ECLI:NL:GHAMS:2021:253

• Datum uitspraak: 28 januari 2021
• Publicatiedatum: 2 februari 2021
• Zaaknummer: 23-000636-20
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: S. Clement; V. Mul; J.H.C. van Ginhoven
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Rijden onder invloed van alcohol en cocaïne met gevolgen voor rijbevoegdheid en strafoplegging

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 28 januari 2021 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam. De verdachte, geboren in 1976, werd beschuldigd van het rijden onder invloed van alcohol en cocaïne op 27 januari 2019 te Amsterdam. Tijdens het onderzoek bleek dat het alcoholgehalte in zijn adem 480 microgram per liter was, wat aanzienlijk boven de wettelijke limiet ligt. Daarnaast werd vastgesteld dat de verdachte cocaïne had gebruikt, met een gehalte van 61 microgram per liter bloed, eveneens boven de toegestane grens. Het hof heeft de tenlastelegging in zijn geheel bewezen verklaard, met uitzondering van enkele niet bewezen verklaarde feiten.

De politierechter had de verdachte eerder veroordeeld tot een geldboete van € 350,00, een voorwaardelijke taakstraf van 40 uren en een ontzegging van de rijbevoegdheid voor zeven maanden. In hoger beroep heeft de advocaat-generaal dezelfde straffen geëist, terwijl de verdediging verzocht om rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Het hof heeft de ernst van de feiten en de eerdere veroordelingen van de verdachte in overweging genomen en heeft besloten de straffen gelijk te houden aan die van de politierechter. Het hof heeft de verdachte schuldig bevonden aan de overtredingen van de Wegenverkeerswet 1994 en heeft de straffen opgelegd zoals eerder door de politierechter bepaald, zonder aanleiding te zien voor een voorwaardelijke rijontzegging.

De uitspraak benadrukt de verantwoordelijkheid van verkeersdeelnemers en de gevolgen van rijden onder invloed, waarbij het hof de veiligheid in het verkeer als een belangrijk aspect heeft meegewogen. De verdachte is veroordeeld tot een geldboete, een voorwaardelijke taakstraf en een ontzegging van de rijbevoegdheid, wat de ernst van de overtredingen onderstreept.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-000636-20

datum uitspraak: 28 januari 2021

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het

vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 25 oktober 2019 in de strafzaak

onder parketnummer 96-187867-19 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1976,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van

14 januari 2021.

De verdachte heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen de verdachte

en de raadsman naar voren hebben gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

1.
hij, op of omstreeks 27 januari 2019, te Amsterdam, als bestuurder van een motorrijtuig (snorfiets), dit voertuig heeft bestuurd, na zodanig gebruik van alcoholhoudende drank, dat het alcoholgehalte in zijn adem bij een onderzoek, als bedoeld in artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van de Wegenverkeerswet 1994, 480 microgram, in elk geval hoger dan 220 microgram, alcohol per liter uitgeademde lucht bleek te zijn;

2.
hij, op of omstreeks 27 januari 2019, te Amsterdam, een voertuig, te weten een snorfiets, heeft bestuurd, na gebruik van een in artikel 2, van het Besluit alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer, aangewezen stof als bedoeld in artikel 8, eerste lid van de Wegenverkeerswet 1994, te weten cocaïne, terwijl ingevolge een onderzoek in de zin van artikel 8 van de WVW94, het gehalte in zijn bloed van de bij die stof vermelde meetbare stof 61 microgram cocaïne per liter bloed bedroeg, zijnde hoger dan de in artikel 3 van het genoemd Besluit, bij die stof vermelde grenswaarde.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat daarvan slechts aantekening is gedaan ingevolge artikel 378a van het Wetboek van Strafvordering.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

1.
hij op 27 januari 2019 te Amsterdam, als bestuurder van een motorrijtuig (snorfiets), dit voertuig heeft bestuurd, na zodanig gebruik van alcoholhoudende drank, dat het alcoholgehalte in zijn adem bij een onderzoek, als bedoeld in artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van de Wegenverkeerswet 1994,

480 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht bleek te zijn;

2.
hij op 27 januari 2019 te Amsterdam, een voertuig, te weten een snorfiets, heeft bestuurd, na gebruik van een in artikel 2, van het Besluit alcohol, drugs en geneesmiddelen in het verkeer, aangewezen stof als bedoeld in artikel 8, eerste lid van de Wegenverkeerswet 1994, te weten cocaïne, terwijl ingevolge een onderzoek in de zin van artikel 8 van de WVW94, het gehalte in zijn bloed van de bij die stof vermelde meetbare stof 61 microgram cocaïne per liter bloed bedroeg.

Hetgeen onder 1 en 2 meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het onder 1 en 2 bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het onder 1 bewezenverklaarde levert op:

overtreding van artikel 8, tweede lid, onderdeel a van de Wegenverkeerswet 1994

(480 microgram).

Het onder 2 bewezenverklaarde levert op:

overtreding van artikel 8, vijfde lid, van de Wegenverkeerswet 1994.

Strafbaarheid van de verdachte

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien

van het onder 1 en 2 bewezenverklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straffen

De politierechter heeft de verdachte veroordeeld tot een geldboete van € 350,00 subsidiair zeven dagen hechtenis, een voorwaardelijke taakstraf voor de duur van 40 uren subsidiair 20 dagen hechtenis met een proeftijd van twee jaren en een ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van zeven maanden.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot dezelfde straffen

als door de politierechter in eerste aanleg opgelegd.

De verdediging heeft verzocht bij de strafoplegging rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte en met het feit dat sinds de pleegdatum van de feiten bijna twee jaren zijn verstreken. Voorts heeft de verdediging het hof verzocht de ontzegging van de rijbevoegdheid – indien het hof besluit deze bijkomende straf aan de verdachte op te leggen – in voorwaardelijke vorm

op te leggen, omdat de verdachte zijn rijbewijs nodig heeft voor zijn werk in ploegendienst.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het besturen van een snorfiets op de openbare weg terwijl hij onder invloed was van alcohol en van cocaïne. Door aldus te handelen heeft hij de veiligheid in het verkeer in gevaar gebracht en zich onttrokken aan de verantwoordelijkheid die van een deelnemer aan het verkeer wordt vereist. Het hof neemt de verdachte dit kwalijk.

Uit een uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 4 januari 2021 blijkt dat de verdachte eerder wegens het rijden onder invloed onherroepelijk is veroordeeld. Hieruit heeft hij kennelijk onvoldoende lering getrokken.

Het hof heeft gelet op de straffen die in soortgelijke gevallen plegen te worden opgelegd. De straffen die de politierechter heeft uitgesproken lopen daarmee in de pas.

Gelet op de hiervoor omschreven ernst van het feit, de inhoud van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting in hoger beroep ziet het hof geen aanleiding andere straffen op te leggen dan door de politierechter in eerste aanleg zijn opgelegd en zoals door de advocaat-generaal zijn geëist.

Het hof ziet in de geringe afstand woon-werkverkeer geen reden een voorwaardelijke rijontzegging

op te leggen zoals door de raadsman bepleit.

Het hof acht, alles afwegende, een geldboete, een voorwaardelijke taakstraf en een ontzegging van de rijbevoegdheid van na te melden hoogte, dan wel duur passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 23, 24, 24c, 57 en 63

van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 8, 176 en 179 van de Wegenverkeerswet 1994.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezenverklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 1 en 2 bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
geldboete van
€ 350,00 (driehonderdvijftig euro) , bij gebreke

van betaling en verhaal te vervangen door
7 (zeven) dagen hechtenis .

Veroordeelt de verdachte tot een
taakstraf voor de duur van
40 (veertig) uren , indien niet naar

behoren verricht te vervangen door
20 (twintig) dagen hechtenis .

Bepaalt dat de taakstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter anders mocht gelasten

omdat de verdachte zich voor het einde van de proeftijd van
2 (twee) jaren aan een strafbaar feit

heeft schuldig gemaakt.

Ontzegt de verdachte ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde de
bevoegdheid motorrijtuigen

te besturen voor de duur van
4 (vier) maanden .

Ontzegt de verdachte ter zake van het onder 2 bewezenverklaarde de
bevoegdheid motorrijtuigen

te besturen voor de duur van
3 (drie) maanden .

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin

zitting hadden mr. S. Clement, mr. V. Mul en mr. J.H.C. van Ginhoven, in tegenwoordigheid

van mr. D. Damman, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof

van 28 januari 2021.

=========================================================================

[…]