ECLI:NL:HR:2014:86

• Datum uitspraak: 24 januari 2014
• Publicatiedatum: 16 januari 2014
• Zaaknummer: 13/03868
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: C. Schaap; P.M.F. van Loon; Th. Groeneveld
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over niet-ontvankelijkheid van bezwaar tegen WOZ-beschikkingen en onroerendezaakbelastingen

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 24 januari 2014 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure betreffende de niet-ontvankelijkheid van een bezwaar tegen WOZ-beschikkingen en aanslagen in de onroerendezaakbelastingen. De belanghebbende had bezwaar gemaakt tegen de vastgestelde waarde van zijn onroerende zaken voor het kalenderjaar 2012, maar de heffingsambtenaar van de gemeente Bergeijk verklaarde het bezwaar niet-ontvankelijk. De Rechtbank Oost-Brabant had het beroep van de belanghebbende tegen deze beslissing ongegrond verklaard, waarna de belanghebbende in verzet ging. De Rechtbank verklaarde het verzet ook ongegrond, wat leidde tot de cassatieprocedure.

De Hoge Raad oordeelde dat de Rechtbank ten onrechte had geoordeeld dat het bezwaarschrift niet voldeed aan de eisen voor motivering. De belanghebbende had in zijn bezwaarschrift aangegeven dat hij het niet eens was met de vastgestelde WOZ-waarde en had verzocht om het taxatieverslag. De heffingsambtenaar had de belanghebbende vervolgens in de gelegenheid gesteld om het bezwaar nader te motiveren, maar had het bezwaar uiteindelijk niet-ontvankelijk verklaard wegens het ontbreken van een motivering. De Hoge Raad concludeerde dat de belanghebbende ten tijde van het indienen van het bezwaarschrift niet op de hoogte was van de taxatieverslagen en dat er geen andere aanwijzingen waren dat hij anderszins op de hoogte was van de onderbouwing van de vastgestelde waarde.

De Hoge Raad verklaarde het beroep in cassatie gegrond, vernietigde de uitspraak van de Rechtbank op het verzet en verklaarde het verzet tegen de eerdere uitspraak van de Rechtbank gegrond. De Hoge Raad gelastte de Rechtbank om het onderzoek voort te zetten in de stand waarin het zich bevond en veroordeelde het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergeijk in de proceskosten van de belanghebbende. Dit arrest benadrukt het belang van een adequate motivering van bezwaren en de rechten van belanghebbenden in het bestuursrecht.

Uitspraak

24 januari 2014

nr. 13/03868

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van
[X] te
[Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de
Rechtbank Oost-Brabant van 11 juli 2013, nr. AWB 12/2254, op het verzet van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank betreffende beschikkingen op grond van de Wet waardering onroerende zaken en aanslagen in de onroerendezaakbelastingen.

1. Het geding in feitelijke instantie

Ten aanzien van belanghebbende is bij in één geschrift vervatte beschikkingen de waarde van de onroerende zaken [a-straat 1] en [a-straat 2] te [Z] (hierna: de onroerende zaken) voor het kalenderjaar 2012 vastgesteld. Tevens zijn aan belanghebbende voor het jaar 2012 aanslagen in de onroerendezaakbelastingen van de gemeente Bergeijk opgelegd.

Het door belanghebbende tegen de beschikkingen en de aanslagen gemaakte bezwaar is door de heffingsambtenaar van de gemeente Bergeijk bij in één geschrift vervatte uitspraken niet-ontvankelijk verklaard.

De Rechtbank heeft het tegen die uitspraken ingestelde beroep bij uitspraak van 5 februari 2013 ongegrond verklaard. Belanghebbende heeft daartegen verzet gedaan. De Rechtbank heeft bij de in cassatie bestreden uitspraak het verzet ongegrond verklaard. De uitspraak van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank op het verzet beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergeijk (hierna: het College) heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

Het College heeft een conclusie van dupliek ingediend.

3. Beoordeling van de klachten

3.1.

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.1.

In het door belanghebbende tegen de onderhavige beschikkingen en aanslagen ingediende bezwaarschrift, gedagtekend 2 april 2012, is vermeld:

”Op basis van de bij ons bekende administratieve gegevens heeft u de WOZ-waarde van [a-straat 1] te [Z] te hoog vastgesteld.

Deze WOZ-waarde is gebaseerd op de door de opdrachtgever aan mij verstrekte gegevens en een quick-scan van de WOZ-waarde door een taxateur. Om de WOZ-waarde nader te controleren verzoek ik u ons het taxatieverslag toe te zenden. (…)“.

3.1.2.

Naar aanleiding van dit bezwaarschrift heeft de heffingsambtenaar bij brief van 6 april 2012 belanghebbende in de gelegenheid gesteld het bezwaarschrift “alsnog nader te motiveren”. Bij die brief heeft de heffingsambtenaar tevens de taxatieverslagen van de onroerende zaken aan belanghebbende toegezonden.

3.1.3.

Bij brief van 29 mei 2012 heeft de heffingsambtenaar belanghebbende opnieuw in de gelegenheid gesteld het bezwaarschrift “alsnog nader te motiveren”. Verder is in die brief vermeld dat het bezwaar niet-ontvankelijk kan worden verklaard indien geen nadere motivering wordt verstrekt.

3.1.4.

De heffingsambtenaar heeft op 3 juli 2012 het bezwaar wegens het ontbreken van een motivering niet-ontvankelijk verklaard.

3.2.

De Rechtbank heeft in verzet geoordeeld dat hetgeen belanghebbende in zijn bezwaarschrift heeft vermeld niet voldoet aan de summiere eisen die worden gesteld aan het motiveren van het bezwaar.

3.3.

De tegen dit oordeel gerichte klachten slagen. De uitspraak van de Rechtbank en de stukken van het geding laten geen andere gevolgtrekking toe dan dat belanghebbende ten tijde van het indienen van het bezwaarschrift nog niet bekend was met de hiervoor in 3.1.2 bedoelde taxatieverslagen van de onroerende zaken. De uitspraak van de Rechtbank of de stukken van het geding bevatten verder geen aanwijzingen dat belanghebbende ten tijde van de indiening van het bezwaarschrift anderszins op de hoogte was van de onderbouwing van de door de heffingsambtenaar bij beschikking vastgestelde waarden
. In een geval als het onderhavige
, waarin de desbetreffende beschikking niet meer bevat dan de door de heffingsambtenaar vastgestelde waarde
, kan onder die omstandigheden met betrekking tot de motivering van het tegen die beschikking gerichte bezwaar geen verdere eis worden gesteld dan dat uit het bezwaarschrift blijkt dat de indiener daarvan zich met de vastgestelde waarde niet kan verenigen (vgl. HR 8 maart 2002, nr. 34993, ECLI:NL:HR:2002:AD9881, BNB 2002/224)
.

3.4.

Gelet op het hiervoor overwogene kan de uitspraak van de Rechtbank niet in stand blijven
. De Hoge Raad kan het verzet afdoen.

4.Proceskosten

Het College zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie en de heffingsambtenaar in de kosten van het verzet.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de uitspraak van de Rechtbank op het verzet,

verklaart het verzet tegen de uitspraak van de Rechtbank van 5 februari 2013 gegrond,

verstaat dat die uitspraak vervalt en dat de Rechtbank het onderzoek moet voortzetten in de stand waarin het zich bevond,

gelast dat het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergeijk aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie betaalde griffierecht ten bedrage van € 118,

veroordeelt het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergeijk in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 974 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en

veroordeelt de heffingsambtenaar van de gemeente Bergeijk in de kosten van het verzet bij de Rechtbank, vastgesteld op € 243 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Dit arrest is gewezen door de raadsheer C. Schaap als voorzitter, en de raadsheren P.M.F. van Loon en Th. Groeneveld, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 24 januari 2014.