Hoge Raad
Op 11 mei 2012 heeft de Hoge Raad het beroep in cassatie van de Minister van Financiën gegrond verklaard. Dit beroep was gericht tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Arnhem, die op 7 april 2010 had plaatsgevonden. De zaak betrof meerdere navorderingsaanslagen in de vennootschapsbelasting die aan X B.V. te Z waren opgelegd. De navorderingsaanslagen waren het resultaat van een controle door de belastingdienst, waarbij werd vastgesteld dat X B.V. niet aan zijn belastingverplichtingen had voldaan. Naast de navorderingsaanslagen waren er ook boetebeschikkingen opgelegd, die de Minister van Financiën aanvechtte in cassatie. De Hoge Raad heeft in zijn uitspraak niet alleen de navorderingsaanslagen, maar ook de boetebeschikkingen en de beschikking op basis van artikel 20b, lid 3, van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 beoordeeld. De uitspraak van de Hoge Raad heeft belangrijke implicaties voor de toepassing van de vennootschapsbelasting en de handhaving daarvan door de belastingdienst. De Hoge Raad heeft in deze zaak ook verwezen naar een eerder arrest, 10/02081, dat relevant was voor de beoordeling van de zaak. Deze uitspraak benadrukt de rol van de Hoge Raad als hoogste rechtscollege in Nederland en zijn functie in het waarborgen van de rechtszekerheid in belastingzaken.