ECLI:NL:HR:2016:129

• Datum uitspraak: 29 januari 2016
• Publicatiedatum: 28 januari 2016
• Zaaknummer: 14/03975
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: R.J. Koopman; C. Schaap; M.A. Fierstra; Th. Groeneveld; M.E. van Hilten
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over toepassing van de 30%-regeling en de algemene compensatieregeling voor grensarbeiders in het belastingrecht

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 29 januari 2016 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure betreffende de toepassing van de 30%-regeling en de algemene compensatieregeling voor grensarbeiders. De belanghebbende, die sinds 1 januari 2009 in Nederland woont en in loondienst werkt bij een Belgische werkgever, had een beroep in cassatie ingesteld tegen de uitspraak van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant. De Rechtbank had geoordeeld dat de looninkomsten van de belanghebbende niet herrekend konden worden met toepassing van de 30%-regeling, omdat er geen afzonderlijke vergoeding voor extraterritoriale kosten was overeengekomen.

De belanghebbende had verzocht om toepassing van de 30%-regeling, die hem door de Inspecteur was verleend voor de periode van 1 januari 2009 tot en met 31 december 2018. De Hoge Raad oordeelde dat de Rechtbank terecht had vastgesteld dat voor de berekening van de algemene compensatie voor grensarbeiders moest worden uitgegaan van het Belgische loon zonder toepassing van de 30%-regeling. De Hoge Raad concludeerde dat het oordeel van de Rechtbank juist was, omdat er geen basis was voor een (administratieve) splitsing van het loon in een deel loon en een deel dat de vergoeding voor extraterritoriale kosten zou vormen.

De Hoge Raad verklaarde het beroep in cassatie ongegrond en achtte geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten. Dit arrest is van belang voor de toepassing van belastingverdragen en de regels omtrent grensarbeiders, en verduidelijkt de voorwaarden waaronder de 30%-regeling kan worden toegepast in combinatie met de algemene compensatieregeling.

Uitspraak

29 januari 2016

nr. 14/03975

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van
[X] te
[Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de
Rechtbank Zeeland-West-Brabant van 26 juni 2014, nr. AWB 13/7474, betreffende de aan belanghebbende voor het jaar 2009 opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen. De uitspraak van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

1. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 29 september 2015 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie.

Belanghebbende heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

Na afloop van de daartoe gestelde termijn heeft belanghebbende een tweede reactie op de conclusie ingediend. Op dit stuk slaat de Hoge Raad geen acht.

2. Beoordeling van het middel

2.1.

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

2.1.1.

Belanghebbende woont sinds 1 januari 2009 in Nederland. Hij werkte in dat jaar in loondienst bij de in België gevestigde naamloze vennootschap [A] N.V. (hierna: de werkgever). De werkgever beschikte over een vaste inrichting in Nederland. Belanghebbende verrichtte zijn werkzaamheden zowel in België als in Nederland.

2.1.2.

Belanghebbende heeft samen met de werkgever verzocht om toepassing van de 30%-regeling ingevolge artikel 15a, lid 1, aanhef en letter j, van de Wet op de loonbelasting 1964 (tekst 2009, hierna: de Wet). Met dagtekening 5 februari 2009 heeft de Inspecteur het verzoek ingewilligd voor de periode 1 januari 2009 tot en met 31 december 2018.

2.1.3.

Ingevolge artikel 27, paragraaf 1, van het Belastingverdrag Nederland-België van 5 juni 2001 (hierna: het Verdrag), heeft belanghebbende recht op een door Nederland te verlenen vermindering van belasting (hierna: de algemene compensatieregeling voor grensarbeiders).

2.1.4.

De looninkomsten van belanghebbende bedroegen in 2009 in totaal € 222.151. Over de in België gewerkte dagen heeft belanghebbende een bedrag van € 151.462 genoten (hierna: het Belgische loon); over de in Nederland gewerkte dagen € 70.689. De Inspecteur heeft belanghebbende bij de vaststelling van diens aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) voor het jaar 2009 aftrek ter voorkoming van dubbele belasting verleend voor het Belgische loon.

2.1.5.

Bij zijn aangifte IB/PVV voor het jaar 2009 heeft belanghebbende voor de berekening van de belastingvermindering op grond van de algemene compensatieregeling voor grensarbeiders het Belgische loon met toepassing van de 30%-regeling herrekend tot een bedrag van € 106.023. Deze herrekening leidde tot een hogere algemene compensatie voor grensarbeiders dan zonder toepassing van de 30%-regeling op het Belgische loon het geval zou zijn geweest.

2.2.

De Rechtbank heeft vastgesteld dat belanghebbende met de werkgever voor de in België te werken dagen geen vergoeding van extraterritoriale kosten afzonderlijk van het loon is overeengekomen. Naar het oordeel van de Rechtbank dient voor de berekening van de algemene compensatie voor grensarbeiders dan te worden uitgegaan van het Belgische loon zonder toepassing van de 30%-regeling en is derhalve voor herrekening van het Belgische loon met toepassing van de 30%-regeling geen plaats.

2.3.

Het middel van belanghebbende keert zich tegen het hiervoor in onderdeel 2.2 vermelde oordeel van de Rechtbank. Het middel faalt aangezien dat oordeel juist is. In artikel 15a, aanhef en letter j, van de Wet zijn vrijgesteld vergoedingen ter zake van extraterritoriale kosten. Wanneer geen vergoeding is overeengekomen kan die vrijstelling niet worden toegepast. Voor (administratieve) splitsing van het loon van een werknemer in een deel loon en een deel dat de vergoeding vormt voor extraterritoriale kosten is dan geen plaats (vgl. de toelichting bij artikel 9 van het Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965, Besluit van 20 december 2000, Stb. 2000, 640, blz. 20).

3. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

4. Beslissing

De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president R.J. Koopman als voorzitter, en de raadsheren C. Schaap, M.A. Fierstra, Th. Groeneveld en M.E. van Hilten, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 29 januari 2016.