Hoge Raad
Op 10 juni 2011 heeft de Hoge Raad het beroep in cassatie van X te Z niet-ontvankelijk verklaard. Dit beroep was gericht tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 28 september 2010, met nummer 10/234 AOW-V. De zaak betreft een verzet tegen de uitspraak op het hoger beroep van 12 mei 2010, dat op zijn beurt weer voortvloeide uit een eerdere uitspraak van de Rechtbank te Amsterdam van 17 november 2009, met nummer AWB 08/5089 AOW. De kwestie draait om een besluit dat is genomen op basis van de Algemene Ouderdomswet (AOW). De Hoge Raad heeft in zijn uitspraak benadrukt dat de procedurele aspecten van het cassatieberoep niet zijn nageleefd, wat heeft geleid tot de niet-ontvankelijkheid van het beroep. Dit betekent dat de Hoge Raad niet ingaat op de inhoudelijke bezwaren van de appellant, X, en dat de eerdere uitspraken van de lagere rechters in stand blijven. De uitspraak van de Hoge Raad is van belang voor de rechtspraktijk, omdat het de grenzen van de cassatieprocedure en de vereisten voor ontvankelijkheid onder de aandacht brengt.