ECLI:NL:GHARL:2025:7223

• Datum uitspraak: 18 november 2025
• Publicatiedatum: 17 november 2025
• Zaaknummer: 21-000118-24
• Instantie: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M.B. de Wit; G.A. Versteeg; R. Godthelp
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Veroordeling voor ontucht en kinderporno met minderjarige jongens door directeur van een stichting en jeugdvoetbaltrainer

In deze zaak heeft het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden op 18 november 2025 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een verdachte die is veroordeeld voor ontuchtige handelingen met dertien minderjarige jongens en voor het maken en in bezit hebben van kinderporno. De verdachte, geboren in 1968, was als directeur van een stichting en jeugdvoetbaltrainer in contact gekomen met de jongens, die in de meeste gevallen aan zijn zorg waren toevertrouwd. Het hof heeft overwogen dat de verklaring van de verdachte in hoger beroep niet als een volledige bekentenis kan worden aangemerkt, maar dat er wel sprake is van verminderde toerekeningsvatbaarheid door een pedofiele stoornis en persoonlijkheidsproblematiek. De verdachte is veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaren, met de maatregel van tbs met dwangverpleging van ongemaximeerde duur. Daarnaast is er een contactverbod opgelegd voor vijf jaren met de slachtoffers en zijn vorderingen tot schadevergoeding van de benadeelde partijen grotendeels toegewezen. Het hof heeft de ernst van de feiten en de impact op de slachtoffers zwaar laten wegen in de strafoplegging.

Uitspraak

Afdeling strafrecht

Parketnummer: 21-000118-24

Uitspraakdatum: 18 november 2025

TEGENSPRAAK

Arrest van de meervoudige kamer voor strafzaken van het gerechtshof

Arnhem-Leeuwarden, zittingsplaats Leeuwarden, gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Midden-Nederland van 22 december 2023 in de in eerste aanleg gevoegde strafzaken, met parketnummers 16-156419-21 en 16-302220-22, tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1968,

op dit moment gedetineerd in de [detentieadres] .

Het hoger beroep

De verdachte heeft tegen het hiervoor genoemde vonnis hoger beroep ingesteld. In dat vonnis is verdachte – kort gezegd – veroordeeld voor het plegen van ontuchtige handelingen met dertien minderjarige jongens en voor het maken en in bezit hebben van kinderpornografische afbeeldingen.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van het hof van 25 en 29 september, 18 november 2025 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering (Sv), het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

In dit arrest gebruikt het hof enkel de voornamen van de betrokken jongens. Waar het voor de duidelijkheid nodig is wordt daarbij de eerste letter van de achternaam vermeld. Het hof gebruikt geen volledige achternamen. Dit met het oog op de bescherming van de privacy van de betrokken jongens.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal, strekkende tot:

• niet-ontvankelijk verklaring van het openbaar ministerie in de vervolging van feit 11;
• bewezenverklaring van de feiten 1, 2 primair, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12 primair, 13, 14, 15 en 16;
• oplegging van een gevangenisstraf van tien jaren, met aftrek van het ondergane voorarrest;
• oplegging van de maatregel terbeschikkingstelling (tbs) met verpleging van overheidswege (tbs met dwangverpleging) van ongemaximeerde duur;
• oplegging van een contactverbod voor vijf jaren met [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] , [slachtoffer 3] , [slachtoffer 4] , [slachtoffer 5] , [slachtoffer 6] , [slachtoffer 7] , [slachtoffer 8] , [slachtoffer 9] , [slachtoffer 10] , [slachtoffer 11] , [slachtoffer 12] . en [slachtoffer 13] , in de vorm van de maatregel strekkende tot beperking van de vrijheid;
• het volgen van de beslissingen van de rechtbank op de vorderingen tot schadevergoeding van de benadeelde partijen, door deze deels toe te wijzen, verhoogd met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel; en
• onttrekking aan het verkeer van de vier inbeslaggenomen gegevensdragers (harde schijven).

Deze vordering is na voorlezing aan het hof overgelegd.

Het hof heeft verder kennisgenomen van wat door verdachte en zijn raadsman, mr. J.A.W. Knoester en raadsvrouw, mr. I.A.C. van Mulbregt, naar voren is gebracht.

Het hof heeft ten slotte kennisgenomen van wat de advocaten van de benadeelde partijen, mr. P.W.M. Soekhai, mr. U.H. Hansma, mr. L.H.C. van Sommeren en mr. C.H. Dijkstra, ook waarnemend voor mr. P. van der Geest, namens de benadeelde partijen hebben aangevoerd.

Het vonnis waarvan beroep

De rechtbank heeft in het vonnis de volgende beslissingen genomen:

• niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie in de vervolging van verdachte ten aanzien van feit 11;
• vrijspraak van feit 12 primair;
• bewezenverklaring van de feiten 1, 2 primair, 3, 4, 5, 6 primair, 7, 8, 9, 10, 12 subsidiair, 13, 14, 15 en 16;
• oplegging van een gevangenisstraf van negen jaren, met aftrek van het ondergane voorarrest;
• oplegging van tbs met dwangverpleging van ongemaximeerde duur
• oplegging van een contactverbod voor vijf jaren met [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] , [slachtoffer 3] , [slachtoffer 4] , [slachtoffer 5] , [slachtoffer 6] , [slachtoffer 7] , [slachtoffer 8] , [slachtoffer 9] , [slachtoffer 10] , [slachtoffer 11] , [slachtoffer 12] . en [slachtoffer 13] , in de vorm van de maatregel strekkende tot beperking van de vrijheid;
• gedeeltelijke toewijzingen van de vorderingen tot schadevergoeding van de benadeelde partijen, verhoogd met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel; en
• onttrekking aan het verkeer van de vier inbeslaggenomen gegevensdragers (harde schijven).

Het hof komt in dit arrest deels tot een andere bewezenverklaring dan de rechtbank. Het hof vernietigt daarom het vonnis en doet opnieuw recht.

De tenlastelegging

Aan verdachte is – na wijziging van de tenlastelegging ter terechtzitting in eerste aanleg –tenlastegelegd dat:

zaak met parketnummer 16-156419-21 :

feit 1

hij op of omstreeks 13 januari 2020 te [plaats] , [gemeente] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn, verdachtes, zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 1] , geboren op [geboortedatum] 2010, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal, betasten van en/of wrijven over de (met kleding bedekte) penis en/of ballen en/of billen van die [slachtoffer 1] (terwijl die [slachtoffer 1] bij hem, verdachte, op schoot zat);

feit 2

primair

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 3 januari 2020 tot en met 3 mei 2020 te [plaats] , althans in Nederland, met de - (al dan niet) aan zijn, verdachtes, zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 2] , geboren op [geboortedatum] 2007, die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, (telkens) een of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die (telkens) bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer 2] , te weten door meermalen, althans éénmaal,

- zijn, verdachtes, penis in de mond van die [slachtoffer 2] te brengen en/of te houden en/of zich door die [slachtoffer 2] te laten pijpen en/of

- op de buik van die [slachtoffer 2] te ejaculeren en/of

- de penis van die [slachtoffer 2] in zijn, verdachtes, mond te brengen en/of houden en/of die [slachtoffer 2] te pijpen en/of

- zich/zijn, verdachtes, penis te laten betasten en/of aftrekken door die [slachtoffer 2] en/of

- de penis van die [slachtoffer 2] af te trekken en/of te betasten;

subsidiair

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 3 januari 2020 tot en met 3 mei 2020 te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn, verdachtes, zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 2] , geboren op [geboortedatum] 2007, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- (met zijn, verdachtes, handen en/of mond) betasten van de penis van die [slachtoffer 2] en/of aftrekken en/of pijpen van die [slachtoffer 2] en/of

- zich door die [slachtoffer 2] laten aftrekken en/of door die [slachtoffer 2] (met zijn handen en/of mond) laten betasten/aanraken van zijn, verdachtes, penis;

feit 3

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 juli 2020 tot en met 1 maart 2021 te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 3] , geboren op [geboortedatum] 2011, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans eenmaal,

- met zijn, verdachtes, hand de (blote) penis van die [slachtoffer 3] te betasten en/of over diens penis te wrijven en/of diens penis vast te pakken en/of

- (vervolgens) heen en weer gaande bewegingen te maken over/met de penis van die [slachtoffer 3] en/of

- over de (met kleding bedekte) penis en/of ballen van die [slachtoffer 3] te wrijven en/of aan te raken en/of betasten (terwijl die [slachtoffer 3] bij hem, verdachte, op schoot zat);

feit 4

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 juli 2020 tot en met 1 maart 2021 te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 4] , geboren op [geboortedatum] 2011, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans eenmaal

- met zijn, verdachtes, hand de (blote) penis van die [slachtoffer 4] betasten en/of over/op diens penis wrijven en/of diens penis vast pakken en/of

- (vervolgens) maken van heen en weer gaande bewegingen over/met de penis van die [slachtoffer 4] en/of

- over de (met kleding bedekte) wrijven over/op de penis en/of ballen van die [slachtoffer 4] en/of aanraken en/of betasten van diens penis (terwijl die [slachtoffer 4] bij hem, verdachte, op schoot zat);

feit 5

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 31 december 2020 tot en met 1 januari 2021 te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn, verdachtes, zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 5] , geboren op [geboortedatum] 2009, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans eenmaal,

- betasten van en/of wrijven en/of vastpakken van de (blote) penis van die [slachtoffer 5] en/of

- (vervolgens) heen en weer gaande bewegingen maken met zijn hand over/met de penis van die [slachtoffer 5] en/of

- betasten van en/of wrijven over de (met kleding bedekte) penis en/of ballen van die [slachtoffer 5] (terwijl die [slachtoffer 5] bij hem, verdachte, op schoot zat);

feit 6

primair

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 2016 tot en met 18 januari 2018 te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, en/of te Egypte, meermalen, althans eenmaal, met - de (al dan niet) aan zijn, verdachtes, zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 6] , geboren op [geboortedatum] 2006, die de leeftijd van twaalf jaren nog niet had bereikt, (telkens) een of meer (ontuchtige) handelingen heeft gepleegd, die (telkens) bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer 6] , te weten door meermalen, althans éénmaal,

- zijn, verdachtes, penis in de mond van die [slachtoffer 6] te brengen en/of te houden en/of zich door die [slachtoffer 6] te laten pijpen en/of

- de penis van die [slachtoffer 6] in zijn, verdachtes, mond te brengen en/of houden en/of die [slachtoffer 6] te pijpen en/of

- zich/zijn, verdachtes, penis te laten betasten en/of aftrekken door die [slachtoffer 6] en/of

- de penis van die [slachtoffer 6] af te trekken en/of te betasten;

en/of

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 19 januari 2018 tot en met 1 januari 2021 te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, en/of in Denemarken, meermalen, althans eenmaal, met - de (al dan niet) aan zijn, verdachtes, zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 6] , geboren op [geboortedatum] 2006, die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, (telkens) een of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die (telkens) bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer 6] , te weten door meermalen, althans éénmaal,

- zijn, verdachtes, penis in de mond van die [slachtoffer 6] te brengen en/of te houden en/of zich door die [slachtoffer 6] (…) laten pijpen en/of

- de penis van die [slachtoffer 6] (…) in zijn, verdachtes, mond te brengen en/of houden en/of die [slachtoffer 6] (…) te pijpen en/of

- zich/zijn, verdachtes, penis te laten betasten en/of aftrekken door die [slachtoffer 6] (…) en/of

- de penis van die [slachtoffer 6] (…) af te trekken en/of te betasten;

subsidiair

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 2016 tot en met 1 januari 2021 te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, en/of in Denemarken, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 6] , geboren op [geboortedatum] 2006, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans eenmaal,

- (met zijn, verdachtes, handen en/of mond) betasten van de penis van die [slachtoffer 6] en/of aftrekken en/of pijpen van die [slachtoffer 6] en/of

- zich door die [slachtoffer 6] laten aftrekken en/of door die [slachtoffer 6] (met zijn handen en/of mond) laten betasten van zijn, verdachtes, penis;

feit 7

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 2009 tot en met 1 januari 2014 te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, meermalen met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 7] , geboren op [geboortedatum] 1999, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- in zijn, verdachtes, mond brengen en/of houden van de penis van die [slachtoffer 7] en/of pijpen van die [slachtoffer 7] en/of

- aftrekken en/of betasten van de penis van die [slachtoffer 7] ;

feit 8

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 2009 tot en met 1 januari 2014 te [plaats] en/of te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, meermalen, althans eenmaal, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 8] , geboren op [geboortedatum] 1999, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- in zijn, verdachtes, mond brengen en/of houden van de penis van die [slachtoffer 8] en/of het pijpen van die [slachtoffer 8] en/of

- aftrekken en/of betasten van de penis van die [slachtoffer 8] en/of

- zich/zijn, verdachtes, penis laten betasten en/of aftrekken door die [slachtoffer 8] en/of

- in het bijzijn van die [slachtoffer 8] verrichten van seksuele handelingen bij/met zichzelf;

feit 9

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2017 tot en met 2 april 2021 te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 9] , geboren op [geboortedatum] 2006, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- met zijn, verdachtes, hand betasten van de (blote) penis van die [slachtoffer 9] en/of over diens penis wrijven en/of vast pakken van diens penis en/of in diens penis knijpen en/of

- wrijven over de (met kleding bedekte) penis en/of ballen van die [slachtoffer 9] en/of aanraken en/of betasten van diens penis (terwijl die [slachtoffer 9] bij hem, verdachte, op schoot zat);

feit 10

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 2006 tot en met 1 maart 2011 te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 10] , geboren op [geboortedatum] 1995, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- in zijn, verdachtes, mond brengen en/of te houden van de penis van die [slachtoffer 10] en/of het pijpen van die [slachtoffer 10] en/of

- af trekken en/of betasten van de penis van die [slachtoffer 10] ;

feit 11

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 januari 2006 tot en met 1 maart 2011 te [plaats] , althans in Nederland, aan [slachtoffer 10] , geboren op [geboortedatum] 1995, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, meermalen, althans eenmaal, een afbeelding, te weten (een) film(s) en/of (een) (bewegende) beeld(en) van/met (een) pornografische aard, waarvan de vertoning schadelijk is te achten voor personen beneden de leeftijd van zestien jaar, heeft aangeboden en/of vertoond, terwijl hij, verdachte, wist of redelijkerwijs moest vermoeden, dat deze [slachtoffer 10] jonger was dan zestien jaar;

feit 12

primair

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 5 maart 2006 tot en met 1 januari 2011 te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, met de aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 11] , geboren op [geboortedatum] 1993, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- met zijn, verdachtes, hand en/of mond en/of tong betasten van de (blote) penis van die [slachtoffer 11] en/of over diens penis wrijven en/of vast pakken van diens penis en/of in diens penis knijpen en/of die [slachtoffer 11] pijpen en/of aan/op diens penis zuigen en/of

- in het bijzijn van die [slachtoffer 11] seksuele handelingen bij/met zichzelf te verrichten, te weten (onder meer) het zichzelf aftrekken, althans het betasten van zijn, verdachtes, penis;

subsidiair

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 5 maart 2006 tot en met 4 maart 2009 te [plaats] en/of te [plaats] , althans in Nederland, met [slachtoffer 11] , geboren op [geboortedatum] 1993, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- met zijn, verdachtes, hand en/of mond en/of tong betasten van de (blote) penis van die [slachtoffer 11] en/of over diens penis wrijven en/of vast pakken van diens penis en/of in diens penis knijpen en/of pijpen van die [slachtoffer 11] en/of het zuigen aan/op de penis van die [slachtoffer 11] en/of

- in het bijzijn van die [slachtoffer 11] verrichten van seksuele handelingen bij/met zichzelf, te weten (onder meer) het zichzelf aftrekken, althans het betasten van zijn, verdachtes, penis;

feit 13

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 11 september 2020 tot en met 6 juni 2021, te [plaats] en/of te [plaats] , [gemeente] , en/of te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 12] , geboren op [geboortedatum] 2010, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans éénmaal,

- met zijn, verdachtes, hand betasten van de (blote) penis van die [slachtoffer 12] en/of wrijven over diens penis en/of vast pakken van diens penis en/of

- (vervolgens) maken van heen en weer gaande bewegingen over/met de penis van die [slachtoffer 12] en/of

- over de (met kleding bedekte) penis en/of ballen van die [slachtoffer 12] wrijven en/of aan raken van diens penis en/of betasten van diens penis (terwijl die [slachtoffer 12] bij hem, verdachte, op schoot zat);

feit 14

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2007 tot en met 21 juni 2021 (telkens) op een of meerdere plekken in Nederland, althans te [plaats] , meermalen, althans eenmaal, (een) afbeelding(en), te weten (een) foto(‘s) en/of (een) video’s en/of (een) film van seksuele gedragingen, waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet had bereikt is betrokken of schijnbaar is betrokken, (telkens) heeft vervaardigd door (fysiek) seksueel contact, althans het plegen van een of meer ontuchtige handelingen,

- bestaande uit (onder meer) pijpen en/of aftrekken en/of het betasten/aanraken van (het) (al dan niet met de kleding bedekte) geslachtsde(e)l(en) - tussen hem, verdachte en een minderjarig persoon, te weten (onder meer) [slachtoffer 11] , geboren [geboortedatum] 1993, en/of [slachtoffer 2] , geboren op [geboortedatum] 2007, en/of ‘ [slachtoffer 13] ’ en/of

- (een) douchende, althans (al dan niet geheel) ontklede, minderjarige jongen(s) en/of

- een plassende, althans met de billen ontblote, minderjarige jongen, te weten [slachtoffer 3] , geboren op [geboortedatum] 2011, en/of

- het (ontblote) (stijve) geslachtsdeel van een (op een bed liggende) minderjarige jongen, te weten [slachtoffer 2] , geboren op [geboortedatum] 2007,

met een mobiele telefoon, althans een gegevensdrager en/of technisch hulpmiddel met een opnamefunctie, te filmen en/of te fotograferen en/of op te nemen en/of op te slaan, althans digitaal vast te leggen, en hij aldus van het plegen van dit misdrijf een gewoonte heeft gemaakt;

feit 15

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2007 tot en met 21 juni 2021 (telkens) op een of meerdere plekken in Nederland, althans te [plaats] , meermalen, althans eenmaal,

(een) gegevensdrager(s), te weten vier, althans meerdere, althans een, harde schij(f)(ven) - met kenmerk(en) AANZ4614NL en/of AANZ4620NL en/of AANZ4623NL en AANZ4625NL - en/of een mobiele telefoon, bevattende (in totaal) 994, althans meerdere, althans een, afbeelding(en), bestaande uit (een) foto(‘s) en/of(een) video’s en/of(een) film(s), van (een) seksuele gedraging(en), waarbij (telkens) iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet had bereikt is betrokken of schijnbaar is betrokken, heeft verworven en/of in bezit heeft gehad welke seksuele gedraging(en) zakelijk weergegeven - bestond(en) uit:

- het oraal penetreren van (het lichaam van) (een) minderjarige(n) en/of

- het plegen van een of meerdere ontuchtige handelingen met/door die minderjarige(n), te weten het met de hand en/of mond en/of tong betasten van (een) geslachtsde(e)l(en) en/of bil(len) van die minderjarige(n) en/of

- het door die minderjarige(n) met de hand en/of mond en/of tong laten betasten van (een) geslachtsde(e)l(en), en/of het (laten) poseren door die minderjarige(n), met de nadruk op de geslachtsde(e)l(en) en/of bil(len), waarbij die minderjarige(n) (al dan niet) geheel dan wel gedeeltelijk naakt is,

- althans het leggen van de nadruk op, in ieder geval het in beeld brengen van, de (al dan niet geheel ontklede) geslachtsde(e)l(en) en/of bil(len) van (een) minderjarige(n),

en hij aldus van het plegen van dit misdrijf een gewoonte heeft gemaakt;

zaak met parketnummer 16-302220-22 (gevoegd):

feit 16

hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 december 2019 tot en met 1 november 2020 te [plaats] , althans in Nederland, met - de (al dan niet) aan zijn zorg en/of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 13] , geboren op [geboortedatum] 2005, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, (telkens) één of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen, althans eenmaal,

- met zijn, verdachtes, hand de (blote) penis van die [slachtoffer 13] te betasten en/of over diens penis te wrijven en/of diens penis vast te pakken en/of

- (vervolgens) heen en weer gaande bewegingen te maken over/met de penis van die [slachtoffer 13] en/of

- over de (met kleding bedekte) penis en/of ballen van die [slachtoffer 13] te wrijven en/of aan te raken en/of betasten (terwijl die [slachtoffer 13] bij hem, verdachte, op schoot zat).

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Ontvankelijkheid van het openbaar ministerie feit 11

Net als de rechtbank, de advocaat-generaal en de verdediging oordeelt het hof dat het openbaar ministerie voor feit 11 niet-ontvankelijk is in de strafvervolging. Uit de tenlastelegging van feit 11 volgt dat de pleegperiode eindigt op 1 maart 2011. Gelet op de maximaal op te leggen straf bij artikel 240a (oud) van het Wetboek van Strafrecht (Sr) betekent dit dat dat dit feit is verjaard. Het recht tot strafvervolging is in zoverre komen te vervallen. Het openbaar ministerie wordt voor feit 11 niet-ontvankelijk verklaard.

Overwegingen met betrekking tot het bewijs

Verdachte wordt ervan verdacht dat hij in de periode van 2006 tot en met 2021 op verschillende momenten met 13 minderjarige jongens ontuchtige handelingen heeft gepleegd. Hierbij zou het bij een deel van deze jongens ook zijn gegaan om het seksueel binnendringen van het lichaam. Verder wordt verdachte ervan beschuldigd dat de minderjarige jongens met wie hij ontucht zou hebben gepleegd aan zijn zorg en/of waakzaamheid waren toevertrouwd. Als dat vast komt te staan, kan dat leiden tot een hogere maximaal op te leggen straf. Verdachte wordt tot slot verweten dat hij kinderporno heeft gemaakt en in zijn bezit heeft gehad.

Het hof stelt vast dat verdachte met de minderjarige jongens in contact kwam via zijn werk als directeur van de [de Stichting] en via zijn activiteiten als jeugdvoetbaltrainer. Verder leerde verdachte de jongens in deze zaak kennen via de buurt waar hij woonde en via een vakantie in het buitenland.

[de Stichting] organiseerde uitjes voor (de zusjes en/of broertjes van) chronisch en/of ernstig zieke kinderen. Op zogenaamde ‘wensdagen’ werden de wensen vervuld van (ernstig) zieke kinderen of kinderen die (ernstig) ziek waren geweest. Eerst werd tijdens een wensgesprek besproken welke wensen de kinderen hadden en of die uitgevoerd konden worden. Vervolgens werd de wens uitgevoerd tijdens de wensdag. Bij de wensdagen werd vaak een limousine gebruikt en werden diverse soorten uitjes georganiseerd. Verdachte was als directeur van de stichting betrokken bij de wensgesprekken en de wensdagen. In sommige gevallen onderhield verdachte vervolgens na de wensdag ook nog contact met (leden van) het ‘wensgezin’. Verdachte nam de minderjarige jongens daarna in sommige gevallen ook nog mee naar voetbalwedstrijden. Soms mochten de jongens de avond voorafgaand aan een dergelijke wedstrijd al bij verdachte thuis logeren. Verdachte is ook met diverse jongens naar een voetbaltoernooi geweest. Net als de voetbalwedstrijden die verdachte met de jongens bezocht, waren de voetbaltoernooien ook in binnen- en buitenland. Verdachte haalde de jongens vaak op bij hen thuis en bracht ze dan na het uitje ook weer thuis bij hun ouders. Ook nam verdachte wel eens jongens mee naar het kantoor van de Stichting of naar zijn woning.

1. Standpunten

1.1.

Standpunt verdediging

Tijdens de procedure bij de rechtbank ontkende verdachte de ten laste gelegde feiten nog grotendeels. Dit met uitzondering van het plegen van ontucht met [slachtoffer 11] (feit 12). Op de zitting van de rechtbank bracht de verdediging naar voren dat verdachte van bijna alle feiten moest worden vrijgesproken.

Verdachte is door de rechtbank veroordeeld voor de meeste feiten die hem worden verweten. Verdachte is in hoger beroep gegaan tegen het vonnis. Vrij snel na het instellen van het hoger beroep heeft de verdediging laten weten dat verdachte een andere proceshouding wilde aannemen door meer openheid van zaken te geven over de verdenkingen en aldus zijn verantwoordelijkheid te nemen. De verdediging heeft gevraagd of verdachte nogmaals kon worden gehoord door de politie. Dat verhoor heeft plaatsgevonden en verdachte verklaart – ook op de zitting in hoger beroep – het grootste deel van de feiten te erkennen. Alleen de feiten 1 en 3 ontkent verdachte in z’n geheel. Verdachte ontkent met betrekking tot deze feiten ook in hoger beroep stellig dat hij met [slachtoffer 1] en [slachtoffer 3] ontuchtige handelingen heeft gepleegd.

De verdediging heeft in hoger beroep dan ook vrijspraak bepleit ten aanzien van de feiten 1 ( [slachtoffer 1] ) en 3 ( [slachtoffer 3] ). De onderbouwing daarvoor is als volgt. De verklaringen van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 3] zijn onvoldoende betrouwbaar om voor het bewijs te kunnen worden gebruikt en hun verklaringen vinden onvoldoende steun in ander (objectief) bewijs in het dossier. Specifiek over feit 3 wordt aangevoerd dat verdachte geen opzet had op het plegen van ontuchtige handelingen.

Ten aanzien van de rest van de feiten voert de verdediging geen verweer en laat de verdediging de beslissing hierover aan het hof.

Het hof gaat – voor zover nodig – hierna per feit in op specifieke standpunten en argumenten van de verdediging.

1.2.

Standpunt advocaat-generaal

De advocaat-generaal neemt het standpunt in dat de feiten 1, 2 primair, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12 primair, 13, 14, 15 en 16 bewezen kunnen worden verklaard. De advocaat-generaal sluit zich in het requisitoir grotendeels aan bij de bewijsconstructie en -overwegingen van de rechtbank in het vonnis. Anders dan de raadsman heeft betoogd, bestaat er volgens de advocaat-generaal voor de verklaringen van [slachtoffer 1] (feit 1) en [slachtoffer 3] (feit 3) en de daarin door hen genoemde ontuchtige handelingen door verdachte, wel voldoende steunbewijs zodat ook die feiten bewezen kunnen worden.

2. Oordeel van het hof

2.1

Algemene overwegingen

Om te beginnen volgen hieronder een aantal algemene overwegingen die belangrijk zijn voor de waardering van het bewijs in deze zaak. Ieder feit wordt daarna afzonderlijk besproken. Daarbij gaat het hof in op de specifieke feiten en omstandigheden van die feiten.

2.1.1

Bekennende verklaring verdachte in hoger beroep?

In deze zaak wijst de rechtbank vonnis op 22 december 2023. Verdachte gaat hiertegen in hoger beroep op 5 januari 2024. De raadsman die verdachte sinds het hoger beroep bijstaat, laat vervolgens op 12 maart 2024 aan het hof via een e-mailbericht weten dat verdachte in hoger beroep een andere procesopstelling heeft. Dit door over de verdenkingen meer openheid van zaken te geven en zijn verantwoordelijkheid hiervoor te nemen. De raadsman verzoekt hierbij of verdachte nogmaals door de politie kan worden verhoord en of verdachte vervolgens ter observatie in het Pieter Baan Centrum (PBC) kan worden opgenomen. Het hof wijst beide verzoeken toe.

Verdachte wordt op 4 juni 2024 verhoord door de politie. In dit verhoor erkent verdachte het grootste deel van de feiten te hebben gepleegd. Verdachte zegt bij de meeste jongens dat de ontucht heeft plaatsgevonden zoals de jongens hebben verklaard. Wat verdachte wel ontkent, is dat de jongens hem hebben gepijpt, ook al hebben sommigen dat wel verklaard. Ook ontkent verdachte in sommige gevallen bepaalde onderdelen van de verklaringen van de jongens.

Net als bij de politie in juni 2024 verklaart verdachte op de zitting van het hof van 25 en 29 september 2025 bij de meeste feiten dat de ontucht plaatsvond zoals door de jongens is verklaard. Bij deze feiten vraagt de verdediging ook niet om vrijspraak van verdachte.

Tegelijkertijd verklaart verdachte op de zitting van het hof dat er details uit de verklaringen van die jongens zijn die hij ‘zelf anders heeft beleefd of heeft onthouden’. Bovendien ontkent verdachte op de zitting nadrukkelijk dat enkele jongens verdachte hebben gepijpt.

Verdachte zegt op de zitting van het hof dat hij niet in discussie wil gaan over wat er precies is gebeurd, maar dat bij bepaalde feiten niet alles precies is gebeurd zoals dat door de jongens is verklaard. Verdachte zegt te accepteren dat zijn beleving over wat er is gebeurd, afwijkt van wat de jongens verklaren. Verdachte zegt verder dat hij ‘het accepteert dat de rest van de verklaring erbij komt’. Na het voorhouden van de inhoud van bepaalde aangiftes en verklaringen van ouders over wat er gebeurd zou zijn, verklaart verdachte op de vraag van het hof of de verklaringen van de jongens inhoudelijk kloppen steeds: ‘ik accepteer het’. Ook verklaart verdachte bij de bespreking van bepaalde feiten: ‘laat maar, ik laat het rusten’ en ‘ik berust mij erin’.

Op de zitting van 25 september 2025 heeft het hof al aangekaart dat het de vraag is of deze verklaring van verdachte door het hof als bekennend kan worden aangemerkt in de zin van artikel 359, derde lid, Sv. In die situatie kan in het arrest van het hof worden volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen. De raadsman van verdachte heeft in het pleidooi het standpunt ingenomen dat verdachte – wat de verdediging betreft – als bekennende verdachte kan worden aangemerkt bij de feiten waartegen de verdediging geen vrijspraakverweer voert.

Dit stelt het hof voor het volgende juridische dilemma.

De enkele omstandigheid dat de raadsman aangeeft dat zijn cliënt bekent of als een bekennende verdachte kan worden aangemerkt, betekent niet dat er daadwerkelijk een volledige bekentenis van de verdachte voorligt. Gelet op de wetsgeschiedenis en jurisprudentie van de Hoge Raad over dit onderwerp is vereist dat verdachte de bewezenverklaarde feiten duidelijk en ondubbelzinnig heeft bekend en dat hij nadien ook niet anders heeft verklaard of dat hij of zijn raadsman vrijspraak heeft bepleit.

In deze zaak is geen sprake van zo’n situatie waarin verdachte alle feiten duidelijk en ondubbelzinnig bekent. Naast verdenkingen die verdachte wel ondubbelzinnig bekent, zijn er ook verdenkingen ten aanzien van jongens waarbij hij verklaart dat het is gebeurd zoals de jongens hebben verklaard, maar waarbij er – na doorvragen op specifieke onderdelen van de verklaring van de jongens – alsnog een ontkenning volgt of de verklaring dat verdachte zich dat anders herinnert of anders ziet. Daarnaast omvat – bij bepaalde feiten – de verklaring van verdachte niet alle onderdelen van wat het hof bewezen verklaart. De verklaring van verdachte in hoger beroep dat hij ‘accepteert’ of ‘zich erbij neerlegt’ dat een bewezenverklaring zal volgen voor bepaalde onderdelen van de feiten, is geen bekentenis in de zin van artikel 359, derde lid, Sv. Bij de feiten waarvan het hof tot een bewezenverklaring komt, zal het hof de bewijsmiddelen uitwerken.

2.1.2

Bewijs in zedenzaken

Bij zedenzaken zijn meestal maar twee personen aanwezig bij de ten laste gelegde seksuele handelingen: het vermeende slachtoffer en de vermeende dader. Daardoor is het in zedenzaken dan ook vaak het woord van de één tegen dat van de ander.

Het bewijs dat een verdachte de tenlastegelegde feiten heeft begaan, kan niet uitsluitend worden aangenomen op grond van de verklaring van één getuige (vaak de aangever). Dit volgt uit artikel 342, tweede lid, Sv. Dit vereiste ziet op de tenlastelegging als geheel en niet slechts op een onderdeel daarvan. Achtergrond van deze voorwaarde is dat daarmee de kwaliteit van de bewijsbeslissing wordt gewaarborgd. De rechter kan namelijk niet tot een bewezenverklaring komen als de door één getuige naar voren gebrachte feiten en omstandigheden op zichzelf staan en onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal. De vraag of aan dit bewijsminimum is voldaan, kan niet in algemene zin worden beantwoord, maar vraagt steeds een beoordeling van het concrete geval.

Uit de jurisprudentie van de Hoge Raad in zedenzaken volgt dat niet is vereist dat de seksuele handelingen zelf moeten worden bevestigd in ander bewijsmateriaal. Voldoende is wanneer de verklaring van een aangever / getuige op bepaalde punten wordt bevestigd door andere bewijsmiddelen die volgen uit een andere bron dan de aangever / getuige. Daarmee staat die verklaring van de aangever / getuige immers niet op zichzelf, maar is deze als het ware ingebed in een concrete context die wordt bevestigd door een andere bron. Daar tegenover staat dat tussen de verklaring van een aangever / getuige en het overige bewijsmateriaal een niet te ver verwijderd verband mag bestaan. Ook geldt dat een voor het bewijs gebruikte verklaring ook op zichzelf voldoende betrouwbaar moet zijn.

Alleen één extra verklaring van-horen-zeggen van de aangever / getuige – een zogenaamde
de auditu -verklaring) – is onvoldoende steunbewijs voor de verklaring van een aangever / getuige. Als deze verklaring ook een zelfstandige, eigen waarneming bevat over de emotionele of fysieke toestand van een aangever / getuige op het moment dat het strafbare feit plaatsvindt, of vlak daarna, kan deze verklaring weer wel voldoende steunbewijs zijn.

Wanneer er voldoende wettig en overtuigend bewijs is, moet vervolgens de rechter op basis van dat bewijs ook de overtuiging hebben gekregen dat verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan.

In deze zaak neemt het hof deze algemene overwegingen over het bewijs bij zedenzaken als uitgangspunt bij de beoordeling en bespreking van de ten laste gelegde feiten.

2.2

Bewijsmiddelen

De door het hof gebruikte bewijsmiddelen zijn als
bijlage aan dit arrest gehecht. Wanneer hierna wordt gesproken over de bewijsmiddelen, worden deze bewijsmiddelen in de bijlage bedoeld.

Het hof kan zich in het grootste deel van de bewijsmiddelen van de rechtbank vinden. Het hof heeft zich daarom bij de gebruikte bewijsmiddelen zoveel mogelijk aangesloten bij de bewijsmiddelen van de rechtbank. Daarbij worden wel enkele onderdelen aangevuld of aangepast.

2.3

Overwegingen hof per feit

2.3.1

Feit 1 ( [slachtoffer 1] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 1. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte op 13 januari 2020 ontucht heeft gepleegd met de minderjarige [slachtoffer 1] . Daarmee passeert het hof de stellige ontkenning van verdachte van dit feit.

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 1]

verklaart concreet en gedetailleerd over wat er is gebeurd met verdachte. [slachtoffer 1] is specifiek over de handelingen die verdachte bij hem heeft verricht en binnen welke context dat gebeurde. Aan zijn moeder en verbalisanten heeft [slachtoffer 1] de handelingen van verdachte ook voorgedaan. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 1] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Het verweer van de verdediging dat [slachtoffer 1] mogelijk (onbewust) is beïnvloed door zijn moeder toen hij over het misbruik vertelde, wordt verworpen. [slachtoffer 1] liet snel na de seksuele handelingen gedragsveranderingen zien en hij vertelde vervolgens uit zichzelf dat verdachte aan zijn geslachtsdeel heeft gezeten toen hij de dag daarvoor bij verdachte op schoot zat. De moeder van [slachtoffer 1] verklaart juist dat ze wat [slachtoffer 1] haar vertelde even wilde laten rusten en er niet hysterisch op wilde reageren. Om die reden is ze er pas de volgende dag weer bij [slachtoffer 1] op teruggekomen. Ook speelt mee dat de moeder van [slachtoffer 1] in ieder geval niet vanuit de media of vanuit kennis van andere slachtoffers kon vermoeden dat [slachtoffer 1] door verdachte seksueel was betast. Dat kon niet het geval zijn geweest, omdat de aangifte van de moeder van [slachtoffer 1] de eerste melding was die bij de politie over verdachte is gemaakt. Het hof ziet dan ook geen aanwijzingen dat sprake was van beïnvloeding.

Voldoende steunbewijs

Op belangrijke onderdelen wordt de verklaring van [slachtoffer 1] ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier. Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring. Zoals hiervoor bij de algemene bewijsoverwegingen is besproken, hoeft het vereiste steunbewijs niet per se te zien op de ontuchtige handelingen zelf.

Verdachte erkent zelf dat hij de bewuste dag bij [slachtoffer 1] thuis was en dat [slachtoffer 1] op zijn schoot heeft gezeten. Daarmee bevestigt verdachte de context waarbinnen de ontuchtige handelingen hebben plaatsgevonden. De moeder van [slachtoffer 1] zag daarnaast zelf dat [slachtoffer 1] bij het wensgesprek op een ‘best wel intieme manier’ ineens bij verdachte op schoot zat en dat [slachtoffer 1] tijdens het wensgesprek gedrag liet zien dat zij niet van hem kende. Ook na het gesprek liet [slachtoffer 1] gedragsveranderingen zien die zijn moeder niet kon plaatsen. [slachtoffer 1] vertelt zijn moeder vervolgens kort na het misbruik – de volgende dag en de dag erna – spontaan over het misbruik. Zijn moeder verklaart specifiek over dit moment (de ‘
disclosure ’).

Voldoende gelegenheid voor seksuele handelingen

Dat de moeder van [slachtoffer 1] de seksuele handelingen niet heeft gezien, betekent niet dat de handelingen niet hebben plaatsgevonden. Verdachte verklaart dat het – gelet op de feitelijke situatie tijdens het gesprek – onmogelijk was om de handelingen bij [slachtoffer 1] te verrichten. Zo zat het hele gezelschap in de kleine huiskamer dicht op elkaar, waarbij verdachte [slachtoffer 1] op schoot had en terwijl hij in zijn ene hand zijn telefoon had en in de andere hand een vragenlijst had. Dat het plegen van ontuchtige handelingen in een dergelijke context niet voor de hand ligt, betekent echter niet dat het niet gebeurd is. Net als de rechtbank gaat het hof bij de beoordeling van dit feit niet uit van een statische situatie die steeds hetzelfde was. Uit de verschillende verklaringen volgt namelijk dat de moeder van [slachtoffer 1] een paar keer de kamer uit is geweest, dat verdachte de kamers van [slachtoffer 1] en zijn broer heeft bekeken en dat ze bij de auto van verdachte hebben gekeken. Binnen die dynamiek is er voldoende gelegenheid geweest voor het plegen van de ontuchtige handelingen.

Modus operandi

Daarnaast is het relevant dat de beschrijving van de verweten seksuele handelingen door verdachte past in de gang van zaken bij andere feiten in deze zaak. Het gaat hierbij om het op schoot zitten bij verdachte, het laten zien van plaatjes op de telefoon van verdachte en het vervolgens betasten van het kruis van de betrokken jongen door verdachte. Het hof gebruikt deze overeenkomende gang van zaken (
modus operandi ) niet als schakelbewijs, maar constateert wel dat er overeenkomsten zijn tussen de verschillende verklaringen van minderjarige jongens in de manier waarop het misbruik plaatsvond. Dit sterkt het verhaal van de minderjarige jongens en vergroot de betrouwbaarheid van hun verklaringen. Anders dan de verdediging meent, is niet gebleken dat verdachte enkel ontucht pleegde met jongens met wie hij een band had opgebouwd en dus niet bij jongens zoals [slachtoffer 1] die hij net ontmoet had. Uit de bewijsmiddelen bij de andere feiten die hierna in dit arrest zullen worden besproken, volgt namelijk het tegendeel: verdachte pleegde bij sommige jongens al vrij snel na de ontmoeting ontuchtige handelingen. In die zin ziet het hof bij feit 1 geen afwijking van de algemene
modus operandi van verdachte, die ervoor moet zorgen dat er vraagtekens gezet moeten worden bij de betrouwbaarheid van de verklaring van [slachtoffer 1] .

Partiële vrijspraak aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

Net als de rechtbank spreekt het hof verdachte partieel vrij van het strafverzwarende onderdeel van de tenlastelegging dat [slachtoffer 1] ‘aan verdachtes zorg en/of waakzaamheid was toevertrouwd’. De seksuele handelingen vonden namelijk plaats toen de moeder van [slachtoffer 1] in zijn buurt was. [slachtoffer 1] was op dat moment dus niet aan de zorg en/of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd, maar aan de zorg en/of waakzaamheid van zijn moeder.

2.3.2

Feit 2 primair ( [slachtoffer 2] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 2 primair. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 3 januari 2020 tot en met 3 mei 2020 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 2] . Net als de rechtbank komt het hof – ondanks de ontkenning van verdachte daarvan – ook tot een bewezenverklaring van het zich door [slachtoffer 2] laten pijpen.

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 2]

In een gesprek met zijn ambulante begeleider mevrouw [naam] vertelt [slachtoffer 2] voor het eerst over het seksueel misbruik door verdachte. Aanleiding daarvoor is dat [naam] aan [slachtoffer 2] vraagt of er op seksueel gebied weleens door iemand over zijn grenzen is gegaan. Daarop klapt [slachtoffer 2] zowel verbaal als non-verbaal dicht. Uiteindelijk vertelt [slachtoffer 2] dat verdachte seksuele handelingen bij hem heeft verricht en andersom ook: dat [slachtoffer 2] seksuele handelingen bij verdachte heeft verricht. Bij de rechter-commissaris verklaart [slachtoffer 2] vervolgens gedetailleerd over deze seksuele handelingen. [slachtoffer 2] verklaring is authentiek, gedetailleerd en consistent. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 2] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring. Het hof ziet ook niet in waarom het specifieke onderdeel van de verklaring van [slachtoffer 2] dat hij verdachte heeft gepijpt niet geloofd zou moeten worden.

Voldoende steunbewijs

Op belangrijke onderdelen wordt [slachtoffer 2] verklaring ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier. Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring.

De politie treft op een inbeslaggenomen harde schijf van verdachte afbeeldingen aan van een jongen die in het bed op de zolderkamer van verdachte ligt. De jongen is alleen gekleed in een boxershort en draagt een VR-bril. De moeder van [slachtoffer 2] herkent [slachtoffer 2] op deze afbeeldingen. De foto’s die daarop volgen en ook op dezelfde harde schijf staan, zijn kinderpornografische afbeeldingen. Op deze afbeeldingen staat een jongen met ontblote piemel in (half)stijve toestand en op één van de foto’s is ook een rechterhand te zien die de piemel betast. Net als de rechtbank gaat het hof ervan uit dat deze hand van verdachte is. Verdachte verklaart bij de rechtbank dat hij denkt dat het zijn hand is die te zien is. Dit wordt ook bevestigd door de bevindingen van de politie over de ring en polsbandjes die op de foto zichtbaar zijn en die overeenkomen met de ring en polsbandjes die verdachte draagt.

Het hof gaat ervan uit dat [slachtoffer 2] te zien is op de kinderpornografische foto’s. Bij de rechter-commissaris verklaart [slachtoffer 2] dat verdachte hem heeft verteld dat verdachte foto’s van hem heeft gemaakt terwijl hij naakt stond. Verder verklaart verdachte gedurende de procedure in hoger beroep bij de politie dat het [slachtoffer 2] is die op de foto die hem eerder werd getoond te zien is en dat [slachtoffer 2] wist dat deze foto gemaakt werd omdat ze het er vooraf over hadden gehad.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 2] was twaalf jaar oud in de periode dat hij bij verdachte logeerde en de seksuele handelingen plaatsvonden. Als volwassen man had verdachte hierdoor overwicht op [slachtoffer 2] . Verder logeerde [slachtoffer 2] zonder zijn eigen ouders bij verdachte en ging hij zonder zijn ouders met verdachte mee op uitjes. Mede gelet op zijn licht verstandelijke beperking was [slachtoffer 2] aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

2.3.3

Feit 3 ( [slachtoffer 3] )

Het hof komt tot een bewezenverklaring van feit 3. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 juli 2020 tot en met 1 maart 2021 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 3] .

Betrouwbare verklaring [slachtoffer 3]

verklaart over de ontuchtige handelingen die verdachte bij hem heeft verricht, bij [pizzeria] en in de auto van verdachte. Hij verklaart steeds over wat hij zelf heeft meegemaakt. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 3] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Het hof verwerpt het verweer van de verdediging dat [slachtoffer 3] mogelijk (onbewust) is beïnvloed door zijn moeder, [broertje van slachtoffer 3] of vriendje [slachtoffer 4] toen hij over het misbruik vertelde. Het hof ziet in zijn verklaring en in het dossier geen aanwijzingen dat [slachtoffer 3] in zijn verklaring ‘meepraat’ met zijn [broertje van slachtoffer 3] en/of vriendje [slachtoffer 4] . In het bijzijn van hun moeder vraagt [broertje van slachtoffer 3] aan [slachtoffer 3] of [slachtoffer 3] zich nog kon herinneren dat verdachte tijdens het autorijden elke keer met zijn hand bij de piemel van [slachtoffer 4] zat. [slachtoffer 3] reageert hierop door te zeggen: ‘oja, dat deed hij bij mij ook steeds’. [slachtoffer 3] vertelt daarop gedetailleerd en concreet over de handelingen die verdachte bij hem heeft verricht bij [pizzeria] De moeder van [slachtoffer 3] en [broertje van slachtoffer 3] vraagt vervolgens door middel van open vragen aan [slachtoffer 3] wat er precies is gebeurd. Anders dan de verdediging ziet het hof in het feit dat [slachtoffer 3] pas na vragen van broertje [broertje van slachtoffer 3] en na nadere vragen door zijn moeder over het seksueel misbruik door verdachte vertelt, geen reden om aan de betrouwbaarheid van zijn verklaring te twijfelen. Verder is de (betrouwbaarheid van de) verklaring van [slachtoffer 3] door een rechtspsycholoog onderzocht. Uit dit onderzoek volgt dat de verklaring van [slachtoffer 3] in aanzienlijke mate valide en waarheidsgetrouw is.

Voldoende steunbewijs

Op belangrijke onderdelen ondersteunen de overige bewijsmiddelen in het dossier de verklaring van [slachtoffer 3] . Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring. Zoals hiervoor bij de algemene overwegingen is besproken, hoeft het vereiste steunbewijs niet per se te zien op de ontuchtige handelingen zelf.

Verdachte erkent tijdens zijn verhoor bij de politie in hoger beroep dat hij bij [pizzeria] de blouse van [slachtoffer 3] in zijn broek heeft gedaan en dat hij daarbij wellicht de piemel van [slachtoffer 3] zou kunnen hebben aangeraakt. Verdachte bevestigt ook dat [slachtoffer 3] tijdens het autorijden op zijn schoot heeft gezeten en dat hij daarbij zijn handen op de schoot van [slachtoffer 3] had. Verder bevestigen de moeder van [slachtoffer 3] en verdachte zelf de momenten waarop [slachtoffer 3] en verdachte samen waren. Hiermee is voldoende ondersteuning voor de momenten – en in deze context ook de handelingen – die [slachtoffer 3] in zijn verklaring omschrijft.

Ontuchtig karakter handelingen verdachte [pizzeria]

Het hof volgt verdachte niet in zijn verklaring dat hij enkel de ‘broekveters’ van [slachtoffer 3] heeft gestrikt en daarbij mogelijk per ongeluk de penis van [slachtoffer 3] heeft aangeraakt. Het hof gaat uit van een andere feitelijke situatie en baseert zich hierbij op de bewijsmiddelen, in het bijzonder op de verklaring van [slachtoffer 3] . Uit deze bewijsmiddelen volgt dat verdachte zijn hand in de broek en onderbroek van [slachtoffer 3] stak. [slachtoffer 3] verklaart dat verdachte vervolgens zijn piemel betastte (‘naar beneden duwde’). Het op deze manier en onder de uit de bewijsmiddelen naar voren komende omstandigheden steken van een hand in de onderbroek van een minderjarige en het vervolgens betasten van diens penis, is in strijd met de sociaal-ethische norm en is daarmee eenvoudigweg als ontuchtig aan te merken. Het verweer van de verdediging wordt verworpen.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 3] was negen jaar oud in de periode waarin het seksueel misbruik plaatsvond. Verdachte had als volwassen man overwicht op [slachtoffer 3] . Verder was [slachtoffer 3] zonder zijn eigen ouders mee met verdachte op pad in zijn auto en op zijn kantoor. Gelet op dit alles was [slachtoffer 3] aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

2.3.4

Feit 4 ( [slachtoffer 4] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 4. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 9 januari 2021 tot en met 1 maart 2021 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 4] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 4]

verklaart voor het eerst in een gesprek met zijn moeder over seksueel misbruik door verdachte. Dat misbruik vond plaats toen [slachtoffer 4] ging plassen bij het kantoor van verdachte en op verschillende momenten in de auto van verdachte. [slachtoffer 4] vertelt hierover naar aanleiding van de mededeling van zijn moeder dat er in het nieuws verhalen zijn van seksueel misbruik door verdachte. Wanneer ze dit vertelt aan [slachtoffer 4] ziet zijn moeder dat hij opschrikt en dat hij meteen begint te huilen. [slachtoffer 4] zegt ‘sorry, sorry, sorry’ en vraagt aan zijn moeder of ze boos op hem is. Bij de politie verklaart [slachtoffer 4] vervolgens gedetailleerd over de seksuele handelingen die verdachte bij hem heeft verricht. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 4] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

De overige bewijsmiddelen in het dossier ondersteunen op belangrijke onderdelen de verklaring van [slachtoffer 4] . Voor zijn verklaring is dan ook voldoende steunbewijs aanwezig.

Verdachte erkent tijdens zijn verhoor bij de politie in hoger beroep dat hij [slachtoffer 4] over zijn broek heen heeft aangeraakt bij zijn piemel. Verder zaten [slachtoffer 3] en [broertje van slachtoffer 3] ook bij verdachte in de auto toen de ontuchtige handelingen bij [slachtoffer 4] plaatsvonden. [broertje van slachtoffer 3] vertelt zijn moeder hierover dat verdachte tijdens het autorijden ‘elke keer met zijn hand bij de piemel van [slachtoffer 4] zit’. Een rechtspsycholoog heeft onderzoek gedaan naar de betrouwbaarheid van de verklaring van [broertje van slachtoffer 3] . Uit dit onderzoek blijkt dat de verklaring van [broertje van slachtoffer 3] in aanzienlijke mate valide en waarheidsgetrouw is.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

Toen het seksueel misbruik plaatsvond was [slachtoffer 4] negen jaar oud. Verdachte had als volwassen man daardoor overwicht op [slachtoffer 4] . Daarnaast was [slachtoffer 4] zonder zijn eigen ouders mee op pad met verdachte in zijn auto en op zijn kantoor. Gelet hierop was [slachtoffer 4] aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

Inkorting pleegperiode

Net als de rechtbank komt het hof tot een kortere bewezenverklaarde pleegperiode dan in de tenlastelegging.

2.3.5

Feit 5 ( [slachtoffer 5] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 5. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 31 december 2020 tot en met 1 januari 2021 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 5] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 5]

verklaart in een gesprek met zijn moeder dat hij tijdens de jaarwisseling van 2020/2021 bij verdachte in de auto op schoot mocht en dat verdachte hem toen ontuchtig heeft aangeraakt. Datzelfde is nog een keer gebeurd toen ze weer bij verdachte in de woning waren en toen [slachtoffer 5] broer [slachtoffer 6] even naar het toilet was. Wanneer hij dit aan zijn moeder vertelt, wordt [slachtoffer 5] emotioneel (de
disclosure) . Hij durfde het zijn moeder niet eerder te vertellen omdat hij zich schaamde. Bij het verhoor bij de politie is [slachtoffer 5] ook emotioneel wanneer hij over het misbruik vertelt. [slachtoffer 5] verklaart bij de politie gedetailleerd en consistent over het misbruik. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 5] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

De verklaring van [slachtoffer 5] wordt op belangrijke onderdelen ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier. Voor de verklaring van [slachtoffer 5] is dan ook voldoende steunbewijs.

Verdachte erkent tijdens zijn verhoor bij de politie in hoger beroep dat hij [slachtoffer 5] in de auto onzedelijk heeft aangeraakt. Het hof volgt verdachte niet in zijn verklaring dat [slachtoffer 5] in de auto niet op zijn schoot heeft gezeten omdat dat niet zou hebben gepast. Het hof gaat uit van de verklaring van [slachtoffer 5] en ziet – gelet op voorgaande overwegingen over de betrouwbaarheid van en ondersteuning voor zijn verklaring – geen reden om aan de verklaring van [slachtoffer 5] te twijfelen. Op zich zelf ziet het hof het niet als absoluut onmogelijk dat een jongen van toen elf jaar oud op schoot past in de auto.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 5] was elf jaar oud toen het misbruik plaatsvond. Verdachte had zo als volwassen man overwicht op hem. Verder was [slachtoffer 5] zonder zijn eigen ouders met verdachte in zijn auto mee en bij verdachte in zijn woning. Gelet hierop was [slachtoffer 5] aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

2.3.6

Feit 6 primair ( [slachtoffer 6] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 6. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 januari 2016 tot en met 1 januari 2021 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 6] Net als de rechtbank komt het hof – ondanks de ontkenning van verdachte daarvan – ook tot een bewezenverklaring van het zich laten pijpen door [slachtoffer 6]

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 6]

verklaart dat hij voor een periode van vijf jaar ontuchtig is aangeraakt door verdachte. Dit gebeurde in de kleedkamer bij de voetbalvereniging in [plaats] , tijdens voetbaltoernooien in [plaats] en [plaats] , in de woning van verdachte en in de limousine van de [de Stichting] . [slachtoffer 6] verklaart consistent en gedetailleerd over het misbruik door verdachte en over de verschillende momenten en locaties waarop en waar dat plaatsvond. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 6] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

De verklaring van [slachtoffer 6] wordt op belangrijke onderdelen ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier. Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring.

Bij zijn verhoor in hoger beroep bij de politie erkent verdachte dat het seksueel misbruik heeft plaatsgevonden zoals [slachtoffer 6] heeft verklaard. Verdachte erkent [slachtoffer 6] te hebben gepijpt en afgetrokken, maar ontkent dat dit plaatsvond in de kleedkamer van de voetbalvereniging en op voetbalkamp. Daarnaast ontkent verdachte dat [slachtoffer 6] hem heeft gepijpt. Het hof ziet gelet op voorgaande overwegingen over de betrouwbaarheid van en de ondersteuning voor de verklaring van [slachtoffer 6] . geen reden om aan deze specifieke onderdelen van de verklaring van [slachtoffer 6] te twijfelen. Het hof gaat op grond van de bewijsmiddelen ervan uit dat het misbruik ook in de kleedkamer en op voetbalkamp heeft plaatsgevonden en dat [slachtoffer 6] verdachte ook heeft gepijpt.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 6] was in de periode dat de seksuele handelingen plaatsvonden tussen de negen en vijftien jaar oud. Verdachte had in deze periode als volwassen man overwicht op [slachtoffer 6] Verder was [slachtoffer 6] zonder zijn eigen ouders mee met verdachte in zijn auto en in de limousine, naar de voetbalvereniging, naar voetbaltoernooien – ook in het buitenland – en bij verdachte in zijn woning, onder andere om daar te logeren. [slachtoffer 6] was daarmee aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

2.3.7

Feit 7 ( [slachtoffer 7] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 7. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 januari 2009 tot en met 1 januari 2014 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 7] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 7]

verklaart dat hij tijdens een periode van vijf jaar ontuchtig is aangeraakt door verdachte. Dit gebeurde terwijl [slachtoffer 7] bij verdachte in de auto op schoot zat en op momenten dat [slachtoffer 7] bij verdachte logeerde. Ook gebeurde het in de sauna en het zwembad tijdens een uitje naar de [locatie] . [slachtoffer 7] verklaart consistent en gedetailleerd over deze gebeurtenissen. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 7] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

Op belangrijke onderdelen ondersteunen de overige bewijsmiddelen in het dossier de verklaring van [slachtoffer 7] . Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring.

Bij zijn verhoor in hoger beroep bij de politie erkent verdachte dat het seksueel misbruik geheel heeft plaatsgevonden zoals [slachtoffer 7] verklaart.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 7] was tussen de negen en veertien jaar oud in de periode dat de seksuele handelingen plaatsvonden. Als volwassen man had verdachte daarmee overwicht op [slachtoffer 7] . Verder was [slachtoffer 7] zonder zijn eigen ouders mee met verdachte in zijn auto, naar de [locatie] en bij verdachte thuis, onder andere om daar te logeren. [slachtoffer 7] was daarmee aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

2.3.8

Feit 8 ( [slachtoffer 8] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 8. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 januari 2009 tot en met 1 januari 2014 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 8] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 8]

verklaart dat hij tijdens een periode van vijf jaar ontuchtig is aangeraakt door verdachte. Dit gebeurde terwijl [slachtoffer 8] bij verdachte in de auto op schoot zat en op momenten dat [slachtoffer 8] bij verdachte logeerde. [slachtoffer 8] verklaart hierover consistent en gedetailleerd. Het hof is van oordeel dat sprake is van een betrouwbare verklaring. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 8] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

De verklaring van [slachtoffer 8] wordt op belangrijke onderdelen ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier.

Bij zijn verhoor in hoger beroep bij de politie erkent verdachte dat het seksueel misbruik geheel heeft plaatsgevonden zoals [slachtoffer 8] verklaart. Daarnaast bevestigt [slachtoffer 7] dat [slachtoffer 8] weleens door verdachte werd geroepen om naar zijn werkkamer te komen. In die zin bevestigt [slachtoffer 7] de context waarbinnen het seksueel misbruik onder andere heeft plaatsgevonden.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 8] was tussen de negen en veertien jaar oud in de periode dat de seksuele handelingen plaatsvonden. Als volwassen man had verdachte daarmee overwicht op [slachtoffer 8] . Verder was [slachtoffer 7] zonder zijn eigen ouders mee met verdachte in zijn auto en bij verdachte thuis, onder andere om daar te logeren. [slachtoffer 8] was daarmee aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

2.3.9

Feit 9 ( [slachtoffer 9] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 9. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 januari 2018 tot en met 2 oktober 2019 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 9] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 9]

verklaart over drie momenten waarop verdachte – over zijn kleding heen – aan zijn geslachtsdeel heeft gezeten. Dat was in de auto, in de kleedkamer van het zwembad van de [locatie] en tijdens het logeren bij verdachte thuis in bed. [slachtoffer 9] verklaart hierover gedetailleerd, concreet en specifiek. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 9] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

De overige bewijsmiddelen in het dossier ondersteunen op belangrijke onderdelen de verklaring van [slachtoffer 9] . Voor zijn verklaring is voldoende steunbewijs aanwezig.

Bij zijn verhoor in hoger beroep bij de politie erkent verdachte dat het seksueel misbruik geheel heeft plaatsgevonden zoals [slachtoffer 9] verklaart. Daarnaast verklaart [slachtoffer 9] tegenover zijn persoonlijk begeleider en gedragswetenschapper/orthopedagoog uit zichzelf over het misbruik. Deze gedragswetenschapper/orthopedagoog ziet daarbij dat [slachtoffer 9] boos wordt en tegen een steen schopt (de
disclosure) .

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 9] was tussen de tien en vijftien jaar oud toen de seksuele handelingen plaatsvonden. Verdachte had als volwassen man overwicht op hem. [slachtoffer 9] heeft verstandelijke en fysieke beperkingen en functioneert (ook) sociaal-emotioneel gezien op een lager niveau. Dit maakt [slachtoffer 9] zeer kwetsbaar. Verder was [slachtoffer 9] zonder zijn eigen ouders mee met verdachte tijdens het zwemmen en logeren bij verdachte thuis. Mede gelet op zijn beperking was [slachtoffer 9] aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

Inkorting pleegperiode

Net als de rechtbank komt het hof tot een kortere bewezenverklaarde pleegperiode dan in de tenlastelegging.

2.3.10

Feit 10 ( [slachtoffer 10] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 10. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 februari 2011 tot en met 1 maart 2011 te [plaats] ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 10] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 10]

verklaart gedetailleerd en concreet over de seksuele handelingen die verdachte bij hem heeft verricht wanneer hij bij verdachte logeerde. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 10] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

Op belangrijke onderdelen wordt de verklaring van [slachtoffer 10] ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier. Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring.

Verdachte erkent bij zijn verhoor in hoger beroep bij de politie dat het seksueel misbruik geheel is gebeurd zoals [slachtoffer 10] vertelt. De moeder van [slachtoffer 10] verklaart verder dat [slachtoffer 10] verslagen klonk aan de telefoon toen hij haar vertelde over het seksueel misbruik (de
disclosure) .

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 10] was vijftien jaar oud toen de seksuele handelingen plaatsvonden. Verdachte had als volwassen man overwicht op [slachtoffer 10] . [slachtoffer 10] was ook zonder zijn eigen ouders met verdachte mee naar [plaats] en in de woning van verdachte om daar te logeren. [slachtoffer 10] was daarmee aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

Inkorting pleegperiode

Net als de rechtbank komt het hof tot een kortere bewezenverklaarde pleegperiode dan in de tenlastelegging. De pleegperiode in de tenlastelegging lijkt gerelateerd aan het tonen van porno aan [slachtoffer 10] door verdachte en het gezamenlijk aftrekken. Aangezien het samen aftrekken niet in de tenlastelegging is opgenomen, zal het hof net als de rechtbank de bewezenverklaarde pleegperiode beperken van 1 februari 2011 tot en met 1 maart 2011.

2.3.11

Feit 12 primair ( [slachtoffer 11] )

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 12 primair. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 5 maart 2006 tot en met 4 maart 2009 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 11] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 11]

verklaart over meerdere momenten waarop het misbruik heeft plaatsgevonden. Hierover verklaart hij consistent en gedetailleerd. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 11] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

Op belangrijke onderdelen wordt de verklaring van [slachtoffer 11] ondersteund door de overige bewijsmiddelen in het dossier. Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring.

Bij zijn verhoor in hoger beroep bij de politie erkent verdachte dat het seksueel misbruik heeft plaatsgevonden geheel zoals [slachtoffer 11] vertelt. Verder treft de politie op een inbeslaggenomen harde schijf van verdachte een filmpje aan. Het seksueel misbruik is op één van de momenten gefilmd en verdachte erkent dit filmpje te hebben gemaakt. Wanneer de agenten langsgaan bij [slachtoffer 11] om met hem over het seksueel misbruik te praten, zien zij dat dit gesprek zichtbaar iets doet bij [slachtoffer 11] . Zo schrikt [slachtoffer 11] ervan wanneer de agenten de naam van verdachte noemen, begint hij de trillen en gaat hij voorovergebogen op de bedrand zitten. De mededeling van de agenten die daarop volgt dat verdachte is aangehouden naar aanleiding van meerdere meldingen van seksueel misbruik bij andere jongens, zorgt zichtbaar voor opluchting bij [slachtoffer 11] , zo beschrijven de agenten.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

De rechtbank heeft verdachte vrijgesproken van feit 12 primair. Dat was omdat de rechtbank tot de conclusie kwam dat [slachtoffer 11] niet aan de zorg of waakzaamheid van verdachte was toevertrouwd. Dat kon de rechtbank niet vaststellen op basis van het dossier.

De advocaat-generaal brengt in het requisitoir in hoger beroep naar voren dat dit wel kan worden vastgesteld. De advocaat-generaal verwijst hierbij naar een recente uitspraak van de Hoge Raad, van 10 juni 2025. ^[1]

Het hof volgt hierin de advocaat-generaal en komt tot de conclusie dat [slachtoffer 11] aan de zorg of waakzaamheid van verdachte was toevertrouwd.

[slachtoffer 11] was tussen de dertien en zeventien jaar oud in de periode dat de seksuele handelingen plaatsvonden. Verdachte had als volwassen man overwicht op [slachtoffer 11] . [slachtoffer 11] verklaart dat hij – toen het filmpje met verdachte werd gemaakt – veertien à vijftien jaar oud was. Zijn moeder schat [slachtoffer 11] op het filmpje op dezelfde leeftijd. De agenten die het filmpje bekijken schatten [slachtoffer 11] daar tussen de dertien en vijftien jaar oud. Wanneer [slachtoffer 11] bij verdachte bleef logeren, was hij daar zonder zijn eigen ouders. Daarnaast is relevant dat verdachte de (voormalig) voetbaltrainer van [slachtoffer 11] was. Een voetbaltrainer van minderjarigen heeft hoe dan ook een leidende rol ten opzichte van de minderjarigen aan wie training wordt of is gegeven. [slachtoffer 11] keek naar verdachte op. Er was sprake van een situatie waarin verdachte ook de zorg voor [slachtoffer 11] had. Hierbij heeft het hof gelet op de oorsprong van het contact tussen beiden, namelijk kort daarvoor nog pupil en voetbaltrainer. Daarnaast heeft het hof gelet op het grote leeftijdsverschil tussen beiden, namelijk veertien à vijftien jaar oud versus 38 jaar oud bij aanvang van de bewezenverklaarde periode. Tot slot betrekt het hof daarbij de overnachtingen van [slachtoffer 11] bij verdachte thuis. Vanwege de uit deze omstandigheden en de hoedanigheid van verdachte voortvloeiende afhankelijkheid van verdachte en het overwicht dat verdachte daardoor had, kon [slachtoffer 11] aan verdachte minder weerstand bieden dan aan een ander. Gelet op al deze omstandigheden was [slachtoffer 11] zowel feitelijk als naar maatschappelijke maatstaven bekeken aan verdachte toevertrouwd op de momenten dat de seksuele handelingen plaatsvonden. In die zin is het niet relevant of verdachte op die momenten ook nog de huidige trainer van [slachtoffer 11] was. Voldoende is dat verdachte dat in ieder geval is geweest. [slachtoffer 11] was aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd. Het hof komt dan ook tot bewezenverklaring van feit 12 primair.

Inkorting pleegperiode

Net als de rechtbank komt het hof tot een kortere bewezenverklaarde pleegperiode dan in de tenlastelegging.

2.3.12

Feit 13 ( [slachtoffer 12] .)

Het hof komt tot bewezenverklaring van feit 13. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 11 september 2020 tot en met 6 juni 2021 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 12]

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 12]

In een gesprek met een jeugdpsycholoog vertelt [slachtoffer 12] voor het eerst dat hij door verdachte is misbruikt. De dag daarna vindt een gesprek plaats tussen [slachtoffer 12] ., diezelfde jeugdpsycholoog en de moeder van [slachtoffer 12] Tijdens dit gesprek barst [slachtoffer 12] in tranen uit. Eenmaal thuis vertelt [slachtoffer 12] zijn moeder zeer gedetailleerd over de seksuele handelingen die verdachte bij hem verrichtte terwijl hij bij verdachte in de auto op schoot zat. [slachtoffer 12] doet daarbij de bewegingen die verdachte zou hebben gemaakt ook voor. De moeder van [slachtoffer 12] ziet emoties bij hem als hij haar over het misbruik vertelt (de
disclosure ). Bij de politie verklaart [slachtoffer 12] ook gedetailleerd en concreet over het misbruik. Het hof vindt de verklaring van [slachtoffer 12] betrouwbaar en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud van zijn verklaring.

Voldoende steunbewijs

Op belangrijke onderdelen ondersteunen de overige bewijsmiddelen in het dossier de verklaring van [slachtoffer 12] Er is daarmee voldoende steunbewijs voor zijn verklaring.

Verdachte erkent bij zijn verhoor bij de politie in hoger beroep dat hij [slachtoffer 12] onzedelijk heeft betast in de auto. Volgens verdachte heeft dit één keer plaatsgevonden. Het hof gaat echter uit van de verklaring van [slachtoffer 12] dat dit op drie verschillende momenten heeft plaatsgevonden. Het hof ziet gelet op voorgaande overwegingen over de betrouwbaarheid van de verklaring van [slachtoffer 12] geen reden om aan dit specifieke onderdeel van de verklaring van [slachtoffer 12] te twijfelen, namelijk dat verdachte hem op meerdere momenten seksueel heeft aangeraakt.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 12] was tussen de tien en vijftien jaar in de periode dat de seksuele handelingen werden verricht. Als volwassen man had verdachte overwicht op hem. Verder was [slachtoffer 12] zonder zijn eigen ouders mee met verdachte in zijn auto. [slachtoffer 12] was daarmee aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

2.3.13

Feit 14 (vervaardigen kinderporno)

Het hof komt tot een bewezenverklaring van feit 14. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 januari 2007 tot en met 3 juni 2020 kinderporno heeft vervaardigd. Het gaat hierbij om een filmpje van en met [slachtoffer 11] en om foto's van [slachtoffer 2] .

Verbalisanten hebben dit filmpje en deze foto's als kinderporno aangemerkt. Verdachte bekent in eerste aanleg en in hoger beroep dat hij het filmpje heeft gemaakt waarop [slachtoffer 11] te zien is. Op grond van de bewijsmiddelen en wat hiervoor bij feit 2 is overwogen stelt het hof vast dat verdachte degene is geweest die de foto’s van het geslachtsdeel van [slachtoffer 2] heeft gemaakt. Het hof verwijst voor een toelichting op dit oordeel naar de bewijsoverwegingen bij feit 2. Verdachte heeft zodoende kinderporno vervaardigd.

Partiële vrijspraak

Net als de rechtbank spreekt het hof verdachte vrij van de overige in de tenlastelegging opgenomen afbeeldingen. Uit het dossier volgt dat deze afbeeldingen niet als kinderporno zijn aangemerkt.

Het hof spreekt verdachte daarnaast – net als de rechtbank – vrij van het maken van een gewoonte van het vervaardigen van kinderporno.

Inkorting pleegperiode

Gelet op voorgaande deelvrijspraken van afbeeldingen kort het hof – in navolging van de rechtbank – de pleegperiode in tot en met 3 mei 2020. Dat is de einddatum van de onder feit 2 bewezenverklaarde periode. Het hof gaat er op basis van de bewijsmiddelen vanuit dat de foto's van [slachtoffer 2] in die periode zijn gemaakt. Niet is gebleken dat na deze datum door verdachte nog kinderporno is vervaardigd.

2.3.14

Feit 15 (bezit kinderporno)

Het hof komt tot een bewezenverklaring van feit 15. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 januari 2007 tot en met 21 juni 2021 kinderporno in zijn bezit heeft gehad. Het gaat hierbij om video's betreffende delen van een filmpje van en met [slachtoffer 11] , het complete filmpje en foto’s van [slachtoffer 2] . Het vervaardigen van dit filmpje en deze foto’s is onder feit 14 bewezenverklaard.

De foto’s en (de delen van) het filmpje zijn op 21 juni 2021 op meerdere gegevensdragers van verdachte aangetroffen. Op de zitting van de rechtbank verklaart verdachte naar aanleiding van vragen over het filmpje van [slachtoffer 11] ook dat hij altijd een back-up van alles maakte op de harde schijf. Het hof stelt vast dat verdachte de kinderporno na het vervaardigen langdurig in zijn bezit heeft gehad.

Partiële vrijspraak

Het hof zal verdachte – net als de rechtbank – vrijspreken van het maken van een gewoonte van het bezitten van kinderporno.

2.3.15

Feit 16 ( [slachtoffer 13] )

Het hof komt tot een bewezenverklaring van feit 16. Uit de bewijsmiddelen volgt dat verdachte in de periode van 1 mei 2020 tot en met 1 november 2020 ontucht heeft gepleegd met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 13] .

Betrouwbaarheid verklaring [slachtoffer 13]

verklaart bij de politie dat verdachte hem op meerdere momenten seksueel heeft misbruikt. [slachtoffer 13] verklaart hierover gedetailleerd, consistent en concreet. Het misbruik vond plaats terwijl hij bij verdachte op schoot zat in de auto, bij verdachte in de limousine zat, na afloop het karten in de buurt van de auto van verdachte en terwijl [slachtoffer 13] bij verdachte logeerde. Het hof is van oordeel dat sprake is van een betrouwbare verklaring en ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de inhoud daarvan.

Voldoende steunbewijs

De overige bewijsmiddelen in het dossier ondersteunen op belangrijke onderdelen de verklaring van [slachtoffer 13] . Voor zijn verklaring is dan ook voldoende steunbewijs aanwezig.

Verdachte erkent bij zijn verhoor in hoger beroep bij de politie dat hij de piemel van [slachtoffer 13] heeft aangeraakt. Hoewel verdachte ontkent dat hij [slachtoffer 13] in zijn slaap heeft gepijpt, ziet het hof geen reden om aan dit onderdeel van [slachtoffer 13] verklaring te twijfelen. Daarbij speelt mee dat verdachte niet bestrijdt dat hij tegen [slachtoffer 13] heeft gezegd dat hij hem in zijn slaap heeft gepijpt.

Aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd

[slachtoffer 13] was tussen de veertien en vijftien jaar oud in de periode dat de seksuele handelingen plaatsvonden. Verdachte had als volwassen man overwicht op [slachtoffer 13] . Daarnaast was [slachtoffer 13] zonder zijn eigen ouders met verdachte mee in zijn auto, met uitjes en bij verdachte thuis om daar te logeren. [slachtoffer 13] was aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd.

Inkorting pleegperiode

Net als de rechtbank komt het hof tot een kortere bewezenverklaarde pleegperiode dan in de tenlastelegging.

Bewezenverklaring

Door wettige bewijsmiddelen, waarbij de inhoud van elk bewijsmiddel - ook in onderdelen - slechts wordt gebezigd tot het bewijs van dat tenlastegelegde feit waarop het blijkens de inhoud kennelijk betrekking heeft, en waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, acht het hof wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de ten laste gelegde feiten 1, 2 primair, 3, 4, 5, 6 primair, 7, 8, 9, 10, 12 primair, 13, 14, 15 en 16 heeft begaan, met dien verstande, dat:

zaak met parketnummer 16-156419-21 :

feit 1

hij op 13 januari 2020 te [plaats] , [gemeente] , met [slachtoffer 1] , geboren op [geboortedatum] 2010, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen betasten van en wrijven over de met kleding bedekte penis en ballen en billen van die [slachtoffer 1] terwijl die [slachtoffer 1] bij hem, verdachte, op schoot zat;

feit 2

primair

hij op tijdstippen in de periode van 3 januari 2020 tot en met 3 mei 2020 te [plaats] , althans in Nederland, met de aan zijn, verdachtes, zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 2] , geboren op [geboortedatum] 2007, die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer 2] , te weten door meermalen,

- zijn, verdachtes, penis in de mond van die [slachtoffer 2] te brengen en te houden en zich door die [slachtoffer 2] te laten pijpen en

- de penis van die [slachtoffer 2] in zijn, verdachtes, mond te brengen en houden en die [slachtoffer 2] te pijpen en

- zijn, verdachtes, penis te laten betasten en zich te laten aftrekken door die [slachtoffer 2] en

- de penis van die [slachtoffer 2] af te trekken en te betasten;

feit 3

hij op tijdstippen in de periode van 1 juli 2020 tot en met 1 maart 2021 te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 3] , geboren op [geboortedatum] 2011, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- met zijn, verdachtes, hand de blote penis van die [slachtoffer 3] te betasten en diens penis vast te pakken en

- de met kleding bedekte penis en/of ballen van die [slachtoffer 3] aan te raken en betasten terwijl die [slachtoffer 3] bij hem, verdachte, op schoot zat;

feit 4

hij op tijdstippen in de periode van 9 januari 2021 tot en met 1 maart 2021 in Nederland, met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 4] , geboren op [geboortedatum] 2011, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- met zijn, verdachtes, hand de blote penis van die [slachtoffer 4] betasten en over diens penis wrijven en diens penis vast pakken en

- vervolgens maken van heen en weer gaande bewegingen over de penis van die [slachtoffer 4] en

- wrijven over de met kleding bedekte penis van die [slachtoffer 4] en aanraken en betasten van diens penis terwijl die [slachtoffer 4] bij hem, verdachte, op schoot zat;

feit 5

hij op tijdstippen in de periode van 31 december 2020 tot en met 1 januari 2021 te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn, verdachtes, zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 5] , geboren op [geboortedatum] 2009, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- betasten van en vastpakken van de blote penis van die [slachtoffer 5] en

- vervolgens heen en weer gaande bewegingen maken met zijn hand over de penis van die [slachtoffer 5] en

- betasten van en wrijven over de penis van die [slachtoffer 5] terwijl die [slachtoffer 5] bij hem, verdachte, op schoot zat;

feit 6

primair

hij op tijdstippen in de periode van 1 januari 2016 tot en met 18 januari 2018 te [plaats] en te [plaats] en te [plaats] en te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn, verdachtes, zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 6] geboren op [geboortedatum] 2006, die de leeftijd van twaalf jaren nog niet had bereikt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer 6] , te weten door meermalen,

- zijn, verdachtes, penis in de mond van die [slachtoffer 6] te brengen en te houden en zich door die [slachtoffer 6] te laten pijpen en

- de penis van die [slachtoffer 6] in zijn, verdachtes, mond te brengen en houden en die [slachtoffer 6] te pijpen en

- zijn, verdachtes, penis te laten betasten en zich laten aftrekken door die [slachtoffer 6] en

- de penis van die [slachtoffer 6] af te trekken en te betasten;

en

op tijdstippen in de periode van 19 januari 2018 tot en met 1 januari 2021 te [plaats] en te [plaats] , althans in Nederland, en in Denemarken, meermalen met - de aan zijn, verdachtes, zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 6] geboren op [geboortedatum] 2006, die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer 6] , te weten door meermalen,

- zijn, verdachtes, penis in de mond van die [slachtoffer 6] te brengen en te houden en zich door die [slachtoffer 6] laten pijpen en

- de penis van die [slachtoffer 6] in zijn, verdachtes, mond te brengen en te houden en die [slachtoffer 6] te pijpen en

- zijn, verdachtes, penis te laten betasten en zich te laten aftrekken door die [slachtoffer 6] en

- de penis van die [slachtoffer 6] af te trekken en te betasten;

feit 7

hij op tijdstippen in de periode van 1 januari 2009 tot en met 1 januari 2014 te [plaats] en te [plaats] en te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 7] , geboren op [geboortedatum] 1999, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het éénmaal

- in zijn, verdachtes, mond brengen en houden van de penis van die [slachtoffer 7] en het pijpen van die [slachtoffer 7] en meermalen

- het aftrekken en betasten van de penis van die [slachtoffer 7] ;

feit 8

hij op tijdstippen in de periode van 1 januari 2009 tot en met 1 januari 2014 te [plaats] en te [plaats] en te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 8] , geboren op [geboortedatum] 1999, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- in zijn, verdachtes, mond brengen en houden van de penis van die [slachtoffer 8] en het pijpen van die [slachtoffer 8] en

- aftrekken en betasten van de penis van die [slachtoffer 8] en

- zijn, verdachtes, penis laten betasten en zich laten aftrekken door die [slachtoffer 8] en

- het in het bijzijn van die [slachtoffer 8] verrichten van seksuele handelingen bij zichzelf;

feit 9

hij op tijdstippen in de periode van 1 januari 2018 tot en met 2 oktober 2019 te [plaats] en te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 9] , geboren op [geboortedatum] 2006, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- met zijn, verdachtes, hand betasten van de penis van die [slachtoffer 9] en in diens penis knijpen en

- de met kleding bedekte penis van die [slachtoffer 9] aanraken en betasten terwijl die [slachtoffer 9] bij hem, verdachte, op schoot zat;

feit 10

hij in de periode van 1 februari 2011 tot en met 1 maart 2011 te [plaats] , met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 10] , geboren op [geboortedatum] 1995, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het

- in zijn, verdachtes, mond brengen en houden van de penis van die [slachtoffer 10] en het pijpen van die [slachtoffer 10] en

- het aftrekken en betasten van de penis van die [slachtoffer 10] ;

feit 12

primair

hij op tijdstippen in de periode van 5 maart 2006 tot en met 4 maart 2009 te [plaats] , althans in Nederland, met de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige [slachtoffer 11] , geboren op [geboortedatum] 1993, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- met zijn, verdachtes, hand en mond en tong betasten van de blote penis van die [slachtoffer 11] en over diens penis wrijven en vastpakken van diens penis en in diens penis knijpen en die [slachtoffer 11] te pijpen en aan diens penis zuigen en éénmaal

- in het bijzijn van die [slachtoffer 11] seksuele handelingen bij zichzelf te verrichten, te weten het zichzelf aftrekken;

feit 13

hij op tijdstippen in de periode van 11 september 2020 tot en met 6 juni 2021, te [plaats] en te [plaats] , [gemeente] , en te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 12] , geboren op [geboortedatum] 2010, die de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- met zijn, verdachtes, hand betasten van de blote penis van die [slachtoffer 12] en wrijven over diens penis en vastpakken van diens penis en

- vervolgens maken van heen en weer gaande bewegingen met de penis van die [slachtoffer 12] en

- over de penis van die [slachtoffer 12] wrijven en aanraken van diens penis en betasten van diens penis terwijl die [slachtoffer 12] bij hem, verdachte, op schoot zat;

feit 14

hij in de periode van 1 januari 2007 tot en met 3 mei 2020 te [plaats] , meermalen, afbeeldingen, te weten foto’s en een video van seksuele gedragingen, waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet had bereikt is betrokken, telkens heeft vervaardigd door het plegen van ontuchtige handelingen,

- bestaande uit onder meer pijpen en aftrekken en het betasten/aanraken van geslachtsdelen - tussen hem, verdachte en een minderjarig persoon, te weten [slachtoffer 11] , geboren [geboortedatum] 1993,

- en het ontblote stijve geslachtsdeel van een op een bed liggende minderjarige jongen, te weten [slachtoffer 2] , geboren op [geboortedatum] 2007,

met een mobiele telefoon, althans een gegevensdrager en/of technisch hulpmiddel met een opnamefunctie, te filmen en te fotograferen en op te slaan;

feit 15

hij in de periode van 1 januari 2007 tot en met 21 juni 2021 op een of meerdere plekken in Nederland, althans te [plaats] ,

gegevensdragers, te weten vier harde schijven - met kenmerken AANZ4614NL en AANZ4620NL en AANZ4623NL en AANZ4625NL - bevattende meerdere afbeeldingen, bestaande uit foto’s, video’s en een film van seksuele gedragingen, waarbij telkens iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet had bereikt is betrokken of schijnbaar is betrokken, in bezit heeft gehad welke seksuele gedragingen - zakelijk weergegeven - bestonden uit:

- het plegen van ontuchtige handelingen met die minderjarige, te weten het met de hand en mond en tong betasten van het geslachtsdeel en de billen van die minderjarige en

- het door die minderjarige met de hand laten betasten van een geslachtsdeel, en

het laten poseren door die minderjarige, met de nadruk op het geslachtsdeel, waarbij die minderjarige naakt is,

- althans het leggen van de nadruk op, in ieder geval het in beeld brengen van de ontklede geslachtsdelen en/of billen van de minderjarige;

zaak met parketnummer 16-302220-22 (gevoegd):

feit 16

hij op meer tijdstippen in de periode van 1 mei 2020 tot en met 1 november 2020 te [plaats] , althans in Nederland, met - de aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige - [slachtoffer 13] , geboren op [geboortedatum] 2005, die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, telkens ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,

- met zijn, verdachtes, hand de blote penis van die [slachtoffer 13] te betasten en diens penis vast te pakken en

- vervolgens heen en weer gaande bewegingen te maken met de penis van die [slachtoffer 13] en

- de penis en/of ballen van die [slachtoffer 13] aan te raken en te betasten, terwijl die [slachtoffer 13] bij hem, verdachte, op schoot zat.

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 1 bewezenverklaarde levert op:

met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen plegen, meermalen gepleegd.

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 2 primair bewezenverklaarde levert op:

met iemand die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren heeft bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen plegen die bestaan uit of mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, terwijl de schuldige het feit begaat tegen een aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige, meermalen gepleegd.

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 3, 4, 5, 9, 10 en 13 en in de zaak met parketnummer 16-302220-22 (in dit arrest aangeduid als 16) bewezenverklaarde levert op:

telkens:

met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen plegen, terwijl de schuldige het feit begaat tegen een aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige, meermalen gepleegd.

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 6 primair, bewezenverklaarde levert op:

met iemand beneden de leeftijd van twaalf jaren handelingen plegen die bestaan uit of mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, terwijl de schuldige het feit begaat tegen een aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige,

meermalen gepleegd,

en

met iemand die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren heeft bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen plegen die bestaan uit of mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, terwijl de schuldige het feit begaat tegen een aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige, meermalen gepleegd.

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 7 en 8 bewezenverklaarde levert op:

telkens:

tot en met 31 december 2009:

met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen plegen, meermalen gepleegd,

en

per 1 januari 2010 :

met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen plegen, terwijl de schuldige het feit begaat tegen een aan zijn zorg of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige, meermalen gepleegd. ^[2]

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 12 primair bewezenverklaarde levert op:

ontucht plegen met een aan zijn zorg, opleiding of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige, meermalen gepleegd.

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 14 bewezenverklaarde levert op:

een afbeelding van een seksuele gedraging, waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, is betrokken of schijnbaar is betrokken, vervaardigen, meermalen gepleegd.

Het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 15 bewezenverklaarde levert op:

een afbeelding van een seksuele gedraging, waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, is betrokken of schijnbaar is betrokken, in bezit hebben, meermalen gepleegd.

Aan zijn zorg en of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige

De advocaat-generaal heeft, in het licht van de voorliggende tenlastelegging bij requisitoir nadrukkelijk verzocht ten aanzien van sommige feiten, in geval van bewezenverklaring, tot een andere kwalificatie te komen dan de rechtbank. Het gaat dan om de gevallen waarin bewezen is dat de minderjarige ‘aan de zorg of waakzaamheid van verdachte was toevertrouwd’ en in de tenlastelegging de woorden ‘buiten echt’ zijn opgenomen. Hieruit volgt, anders dan de onder de tenlastelegging opgenomen verwijzing naar art. 249 Sr doet vermoeden, dat de tenlastelegging voor wat betreft dit bestanddeel (
aan zorg of waakzaamheid toevertrouwd ) is gebaseerd op de wettelijke strafverzwaringsgrond als bedoeld in art. 248, tweede lid, Sv. Het zou daarbij gaan om de feiten 3, 4, 5, 7 (per 1 oktober 2010), 8 (per 1 januari 2010), 9, 10, 13 en 16. In die gevallen zou een kwalificatie moet volgen op basis van art. 244/245/247 Sr in samenhang met art. 248 Sr, in plaats van art. 249 Sr.

Het hof is in het licht van de gebezigde bewoordingen in de tenlastelegging en de toelichting daarop ter zitting door de advocaat-generaal, van oordeel dat de opsteller van de tenlastelegging, kennelijk beoogd heeft te komen tot een tenlastelegging op basis van de artikelen 244/245/247 in samenhang met artikel 248, tweede lid, Sv. Dat geldt overigens ook voor de als feit 2 primair en als feit 6 primair bewezenverklaarde feiten. Ten aanzien van al deze bewezenverklaarde feiten komt het hof dan ook tot een kwalificatie op basis van de laatstgenoemde artikelen.

Strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is van 14 januari 2025 tot 25 februari 2025 voor zes weken opgenomen en geobserveerd in het PBC. Hierover is op 20 mei 2025 een Pro Justitia rapport uitgebracht, opgesteld door I. [rapporteur 1] , psychiater en [rapporteur 2] , GZ-psycholoog. Verdachte heeft meegewerkt aan het PBC-onderzoek.

Het PBC-rapport houdt onder andere in dat bij verdachte sprake is van een pedofiele stoornis en persoonlijkheidsproblematiek (narcistische persoonlijkheidskenmerken en antisociale trekken). Beide waren ten tijde van de ten laste gelegde feiten aanwezig. Beschreven wordt dat verdachte bij de feiten werd gedreven door een sterke seksuele interesse voor pre-puberale jongens, voortkomend uit zijn pedofiele stoornis. Hoewel hij wist dat zijn gedrag strafbaar was, vergoelijkte hij dit en praatte hij dit goed vanuit zijn narcistische afweer. Verdachte beseft – ook tijdens het PBC-onderzoek – nog steeds niet ten diepste dat hij zijn slachtoffers kwaad heeft gedaan. Verdachte kan wel cognitief beredeneren waarom zijn gedrag schadelijk was voor de slachtoffers. De rapporteurs komen tot het advies om de ten laste gelegde feiten in verminderde mate aan verdachte toe te rekenen.

Het hof sluit zich aan bij deze bevindingen van de gedragsdeskundigen. Bij verdachte is sprake van een gebrekkige ontwikkeling en ziekelijke stoornis van de geestvermogens. Deze waren ook aanwezig ten tijde van de bewezenverklaarde feiten en hebben de gedragskeuzes en gedragingen van verdachte beïnvloed bij de bewezenverklaarde feiten. Daarom kunnen de bewezenverklaarde feiten in verminderde mate aan verdachte worden toegerekend.

Het hof acht verdachte overigens strafbaar. Strafuitsluitingsgronden worden niet aanwezig geacht.

Oplegging van straf en maatregelen

Vordering advocaat-generaal

De advocaat-generaal vordert dat verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien jaren en dat daarnaast de tbs-maatregel met dwangverpleging van ongemaximeerde duur en een contactverbod als bedoeld in art. 38v Sr wordt opgelegd.

Standpunt verdediging

De verdediging verzoekt het hof om de overschrijding van de redelijke termijn in eerste aanleg en in hoger beroep, de zogenaamde ‘passantenproblematiek’, de media-aandacht voor deze zaak, de langdurige vrijheidsbeneming die verdachte staat te wachten in het kader van zijn tbs-maatregel en de proceshouding van verdachte in hoger beroep te verdisconteren in de strafmaat.

Oordeel van het hof

De hierna te melden strafoplegging is in overeenstemming met de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

De aard en de ernst van de feiten

Verdachte heeft zich jarenlang schuldig gemaakt aan een groot aantal zedendelicten. In deze strafzaak is vastgesteld dat 13 minderjarige jongens door verdachte seksueel zijn misbruikt. Bij een aantal jongens was daarbij ook sprake van seksueel binnendringen. Het grootste deel van hen was aan de zorg of waakzaamheid van verdachte toevertrouwd toen het misbruik plaatsvond. Een aantal jongens was pas negen jaar oud. Daarnaast heeft verdachte kinderporno vervaardigd en in bezit gehad.

Verdachte kwam met de minderjarige jongens in contact als directeur van [de Stichting] of via zijn activiteiten als jeugdvoetbaltrainer. Verder leerde verdachte de jongens in deze zaak kennen via de buurt waar hij woonde en via een vakantie in het buitenland. Als directeur van [de Stichting] bracht verdachte op ‘wensdagen’ de wensen van chronisch of ernstig zieke kinderen of van hun broertje of zusje in vervulling. Vervolgens onderhield verdachte na de wensdag soms nog contact met (delen van) het gezin waarvoor de wensdag was georganiseerd. Verder nam verdachte als voetbaltrainer jongens mee naar voetbaltoernooien in binnen- en buitenland. De jongens mochten dan bij verdachte thuis blijven logeren en gingen met verdachte mee naar [voetbalclub] , naar voetbalwedstrijden in [plaats] of mee met andere uitjes zoals karten of zwemmen. Verdachte haalde de jongens vaak op bij hen thuis en bracht ze dan na het uitje weer thuis bij hun ouders. Ook nam verdachte wel eens jongens mee naar het kantoor van de Stichting of naar zijn woning.

Wanneer verdachte eenmaal contact had met de jongens, dan betrok hij de 13 jongens in deze zaak bij handelingen waar zij vanwege hun leeftijd nog niet aan toe waren. De jongens wilden deze handelingen bovendien niet, maar verdachte drong hen deze handelingen op. De jongens beschrijven bijvoorbeeld situaties waarin verdachte doorging met het betasten van hun kruis of geslachtsdeel wanneer zij bij hem op schoot achter het stuur in de auto zaten en geen kant op konden. Ook beschrijven ze dat ze bang waren dat wanneer ze ‘nee’ zouden zeggen, dat verdachte hen niet meer voor de uitjes zou uitnodigen en ze beschreven situaties waarin zij, terwijl zij herhaaldelijk aangaven dat verdachte moest stoppen, hij toch doorging. Zo maakte verdachte op een zeer doortrapte manier misbruik van soms zeer kwetsbare gezinnen. Deze gezinnen kwamen in contact met verdachte voor het vervullen van een wens van (een broertje of zusje van) hun zieke kind. Bij deze gezinnen speelden al genoeg zorgen over hun ernstig zieke kind en de impact van die ziekte op hen en/of hun broertjes en zusjes. Juist ook bij de kinderen die zelf niet ziek waren, zijn er vaak zorgen bij hun ouders over hun welzijn. Kwalijk is daarbij dat verdachte de gezinnen ook actief benaderde voor het organiseren van een wensdag. De ouders lieten verdachte binnen in hun huis en vertrouwden hem vervolgens hun kind(eren) toe. Verdachte heeft het vertrouwen van de jongens en hun ouders ernstig geschaad.

Voor de meeste jongens geldt dat het handelen van verdachte hun eerste kennismaking was met seks en seksualiteit. Daarmee zijn zij door verdachte ernstig verstoord in hun natuurlijke seksuele ontwikkeling. Het is een feit van algemene bekendheid dat door seksueel misbruik de psychische (en lichamelijke) gezondheid van slachtoffers ernstig kan worden geschaad. Dat het – in sommige gevallen structurele – seksuele misbruik grote gevolgen heeft gehad voor de jongens, volgt uit hun slachtofferverklaringen en de onderbouwing van de vorderingen tot schadevergoeding als benadeelde partij. Sommige jongens hebben depressieve gevoelens, gedachten aan zelfmoord en zijn zwaar getraumatiseerd. Zij schamen zich bovenal voor wat verdachte hun heeft aangedaan. In de toekomst zal blijken welke langdurige gevolgen het misbruik zal hebben op het leven van de jongens. Vast staat in ieder geval dat seksueel misbruik ook vele jaren later nog diepe sporen kan nalaten.

Verder heeft verdachte met zijn handelingen ook [de Stichting] en liefdadigheidsorganisaties in het algemeen in diskrediet gebracht. Het handelen van verdachte heeft daarnaast niet alleen grote gevolgen voor de gezinnen van de slachtoffers, maar ook voor zijn eigen gezinsleden gehad.

Bij deze ernstige strafbare feiten past de oplegging van een gevangenisstraf van langere duur.

De persoon van verdachte

Het hof heeft verder gelet op het strafblad van verdachte van 27 augustus 2025. Daaruit volgt dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke (zeden)feiten. Zijn strafblad vormt zo bezien geen strafverzwarende omstandigheid in de strafoplegging.

Uit het PBC-rapport van 20 mei 2025 volgt dat een belangrijk kenmerk van verdachtes persoonlijkheid een sterke (bagatelliserende en externaliserende) afweer is. Dat houdt in dat negatieve eigenschappen of gedragingen van hem door hemzelf worden weggehouden, kleiner worden gemaakt of aan externe omstandigheden worden toegeschreven. In het contact met anderen gedraagt verdachte zich dominant en neemt hij veel ruimte in. Bij het onderzoek in het PBC blijkt dat verdachte regelmatig onafgestemd is in het contact met anderen.

De rapporteurs beschrijven dat onderliggend sprake lijkt te zijn van een gebrekkige ontwikkeling van de identiteit van verdachte. Hierdoor is verdachte steeds op zoek naar erkenning van anderen. Doordat hij in zijn jeugd liefde en erkenning heeft gemist, kon verdachte zijn eigen identiteit onvoldoende beschermen en zijn bij hem diepgewortelde gevoelens van minderwaardigheid ontstaan. Vanuit dat gevoel gebruikt verdachte vervolgens een dominante houding om grip te houden op de ander en om dat gevoel niet te ervaren. Hij compenseert met een opgeblazen beeld van zichzelf. De rapporteurs beschrijven dit als een narcistische dynamiek en stellen vast dat deze dynamiek als een rode draad door het leven van verdachte loopt.

In het PBC-onderzoek is deze dynamiek ook zichtbaar. Verdachte laat weinig zelfreflectie zien en er komt weinig zicht op de onderliggende dynamiek. Op verstandelijk niveau kan verdachte empathie tonen voor zijn slachtoffers. Dit blijft achter op emotioneel niveau door de afweer van verdachte. Tekenend hiervoor is de overtuiging van verdachte dat hij destijds niet wist dat hij met zijn handelen de slachtoffers kwaad deed.

De rapporteurs beschrijven dat verdachte zijn pedofiele geaardheid niet in goede banen heeft kunnen leiden in zijn leven. Hij is immers overgegaan tot seksueel grensoverschrijdend en strafbaar gedrag. Hierbij verschuilt verdachte zich tijdens het PBC-onderzoek achter de eerder beschreven onwetendheid bij hem over de psychische en emotionele schade die hij daarmee toebracht. Opvallend is volgens de rapporteurs dat verdachte in al die jaren geen hulp heeft gezocht. Zij beschrijven dat verdachte weet en wist dat zijn gedragingen strafbaar zijn, maar er lijkt geen goed doordacht besef bij verdachte te zijn dat zijn gedrag ook moreel verwerpelijk is.

De rapporteurs van het PBC spreken van een hoog risico op herhaling. Alleen de gemiddelde intelligentie van verdachte en het feit dat hij gemotiveerd is voor behandeling lijken een beschermende invloed te hebben op die herhalingskans. Door de combinatie van de pedofiele stoornis en de persoonlijkheidsproblematiek van verdachte heeft verdachte geen inzicht in de dynamiek waarbinnen de zedendelicten zijn gepleegd en zijn eigen valkuilen. Verdachte ziet zelf geen enkel risico op herhaling. De rapporteurs vinden die uitspraak van verdachte tekenend voor zijn onvermogen om zijn binnenwereld te bereiken. Verdachte heeft inmiddels geleerd dat zijn gedrag schadelijk is voor anderen, maar kan nog niet bij het door hem zelf afgeweerde gevoel van ontoereikendheid en het daarmee samenhangende verlangen naar bewondering. Om dit te onderzoeken en om verdachte uiteindelijk te kunnen behandelen zal deze afweer van verdachte eerst moeten wijken. Dit maakt dat behandeling langdurig en intensief zal moeten zijn om verdachte tot het benodigde inzicht te laten komen en om dat vervolgens in een delictscenario-procedure te laten landen. Zowel een zedenprogramma als een intensieve behandeling van de vastgestelde persoonlijkheidsproblematiek zijn daarom aangewezen. Dat zal minimaal meerdere jaren duren gelet op de afweer van verdachte. Als het uiteindelijk lukt om het recidiverisico terug te brengen, zal zeer langdurige borging van het bereikte risicomanagement moeten volgen. Het enige strafrechtelijke kader dat hiervoor de juiste randvoorwaarden biedt, is volgens de deskundigen de tbs-maatregel. Het gebrek aan inzicht en de noodzaak van zeer langdurige borging maakt dat een voorwaardelijk kader niet toereikend is.

Het hof sluit zich aan bij deze bevindingen van de gedragsdeskundigen.

Bij de strafoplegging houdt het hof verder rekening met de persoonlijke omstandigheden van verdachte, zoals die naar voren zijn gebracht op de zitting van het hof. Verdachtes huwelijk is inmiddels beëindigd, hij heeft geen contact meer met zijn zoon en sinds hij in penitentiaire inrichtingen vastzit in deze zaak, merkt hij letterlijk aan den lijve wat de gevolgen zijn van een zeden-verdenking. Verdachte is inmiddels meermaals overgeplaatst naar andere gevangenissen vanwege de onrust en bijbehorende onveiligheid die ontstond nadat bij medegedetineerden bekend werd waarvan verdachte wordt verdacht. Hierbij heeft verdachte ook te maken gehad met (ernstig) fysiek geweld door medegedetineerden.

Gewijzigde proceshouding van verdachte

Bij de rechtbank ontkende verdachte nog grotendeels dat hij de jongens had misbruikt.

In hoger beroep besloot verdachte een andere proceshouding aan te nemen door het misbruik grotendeels te bekennen. Verdachte doet dit naar eigen zeggen om ‘erkenning te geven aan de slachtoffers’ en ‘om verantwoordelijkheid te nemen’ voor zijn daden. Het hof heeft de indruk dat verdachte inmiddels wel veel spijt heeft van wat hij heeft gedaan.

Verdachte is gemotiveerd voor een behandeling in verband met zijn problematiek en verzet zich dan ook niet tegen de oplegging van een tbs-maatregel met dwangverpleging, ook al weet hij dat dit een behandeltraject van jaren zal zijn.

Verdachte geeft met deze gewijzigde proceshouding (meer) openheid van zaken. Ook toont hij – voor zover hij dat inzicht zelf heeft – op deze manier inzicht te hebben in het kwalijke van zijn handelen. Uit de bespreking van het PBC-rapport volgt dat het verdachte vanwege zijn psychische problematiek niet lukt om hierin volledig inzicht te hebben, daarvoor zal eerst een langdurige behandeling nodig zijn. Dat verdachte dat volledige inzicht (nog) niet heeft, maakt het naar het oordeel van het hof voor hem kennelijk ook lastig – zo niet onmogelijk – om op de zitting volledig en oprecht inzicht te geven in zijn handelen, op een manier die de slachtoffers de volledige erkenning geeft die zij wensen en verdienen. Het hof heeft alle begrip voor het perspectief van de jongens die slachtoffer zijn geworden van het handelen van verdachte en hun behoefte aan erkenning en excuses van verdachte. Het hof plaatst de houding van verdachte in hoger beroep in de sleutel van de bij hem vastgestelde psychische problematiek en zijn bijbehorende onvermogen om écht ten diepste te beseffen dat wat hij heeft gedaan zoveel schade heeft toegebracht.

Oplegging gevangenisstraf

De bewezenverklaarde feiten zijn zeer ernstige strafbare feiten. De totale bewezenverklaarde pleegperiode strekt zich uit over een zeer lange periode: namelijk 15 jaar. Het gaat om het jarenlang stelselmatig misbruik maken van verschillende (kwetsbare) minderjarige jongens. Deze jongens keken op naar verdachte en vertrouwden hem. De bewezenverklaarde ontuchtige handelingen verschilden in stelselmatigheid: van één keer tot tientallen keren tot aan jarenlang. Verder varieerden de handelingen ook in de aard en ernst: van aanrakingen over de kleding tot aan het seksueel binnendringen. Gelet op de hoeveelheid, de aard en de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn gepleegd en de langdurige periode waarin deze zijn gepleegd, kan niet worden volstaan met een andere straf dan een vrijheidsbenemende straf van lange duur. Een lange vrijheidsbenemende straf is passend en geboden vanuit het oogpunt van vergelding, normhandhaving en generale preventie.

Het hof houdt in strafverminderende zin rekening met het feit dat de redelijke termijn voor de afdoening van de strafzaak in eerste aanleg en in hoger beroep is overschreden. Nu verdachte voor deze strafzaak in voorlopige hechtenis verblijft, geldt dat de behandeling in eerste aanleg binnen zestien maanden moet zijn afgerond en dat het hoger beroep ook binnen zestien maanden moet worden afgerond.

Verdachte is op 21 juni 2021 in verzekering gesteld en de rechtbank heeft vonnis gewezen op 22 december 2023. Dat betekent dat de redelijke termijn in eerste aanleg met veertien maanden is overschreden. Op 5 januari 2024 stelt verdachte hoger beroep in en op 18 november 2025 wijst het hof arrest. De redelijke termijn in hoger beroep is dus ook nog eens met ruim zes maanden overschreden. Deze overschrijdingen van de redelijke termijn in eerste aanleg en in hoger beroep leiden in deze zaak tot matiging van de op te leggen gevangenisstraf. In de op te leggen gevangenisstraf is vanwege de overschrijding van de redelijke termijn een matiging van zes maanden verdisconteerd.

In strafverminderende zin houdt het hof er verder rekening mee dat de feiten – zoals hiervoor onder ‘Strafbaarheid van verdachte’ is besproken – in verminderde mate aan verdachte kunnen worden toegewezen.

Dat verdachte in hoger beroep andere keuzes heeft gemaakt en ervoor heeft gekozen om (meer) openheid van zaken te geven over en – voor zover dat voor hem vanwege zijn problematiek mogelijk was – inzicht te geven in zijn handelingen en afwegingen neemt het hof ook in de strafoplegging als strafverlagend mee.

Tot slot staat het hof stil bij het totale pakket aan sancties dat aan verdachte wordt opgelegd: een langdurige gevangenisstraf in combinatie met de oplegging van de maatregel tbs met dwangverpleging. Zoals eerder besproken verwachten de rapporteurs van het PBC dat het lang zal duren voordat via de behandeling van verdachtes problematiek het risico op herhaling zal verminderen. Dat betekent dat verdachte nog geruime tijd van zijn vrijheid beroofd zal blijven. Dit werkt ook strafverminderend bij de op te leggen gevangenisstraf.

Gelet op al het voorgaande, in onderling verband en samenhang bezien, vindt het hof oplegging van een gevangenisstraf van zeven jaren, met aftrek van de tijd die door verdachte in voorlopige hechtenis is doorgebracht, passend en geboden.

De tenuitvoerlegging van deze gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat aan de verdachte voorwaardelijke invrijheidstelling wordt verleend als bedoeld in artikel 6:2:10 Sv.

Oplegging tbs-maatregel met dwangverpleging

Het hof stelt voorop dat aan de wettelijke voorwaarden voor het opleggen van een tbs-maatregel is voldaan, in de zin dat:

• sprake is van een tbs-waardig delict: de bewezenverklaarde feiten zijn alle misdrijven waarop (minimaal) vier jaar gevangenisstraf is gesteld;
• is vastgesteld dat bij verdachte ten tijde van het delict sprake was van een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens, te weten een pedofiele stoornis en persoonlijkheidsproblematiek (narcistische persoonlijkheidskenmerken en antisociale trekken);
• de veiligheid van anderen dan wel de algemene veiligheid van personen of goederen het opleggen van de maatregel vereist (gevaarscriterium); en
• het hof beschikt over adviezen van gedragsdeskundigen van verschillende disciplines, waaronder een psychiater, die verdachte hebben onderzocht.

Het hof schat het herhalingsgevaar, en daarmee het gevaar dat verdachte vormt voor de veiligheid van anderen als hoog in. De rapporteurs van het PBC hebben aangegeven dat verdachte langdurig behandeling nodig heeft. De behandelingen die bij minder vergaande modaliteiten kunnen worden geboden, zoals via bijzondere voorwaarden bij een (deels) voorwaardelijke straf of via een tbs-maatregel met voorwaarden, zijn niet afdoende om het hoge recidiverisico af te wenden.

Alles overwegende gelast het hof de terbeschikkingstelling van verdachte en beveelt het hof dat hij van overheidswege zal worden verpleegd.

De totale duur van de tbs-maatregel is niet gemaximeerd nu verdachte wordt veroordeeld voor misdrijven die gericht zijn tegen of gevaar veroorzaken voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen.

Contactverbod (artikel 38v Sr)

De advocaat-generaal vordert dat aan verdachte een contactverbod wordt opgelegd van vijf jaren en dat ziet op [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] , [slachtoffer 3] , [slachtoffer 4] , [slachtoffer 5] , [slachtoffer 6] , [slachtoffer 7] , [slachtoffer 8] , [slachtoffer 9] , [slachtoffer 10] , [slachtoffer 11] , [slachtoffer 12] . en [slachtoffer 13] . Dit in de vorm van de maatregel strekkende tot beperking van de vrijheid (artikel 38v Sr). Het hof legt deze maatregel op voor de duur van vijf jaren. Voor iedere keer dat niet aan deze maatregel wordt voldaan, wordt maximaal één maand vervangende hechtenis ten uitvoer gelegd. Daarbij is de totale duur van deze vervangende hechtenis maximaal zes maanden.

Het hof volgt deze vordering en zal deze maatregel opleggen. Dat doet het hof ter beveiliging van de maatschappij en in het bijzonder ter bescherming van de slachtoffers. Dat is noodzakelijk nu verdachte een eerder contactverbod heeft overtreden dat in de voorwaarden voor een schorsing van de voorlopige hechtenis was opgenomen. Het contactverbod houdt in dat verdachte gedurende vijf jaar op geen enkele wijze direct of indirect contact mag opnemen of zoeken met de voornoemde jongens.

Geen locatieverbod

Net als de rechtbank legt het hof geen locatieverboden op. Verdachte zal eerst een lange gevangenisstraf ondergaan en zal vervolgens in een kliniek verblijven in het kader van de tbs-maatregel met dwangverpleging. Daarmee is het belang om dergelijke ver gaande locatieverboden op te leggen niet zonder meer komen vast te staan.

Beslag

De feiten 14 en 15 zijn begaan met betrekking tot de hierna te noemen in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpen. Zij zullen aan het verkeer worden onttrokken, aangezien het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet.

Het gaat daarbij om:

• harde schijf met goednummer 21-4653-009 (AANZ4614NL);
• harde schijf met goednummer 21-4653-014 (AANZ4620NL);
• harde schijf met goednummer 21-4653-016 (AANZ4623NL); en
• harde schijf met goednummer 21-4653-018 (AANZ4625NL).

Vorderingen van de benadeelde partijen

Standpunt van de verdediging

De verdediging voert primair aan de benadeelde partijen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 3] niet-ontvankelijk te verklaren in hun vorderingen tot schadevergoeding vanwege de door de verdediging bepleite vrijspraken. Subsidiair verzoekt de verdediging hun vorderingen te matigen. Verder verzoekt de verdediging de vorderingen van (met name) de immateriële schade te matigen van [slachtoffer 2] , [slachtoffer 5] , [slachtoffer 13] , [slachtoffer 4] , [slachtoffer 6] , [slachtoffer 7] , [slachtoffer 8] , [slachtoffer 9] , [slachtoffer 10] en [slachtoffer 12] Bij de vorderingen van [slachtoffer 6] , [slachtoffer 9] , [moeder van slachtoffer 9] , [slachtoffer 10] en [slachtoffer 12] worden (onderdelen van) de vordering betwist.

Oordeel van het hof

Het hof stelt het volgende voorop bij de beoordeling van de verschillende vorderingen tot schadevergoeding voor immateriële schade.

De benadeelde partijen zijn op jonge leeftijd slachtoffer geworden van seksueel misbruik. Het handelen van verdachte heeft het leven van de benadeelde partijen beschadigd en heeft tot op de dag van vandaag invloed op hun leven. Uit de slachtofferverklaringen en toelichtingen op de vorderingen komt dat indringend naar voren.

Artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek (BW) somt limitatief op de gevallen waarin een persoon recht heeft op vergoeding van immateriële schade door onrechtmatig handelen. Dit is onder meer zo wanneer sprake is van aantasting in de persoon ‘op andere wijze’. Hiervan is in ieder geval sprake als de benadeelde partij geestelijk letsel heeft opgelopen. Daarbij geldt dat de aard en de ernst van de bewezenverklaarde normschending kunnen meebrengen dat de nadelige gevolgen daarvan voor de benadeelde partij zo voor de hand liggen, dat een aantasting in de persoon – ook zonder nadere onderbouwing – kan worden aangenomen.

Uit het onderzoek ter terechtzitting, waaronder de namens de benadeelde partijen gegeven toelichting op hun vorderingen, kan het bestaan van geestelijk letsel bij de benadeelde partijen naar objectieve maatstaven worden vastgesteld. Verder volgt uit de aard en ernst van de normschending en de ernstige gevolgen daarvan voor de benadeelde partijen dat sprake is van ‘aantasting in de persoon op andere wijze’. De benadeelde partijen zijn op basis van de bewezenverklaarde handelingen door verdachte op jonge leeftijd in hun lichamelijke integriteit en gevoel van veiligheid aangetast.

Daarmee bestaat op basis van artikel 6:106, aanhef en onder b, BW een rechtsgrond voor toewijzing van immateriële schade aan de benadeelde partijen. Hun vorderingen zijn voldoende onderbouwd en op grond van het dossier en het onderzoek ter terechtzitting kan worden vastgesteld dat de benadeelde partijen rechtstreeks schade hebben geleden door de bewezenverklaarde feiten.

Het hof heeft de omvang van de immateriële schade steeds naar maatstaven van billijkheid vastgesteld. Daarbij is rekening gehouden met alle omstandigheden van het geval, in het bijzonder de aard en de ernst van de aantasting in de persoon en de gevolgen daarvan voor de benadeelde partij. Daarbij is ook gelet op uitspraken die door andere Nederlandse rechters in vergelijkbare zaken zijn gedaan. Bij het bepalen van de omvang heeft het hof in het bijzonder gelet op de wijze waarop verdachte misbruik heeft gemaakt van de vertrouwensband die hij met de benadeelde partijen heeft gehad en het feit dat zij allemaal minderjarig waren toen het seksueel misbruik plaatsvond.

In de duur van de opgelegde gevangenisstraf en het daaropvolgende traject van de opgelegde tbs-maatregel, ziet het hof ten aanzien van deze vorderingen tot schadevergoeding aanleiding de duur van de gijzeling steeds te beperken tot 25 dagen.

Het hof gaat hierna nader in op wat dit betekent voor de individuele vorderingen.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1] (feit 1)

[slachtoffer 1] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 1.520,64, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 20,64 aan materiële schade (reiskosten voor het informatieve gesprek, de aangifte en het studioverhoor bij de politie) en € 1.500,- aan immateriële schade. Namens [slachtoffer 1] is verzocht te bepalen dat de toe te wijzen schadevergoeding wordt gestort op een ten behoeve van [slachtoffer 1] te openen spaarrekening met een BEM-clausule.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 1] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 1.020,64, bestaande uit € 20,64 aan materiële schade en € 1.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 1] voegt zich in hoger beroep – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Materiële schade

De gevorderde reiskosten voor het informatieve gesprek, de aangifte en het studioverhoor kunnen niet als rechtstreekse materiële schade worden aangemerkt en evenmin onder de noemer van artikel 532 Sv als proceskosten worden vergoed. Volgens de Hoge Raad brengt een redelijke uitleg van artikel 592a (oud) Sv mee dat bij de begroting van de (proces)kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures. ^[3] Deze civiele maatstaf volgt uit artikel 237 en volgende van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv). Uit de civiele proceskostenvergoeding en in het bijzonder artikel 238 Rv volgt dat (alleen) een in persoon procederende partij reis- en aanverwante kosten, als proceskosten vergoed kan krijgen. In deze procedure heeft (de wettelijk vertegenwoordiger van) [slachtoffer 1] geprocedeerd met bijstand van een gemachtigde en dus niet in persoon. Voor andere reiskosten – zoals bijvoorbeeld het doen van aangifte – kent de proceskostenregeling geen vergoeding. De namens [slachtoffer 1] gevorderde reiskosten komen dan ook niet voor vergoeding in aanmerking. Artikel 6:107 BW, op basis waarvan vergoeding van deze schade is verzocht, biedt voor kostenvergoeding ook geen mogelijkheid. Het gaat immers niet om gevorderde kosten die [slachtoffer 1] had kunnen vorderen van verdachte en voor vergoeding in aanmerking zouden kunnen komen, nu daarvoor geen grondslag is gelet op artikel 238 Rv. Het hof wijst dit onderdeel van de vordering dan ook af.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 1] door het als feit 1 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als in de vordering – op € 1.500,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

BEM-clausule

De als gevolg van deze uitspraak te betalen schadevergoeding wordt gestort op een ten behoeve van [slachtoffer 1] te openen bankrekening met een BEM-clausule. Daarmee worden de belangen van de minderjarige [slachtoffer 1] beschermd. Hierdoor kunnen [slachtoffer 1] en zijn wettelijke vertegenwoordiger enkel met toestemming van de kantonrechter over de schadevergoeding beschikken. Dit duurt tot [slachtoffer 1] achttien jaar oud is.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2] (feit 2 primair)

[slachtoffer 2] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 15.065,47, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 65,47 aan materiële schade (reiskosten voor een informatief gesprek, aangifte en studioverhoor bij de politie) en € 15.000,- aan immateriële schade.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 2] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 10.065,47, bestaande uit € 65,47 aan materiële schade en € 10.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 2] voegt zich in hoger beroep opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Materiële schade

De gevorderde reiskosten voor het informatief gesprek, de aangifte en het studioverhoor kunnen niet als rechtstreekse materiële schade worden aangemerkt en evenmin onder de noemer van artikel 532 Sv als proceskosten worden vergoed. Volgens de Hoge Raad brengt een redelijke uitleg van artikel 592a (oud) Sv mee dat bij de begroting van de (proces)kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures. ^[4] Deze civiele maatstaf volgt uit artikel 237 en volgende Rv. Deze civiele maatstaf volgt uit artikel 237 en volgende Rv. Uit de civiele proceskostenvergoeding en in het bijzonder artikel 238 Rv volgt dat (alleen) een in persoon procederende partij reis- en aanverwante kosten, als proceskosten vergoed kan krijgen. In deze procedure heeft ( de wettelijk vertegenwoordiger van) [slachtoffer 2] geprocedeerd met bijstand van een gemachtigde en dus niet in persoon. Voor andere reiskosten – zoals bijvoorbeeld het doen van aangifte – kent de proceskostenregeling geen vergoeding. Artikel 6:107 BW, op basis waarvan de vergoeding van deze schade is verzocht, biedt voor kostenvergoeding ook geen mogelijkheid. Het gaat immers niet om gevorderde kosten die [slachtoffer 2] had kunnen vorderen van verdachte en voor vergoeding in aanmerking zouden kunnen komen, nu daarvoor geen grondslag is gelet op artikel 238 Rv. De door [slachtoffer 2] gevorderde reiskosten komen dan ook niet voor vergoeding in aanmerking. Het hof wijst dit onderdeel van de vordering dan ook af.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 2] door het als feit 2 primair bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 10.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 3] (feit 3)

[slachtoffer 3] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 5.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat volledig uit immateriële schade. Namens [slachtoffer 3] is verzocht te bepalen dat de toe te wijzen schadevergoeding wordt gestort op een ten behoeve van [slachtoffer 3] te openen spaarrekening met een BEM-clausule.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 3] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 1.500,-, bestaande uit immateriële schade.

[slachtoffer 3] voegt zich in hoger beroep – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 3] door het als feit 3 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade op € 2.500,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen. Het overige deel van de vordering wordt afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

BEM-clausule

De als gevolg van deze uitspraak te betalen schadevergoeding wordt gestort op een ten behoeve van [slachtoffer 3] te openen bankrekening met een BEM-clausule. Daarmee worden de belangen van de minderjarige [slachtoffer 3] beschermd. Hierdoor kunnen [slachtoffer 3] en zijn wettelijke vertegenwoordiger enkel met toestemming van de kantonrechter over de schadevergoeding beschikken. Dit duurt tot [slachtoffer 3] achttien jaar oud is.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 4] (feit 4)

[slachtoffer 4] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 5.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente. De vordering bestaat volledig uit immateriële schade.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 4] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 2.500,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 4] voegde zich in hoger beroep niet opnieuw. Daarom moet het hof in hoger beroep oordelen over de vordering tot schadevergoeding voor zover deze door de rechtbank is toegewezen.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 4] door het als feit 4 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 2.500,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen. Het overige deel van de vordering wordt afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 5] (feit 5)

[slachtoffer 5] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 5.000,- , vermeerderd met de wettelijke rente. De vordering bestaat geheel uit immateriële schade. Namens [slachtoffer 5] is verzocht te bepalen dat de toe te wijzen schadevergoeding wordt gestort op een ten behoeve van [slachtoffer 5] te openen spaarrekening met een BEM-clausule.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 5] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 2.500,-, bestaande uit immateriële schade.

[slachtoffer 5] voegt zich in hoger beroep – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 5] door het als feit 5 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de vordering – op € 2.500,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen. Het overige deel van de vordering wordt afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

BEM-clausule

De als gevolg van deze uitspraak te betalen schadevergoeding wordt gestort op een ten behoeve van [slachtoffer 5] te openen bankrekening met een BEM-clausule. Daarmee worden de belangen van de minderjarige [slachtoffer 5] beschermd. Hierdoor kunnen [slachtoffer 5] en zijn wettelijke vertegenwoordiger enkel met toestemming van de kantonrechter over de schadevergoeding beschikken. Dit duurt tot [slachtoffer 5] achttien jaar oud is.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 6] (feit 6 primair)

[slachtoffer 6] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 15.350,-, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 350,- aan materiële schade (eigen bijdrage rechtsbijstandsverzekering) en € 15.000,- aan immateriële schade.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 6] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 10.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 6] voegt zich in hoger beroep opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Materiële schade

De gevorderde eigen bijdrage voor de rechtsbijstandsverzekering van € 350,- is geen rechtstreekse schade van het bij feit 6 bewezenverklaarde handelen van verdachte. Het gaat namelijk om proceskosten. In zoverre wordt dit onderdeel van de vordering afgewezen. Deze kosten komen wel voor vergoeding in aanmerking als proceskosten. Daarop gaat het hof hierna onder ‘proceskosten’ nader in.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 6] door het als feit 6 primair bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank –

op € 10.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen. Het overige deel van de vordering wordt afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Proceskosten

Omdat de vordering tot schadevergoeding van [slachtoffer 6] – grotendeels – zal worden toegewezen, wordt verdachte veroordeeld in de proceskosten van [slachtoffer 6] Deze proceskosten bestaan uit de eigen bijdrage van € 350,- voor de rechtsbijstand in deze procedure en uit de kosten die nog worden gemaakt voor de tenuitvoerlegging. Nu [slachtoffer 6] vrije keuze heeft bij het kiezen van een advocaat, passeert het hof het verweer van de verdediging dat hij ook had kunnen kiezen voor kosteloze rechtsbijstand.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 7] (feit 7)

[slachtoffer 7] voegde zich in eerste aanleg in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 10.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat volledig uit immateriële schade.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 7] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 8.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 7] voegt zich in hoger beroep opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 7] door het als feit 7 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 8.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen. Het overige deel van de vordering wordt afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 8] (feit 8)

[slachtoffer 8] voegde zich in eerste aanleg in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 10.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat geheel uit immateriële schade.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 8] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 8.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 8] voegt zich in hoger beroep opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 8] door het als feit 8 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 8.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen. Het overige deel van de vordering wordt afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 9] (feit 9)

[slachtoffer 9] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 9.192,80. Dit bedrag bestaat uit € 3.192,80,- aan materiële schade en € 6.000,- aan immateriële schade.

De materiële schade bestaat uit de volgende posten:

- reiskosten van € 2.432,80 naar:

o zitting Lelystad;

o officier van justitie parket Utrecht;

o advocaat;

o politiebureau;

o traumatherapie;

o slachtoffer hulpgroep;

o consulent seksuele ontwikkeling; en

- niet-vergoede medische kosten, te weten € 760,- bij [naam] .

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 9] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 8.985,60, bestaande uit € 2.985,60 aan materiële schade en € 6.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 9] voegt zich in hoger beroep – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Materiële schade

De gevorderde reiskosten voor de zitting, het gesprek met de officier van justitie, de advocaat en het politiebureau kunnen niet als rechtstreekse materiële schade worden aangemerkt en kunnen evenmin onder de noemer van artikel 532 Sv als proceskosten worden vergoed. Volgens de Hoge Raad brengt een redelijke uitleg van artikel 592a (oud) Sv mee dat bij de begroting van de (proces)kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures. ^[5] Deze civiele maatstaf volgt uit artikel 237 en volgende Rv Uit de civiele proceskostenvergoeding en in het bijzonder artikel 238 Rv volgt dat (alleen) een in persoon procederende partij reis- en aanverwante kosten, als proceskosten vergoed kan krijgen. In deze procedure heeft (de wettelijk vertegenwoordiger van) [slachtoffer 9] geprocedeerd met bijstand van een gemachtigde en dus niet in persoon. Voor andere reiskosten – zoals bijvoorbeeld het doen van aangifte – kent de proceskostenregeling geen vergoeding. De door [slachtoffer 9] gevorderde reiskosten komen dan ook in zoverre niet voor vergoeding in aanmerking. Het hof wijst dit onderdeel van de vordering dan ook af.

Verder blijkt uit het onderzoek ter terechtzitting voldoende dat [slachtoffer 9] door het als feit 9 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks materiële schade heeft geleden. Deze materiële schade komt voor vergoeding in aanmerking, voor zover die ziet op de volgende schadeposten:

• traumatherapie: twee keer € 559,10 = € 1.118,20
• reiskosten consulent seksuele ontwikkeling € 919,83
• niet-vergoede medische kosten bij [naam] € 760,00

Totaal : € 2.798,03.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 9] door het als feit 9 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 6.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Vordering van de benadeelde partij [moeder van slachtoffer 9]

De benadeelde partij [moeder van slachtoffer 9] voegde zich in eerste aanleg in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 17.500,-, vermeerderd met de wettelijke rente. De vordering bestaat helemaal uit immateriële schade, specifieker uit affectieschade.

De rechtbank verklaarde [moeder van slachtoffer 9] bij het vonnis waarvan beroep niet-ontvankelijk in de vordering.

[moeder van slachtoffer 9] voegt zich in hoger beroep gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Affectieschade

[moeder van slachtoffer 9] vergoeding van haar eigen affectieschade. Volgens artikel 6:107, eerste lid, sub b, BW kunnen naasten van een gekwetste met ernstig en blijvend letsel in aanmerking komen voor vergoeding van nadeel dat niet in vermogensschade bestaat. De vraag is wat onder ernstig en blijvend letsel moet worden verstaan. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat hierbij moet worden gedacht aan een blijvende functiestoornis van 70% of meer (bij lichamelijk letsel) of ernstige verstoringen van de mogelijkheid van wezenlijk persoonlijk contact tussen het slachtoffer en diens naasten. Hierbij valt te denken aan ernstige karakter- en gedragsveranderingen, het algeheel verlies van het vermogen tot spreken, ernstige afasie, ernstige aantastingen van de geheugenfunctie en ernstig of algeheel functieverlies van zintuigen. Ook in geval van psychisch letsel kunnen naasten in aanmerking komen voor vergoeding van affectieschade. Het moet dan wel gaan om medisch objectiveerbaar psychisch letsel dat zeer ernstig is. ^[6]

Net als de rechtbank oordeelt het hof dat uit de ingebrachte stukken niet zonder meer duidelijk wordt dat sprake is van zeer ernstig psychisch letsel waarvoor een vergoeding voor affectieschade kan volgen. Het gaat om een strikt uit te leggen criterium. Met deze beslissing wil het hof op geen enkele manier afdoen aan de impact die de gebeurtenissen op [slachtoffer 9] (en daarmee op zijn moeder) hebben gehad. Op grond van de stukken kan alleen op dit moment niet worden vastgesteld dat bij [slachtoffer 9] sprake is van ernstig en blijvend letsel in de zin van artikel 6:107, eerste lid, en onder b BW. Daarvoor is een nadere onderbouwing van de vordering nodig en nader onderzoek naar de juistheid en omvang van deze vordering vereist een zeer uitgebreide nadere behandeling van de vordering op zitting. Het hof is daarom van oordeel dat de behandeling van deze vordering een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. Het hof verklaart de benadeelde partij [moeder van slachtoffer 9] daarom niet-ontvankelijk. Zij kan haar vordering in zoverre slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 10] (feit 10)

[slachtoffer 10] voegde zich in eerste aanleg in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 9.024,91, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 1.024,91 materiële schade en € 8.000,- immateriële schade. De materiële schade bestaat uit kosten voor psychosociale therapie en kosten voor het opnemen verlof van werk om de zittingen bij de rechtbank te kunnen bijwonen.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 10] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 7.024,91, bestaande uit € 1.024,91 aan materiële schade en € 6.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 10] voegt zich in hoger beroep opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Materiële schade

De gevorderde kosten voor het opnemen van verlof van werk om de zittingen bij de rechtbank bij te wonen kunnen niet als rechtstreekse materiële schade worden aangemerkt en kunnen evenmin onder de noemer van artikel 532 Sv als proceskosten worden vergoed. Volgens de Hoge Raad brengt een redelijke uitleg van artikel 592a (oud) Sv mee dat bij de begroting van de (proces)kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures. ^[7] Deze civiele maatstaf volgt uit artikel 237 en volgende Rv. Uit de civiele proceskostenvergoeding en in het bijzonder artikel 238 Rv volgt dat (alleen) een in persoon procederende partij reis- en verblijfkosten, als proceskosten vergoed kan krijgen. In deze zaak procedeert [slachtoffer 10] echter met behulp van een advocaat. De gevorderde verlofkosten komen dan ook niet voor vergoeding in aanmerking. Het hof wijst dit onderdeel van de vordering dan ook af.

Verder blijkt uit het onderzoek ter terechtzitting voldoende dat [slachtoffer 10] door het als feit 10 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks materiële schade heeft geleden. De gevorderde kosten voor psychosociale therapie (€ 335,-) komen voor vergoeding in aanmerking.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 10] door het als feit 10 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 8.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 12] (feit 13)

[slachtoffer 12] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering is € 5.144,22, vermeerderd met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 144,22 aan materiële schade (reiskosten en toekomstige reiskosten naar GZ-psycholoog) en € 5.000,- aan immateriële schade.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 12] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 4.044,02, bestaande uit € 44,02 aan materiële schade en € 4.000,- aan immateriële schade.

[slachtoffer 12] voegt zich in hoger beroep – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Materiële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 12] door het als feit 13 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks materiële schade heeft geleden. De gevorderde reiskosten voor psychosociale therapie (€ 44,22) komen voor vergoeding in aanmerking.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Toekomstige materiële schade

Niet met zekerheid kan worden gesteld dat [slachtoffer 10] deze kosten daadwerkelijk zal gaan maken. Daarom wordt [slachtoffer 10] in zijn vordering voor de toekomstige materiële schade (ingeschat tot een bedrag van € 100,-), niet-ontvankelijk verklaard.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 12] door het als feit 13 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 4.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 13] (feit 16)

[slachtoffer 13] voegde zich in eerste aanleg – via zijn wettelijke vertegenwoordiger – in het strafproces met een vordering tot schadevergoeding. Deze vordering bedraagt € 5.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente. Deze vordering bestaat geheel uit immateriële schade.

De rechtbank wees de vordering van [slachtoffer 13] bij het vonnis waarvan beroep toe tot een bedrag van € 4.000,-, bestaande uit immateriële schade.

[slachtoffer 13] voegt zich in hoger beroep opnieuw voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Immateriële schade

Uit het onderzoek ter terechtzitting blijkt voldoende dat [slachtoffer 13] door het als feit 16 bewezenverklaarde handelen van verdachte rechtstreeks immateriële schade heeft geleden. Het hof waardeert deze immateriële schade – net als de rechtbank – op € 4.000,-, vermeerderd met de wettelijke rente.

Verdachte is gehouden tot vergoeding van die schade zodat de vordering tot dat bedrag wordt toegewezen. Het overige deel van de vordering wordt afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Het hof legt de schadevergoedingsmaatregel (artikel 36f Sr) op om te bevorderen dat de schade door verdachte wordt vergoed.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op de artikelen 36b, 36c, 36f, 37a, 37b, 38v, 38w, 57, 240b (oud), 244 (oud), 245 (oud), 247 (oud) , 248 (oud) en 249 (oud) Sr.

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart het openbaar ministerie ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 11 tenlastegelegde niet-ontvankelijk in de vervolging.

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 1, 2 primair, 3, 4, 5, 6 primair, 7, 8, 9, 10, 12 primair, 13, 14 en 15 en in de zaak met parketnummer 16-302220-22 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 1, 2 primair, 3, 4, 5, 6 primair, 7, 8, 9, 10, 12 primair, 13, 14 en 15 en in de zaak met parketnummer 16-302220-22 bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van
7 (zeven) jaren .

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Gelast dat de verdachte
ter beschikking wordt gesteld en beveelt dat hij van overheidswege zal worden verpleegd.

Legt op de
maatregel strekkende tot beperking van de vrijheid inhoudende dat de veroordeelde voor de duur van 5 jaren op geen enkele wijze - direct of indirect - contact zal opnemen, zoeken of hebben met [slachtoffer 1] , [slachtoffer 2] , [slachtoffer 3] , [slachtoffer 4] , [slachtoffer 5] , [slachtoffer 6] , [slachtoffer 7] , [slachtoffer 8] , [slachtoffer 9] , [slachtoffer 10] , [slachtoffer 11] , [slachtoffer 12] en [slachtoffer 13] .

Beveelt dat vervangende hechtenis zal worden toegepast voor het geval niet aan de maatregel wordt voldaan. De duur van deze vervangende hechtenis bedraagt 30 dagen voor iedere keer dat niet aan de maatregel wordt voldaan, met een gezamenlijk maximum van 6 maanden.

Toepassing van de vervangende hechtenis heft de verplichtingen ingevolge de opgelegde maatregel niet op.

Beveelt de
onttrekking aan het verkeer van de in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:

- harde schijf met goednummer 21-4653-009 (AANZ4614NL)

- harde schijf met goednummer 21-4653-014 (AANZ4620NL)

- harde schijf met goednummer 21-4653-016 (AANZ4623NL)

- harde schijf met goednummer 21-4653-018 (AANZ4625NL).

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 1]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 1] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 1 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 1.500,00 (duizend vijfhonderd euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 1] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 1 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 1.500,00 (duizend vijfhonderd euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 13 januari 2020.

Bepaalt dat de als gevolg van deze uitspraak te betalen schadevergoeding zal worden gestort op een ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer 1] te openen rekening met een

BEM-clausule.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 2]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 2] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 2 primair bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 10.000,00 (tienduizend euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 2] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 2 primair bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 10.000,00 (tienduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 3 mei 2020.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 3]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 3] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 3 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 2.500,00 (tweeduizend vijfhonderd euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 3] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 3 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 2.500,00 (tweeduizend vijfhonderd euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 1 maart 2021.

Bepaalt dat de als gevolg van deze uitspraak te betalen schadevergoeding zal worden gestort op een ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer 3] te openen rekening met een

BEM-clausule.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 4]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 4] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 4 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 2.500,00 (tweeduizend vijfhonderd euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 4] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 4 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 2.500,00 (tweeduizend vijfhonderd euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 1 maart 2021.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 5]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 5] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 5 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 2.500,00 (tweeduizend vijfhonderd euro) ter zake van immateriële schade .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 5] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 5 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 2.500,00 (tweeduizend vijfhonderd euro) als vergoeding voor immateriële schade.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 1 januari 2021.

Bepaalt dat de als gevolg van deze uitspraak te betalen schadevergoeding zal worden gestort op een ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer 5] te openen rekening met een

BEM-clausule.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 6]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 6] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 6 primair bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 10.000,00 (tienduizend euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op € 350,00 (driehonderdvijftig euro).

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 6] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 6 primair bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 10.000,00 (tienduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 1 januari 2021.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 7]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 7] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 7 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 8.000,00 (achtduizend euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 7] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 7 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 8.000,00 (achtduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 1 januari 2014.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 8]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 8] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 8 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 8.000,00 (achtduizend euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 8] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 8 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 8.000,00 (achtduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 1 januari 2014.

Vordering van de benadeelde partij [moeder van slachtoffer 9]

Verklaart de benadeelde partij [moeder van slachtoffer 9] niet-ontvankelijk in de vordering tot schadevergoeding en bepaalt dat de benadeelde partij de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen.

Veroordeelt de benadeelde partij in de door verdachte gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 9]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 9] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 9 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 8.798,03 (achtduizend zevenhonderdachtennegentig euro en drie cent) bestaande uit € 2.798,03 (tweeduizend zevenhonderdachtennegentig euro en drie cent) materiële schade en € 6.000,00 (zesduizend euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 9] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 9 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 8.798,03 (achtduizend zevenhonderdachtennegentig euro en drie cent) bestaande uit € 2.798,03 (tweeduizend zevenhonderdachtennegentig euro en drie cent) materiële schade en € 6.000,00 (zesduizend euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de materiële schade op

25 mei 2023 en van de immateriële schade op 2 oktober 2019.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 10]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 10] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 10 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 8.335,00 (achtduizend driehonderdvijfendertig euro) bestaande uit € 335,00 (driehonderdvijfendertig euro) materiële schade en € 8.000,00 (achtduizend euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 10] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 10 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 8.335,00 (achtduizend driehonderdvijfendertig euro) bestaande uit € 335,00 (driehonderdvijfendertig euro) materiële schade en € 8.000,00 (achtduizend euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de materiële schade op

8 november 2023 en van de immateriële schade op 1 maart 2011.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 12] .

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 12] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 13 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 4.044,22 (vierduizend vierenveertig euro en tweeëntwintig cent) bestaande uit € 44,22 (vierenveertig euro en tweeëntwintig cent) materiële schade en € 4.000,00 (vierduizend euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor een bedrag van
€ 1.000,00 (duizend euro) aan immateriële schade af.

Verklaart de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in de vordering en bepaalt dat de benadeelde partij in zoverre de vordering slechts bij de burgerlijke rechter kan aanbrengen.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 12] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-156419-21 onder 13 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 4.044,22 (vierduizend vierenveertig euro en tweeëntwintig cent) bestaande uit € 44,22 (vierenveertig euro en tweeëntwintig cent) materiële schade en € 4.000,00 (vierduizend euro) immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de materiële schade op

9 mei 2023 en van de immateriële schade op 6 juni 2021.

Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer 13]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer 13] ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-302220-22 bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 4.000,00 (vierduizend euro) ter zake van immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening .

Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer 13] , ter zake van het in de zaak met parketnummer 16-302220-22 bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 4.000,00 (vierduizend euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 25 (vijfentwintig) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 1 november 2020.

Aldus gewezen door

mr. M.B. de Wit, voorzitter,

mr. G.A. Versteeg en mr. R. Godthelp, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr. K.M. Diender, griffier,

en op 18 november 2025 ter openbare terechtzitting uitgesproken.

Bijlage: Bewijsmiddelen

[weergave bewijsmiddelen voor alle feiten, vanwege de omvang van het arrest niet opgenomen in deze publicatieversie van dit arrest]

Voetnoten

1. Zie Hoge Raad 10 juni 2025, ECLI:NL:HR:2025:870.

2. Dit in verband met de wetswijziging per 1-1-2010 van artikel 248, tweede lid, Sr waaruit een wettelijke strafverzwarende omstandigheid volgde.

3. vgl. o.a. ECLI:NL:HR:2019:87.

4. vgl. o.a. ECLI:NL:HR:2019:87.

5. vgl. o.a. ECLI:NL:HR:2019:87.

7. vgl. o.a. ECLI:NL:HR:2019:87.