ECLI:NL:HR:1996:AA1748

• Datum uitspraak: 30 oktober 1996
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 294
• Instantie: Hoge Raad
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Cassatie
• Rechters: A. Stoffer; J. Urlings; M. Zuurmond; F. Fleers; H. Pos
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Cassatie over premies vastgesteld door het bestuur van de Bedrijfsvereniging voor Bank- en Verzekeringswezen

In deze zaak gaat het om een beroep in cassatie van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. tegen een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 21 juni 1995. Deze uitspraak betrof een beslissing van het bestuur van de Bedrijfsvereniging voor Bank- en Verzekeringswezen, Groothandel en Vrije Beroepen te Amsterdam, die premies had vastgesteld over de jaren 1986 tot en met 1988 ingevolge de Werkloosheidswet, de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, de Ziektewet en de Ziekenfondswet. De premies werden vastgesteld op een totaalbedrag van ƒ 47.557,--. X B.V. heeft tegen deze beslissing beroep ingesteld bij de Arrondissementsrechtbank te Amsterdam, die het beroep ongegrond verklaarde op 1 maart 1994.

X B.V. ging vervolgens in hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep, die de uitspraak van de Rechtbank bevestigde. Tegen deze uitspraak heeft X B.V. cassatie ingesteld. In cassatie werd onder andere de primaire klacht behandeld, die zich richtte tegen het oordeel van de Centrale Raad dat het rentevoordeel dat werknemers van X B.V. genieten, niet kan worden aangemerkt als een voordeel dat de werknemer heeft van een aan hem vanwege zijn werkgever verstrekte geldlening. De Hoge Raad oordeelde dat de Centrale Raad terecht heeft geoordeeld dat door derden verstrekte geldleningen niet kunnen worden aangemerkt als 'vanwege zijn werkgever verstrekte geldleningen' in de zin van de relevante wetgeving.

De Hoge Raad heeft ook de subsidiaire klachten van X B.V. verworpen, omdat deze zich richtten tegen oordelen die niet onder de toepasselijke wetgeving vallen. De Hoge Raad achtte geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten en heeft het beroep verworpen. Dit arrest is op 30 oktober 1996 vastgesteld door de vice-president Stoffer als voorzitter, en de raadsheren Urlings, Zuurmond, Fleers en Pos, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Barendse, en op die datum in het openbaar uitgesproken.

Uitspraak

gewezen op het beroep in cassatie van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V. te Z tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 21 juni 1995 betreffende een beslissing van het bestuur van de Bedrijfsvereniging voor Bank- en Verzekeringswezen, Groothandel en Vrije Beroepen te Amsterdam tot vaststelling van premies over de jaren 1986 tot en met 1988 ingevolge de Werkloosheidswet, de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, de Ziektewet en de Ziekenfondswet.

1. Beslissing van het bestuur van de Bedrijfsvereniging en geding voor de Arrondissementsrechtbank Bij beslissing, gedagtekend 29 oktober 1992, heeft het bestuur van de Bedrijfsvereniging voor Bank- en Verzekeringswezen, Groothandel en Vrije Beroepen (hierna: het Bestuur) ten laste van X B.V. (hierna: eiseres) over de jaren 1986, 1987 en 1988 premies vastgesteld ingevolge bovengenoemde wetten ten bedrage van ƒ 47.557,--. Tegen die beslissing heeft eiseres beroep ingesteld bij de Arrondissementsrechtbank te Amsterdam. De Rechtbank heeft bij uitspraak van 1 maart 1994 het beroep tegen die beslissing ongegrond verklaard. 2. Geding voor de Centrale Raad van Beroep Eiseres heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep. De Centrale Raad heeft de aangevallen uitspraak bevestigd. De uitspraak van de Centrale Raad van Beroep is aan dit arrest gehecht.

3. Geding in cassatie Eiseres heeft tegen de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep, beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit. Het Bestuur heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden.

4. Beoordeling van de klachten 4.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. Werknemers van eiseres hebben de mogelijkheid bij twee kredietinstellingen met korting hypothecaire leningen af te sluiten, in die zin dat bij een normaliter verschuldigde hypotheekrente van x % de werknemers (x-2)% rente aan de hypotheeknemer betalen en de werkgever, eiseres, de resterende 2% rente. Aan werknemers die geen gebruik kunnen maken van deze regeling, bijvoorbeeld omdat zij een hypothecaire lening bij een andere kredietinstelling dan de twee bovenbedoelde hebben gesloten, wordt een vergoeding verstrekt gelijk aan 2% hypotheekrente. 4.2. De primaire klacht van eiseres keert zich tegen het oordeel van de Centrale Raad dat het rentevoordeel, dat werknemers van eiseres genieten ingeval deze op grond van de onder 4.1 omschreven regeling 2% hypotheekrente aan een hypotheeknemer betaalt, niet kan worden aangemerkt als een voordeel dat de werknemer heeft van een aan hem vanwege zijn werkgever verstrekte geldlening in de zin van artikel 3a van de Beschikking van de Staatssecretaris van Sociale Zaken van 3 september 1954, nr. 5224, zoals gewijzigd per 17 augustus 1987. De klacht faalt echter. De Centrale Raad heeft terecht en op goede gronden geoordeeld dat door derden verstrekte geldleningen ten aanzien waarvan de onder 4.1 omschreven regeling toepassing vindt, niet kunnen worden aangemerkt als "vanwege zijn werkgever verstrekte geldleningen" in de zin van artikel 3a van voornoemde beschikking. 4.3. Ingevolge artikel 18c van de Coördinatiewet Sociale Verzekeringen (hierna: de Wet) kan beroep in cassatie worden ingesteld tegen uitspraken van de Centrale Raad van Beroep ter zake van schending of verkeerde toepassing van het bepaalde bij of krachtens de artikelen 4 tot en met 8 van de Wet. De subsidiaire en meer subsidiaire klacht richten zich tegen oordelen die niet het bepaalde bij of krachtens voornoemde artikelen 4 tot en met 8 van de Wet betreffen, zodat tegen deze oordelen geen beroep in cassatie openstaat. Derhalve falen ook deze klachten.

5. Proceskosten De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

6. Beslissing De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is op 30 oktober 1996 vastgesteld door de vice-president Stoffer als voorzitter, en de raadsheren Urlings, Zuurmond, Fleers en Pos, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Barendse, en op die datum in het openbaar uitgesproken.