoongesprek. Daartoe heeft het Hof overwogen dat niet is gesteld of aannemelijk geworden dat het telefonisch horen op een zodanige wijze heeft plaatsgevonden dat het op één lijn moet worden gesteld met een verschijnen ter hoorzitting.

2.3.

De tegen dat oordeel gerichte klacht faalt. In de hiervoor onder 2.1.2 genoemde omstandigheden ligt besloten dat de “telefonische hoorzitting” slechts betrekking had op de vergoeding van kosten van de bezwaarfase en niet op de beslissing op het bezwaar. Daarvan uitgaande geeft ’s Hofs oordeel dat dit telefoongesprek niet op één lijn kan worden gesteld met het verschijnen ter hoorzitting naar aanleiding van een ingediend bezwaar als bedoeld in artikel 7:2, lid 1, Awb, niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.

3. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

4. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de raadsheer J. Wortel als voorzitter, en de raadsheren Th. Groeneveld en A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 26 januari 2018.