ECLI:NL:GHSHE:2021:3718

• Datum uitspraak: 14 december 2021
• Publicatiedatum: 14 december 2021
• Zaaknummer: 200.284.833_01
• Instantie: Gerechtshof 's-Hertogenbosch
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: E.J. van Sandick; O.G.H. Milar; C.B.M. Scholten van Aschat
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Aansprakelijkheid van bestuurslid van huurdersvereniging voor onrechtmatig gebruik van subsidiegelden

In deze zaak gaat het om een hoger beroep dat is ingesteld door een voormalig bestuurslid van de Huurdersvereniging "De Hoogste Top" (DHT) tegen een vonnis van de kantonrechter in de rechtbank Limburg. Het bestuurslid, hierna aangeduid als [appellante], was penningmeester van DHT en wordt door de vereniging aansprakelijk gesteld voor het onrechtmatig gebruik van subsidiegelden voor privédoeleinden. DHT ontving van Krijtland Wonen een jaarlijkse subsidie, die door [appellante] op haar persoonlijke bankrekening werd ontvangen. Na constatering van onregelmatigheden in de boekhouding, werd [appellante] geschorst en aansprakelijk gesteld voor de onrechtmatige onttrekkingen. De kantonrechter oordeelde in eerste aanleg dat [appellante] aansprakelijk was en veroordeelde haar tot betaling van een schadevergoeding van € 12.500,11 aan DHT.

In hoger beroep heeft [appellante] de grieven ingediend, waarin zij betoogt dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat zij onrechtmatig heeft gehandeld. [appellante] stelt dat zij door persoonlijke omstandigheden de boekhouding niet goed heeft bijgehouden, maar dat uiteindelijk alle middelen bij DHT zijn terechtgekomen. Het hof overweegt dat het aan DHT is om te bewijzen dat [appellante] onrechtmatige onttrekkingen heeft verricht. DHT heeft in eerste aanleg een onvolledige administratie overgelegd, maar het hof concludeert dat [appellante] heeft erkend dat middelen van DHT voor privédoeleinden zijn gebruikt. Het hof bekrachtigt het vonnis van de kantonrechter en veroordeelt [appellante] in de proceskosten van het hoger beroep.

Uitspraak

GERECHTSHOF ’
s-HERTOGENBOSCH

Team handel

Zaaknummer gerechtshof 200.284.833/01

arrest van 14 december 2021

in de zaak van

[appellante] ,

wonende te [woonplaats] ,

appellante,

hierna: [appellante] ,

advocaat: mr. S. Ikiz te Maastricht,

tegen

Huurdersvereniging “De Hoogste Top” Woningstichting Vaals ,

gevestigd te [vestigingsplaats] ,

geïntimeerde,

hierna: DHT,

advocaat: mr. P.M.H. Cruts te Simpelveld,

in het bij dagvaarding ingeleide hoger beroep van het door de kantonrechter in de rechtbank Limburg, zittingsplaats Maastricht, onder zaak-/rolnummer 8051575 CV EXPL 19-6368, gewezen vonnis van 1 juli 2020, tussen DHT als eiseres en [appellante] als gedaagde (hierna: het bestreden vonnis).

1. Het verloop van de procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- de memorie van grieven,

- de memorie van antwoord, met producties.

1.2.

Vervolgens heeft [appellante] de stukken voor het wijzen van arrest aan het hof overgelegd en heeft het hof arrest bepaald.

1.3.

[appellante] concludeert dat het hof het bestreden vonnis vernietigt en de vordering van DHT alsnog afwijst, met veroordeling van DHT in de kosten in beide instanties.

1.4.

DHT concludeert tot bekrachtiging, met veroordeling van [appellante] in de kosten van het hoger beroep.

2. De vaststaande feiten en het geschil

2.1.

DHT is de huurdersvereniging van de Woningstichting Vaals, thans Krijtland

Wonen. [appellante] maakte sinds maart 1999 deel uit van het bestuur van DHT in de functie van penningmeester.

2.2.

DHT heeft vanaf 2016 van Krijtland Wonen een jaarlijkse financiële bijdrage ontvangen in de vorm van een subsidie ten behoeve van haar leden/huurders en de diverse wijkraden waarin laatstgenoemden verenigd zijn. In de periode 2017-2019 bedroeg de subsidie respectievelijk € 10.000,00, € 11.000,00 en € 12.000,00. De subsidie werd overgemaakt naar een door [appellante] geopende en op haar naam staande bankrekening.

2.3.

Begin 2019 heeft DHT verschillen tussen de uitgaven en de subsidie-ontvangsten geconstateerd. Naar aanleiding hiervan is [appellante] meermaals gevraagd om inzage in de volledige administratie. In februari 2019 hebben besprekingen plaatsgevonden waarbij [appellante] inzage heeft gegeven in de administratie.

2.4.

In maart 2019 hebben [de voorzitter] en [de secretaris] , sinds 2 juli 2019 respectievelijk voorzitter en secretaris van DHT, de beschikking gekregen over (een deel van) de administratie alsmede over de pinpas behorend bij vorengenoemde bankrekening. Uit een op 21 maart 2019 gedateerde schriftelijke verklaring blijkt dat [appellante] niet over kasbonnen of andere bescheiden beschikte.

2.5.

Bij aangetekende brief van 3 april 2019 hebben [de voorzitter] en [de secretaris] [appellante] laten weten dat zij per 2 april 2019 is geschorst.

2.6.

[appellante] is op 11 april 2019 door de gemachtigde van DHT aansprakelijk gesteld

voor de terugbetaling van het bedrag dat [appellante] over de periode 2017-2019 op onrechtmatige wijze aan de middelen van DHT heeft onttrokken.

2.7.

[appellante] is op 23 april 2019 eigener beweging gedefungeerd als bestuurder van DHT.

3. Het geschil en de beslissing in eerste aanleg

3.1.

DHT heeft in eerste aanleg gevorderd dat [appellante] wordt veroordeeld tot betaling van € 14.057,28 in hoofdsom en € 1.075,00 aan buitengerechtelijke incassokosten, een en ander vermeerderd met rente.

Aan deze vordering heeft DHT ten grondslag gelegd dat [appellante] aansprakelijk is uit hoofde van onverschuldigde betaling dan wel ongerechtvaardigde verrijking althans onrechtmatige daad omdat zij subsidiegelden van DHT voor privédoeleinden heeft gebruikt.

3.2.

De kantonrechter heeft [appellante] veroordeeld tot betaling van € 12.500,11 aan schadevergoeding aan DHT en heeft de vordering met betrekking tot de buitengerechtelijke incassokosten afgewezen. [appellante] is in de kosten veroordeeld.

4. De beoordeling in hoger beroep

4.1.

Met grief 1 betoogt [appellante] dat de kantonrechter ten onrechte heeft geoordeeld dat zij onrechtmatig heeft gehandeld. Daartoe stelt [appellante] het volgende. Als gevolg van persoonlijke omstandigheden heeft zij de boekhouding enigszins laten versloffen, maar uiteindelijk is alles bij DHT terechtgekomen. Voor zover stukken ontbreken, is dat nadien gebeurd en kan [appellante] daarvoor niet worden aangesproken. DHT kan niet worden gevolgd in de conclusies die zij uit de boekhouding trekt omdat er geen deskundig onderzoek heeft plaatsgevonden en er bovendien veel vragen onbeantwoord zijn gebleven. DHT heeft gemotiveerd verweer gevoerd.

4.2.

Het hof overweegt dat het in beginsel aan DHT is om te stellen en te bewijzen dat [appellante] onrechtmatige onttrekkingen uit haar middelen heeft verricht. Daartoe heeft DHT in eerste aanleg een onvolledige administratie overgelegd, bestaande uit bankafschriften, facturen en een gereconstrueerde boekhouding (productie 2 bij dagvaarding). De kantonrechter heeft op basis daarvan overwogen dat een bedrag van € 12.500,11 voor privédoeleinden is aangewend dan wel onvoldoende is verantwoord. In hoger beroep heeft DHT een uitdraai overgelegd van alle banktransacties vanaf 2017 tot en met 20 maart 2019 (productie 1). Het had op de weg van [appellante] gelegen om een en ander met stukken onderbouwd te betwisten. [appellante] heeft daarentegen erkend dat middelen van DHT voor privédoeleinden zijn gebruikt (vgl. rov. 4.2 vonnis). In het licht daarvan kan zij niet volstaan met het plaatsen van vraagtekens – die bovendien weinig steekhoudend zijn – bij de wijze waarop DHT de boekhouding heeft gereconstrueerd. Het hof overweegt verder met de kantonrechter dat niet is komen vast te staan dat, nadat [appellante] de boekhouding had ingeleverd bij DHT, stukken zijn verdwenen of dat de boekhouding anderszins gemanipuleerd is. [appellante] stelt dat zij dat niet kan controleren omdat zij geen afschrift van de boekhouding heeft ontvangen, maar dat doet op zichzelf aan het voorgaande niet af. Overigens is gesteld noch gebleken dat [appellante] om een afschrift heeft verzocht.

4.3.

Met grief 2 doet [appellante] andermaal een beroep op de in 2017 verleende decharge. Daargelaten of in dezen sprake is van een geldige decharge – in haar memorie stelt [appellante] dat de decharge is verleend door de kascommissie, terwijl daartoe in beginsel slechts de algemene vergadering bevoegd is – overweegt het hof met de kantonrechter dat de decharge zich niet uitstrekt tot onrechtmatige onttrekkingen die niet uit de administratie volgen (vgl. HR 25 juni 2010, ECLI:NL:HR:2010:BM2332). Dat zulke onttrekkingen hebben plaatsgevonden is hiervoor al aan de orde gekomen. Daarop stuit af het betoog van [appellante] dat zij de volledige boekhouding aan de kascommissie heeft getoond alsook dat, indien in de boekhouding onregelmatigheden zouden voorkomen, de kascommissie dit had gezien en daarover had gerapporteerd. Voor zover [appellante] verder stelt dat de kascommissie een en ander had moeten zien heeft zij dat onvoldoende onderbouwd. De gevolgtrekking die [appellante] daaraan verbindt behoeft dan ook geen bespreking, wat daar verder van zij.

4.4.

Grief 3 is gericht tegen de verwerping van het verweer van [appellante] dat de schade mede een gevolg is van omstandigheden die DHT kunnen worden toegerekend (eigen schuld). In hoger beroep heeft [appellante] haar stellingen uit de eerste aanleg herhaald, zonder daarbij nieuwe feiten en omstandigheden aan te voeren. Het hof onderschrijft de deugdelijk gemotiveerde beslissing van de kantonrechter en maakt die motivering tot de zijne.

Slotsom

4.5.

Op grond van het voorgaande slagen de grieven niet. Het bestreden vonnis zal worden bekrachtigd.

4.6.

[appellante] zal als de in het ongelijk te stellen partij worden veroordeeld in de kosten van het hoger beroep.

5. De beslissing

Het hof, rechtdoende in hoger beroep:

bekrachtigt het bestreden vonnis;

veroordeelt [appellante] in de proceskosten in hoger beroep, tot aan deze uitspraak aan de zijde van DHT begroot op € 2.071,00 aan griffierecht en op € 1.114,00 (1 punt x appeltarief II) aan salaris advocaat;

verklaart dit arrest wat de proceskostenveroordeling betreft uitvoerbaar bij voorraad.

Dit arrest is gewezen door mrs. E.J. van Sandick, O.G.H. Milar en C.B.M. Scholten van Aschat en is in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer op 14 december 2021.

griffier rolraadsheer