ECLI:NL:HR:2012:BX9945

• Datum uitspraak: 12 oktober 2012
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 11/03324
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: J.A.C.A. Overgaauw; D.G. van Vliet; E.N. Punt; C.H.W.M. Sterk; M.A. Fierstra
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Energiebelasting en vrijstellingen bij gebruik van elektriciteit voor metallurgische procédés

In deze zaak heeft de Hoge Raad op 12 oktober 2012 uitspraak gedaan in een cassatieprocedure over de teruggaaf van energiebelasting door X B.V. voor het tijdvak van 1 januari 2005 tot en met 31 december 2005. De belanghebbende had verzocht om teruggaaf van energiebelasting voor een totaal verbruik van 26.494.174 kWh elektriciteit, waarvan 6.659.286 kWh was aangewend voor metallurgische procédés. De Inspecteur had een gedeeltelijke teruggaaf van € 16.495 toegekend, maar de belanghebbende had bezwaar gemaakt tegen deze beschikking. De Rechtbank te 's-Gravenhage verklaarde het beroep ongegrond, waarna de belanghebbende hoger beroep instelde bij het Gerechtshof.

Het Gerechtshof vernietigde de uitspraak van de Rechtbank en de beschikking van de Inspecteur, en bepaalde de teruggaaf op € 73.805. De Staatssecretaris van Financiën ging in cassatie tegen deze uitspraak. De Hoge Raad oordeelde dat de toepassing van de vrijstelling voor het gebruik van elektriciteit voor metallurgische procédés voorrang heeft boven de vrijstelling voor zakelijk verbruik van elektriciteit bij een verbruik van meer dan 10 miljoen kWh per twaalf maanden. Dit betekent dat bij de bepaling van de grens van 10 miljoen kWh ook de elektriciteit die voor metallurgische procédés is gebruikt, niet mag worden meegerekend.

De Hoge Raad verklaarde het beroep in cassatie van de Staatssecretaris gegrond, vernietigde de uitspraak van het Gerechtshof en bevestigde de uitspraak van de Rechtbank. De Hoge Raad oordeelde dat de beide vrijstellingen niet cumulatief kunnen worden toegepast op de wijze zoals het Hof had geoordeeld. Dit arrest heeft belangrijke implicaties voor de toepassing van vrijstellingen in het belastingrecht, vooral in gevallen van samenloop van verschillende vrijstellingen.

Uitspraak

12 oktober 2012

Nr. 11/03324

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 21 juni 2011, nr. BK-10/00417, betreffende een beschikking op een verzoek van X B.V. te Z (hierna: belanghebbende) om teruggaaf van energiebelasting.

1. Het geding in feitelijke instanties

Belanghebbende heeft verzocht om teruggaaf van energiebelasting voor het tijdvak 1 januari 2005 tot en met 31 december 2005. De Inspecteur heeft bij beschikking een gedeeltelijke teruggaaf toegekend. De beschikking is, na daartegen door belanghebbende gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur gehandhaafd.

De Rechtbank te 's-Gravenhage (nr. AWB 07/9519 REGEB) heeft het tegen die uitspraak ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van de Rechtbank en de uitspraak op bezwaar van de Inspecteur vernietigd, de beschikking gewijzigd en het bedrag van teruggaaf van energiebelasting bepaald op een bedrag van € 73.805. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

De Staatssecretaris heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

3. Beoordeling van het middel

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.1. Belanghebbende heeft in 2005 ten behoeve van haar productieprocessen in totaal 26.494.174 kWh aan elektriciteit afgenomen. Van het totale energieverbruik is 6.659.286 kWh aangewend voor zogenoemde metallurgische procédés. Voor de eerst afgenomen hoeveelheid van tien miljoen kWh heeft belanghebbende energiebelasting betaald aan de leverancier van de elektriciteit.

3.1.2. Op 10 februari 2006 heeft belanghebbende onder verwijzing naar artikel 36l, lid 13, van de Wet belastingen op milieugrondslag (tekst 2005; hierna: de Wet) de Inspecteur verzocht om teruggaaf van de door haar aan haar leverancier van elektriciteit betaalde energiebelasting die zij heeft gebruikt voor metallurgische procédés. Zij heeft verzocht om een teruggaaf van € 48.988. De Inspecteur heeft een teruggaaf toegekend voor een bedrag van € 16.495.

3.2. Het Hof heeft geoordeeld dat met betrekking tot de door belanghebbende verbruikte elektriciteit de beide vrijstellingen van artikel 36k, lid 3, van de Wet en van artikel 36q van de Wet van toepassing zijn. Het Hof heeft in dat kader geoordeeld dat voor de bepaling van de grens van tien miljoen kWh bedoeld in artikel 36q van de Wet ook mag worden meegerekend de hoeveelheid elektriciteit die ten behoeve van metallurgische procédés is gebruikt en die op grond van artikel 36k, lid 3, van de Wet is vrijgesteld van energiebelasting.

3.3. Het middel richt zich tegen het hiervoor in 3.2 laatstvermelde oordeel van het Hof met betrekking tot de wijze waarop bij samenloop van de beide vrijstellingen de grens van tien miljoen kWh moet worden berekend. Het middel betoogt dat de totale hoeveelheid elektriciteit die ten behoeve van metallurgische procédés is gebruikt en op die grond is vrijgesteld van betaling van energiebelasting, niet mag worden meegerekend voor de bepaling van de grens van tien miljoen kWh.

3.4. Bij samenloop van de hiervoor in 3.2 vermelde wettelijke vrijstellingen heeft te gelden dat ten behoeve van de vaststelling van de grens van tien miljoen kWh ter zake van grootverbruik van elektriciteit het gebruik van elektriciteit voor chemische reductie of voor elektrolytische en metallurgische procédés niet in aanmerking dient te worden genomen (zie HR 5 oktober 2012, nr. 10/03568, LJN BR7045). Het middel slaagt derhalve. 's Hofs uitspraak kan niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie van de Staatssecretaris van Financiën gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, en

bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Dit arrest is gewezen door de vice-president J.A.C.A. Overgaauw als voorzitter, en de raadsheren D.G. van Vliet, E.N. Punt, C.H.W.M. Sterk en M.A. Fierstra, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 12 oktober 2012.