ECLI:NL:HR:1999:AA7414

• Datum uitspraak: 10 november 1999
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 34827
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: De Moor; Van Vliet; Lourens
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over naheffingsaanslag omzetbelasting en gelijkheidsbeginsel in de thuiszorg

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van belanghebbende X tegen de uitspraak van het Gerechtshof te ‘s Gravenhage van 10 september 1998, betreffende een naheffingsaanslag in de omzetbelasting over de periode van 1 januari 1992 tot en met 31 december 1994. De naheffingsaanslag bedraagt f 16.343,- en is opgelegd zonder verhoging. Na bezwaar is de aanslag door de Inspecteur gehandhaafd, waarna belanghebbende in beroep ging bij het Hof. Het Hof bevestigde de uitspraak van de Inspecteur, waarop belanghebbende cassatie heeft ingesteld en verschillende klachten heeft aangevoerd. De Staatssecretaris van Financiën heeft het cassatieberoep bestreden in een vertoogschrift.

Het Hof oordeelde dat belanghebbende, werkzaam als gediplomeerd ziekenverzorgende in de thuiszorg, ten onrechte geen omzetbelasting op aangifte heeft voldaan. Dit oordeel is gebaseerd op een eerder arrest van de Hoge Raad van 5 april 1995. Belanghebbende stelde dat het gelijkheidsbeginsel was geschonden, omdat van collega’s geen omzetbelasting was nageheven. Het Hof oordeelde echter dat niet aannemelijk was gemaakt dat de Inspecteur het gelijkheidsbeginsel schond, en dat de werkzaamheden van een ziekenverzorgende niet gelijkgesteld kunnen worden aan die van een verpleegkundige.

De Hoge Raad heeft de klachten van belanghebbende beoordeeld en geconcludeerd dat het oordeel van het Hof, dat de schending van het gelijkheidsbeginsel niet aannemelijk is gemaakt, berust op de waardering van bewijsmiddelen die aan het Hof is voorbehouden. Ook de stelling dat andere belastingen en premies voor belanghebbende relevant zijn voor de heffing van omzetbelasting, werd door de Hoge Raad verworpen. De Hoge Raad achtte geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten en heeft het beroep van belanghebbende verworpen. Dit arrest is op 10 november 1999 vastgesteld door de raadsheer De Moor als voorzitter, en de raadsheren Van Vliet en Lourens, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van Huijgevoort, en op die datum in het openbaar uitgesproken.

Uitspraak

Nr. 34827

10 november 1999

gewezen op het beroep in cassatie van X te Z tegen de uitspraak van het Gerechtshof te ‘s Gravenhage van 10 september 1998 betreffende na te melden naheffingsaanslag in de omzetbelasting.

1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof

Aan belanghebbende is over het tijdvak 1 januari 1992 tot en met 31 december 1994 een naheffingsaanslag in de omzetbelasting opgelegd ten bedrage van f 16.343,-, zonder verhoging, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat deze uitspraak heeft bevestigd.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld en daarbij een aantal klachten aangevoerd.

De Staatssecretaris van Financiën heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden.

3. Beoordeling van de klachten

3.1. Het Hof heeft geoordeeld dat belanghebbende, die werkzaam is in de thuiszorg als gediplomeerd ziekenverzorgende, gelet op het arrest van de Hoge Raad van 5 april 1995, nr. 30247, BNB 1995/220, ten onrechte geen omzetbelasting op aangifte heeft voldaan, en dat niet aannemelijk is gemaakt dat de Inspecteur het gelijkheidsbeginsel schendt. De klacht die zich richt tegen laatstgenoemd oordeel, faalt, aangezien vanuit het oogpunt van gezondheidskundige verzorging de werkzaamheden van een ziekenverzorgende niet op één lijn kunnen worden gesteld met die welke een verpleegkundige verricht.

3.2. De stelling dat het gelijkheidsbeginsel is geschonden doordat van collega’s van belanghebbende geen omzetbelasting is nageheven, kan evenmin tot cassatie leiden, daar het oordeel van het Hof dat schending van het gelijkheidsbeginsel niet aannemelijk is gemaakt, berust op de aan het Hof voorbehouden waardering van de bewijsmiddelen.

3.3. Voor de beoordeling of belanghebbende aan de heffing van omzetbelasting onderworpen is, is niet van belang welke belastingen en premies belanghebbende voorts eventueel verschuldigd is.

4. Proceskosten

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

5. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is op 10 november 1999 vastgesteld door de raadsheer De Moor als voorzitter, en de raadsheren Van Vliet en Lourens, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van Huijgevoort, en op die datum in het openbaar uitgesproken.