ECLI:NL:GHAMS:2021:358

• Datum uitspraak: 28 januari 2021
• Publicatiedatum: 12 februari 2021
• Zaaknummer: 23-001822-20
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: A.P.M. van Rijn; M. Jurgens; N.J.M. de Munnik
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen vonnis van de economische politierechter inzake taxivervoer zonder vergunning

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 28 januari 2021 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de economische politierechter in de rechtbank Amsterdam. De verdachte, geboren in 1990, had hoger beroep ingesteld tegen het vonnis van 21 augustus 2020, waarin hij was veroordeeld voor het aanbieden van taxivervoer zonder de vereiste vergunning. De tenlastelegging betrof een incident op 18 oktober 2018, waarbij de verdachte als bestuurder van een personenauto taxivervoer had aangeboden op het Damrak in Amsterdam zonder een geldige vergunning, zoals vereist door artikel 82b van de Wet Personenvervoer 2000.

Tijdens de zitting in hoger beroep op 14 januari 2021 heeft het hof de vordering van de advocaat-generaal en de verdediging van de verdachte gehoord. Het hof heeft het verweer van de verdachte verworpen, dat hij via zijn werkgever telefonisch was besteld door een klant. Het hof oordeelde dat dit niet aannemelijk was. Het hof heeft vastgesteld dat de verdachte het tenlastegelegde feit heeft begaan en heeft het vonnis van de eerste aanleg vernietigd.

De verdachte is veroordeeld tot een geldboete van € 900,00, waarvan € 600,00 voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. Het hof heeft bij de strafoplegging rekening gehouden met de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het is begaan, en de persoon van de verdachte. Het hof heeft geoordeeld dat de verdachte met zijn handelen het overheidsbeleid ten aanzien van taxivervoer heeft gefrustreerd en andere taxichauffeurs heeft benadeeld. De op te leggen straf is gegrond op verschillende artikelen van het Wetboek van Strafrecht en de Wet Personenvervoer 2000.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-001822-20

datum uitspraak: 28 januari 2021

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van de economische kamer van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de economische politierechter in de rechtbank Amsterdam van 21 augustus 2020 in de strafzaak onder parketnummer 96-180894-19 tegen:

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1990,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 14 januari 2021.

De verdachte heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 18 oktober 2018 in de gemeente Amsterdam, als bestuurder van een personenauto, gekentekend [kenteken] taxivervoer heeft aangeboden en/of verricht op het Damrak, in elk geval op een of meer aangewezen wegen en/of gedeelten daarvan zonder geldige door het college afgegeven vergunning als bedoeld in artikel 82b van de Wet Personenvervoer 2000.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat daarvan slechts aantekening is gedaan ingevolge artikel 378a van het Wetboek van Strafvordering.

Bewijsoverweging

Het hof verwerpt het verweer van de verdachte dat hij - via zijn werkgever - telefonisch zou zijn besteld door de klant waarmee hij is aangetroffen, nu dit in het geheel niet aannemelijk is geworden.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 18 oktober 2018 in de gemeente Amsterdam, als bestuurder van een personenauto, gekentekend [kenteken] taxivervoer heeft aangeboden op een of meer aangewezen wegen of gedeelten daarvan zonder geldige door het college afgegeven vergunning als bedoeld in artikel 82b van de Wet Personenvervoer 2000.

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezenverklaarde levert op:

Overtreding van een voorschrift gesteld krachtens artikel 82b van de Wet Personenvervoer 2000.

Strafbaarheid van de verdachte

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De economische politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezenverklaarde veroordeeld tot een geldboete van € 180,00, subsidiair drie dagen hechtenis.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een geldboete van € 900,00, waarvan € 600,00 voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan. Daarbij heeft het hof tevens gelet op de persoon van de verdachte en zijn draagkracht. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft taxivervoer aangeboden zonder een daartoe strekkende vergunning. Hij heeft hiermee het overheidsbeleid ten aanzien van de regulering van taxivervoer gefrustreerd. Bovendien heeft hij hiermee mogelijk andere taxichauffeurs, die zich wel aan het geldende beleid hebben gehouden, benadeeld. Eén en ander rechtvaardigt naar het oordeel van het hof oplegging van een hogere geldboete dan in eerste aanleg is opgelegd. Het hof zal wel bepalen dat een aanzienlijk deel van de geldboete voorwaardelijk wordt opgelegd, om de verdachte ervan te weerhouden in de toekomst opnieuw strafbare feiten te begaan. Ook wordt rekening gehouden met het bepaalde in artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht.

Het hof acht, alles afwegende, een straf van na te melden hoogte passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 23, 24, 24c en 63 van het Wetboek van Strafrecht, artikel 82b van de Wet Personenvervoer 2000, de artikelen 1, 2 en 6 van de Wet op de economische delicten, en artikel 2.3 lid 1 van de Taxiverordening Amsterdam 2012.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezenverklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Vernietigt de eerder uitgevaardigde strafbeschikking d.d. 29 oktober 2018 onder CJIB nummer [nummer].

Ten aanzien van het bewezenverklaarde:

Veroordeelt de verdachte tot een
geldboete van
€ 900,00 (negenhonderd euro) , bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
18 (achttien) dagen hechtenis .

Bepaalt dat een gedeelte van de geldboete, groot
€ 600,00 , bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
12 (twaalf) dagen hechtenis , niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
2 (twee) jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Dit arrest is gewezen door de economische kamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. A.P.M. van Rijn, mr. M. Jurgens en mr. N.J.M. de Munnik, in tegenwoordigheid van mr. K. van der Togt, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 28 januari 2021.

Mr. N.J.M. de Munnik is buiten staat dit arrest te ondertekenen.