ECLI:NL:GHDHA:2023:2439

Uitspraak

Rolnummer: 22-003009-21

Parketnummer: 10-810477-19

Datum uitspraak: 8 december 2023

TEGENSPRAAK

Gerechtshof Den Haag

meervoudige kamer voor strafzaken

Arrest

gewezen op het hoger beroep tegen het vonnis van de rechtbank Rotterdam van 1 oktober 2021 in de strafzaak tegen de verdachte:

[verdachte],

geboren te Curaçao (Nederlandse Antillen) op

[geboortedag] 1979,

adres: [adres],

thans gedetineerd in P.I. Rotterdam, locatie Hoogvliet EMD, te Hoogvliet Rotterdam.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van dit hof.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

Procesgang

In eerste aanleg is de verdachte van het bij inleidende dagvaarding onder 2 tenlastegelegde vrijgesproken en ter zake van het onder 1 tenlastegelegde medeplegen van doodslag veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren, met aftrek van voorarrest. Voorts zijn er beslissingen genomen omtrent de vorderingen van de benadeelde partijen zoals nader omschreven in het vonnis waarvan beroep.

Namens de verdachte en door de officier van justitie is tegen het vonnis hoger beroep ingesteld.

Omvang van het hoger beroep

Blijkens de aktes instellen rechtsmiddel is het hoger beroep niet gericht tegen de vrijspraak van het onder

2 tenlastegelegde (kort gezegd: het opzettelijk aanwezig hebben van heroïne).

Dit brengt mee dat het hoger beroep is beperkt tot het bij inleidende dagvaarding onder 1 tenlastegelegde. Tevens is aan de orde feit 2 dat na wijziging van de tenlastelegging in hoger beroep is toegevoegd.

Waar hierna wordt gesproken van "de zaak" of "het vonnis", wordt daarmee bedoeld de zaak of het vonnis voor zover op grond van het vorenstaande aan het oordeel van het hof onderworpen.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is - na wijziging en vernummering van de tenlastelegging ter terechtzitting in hoger beroep - tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 28 december 2019 te Schiedam tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer 1] opzettelijk van het leven heeft beroofd,

door met een vuurwapen een of meer kogels af te vuren op die [slachtoffer 1] welke doodslag werd gevolgd, vergezeld en/of voorafgegaan van enig strafbaar feit,

te weten diefstal (met geweld),

en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan de andere deelnemer(s) aan dat feit straffeloosheid en/of het bezit van het wederrechtelijk verkregene te verzekeren;

2.
hij op of omstreeks 28 december 2019 te Schiedam tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, geld en/of verdovende middelen, in elk geval enig goed, dat/die geheel of ten dele toebehoorde(n) aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2], in elk geval aan een ander dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), heeft weggenomen, met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, terwijl deze diefstal werd voorafgegaan en/of vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 2],

gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan de andere deelnemer(s) aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, door

- een vuurwapen op die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 2] te richten en/of

- tegen die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 2] te schreeuwen ‘Down’ en/of ‘Op de grond’ dan wel woorden van gelijke strekking en/of

- de enkels van die [slachtoffer 1] vast te binden met een (HDMI)kabel en/of

- met een vuurwapen een of meer kogels af te vuren op die [slachtoffer 1],

terwijl dit feit de dood van die [slachtoffer 1] ten gevolge had.

Vordering van de advocaat-generaal

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de verdachte ter zake van het onder 1 en 2 tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 15 jaren, met aftrek van voorarrest, rekening houdende met de bepalingen over de eendaadse samenloop.

Het vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven omdat het hof zich daarmee niet verenigt.

Door het hof vastgestelde feiten en omstandigheden

Op grond van de gebezigde bewijsmiddelen stelt het hof het volgende vast.

Op 28 december 2019 hebben [slachtoffer 2] (hierna: [slachtoffer 2]) en [slachtoffer 1] (hierna: [slachtoffer 1]) een bezoek gebracht aan de woning aan de [adres] te Schiedam. Dit bezoek hield verband met een drugstransactie. [Slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] hadden een zwarte tas meegenomen.

[Medeverdachte 2] (hierna: [medeverdachte 2]) heeft de deur voor [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] geopend en hen binnengelaten, waarna zij naar de woonkamer zijn gegaan.

Medeverdachte [medeverdachte 1] (hierna: [medeverdachte 1]) en verdachte [verdachte] (hierna: [verdachte]) bevonden zich op dat moment in een andere ruimte in de woning.

Kort hierna - [medeverdachte 2] was de woonkamer inmiddels uitgegaan - kwamen [medeverdachte 1] en [verdachte] de woonkamer binnen. Zij droegen beiden gezichtsbedekkende kleding. [Medeverdachte 1] haalde een vuurwapen tevoorschijn en gaf [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] vervolgens te verstaan (“Down!” en/of “Op de grond!”) dat zij op de grond moesten gaan liggen, waarna [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] op hun buik zijn gaan liggen. [Verdachte] pakte een hamer en hield deze vast. Hierna werden de benen van [slachtoffer 1] vastgebonden met een HDMI-kabel en daarna probeerde [verdachte] de handen van [slachtoffer 1] vast te binden. [Slachtoffer 1] heeft toen verzet geboden door zelf een vuurwapen te trekken en op [medeverdachte 1] te schieten, die daardoor in zijn arm werd geraakt. [Medeverdachte 1] vuurde daarop van meerdere keren in de richting van de nog steeds op de grond liggende [slachtoffer 1].

In het lichaam van [slachtoffer 1] zijn meerdere inschotverwondingen aangetroffen. Een van die verwondingen betrof een doorschot van de bovenzijde van het hoofd naar het gelaat links ter hoogte van de slaap. Een andere verwonding betrof een dwarsdoorschot door de borst van [slachtoffer 1] (van rechts naar links). Ten gevolge van deze doorschoten is [slachtoffer 1] overleden.

[Medeverdachte 1] heeft na de schietpartij samen met [verdachte] en [medeverdachte 2] de woning aan de achterzijde verlaten. Daarbij heeft [medeverdachte 2] de door [slachtoffer 2] en/of [slachtoffer 1] naar de ontmoeting meegebrachte zwarte tas meegenomen.

[Medeverdachte 1], [verdachte] en [medeverdachte 2] zijn vervolgens met zijn drieën weggelopen.

Verweer strekkende tot bewijsuitsluiting van de verklaringen van [medeverdachte 2] en [slachtoffer 2]

Opmerking vooraf

De verklaring die [medeverdachte 2] op 16 juni 2020 bij de politie heeft afgelegd, zal door het hof niet worden gebruikt voor het bewijs. Gelet hierop behoeft hetgeen de raadsman over de betrouwbaarheid van die verklaring heeft opgemerkt geen verdere bespreking.

(Overige) verklaringen van [medeverdachte 2] en van [slachtoffer 2]

Ten aanzien van de overige verklaringen van [medeverdachte 2] heeft de raadsman zich op het standpunt gesteld dat [medeverdachte 2] evident leugenachtig heeft verklaard over haar eigen rol en over de wijze waarop de ontmoeting met [slachtoffer 2] en het slachtoffer [slachtoffer 1] tot stand is gekomen. Zij heeft wisselende verklaringen afgelegd en bij haar laatste verhoor bij de raadsheer-commissaris erkend dat zij in haar eerdere verklaringen bij de politie, rechter-commissaris en raadsheer-commissaris heeft gelogen. Van de betrouwbaarheid van de verklaringen van [medeverdachte 2] kan niet worden uitgegaan en zij kunnen niet voor het bewijs worden gebezigd, aldus de raadsman.

Ook van de betrouwbaarheid van de getuige [slachtoffer 2] kan volgens de raadsman niet worden uitgegaan. Diens verklaringen bevatten onwaarheden over de reden waarom hij met [betrokkene] en [slachtoffer 1] naar de woning is gegaan, over de reden waarom de situatie is geëscaleerd en over de toedracht van het schietincident zelf.

Naar aanleiding hiervan overweegt het hof het volgende.

[Medeverdachte 2] heeft op 20 januari 2021 bij de rechter-commissaris als getuige een verklaring afgelegd. Voorts heeft [medeverdachte 2] als getuige verklaard bij de raadsheer-commissaris (op 22 maart en 11 oktober 2023). Uit deze verklaringen komt naar voren dat [medeverdachte 2] op 28 december 2019 samen met de verdachte en medeverdachte [medeverdachte 1] aanwezig was in de woning aan de [adres] te Schiedam toen zij daar werden bezocht door (de in haar verklaringen ook als “de Marokkanen” aangeduide) [slachtoffer 2] en het latere slachtoffer [slachtoffer 1].

Dit bezoek hield verband met - kort samengevat - een drugstransactie. Voorts heeft [medeverdachte 2] zowel bij de rechter- als raadsheer-commissaris verklaard dat zij de deur opendeed voor de Marokkanen en hen de woning heeft binnen gelaten. Toen zij eenmaal in de woonkamer waren, en [medeverdachte 2] in de keuken stond, kwamen de verdachte en [medeverdachte 1] de woonkamer binnen. [medeverdachte 1] haalde een pistool tevoorschijn en zei tegen de Marokkanen dat zij op de grond moesten liggen. De verdachte had een hamer vast. Nadat de Marokkanen op de grond waren gaan liggen en de verdachte [slachtoffer 1] wilde vastbinden, schoot laatstgenoemde [medeverdachte 1] in zijn arm. [medeverdachte 1] schoot toen direct terug. Hierna heeft [medeverdachte 2] de zwarte tas meegenomen die één van de Marokkanen bij zich had, en heeft zij de woning samen met de verdachte en [medeverdachte 1] verlaten, aldus nog steeds [medeverdachte 2] bij de rechter- en raadsheer-commissaris.

[Slachtoffer 2] heeft op 29 december 2019 bij de politie over de toedracht van het incident in de woning aan de [adres] te Schiedam verklaard dat hij op

28 december 2019 samen met [slachtoffer 1] naar de woning was gegaan en dat daar een vrouw opendeed. Zij zijn toen naar binnen gegaan. De vrouw zei tegen hen dat zij konden gaan zitten en liep zelf naar een andere kamer. Nog voordat [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] konden gaan zitten, liepen twee mannen de kamer binnen. Eén van hen zei dat hij op de grond moest gaan liggen en dat is vervolgens gebeurd. [Slachtoffer 2] zag toen dat ook [slachtoffer 1] op de grond lag en dat hij tegenstribbelde. Toen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] op de grond lagen hoorde laatstgenoemde dat de vrouw de kamer in kwam lopen. [Slachtoffer 2] zei nog tegen [slachtoffer 1] dat hij mee moest werken, maar plots hoorde hij schoten. Uit zijn latere verklaringen bij de politie en rechter-commissaris leidt het hof af dat [Slachtoffer 2] bij de hierboven beschreven toedracht is gebleven en steeds dienovereenkomstig heeft verklaard.

De hiervoor weergegeven onderdelen uit de verklaringen van [medeverdachte 2] en [slachtoffer 2] vinden op verschillende punten bevestiging in de onderzoeksresultaten zoals opgenomen in het procesdossier:

in de woonkamer van de [adres] te Schiedam is op de grond, vlakbij het lichaam van slachtoffer [slachtoffer 1], een klauwhamer aangetroffen;
om de enkels van het stoffelijk overschot van [slachtoffer 1] zat een zwart gekleurde HDMI-kabel geknoopt met daarop DNA-materiaal van [verdachte];
uit forensisch onderzoek is met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid naar voren gekomen dat in de woonkamer met twee verschillende vuurwapens is geschoten;
[medeverdachte 1] heeft als gevolg van het onderhavige incident (schot)letsel in onder meer zijn arm opgelopen;
in het lichaam van [slachtoffer 1] zijn meerdere inschotverwondingen aangetroffen;
uit camerabeelden kan worden opgemaakt dat de verdachte en medeverdachte kort na het incident samen met [medeverdachte 2] weglopen, en dat laatstgenoemde een zwarte tas bij zich heeft.

Uit het voorgaande trekt het hof de conclusie dat

[medeverdachte 2] en [slachtoffer 2] op belangrijke onderdelen eenduidig en consistent hebben verklaard, dat hun verklaringen elkaar (over en weer) op verschillende van die onderdelen steunen, en dat hun verklaringen op diverse punten bevestiging vinden in objectief bewijs.

Het hof heeft oog voor het feit dat [medeverdachte 2] en [slachtoffer 2] over verschillende (andere) onderwerpen niet eenduidig, consistent of zelfs niet naar waarheid hebben verklaard, met name waar hun verklaringen betrekking hebben op de achtergrond van het bezoek aan de woning en de strafrechtelijk verwijtbare rol die zij daarbij zelf hebben gespeeld. Eén en ander betekent volgens het hof echter niet dat hun verklaringen in het geheel niet betrouwbaar zouden zijn. Bovendien geldt dat (ook indien zou worden aangenomen dat [medeverdachte 2] en [slachtoffer 2] niet naar waarheid hebben verklaard over hun eigen betrokkenheid) dit nog steeds niet kan wegnemen dat de verklaringen van [medeverdachte 2] en [slachtoffer 2] elkaar op andere, belangrijke, onderdelen in relevante mate ondersteunen en dat beide verklaringen bovendien op verschillende punten door objectief bewijs worden bevestigd, zoals hierboven al is overwogen.

Gelet op het voorgaande zijn de hiervoor bedoelde verklaringen van [medeverdachte 2] en [slachtoffer 2] naar het oordeel van het hof voldoende betrouwbaar, zodat zij kunnen worden gebruikt voor het bewijs.

Hiermee gaat het hof tevens voorbij aan het door de verdachte ter terechtzitting en in de pleitaantekeningen van de raadsman geschetste alternatief scenario van de verdachte – kort inhoudende – dat een ander dan de verdachte tijdens de schietpartij aanwezig was, nu dit scenario door de inhoud van de voor het bewijs gebezigde bewijsmiddelen wordt weerlegd.

Bewijsverweren

Gekwalificeerde doodslag (feit 1)

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsman overeenkomstig zijn overgelegde pleitaantekeningen aangevoerd dat vrijspraak dient te volgen ter zake gekwalificeerde doodslag nu bij gebreke van concrete aanwijzingen dat er iets is weggenomen of is getracht weg te nemen een rechtstreeks verband tussen het dodelijk schietincident en een vermogensdelict ontbreekt. Daarnaast ontbreekt het voor art. 288 van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr.) vereiste oogmerk. Het schieten door [medeverdachte 1] was namelijk een reactie op het schieten door [slachtoffer 1]; er is niet geschoten met het oogmerk om de diefstal te kunnen plegen. De onduidelijkheid over enig vooropgezet plan staat aan een bewezenverklaring in de weg.

Uit de hierboven weergegeven feiten en omstandigheden trekt het hof de conclusie dat op 28 december 2019 in de woning aan de [adres] te Schiedam een zogenaamde
ripdealheeft plaatsgevonden, waarbij het de bedoeling was om de goederen die [slachtoffer 2] en [slachtoffer 1] bij zich hadden weg te nemen. Aan die bedoeling is ook daadwerkelijk uitvoering gegeven door het wegnemen van de zwarte tas terwijl deze wegneming vooraf ging van en vergezeld werd met geweld en bedreiging met geweld. Dit maakt dat sprake is van diefstal met geweld.

Naar het oordeel van het hof heeft [medeverdachte 1] zich schuldig gemaakt aan doodslag op [slachtoffer 1] met het oogmerk om deze diefstal met geweld voor te bereiden en gemakkelijk te maken. Immers, gezien de aard van de hierboven beschreven gedragingen en de (hierboven vastgestelde) feiten en omstandigheden waaronder deze plaatsvonden, moet [medeverdachte 1] hebben beseft dat het met een vuurwapen kogels op [slachtoffer 1] afvuren als noodzakelijk en dus het door hem gewilde gevolg met zich bracht dat de uitvoering van het feit – in casu de diefstal met geweld – werd voorbereid en gemakkelijk gemaakt. Het verweer wordt aldus verworpen.

Medeplegen

De verdediging heeft voorts betoogd dat van medeplegen van (gekwalificeerde) doodslag geen sprake is. De verdachte heeft geen enkele rol gespeeld bij het uitgeoefende vuurwapengeweld en uit het dossier blijkt niet dat hij wist dat [medeverdachte 1] met een vuurwapen de woonkamer inliep. Evenmin blijkt dat hij eerder met [medeverdachte 1] een ripdeal heeft gepleegd, dan wel dat hij er kennis van had dat [medeverdachte 1] ooit eerder een vuurwapen bij zich had of had gebruikt.

Het hof stelt voorop dat de betrokkenheid bij een strafbaar feit als medeplegen kan worden bewezenverklaard indien is komen vast te staan dat bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking. Naar het oordeel van het hof is hiervan sprake.

Uit de hierboven vastgestelde feiten en omstandigheden volgt naar het oordeel van het hof dat er sprake was van een gezamenlijk plan van de verdachte en zijn medeverdachten om [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] naar aanleiding van een voorgenomen drugstransactie te
rippenvan de door hen meegebrachte goederen. Gelet op de toegepaste (gewelds)handelingen en de aanwezigheid van het vuurwapen lag daarin de reële mogelijkheid tot het doden van [slachtoffer 1] besloten. Daarbij neemt het hof in aanmerking dat toen [medeverdachte 1] zijn vuurwapen tevoorschijn haalde en zei “op de grond” en/of “down”, de verdachte de hamer pakte. Zo de verdachte al niet mocht hebben geweten dat [medeverdachte 1] een vuurwapen bij zich had, heeft hij, op het moment dat deze het vuurwapen tevoorschijn haalde, zich niet van de situatie gedistantieerd, maar is daarin juist mee gegaan door een hamer te pakken, en (te trachten) de handen van [slachtoffer 1] vast te binden. Ook nadat het vuurwapen door [medeverdachte 1] was getoond heeft [verdachte] zich derhalve actief bezig gehouden met de
ripdeal.

Het verweer wordt verworpen.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op
of omstreeks28 december 2019 te Schiedam tezamen en in vereniging met een
of meerander
en, althans alleen,[slachtoffer 1] opzettelijk van het leven heeft beroofd,

door met een vuurwapen
een of meerkogels af te vuren op die [slachtoffer 1]

welke doodslag werd
gevolgd,vergezeld en
/ofvoorafgegaan van enig strafbaar feit,

te weten diefstal (met geweld),

en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden en
/ofgemakkelijk te maken
en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan de andere deelnemer(s) aan dat feit straffeloosheid en/of het bezit van het wederrechtelijk verkregene te verzekeren;

heeft weggenomen, met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen,

terwijl deze diefstal werd voorafgegaan en
/ofvergezeld
en/of gevolgdvan geweld en
/ofbedreiging met geweld tegen die [slachtoffer 1] en
/ofdie [slachtoffer 2],

gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en
/ofgemakkelijk te maken
en/of om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en/of aan de andere deelnemer(s) aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren,door

- een vuurwapen op die [slachtoffer 1] en
/ofdie [slachtoffer 2] te richten en
/of

- tegen die [slachtoffer 1] en
/ofdie [slachtoffer 2] te schreeuwen ‘Down’ en/of ‘Op de grond’
dan wel woorden van gelijke strekkingen
/of

- de enkels van die [slachtoffer 1] vast te binden met een (HDMI)kabel en
/of

- met een vuurwapen
een of meerkogels af te vuren op die [slachtoffer 1],

terwijl dit feit de dood van die [slachtoffer 1] ten gevolge had.

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bewijsvoering

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit arrest zal worden gehecht.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het onder 1 en 2 bewezenverklaarde levert op:

de eendaadse samenloop van

medeplegen van doodslag, vergezeld en voorafgegaan van een strafbaar feit en gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden en gemakkelijk te maken

en

diefstal, voorafgegaan en vergezeld van geweld en bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en gemakkelijk te maken, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen en terwijl het feit de dood ten gevolge heeft.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

Strafmotivering

Het hof heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.

Daarbij heeft het hof in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte en zijn medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] hadden het vooropgezette plan om bij een ripdeal goederen van het slachtoffer [slachtoffer 1] en diens vriend [slachtoffer 2] te stelen. Zij hebben dit plan verwezenlijkt en aan de uitvoering daarvan hebben zij allen een wezenlijke bijdrage geleverd. Nadat [medeverdachte 2] het slachtoffer en diens vriend op de bewuste avond in de woning had gelaten, hebben de verdachte en [medeverdachte 1] hen overmeesterd. [medeverdachte 1] droeg daarbij een vuurwapen en de verdachte een hamer. Terwijl [medeverdachte 1] het slachtoffer en diens vriend zichtbaar bedreigde met een vuurwapen, probeerde de verdachte het slachtoffer vast te binden. Het slachtoffer heeft hierbij kans gezien zijn vuurwapen te trekken en te schieten, waarbij hij [medeverdachte 1] in zijn arm heeft geraakt. Vervolgens heeft [medeverdachte 1] meermalen geschoten op het slachtoffer, die als gevolg van zijn daardoor opgelopen verwondingen is overleden. De verdachte heeft zich aldus samen met een ander schuldig gemaakt aan gekwalificeerde doodslag en aan gekwalificeerde diefstal met de dood tot gevolg.

Dit zijn schokkende feiten, ook in de omstandigheden zoals hier aan de orde. Aan het slachtoffer is het meest fundamentele recht dat er bestaat, het recht op leven, ontnomen. Hierdoor is veel verdriet en leed veroorzaakt bij de nabestaanden.

Evenals de rechtbank houdt het hof rekening met het feit dat ook het slachtoffer een vuurwapen had meegenomen en daarmee op de medeverdachte heeft geschoten.

Het hof heeft voorts acht geslagen op een de verdachte betreffend uittreksel Justitiële Documentatie d.d.

31 oktober 2023, waaruit blijkt dat de verdachte eerder, maar niet recent, onherroepelijk is veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten.

Gezien de ernst van de feiten kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een (langdurige) gevangenisstraf. Bij de bepaling van de duur daarvan heeft het hof gelet op straffen die in vergelijkbare zaken worden opgelegd.

De verdediging heeft in hoger beroep in het kader van de strafoplegging verzocht dat - evenals de rechtbank dit heeft gedaan - rekening wordt gehouden met de Wet Straffen en beschermen, nu de zaak in eerste aanleg voor 1 juli 2021 behandeld had kunnen worden.

Het hof overweegt het volgende.

De huidige wijze waarop straffen worden geëxecuteerd is het resultaat van een politiek besluitvormingsproces. Het is een bewuste keuze van wetgever geweest om de voorwaardelijke invrijheidstelling te beperken, waarmee de duur van de netto te ondergane vrijheidsbeneming bij gevangenisstraffen langer dan zes jaar, langer is dan vóór 1 juli 2021. Het hof is van oordeel dat het niet op de weg van de rechter ligt om in de straftoemeting vervolgens een correctie toe te passen, waardoor vóór en na 1 juli 2021 netto dezelfde gevangenisstraf wordt opgelegd.

Het hof is van oordeel dat in beginsel een geheel onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van

10 jaren een passende en geboden reactie vormt.

Het hof realiseert zich dat de verdachte nu weer terug in detentie moet. De in eerste aanleg opgelegde straf doet echter onvoldoende recht aan de ernst van de bewezenverklaarde feiten.

Wel heeft het hof geconstateerd dat in de onderhavige zaak de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden is geschonden.

Het hof stelt hiertoe het volgende vast:

de verdachte is op 14 januari 2020 in verzekering gesteld;
op 1 oktober 2021 is door de rechtbank vonnis gewezen,
op respectievelijk 14 en 15 oktober 2021 is door de officier van justitie en namens de verdachte hoger beroep ingesteld tegen het vonnis;
op 4 april 2022 is het dossier bij het hof binnengekomen;
de inhoudelijke behandeling van de zaak heeft plaatsgevonden op 6 april 2023, 13 november 2023 en

14 november 2023;

- het onderzoek ter terechtzitting is op 8 december 2023 gesloten, waarna direct uitspraak wordt gedaan.

De redelijke termijn is derhalve in de fase van eerste aanleg en in hoger beroep overschreden. De overschrijding in eerste aanleg betreft 4 maanden en die in hoger beroep ruim 9 maanden. Hoewel er in deze zaak onderzoekswensen door de verdediging zijn ingediend en toegewezen, is het hof van oordeel dat die omstandigheid niet het gehele tijdsverloop kan en mag verklaren. Van overige bijzondere omstandigheden die de overschrijding van de redelijke termijn in de fase van de eerste aanleg en hoger beroep kunnen rechtvaardigen is naar het oordeel van het hof geen sprake. Het hof zal de overschrijding in het voordeel van de verdachte verdisconteren in de strafmaat.

Gelet op de overschrijding van de redelijke termijn zal het hof in plaats van de hiervoor overwogen gevangenisstraf voor de duur van 10 jaren, een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van

9 jaren en 9 maanden opleggen.

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de veroordeelde in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 Penitentiaire beginselenwet, dan wel de regeling van voorwaardelijke invrijheidsstelling, als bedoeld in artikel 6:2:10 Wetboek van Strafvordering, aan de orde is.

Vordering tot schadevergoeding [slachtoffer 2]

In het onderhavige strafproces heeft [slachtoffer 2] zich als benadeelde partij gevoegd en een vordering ingediend tot vergoeding van geleden materiële en immateriële schade als gevolg van het aan de verdachte onder 1 bewezenverklaarde, tot een bedrag van € 15.346,87, te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag.

In hoger beroep is deze vordering aan de orde tot dit in eerste aanleg volledig toegewezen bedrag.

De advocaat-generaal heeft geconcludeerd tot toewijzing van de vordering van de benadeelde partij, te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag en met oplegging van de schadevergoedings-maatregel.

De verdediging heeft zich – overeenkomstig de overlegde pleitnotities – op het standpunt gesteld dat de vordering dient te worden afgewezen aangezien onduidelijk is wat er precies is gebeurd en wat het aandeel van de benadeelde hierin is geweest. Subsidiair heeft de verdediging gesteld dat de vordering dient te worden gematigd.

Shockschade

Het hof sluit voor wat betreft de criteria voor de toekenning van vergoeding van shockschade aan bij de vaste jurisprudentie van de Hoge Raad zoals recent nog bevestigd in zijn arrest van 28 maart 2023 (ECLI:NL:HR:2023:485). Het hof overweegt hiertoe dat vergoeding van shockschade alleen kan plaatsvinden als door het waarnemen van het strafbare feit of door de directe confrontatie met de ernstige gevolgen daarvan, een hevige emotionele schok bij de benadeelde partij is teweeggebracht, waaruit geestelijk letsel voortvloeit. Voor de toewijzing van schadevergoeding ter zake dat geestelijk letsel is vereist dat het bestaan van dat geestelijk letsel naar objectieve maatstaven is vastgesteld.

Zoals hiervoor overwogen onder het kopje ‘Feiten en omstandigheden’ is [slachtoffer 1] op 28 december 2019 door [medeverdachte 1] dood geschoten terwijl hij tegen zijn wil op de grond lag in het huis van [verdachte]. Op dat moment lag [slachtoffer 2] - eveneens daartoe gedwongen door [medeverdachte 1] en [verdachte] - naast hem. Aldus is [slachtoffer 2] van zeer dichtbij getuige geweest van het dood schieten van [slachtoffer 1]. [slachtoffer 2] heeft gesteld dat hij sinds zijn jeugd een zeer hechte vriendschap met [slachtoffer 1] had en dat zij elkaar bijna dagelijks zagen of spraken.

Het hof is van oordeel dat gelet op deze omstandigheden sprake is geweest van onrechtmatig handelen van [medeverdachte 1] en [verdachte] jegens [slachtoffer 2]. Hierbij heeft het hof ook acht geslagen op de omstandigheid dat bij een drugstransactie eerder geweld valt te verwachten dan bij een reguliere, legale handelstransactie. Evenwel is het hof van oordeel dat daarmee niet aan de orde is de situatie dat de benadeelde bedacht had moeten zijn op een dergelijk schokkende gebeurtenis. Daarbij komt dat het hof in overwegende mate gewicht toekent aan de ernst van geweld en de fatale gevolgen voor [slachtoffer 1] en het feit dat [slachtoffer 2] direct naast hem lag op het moment dat dit gebeurde. Tevens acht het hof van belang dat sprake was van een nauwe relatie tussen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2], hetgeen door de verdediging ook niet is betwist.

[slachtoffer 2] heeft onweersproken gesteld dat hij als gevolg van deze gebeurtenis lijdt aan een posttraumatische stressstoornis. Dit laatste heeft [slachtoffer 2] onderbouwd met een brief van de psycholoog van 20 augustus 2021. Aldus is sprake van geestelijk letsel dat naar objectieve maatstaven is vastgesteld.

Het hof is aldus van oordeel dat aannemelijk is geworden dat de benadeelde partij immateriële schade heeft geleden en dat deze schade het rechtstreeks gevolg is van het onder 1 bewezenverklaarde. De vordering ter zake van geleden immateriële schade leent zich - naar maatstaven van billijkheid en gelet op hetgeen in vergelijkbare gevallen wordt toegewezen - voor hoofdelijke toewijzing tot het gevorderde bedrag van € 15.000,-, te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag vanaf 28 december 2019 tot aan de dag der algehele voldoening.

Naar het oordeel van het hof komt tevens de gevorderde materiële schade (eigen risico in verband met behandelingen bij de psycholoog) voor vergoeding in aanmerking nu deze volgt uit het toegebrachte geestelijk letsel. Ook dit deel van de vordering van de benadeelde partij, € 346,87 zal derhalve hoofdelijk worden toegewezen, te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag. De benadeelde heeft niet gesteld wanneer hij de eigen bijdrage voor het eigen risico heeft moeten voldoen. Uit eerder genoemde brief van de psycholoog blijkt dat de behandeling van 25 mei 2020 tot 20 januari 2021 heeft plaatsgevonden. Het hof stelt de ingangsdatum voor de wettelijke rente op laatstgenoemde datum en wijst aldus de wettelijke rente toe vanaf 20 januari 2021 tot aan de dag der algehele voldoening.

Gelet op het voorgaande dient de verdachte te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt, welke kosten het hof tot op heden begroot op nihil, en in de kosten die de benadeelde partij ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

Betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer

[slachtoffer 2]

Nu vaststaat dat de verdachte tot een bedrag van

€ 15.346,87 aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde is toegebracht, zal het hof aan de verdachte de hoofdelijke verplichting opleggen dat bedrag aan de Staat te betalen ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer 2], te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over € 15.000,- vanaf 28 december 2019 en over € 346,87 vanaf 20 januari 2021 tot aan de dag der algehele voldoening.

Vordering tot schadevergoeding [benadeelde partij 1]

In het onderhavige strafproces heeft [benadeelde partij 1] zich als benadeelde partij gevoegd en een vordering ingediend tot vergoeding van geleden immateriële schade als gevolg van het aan de verdachte onder 1 bewezenverklaarde, tot een bedrag van € 20.000,00.

In hoger beroep is deze vordering aan de orde tot dit in eerste aanleg volledig toegewezen bedrag.

Namens de verdachte is gesteld dat het gevorderde bedrag te hoog is nu ervan uit moet worden gegaan dat het slachtoffer niet onder één dak woonde met zijn ouders ten tijde van zijn overlijden. De verdediging heeft aangevoerd dat een lager bedrag dient te worden toegewezen.

Affectieschade

Op grond van de sinds 1 januari 2019 in werking getreden Wet Affectieschade kunnen naasten van het overleden slachtoffer vergoeding van schade vorderen ter hoogte van een bij algemene maatregel van bestuur vastgesteld bedrag ter erkenning voor het ondervonden leed. In artikel 6:108 lid 4, aanhef en onder a tot en met f, BW is gespecificeerd welke naasten hiervoor in aanmerking komen. De benadeelde [benadeelde partij 1] is de vader van de overleden [slachtoffer 1]. Gelet op artikel 6:108 lid 4, aanhef en onder c BW en het Besluit vergoeding affectieschade is de vordering van € 20.000,- ter zake affectieschade toewijsbaar te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag vanaf

28 december 2019 tot aan de dag der algehele voldoening. De benadeelde heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat zijn zoon ten tijde van zijn overlijden bij hem woonde.

Voor zover de verdediging een beroep heeft willen doen op eigen schuld als bedoeld in artikel 6:101 BW zal dit beroep als onvoldoende onderbouwd gepasseerd worden.

Betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij 1]

Nu vaststaat dat de verdachte tot een bedrag van

€ 20.000,00 aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde is toegebracht, zal het hof aan de verdachte de hoofdelijke verplichting opleggen dat bedrag aan de Staat te betalen ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij 1], te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag vanaf 28 december 2019 tot aan de dag der algehele voldoening.

Vordering tot schadevergoeding [benadeelde partij 2]

In het onderhavige strafproces heeft [benadeelde partij 2] zich als benadeelde partij gevoegd en een vordering ingediend tot vergoeding van geleden immateriële schade als gevolg van het aan de verdachte onder 1 bewezenverklaarde, tot een bedrag van € 20.000,00.

In hoger beroep is deze vordering aan de orde tot dit in eerste aanleg volledig toegewezen bedrag.

De verdediging heeft aangevoerd dat een lager bedrag dient te worden toegewezen.

Affectieschade

Op grond van de sinds 1 januari 2019 in werking getreden Wet Affectieschade kunnen naasten van het overleden slachtoffer vergoeding van schade vorderen ter hoogte van een bij algemene maatregel van bestuur vastgesteld bedrag ter erkenning voor het ondervonden leed. In artikel 6:108 lid 4, aanhef en onder a tot en met f, BW is gespecificeerd welke naasten hiervoor in aanmerking komen. De benadeelde [benadeelde partij 2] was gehuwd met de overledene. Gelet op artikel 6:108 lid 4, aanhef en onder a BW en het Besluit vergoeding affectieschade is de vordering van € 20.000,- ter zake affectieschade toewijsbaar te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag vanaf 28 december 2019 tot aan de dag der algehele voldoening.

Voor zover de verdediging een beroep heeft willen doen op eigen schuld als bedoeld in artikel 6:101 BW zal dit beroep als onvoldoende onderbouwd gepasseerd worden.

Betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer

[benadeelde partij 2]

Nu vaststaat dat de verdachte tot een bedrag van € 20.000,00 aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde is toegebracht, zal het hof aan de verdachte de hoofdelijke verplichting opleggen dat bedrag aan de Staat te betalen ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij 2], te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag vanaf 28 december 2019 tot aan de dag der algehele voldoening.

Vordering tot schadevergoeding [benadeelde partij 3]

In het onderhavige strafproces heeft [benadeelde partij 3] zich als benadeelde partij gevoegd en een vordering ingediend tot vergoeding van geleden immateriële schade als gevolg van het aan de verdachte onder 1 bewezenverklaarde, tot een bedrag van € 20.000,00.

In hoger beroep is deze vordering aan de orde tot dit in eerste aanleg volledig toegewezen bedrag.

Namens de verdachte is gesteld dat het gevorderde bedrag te hoog is nu ervan uit moet worden gegaan dat het slachtoffer niet onder één dak woonde met zijn ouders ten tijde van zijn overlijden. Voorts heeft de verdediging aangevoerd dat een lager bedrag dient te worden toegewezen.

Affectieschade

Op grond van de sinds 1 januari 2019 in werking getreden Wet Affectieschade kunnen naasten van het overleden slachtoffer vergoeding van schade vorderen ter hoogte van een bij algemene maatregel van bestuur vastgesteld bedrag ter erkenning voor het ondervonden leed. In artikel 6:108 lid 4, aanhef en onder a tot en met f, BW is gespecificeerd welke naasten hiervoor in aanmerking komen. De benadeelde [benadeelde partij 3] is de moeder van de overledene. Gelet op artikel 6:108 lid 4, aanhef en onder c BW en het Besluit vergoeding affectieschade is de vordering van € 20.000,- ter zake affectieschade toewijsbaar te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag vanaf 28 december 2019 tot aan de dag der algehele voldoening. De benadeelde heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat haar zoon ten tijde van zijn overlijden bij haar woonde.

Voor zover de verdediging een beroep heeft willen doen op eigen schuld als bedoeld in artikel 6:101 BW zal dit beroep als onvoldoende onderbouwd gepasseerd worden.

Betaling aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer

[benadeelde partij 3]

Nu vaststaat dat de verdachte tot een bedrag van

€ 20.000,00 aansprakelijk is voor de schade die door het bewezenverklaarde is toegebracht, zal het hof aan de verdachte de hoofdelijke verplichting opleggen dat bedrag aan de Staat te betalen ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij 3], te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente over dit bedrag vanaf 28 december 2019 tot aan de dag der algehele voldoening.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op de artikelen 36f, 47, 55, 288 en 312 van het Wetboek van Strafrecht, zoals zij rechtens gelden dan wel golden.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen en doet in zoverre opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 1 en 2 bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
9 (negen) jaren en 9 (negen) maanden.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 2] ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 15.346,87 (vijftienduizend driehonderdzesenveertig euro en zevenentachtig cent) bestaande uit € 346,87 (driehonderdzesenveertig euro en zevenentachtig cent) materiële schade en € 15.000,00 (vijftienduizend euro) immateriële schade, waarvoor de verdachte met de mededader(s) hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 2], ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 15.346,87 (vijftienduizend driehonderdzesenveertig euro en zevenentachtig cent) bestaande uit € 346,87 (driehonderdzesenveertig euro en zevenentachtig cent) materiële schade en € 15.000,00 (vijftienduizend euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 73 (drieënzeventig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte of zijn mededader(s) aan een van beide betalingsverplichtingen hebben voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de materiële schade op 20 januari 2021 en de voor de immateriële schade op 28 december 2019.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 1]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde partij 1] ter zake van het onder 1

bewezenverklaarde tot het bedrag van

€ 20.000,00 (twintigduizend euro) ter zake van immateriële schade, waarvoor de verdachte met de mededader(s) hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde partij 1], ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 20.000,00 (twintigduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 95 (vijfennegentig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte of zijn mededader(s) aan een van beide betalingsverplichtingen hebben voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 28 december 2019.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 2]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde partij 2] ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 20.000,00 (twintigduizend euro) ter zake van immateriële schade, waarvoor de verdachte met de mededader(s) hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde partij 2], ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 20.000,00 (twintigduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 95 (vijfennegentig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte of zijn mededader(s) aan een van beide betalingsverplichtingen hebben voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 28 december 2019.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 3]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde partij 3] ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 20.000,00 (twintigduizend euro) ter zake van immateriële schade, waarvoor de verdachte met de mededader(s) hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde partij 3], ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 20.000,00 (twintigduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 95 (vijfennegentig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte of zijn mededader(s) aan een van beide betalingsverplichtingen hebben voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 28 december 2019.

Dit arrest is gewezen door mr. J. Candido,

mr. K. Versteeg en mr. E.A. Lensink,

in bijzijn van de griffier mr. C.B. Jans.

Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van het hof van 8 december 2023.

Veroordeling wegens gekwalificeerde doodslag en diefstal met geweld na ripdeal, betrouwbaarheid getuigenverklaringen, medeplegen, alternatief scenario vindt weerlegging in de bewijsmiddelen

Uitspraak

Gerechtshof Den Haag

Arrest

[verdachte],

en

BESLISSING

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2]

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 1]

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 2]

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 3]